** புறநானூறு

#1 கடவுள் வாழ்த்து - பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனார்
கண்ணி கார் நறும் கொன்றை காமர்
வண்ண மார்பின் தாரும் கொன்றை
ஊர்தி வால் வெள் ஏறே சிறந்த
சீர் கெழு கொடியும் அவ் ஏறு என்ப
கறை மிடறு அணியலும் அணிந்தன்று அக் கறை		5
மறை நவில் அந்தணர் நுவலவும் படுமே
பெண் உரு ஒரு திறம் ஆகின்று அவ் உருத்
தன்னுள் அடக்கிக் கரக்கினும் கரக்கும்
பிறை நுதல் வண்ணம் ஆகின்று அப் பிறை
பதினெண் கணணும் ஏத்தவும் படுமே		10
எல்லா உயிர்க்கும் ஏமம் ஆகிய
நீர் அறவு அறியாக் கரகத்துத்
தாழ் சடைப் பொலிந்த அரும் தவத்தோற்கே

#2 - முரஞ்சியூர் முடிநாகராயர்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் பெருஞ்சோற்று உதியன் சேரலாதன்
மண் திணிந்த நிலனும்
நிலம் ஏந்திய விசும்பும்
விசும்பு தைவரு வளியும்
வளி தலைஇய தீயும்
தீ முரணிய நீரும் என்று ஆங்கு		5
ஐம் பெரும் பூதத்து இயற்கை போலப்
போற்றார் பொறுத்தலும் சூழ்ச்சியது அகலமும்
வலியும் தெறலும் அளியும் உடையோய்
நின் கடல் பிறந்த ஞாயிறு பெயர்த்தும் நின்
வெண் தலைப் புணரிக் குட கடல் குளிக்கும்		10
யாணர் வைப்பின் நல் நாட்டுப் பொருந
வான வரம்பனை நீயோ பெரும
அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரோடு சினைஇ
நிலம் தலைக்கொண்ட பொலம் பூம் தும்பை
ஈர்_ஐம்பதின்மரும் பொருது களத்து ஒழியப்		15
பெரும் சோற்று மிகு பதம் வரையாது கொடுத்தோய்
பாஅல் புளிப்பினும் பகல் இருளினும்
நாஅல் வேத நெறி திரியினும்
திரியாச் சுற்றமொடு முழுது சேண் விளங்கி
நடுக்கு இன்றி நிலியரோ அத்தை அடுக்கத்துச்		20
சிறு தலை நவ்வி பெரும் கண் மாப் பிணை
அந்தி அந்தணர் அரும் கடன் இறுக்கும்
முத்தீ விளக்கில் துஞ்சும்
பொன் கோட்டு இமயமும் பொதியமும் போன்றே

#3 - இரும்பிடர்த் தலையார்
** பாடப்பட்டோன் - பாண்டியன் கருங்கை ஒள்வாள் பெரும்பெயர் வழுதி
உவவு மதி உருவின் ஓங்கல் வெண்குடை
நிலவுக் கடல் வரைப்பின் மண்ணகம் நிழற்ற
ஏம முரசம் இழுமென முழங்க
நேமி உய்த்த நேஎ நெஞ்சின்
தவிரா ஈகைக் கவுரியர் மருக		5
செயிர் தீர் கற்பின் சே_இழை கணவ
பொன் ஓடைப் புகர் அணி நுதல்
துன் அரும் திறல் கமழ் கடாஅத்து
எயிறு படை ஆக எயில் கதவு இடாஅக்
கயிறு பிணிக்கொண்ட கவிழ் மணி மருங்கில்		10
பெரும் கை யானை இரும் பிடர்த் தலை இருந்து
மருந்து இல் கூற்றத்து அரும் தொழில் சாயாக்
கரும் கை ஒள் வாள் பெரும் பெயர் வழுதி
நிலம் பெயரினும் நின் சொல் பெயரல்
பொலம் கழல் கால் புலர் சாந்தின்		15
விலங்கு அகன்ற வியன் மார்ப
ஊர் இல்ல உயவு அரிய
நீர் இல்ல நீள் இடைய
பார்வல் இருக்கைக் கவி கண் நோக்கின்
செம் தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர்		20
அம்பு விட வீழ்ந்தோர் வம்பப் பதுக்கைத்
திருந்து சிறை வளை வாய்ப் பருந்து இருந்து உயவும்
உன்ன மரத்த துன் அரும் கவலை
நின் நசை வேட்கையின் இரவலர் வருவர் அது
முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து அவர்		25
இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே

#4 - பரணர்
** பாடப்பட்டோன் - சோழன் உருவப் பஃறேர் இளஞ்செட் சென்னி
வாள் வலம் தர மறுப் பட்டன
செவ் வானத்து வனப்புப் போன்றன
தாள் களம் கொளக் கழல் பறைந்தன
கொல்ல் ஏற்றின் மருப்புப் போன்றன
தோல் துவைத்து அம்பின் துளை தோன்றுவ		5
நிலைக்கு ஒராஅ இலக்கம் போன்றன
மாவே எறிபதத்தான் இடம் காட்டக்
கறுழ் பொருத செவ் வாயான்
எருத்து வவ்விய புலி போன்றன
களிறே கதவு எறியாச் சிவந்து உராஅய்		10
நுதி மழுங்கிய வெண் கோட்டான்
உயிர் உண்ணும் கூற்றுப் போன்றன
நீயே அலங்கு உளைப் பரீஇ இவுளிப்
பொலம் தேர் மிசைப் பொலிவு தோன்றி
மாக் கடல் நிவந்து எழுதரும்		15
செம் ஞாயிற்றுக் கவினை மாதோ
அனையை ஆகன் மாறே
தாய் இல் தூவாக் குழவி போல
ஓவாது கூஉம் நின் உடற்றியோர் நாடே

#5 - நரிவெரூஉத் தலையார்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் கருவூர் ஏறிய ஒள்வாள்
** கோப்பெருஞ்சேரல் இரும்பொறை
எருமை அன்ன கரும் கல் இடை-தோறு
ஆனில் பரக்கும் யானைய முன்பின்
கானக நாடனை நீயோ பெரும
நீ ஓர் ஆகலின் நின் ஒன்று மொழிவல்
அருளும் அன்பும் நீக்கி நீங்கா		5
நிரயம் கொள்பவரொடு ஒன்றாது காவல்
குழவி கொள்பவரின் ஓம்பு-மதி
அளிதோ தானே அது பெறல் அரும்-குரைத்தே

#6 - காரிகிழார்
** பாடப்பட்டோன் - பாண்டியன் பல்யாகசாலை 
** முதுகுடுமிப் பெருவழுதி
வடாஅது பனி படு நெடு வரை வடக்கும்
தெனாஅது உரு கெழு குமரியின் தெற்கும்
குணாஅது கரை பொரு தொடு கடல் குணக்கும்
குடாஅது தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்
கீழது முப் புணர் அடுக்கிய முறை முதல் கட்டின்		5
நீர் நிலை நிவப்பின் கீழும் மேலது
ஆன்_நிலை_உலகத்தானும் ஆனாது
உருவும் புகழும் ஆகி விரி சீர்த்
தெரி கோல் ஞமன்ன் போல ஒரு திறம்
பற்றல் இலியரோ நின் திறம் சிறக்க		10
செய்வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்துக்
கடல் படை குளிப்ப மண்டி அடர்ப் புகர்ச்
சிறு கண் யானை செவ்விதின் ஏவிப்
பாசவல் படப்பை ஆர் எயில் பல தந்து
அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நல் கலம்		15
பரிசில் மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கிப்
பணியியர் அத்தை நின் குடையே முனிவர்
முக்கண் செல்வர் நகர் வலம் செயற்கே
இறைஞ்சுக பெரும நின் சென்னி சிறந்த
நான்மறை முனிவர் ஏந்து கை எதிரே		20
வாடுக இறைவ நின் கண்ணி ஒன்னார்
நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே
செலியர் அத்தை நின் வெகுளி வால் இழை
மங்கையர் துனித்த வாள் முகத்து எதிரே
ஆங்க வென்றி எல்லாம் வென்று அகத்து அடக்கிய		25
தண்டா ஈகைத் தகை மாண் குடுமி
தண் கதிர் மதியம் போலவும் தெறு சுடர்
ஒண் கதிர் ஞாயிறு போலவும்
மன்னிய பெரும நீ நிலம் மிசையானே

#7 - கருங்குழல் ஆதனார்
** பாடப்பட்டோன் - சோழன் கரிகால் பெருவளத்தான்
களிறு கடைஇய தாள்
கழல் உரீஇய திருந்து அடிக்
கணை பொருது கவி வண் கையால்
கண் ஒளிர்வரூஉம் கவின் சாபத்து
மா மறுத்த மலர் மார்பின்		5
தோல் பெயரிய எறுழ் முன்பின்
எல்லையும் இரவும் எண்ணாய் பகைவர்
ஊர் சுடு விளக்கத்து அழு விளிக் கம்பலைக்
கொள்ளை மேவலை ஆகலின் நல்ல
இல்ல ஆகுபவால் இயல் தேர் வளவ		10
தண் புனல் பரந்த பூசல் மண் மறுத்து
மீனின் செறுக்கும் யாணர்ப்
பயன் திகழ் வைப்பின் பிறர் அகன் தலை நாடே

#8 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் கடுங்கோ வாழியாதன்
வையம் காவலர் வழிமொழிந்து ஒழுக
போகம் வேண்டிப் பொதுச்சொல் பொறாஅது
இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப
ஒடுங்கா உள்ளத்து ஓம்பா ஈகைக்
கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை		5
யாங்கனம் ஒத்தியோ வீங்கு செலல் மண்டிலம்
பொழுது என வரைதி புறக்கொடுத்து இறத்தி
மாறி வருதி மலை மறைந்து ஒளித்தி
அகல் இரு விசும்பினானும்
பகல் விளங்குதியால் பல் கதிர் விரித்தே		10

#9 நெட்டிமையார்
** பாடப்பட்டோன் - பாண்டியன் பல்யாகசாலை 
** முதுகுடுமிப் பெருவழுதி
ஆவும் ஆன் இயல் பார்ப்பன மாக்களும்
பெண்டிரும் பிணி உடையீரும் பேணித்
தென்புலம் வாழ்நர்க்கு அரும் கடன் இறுக்கும்
பொன் போல் புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும்
எம் அம்பு கடி விடுதும் நும் அரண் சேர்-மின் என		5
அறத்து ஆறு நுவலும் பூட்கை மறத்தின்
கொல் களிற்று மீமிசைக் கொடி விசும்பு நிழற்றும்
எம் கோ வாழிய குடுமி தம் கோச்
செம் நீர்ப் பசும்பொன் வயிரியர்க்கு ஈத்த
முந்நீர் விழவின் நெடியோன்		10
நல் நீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே

#10 - ஊன் பொதி பசும் குடையார்
** பாடப்பட்டோன் - சோழன் நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட்சென்னி
வழிபடுவோரை வல் அறிதீயே
பிறர் பழி கூறுவோர் மொழி தேறலையே
நீ மெய் கண்ட தீமை காணின்
ஒப்ப நாடி அத் தக ஒறுத்தி
வந்து அடி பொருந்தி முந்தை நிற்பின்		5
தண்டமும் தணிதி நீ பண்டையின் பெரிதே
அமிழ்து அட்டு ஆனாக் கமழ் குய் அடிசில்
வருநர்க்கு வரையா வசை இல் வாழ்க்கை
மகளிர் மலைத்தல் அல்லது மள்ளர்
மலைத்தல் போகிய சிலைத் தார் மார்ப		10
செய்து இரங்கா வினைச் சேண் விளங்கும் புகழ்
நெய்தல் அம் கானல் நெடியோய்
எய்த வந்தனம் யாம் ஏத்துகம் பலவே

#11 - பேய்மகள் இளவெயினியார்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ
அரி மயிர்த் திரள் முன்கை
வால் இழை மட மங்கையர்
வரி மணல் புனை பாவைக்குக்
குலவுச் சினைப் பூக் கொய்து
தண் பொருநை புனல் பாயும்		5
விண் பொரு புகழ் விறல் வஞ்சி
பாடல் சான்ற விறல் வேந்தனும்மே
வெப்பு உடைய அரண் கடந்து
துப்புறுவர் புறம்பெற்றிசினே
புறம்பெற்ற வய வேந்தன்		10
மறம் பாடிய பாடினியும்மே
ஏர் உடைய விழுக் கழஞ்சின்
சீர் உடைய இழை பெற்றிசினே
இழை பெற்ற பாடினிக்குக்
குரல் புணர் சீர்க் கொளை வல் பாண்_மகனும்மே		15
என ஆங்கு
ஒள் அழல் புரிந்த தாமரை
வெள்ளி நாரால் பூப் பெற்றிசினே

#12 - நெட்டிமையார்
** பாடப்பட்டோன் - பாண்டியன் பல்யாகசாலை 
** முதுகுடுமிப் பெருவழுதி
பாணர் தாமரை மலையவும் புலவர்
பூ நுதல் யானையோடு புனை தேர் பண்ணவும்
அறனோ மற்று இது விறல் மாண் குடுமி
இன்னா ஆக பிறர் மண் கொண்டு
இனிய செய்தி நின் ஆர்வலர் முகத்தே		5

#13 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன் - சோழன் முடித்தலைக் கோப்பெருநற்கிள்ளி
இவன் யார் என்குவை ஆயின் இவனே
புலி நிறக் கவசம் பூம் பொறி சிதைய
எய் கணை கிழித்த பகட்டு எழில் மார்பின்
மறலி அன்ன களிற்று மிசையோனே
களிறே முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும்		5
பல் மீன் நாப்பண் திங்கள் போலவும்
சுறவு இனத்து அன்ன வாளோர் மொய்ப்ப
மரீஇயோர் அறியாது மைந்து பட்டன்றே
நோயிலன் ஆகிப் பெயர்க-தில் அம்ம
பழன மஞ்ஞை உகுத்த பீலி		10
கழனி உழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும்
கொழு மீன் விளைந்த கள்ளின்
விழு நீர் வேலி நாடு கிழவோனே

#14 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் செல்வக் கடுங்கோ வாழியாதன்
கடும் கண்ண கொல் களிற்றால்
காப்பு உடைய எழு முருக்கி
பொன் இயல் புனை தோட்டியால்
முன்பு துரந்து சமம் தாங்கவும்
பார் உடைத்த குண்டு அகழி		5
நீர் அழுவ நிவப்புக் குறித்து
நிமிர் பரிய மா தாங்கவும்
ஆவம் சேர்ந்த புறத்தை தேர் மிசைச்
சாப நோன் ஞாண் வடுக்கொள வழங்கவும்
பரிசிலர்க்கு அரும் கலம் நல்கவும் குரிசில்		10
வலிய ஆகும் நின் தாள் தோய் தடக் கை
புலவு நாற்றத்த பைம் தடி
பூ நாற்றத்த புகை கொளீஇ ஊன் துவை
கறி சோறு உண்டு வருந்து தொழில் அல்லது
பிறிது தொழில் அறியா ஆகலின் நன்றும்		15
மெல்லிய பெரும தாமே நல்லவர்க்கு
ஆர் அணங்கு ஆகிய மார்பின் பொருநர்க்கு
இரு நிலத்து அன்ன நோன்மை
செரு மிகு சேஎய் நின் பாடுநர் கையே

#15 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன் - பண்டியன் பல்யாகசாலை 
** முதுகுடுமிப் பெருவழுதி
கடும் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்
வெள் வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி
பாழ் செய்தனை அவர் நனம் தலை நல் எயில்
புள் இனம் இமிழும் புகழ் சால் விளை வயல்
வெள் உளைக் கலிமான் கவி குளம்பு உகளத்		5
தேர் வழங்கினை நின் தெவ்வர் தேஎத்துத்
துளங்கு இயலான் பணை எருத்தின்
பாவு அடியான் செறல் நோக்கின்
ஒளிறு மருப்பின் களிறு அவர
காப்பு உடைய கயம் படியினை		10
அன்ன சீற்றத்து அனையை ஆகலின்
விளங்கு பொன் எறிந்த நலம் கிளர் பலகையொடு
நிழல் படு நெடு வேல் ஏந்தி ஒன்னார்
ஒண் படை கடும் தார் முன்பு தலைக்கொண்மார்
நசை தர வந்தோர் நசை பிறக்கு ஒழிய		15
வசைபட வாழ்ந்தோர் பலர்-கொல் புரை இல்
நல் பனுவல் நால் வேதத்து
அரும் சீர்த்திப் பெரும் கண்ணுறை
நெய்ம் மலி ஆவுதி பொங்கப் பல் மாண்
வீயாச் சிறப்பின் வேள்வி முற்றி		20
யூபம் நட்ட வியன் களம் பல-கொல்
யா பல-கொல்லோ பெரும வாருற்று
விசி பிணிக் கொண்ட மண் கனை முழவின்
பாடினி பாடும் வஞ்சிக்கு
நாடல் சான்ற மைந்தினோய் நினக்கே		25

#16 - பாண்டரம் கண்ணனார்
** பாடப்பட்டோன் - சோழன் இராசசூயம் வேட்ட 
** பெருநற்கிள்ளி
வினை மாட்சிய விரை புரவியொடு
மழை உருவின தோல் பரப்பி
முனை முருங்கத் தலைச்சென்று அவர்
விளை வயல் கவர்பு ஊட்டி
மனை மரம் விறகு ஆக		5
கடி துறை நீர்க் களிறு படீஇ
எல்லுப் பட இட்ட சுடு தீ விளக்கம்
செல் சுடர் ஞாயிற்றுச் செக்கரின் தோன்றப்
புலம் கெட இறுக்கும் வரம்பு இல் தானைத்
துணை வேண்டாச் செரு வென்றிப்		10
புலவு வாள் புலர் சாந்தின்
முருகன் சீற்றத்து உரு கெழு குருசில்
மயங்கு வள்ளை மலர் ஆம்பல்
பனிப் பகன்றைக் கனிப் பாகல்
கரும்பு அல்லது காடு அறியாப்		15
பெரும் தண் பணை பாழ் ஆக
ஏம நன் நாடு ஒள் எரி ஊட்டினை
நாம நல் அமர் செய்ய
ஒராங்கு மலைந்தன பெரும நின் களிறே

#17 - குறுங்கோழியூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் யானைக்கட்சேய் 
** மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை
தென் குமரி வட பெருங்கல்
குண குட கடலா எல்லை
குன்று மலை காடு நாடு
ஒன்று பட்டு வழிமொழியக்
கொடிது கடிந்து கோல் திருத்திப்		5
படுவது உண்டு பகல் ஆற்றி
இனிது உருண்ட சுடர் நேமி
முழுது ஆண்டோர் வழி காவல
குலை இறைஞ்சிய கோள் தாழை
அகல் வயல் மலை வேலி		10
நிலவு மணல் வியன் கானல்
தெண் கழி மிசைத் தீப் பூவின்
தண் தொண்டியோர் அடு பொருந
மாப் பயம்பின் பொறை போற்றாது
நீடு குழி அகப்பட்ட		15
பீடு உடைய எறுழ் முன்பின்
கோடு முற்றிய கொல் களிறு
நிலை கலங்கக் குழி கொன்று
கிளை புகல தலைக்கூடி ஆங்கு
நீ பட்ட அரு முன்பின்		20
பெரும் தளர்ச்சி பலர் உவப்பப்
பிறிது சென்று மலர் தாயத்துப்
பலர் நாப்பண் மீக்கூறலின்
உண்டாகிய உயர் மண்ணும்
சென்று பட்ட விழுக் கலனும்		25
பெறல் கூடும் இவன் நெஞ்சு உறப் பெறின் எனவும்
ஏந்து கொடி இறைப் புரிசை
வீங்கு சிறை வியல் அருப்பம்
இழந்து வைகுதும் இனி நாம் இவன்
உடன்று நோக்கினன் பெரிது எனவும்		30
வேற்று அரசு பணி தொடங்கு நின்
ஆற்றலொடு புகழ் ஏத்தி
காண்கு வந்திசின் பெரும ஈண்டிய
மழை என மருளும் பல் தோல் மலை எனத்
தேன் இறைகொள்ளும் இரும் பல் யானை	35
உடலுநர் உட்க வீங்கிக் கடல் என
வான் நீர்க்கு ஊக்கும் தானை ஆனாது
கடு ஒடுங்கு எயிற்ற அரவுத் தலை பனிப்ப
இடி என முழங்கும் முரசின்
வரையா ஈகை குடவர் கோவே		40

#18 - குடபுலவியனார்
** பாடப்பட்டோன் - பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
முழங்கு முந்நீர் முழுவதும் வளைஇப்
பரந்துபட்ட வியன் ஞாலம்
தாளின் தந்து தம் புகழ் நிறீஇ
ஒரு தாம் ஆகிய உரவோர் உம்பல்
ஒன்று பத்து அடுக்கிய கோடி கடை இரீஇய		5
பெருமைத்து ஆக நின் ஆயுள் தானே
நீர்த் தாழ்ந்த குறும் காஞ்சிப்
பூக் கதூஉம் இன வாளை
நுண் ஆரல் பரு வரால்
குரூஉக் கெடிற்ற குண்டு அகழி		10
வான் உட்கும் வடி நீள் மதில்
மல்லல் மூதூர் வய வேந்தே
செல்லும் உலகத்துச் செல்வம் வேண்டினும்
ஞாலம் காவலர் தோள் வலி முருக்கி
ஒரு நீ ஆகல் வேண்டினும் சிறந்த		15
நல் இசை நிறுத்தல் வேண்டினும் மற்று அதன்
தகுதி கேள் இனி மிகுதியாள
நீர் இன்று அமையா யாக்கைக்கு எல்லாம்
உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோரே
உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம்		20
உணவு எனப்படுவது நிலத்தோடு நீரே
நீரும் நிலனும் புணரியோர் ஈண்டு
உடம்பும் உயிரும் படைத்திசினோரே
வித்தி வான் நோக்கும் புன்புலம் கண் அகன்
வைப்புற்று ஆயினும் நண்ணி ஆளும்		25
இறைவன் தாட்கு உதவாதே அதனால்
அடு போர்ச் செழிய இகழாது வல்லே
நிலன் நெளி மருங்கில் நீர்நிலை பெருகத்
தட்டோர் அம்ம இவண் தட்டோரே
தள்ளாதோர் இவண் தள்ளாதோரே		30

#19 - குடபுலவியனார்
** பாடப்பட்டோன் - பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
இமிழ் கடல் வளைஇய ஈண்டு அகல் கிடக்கைத்
தமிழ் தலைமயங்கிய தலையாலம்கானத்து
மன் உயிர்ப் பன்மையும் கூற்றத்து ஒருமையும்
நின்னொடு தூக்கிய வென் வேல் செழிய
இரும் புலி வேட்டுவன் பொறி அறிந்து மாட்டிய		5
பெரும் கல் அடாரும் போன்ம் என விரும்பி
முயங்கினேன் அல்லனோ யானே மயங்கிக்
குன்றத்து இறுத்த குரீஇ இனம் போல
அம்பு சென்று இறுத்த அறும் புண் யானைத்
தூம்பு உடைத் தடக் கை வாயொடு துமிந்து		10
நாஞ்சில் ஒப்ப நிலம் மிசைப் புரள
எறிந்து களம் படுத்த ஏந்து வாள் வலத்தர்
எந்தையோடு கிடந்தோர் எம் புன் தலைப் புதல்வர்
இன்ன விறலும் உள-கொல் நமக்கு என
மூதில் பெண்டிர் கசிந்து அழ நாணி		15
கூற்றுக் கண்ணோடிய வெருவரு பறந்தலை
எழுவர் நல் வலம் கடந்தோய் நின்
கழூஉ விளங்கு ஆரம் கவைஇய மார்பே

#20 - குறுங்கோழியூர்கிழார்
** பாடப்பட்டோன் - சேரமான் யானைக்கட்சேய் 
** மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை
இரு முந்நீர்க் குட்டமும்
வியன் ஞாலத்து அகலமும்
வளி வழங்கு திசையும்
வறிது நிலைஇய காயமும் என்ற ஆங்கு
அவை அளந்து அறியினும் அளத்தற்கு அரியை		5
அறிவும் ஈரமும் பெரும் கணோட்டமும்
சோறு படுக்கும் தீயோடு
செம் ஞாயிற்றுத் தெறல் அல்லது
பிறிது தெறல் அறியார் நின் நிழல் வாழ்வோரே
திரு_வில் அல்லது கொலை வில் அறியார்		10
நாஞ்சில் அல்லது படையும் அறியார்
திறன் அறி வயவரொடு தெவ்வர் தேய அப்
பிறர் மண் உண்ணும் செம்மல் நின் நாட்டு
வயவுறு மகளிர் வேட்டு உணின் அல்லது
பகைவர் உண்ணா அரு மண்ணினையே		15
அம்பு துஞ்சும் கடி அரணால்
அறம் துஞ்சும் செங்கோலையே
புதுப் புள் வரினும் பழம் புள் போகினும்
விதுப்புறவு அறியா ஏமக் காப்பினை
அனையை ஆகன் மாறே		20
மன் உயிர் எல்லாம் நின் அஞ்சும்மே

#21 - ஐயூர் மூலங்கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: கானப்பேரெயில் கடந்த உக்கிரப் பெருவழுதி
புல வரை இறந்த புகழ் சால் தோன்றல்
நில வரை இறந்த குண்டு கண் அகழி
வான் தோய்வு அன்ன புரிசை விசும்பின்
மீன் பூத்து அன்ன உருவ ஞாயில்
கதிர் நுழைகல்லா மரம் பயில் கடி மிளை		5
அரும் குறும்பு உடுத்த கானப்பேர் எயில்
கரும் கைக் கொல்லன் செம் தீ மாட்டிய
இரும்பு உண் நீரினும் மீட்டற்கு அரிது என
வேங்கைமார்பன் இரங்க வைகலும்
ஆடு கொளக் குழைந்த தும்பைப் புலவர்		10
பாடு துறை முற்றிய கொற்ற வேந்தே
இகழுநர் இசையொடு மாயப்
புகழொடு விளங்கிப் பூக்க நின் வேலே

#22 - குறுங்கோழியூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் யானைக்கட் சேஎய் 
** மாந்தரஞ் சேரல் இரும்பொறை
தூங்கு கையான் ஓங்கு நடைய
உறழ் மணியான் உயர் மருப்பின
பிறை நுதலான் செறல் நோக்கின
பா அடியால் பணை எருத்தின
தேன் சிதைந்த வரை போல		5
மிஞிறு ஆர்க்கும் கமழ் கடாஅத்து
அயறு சோரும் இரும் சென்னிய
மைந்து மலிந்த மழ களிறு
கந்து சேர்பு நிலைஇ வழங்கப்
பாஅல் நின்று கதிர் சோரும்		10
வான் உறையும் மதி போலும்
மாலை வெண் குடை நீழலான்
வாள் மருங்கு இலோர் காப்பு உறங்க
அலங்கு செந்நெல் கதிர் வேய்ந்த
ஆய் கரும்பின் கொடிக் கூரை		15
சாறு கொண்ட களம் போல
வேறுவேறு பொலிவு தோன்றக்
குற்று ஆனா உலக்கையால்
கலிச் சும்மை வியல் ஆங்கண்
பொலம் தோட்டுப் பைம் தும்பை		20
மிசை அலங்கு உளைய பனைப் போ	ழ் செரீஇச்
சின மாந்தர் வெறிக் குரவை
ஓத நீரின் பெயர்பு பொங்க
வாய் காவாது பரந்து பட்ட
வியன் பாசறைக் காப்பாள		25
வேந்து தந்த பணி திறையான்
சேர்ந்தவர்-தம் கடும்பு ஆர்த்தும்
ஓங்கு கொல்லியோர் அடு பொருந
வேழ நோக்கின் விறல் வெம் சேஎய்
வாழிய பெரும நின் வரம்பு இல் படைப்பே		30
நின் பாடிய வயங்கு செந்நாப்
பின் பிறர் இசை நுவலாமை
ஓம்பாது ஈயும் ஆற்றல் எம் கோ
மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை ஓம்பிய நாடே
புத்தேள்_உலகத்து அற்று எனக் கேட்டு வந்து		35
இனிது காண்டிசின் பெரும முனிவு இலை
வேறு புலத்து இறுக்கும் தானையோடு
சோறு பட நடத்தி நீ துஞ்சாய் மாறே

#23 கல்லாடனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங் கானத்துச் செருவென்ற
**  நெடுஞ்செழியன்
வெளிறு இல் நோன் காழ்ப் பணை நிலை முனைஇக்
களிறு படிந்து உண்டு எனக் கலங்கிய துறையும்
கார் நறும் கடம்பின் பாசிலைத் தெரியல்
சூர் நவை முருகன் சுற்றத்து அன்ன நின்
கூர் நல் அம்பின் கொடு வில் கூளியர்		5
கொள்வது கொண்டு கொள்ளா மிச்சில்
கொள்_பதம் ஒழிய வீசிய புலனும்
வடி நவில் நவியம் பாய்தலின் ஊர்-தொறும்
கடி மரம் துளங்கிய காவும் நெடு நகர்
வினை புனை நல் இல் வெவ் எரி நைப்பக்		10
கனை எரி உரறிய மருங்கும் நோக்கி
நண்ணார் நாண நாள்-தொறும் தலைச்சென்று
இன்னும் இன்ன பல செய்குவன் யாவரும்
துன்னல் போகிய துணிவினோன் என
ஞாலம் நெளிய ஈண்டிய வியன் படை		15
ஆலங்கானத்து அமர் கடந்து அட்ட
கால முன்ப நின் கண்டனென் வருவல்
அறு மருப்பு எழில் கலை புலிப்-பால் பட்டு எனச்
சிறு மறி தழீஇய தெறி நடை மடப் பிணை
பூளை நீடிய வெருவரு பறந்தலை		20
வேளை வெண்பூக் கறிக்கும்
ஆள் இல் அத்தம் ஆகிய காடே

#24 - மாங்குடி மருதனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
நெல் அரியும் இரும் தொழுவர்
செம் ஞாயிற்று வெயில் முனையின்
தென் கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து
திண் திமில் வன் பரதவர்
வெப்பு உடைய மட்டு உண்டு		5
தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து
தூவல் கலித்த தேம் பாய் புன்னை
மெல் இணர்க் கண்ணி மிலைந்த மைந்தர்
எல் வளை மகளிர்த் தலைக் கை தரூஉந்து
வண்டு பட மலர்ந்த தண் நறும் கானல்		10
முண்டகக் கோதை ஒண் தொடி மகளிர்
இரும் பனையின் குரும்பை நீரும்
பூம் கரும்பின் தீம் சாறும்
ஓங்கு மணல் குலவுத் தாழைத்
தீம் நீரோடு உடன் விராஅய்		15
மு நீர் உண்டு முந்நீர்ப் பாயும்
தாங்கா உறையுள் நல் ஊர் கெழீஇய
ஓம்பா ஈகை மா வேள் எவ்வி
புனல் அம் புதவின் மிழலையொடு கழனிக்
கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும்		20
பொன் அணி யானை தொல் முதிர் வேளிர்
குப்பை நெல்லின் முத்தூறு தந்த
கொற்ற நீள் குடைக் கொடித் தேர்ச் செழிய
நின்று நிலைஇயர் நின் நாள்_மீன் நில்லாது
படாஅச் செலீஇயர் நின் பகைவர் மீனே		25
நின்னொடு தொன்று மூத்த உயிரினும் உயிரொடு
நின்று மூத்த யாக்கை அன்ன நின்
ஆடு குடி மூத்த விழுத் திணை சிறந்த
வாளின் வாழ்நர் தாள் வலம் வாழ்த்த
இரவன் மாக்கள் ஈகை நுவல		30
ஒண் தொடி மகளிர் பொலம் கலத்து ஏந்திய
தண் கமழ் தேறல் மடுப்ப மகிழ் சிறந்து
ஆங்கு இனிது ஒழுகு-மதி பெரும ஆங்கு அது
வல்லுநர் வாழ்ந்தோர் என்ப தொல் இசை
மலர் தலை உலகத்துத் தோன்றிப்		35
பலர் செல செல்லாது நின்று விளிந்தோரே

#25 - கல்லாடனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
மீன் திகழ் விசும்பில் பாய் இருள் அகல
ஈண்டு செலல் மரபின் தன் இயல் வழாஅது
உரவுச் சினம் திருகிய உரு கெழு ஞாயிறு
நிலவுத் திகழ் மதியமொடு நிலம் சேர்ந்து ஆஅங்கு
உடல் அரும் துப்பின் ஒன்றுமொழி வேந்தரை		5
அணங்கு அரும் பறந்தலை உணங்கப் பண்ணிப்
பிணியுறு முரசம் கொண்ட காலை
நிலை திரிபு எறியத் திண் மடை கலங்கிச்
சிதைதல் உய்ந்தன்றோ நின் வேல் செழிய
முலை பொலி அகம் உருப்ப நூறி		10
மெய்ம்மறந்து பட்ட வரையாப் பூசல்
ஒள் நுதல் மகளிர் கைம்மை கூர
அவிர் அறல் கடுக்கும் அம் மென்
குவை இரும் கூந்தல் கொய்தல் கண்டே

#26 - மாங்குடி மருதனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
நளி கடல் இரும் குட்டத்து
வளி புடைத்த கலம் போலக்
களிறு சென்று களன் அகற்றவும்
களன் அகற்றிய வியல் ஆங்கண்
ஒளிறு இலைய எஃகு ஏந்தி		5
அரைசு பட அமர் உழக்கி
உரை செல முரசு வௌவி
முடித் தலை அடுப்பு ஆகப்
புனல் குருதி உலை கொளீஇ
தொடித் தோள் துடுப்பின் துழந்த வல்சியின்		10
அடு களம் வேட்ட அடு போர்ச் செழிய
ஆன்ற கேள்வி அடங்கிய கொள்கை
நான்மறை முதல்வர் சுற்றம் ஆக
மன்னர் ஏவல் செய்ய மன்னிய
வேள்வி முற்றிய வாய் வாள் வேந்தே		15
நோற்றோர்-மன்ற நின் பகைவர் நின்னொடு
மாற்றார் என்னும் பெயர் பெற்று
ஆற்றார் ஆயினும் ஆண்டு வாழ்வோரே

#27 - உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி
சேற்று வளர் தாமரை பயந்த ஒண் கேழ்
நூற்று இதழ் அலரின் நிறை கண்டு அன்ன
வேற்றுமை இல்லா விழுத் திணைப் பிறந்து
வீற்றிருந்தோரை எண்ணும் காலை
உரையும் பாட்டும் உடையோர் சிலரே		5
மரை இலை போல மாய்ந்திசினோர் பலரே
புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின்
வலவன் ஏவா வான ஊர்தி
எய்துப என்ப தம் செய்வினை முடித்து என
கேட்பல் எந்தை சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி		10
தேய்தல் உண்மையும் பெருகல் உண்மையும்
மாய்தல் உண்மையும் பிறத்தல் உண்மையும்
அறியாதோரையும் அறியக் காட்டித்
திங்கள் புத்தேள் திரிதரும் உலகத்து
வல்லார் ஆயினும் வல்லுநர் ஆயினும்		15
வருந்தி வந்தோர் மருங்கு நோக்கி
அருள வல்லை ஆகு-மதி அருள் இலர்
கொடாஅமை வல்லர் ஆகுக
கெடாஅத் துப்பின் நின் பகை எதிர்ந்தோரே

#28 உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி
சிறப்பு இல் சிதடும் உறுப்பு இல் பிண்டமும்
கூனும் குறளும் ஊமும் செவிடும்
மாவும் மருளும் உளப்பட வாழ்நர்க்கு
எண் பேர் எச்சம் என்று இவை எல்லாம்
பேதைமை அல்லது ஊதியம் இல் என		5
முன்னும் அறிந்தோர் கூறினர் இன்னும்
அதன் திறம் அத்தை யான் உரைக்க வந்தது
வட்ட வரிய செம் பொறிச் சேவல்
ஏனல் காப்போர் உணர்த்திய கூஉம்
கானத்தோர் நின் தெவ்வர் நீயே		10
புறஞ்சிறை மாக்கட்கு அறம் குறித்து அகத்தோர்
புய்த்து எறி கரும்பின் விடு கழை தாமரைப்
பூம் போது சிதைய வீழ்ந்து எனக் கூத்தர்
ஆடுகளம் கடுக்கும் அக நாட்டையே
அதனால் அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்		15
ஆற்றும் பெரும நின் செல்வம்
ஆற்றாமை நின் போற்றாமையே

#29 - உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் நலங்கிள்ளி
அழல் புரிந்த அடர் தாமரை
ஐது அடர்ந்த நூல் பெய்து
புனை விளைப் பொலிந்த பொலன் நறும் தெரியல்
பாறு மயிர் இரும் தலை பொலியச் சூடிப்
பாண் முற்றுக நின் நாள்_மகிழ்_இருக்கை		5
பாண் முற்று ஒழிந்த பின்றை மகளிர்
தோள் முற்றுக நின் சாந்து புலர் அகலம் ஆங்க
முனிவு இல் முற்றத்து இனிது முரசு இயம்பக்
கொடியோர்த் தெறுதலும் செவ்வியோர்க்கு அளித்தலும்
ஒடியா முறையின் மடிவு இலை ஆகி		10
நல்லதன் நலனும் தீயதன் தீமையும்
இல்லை என்போர்க்கு இனன் ஆகிலியர்
நெல் விளை கழனிப் படு புள் ஓப்புநர்
ஒழி மடல் விறகின் கழு மீன் சுட்டு
வெம் கள் தொலைச்சியும் அமையார் தெங்கின்		15
இளநீர் உதிர்க்கும் வளம் மிகு நல் நாடு
பெற்றனர் உவக்கும் நின் படை_கொள்_மாக்கள்
பற்றா_மாக்களின் பரிவு முந்துறுத்து
கூவை துற்ற நால் கால் பந்தர்ச்
சிறு மனை வாழ்க்கையின் ஒரீஇ வருநர்க்கு		20
உதவி ஆற்றும் நண்பின் பண்பு உடை
ஊழிற்று ஆக நின் செய்கை விழவின்
கோடியர் நீர்மை போல முறைமுறை
ஆடுநர் கழியும் இவ் உலகத்துக் கூடிய
நகைப் புறன் ஆக நின் சுற்றம்		25
இசைப் புறன் ஆக நீ ஓம்பிய பொருளே

#30 - உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் நலங்கிள்ளி
செம் ஞாயிற்றுச் செலவும்
அ ஞாயிற்றுப் பரிப்பும்
பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்
வளி திரிதரு திசையும்
வறிது நிலைஇய காயமும் என்று இவை		5
சென்று அளந்து அறிந்தார் போல என்றும்
இனைத்து என்போரும் உளரே அனைத்தும்
அறி அறிவு ஆகச் செறிவினை ஆகிக்
களிறு கவுள் அடுத்த எறிகல் போல
ஒளித்த துப்பினை ஆதலின் வெளிப்பட		10
யாங்ஙனம் பாடுவர் புலவர் கூம்பொடு
மீப் பாய் களையாது மிசைப் பரம் தோண்டாது
புகாஅர்ப் புகுந்த பெரும் கலம் தகாஅர்
இடைப்புலப் பெரு வழிச் சொரியும்
கடல் பல் தாரத்த நாடு கிழவோயே		15

#31 - கோவூர்கிழார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் நலங்கிள்ளி
சிறப்பு உடை மரபின் பொருளும் இன்பமும்
அறத்து வழிப்படூஉம் தோற்றம் போல
இரு குடை பின்பட ஓங்கி ஒரு குடை
உரு கெழு மதியின் நிவந்து சேண் விளங்க
நல் இசை வேட்டம் வேண்டி வெல் போர்ப்		5
பாசறை அல்லது நீ ஒல்லாயே
நுதி முகம் மழுங்க மண்டி ஒன்னார்
கடி மதில் பாயும் நின் களிறு அடங்கலவே
போர் எனின் புகலும் புனை கழல் மறவர்
காடிடைக் கிடந்த நாடு நனி சேஎய		15
செல்வேம் அல்லேம் என்னார் கல்லென்
விழவு உடை ஆங்கண் வேற்றுப் புலத்து இறுத்துக்
குண கடல் பின்னது ஆகக் குட கடல்
வெண் தலைப் புணரி நின் மான் குளம்பு அலைப்ப
வலமுறை வருதலும் உண்டு என்று அலமந்து		20
நெஞ்சு நடுங்கு அவலம் பாயத்
துஞ்சாக் கண்ண வடபுலத்து அரசே

#32 - கோவூர்கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி
கடும்பின் அடு கலம் நிறையாக நெடும் கொடிப்
பூவா வஞ்சியும் தருகுவன் ஒன்றோ
வண்ணம் நீவிய வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்
ஒண் நுதல் விறலியர் பூ விலை பெறுக என
மாட மதுரையும் தருகுவன் எல்லாம்		5
பாடுகம் வம்மினோ பரிசில் மாக்கள்
தொல் நிலக் கிழமை சுட்டின் நல் மதி
வேட்கோச் சிறாஅர் தேர்க் கால் வைத்த
பசு மண் குரூஉத் திரள் போல அவன்
கொண்ட குடுமித்து இத் தண் பணை நாடே		10

#33 - கோவூர்கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி
கான் உறை வாழ்க்கைக் கத நாய் வேட்டுவன்
மான் தசை சொரிந்த வட்டியும் ஆய்_மகள்
தயிர் கொடு வந்த தசும்பும் நிறைய
ஏரின் வாழ்நர் பேர் இல் அரிவையர்
குளக் கீழ் விளைந்த களக் கொள் வெண்ணெல்		5
முகந்தனர் கொடுப்ப உகந்தனர் பெயரும்
தென்னம் பொருப்பன் நல் நாட்டுள்ளும்
ஏழ் எயில் கதவம் எறிந்து கைக்கொண்டு நின்
பேழ் வாய் உழுவை பொறிக்கும் ஆற்றலை
பாடுநர் வஞ்சி பாடப் படையோர்		10
தாது எரு மறுகின் பாசறை பொலியப்
புலராப் பச்சிலை இடை இடுபு தொடுத்த
மலரா மாலைப் பந்து கண்டு அன்ன
ஊன் சோற்று அமலை பாண் கடும்பு அருத்தும்
செம்மற்று அம்ம நின் வெம் முனை இருக்கை		15
வல்லோன் தைஇய வரி வனப்புற்ற
அல்லிப் பாவை ஆடு வனப்பு ஏய்ப்பக்
காம இருவர் அல்லது யாமத்துத்
தனி மகன் வழங்காப் பனி மலர்க் காவின்
ஒதுக்கு இன் திணி மணல் புதுப் பூம் பள்ளி		20
வாயில் மாடம்-தொறும் மை விடை வீழ்ப்ப
நீ ஆங்குக் கொண்ட விழவினும் பலவே

#34 - ஆலத்தூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
ஆன் முலை அறுத்த அறனிலோர்க்கும்
மாண் இழை மகளிர் கருச்சிதைத்தோர்க்கும்
குரவர்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்
வழுவாய் மருங்கில் கழுவாயும் உள என
நிலம் புடைபெயர்வது ஆயினும் ஒருவன்		5
செய்தி கொன்றோர்க்கு உய்தி இல் என
அறம் பாடின்றே ஆய்_இழை கணவ
காலை அந்தியும் மாலை அந்தியும்
புறவுக் கரு அன்ன புன்புல வரகின்
பால் பெய் புன்கம் தேனொடு மயக்கிக்		10
குறு முயல் கொழும் சூடு கிழித்த ஒக்கலொடு
இரத்தி நீடிய அகன் தலை மன்றத்துக்
கரப்பு இல் உள்ளமொடு வேண்டு மொழி பயிற்றி
அமலைக் கொழும் சோறு ஆர்ந்த பாணர்க்கு
அகலாச் செல்வம் முழுவதும் செய்தோன்		15
எம் கோன் வளவன் வாழ்க என்று நின்
பீடு கெழு நோன் தாள் பாடேன் ஆயின்
படுபு அறியலனே பல் கதிர்ச் செல்வன்
யானோ தஞ்சம் பெரும இவ் உலகத்துச்
சான்றோர் செய்த நன்று உண்டாயின்		20
இமையத்து ஈண்டி இன் குரல் பயிற்றிக்
கொண்டல் மா மழை பொழிந்த
நுண் பல் துளியினும் வாழிய பலவே

#35 - வெள்ளைக்குடி நாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்
நளி இரு முந்நீர் ஏணி ஆக
வளி இடை வழங்கா வானம் சூடிய
மண் திணி கிடக்கைத் தண் தமிழ்க் கிழவர்
முரசு முழங்கு தானை மூவருள்ளும்
அரசு எனப்படுவது நினதே பெரும		5
அலங்கு கதிர்க் கனலி நால் வயின் தோன்றினும்
இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும்
அம் தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்டத்
தோடு கொள் வேலின் தோற்றம் போல
ஆடு கண் கரும்பின் வெண் பூ நுடங்கும்		10
நாடு எனப்படுவது நினதே அத்தை ஆங்க
நாடு கெழு செல்வத்துப் பீடு கெழு வேந்தே
நினவ கூறுவல் எனவ கேள்-மதி
அறம் புரிந்து அன்ன செங்கோல் நாட்டத்து
முறை வேண்டு பொழுதின் பதன் எளியோர் ஈண்டு		15
உறை வேண்டு பொழுதில் பெயல் பெற்றோறே
ஞாயிறு சுமந்த கோடு திரள் கொண்மூ
மாக விசும்பின் நடுவு நின்று ஆங்குக்
கண் பொர விளங்கும் நின் விண் பொரு வியன் குடை
வெயில் மறைக் கொண்டன்றோ அன்றே வருந்திய		20
குடி மறைப்பதுவே கூர் வேல் வளவ
வெளிற்றுப் பனம் துணியின் வீற்றுவீற்றுக் கிடப்பக்
களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை
வரு படை தாங்கிப் பெயர் புறத்து ஆர்த்துப்
பொரு படை தரூஉம் கொற்றமும் உழு படை		25
ஊன்று சால் மருங்கின் ஈன்றதன் பயனே
மாரி பொய்ப்பினும் வாரி குன்றினும்
இயற்கை அல்லன செயற்கையில் தோன்றினும்
காவலர்ப் பழிக்கும் இக் கண் அகன் ஞாலம்
அது நற்கு அறிந்தனை ஆயின் நீயும்		30
நொதுமலாளர் பொதுமொழி கொள்ளாது
பகடு புறந்தருநர் பாரம் ஓம்பிக்
குடி புறந்தருகுவை ஆயின் நின்
அடி புறந்தருகுவர் அடங்காதோரே

#36 - ஆலத்தூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
அடுநை ஆயினும் விடுநை ஆயினும்
நீ அளந்து அறிதி நின் புரைமை வார் கோல்
செறி அரிச் சிலம்பின் குறும் தொடி மகளிர்
பொலம் செய் கழங்கின் தெற்றி ஆடும்
தண் ஆன்பொருநை வெண் மணல் சிதையக்		5
கரும் கைக் கொல்லன் அரம் செய் அவ் வாய்
நெடும் கை நவியம் பாய்தலின் நிலை அழிந்து
வீ கமழ் நெடும் சினைப் புலம்பக் காவு-தொறும்
கடி மரம் தடியும் ஓசை தன் ஊர்
நெடு மதில் வரைப்பின் கடி மனை இயம்ப		10
ஆங்கு இனிது இருந்த வேந்தனொடு ஈங்கு நின்
சிலைத் தார் முரசம் கறங்க
மலைத்தனை எண்பது நாணுத் தகவு உடைத்தே

#37 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
நஞ்சு உடை வால் எயிற்று ஐம் தலை சுமந்த
வேக வெம் திறல் நாகம் புக்கு என
விசும்பு தீப் பிறப்பத் திருகிப் பசும் கொடிப்
பெரு மலை விடரகத்து உரும் எறிந்து ஆங்குப்
புள் உறு புன்கண் தீர்த்த வெள் வேல்		5
சினம் கெழு தானைச் செம்பியன் மருக
கராஅம் கலித்த குண்டு கண் அகழி
இடம் கரும் குட்டத்து உடன் தொக்கு ஓடி
யாமம் கொள்பவர் சுடர் நிழல் கதூஉம்
கடு முரண் முதலைய நெடு நீர் இலஞ்சிச்		10
செம்பு உறழ் புரிசைச் செம்மல் மூதூர்
வம்பு அணி யானை வேந்து அகத்து உண்மையின்
நல்ல என்னாது சிதைத்தல்
வல்லையால் நெடுந்தகை செருவத்தானே

#38 - ஆவூர் மூலம் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்
வரை புரையும் மழ களிற்றின் மிசை
வான் துடைக்கும் வகைய போல
விரவு உருவின கொடி நுடங்கும்
வியன் தானை விறல் வேந்தே
நீ உடன்று நோக்கும் வாய் எரி தவழ		5
நீ நயந்து நோக்கும் வாய் பொன் பூப்பச்
செம் ஞாயிற்று நிலவு வேண்டினும்
வெண் திங்களுள் வெயில் வேண்டினும்
வேண்டியது விளைக்கும் ஆற்றலை ஆகலின்
நின் நிழல் பிறந்து நின் நிழல் வளர்ந்த		10
எம் அளவு எவனோ மற்றே இன் நிலை
பொலம் பூம் காவின் நல் நாட்டோரும்
செய்வினை மருங்கின் எய்தல் அல்லதை
உடையோர் ஈதலும் இல்லோர் இரத்தலும்
கடவது அன்மையின் கையறவு உடைத்து என		15
ஆண்டு செய் நுகர்ச்சி ஈண்டும் கூடலின்
நின் நாடு உள்ளுவர் பரிசிலர்
ஒன்னார் தேஎத்தும் நின்னுடைத்து எனவே

#39 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்
புறவின் அல்லல் சொல்லிய கறை அடி
யானை வான் மருப்பு எறிந்த வெண் கடைக்
கோல் நிறை துலாஅம் புக்கோன் மருக
ஈதல் நின் புகழும் அன்றே சார்தல்
ஒன்னார் உட்கும் துன் அரும் கடும் திறல்		5
தூங்கு எயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின்
அடுதல் நின் புகழும் அன்றே கெடு இன்று
மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து
அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின் அதனால்
முறைமை நின் புகழும் அன்றே மறம் மிக்கு		10
எழு சமம் கடந்த எழு உறழ் திணி தோள்
கண் ஆர் கண்ணிக் கலி மான் வளவ
யாங்கனம் மொழிகோ யானே ஓங்கிய
வரை அளந்து அறியாப் பொன் படு நெடும் கோட்டு
இமையம் சூட்டிய ஏம வில் பொறி		15
மாண் வினை நெடும் தேர் வானவன் தொலைய
வாடா வஞ்சி வாட்டும் நின்
பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுங்காலே

#40 - ஆவூர் மூலங்கிழார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்
நீயே பிறர் ஓம்புறு மற மன் எயில்
ஓம்பாது கடந்து அட்டு அவர்
முடி புனைந்த பசும்பொன் நின்
அடி பொலியக் கழல் தைஇய
வல்லாளனை வய வேந்தே		5
யாமே நின் இகழ் பாடுவோர் எருத்து அடங்க
புகழ் பாடுவோர் பொலிவு தோன்ற
இன்று கண்டு ஆங்குக் காண்குவம் என்றும்
இன் சொல் எண் பதத்தை ஆகு-மதி பெரும
ஒரு பிடி படியும் சீறிடம்		10
எழு களிறு புரக்கும் நாடு கிழவோயே

#41 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்
காலனும் காலம் பார்க்கும் பாராது
வேல் ஈண்டு தானை விழுமியோர் தொலைய
வேண்டிடத்து அடூஉம் வெல் போர் வேந்தே
திசை இரு_நான்கும் உற்கம் உற்கவும்
பெரு மரத்து இலை இல் நெடும் கோடு வற்றல் பற்றவும்		5
வெம் கதிர்க் கனலி துற்றவும் பிறவும்
அஞ்சுவரத் தகுந புள்ளுக் குரல் இயம்பவும்
எயிறு நிலத்து வீழவும் எண்ணெய் ஆடவும்
களிறு மேல் கொள்ளவும் காழகம் நீப்பவும்
வெள்ளி நோன் படை கட்டிலொடு கவிழவும்		10
கனவின் அரியன காணா நனவில்
செரு செய் முன்ப நின் வரு திறன் நோக்கி
மையல் கொண்ட ஏமம் இல் இருக்கையர்
புதல்வர் பூம் கண் முத்தி மனையோட்கு
எவ்வம் சுரக்கும் பைதல் மாக்களொடு		15
பெரும் கலக்குற்றன்றால் தானே காற்றோடு
எரி நிகழ்ந்து அன்ன செலவின்
செரு மிகு வளவ நின் சினைஇயோர் நாடே

#42 - இடைக்காடனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
ஆனா ஈகை அடு போர் அண்ணல் நின்
யானையும் மலையின் தோன்றும் பெரும நின்
தானையும் கடல் என முழங்கும் கூர் நுனை
வேலும் மின்னின் விளங்கும் உலகத்து
அரைசு தலை பனிக்கும் ஆற்றலை ஆதலின்		5
புரை தீர்ந்தன்று அது புதுவதோ அன்றே
தண் புனல் பூசல் அல்லது நொந்து
களைக வாழி வளவ என்று நின்
முனை தரு பூசல் கனவினும் அறியாது
புலி புறங்காக்கும் குருளை போல		10
மெலிவு இல் செங்கோல் நீ புறங்காப்ப
பெரு விறல் யாணர்த்து ஆகி அரிநர்
கீழ்மடைக் கொண்ட வாளையும் உழவர்
படை மிளிர்ந்திட்ட யாமையும் அறைநர்
கரும்பில் கொண்ட தேனும் பெரும் துறை		15
நீர் தரு மகளிர் குற்ற குவளையும்
வன்புலக் கேளிர்க்கு வரு_விருந்து அயரும்
மென்புல வைப்பின் நல் நாட்டுப் பொருந
மலையின் இழிந்து மாக் கடல் நோக்கி
நில வரை இழிதரும் பல் யாறு போலப்		20
புலவர் எல்லாம் நின் நோக்கினரே
நீயே மருந்து இல் கணிச்சி வருந்த வட்டித்துக்
கூற்று வெகுண்டு அன்ன முன்பொடு
மாற்று இரு வேந்தர் மண் நோக்கினையே

#43 - தாமப்பல் கண்ணனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி தம்பி மாவளத்தான்
நில மிசை வாழ்நர் அலமரல் தீரத்
தெறு கதிர்க் கனலி வெம்மை தாங்கிக்
கால் உணவு ஆகச் சுடரொடு கொட்கும்
அவிர் சடை முனிவரும் மருளக் கொடும் சிறைக்
கூர் உகிர்ப் பருந்தின் ஏறு குறித்து ஒரீஇத்		5
தன் அகம் புக்க குறு நடைப் புறவின்
தபுதி அஞ்சிச் சீரை புக்க
வரையா ஈகை உரவோன் மருக
நேரார்க் கடந்த முரண் மிகு திருவின்
தேர் வண் கிள்ளி தம்பி வார் கோல்		10
கொடு மர மறவர் பெரும கடு_மான்
கைவண் தோன்றல் ஐயம் உடையேன்
ஆர் புனை தெரியல் நின் முன்னோர் எல்லாம்
பார்ப்பார் நோவன செய்யலர் மற்று இது
நீர்த்தோ நினக்கு என வெறுப்பக் கூறி		15
நின் யான் பிழைத்தது நோவாய் என்னினும்
நீ பிழைத்தாய் போல் நனி நாணினையே
தம்மைப் பிழைத்தோர்ப் பொறுக்கும் செம்மல்
இக் குடிப் பிறந்தோர்க்கு எண்மை காணும் எனக்
காண்தகு மொய்ம்ப காட்டினை ஆகலின்		20
யானே பிழைத்தனென் சிறக்க நின் ஆயுள்
மிக்கு வரும் இன் நீர்க் காவிரி
எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே

#44 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நெடுங்கிள்ளி
இரும் பிடித் தொழுதியொடு பெரும் கயம் படியா
நெல் உடைக் கவளமொடு நெய்ம்மிதி பெறாஅ
திருந்து அரை நோன் வெளில் வருந்த ஒற்றி
நில மிசைப் புரளும் கைய வெய்துயிர்த்து
அலமரல் யானை உரும் என முழங்கவும்		5
பால் இல் குழவி அலறவும் மகளிர்
பூ இல் வறும் தலை முடிப்பவும் நீர் இல்
வினை புனை நல் இல் இனைகூஉக் கேட்பவும்
இன்னாது அம்ம ஈங்கு இனிது இருத்தல்
துன் அரும் துப்பின் வய_மான் தோன்றல்		10
அறவை ஆயின் நினது என திறத்தல்
மறவை ஆயின் போரொடு திறத்தல்
அறவையும் மறவையும் அல்லையாக
திறவாது அடைத்த திண் நிலைக் கதவின்
நீள் மதில் ஒரு சிறை ஒடுங்குதல்		15
நாணுத் தகவு உடைத்து இது காணுங்காலே

#45 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோர்: சோழன் நலங்கிள்ளியும் நெடுங்கிள்ளியும்
இரும் பனை வெண் தோடு மலைந்தோன் அல்லன்
கரும் சினை வேம்பின் தெரியலோன் அல்லன்
நின்ன கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே நின்னொடு
பொருவோன் கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே
ஒருவீர் தோற்பினும் தோற்ப நும் குடியே		5
இருவீர் வேறல் இயற்கையும் அன்றே அதனால்
குடிப் பொருள் அன்று நும் செய்தி கொடித் தேர்
நும் ஓர் அன்ன வேந்தர்க்கு
மெய்மலி உவகை செய்யும் இவ் இகலே

#46 கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
நீயே புறவின் அல்லல் அன்றியும் பிறவும்
இடுக்கண் பலவும் விடுத்தோன் மருகனை
இவரே புலன் உழுது உண்மார் புன்கண் அஞ்சித்
தமது பகுத்து உண்ணும் தண் நிழல் வாழ்நர்
களிறு கண்டு அழூஉம் அழாஅல் மறந்த		5
புன் தலைச் சிறாஅர் மன்று மருண்டு நோக்கி
விருந்தின் புன்கண் நோவு உடையர்
கெட்டனை ஆயின் நீ வேட்டது செய்ம்மே

#47 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: காரியாற்றுத் துஞ்சிய நெடுங்கிள்ளி
வள்ளியோர்ப் படர்ந்து புள்ளின் போகி
நெடிய என்னாது சுரம் பல கடந்து
வடியா நாவின் வல்லாங்குப் பாடிப்
பெற்றது மகிழ்ந்து சுற்றம் அருத்தி
ஓம்பாது உண்டு கூம்பாது வீசி		5
வரிசைக்கு வருந்தும் இப் பரிசில் வாழ்க்கை
பிறர்க்குத் தீது அறிந்தன்றோ இன்றே திறப்பட
நண்ணார் நாண அண்ணாந்து ஏகி
ஆங்கு இனிது ஒழுகின் அல்லது ஓங்கு புகழ்
மண் ஆள் செல்வம் எய்திய		10
நும் ஓர் அன்ன செம்மலும் உடைத்தே

#48 - பொய்கையார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கோக்கோதை மார்பன்
கோதை மார்பின் கோதையானும்
கோதையைப் புணர்ந்தோர் கோதையானும்
மாக் கழி மலர்ந்த நெய்தலானும்
கள் நாறும்மே கானல் அம் தொண்டி
அஃது எம் ஊரே அவன் எம் இறைவன்		5
அன்னோன் படர்தி ஆயின் நீயும்
எம்மும் உள்ளுமோ முது வாய் இரவல
அமர் மேம்படூஉங்காலை நின்
புகழ் மேம்படுநனைக் கண்டனம் எனவே

#49 - பொய்கையார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கோக்கோதை மார்பன்
நாடன் என்கோ ஊரன் என்கோ
பாடு இமிழ் பனிக் கடல் சேர்ப்பன் என்கோ
யாங்கனம் மொழிகோ ஓங்கு வாள் கோதையை
புனவர் தட்டை புடைப்பின் அயலது
இறங்கு கதிர் அலமரு கழனியும்		5
பிறங்கு நீர்ச் சேர்ப்பினும் புள் ஒருங்கு எழுமே

#50 - மோசிகீரனார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் தகடூர் எறிந்த பெருஞ்சேரல்
மாசு அற விசித்த வார்புறு வள்பின்
மை படு மருங்குல் பொலிய மஞ்ஞை
ஒலி நெடும் பீலி ஒண் பொறி மணித் தார்
பொலம் குழை உழிஞையொடு பொலியச் சூட்டிக்
குருதி வேட்கை உரு கெழு முரசம்		5
மண்ணி வாரா அளவை எண்ணெய்
நுரை முகந்து அன்ன மென் பூம் சேக்கை
அறியாது ஏறிய என்னைத் தெறுவர
இரு பாற்படுக்கும் நின் வாள் வாய் ஒழித்ததை
அதூஉம் சாலும் நல் தமிழ் முழுது அறிதல்		10
அதனொடும் அமையாது அணுக வந்து நின்
மதன் உடை முழவுத் தோள் ஓச்சித் தண்ணென
வீசியோயே வியலிடம் கமழ
இவண் இசை உடையோர்க்கு அல்லது அவணது
உயர்_நிலை_உலகத்து உறையுள் இன்மை		15
விளங்கக் கேட்ட மாறு-கொல்
வலம் படு குருசில் நீ ஈங்கு இது செயலே

#51 - ஐயூர் முடவனார் - ஐயூர் கிழார் எனவும் பாடம்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கூடகாரத்துத் துஞ்சிய மாறன் வழுதி
நீர் மிகின் சிறையும் இல்லை தீ மிகின்
மன் உயிர் நிழற்றும் நிழலும் இல்லை
வளி மிகின் வலியும் இல்லை ஒளி மிக்கு
அவற்று ஓர் அன்ன சினப் போர் வழுதி
தண் தமிழ் பொது எனப் பொறாஅன் போர் எதிர்ந்து		5
கொண்டி வேண்டுவன் ஆயின் கொள்க என
கொடுத்த மன்னர் நடுக்கு அற்றனரே
அளியரோ அளியர் அவன் அளி இழந்தோரே
நுண் பல சிதலை அரிது முயன்று எடுத்த
செம் புற்று ஈயல் போல		10
ஒரு பகல் வாழ்க்கைக்கு உலமருவோரே

#52 - மருதன் இளநாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கூடகாரத்துத் துஞ்சிய மாறன்
அணங்கு உடை நெடும் கோட்டு அளையகம் முனைஇ
முணங்கு நிமிர் வய_மான் முழு வலி ஒருத்தல்
ஊன் நசை உள்ளம் துரப்ப இசை குறித்துத்		5
தான் வேண்டு மருங்கின் வேட்டு எழுந்து ஆங்கு
வடபுல மன்னர் வாட அடல் குறித்து
இன்னா வெம் போர் இயல் தேர் வழுதி
இது நீ கண்ணியது ஆயின் இரு நிலத்து
யார்-கொல் அளியர் தாமே ஊர்-தொறும்
மீன் சுடு புகையின் புலவு நாறு நெடும் கொடி
வயல் உழை மருதின் வாங்கு சினை வலக்கும்		10
பெரு நல் யாணரின் ஒரீஇ இனியே
கலி கெழு கடவுள் கந்தம் கைவிடப்
பலி கண்மாறிய பாழ்படு பொதியில்
நரை மூதாளர் நாய் இடக் குழிந்த
வல்லின் நல் அகம் நிறையப் பல் பொறிக்		15
கான வாரணம் ஈனும்
காடு ஆகி விளியும் நாடு உடையோரே

#53 - பொருந்தில் இளங்கீரனார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை
முதிர் வார் இப்பி முத்த வார் மணல்
கதிர் விடு மணியின் கண் பொரு மாடத்து
இலங்கு வளை மகளிர் தெற்றி ஆடும்
விளங்கு சீர் விளங்கில் விழுமம் கொன்ற
களம் கொள் யானை கடு_மான் பொறைய		5
விரிப்பின் அகலும் தொகுப்பின் எஞ்சும்
மம்மர் நெஞ்சத்து எம்மனோர்க்கு ஒருதலை
கைம்முற்றல நின் புகழே என்றும்
ஒளியோர் பிறந்த இ மலர் தலை உலகத்து
வாழேம் என்றலும் அரிதே தாழாது		10
செறுத்த செய்யுள் செய் செம் நாவின்
வெறுத்த கேள்வி விளங்கு புகழ் கபிலன்
இன்று உளன் ஆயின் நன்று-மன் என்ற நின்
ஆடு கொள் வரிசைக்கு ஒப்ப
பாடுவன்-மன்னால் பகைவரைக் கடப்பே		15

#54 - கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குட்டுவன் கோதை
எம் கோன் இருந்த கம்பலை மூதூர்
உடையோர் போல இடை இன்று குறுகிச்
செம்மல் நாள்_அவை அண்ணாந்து புகுதல்
எம் அன வாழ்க்கை இரவலர்க்கு எளிதே
இரவலர்க்கு எண்மை அல்லது புரவு எதிர்ந்து		5
வானம் நாண வரையாது சென்றோர்க்கு
ஆனாது ஈயும் கவிகை வண்மைக்
கடு_மான் கோதை துப்பு எதிர்ந்து எழுந்த
நெடுமொழி மன்னர் நினைக்குங்காலை
பாசிலை தொடுத்த உவலைக் கண்ணிப்		10
மாசு உண் உடுக்கை மடி வாய் இடையன்
சிறு தலை ஆயமொடு குறுகல் செல்லாப்
புலி துஞ்சு வியன் புலத்து அற்றே
வலி துஞ்சு தடக் கை அவன் உடை நாடே		14

#55 - மதுரை மருதன் இளநாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய
** நன்மாறன்
ஓங்கு மலைப் பெரு வில் பாம்பு ஞாண் கொளீஇ
ஒரு கணை கொண்டு மூ எயில் உடற்றிப்
பெரு விறல் அமரர்க்கு வெற்றி தந்த
கறை மிடற்று அண்ணல் காமர் சென்னிப்
பிறை நுதல் விளங்கும் ஒரு கண் போல		5
வேந்து மேம்பட்ட பூம் தார் மாற
கடும் சினத்த கொல் களிறும்
கதழ் பரிய கலி மாவும்
நெடும் கொடிய நிமிர் தேரும்
நெஞ்சு உடைய புகல் மறவரும் என		10
நான்கு உடன் மாண்டது ஆயினும் மாண்ட
அற நெறி முதற்றே அரசின் கொற்றம்
அதனால் நமர் எனக் கோல் கோடாது
பிறர் எனக் குணம் கொல்லாது
ஞாயிற்று அன்ன வெம் திறல் ஆண்மையும்		15
திங்கள் அன்ன தண் பெரும் சாயலும்
வானத்து அன்ன வண்மையும் மூன்றும்
உடையை ஆகி இல்லோர் கையற
நீ நீடு வாழிய நெடுந்தகை தாழ் நீர்
வெண் தலைப் புணரி அலைக்கும் செந்தில்		20
நெடுவேள் நிலைஇய காமர் வியன் துறை
கடு வளி தொகுப்ப ஈண்டிய
வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே

#56 மதுரை கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார்
** மதுரை மருதன் இளநாகனார் எனவும் பாடம்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய
** நன்மாறன்
ஏற்று வலன் உயரிய எரி மருள் அவிர் சடை
மாற்று அரும் கணிச்சி மணி மிடற்றோனும்
கடல் வளர் புரி வளை புரையும் மேனி		5
அடல் வெம் நாஞ்சில் பனைக்கொடியோனும்
மண்ணுறு திரு மணி புரையும் மேனி
விண் உயர் புள் கொடி விறல் வெய்யோனும்
மணி மயில் உயரிய மாறா வென்றிப்
பிணிமுக ஊர்தி ஒண் செய்யோனும் என
ஞாலம் காக்கும் கால முன்பின்
தோலா நல் இசை நால்வருள்ளும்		10
கூற்று ஒத்தீயே மாற்று அரும் சீற்றம்
வலி ஒத்தீயே வாலியோனைப்
புகழ் ஒத்தீயே இகழுநர் அடுநனை
முருகு ஒத்தீயே முன்னியது முடித்தலின்
ஆங்காங்கு அவரவர் ஒத்தலின் யாங்கும்		15
அரியவும் உளவோ நினக்கே அதனால்
இரவலர்க்கு அரும் கலம் அருகாது ஈயா
யவனர் நல் கலம் தந்த தண் கமழ் தேறல்
பொன் செய் புனை கலத்து ஏந்தி நாளும்
ஒண் தொடி மகளிர் மடுப்ப மகிழ் சிறந்து		20
ஆங்கு இனிது ஒழுகு-மதி ஓங்கு வாள் மாற
அம் கண் விசும்பின் ஆர் இருள் அகற்றும்
வெம் கதிர்ச் செல்வன் போலவும் குடதிசைத்
தண் கதிர் மதியம் போலவும்
நின்று நிலைஇயர் உலகமோடு உடனே		25

#57 - காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்
** பாடப்பட்டோர்: பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய
**  நன்மாறன்
வல்லார் ஆயினும் வல்லுநர் ஆயினும்
புகழ்தல் உற்றோர்க்கு மாயோன் அன்ன
உரை சால் சிறப்பின் புகழ் சால் மாற
நின் ஒன்று கூறுவது உடையோன் என் எனின்
நீயே பிறர் நாடு கொள்ளுங்காலை அவர் நாட்டு		5
இறங்கு கதிர் கழனி நின் இளையரும் கவர்க
நனம் தலைப் பேரூர் எரியும் நைக்க
மின்னு நிமிர்ந்து அன்ன நின் ஒளிறு இலங்கு நெடு வேல்
ஒன்னார்ச் செகுப்பினும் செகுக்க என்னதூஉம்
கடிமரம் தடிதல் ஓம்பு நின்		10
நெடு நல் யானைக்குக் கந்து ஆற்றாவே

#58 - காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்
** பாடப்பட்டோர்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந் திருமாவளவனும்
** பாண்டியன் வெள்ளியம்பலத்துத் துஞ்சிய பெருவழுதியும்
நீயே தண் புனல் காவிரி கிழவனை இவனே
முழுமுதல் தொலைந்த கோளி ஆலத்துக்
கொழு நிழல் நெடும் சினை வீழ் பொறுத்து ஆங்குத்
தொல்லோர் மாய்ந்து எனத் துளங்கல் செல்லாது
நல் இசை முது குடி நடுக்கு அறத் தழீஇ		5
இளையது ஆயினும் கிளை அரா எறியும்
அரு நரை உருமின் பெருநரைப் பொறாஅச்
செரு மாண் பஞ்சவர் ஏறே நீயே
அறம் துஞ்சு உறந்தைப் பொருநனை இவனே
நெல்லும் நீரும் எல்லார்க்கும் எளிய என		10
வரைய சாந்தமும் திரைய முத்தமும்
இமிழ் குரல் முரசம் மூன்று உடன் ஆளும்
தமிழ் கெழு கூடல் தண் கோல் வேந்தே
பால் நிற உருவின் பனைக்கொடியோனும்
நீல் நிற உருவின் நேமியோனும் என்று		15
இரு பெரும் தெய்வமும் உடன் நின்று ஆஅங்கு
உரு கெழு தோற்றமொடு உட்குவர விளங்கி
இ நீர் ஆகலின் இனியவும் உளவோ
இன்னும் கேள்-மின் நும் இசை வாழியவே
ஒருவீர் ஒருவீர்க்கு ஆற்றுதிர் இருவீரும்		20
உடன் நிலை திரியீர் ஆயின் இமிழ் திரைப்
பௌவம் உடுத்த இப் பயம் கெழு மா நிலம்
கையகப்படுவது பொய் ஆகாதே
அதனால் நல்ல போலவும் நயவ போலவும்
தொல்லோர் சென்ற நெறியர் போலவும்		25
காதல் நெஞ்சின் நும் இடை புகற்கு அலமரும்
ஏதில்மாக்கள் பொதுமொழி கொள்ளாது
இன்றே போக நும் புணர்ச்சி வென்றுவென்று
அடு களத்து உயர்க நும் வேலே கொடு வரிக்
கோள்_மா குயின்ற சேண் விளங்கு தொடு பொறி		30
நெடு நீர்க் கெண்டையொடு பொறித்த		
குடுமிய ஆக பிறர் குன்று கெழு நாடே

#59 - மதுரை கூலவாணிகன் சீத்தலைச் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் சித்திரமாடத்துத் துஞ்சிய நன்மாறன்
ஆரம் தாழ்ந்த அணி கிளர் மார்பின்
தாள் தோய் தடக் கை தகை மாண் வழுதி
வல்லை-மன்ற நீ நயந்து அளித்தல்
தேற்றாய் பெரும பொய்யே என்றும்
காய் சினம் தவிராது கடல் ஊர்பு எழுதரும்		5
ஞாயிறு அனையை நின் பகைவர்க்கு
திங்கள் அனையை எம்மனோர்க்கே

#60 - உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந் திருமாவளவன்
முந்நீர் நாப்பண் திமில் சுடர் போலச்
செம்மீன் இமைக்கும் மாக விசும்பின்
உச்சி நின்ற உவவு மதி கண்டு
கட்சி மஞ்ஞையின் சுர முதல் சேர்ந்த
சில் வளை விறலியும் யானும் வல் விரைந்து		5
தொழுதனம் அல்லமோ பலவே கானல்
கழி உப்பு முகந்து கல் நாடு மடுக்கும்
ஆரைச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி போக்கும்
உரன் உடை நோன் பகட்டு அன்ன எம் கோன்
வலன் இரங்கு முரசின் வாய் வாள் வளவன்		10
வெயில் மறைக் கொண்ட உரு கெழு சிறப்பின்
மாலை வெண்குடை ஒக்குமால் எனவே

#61 - கோனாட்டு எறிச்சிலுர் மாடலன் மதுரை குமரனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய
** நலங்கிள்ளி சேட்சென்னி
கொண்டைக் கூழைத் தண் தழைக் கடைசியர்
சிறு மாண் நெய்தல் ஆம்பலொடு கட்கும்
மலங்கு மிளிர் செறுவின் தளம்பு தடிந்திட்ட
பழன வாளைப் பரூஉக் கண் துணியல்
புது நெல் வெண் சோற்றுக் கண்ணுறை ஆக		5
விலாப் புடை மருங்கு விசிப்ப மாந்தி
நீடு கதிர்க் கழனிச் சூடு தடுமாறும்
வன் கை வினைஞர் புன் தலைச் சிறாஅர்
தெங்கு படு வியன் பழம் முனையின் தந்தையர்
குறைக் கண் நெடு போர் ஏறி விசைத்து எழுந்து		10
செழும் கோள் பெண்ணைப் பழம் தொட முயலும்
வைகல் யாணர் நல் நாட்டுப் பொருநன்
எஃகு விளங்கு தடக் கை இயல் தேர்ச் சென்னி
சிலைத் தார் அகலம் மலைக்குநர் உளர் எனின்
தாம் அறிகுவர் தமக்கு உறுதி யாம் அவன்		15
எழு உறழ் திணி தோள் வழு இன்றி மலைந்தோர்
வாழக் கண்டன்றும் இலமே தாழாது
திருந்து அடி பொருந்த வல்லோர்
வருந்தக் காண்டல் அதனினும் இலமே

#62 - கழாத் தலையார்
** பாடப்பட்டோர்: சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ்சேரலாதன்
** சோழன் வேற்பஃறடக் கைப் பெருவிறற் கிள்ளி
வரு தார் தாங்கி அமர் மிகல் யாவது
பொருது ஆண்டு ஒழிந்த மைந்தர் புண் தொட்டு
குருதிச் செம் கை கூந்தல் தீட்டி
நிறம் கிளர் உருவின் பேஎய்ப் பெண்டிர்
எடுத்து எறி அனந்தல் பறை சீர் தூங்க		5
பருந்து அருந்துற்ற தானையொடு செரு முனிந்து
அறத்தின் மண்டிய மறப் போர் வேந்தர்
தாம் மாய்ந்தனரே குடை துளங்கினவே
உரை சால் சிறப்பின் முரசு ஒழிந்தனவே
பல் நூறு அடுக்கிய வேறு படு பைம் ஞிலம்		10
இடம் கெட ஈண்டிய வியன் கண் பாசறைக்
களம் கொளற்கு உரியோர் இன்றித் தெறுவர
உடன் வீழ்ந்தன்றால் அமரே பெண்டிரும்
பாசடகு மிசையார் பனி நீர் மூழ்கார்
மார்பகம் பொருந்தி ஆங்கு அமைந்தன்றே		15
வாடாப் பூவின் இமையா நாட்டத்து
நாற்ற உணவினோரும் ஆற்ற
அரும் பெறல் உலகம் நிறைய
விருந்து பெற்றனரால் பொலிக நும் புகழே

#63 - பரணர்
** பாடப்பட்டோர்: சோழன் வேற்பஃறடக்கைப் பெருவிறற் கிள்ளி
** சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ்சேரலாதன்
எனைப் பல் யானையும் அம்பொடு துளங்கி
விளைக்கும் வினை இன்றிப் படை ஒழிந்தனவே
விறல் புகழ் மாண்ட புரவி எல்லாம்
மறத் தகை மைந்தரொடு ஆண்டு பட்டனவே
தேர் தர வந்த சான்றோர் எல்லாம்		5
தோல் கண் மறைப்ப ஒருங்கு மாய்ந்தனரே
விசித்து வினை மாண்ட மயிர்க் கண் முரசம்
பொறுக்குநர் இன்மையின் இருந்து விளிந்தனவே
சாந்து அமை மார்பின் நெடு வேல் பாய்ந்து என
வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிந்தனர் இனியே		10
என் ஆவது-கொல் தானே கழனி
ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்
பாசவல் முக்கித் தண் புனல் பாயும்
யாணர் அறாஅ வைப்பின்
காமர் கிடக்கை அவர் அகன் தலை நாடே		15

#64 - நெடும்பல்லியத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி
நல் யாழ் ஆகுளி பதலையொடு சுருக்கிச்
செல்லாமோ-தில் சில் வளை விறலி
களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை
விசும்பு ஆடு எருவை பசும் தடி தடுப்பப்
பகைப் புலம் மரீஇய தகைப் பெரும் சிறப்பின்		5
குடுமிக் கோமான் கண்டு
நெடு நீர் புற்கை நீத்தனம் வரற்கே

#65 கழாஅத் தலையார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் பெருஞ்சேரலாதன்
மண் முழா மறப்பப் பண் யாழ் மறப்ப
இரும் கண் குழிசி கவிழ்ந்து இழுது பறப்பச்
சுரும்பு ஆர் தேறல் சுற்றம் மறப்ப
உழவர் ஓதை மறப்ப விழவும்
அகலுள் ஆங்கண் சீறூர் மறப்ப		5
உவவுத் தலைவந்த பெரு நாள் அமையத்து
இரு சுடர் தம்முள் நோக்கி ஒரு சுடர்
புன்கண் மாலை மலை மறைந்து ஆங்குத்
தன் போல் வேந்தன் முன்பு குறித்து எறிந்த
புறப்புண் நாணி மறத் தகை மன்னன்		10
வாள் வடக்கிருந்தனன் ஈங்கு
நாள் போல் கழியல ஞாயிற்றுப் பகலே

#66 - வெண்ணிக் குயத்தியார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் கரிகாற் பெருவளத்தான்
நளி இரு முந்நீர் நாவாய் ஓட்டி
வளி தொழில் ஆண்ட உரவோன் மருக
களி இயல் யானைக் கரிகால்வளவ
சென்று அமர் கடந்த நின் ஆற்றல் தோன்ற
வென்றோய் நின்னினும் நல்லன் அன்றே		5
கலி கொள் யாணர் வெண்ணிப் பறந்தலை
மிகப் புகழ் உலகம் எய்திப்
புறப்புண் நாணி வடக்கிருந்தோனே

#67 - பிசிராந்தையார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
அன்னச் சேவல் அன்னச் சேவல்
ஆடு கொள் வென்றி அடு போர் அண்ணல்
நாடு தலையளிக்கும் ஒண் முகம் போலக்
கோடு கூடு மதியம் முகிழ் நிலா விளங்கும்
மையல் மாலை யாம் கையறுபு இனையக்		5
குமரி அம் பெரும் துறை அயிரை மாந்தி
வடமலைப் பெயர்குவை ஆயின் இடையது
சோழ நல் நாட்டுப் படினே கோழி
உயர் நிலை மாடத்துக் குறும்பறை அசைஇ
வாயில் விடாது கோயில் புக்கு எம்		10
பெரும் கோக் கிள்ளி கேட்க இரும் பிசிர்
ஆந்தை அடியுறை எனினே மாண்ட நின்
இன்புறு பேடை அணியத் தன்
நன்புறு நல் கலம் நல்குவன் நினக்கே

#68 - கோவூர்க் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்; சோழன் நலங்கிள்ளி
உடும்பு உரித்து அன்ன என்பு எழு மருங்கின்
கடும்பின் கடும் பசி களையுநர்க் காணாது
சில் செவித்து ஆகிய கேள்வி நொந்துநொந்து
ஈங்கு எவன் செய்தியோ பாண பூண் சுமந்து
அம் பகட்டு எழிலிய செம் பொறி ஆகத்து		5
மென்மையின் மகளிர்க்கு வணங்கி வன்மையின்
ஆடவர்ப் பிணிக்கும் பீடு கெழு நெடுந்தகை
புனிறு தீர் குழவிக்கு இலிற்று முலை போலச்
சுரந்த காவிரி மரம் கொல் மலி நீர்
மன்பதை புரக்கும் நல் நாட்டுப் பொருநன்		10
உட்பகை ஒரு திறம் பட்டு எனப் புள் பகைக்கு
ஏவான் ஆகலின் சாவேம் யாம் என
நீங்கா மறவர் வீங்கு தோள் புடைப்பத்
தணி பறை அறையும் அணி கொள் தேர் வழிக்
கடும் கள் பருகுநர் நடுங்கு கை உகத்த		15
நறும் சேறு ஆடிய வறும் தலை யானை
நெடு நகர் வரைப்பின் படு முழா ஓர்க்கும்
உறந்தையோனே குருசில்
பிறன் கடை மறப்ப நல்குவன் செலினே

#69 - ஆலந்தூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
கையது கடன் நிறை யாழே மெய்யது
புரவலர் இன்மையின் பசியே அரையது
வேற்று இழை நுழைந்த வேர் நனை சிதாஅர்
ஓம்பி உடுத்த உயவல் பாண
பூட்கை இல்லோன் யாக்கை போலப்		5
பெரும் புல்லென்ற இரும் பேர் ஒக்கலை
வையகம் முழுவதுடன் வளைஇப் பையென
என்னை வினவுதி ஆயின் மன்னர்
அடு களிறு உயவும் கொடி கொள் பாசறைக்
குருதிப் பரப்பின் கோட்டு_மா தொலைச்சிப்		10
புலாக் களம் செய்த கலாஅத் தானையன்
பிறங்கு நிலை மாடத்து உறந்தையோனே
பொருநர்க்கு ஓங்கிய வேலன் ஒரு நிலைப்
பகைப் புலம் படர்தலும் உரியன் தகைத் தார்
ஒள் எரி புரையும் உரு கெழு பசும் பூண்		15
கிள்ளி வளவன் படர்குவை ஆயின்
நெடும் கடை நிற்றலும் இலையே கடும் பகல்
தேர்_வீசு_இருக்கை ஆர நோக்கி
நீ அவன் கண்ட பின்றைப் பூவின்
ஆடு வண்டு இமிராத் தாமரை		20
சூடாய் ஆதல் அதனினும் இலையே

#70 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
தேஎம் தீம் தொடைச் சீறியாழ்ப் பாண
கயத்து வாழ் யாமை காழ் கோத்து அன்ன
நுண் கோல் தகைத்த தெண் கண் மாக் கிணை
இனிய காண்க இவண் தணிக எனக் கூறி
வினவல் ஆனா முது வாய் இரவல		5
தைஇத் திங்கள் தண் கயம் போலக்
கொளக்கொளக் குறைபடாக் கூழ் உடை வியன் நகர்
அடு தீ அல்லது சுடு தீ அறியாது
இரு மருந்து விளைக்கும் நல் நாட்டுப் பொருநன்
கிள்ளிவளவன் நல் இசை உள்ளி		10
நாற்ற நாட்டத்து அறு_கால்_பறவை
சிறு வெள்_ஆம்பல் ஞாங்கர் ஊதும்
கைவள் ஈகைப் பண்ணன் சிறுகுடிப்
பாதிரி கமழும் ஓதி ஒள் நுதல்
இன் நகை விறலியொடு மென்மெல இயலி		15
செல்வை ஆயின் செல்வை ஆகுவை
விறகு ஒய் மாக்கள் பொன் பெற்ற அன்னது ஓர்
தலைப்பாடு அன்று அவன் ஈகை
நினைக்க வேண்டா வாழ்க அவன் தாளே

#71 - ஒல்லையூர் தந்த பூதப்பாண்டியன்
மடங்கலின் சினைஇ மடங்கா உள்ளத்து
அடங்காத் தானை வேந்தர் உடங்கு இயைந்து
என்னொடு பொருதும் என்ப அவரை
ஆர் அமர் அலறத் தாக்கித் தேரோடு
அவர்ப் புறங்காணேன் ஆயின் சிறந்த		5
பேர் அமர் உண்கண் இவளினும் பிரிக
அறன் நிலை திரியா அன்பின் அவையத்துத்
திறன் இல் ஒருவனை நாட்டி முறை திரிந்து
மெலி_கோல் செய்தேன் ஆகுக மலி புகழ்
வையை சூழ்ந்த வளம் கெழு வைப்பின்		10
பொய்யா யாணர் மையல் கோமான்
மாவனும் மன் எயில் ஆந்தையும் உரை சால்
அந்துவன்சாத்தனும் ஆதன்அழிசியும்
வெம் சின இயக்கனும் உளப்படப் பிறரும்
கண் போல் நண்பின் கேளிரொடு கலந்த		15
இன் களி மகிழ் நகை இழுக்கி யான் ஒன்றோ
மன்பதை காக்கும் நீள் குடிச் சிறந்த
தென்புலம் காவலின் ஒரீஇப் பிறர்
வன்புலம் காவலின் மாறி யான் பிறக்கே

#72 - பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
நகுதக்கனரே நாடு மீக்கூறுநர்
இளையன் இவன் என உளையக் கூறிப்
படு மணி இரட்டும் பா அடிப் பணைத் தாள்
நெடு நல் யானையும் தேரும் மாவும்
படை அமை மறவரும் உடையம் யாம் என்று		5
உறு துப்பு அஞ்சாது உடல் சினம் செருக்கிச்
சிறுசொல் சொல்லிய சினம் கெழு வேந்தரை
அரும் சமம் சிதையத் தாக்கி முரசமொடு
ஒருங்கு அகப்படேஎன் ஆயின் பொருந்திய
என் நிழல் வாழ்நர் செல் நிழல் காணாது		10
கொடியன் எம் இறை எனக் கண்ணீர் பரப்பிக்
குடி பழி தூற்றும் கோலேன் ஆகுக
ஓங்கிய சிறப்பின் உயர்ந்த கேள்வி
மாங்குடி மருதன் தலைவன் ஆக
உலகமொடு நிலைஇய பலர் புகழ் சிறப்பின்		15
புலவர் பாடாது வரைக என் நிலவரை
புரப்போர் புன்கண் கூர
இரப்போர்க்கு ஈயா இன்மை யான் உறவே

#73 - சோழன் நலங்கிள்ளி
மெல்ல வந்து என் நல் அடி பொருந்தி
ஈ என இரக்குவர் ஆயின் சீர் உடை
முரசு கெழு தாயத்து அரசோ தஞ்சம்
இன் உயிர் ஆயினும் கொடுக்குவென் இ நிலத்து
ஆற்றல் உடையோர் ஆற்றல் போற்றாது என்		5
உள்ளம் எள்ளிய மடவோன் தெள்ளிதின்
துஞ்சு புலி இடறிய சிதடன் போல
உய்ந்தனன் பெயர்தலோ அரிதே மைந்து உடை
கழை தின் யானைக் கால் அகப்பட்ட
வன் திணி நீள் முளை போலச் சென்று அவண்		10
வருந்தப் பொரேஎன் ஆயின் பொருந்திய
தீது இல் நெஞ்சத்துக் காதல் கொள்ளாப்
பல் இரும் கூந்தல் மகளிர்
ஒல்லா முயக்கிடைக் குழைக என் தாரே

#74 - சேரமான் கணைக்கால் இரும்பொறை
குழவி இறப்பினும் ஊன் தடி பிறப்பினும்
ஆள் அன்று என்று வாளின் தப்பார்
தொடர்ப் படு ஞமலியின் இடர்ப்படுத்து இரீஇய
கேள் அல் கேளிர் வேளாண் சிறு_பதம்
மதுகை இன்றி வயிற்றுத்_தீ தணியத்		5
தாம் இரந்து உண்ணும் அளவை
ஈன்மரோ இவ் உலகத்தானே

#75 - சோழன் நலங்கிள்ளி
மூத்தோர் மூத்தோர்க் கூற்றம் உய்த்து எனப்
பால் தர வந்த பழ விறல் தாயம்
எய்தினம் ஆயின் எய்தினம் சிறப்பு என
குடி புரவு இரக்கும் கூர் இல் ஆண்மை
சிறியோன் பெறின் அது சிறந்தன்று-மன்னே		5
மண்டு அமர்ப் பரிக்கும் மதன் உடை நோன் தாள்
விழுமியோன் பெறுகுவன் ஆயின் தாழ் நீர்
அறு கய மருங்கின் சிறு கோல் வெண் கிடை
என்றூழ் வாடு வறல் போல நன்றும்
நொய்தால் அம்ம தானே மை அற்று		10
விசும்புற ஓங்கிய வெண் குடை
முரசு கெழு வேந்தர் அரசு கெழு திருவே

#76 - இடைக்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன் : பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற 
** நெடுஞ்செழியன்
ஒருவனை ஒருவன் அடுதலும் தொலைதலும்
புதுவது அன்று இவ் உலகத்து இயற்கை
இன்றின் ஊங்கோ கேளலம் திரள் அரை
மன்ற வேம்பின் மாச் சினை ஒண் தளிர்
நெடும் கொடி உழிஞைப் பவரொடு மிடைந்து		5
செறியத் தொடுத்த தேம் பாய் கண்ணி
ஒலியல் மாலையொடு பொலியச் சூடிப்
பாடு இன் தெண் கிணை கறங்கக் காண்தக
நாடு கெழு திருவில் பசும் பூண் செழியன்
பீடும் செம்மலும் அறியார் கூடிப்		10
பொருதும் என்று தன் தலை வந்த
புனை கழல் எழுவர் நல் வலம் அடங்க
ஒருதான் ஆகிப் பொருது களத்து அடலே

#77 - இடைக்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற 
** நெடுஞ் செழியன்
கிண்கிணி களைந்த கால் ஒண் கழல் தொட்டுக்
குடுமி களைந்த நுதல் வேம்பின் ஒண் தளிர்
நெடும் கொடி உழிஞைப் பவரொடு மிலைந்து
குறும் தொடி கழித்த கைச் சாபம் பற்றி
நெடும் தேர்க் கொடிஞ்சி பொலிய நின்றோன்		5
யார்-கொல் வாழ்க அவன் கண்ணி தார் பூண்டு
தாலி களைந்தன்றும் இலனே பால் விட்டு
அயினியும் இன்று அயின்றனனே வயின்வயின்
உடன்று மேல் வந்த வம்ப மள்ளரை
வியந்தன்றும் இழிந்தன்றும் இலனே அவரை		10
அழுந்தப் பற்றி அகல் விசும்பு ஆர்ப்பு எழ
கவிந்து நிலம் சேர அட்டதை
மகிழ்ந்தன்றும் மலிந்தன்றும் அதனினும் இலனே

#78 - இடைக்குன்றூர்க் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற 
** நெடுஞ்செழியன்
வணங்கு தொடைப் பொலிந்த வலி கெழு நோன் தாள்
அணங்கு அரும் கடும் திறல் என் ஐ முணங்கு நிமிர்ந்து
அளைச் செறி உழுவை இரைக்கு வந்து அன்ன
மலைப்பு அரும் அகலம் மதியார் சிலைத்து எழுந்து
விழுமியம் பெரியம் யாமே நம்மின்		5
பொருநனும் இளையன் கொண்டியும் பெரிது என
எள்ளி வந்த வம்ப மள்ளர்
புல்லென் கண்ணர் புறத்தில் பெயர
ஈண்டு அவர் அடுதலும் ஒல்லான் ஆண்டு அவர்
மாண் இழை மகளிர் நாணினர் கழியத்		10
தந்தை தம் ஊர் ஆங்கண்
தெண் கிணை கறங்கச் சென்று ஆண்டு அட்டனனே

#79 - இடைக்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற 
** நெடுஞ்செழியன்
மூதூர் வாயில் பனிக் கயம் மண்ணி
மன்ற வேம்பின் ஒண் குழை மிலைந்து
தெண் கிணை முன்னர்க் களிற்றின் இயலி
வெம் போர்ச் செழியனும் வந்தனன் எதிர்ந்த
வம்ப மள்ளரோ பலரே		5
எஞ்சுவர்-கொல்லோ பகல் தவச் சிறிதே

#80 - சாத்தந்தையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி
இன் கடும் கள்ளின் ஆமூர் ஆங்கண்
மைந்து உடை மல்லன் மத வலி முருக்கி
ஒரு கால் மார்பு ஒதுங்கின்றே ஒரு கால்
வரு தார் தாங்கிப் பின் ஒதுங்கின்றே
நல்கினும் நல்கான் ஆயினும் வெல் போர்ப்		5
பொரல் அரும் தித்தன் காண்க-தில் அம்ம
பசித்துப் பணை முயலும் யானை போல
இரு தலை ஒசிய எற்றிக்
களம் புகு மல்லன் கடந்து அடு நிலையே

#81 - சாத்தந்தையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி
ஆர்ப்பு எழு கடலினும் பெரிது அவன் களிறே
கார்ப் பெயல் உருமின் முழங்கல் ஆனாவே
யார்-கொல் அளியர் தாமே ஆர் நார்ச்
செறியத் தொடுத்த கண்ணிக்
கவி கை மள்ளன் கைப்பட்டோரே		5

#82 - சாத்தந்தையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி
சாறு தலைக்கொண்டு எனப் பெண் ஈற்று உற்று எனப்
பட்ட மாரி ஞான்ற ஞாயிற்றுக்
கட்டில் நிணக்கும் இழிசினன் கையது
போழ் தூண்டு ஊசியின் விரைந்தன்று-மாதோ
ஊர் கொள வந்த பொருநனொடு		5
ஆர் புனை தெரியல் நெடுந்தகை போரே

#83 - பெருங்கோழி நாய்கண் மகள் நக்கண்ணையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி
அடி புனை தொடு கழல் மை அணல் காளைக்கு என்
தொடி கழித்திடுதல் யான் யாய் அஞ்சுவலே
அடு தோள் முயங்கல் அவை நாணுவலே
என் போல் பெரு விதுப்பு உறுக என்றும்
ஒரு பால் படாஅது ஆகி		5
இரு பால் பட்ட இ மையல் ஊரே

#84 - பெருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி
என் ஐ புற்கை உண்டும் பெரும் தோளன்னே
யாமே புறஞ்சிறை இருந்தும் பொன் அன்னம்மே
போர் எதிர்ந்து என் ஐ போர்க்களம் புகினே
கல்லென் பேர் ஊர் விழவு உடை ஆங்கண்
ஏமுற்றுக் கழிந்த மள்ளர்க்கு		5
உமணர் வெரூஉம் துறை அன்னன்னே

#85 - பெருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி.
என் ஐக்கு ஊர் இஃது அன்மையானும்
என் ஐக்கு நாடு இஃது அன்மையானும்
ஆடு ஆடு என்ப ஒருசாரோரே
ஆடு அன்று என்ப ஒருசாரோரே
நல்ல பல்லோர் இரு நல் மொழியே		5
அம் சிலம்பு ஒலிப்ப ஓடி எம் இல்
முழா அரைப் போந்தை பொருந்தி நின்று
யான் கண்டனன் அவன் ஆடு ஆகுதலே

#86 காவல் பெண்டு - காதற்பெண்டு எனவும் பாடம்
சிற்றில் நல் தூண் பற்றி நின் மகன்
யாண்டு உளனோ என வினவுதி என் மகன்
யாண்டு உளன் ஆயினும் அறியேன் ஓரும்
புலி சேர்ந்து போகிய கல் அளை போல
ஈன்ற வயிறோ இதுவே		5
தோன்றுவன்-மாதோ போர்க்களத்தானே

#87 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன் :அதியமான் நெடுமானஞ்சி
களம் புகல் ஓம்பு-மின் தெவ்விர் போர் எதிர்ந்து
எம்முளும் உளன் ஒரு பொருநன் வைகல்
எண் தேர் செய்யும் தச்சன்
திங்கள் வலித்த கால் அன்னோனே		5

#88 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன் :அதியமான் நெடுமானஞ்சி
யாவிர் ஆயினும் கூழை தார் கொண்டு
யாம் பொருதும் என்றல் ஓம்பு-மின் ஓங்கு திறல்
ஒளிறு இலங்கு நெடு வேல் மழவர் பெருமகன்
கதிர் விடு நுண் பூண் அம் பகட்டு மார்பின்
விழவு மேம்பட்ட நல் போர்		5
முழவுத் தோள் என் ஐயைக் காணா ஊங்கே

#89 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன் :அதியமான் நெடுமானஞ்சி
இழை அணிப் பொலிந்த ஏந்து கோட்டு அல்குல்
மடவரல் உண்கண் வாள் நுதல் விறலி
பொருநரும் உளரோ நும் அகன் தலை நாட்டு என
வினவல் ஆனாப் பொரு படை வேந்தே
எறி கோல் அஞ்சா அரவின் அன்ன		5
சிறு வல் மள்ளரும் உளரே அதாஅன்று
பொதுவில் தூங்கும் விசியுறு தண்ணுமை
வளி பொரு தெண் கண் கேட்பின்
அது போர் என்னும் என் ஐயும் உளனே

#90 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன் :அதியமான் நெடுமானஞ்சி
உடை வளை கடுப்ப மலர்ந்த காந்தள்
அடை மல்கு குளவியொடு கமழும் சாரல்
மறப் புலி உடலின் மான் கணம் உளவோ
மருளின விசும்பின் மாதிரத்து ஈண்டிய
இருளும் உண்டோ ஞாயிறு சினவின்		5
அச்சொடு தாக்கிப் பாருற்று இயங்கிய
பண்டச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி சொல்லிய
வரி மணல் ஞெமரக் கல் பக நடக்கும்
பெருமிதப் பகட்டுக்குத் துறையும் உண்டோ
எழுமரம் கடுக்கும் தாள் தோய் தடக் கை		10
வழு இல் வன் கை மழவர் பெரும
இரு நில மண் கொண்டு சிலைக்கும்
பொருநரும் உளரோ நீ களம் புகினே

#91 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
வலம் படு வாய் வாள் ஏந்தி ஒன்னார்
களம் படக் கடந்த கழல் தொடி தடக் கை
ஆர் கலி நறவின் அதியர் கோமான்
போர் அடு திருவின் பொலம் தார் அஞ்சி
பால் புரை பிறை நுதல் பொலிந்த சென்னி		5
நீல மணி மிடற்று ஒருவன் போல
மன்னுக பெரும நீயே தொல் நிலை
பெரு மலை விடரகத்து அரு மிசை கொண்ட
சிறி இலை நெல்லித் தீம் கனி குறியாது
ஆதல் நின் அகத்து அடக்கிச்		10
சாதல் நீங்க எமக்கு ஈத்தனையே

#92 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
யாழொடும் கொள்ளா பொழுதொடும் புணரா
பொருள் அறிவாரா ஆயினும் தந்தையர்க்கு
அருள் வந்தனவால் புதல்வர் தம் மழலை
என் வாய்ச் சொல்லும் அன்ன ஒன்னார்
கடி மதில் அரண் பலக் கடந்து		5
நெடுமான்_அஞ்சி நீ அருளல் மாறே

#93 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
திண் பிணி முரசம் இழுமென முழங்கச்
சென்று அமர் கடத்தல் யாவது வந்தோர்
தார் தாங்குதலும் ஆற்றார் வெடிபட்டு
ஓடல் மரீஇய பீடு இல் மன்னர்
நோய்ப்-பால் விளிந்த யாக்கை தழீஇக்		5
காதல் மறந்து அவர் தீது மருங்கு அறுமார்
அறம் புரி கொள்கை நான்மறை முதல்வர்
திறம் புரி பசும் புல் பரப்பினர் கிடப்பி
மறம் கந்து ஆக நல் அமர் வீழ்ந்த
நீள் கழல் மறவர் செல்வுழிச் செல்க என		10
வாள் போழ்ந்து அடக்கலும் உய்ந்தனர்-மாதோ
வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும் வாய் புகு கடாஅத்து
அண்ணல் யானை அடு களத்து ஒழிய
அரும் சமம் ததைய நூறி நீ
பெருந்தகை விழுப்புண் பட்ட மாறே		15

#94 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
ஊர்க் குறுமாக்கள் வெண் கோடு கழாஅலின்
நீர்த் துறை படியும் பெரும் களிறு போல
இனியை பெரும எமக்கே மற்று அதன்
துன் அரும் கடாஅம் போல
இன்னாய் பெரும நின் ஒன்னாதோர்க்கே		5

#95 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
இவ்வே பீலி அணிந்து மாலை சூட்டிக்
கண் திரள் நோன் காழ் திருத்தி நெய் அணிந்து
கடி உடை வியன் நகரவ்வே அவ்வே
பகைவர்க் குத்திக் கோடு நுதி சிதைந்து
கொல் துறைக் குற்றில-மாதோ என்றும்		5
உண்டு ஆயின் பதம் கொடுத்து
இல் ஆயின் உடன் உண்ணும்
இல்லோர் ஒக்கல் தலைவன்
அண்ணல் எம் கோமான் வை நுதி வேலே

#96 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் மகன் பொகுட்டெழினி
அலர் பூம் தும்பை அம் பகட்டு மார்பின்
திரண்டு நீடு தடக் கை என் ஐ இளையோற்கு
இரண்டு எழுந்தனவால் பகையே ஒன்றே
பூப் போல் உண்கண் பசந்து தோள் நுணுகி
நோக்கிய மகளிர்ப் பிணித்தன்று ஒன்றே			5
விழவின்று ஆயினும் படு_பதம் பிழையாது
மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு துறை நீர்க்
கை_மான் கொள்ளுமோ என
உறையுள் முனியும் அவன் செல்லும் ஊரே

#97 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
போர்க்கு உரைஇப் புகன்று கழித்த வாள்
உடன்றவர் காப்பு உடை மதில் அழித்தலின்
ஊனுற மூழ்கி உரு இழந்தனவே
வேலே குறும்பு அடைந்த அரண் கடந்து அவர்
நறும் கள்ளின் நாடு நைத்தலின்		5
சுரை தழீஇய இரும் காழொடு
மடை கலங்கி நிலை திரிந்தனவே
களிறே எழூஉத் தாங்கிய கதவம் மலைத்து அவர்
குழூஉக் களிற்றுக் குறும்பு உடைத்தலின்
பரூஉப் பிணிய தொடி கழிந்தனவே		10
மாவே பரந்து ஒருங்கு மலைந்த மறவர்
பொலம் பைம் தார் கெடப் பரிதலின்
களன் உழந்து அசைஇய மறுக் குளம்பினவே
அவன் தானும் நிலம் திரைக்கும் கடல் தானைப்
பொலம் தும்பைக் கழல் பாண்டில்		15
கணை பொருத துளைத் தோலன்னே
ஆயிடை உடன்றோர் உய்தல் யாவது தடம் தாள்
பிணி கதிர் நெல்லின் செம்மல் மூதூர்
நுமக்கு உரித்து ஆகல் வேண்டின் சென்று அவற்கு
இறுக்கல் வேண்டும் திறையே மறுப்பின்		20
ஒல்வான் அல்லன் வெல் போரான் எனச்
சொல்லவும் தேறீர் ஆயின் மெல் இயல்
கழல் கனி வகுத்த துணை சில் ஓதி
குறும் தொடி மகளிர் தோள் விடல்
இறும்பூது அன்று அஃது அறிந்து ஆடு-மினே		25

#98 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
முனைத் தெவ்வர் முரண் அவியப்
பொரக் குறுகிய நுதி மருப்பின் நின்
இனக் களிறு செலக் கண்டவர்
மதில் கதவம் எழுச் செல்லவும்
பிணன் அழுங்க களன் உழக்கிச்		5
செலவு அசைஇய மறுக் குளம்பின் நின்
இன நல் மா செலக் கண்டவர்
கவை முள்ளின் புழை அடைப்பவும்
மார்புறச் சேர்ந்து ஒல்காத்
தோல் செறிப்பு இல் நின் வேல் கண்டவர்		10
தோள் கழியொடு பிடி செறிப்பவும்
வாள் வாய்த்த வடுப் பரந்த நின்
மற மைந்தர் மைந்து கண்டவர்
புண் படு குருதி அம்பு ஒடுக்கவும்
நீயே ஐயவி புகைப்பவும் தாங்காது ஒய்யென		15
உறு முறை மரபின் புறம் நின்று உய்க்கும்
கூற்றத்து அனையை ஆகலின் போற்றார்
இரங்க விளிவது-கொல்லோ வரம்பு அணைந்து
இறங்கு கதிர் அலம்வரு கழனிப்
பெரும் புனல் படப்பை அவர் அகன் தலை நாடே		20

#99 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
அமரர்ப் பேணியும் ஆவுதி அருத்தியும்
அரும் பெறல் மரபின் கரும்பு இவண் தந்தும்
நீர் அக இருக்கை ஆழி சூட்டிய
தொல் நிலை மரபின் நின் முன்னோர் போல
ஈகை அம் கழல் கால் இரும் பனம் புடையல்		5
பூ ஆர் காவின் புனிற்றுப் புலால் நெடு வேல்
எழு பொறி நாட்டத்து எழாஅத் தாயம்
வழு இன்று எய்தியும் அமையாய் செரு வேட்டு
இமிழ் குரல் முரசின் எழுவரொடு முரணி
சென்று அமர் கடந்து நின் ஆற்றல் தோற்றிய		10
அன்றும் பாடுநர்க்கு அரியை இன்றும்
பரணன் பாடினன்-மன்-கொல் மற்று நீ
முரண் மிகு கோவலூர் நூறி நின்
அரண் அடு திகிரி ஏந்திய தோளே

#100 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
கையது வேலே காலன புனை கழல்
மெய்யது வியரே மிடற்றது பசும் புண்
வட்கர் போகிய வளர் இளம் போந்தை
உச்சிக் கொண்ட ஊசி வெண் தோட்டு
வெட்சி மா மலர் வேங்கையொடு விரைஇச்		5
சுரி இரும் பித்தை பொலியச் சூடி
வரி வயம் பொருத வயக் களிறு போல
இன்னும் மாறாது சினனே அன்னோ
உய்ந்தனர் அல்லர் இவண் உடற்றியோரே
செறுவர் நோக்கிய கண் தன்		10
சிறுவனை நோக்கியும் சிவப்பு ஆனாவே

#101 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
ஒரு நாள் செல்லலம் இரு நாள் செல்லலம்
பல நாள் பயின்று பலரொடு செல்லினும்
தலை_நாள் போன்ற விருப்பினன் மாதோ
இழை அணி யானை இயல் தேர் அஞ்சி
அதியமான் பரிசில் பெறூஉம் காலம்		5
நீட்டினும் நீட்டாது ஆயினும் யானை தன்
கோட்டிடை வைத்த கவளம் போலக்
கையகத்தது அது பொய் ஆகாதே
அருந்த ஏமாந்த நெஞ்சம்
வருந்த வேண்டா வாழ்க அவன் தாளே		10

#102 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சியின் மகன் 
** பொகுட்டெழினி
எருதே இளைய நுகம் உணராவே
சகடம் பண்டம் பெரிது பெய்தன்றே
அவல் இழியினும் மிசை ஏறினும்
அவணது அறியுநர் யார் என உமணர்
கீழ்மரத்து யாத்த சேம_அச்சு அன்ன		5
இசை விளங்கு கவி கை நெடியோய் திங்கள்
நாள் நிறை மதியத்து அனையை இருள்
யாவணதோ நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே

#103 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
ஒரு தலைப் பதலை தூங்க ஒரு தலைத்
தூம்பு அகச் சிறு முழாத் தூங்கத் தூக்கிக்
கவிழ்ந்த மண்டை மலர்க்குநர் யார் என
சுரன் முதல் இருந்த சில் வளை விறலி
செல்வை ஆயின் சேணோன் அல்லன்		5
முனை சுட எழுந்த மங்குல் மாப் புகை
மலை சூழ் மஞ்சின் மழ களிறு அணியும்
பகைப் புலத்தோனே பல் வேல் அஞ்சி
பொழுது இடைப்படாஅப் புலரா மண்டை
மெழுகு மெல் அடையின் கொழு நிணம் பெருப்ப		10
அலத்தல் காலை ஆயினும்
புரத்தல் வல்லன் வாழ்க அவன் தாளே

#104 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
போற்று-மின் மறவீர் சாற்றுதும் நும்மை
ஊர்க் குறுமாக்கள் ஆடக் கலங்கும்
தாள் படு சின்னீர் களிறு அட்டு வீழ்க்கும்
ஈர்ப்பு உடை கராஅத்து அன்ன என் ஐ
நுண் பல் கருமம் நினையாது		5
இளையன் என்று இகழின் பெறல் அரிது ஆடே

#105 கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி.
சே இழை பெறுகுவை வாள் நுதல் விறலி
தடவு வாய்க் கலித்த மா இதழ்க் குவளை
வண்டு படு புது மலர்த் தண் சிதர் கலாவப்
பெய்யினும் பெய்யாது ஆயினும் அருவி
கொள் உழு வியன் புலத்து உழை கால் ஆக		5
மால்பு உடை நெடு வரை கோடு-தோறு இழிதரும்
நீரினும் இனிய சாயல்
பாரி வேள்-பால் பாடினை செலினே

#106 -  கபிலர்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி.
நல்லவும் தீயவும் அல்ல குவி இணர்ப்
புல் இலை எருக்கம் ஆயினும் உடையவை
கடவுள் பேணேம் என்னா ஆங்கு
மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்
கடவன் பாரி கைவண்மையே		5

#107 - கபிலர்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
பாரி பாரி என்று பல ஏத்தி
ஒருவன் புகழ்வர் செம் நாப் புலவர்
பாரி ஒருவனும் அல்லன்
மாரியும் உண்டு ஈண்டு உலகு புரப்பதுவே

#108 - கபிலர்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
குறத்தி மாட்டிய வறல் கடைக் கொள்ளி
ஆரம் ஆதலின் அம் புகை அயலது
சாரல் வேங்கைப் பூம் சினைத் தவழும்
பறம்பு பாடினர் அதுவே அறம் பூண்டு
பாரியும் பரிசிலர் இரப்பின்		5
வாரேன் என்னான் அவர் வரையன்னே

#109 - கபிலர்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
அளிதோ தானே பாரியது பறம்பே
நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்
உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே
ஒன்றே சிறி இலை வெதிரின் நெல் விளையும்மே
இரண்டே தீம் சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே		5
மூன்றே கொழும் கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே
நான்கே அணி நிற ஓரி பாய்தலின் மீது அழிந்து
திணி நெடும் குன்றம் தேன் சொரியும்மே
வான் கண் அற்று அவன் மலையே வானத்து
மீன் கண் அற்று அதன் சுனையே ஆங்கு		10
மரம்-தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்
புலம்-தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்
தாளின் கொள்ளலிர் வாளின் தாரலன்
யான் அறிகுவன் அது கொள்ளும் ஆறே
சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி		15
விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர
ஆடினிர் பாடினிர் செலினே
நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே

#110 - கபிலர்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி.
கடந்து அடு தானை மூவிரும் கூடி
உடன்றனிர் ஆயினும் பறம்பு கொளற்கு அரிதே
முந்நூறு ஊர்த்தே தண் பறம்பு நல் நாடு
முந்நூறு ஊரும் பரிசிலர் பெற்றனர்
யாமும் பாரியும் உளமே		5
குன்றும் உண்டு நீர் பாடினிர் செலினே

#111 - கபிலர்,
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
அளிதோ தானே பேர் இரும் குன்றே
வேலின் வேறல் வேந்தர்க்கோ அரிதே
நீலத்து இணை மலர் புரையும் உண்கண்
கிணை மகட்கு எளிதால் பாடினள் வரினே

#112 - பாரி மகளிர்
அற்றைத் திங்கள் அவ் வெண் நிலவில்
எந்தையும் உடையேம் எம் குன்றும் பிறர் கொளார்
இற்றைத் திங்கள் இவ் வெண் நிலவில்
வென்று எறி முரசின் வேந்தர் எம்
குன்றும் கொண்டார் யாம் எந்தையும் இலமே		5

#113 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
மட்டு வாய் திறப்பவும் மை விடை வீழ்ப்பவும்
அட்டு ஆன்று ஆனாக் கொழும் துவை ஊன்_சோறும்
பெட்டாங்கு ஈயும் பெரு வளம் பழுனி
நட்டனை-மன்னோ முன்னே இனியே
பாரி மாய்ந்து எனக் கலங்கிக் கையற்று		5
நீர் வார் கண்ணேம் தொழுது நின் பழிச்சிச்
சேறும் வாழியோ பெரும் பெயர்ப் பறம்பே
கோல் திரள் முன்கைக் குறும் தொடி மகளிர்
நாறு இரும் கூந்தல் கிழவரைப் படர்ந்தே

#114 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
ஈண்டு நின்றோர்க்கும் தோன்றும் சிறு வரை
சென்று நின்றோர்க்கும் தோன்றும் மன்ற
களிறு மென்று இட்ட கவளம் போல
நறவுப் பிழிந்து இட்ட கோது உடைச் சிதறல்
வார் அசும்பு ஒழுகும் முன்றில்		5
தேர் வீசு இருக்கை நெடியோன் குன்றே

#115 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
ஒருசார் அருவி ஆர்ப்ப ஒருசார்
பாணர் மண்டை நிறையப் பெய்ம்மார்
வாக்க உக்க தேக் கள் தேறல்
கல் அலைத்து ஒழுகும்-மன்னே பல் வேல்
அண்ணல் யானை வேந்தர்க்கு		5
இன்னான் ஆகிய இனியோன் குன்றே

#116 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
தீம் நீர்ப் பெரும் குண்டு சுனைப் பூத்த குவளைக்
கூம்பு அவிழ் முழுநெறி புரள்வரும் அல்குல்
ஏந்து எழில் மழைக் கண் இன் நகை மகளிர்
புன் மூசு கவலைய முள் மிடை வேலி
பஞ்சி முன்றில் சிற்றில் ஆங்கண்		5
பீரை நாறிய சுரை இவர் மருங்கின்
ஈத்து இலைக் குப்பை ஏறி உமணர்
உப்பு ஒய் ஒழுகை எண்ணுப-மாதோ
நோகோ யானே தேய்கமா காலை
பயில் பூம் சோலை மயில் எழுந்து ஆலவும்		10
பயில் இரும் சிலம்பில் கலை பாய்ந்து உகளவும்
கலையும் கொள்ளா ஆகப் பலவும்
காலம் அன்றியும் மரம் பயம் பகரும்
யாணர் அறாஅ வியன் மலை அற்றே
அண்ணல் நெடு வரை ஏறித் தந்தை		15
பெரிய நறவின் கூர் வேல் பாரியது
அருமை அறியார் போர் எதிர்ந்து வந்த
வலம் படு தானை வேந்தர்
பொலம் படைக் கலிமா எண்ணுவோரே

#117  - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
மைம்_மீன் புகையினும் தூமம் தோன்றினும்
தென்திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும்
வயலகம் நிறையப் புதல் பூ மலர
மனைத் தலை மகவை ஈன்ற அமர்க் கண்
ஆமா நெடு வரை நல் புல் ஆரக்		5
கோஒல் செம்மையின் சான்றோர் பல்கிப்
பெயல் பிழைப்பு அறியாப் புன்புலத்ததுவே
பிள்ளை வெருகின் முள் எயிறு புரையப்
பாசிலை முல்லை முகைக்கும்
ஆய் தொடி அரிவையர் தந்தை நாடே		10

#118  - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
அறையும் பொறையும் மணந்த தலைய
எண் நாள் திங்கள் அனைய கொடும் கரைத்
தெண் நீர்ச் சிறு குளம் கீள்வது மாதோ
கூர் வேல் குவைஇய மொய்ம்பின்
தேர் வண் பாரி தண் பறம்பு நாடே		5

#119   - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
கார்ப் பெயல் தலைஇய காண்பு இன் காலைக்
களிற்று முக வரியின் தெறுழ் வீ பூப்பச்
செம் புற்று ஈயலின் இன் அளை புளித்து
மென் தினை யாணர்த்து நந்தும்-கொல்லோ
நிழல் இல் நீள் இடைத் தனி மரம் போலப்		5
பணை கெழு வேந்தரை இறந்தும்
இரவலர்க்கு ஈயும் வள்ளியோன் நாடே

#120  - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி
வெப்புள் விளைந்த வேங்கைச் செம் சுவல்
கார்ப் பெயல் கலித்த பெரும் பாட்டு ஈரத்துப்
பூழி மயங்கப் பல உழுது வித்திப்
பல்லி ஆடிய பல் கிளைச் செவ்வி
களை கால் கழாலின் தோடு ஒலிபு நந்தி		5
மெல் மயில் புனிற்றுப் பெடை கடுப்ப நீடிக்
கரும் தாள் போகி ஒருங்கு பீள் விரிந்து
கீழும் மேலும் எஞ்சாமைப் பல காய்த்து
வாலிதின் விளைந்த புது வரகு அரியத்
தினை கொய்யக் கவ்வை கறுப்ப அவரைக்		10
கொழும் கொடி விளர்க் காய் கோள்_பதம் ஆக
நிலம் புதைப் பழுனிய மட்டின் தேறல்
புல் வேய்க் குரம்பைக் குடி-தொறும் பகர்ந்து
நறு நெய்க் கடலை விசைப்ப சோறு அட்டுப்
பெரும் தோள் தாலம் பூசல் மேவர		15
வருந்தா யாணர்த்து நந்தும்-கொல்லோ
இரும் பல் கூந்தல் மடந்தையர் தந்தை
ஆடு கழை நரலும் சேண் சிமைப் புலவர்
பாடி ஆனாப் பண்பின் பகைவர்
ஓடு கழல் கம்பலை கண்ட		20
செரு வெம் சேஎய் பெரு விறல் நாடே

#121 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி
ஒரு திசை ஒருவனை உள்ளி நால் திசைப்
பலரும் வருவர் பரிசில் மாக்கள்
வரிசை அறிதலோ அரிதே பெரிதும்
ஈதல் எளிதே மா வண் தோன்றல்
அது நற்கு அறிந்தனை ஆயின்		5
பொதுநோக்கு ஒழி-மதி புலவர் மாட்டே

#122 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி
கடல் கொளப்படாஅது உடலுநர் ஊக்கார்
கழல் புனை திருந்து அடிக் காரி நின் நாடே
அழல் புறந்தரூஉம் அந்தணரதுவே
வீயாத் திருவின் விறல் கெழு தானை
மூவருள் ஒருவன் துப்பு ஆகியர் என		5
ஏத்தினர் தரூஉம் கூழே நும் குடி
வாழ்த்தினர் வரூஉம் இரவலரதுவே
வட_மீன் புரையும் கற்பின் மட மொழி
அரிவை தோள் அளவு அல்லதை
நினது என இலை நீ பெருமிதத்தையே		10

#123 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி
நாள்_கள் உண்டு நாள்_மகிழ் மகிழின்
யார்க்கும் எளிதே தேர் ஈதல்லே
தொலையா நல் இசை விளங்கு மலயன்
மகிழாது ஈத்த இழை அணி நெடும் தேர்
பயன் கெழு முள்ளூர் மீமிசைப்		5
பட்ட மாரி உறையினும் பலவே

#124 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி
நாள் அன்று போகிப் புள் இடைத் தட்பப்
பதன் அன்று புக்குத் திறன் அன்று மொழியினும்
வறிது பெயர்குநர் அல்லர் நெறி கொளப்
பாடு ஆன்று இரங்கும் அருவிப்
பீடு கெழு மலையன் பாடியோரே		5

#125 - வடமவண்ணக்கண் பெருஞ்சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி
பருத்திப் பெண்டின் பனுவல் அன்ன
நெருப்புச் சினம் தணிந்த நிணம் தயங்கு கொழும் குறை
பரூஉக் கள் மண்டையொடு ஊழ் மாறு பெயர
உண்கும் எந்தை நின் காண்கு வந்திசினே
நள்ளாதார் மிடல் சாய்ந்த		5
வல்லாள நின் மகிழ்_இருக்கையே
உழுத நோன் பகடு அழி தின்று ஆங்கு
நல் அமிழ்து ஆக நீ நயந்து உண்ணும் நறவே
குன்றத்து அன்ன களிறு பெயரக்
கடந்து அட்டு வென்றோனும் நின் கூறும்மே		10
வெலீஇயோன் இவன் எனக்
கழல் அணிப் பொலிந்த சேவடி நிலம் கவர்பு
விரைந்து வந்து சமம் தாங்கிய
வல் வேல் மலையன் அல்லன் ஆயின்
நல் அமர் கடத்தல் எளிது-மன் நமக்கு எனத்		15
தோற்றோன் தானும் நின் கூறும்மே
தொலைஇயோன் இவன் என
ஒரு நீ ஆயினை பெரும பெரு மழைக்கு
இருக்கை சான்ற உயர் மலைத்
திருத் தகு சேஎய் நின் பெற்றிசினோர்க்கே		20

#126 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
** பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி
ஒன்னார் யானை ஓடைப் பொன் கொண்டு
பாணர் சென்னி பொலியத் தைஇ
வாடாத் தாமரை சூட்டிய விழுச் சீர்
ஓடாப் பூட்கை உரவோன் மருக
வல்லேம் அல்லேம் ஆயினும் வல்லே		5
நின்-வயின் கிளக்குவம் ஆயின் கங்குல்
துயில் மடிந்து அன்ன தூங்கு இருள் இறும்பின்
பறை இசை அருவி முள்ளூர்ப் பொருந
தெறல் அரு மரபின் நின் கிளையொடும் பொலிய
நில மிசைப் பரந்த மக்கட்கு எல்லாம்		10
புலன் அழுக்கு அற்ற அந்தணாளன்
இரந்து செல் மாக்கட்கு இனி இடன் இன்றி
பரந்து இசை நிற்கப் பாடினன் அதன் கொண்டு
சினம் மிகு தானை வானவன் குட கடல்
பொலம் தரு நாவாய் ஓட்டிய அவ் வழிப்		15
பிற கலம் செல்கலாது அனையேம் அத்தை
இன்மை துரப்ப இசை தர வந்து நின்
வண்மையின் தொடுத்தனம் யாமே முள் எயிற்று
அரவு எறி உருமின் முரசு எழுந்து இயம்ப
அண்ணல் யானையொடு வேந்து களத்து ஒழிய		20
அரும் சமம் ததையத் தாக்கி நன்றும்
நண்ணாத் தெவ்வர்த் தாங்கும்
பெண்ணை அம் படப்பை நாடு கிழவோயே

#127 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: வேள் ஆய் அரண்டின்
களங்கனி அன்ன கரும் கோட்டுச் சீறியாழ்
பாடு இன் பனுவல் பாணர் உய்த்து எனக்
களிறு இல ஆகிய புல் அரை நெடு வெளில்
கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப
ஈகை அரிய இழை அணி மகளிரொடு		5
சாயின்று என்ப ஆஅய் கோயில்
சுவைக்கு இனிது ஆகிய குய் உடை அடிசில்
பிறர்க்கு ஈவு இன்றித் தம் வயிறு அருத்தி
உரை சால் ஓங்கு புகழ் ஒரீஇய
முரைசு கெழு செல்வர் நகர் போலாதே		10

#128 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
மன்றப் பலவின் மாச் சினை மந்தி
இரவலர் நாற்றிய விசி கூடு முழவின்
பாடு இன் தெண் கண் கனி செத்து அடிப்பின்
அன்னச் சேவல் மாறு எழுந்து ஆலும்
கழல் தொடி ஆஅய் மழை தவழ் பொதியில்		5
ஆடு_மகள் குறுகின் அல்லது
பீடு கெழு மன்னர் குறுகலோ அரிதே

#129 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள்
வாங்கு அமை பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து
வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும்
தீம் சுளைப் பலவின் மா மலைக் கிழவன்
ஆஅய் அண்டிரன் அடு போர் அண்ணல்		5
இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின் கரவு இன்று
வானம் மீன் பல பூப்பின் ஆனாது
ஒரு வழிக் கரு வழி இன்றிப்
பெரு வெள் என்னில் பிழையாது-மன்னே

#130 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் ஆஅய் நின் நாட்டு
இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனும்மோ
நின்னும் நின் மலையும் பாடி வருநர்க்கு
இன்முகம் கரவாது உவந்து நீ அளித்த
அண்ணல் யானை எண்ணின் கொங்கர்		5
குட கடல் ஓட்டிய ஞான்றை
தலைப்பெயர்த்து இட்ட வேலினும் பலவே

#131 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
மழைக் கணம் சேக்கும் மா மலைக் கிழவன்
வழைப் பூம் கண்ணி வாய் வாள் அண்டிரன்
குன்றம் பாடின-கொல்லோ
களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே

#132 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
முன் உள்ளுவோனைப் பின் உள்ளினேனே
ஆழ்க என் உள்ளம் போழ்க என் நாவே
பாழ் ஊர்க் கிணற்றின் தூர்க என் செவியே
நரந்தை நறும் புல் மேய்ந்த கவரி
குவளை பைம் சுனை பருகி அயல		5
தகர தண் நிழல் பிணையொடு வதியும்
வடதிசையதுவே வான் தோய் இமயம்
தென்திசை ஆஅய் குடி இன்று ஆயின்
பிறழ்வது-மன்னோ இ மலர் தலை உலகே

#133 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
மெல் இயல் விறலி நீ நல் இசை செவியின்
கேட்பின் அல்லது காண்பு அறியலையே
காண்டல் வேண்டினை ஆயின் மாண்ட நின்
விரை வளர் கூந்தல் வரை வளி உளரக்
கலவ மஞ்ஞையின் காண்வர இயலி		5
மாரி அன்ன வண்மை
தேர் வேள் ஆயைக் காணிய சென்மே

#134 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
இம்மைச் செய்தது மறுமைக்கு ஆம் எனும்
அற விலை வணிகன் ஆஅய் அல்லன்
பிறரும் சான்றோர் சென்ற நெறி என
ஆங்குப் பட்டன்று அவன் கைவண்மையே

#135 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
கொடு_வரி வழங்கும் கோடு உயர் நெடு வரை
அரு விடர்ச் சிறு நெறி ஏறலின் வருந்தி
தடவரல் கொண்ட தகை மெல் ஒதுக்கின்
வளைக் கை விறலி என் பின்னள் ஆகப்
பொன் வார்ந்து அன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்		5
வரி நவில் பனுவல் புலம்பெயர்ந்து இசைப்ப
படுமலை நின்ற பயம் கெழு சீறியாழ்
ஒல்கல் உள்ளமொடு ஒரு புடைத் தழீஇப்
புகழ் சால் சிறப்பின் நின் நல் இசை உள்ளி
வந்தெனன் எந்தை யானே என்றும்		10
மன்று படு பரிசிலர் காணின் கன்றொடு
கறை அடி யானை இரியல்போக்கும்
மலை கெழு நாடன் மா வேள் ஆஅய்
களிறும் அன்றே மாவும் அன்றே
ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே		15
பாணர் படுநர் பரிசிலர் ஆங்கு அவர்
தமது எனத் தொடுக்குவர் ஆயின் எமது எனப்
பற்றல் தேற்றாப் பயம் கெழு தாயமொடு
அன்ன ஆக நின் ஊழி நின்னைக்
காண்டல் வேண்டிய அளவை வேண்டார்		20
உறு முரண் கடந்த ஆற்றல்
பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே

#136 - துறையூர் ஓடை கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
யாழ்ப் பத்தர் புறம் கடுப்ப
இழை வலந்த பல் துன்னத்து
இடைப் புரை பற்றிப் பிணி விடாஅ
ஈர்க் குழாத்தொடு இறை கூர்ந்த
பேஎன் பகை என ஒன்று என்கோ		5
உண்ணாமையின் ஊன் வாடி
தெண் நீரின் கண் மல்கிக்
கசிவுற்ற என் பல் கிளையொடு
பசி அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ
அன்ன தன்மையும் அறிந்தீயார்		10
நின்னது தா என நிலை தளர
மரம் பிறங்கிய நளிச் சிலம்பின்
குரங்கு அன்ன புன் குறும் கூளியர்
பரந்து அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ
ஆஅங்கு எனைப் பகையும் அறியுநன் ஆய்		15
எனக் கருதிப் பெயர் ஏத்தி
வாயார நின் இசை நம்பிச்
சுடர் சுட்ட சுரத்து ஏறி
இவண் வந்த பெரு நசையேம்
எமக்கு ஈவோர் பிறர்க்கு ஈவோர்		20
பிறர்க்கு ஈவோர் தமக்கு ஈப என
அனைத்து உரைத்தனன் யான் ஆக
நினக்கு ஒத்தது நீ நாடி
நல்கினை விடு-மதி பரிசில் அல்கலும்
தண் புனல் வாயில் துறையூர் முன்துறை		25
நுண் பல மணலினும் ஏத்தி
உண்குவம் பெரும நீ நல்கிய வளனே

#137 - ஒருசிறைப் பெரியனார்
** பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன்
இரங்கு முரசின் இனம் சால் யானை
முந்நீர் ஏணி விறல் கெழு மூவரை
இன்னும் ஓர் யான் அவா அறியேனே
நீயே முன் யான் அறியுமோனே துவன்றிய
கயத்து இட்ட வித்து வறத்தின் சாவாது		5
கழைக் கரும்பின் ஒலிக்குந்து
கொண்டல் கொண்ட நீர் கோடை காயினும்
கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து
கரும் கால் வேங்கை மலரின் நாளும்
பொன் அன்ன வீ சுமந்து		10
மணி அன்ன நீர் கடல் படரும்
செவ் வரைப் படப்பை நாஞ்சில் பொருந
சிறு வெள் அருவிப் பெரும் கல் நாடனை
நீ வாழியர் நின் தந்தை
தாய் வாழியர் நின் பயந்திசினோரே		15

#138 - மருதன் இளநாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
ஆன் இனம் கலித்த அதர் பல கடந்து
மான் இனம் கலித்த மலை பின் ஒழிய
மீன் இனம் கலித்த துறை பல நீந்தி
உள்ளி வந்த வள் உயிர்ச் சீறியாழ்
சிதாஅர் உடுக்கை முதாஅரிப் பாண		5
நீயே பேர் எண்ணலையே நின் இறை
மாறி வா என மொழியலன்-மாதோ
ஒலி இரும் கதுப்பின் ஆய்_இழை கணவன்
கிளி மரீஇய வியன் புனத்து
மரன் அணி பெரும் குரல் அனையன் ஆதலின்		10
நின்னை வருதல் அறிந்தனர் யாரே

#139 - மருதன் இளநாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
சுவல் அழுந்தப் பல காய
சில் ஓதிப் பல் இளைஞருமே
அடி வருந்த நெடிது ஏறிய
கொடி மருங்குல் விறலியருமே
வாழ்தல் வேண்டிப்		5
பொய் கூறேன் மெய் கூறுவல்
ஓடாப் பூட்கை உரவோர் மருக
உயர் சிமைய உழாஅ நாஞ்சில் பொருந
மாயா உள்ளமொடு பரிசில் துன்னி
கனி_பதம் பார்க்கும் காலை அன்றே		10
ஈதல் ஆனான் வேந்தே வேந்தற்குச்
சாதல் அஞ்சாய் நீயே ஆயிடை
இரு நிலம் மிளிர்ந்திசின் ஆஅங்கு ஒரு நாள்
அரும் சமம் வருகுவது ஆயின்
வருந்தலும் உண்டு என் பைதல் அம் கடும்பே		15

#140 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
தடவு நிலைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்
மடவன்-மன்ற செம் நாப் புலவீர்
வளைக் கை விறலியர் படப்பைக் கொய்த
அடகின் கண்ணுறையாக யாம் சில
அரிசி வேண்டினெம் ஆகத் தான் பிற		5
வரிசை அறிதலின் தன்னும் தூக்கி
இரும் கடறு வளைஇய குன்றத்து அன்னது ஓர்
பெரும் களிறு நல்கியோனே அன்னது ஓர்
தேற்றா ஈகையும் உளது-கொல்
போற்றார் அம்ம பெரியோர் தம் கடனே		10

#141 - பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
பாணன் சூடிய பசும்பொன் தாமரை
மாண் இழை விறலி மாலையொடு விளங்கக்
கடும் பரி நெடும் தேர் பூட்டு விட்டு அசைஇ
ஊரீர் போலச் சுரத்திடை இருந்தனிர்
யாரீரோ என வினவல் ஆனாக்		5
காரென் ஒக்கல் கடும் பசி இரவல
வென் வேல் அண்ணல் காணா ஊங்கே
நின்னினும் புல்லியேம்-மன்னே இனியே
இன்னேம் ஆயினேம்-மன்னே என்றும்
உடாஅ போரா ஆகுதல் அறிந்தும்		10
படாஅம் மஞ்ஞைக்கு ஈத்த எம் கோ
கடாஅ யானைக் கலிமான் பேகன்
எத்துணை ஆயினும் ஈதல் நன்று என
மறுமை நோக்கின்றோ அன்றே
பிறர் வறுமை நோக்கின்று அவன் கைவண்மையே		15

#142 - பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
அறு குளத்து உகுத்தும் அகல் வயல் பொழிந்தும்
உறுமிடத்து உதவாது உவர் நிலம் ஊட்டியும்
வரையா மரபின் மாரி போலக்
கடாஅ யானைக் கழல் கால் பேகன்
கொடை மடம்படுதல் அல்லது		5
படை மடம்படான் பிறர் படை மயக்குறினே

#143 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
மலை வான் கொள்க என உயர் பலி தூஉய்
மாரி ஆன்று மழை மேக்கு உயர்க எனக்
கடவுள் பேணிய குறவர் மாக்கள்
பெயல் கண்மாறிய உவகையர் சாரல்
புனைத் தினை அயிலும் நாட சினப் போர்க்		5
கைவள் ஈகை கடு_மான் பேக
யார்-கொல் அளியள் தானே நெருநல்
சுரன் உழந்து வருந்திய ஒக்கல் பசித்து எனக்
குணில் பாய் முரசின் இரங்கும் அருவி
நளி இரும் சிலம்பின் சீறூர் ஆங்கண்		10
வாயில் தோன்றி வாழ்த்தி நின்று
நின்னும் நின் மலையும் பாட இன்னாது
இகுத்த கண்ணீர் நிறுத்தல் செல்லாள்
முலையகம் நனைப்ப விம்மிக்
குழல் இனைவது போல் அழுதனள் பெரிதே		15

#144 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
அருளாய் ஆகலோ கொடிதே இருள் வரச்
சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி யாழ நின்
கார் எதிர் கானம் பாடினேம் ஆக
நீல் நறு நெய்தலின் பொலிந்த உண்கண்
கலுழ்ந்து வார் அரிப் பனி பூண் அகம் நனைப்ப		5
இனைதல் ஆனாள் ஆக இளையோய்
கிளையை-மன் எம் கேள் வெய்யோற்கு என
யாம் தன் தொழுதனம் வினவக் காந்தள்
முகை புரை விரலின் கண்ணீர் துடையா
யாம் அவன் கிளைஞரேம் அல்லேம் கேள் இனி		10
எம் போல் ஒருத்தி நலன் நயந்து என்றும்
வரூஉம் என்ப வயங்கு புகழ்ப் பேகன்
ஒல்லென ஒலிக்கும் தேரொடு
முல்லை வேலி நல் ஊரானே

#145 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
மடத் தகை மா மயில் பனிக்கும் என்று அருளிப்
படாஅம் ஈத்த கெடாஅ நல் இசைக்
கடாஅ யானைக் கலிமான் பேக
பசித்தும் வாரோம் பாரமும் இலமே
களங்கனி அன்ன கரும் கோட்டுச் சீறியாழ்		5
நயம் புரிந்து உறையுநர் நடுங்கப் பண்ணி
அறம் செய்தீமோ அருள் வெய்யோய் என
இஃது யாம் இரந்த பரிசில் அஃது இருளின்
இன மணி நெடும் தேர் ஏறி
இன்னாது உறைவி அரும் படர் களைமே		10

#146 - அரிசில் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
அன்ன ஆக நின் அரும் கல வெறுக்கை
அவை பெறல் வேண்டேம் அடு போர்ப் பேக
சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி நின் வன்புல
நல் நாடு பாட என்னை நயந்து
பரிசில் நல்குவை ஆயின் குரிசில் நீ		5
நல்காமையின் நைவரச் சாஅய்
அரும் துயர் உழக்கும் நின் திருந்து இழை அரிவை
கலி மயில் கலாவம் கால் குவித்து அன்ன
ஒலி மென் கூந்தல் கமழ் புகை கொளீஇத்
தண் கமழ் கோதை புனைய		10
வண் பரி நெடும் தேர் பூண்க நின் மாவே

#147 - பெருங்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்
கல் முழை அருவிப் பல் மலை நீந்திச்
சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி வந்ததைக்
கார் வான் இன் உறை தமியள் கேளா
நெருநல் ஒரு சிறைப் புலம்பு கொண்டு உறையும்
அரி மதர் மழைக் கண் அம் மா அரிவை		5
நெய்யொடு துறந்த மை இரும் கூந்தல்
மண்ணுறு மணியின் மாசு அற மண்ணிப்
புது மலர் கஞல இன்று பெயரின்
அது-மன் எம் பரிசில் ஆவியர் கோவே

#148 - வன்பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: கண்டீரக் கோப் பெரு நள்ளி
கறங்கு மிசை அருவிய பிறங்கு மலை நள்ளி நின்
அசைவு இல் நோன் தாள் நசை வளன் ஏத்தி
நாள்-தொறும் நல் கலம் களிற்றொடு கொணர்ந்து
கூடு விளங்கு வியன் நகர்ப் பரிசில் முற்று அளிப்பப்
பீடு இல் மன்னர்ப் புகழ்ச்சி வேண்டிச்		5
செய்யா கூறிக் கிளத்தல்
எய்யாது ஆகின்று எம் சிறு செம் நாவே

#149 - வன்பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: கண்டீரக் கோப் பெருநள்ளி
நள்ளி வாழியோ நள்ளி நள்ளென்
மாலை மருதம் பண்ணிக் காலைக்
கைவழி மருங்கின் செவ்வழி பண்ணி
வரவு எமர் மறந்தனர் அது நீ
புரவுக் கடன் பூண்ட வண்மை யானே		5

#150 - வன் பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: கண்டீரக் கோப் பெருநள்ளி
கூதிர்ப் பருந்தின் இரும் சிறகு அன்ன
பாறிய சிதாரேன் பலவு முதல் பொருந்தித்
தன்னும் உள்ளேன் பிறிது புலம் படர்ந்த என்
உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி
மான் கணம் தொலைச்சிய குருதி அம் கழல் கால்		5
வான் கதிர்த் திரு மணி விளங்கும் சென்னிச்
செல்வத் தோன்றல் ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்
தொழுதனென் எழுவேன் கை கவித்து இரீஇ
இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழும் குறை
கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே		10
தாம் வந்து எய்தா அளவை ஒய்யென
தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு நின்
இரும் பேர் ஒக்கலொடு தின்ம் எனத் தருதலின்
அமிழ்தின் மிசைந்து காய் பசி நீங்கி
நல் மரன் நளிய நறும் தண் சாரல்		15
கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி
விடுத்தல் தொடங்கினேன் ஆக வல்லே
பெறுதற்கு அரிய வீறு சால் நல் கலம்
பிறிது ஒன்று இல்லை காட்டு நாட்டேம் என
மார்பில் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்		20
மடை செறி முன்கை கடகமொடு ஈத்தனன்
எ நாடோ என நாடும் சொல்லான்
யாரீரோ எனப் பேரும் சொல்லான்
பிறர்பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே
இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி		25
அம் மலை காக்கும் அணி நெடும் குன்றின்
பளிங்கு வகுத்து அன்ன தீ நீர்
நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன் எனவே

#151 - பெருந்தலைச் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: இளவிச்சிக்கோ
பண்டும்பண்டும் பாடுநர் உவப்ப
விண் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்
கிழவன் சேண் புலம் படரின் இழை அணிந்து
புன் தலை மடப் பிடி பரிசில் ஆகப்
பெண்டிரும் தம் பதம் கொடுக்கும் வண் புகழ்		5
கண்டீரக்கோன் ஆகலின் நன்றும்
முயங்கல் ஆன்றிசின் யானே பொலம் தேர்
நன்னன் மருகன் அன்றியும் நீயும்
முயங்கற்கு ஒத்தனை-மன்னே வயங்கு மொழிப்
பாடுநர்க்கு அடைத்த கதவின் ஆடு மழை		10
அணங்கு சால் அடுக்கம் பொழியும் நும்
மணம் கமழ் மால் வரை வரைந்தனர் எமரே

#152 - வன்பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: வல்வில் ஓரி
வேழம் வீழ்த்த விழுத் தொடைப் பகழி
பேழ் வாய் உழுவையைப் பெரும்பிறிது உறீஇப்
புழல் தலை புகர்க் கலை உருட்டி உரல் தலைக்
கேழல் பன்றி வீழ அயலது
ஆழல் புற்றத்து உடும்பில் செற்றும்		5
வல் வில் வேட்டம் வலம் படுத்து இருந்தோன்
புகழ் சால் சிறப்பின் அம்பு மிகத் திளைக்கும்
கொலைவன் யார்-கொலோ கொலைவன் மற்று இவன்
விலைவன் போலான் வெறுக்கை நன்கு உடையன்
ஆரம் தாழ்ந்த அம் பகட்டு மார்பின்		10
சாரல் அருவி பய மலைக் கிழவன்
ஓரி-கொல்லோ அல்லன்-கொல்லோ
பாடுவல் விறலி ஓர் வண்ணம் நீரும்
மண் முழா அமை-மின் பண் யாழ் நிறு-மின்
கண் விடு தூம்பின் களிற்று உயிர் தொடு-மின்
எல்லரி தொடு-மின் ஆகுளி தொடு-மின்		15
பதலை ஒரு கண் பையென இயக்கு-மின்
மதலை மாக் கோல் கைவலம் தமின் என்று
இறைவன் ஆகலின் சொல்லுபு குறுகி
மூவேழ் துறையும் முறையுளிக் கழிப்பிக்		20
கோ எனப் பெயரிய காலை ஆங்கு அது
தன் பெயர் ஆகலின் நாணி மற்று யாம்
நாட்டிடன்நாட்டிடன் வருதும் ஈங்கு ஓர்
வேட்டுவர் இல்லை நின் ஒப்போர் என
வேட்டது மொழியவும் விடாஅன் வேட்டத்தில்		25
தான் உயிர் செகுத்த மான் நிணப் புழுக்கோடு
ஆன் உருக்கு அன்ன வேரியை நல்கித்
தன் மலை பிறந்த தா இல் நல் பொன்
பல் மணிக் குவையொடும் விரைஇக் கொண்ம் எனச்
சுரத்திடை நல்கியோனே விடர்ச் சிமை		30
ஓங்கு இரும் கொல்லிப் பொருநன்
ஓம்பா ஈகை விறல் வெய்யோனே

#153 - வன்பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: வல்வில் ஓரி
மழை அணி குன்றத்துக் கிழவன் நாளும்
இழை அணி யானை இரப்போர்க்கு ஈயும்
சுடர் விடு பசும் பூண் சூர்ப்பு அமை முன்கை
அடு போர் ஆனா ஆதன் ஓரி
மாரி வண் கொடை காணிய நன்றும்		5
சென்றது-மன் எம் கண்ணுள் அம் கடும்பே
பனி நீர் பூவா மணி மிடை குவளை
வால் நார்த் தொடுத்த கண்ணியும் கலனும்
யானை இனத்தொடு பெற்றனர் நீங்கிப்
பசியார் ஆகல் மாறு-கொல் விசி பிணிக்		10
கூடு கொள் இன்னியம் கறங்க
ஆடலும் ஒல்லார் தம் பாடலும் மறந்தே

#154 - மோசிகீரனார்
** பாடப்பட்டோன்: கொண்கானங் கிழான்
திரை பொரு முந்நீர்க் கரை நணிச் செலினும்
அறியுநர்க் காணின் வேட்கை நீக்கும்
சில் நீர் வினவுவர் மாந்தர் அது போல்
அரசர் உழையர் ஆகவும் புரை தபு
வள்ளியோர்ப் படர்குவர் புலவர் அதனால்		5
யானும் பெற்றது ஊதியம் பேறு யாது என்னேன்
உற்றனென் ஆதலின் உள்ளி வந்தனனே
ஈ என இரத்தலோ அரிதே நீ அது
நல்கினும் நல்காய் ஆயினும் வெல் போர்
எறி_படைக்கு ஓடா ஆண்மை அறுவைத்		10
தூ விரி கடுப்பத் துவன்றி மீமிசைத்
தண் பல இழிதரும் அருவி நின்
கொண் பெரும் கானம் பாடல் எனக்கு எளிதே

#155 - மோசி கீரனார்
** பாடப்பட்டோன்: கொண்கானங் கிழான்
வணர் கோட்டுச் சீறியாழ் வாடு புடைத் தழீஇ
உணர்வோர் யார் என் இடும்பை தீர்க்க எனக்
கிளக்கும் பாண கேள் இனி நயத்தின்
பாழ் ஊர் நெருஞ்சிப் பசலை வான் பூ
ஏர் தரு சுடரின் எதிர்கொண்டு ஆஅங்கு		5
இலம்படு புலவர் மண்டை விளங்கு புகழ்க்
கொண் பெரும் கானத்துக் கிழவன்
தண் தார் அகலம் நோக்கின மலர்ந்தே

#156 - மோசிகீரனார்
** பாடப்பட்டோன்: கொண்கானங் கிழான்
ஒன்று நன்கு உடைய பிறர் குன்றம் என்றும்
இரண்டு நன்கு உடைத்தே கொண் பெரும் கானம்
நச்சிச் சென்ற இரவலர்ச் சுட்டித்
தொடுத்து உணக் கிடப்பினும் கிடக்கும் அஃதான்று
நிறை அரும் தானை வேந்தரைத்		5
திறை கொண்டு பெயர்க்கும் செம்மலும் உடைத்தே

#157 - குறமகள் இளவெயினி
** பாடப்பட்டோன்: ஏறைக் கோன்
தமர் தன் தப்பின் அது நோன்றல்லும்
பிறர் கையறவு தான் நாணுதலும்
படைப் பழி தாரா மைந்தினன் ஆகலும்
வேந்து உடை அவையத்து ஓங்குபு நடத்தலும்
நும்மோர்க்குத் தகுவன அல்ல எம்மோன்		5
சிலை செல மலர்ந்த மார்பின் கொலை வேல்
கோடல் கண்ணிக் குறவர் பெருமகன்
ஆடு மழை தவிர்க்கும் பயம் கெழு மீமிசை
எல் படு பொழுதின் இனம் தலைமயங்கிக்
கட்சி காணாக் கடமான் நல் ஏறு		10
மட மான் நாகு பிணை பயிரின் விடர் முழை
இரும் புலிப் புகர்ப் போத்து ஓர்க்கும்
பெரும் கல் நாடன் எம் ஏறைக்குத் தகுமே

#158 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன் : குமணன்
முரசு கடிப்பு இகுப்பவும் வால் வளை துவைப்பவும்
அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடு வரைக்
கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
பறம்பின் கோமான் பாரியும் பிறங்கு மிசைக்
கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும்		5
காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த
மாரி ஈகை மறப் போர் மலையனும்
ஊராது ஏந்திய குதிரைக் கூர் வேல்
கூவிளம் கண்ணிக் கொடும் பூண் எழினியும்
ஈர்ம் தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கும் நளி முழை		10
அரும் திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமைப்
பெரும் கல் நாடன் பேகனும் திருந்து மொழி
மோசி பாடிய ஆயும் ஆர்வமுற்று
உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீரத்
தள்ளாது ஈயும் தகை சால் வண்மைக்		15
கொள்ளார் ஓட்டிய நள்ளையும் என ஆங்கு
எழுவர் மாய்ந்த பின்றை அழிவரப்
பாடி வருநரும் பிறரும் கூடி
இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு என விரைந்து இவண்
உள்ளி வந்தனென் யானே விசும்புறக்		20
கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி
ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று
முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
துய்த் தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்
அதிரா யாணர் முதிரத்துக் கிழவ		25
இவண் விளங்கு சிறப்பின் இயல் தேர்க் குமண
இசை மேந்தோன்றிய வண்மையொடு
பகை மேம்படுக நீ ஏந்திய வேலே

#159 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன் : குமணன்
வாழும் நாளொடு யாண்டு பல உண்மையின்
தீர்தல் செல்லாது என் உயிர் எனப் பல புலந்து
கோல் கால் ஆகக் குறும் பல ஒதுங்கி
நூல் விரித்து அன்ன கதுப்பினள் கண் துயின்று
முன்றில் போகா முதுர்வினள் யாயும்		5
பசந்த மேனியொடு படர் அட வருந்தி
மருங்கில் கொண்ட பல் குறுமாக்கள்
பிசைந்து தின வாடிய முலையள் பெரிது அழிந்து
குப்பைக் கீரை கொய் கண் அகைத்த
முற்றா இளம் தளிர் கொய்துகொண்டு உப்பு இன்று		10
நீர் உலையாக ஏற்றி மோர் இன்று
அவிழ்_பதம் மறந்து பாசடகு மிசைந்து
மாசொடு குறைந்த உடுக்கையள் அறம் பழியாத்
துவ்வாள் ஆகிய என் வெய்யோளும்
என்று ஆங்கு இருவர் நெஞ்சமும் உவப்பக் கானவர்		15
கரி புனம் மயக்கிய அகன் கண் கொல்லை
ஐவனம் வித்தி மையுறக் கவினி
ஈனல் செல்லா ஏனற்கு இழுமெனக்
கருவி வானம் தலைஇ யாங்கும்
ஈத்த நின் புகழ் ஏத்தித் தொக்க என்		20
பசி தினத் திரங்கிய ஒக்கலும் உவப்ப
உயர்ந்து ஏந்து மருப்பின் கொல் களிறு பெறினும்
தவிர்ந்து விடு பரிசில் கொள்ளலென் உவந்து நீ
இன்புற விடுதி ஆயின் சிறிது
குன்றியும் கொள்வல் கூர் வேல் குமண		25
அதற்பட அருளல் வேண்டுவல் விறல் புகழ்
வசை இல் விழுத் திணைப் பிறந்த
இசை மேம் தோன்றல் நின் பாடிய யானே

#160 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன் : குமணன்
உரு கெழு ஞாயிற்று ஒண் கதிர் மிசைந்த
முளி புல் கானம் குழைப்பக் கல்லென
அதிர் குரல் ஏறோடு துளி சொரிந்து ஆங்குப்
பசி தினத் திரங்கிய கசிவு உடை யாக்கை
அவிழ் புகுவு அறியாது ஆகலின் வாடிய		5
நெறி கொள் வரிக் குடர் குனிப்பத் தண்ணெனக்
குய் கொள் கொழும் துவை நெய் உடை அடிசில்
மதி சேர் நாள்_மீன் போல நவின்ற
சிறு பொன் நல் கலம் சுற்ற இரீஇக்
கேடு இன்று ஆக பாடுநர் கடும்பு என		10
அரிது பெறு பொலம் கலம் எளிதினின் வீசி
நட்டோர் நட்ட நல் இசைக் குமணன்
மட்டு ஆர் மறுகின் முதிரத்தோனே
செல்குவை ஆயின் நல்குவை பெரிது எனப்
பல் புகழ் நுவலுநர் கூற வல் விரைந்து		15
உள்ளம் துரப்ப வந்தனென் எள்ளுற்று
இல் உணாத் துரத்தலின் இல் மறந்து உறையும்
புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வன் பல் மாண்
பால் இல் வறு முலை சுவைத்தனன் பெறாஅன்
கூழும் சோறும் கடைஇ ஊழின்		20
உள் இல் வரும் கலம் திறந்து அழக் கண்டு
மறப் புலி உரைத்தும் மதியம் காட்டியும்
நொந்தனள் ஆகி நுந்தையை உள்ளிப்
பொடிந்த நின் செவ்வி காட்டு எனப் பலவும்
வினவல் ஆனாள் ஆகி நனவின்		25
அல்லல் உழப்போள் மல்லல் சிறப்பச்
செல்லாச் செல்வம் மிகுத்தனை வல்லே
விடுதல் வேண்டுவல் அத்தை படு திரை
நீர் சூழ் நிலவரை உயர நின்
சீர் கெழு விழுப் புகழ் ஏத்துகம் பலவே		30

#161 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன் : குமணன்
நீண்டு ஒலி அழுவம் குறைபட முகந்துகொண்டு
ஈண்டு செலல் கொண்மூ வேண்டு வயின் குழீஇ
பெரு மலை அன்ன தோன்றல சூல் முதிர்பு
உரும் உரறு கருவியொடு பெயல் கடன் இறுத்து
வள மலை மாறிய என்றூழ்க் காலை		5
மன்பதை எல்லாம் சென்று உணக் கங்கைக்
கரை பொரு மலி நீர் நிறைந்து தோன்றி ஆங்கு
எமக்கும் பிறர்க்கும் செம்மலை ஆகலின்
அன்பு இல் ஆடவர் கொன்று ஆறு கவரச்
சென்று தலைவருந அல்ல அன்பு இன்று		10
வன் கலை தெவிட்டும் அரும் சுரம் இறந்தோர்க்கு
இற்றை நாளொடும் யாண்டு தலைப்பெயர எனக்
கண் பொறி போகிய கசிவொடு உரன் அழிந்து
அரும் துயர் உழக்கும் என் பெரும் துன்புறுவி நின்
தாள் படு செல்வம் காண்-தொறும் மருளப்		15
பனை மருள் தடக் கையொடு முத்துப்பட முற்றிய
உயர் மருப்பு ஏந்திய வரை மருள் நோன் பகடு
ஒளி திகழ் ஓடை பொலிய மருங்கின்
படு மணி இரட்ட ஏறிச் செம்மாந்து
செலல் நசைஇ உற்றனென் விறல் மிகு குருசில்		20
இன்மை துரப்ப இசைதர வந்து நின்
வண்மையின் தொடுத்த என் நயந்தினை கேள்-மதி
வல்லினும் வல்லேன் ஆயினும் வல்லே
என் அளந்து அறிந்தனை நோக்காது சிறந்த
நின் அளந்து அறி-மதி பெரும என்றும்		25
வேந்தர் நாணப் பெயர்வேன் சாந்து அருந்திப்
பல் பொறிக் கொண்ட ஏந்து எழில் அகலம்
மாண் இழை மகளிர் புல்லு-தொறும் புகல
நாள் முரசு இரங்கும் இடன் உடை வரைப்பில் நின்
தாள் நிழல் வாழ்நர் நல் கலம் மிகுப்ப		30
வாள் அமர் உழந்த நின் தானையும்
சீர் மிகு செல்வமும் ஏந்துகம் பலவே

#162 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன் : இளவெளிமான்
இரவலர் புரவலை நீயும் அல்லை
புரவலர் இரவலர்க்கு இல்லையும் அல்லர்
இரவலர் உண்மையும் காண் இனி இரவலர்க்கு
ஈவோர் உண்மையும் காண் இனி நின் ஊர்
கடி மரம் வருந்தத் தந்து யாம் பிணித்த		5
நெடு நல் யானை எம் பரிசில்
கடு_மான் தோன்றல் செல்வல் யானே

#163 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோர் : புலவரின் மனைவி
நின் நயந்து உறைநர்க்கும் நீ நயந்து உறைநர்க்கும்
பல் மாண் கற்பின் நின் கிளை முதலோர்க்கும்
கடும்பின் கடும் பசி தீர யாழ நின்
நெடும் குறியெதிர்ப்பை நல்கியோர்க்கும்
இன்னோர்க்கு என்னாது என்னோடும் சூழாது		5
வல்லாங்கு வாழ்தும் என்னாது நீயும்
எல்லோர்க்கும் கொடு-மதி மனை கிழவோயே
பழம் தூங்கு முதிரத்துக் கிழவன்
திருந்து வேல் குமணன் நல்கிய வளனே

#164 - பெருந்தலை சாத்தனார்
** பாடப் பட்டோன்: குமணன்
ஆடு நனி மறந்த கோடு உயர் அடுப்பின்
ஆம்பி பூப்பத் தேம்பு பசி உழவாப்
பாஅல் இன்மையின் தோலொடு திரங்கி
இல்லி தூர்த்த பொல்லா வறு முலை
சுவைத்-தொறும் அழூஉம் தன் மகத்து முகம் நோக்கி		5
நீரொடு நிறைந்த ஈர் இதழ் மழைக் கண் என்
மனையோள் எவ்வம் நோக்கி நினைஇ
நின் படர்ந்திசினே நல் போர்க் குமண
என் நிலை அறிந்தனை ஆயின் இ நிலை
தொடுத்தும் கொள்ளாது அமையலென் அடுக்கிய		10
பண் அமை நரம்பின் பச்சை நல் யாழ்
மண் அமை முழவின் வயிரியர்
இன்மை தீர்க்கும் குடிப் பிறந்தோயே

#165 - பெருந்தலை சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன் : குமணன்
மன்னா உலகத்து மன்னுதல் குறித்தோர்
தம் புகழ் நிறீஇத் தாம் மாய்ந்தனரே
துன் அரும் சிறப்பின் உயர்ந்த செல்வர்
இன்மையின் இரப்போர்க்கு ஈஇயாமையின்
தொன்மை மாக்களின் தொடர்பு அறியலரே		5
தாள் தாழ் படு மணி இரட்டும் பூ நுதல்
ஆடு இயல் யானை பாடுநர்க்கு அருகாக்
கேடு இல் நல் இசை வய_மான் தோன்றலைப்
பாடி நின்றெனன் ஆகக் கொன்னே
பாடு பெறு பரிசிலன் வாடினன் பெயர்தல் என		10
நாடு இழந்ததனினும் நனி இன்னாது என
வாள் தந்தனனே தலை எனக்கு ஈயத்
தன்னின் சிறந்தது பிறிது ஒன்று இன்மையின்
ஆடு மலி உவகையோடு வருவல்
ஓடாப் பூட்கை நின் கிழமையோன் கண்டே		15

#166 - ஆவூர் மூலம் கிழார்
** பாடப்பட்டோன் : சோணாட்டுப் பூஞ்சாற்றூர்ப் பார்ப்பான்
** கௌணியன் விண்ணந்தாயன்
நன்று ஆய்ந்த நீள் நிமிர் சடை
முது முதல்வன் வாய் போகாது
ஒன்று புரிந்த ஈர்_இரண்டின்
ஆறு உணர்ந்த ஒரு முது நூல்
இகல் கண்டோர் மிகல் சாய்மார்		5
மெய் அன்ன பொய் உணர்ந்து
பொய் ஓராது மெய் கொளீஇ
மூ_ஏழ் துறையும் முட்டு இன்று போகிய
உரை சால் சிறப்பின் உரவோர் மருக
வினைக்கு வேண்டி நீ பூண்ட		10
புலப் புல்வாய்க் கலைப் பச்சை
சுவல் பூண் ஞான் மிசைப் பொலிய
மறம் கடிந்த அரும் கற்பின்
அறம் புகழ்ந்த வலை சூடிச்
சிறு நுதல் பேர் அகல் அல்குல்		15
சில சொல்லின் பல கூந்தல் நின்
நிலைக்கு ஒத்த நின் துணைத் துணைவியர்
தமக்கு அமைந்த தொழில் கேட்பக்
காடு என்றா நாடு என்று ஆங்கு
ஈர்_ஏழின் இடம் முட்டாது		20
நீர் நாண நெய் வழங்கியும்
எண் நாணப் பல வேட்டும்
மண் நாணப் புகழ் பரப்பியும்
அரும் கடிப் பெரும் காலை
விருந்து உற்ற நின் திருந்து ஏந்து நிலை		25
என்றும் காண்க-தில் அம்ம யாமே குடாஅது
பொன் படு நெடு வரைப் புயலேறு சிலைப்பின்
பூ விரி புது நீர்க் காவிரி புரக்கும்
தண் புனல் படப்பை எம் ஊர் ஆங்கண்
உண்டும் தின்றும் ஊர்ந்தும் ஆடுகம்		30
செல்வல் அத்தை யானே செல்லாது
மழை அண்ணாப்ப நீடிய நெடு வரைக்
கழை வளர் இமயம் போல
நிலீஇயர் அத்தை நீ நிலம் மிசையானே

#167 - கோனாட்டு எறிச்சிலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் கடுமான் கிள்ளி
நீயே அமர் காணின் அமர் கடந்து அவர்
படை விலக்கி எதிர் நிற்றலின்
வாஅள் வாய்த்த வடு வாழ் யாக்கையொடு
கேள்விக்கு இனியை கட்கு இன்னாயே
அவரே நின் காணின் புறங்கொடுத்தலின்		5
ஊறு அறியா மெய் யாக்கையொடு
கண்ணுக்கு இனியர் செவிக்கு இன்னாரே
அதனால் நீயும் ஒன்று இனியை அவரும் ஒன்று இனியர்
ஒவ்வா யா உள மற்றே வெல் போர்க்
கழல் புனை திருந்து அடிக் கடு_மான் கிள்ளி		10
நின்னை வியக்கும் இவ் உலகம் அஃது
என்னோ பெரும உரைத்திசின் எமக்கே

#168 கருவூர் கந்தப்பிள்ளை சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன் : பிட்டங் கொற்றன்
அருவி ஆர்க்கும் கழை பயில் நனம் தலைக்
கறி வளர் அடுக்கத்து மலர்ந்த காந்தள்
கொழும் கிழங்கு மிளிரக் கிண்டிக் கிளையொடு
கடும் கண் கேழல் உழுத பூழி
நல் நாள் வரு_பதம் நோக்கிக் குறவர்		5
உழாஅது வித்திய பரூஉக் குரல் சிறுதினை
முந்து விளை யாணர் நாள் புதிது உண்மார்
மரை ஆன் கறந்த நுரை கொள் தீம் பால்
மான் தடி புழுக்கிய புலவு நாறு குழிசி
வான் கேழ் இரும் புடை கழாஅது ஏற்றிச்		10
சாந்த விறகின் உவித்த புன்கம்
கூதளம் கவினிய குளவி முன்றில்
செழும் கோள் வாழை அகல் இலைப் பகுக்கும்
ஊராக் குதிரைக் கிழவ கூர் வேல்
நறை நார் தொடுத்த வேங்கை அம் கண்ணி		15
வடி நவில் அம்பின் வில்லோர் பெரும
கைவள் ஈகைக் கடு_மான் கொற்ற
வையக வரைப்பில் தமிழகம் கேட்பப்
பொய்யாச் செம் நா நெளிய ஏத்தி
பாடுப என்ப பரிசிலர் நாளும்		20
ஈயா மன்னர் நாண
வீயாது பரந்த நின் வசை இல் வான் புகழே

#169 - காவிரிபூம் பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார்
** பாடப்பட்டோன் : பிட்டங்கொற்றன்
நும் படை செல்லும் காலை அவர் படை
எறித்து எறி தானை முன்னரை எனாஅ
அவர் படை வரூஉம் காலை நும் படைக்
கூழை தாங்கிய அகல் யாற்றுக்
குன்று விலங்கு சிறையின் நின்றனை எனாஅ	5
அரிதால் பெரும நின் செவ்வி என்றும்
பெரிதால் அத்தை என் கடும்பினது இடும்பை
இன்னே விடு-மதி பரிசில் வென் வேல்
இளம் பல் கோசர் விளங்கு படை கன்மார்
இகலினர் எறிந்த அகல் இலை முருக்கின்		10
பெரு மரக் கம்பம் போல
பொருநர்க்கு உலையா நின் வலன் வாழியவே

#170 - உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார்
** பாடப்பட்டோன் : பிட்டங்கொற்றன்
மரை பிரித்து உண்ட நெல்லி வேலிப்
பரல் உடை முன்றில் அம் குடிச் சீறூர்
எல் அடிப்படுத்த கல்லாக் காட்சி
வில் உழுது உண்மார் நாப்பண் ஒல்லென
இழிபிறப்பாளன் கரும் கை சிவப்ப		5
வலி துரந்து சிலைக்கும் வன் கண் கடும் துடி
புலி துஞ்சு நெடு வரைக் குடிஞையோடு இரட்டும்
மலை கெழு நாடன் கூர் வேல் பிட்டன்
குறுகல் ஓம்பு-மின் தெவ்விர் அவனே
சிறு கண் யானை வெண் கோடு பயந்த		10
ஒளி திகழ் முத்தம் விறலியர்க்கு ஈந்து
நார் பிழிக் கொண்ட வெம் கள் தேறல்
பண் அமை நல் யாழ்ப் பாண் கடும்பு அருத்தி
நசைவர்க்கு மென்மை அல்லது பகைவர்க்கு
இரும்பு பயன் படுக்கும் கரும் கைக் கொல்லன்		15
விசைத்து எறி கூடமொடு பொரூஉம்
உலைக் கல் அன்ன வல்லாளன்னே

#171 - காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்
** பாடப்பட்டோன் : பிட்டங்கொற்றன்
இன்று செலினும் தருமே சிறு வரை
நின்று செலினும் தருமே பின்னும்
முன்னே தந்தனென் என்னாது துன்னி
வைகலும் செலினும் பொய்யலன் ஆகி
யாம் வேண்டி ஆங்கு எம் வறும் கலம் நிறைப்போன்		5
தான் வேண்டி ஆங்கு தன் இறை உவப்ப
அரும் தொழில் முடியரோ திருந்து வேல் கொற்றன்
இன மலி கதச் சேக் களனொடு வேண்டினும்
களம் மலி நெல்லின் குப்பை வேண்டினும்
அரும் கலம் களிற்றொடு வேண்டினும் பெருந்தகை		10
பிறர்க்கும் அன்ன அறத் தகையன்னே
அன்னன் ஆகலின் எந்தை உள் அடி
முள்ளும் நோவ உறாற்க-தில்ல
ஈவோர் அரிய இவ் உலகத்து
வாழ்வோர் வாழ அவன் தாள் வாழியவே		15

#172 - வடமண்ணக்கன் தாமோதரனார்
** பாடப்பட்டோன் : பிட்டங்கொற்றன்
ஏற்றுக உலையே ஆக்குக சோறே
கள்ளும் குறைபடல் ஓம்புக ஒள் இழைப்
பாடு வல் விறலியர் கோதையும் புனைக
அன்னவை பலவும் செய்க என்னதூஉம்
பரியல் வேண்டா வரு_பதம் நாடி		5
ஐவனம் காவல் பெய் தீ நந்தின்
ஒளி திகழ் திருந்து மணி நளி இருள் அகற்றும்
வன்புல நாடன் வய_மான் பிட்டன்
ஆர் அமர் கடக்கும் வேலும் அவன் இறை
மா வள் ஈகைக் கோதையும்		10
மாறுகொள் மன்னரும் வாழியர் நெடிதே

#173 - சோழன் குளமுற்றத்து துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
** பாடப்பட்டோன்: சிறுகுடி கிழான் பண்ணன்
யான் வாழும் நாளும் பண்ணன் வாழிய
பாணர் காண்க இவன் கடும்பினது இடும்பை
யாணர் பழு மரம் புள் இமிழ்ந்து அன்ன
ஊண் ஒலி அரவம் தானும் கேட்கும்
பொய்யா எழிலி பெய்விடம் நோக்கி		5
முட்டை கொண்டு வன்புலம் சேரும்
சிறு நுண் எறும்பின் சில் ஒழுக்கு ஏய்ப்பச்
சோறு உடைக் கையர் வீறுவீறு இயங்கும்
இரும் கிளைச் சிறாஅர் காண்டும் கண்டும்
மற்றும்மற்றும் வினவுதும் தெற்றெனப்		10
பசிப் பிணி மருத்துவன் இல்லம்
அணித்தோ சேய்த்தோ கூறு-மின் எமக்கே

#174 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
** பாடப்பட்டோன் : மலையமான் சோழிய வேனாதி திருக்கண்ணன்
அணங்கு உடை அவுணர் கணம் கொண்டு ஒளித்து எனச்
சேண் விளங்கு சிறப்பின் ஞாயிறு காணாது
இருள் கண் கெடுத்த பருதி ஞாலத்து
இடும்பை கொள் பருவரல் தீரக் கடும் திறல்
அஞ்சன உருவன் தந்து நிறுத்து ஆங்கு		5
அரசு இழந்திருந்த அல்லல் காலை
முரசு எழுந்து இரங்கும் முற்றமொடு கரை பொருது
இரங்கு புனல் நெரிதரு மிகு பெரும் காவிரி
மல்லல் நல் நாட்டு அல்லல் தீர
பொய்யா நாவின் கபிலன் பாடிய		10
மை அணி நெடு வரை ஆங்கண் ஒய்யெனச்
செருப் புகல் மறவர் செல் புறம் கண்ட
எள் அறு சிறப்பின் முள்ளூர் மீமிசை
அரு வழி இருந்த பெரு விறல் வளவன்
மதி மருள் வெண்குடை காட்டி அக் குடை		15
புதுமையின் நிறுத்த புகழ் மேம்படுந
விடர்ப் புலி பொறித்த கோட்டைச் சுடர்ப் பூண்
சுரும்பு ஆர் கண்ணிப் பெரும் பெயர் நும் முன்
ஈண்டுச் செய் நல் வினை ஆண்டுச் சென்று உணீஇயர்
உயர்ந்தோர் உலகத்துப் பெயர்ந்தனன் ஆகலின்		20
ஆறு கொள் மருங்கின் மாதிரம் துழவும்
கவலை நெஞ்சத்து அவலம் தீர
நீ தோன்றினையே நிரைத் தார் அண்ணல்
கல் கண் பொடியக் கானம் வெம்ப
மல்கு நீர் வரைப்பில் கயம் பல உணங்கக்	25
கோடை நீடிய பைது அறு காலை
இரு நிலம் நெளிய ஈண்டி
உரும் உரறு கருவிய மழை பொழிந்து ஆங்கே

#175 - கள்ளில் ஆத்திரையனார்
** பாடப்பட்டோன் : ஆதனுங்கன்
எந்தை வாழி ஆதனுங்க என்
நெஞ்சம் திறப்போர் நின் காண்குவரே
நின் யான் மறப்பின் மறக்கும் காலை
என் உயிர் யாக்கையின் பிரியும் பொழுதும்
என் யான் மறப்பின் மறக்குவென் வென் வேல்		5
விண் பொரு நெடும் குடைக் கொடித் தேர் மோரியர்
திண் கதிர்த் திகிரி திரிதரக் குறைத்த
உலக இடைகழி அறை வாய் நிலைஇய
மலர் வாய் மண்டிலத்து அன்ன நாளும்
பலர் புரவு எதிர்ந்த அறத்துறை நின்னே		10

#176 - புறத்திணை நன்னாகனார்
** பாடப்பட்டோன் : ஓய்மான் நல்லியக் கோடான்
ஓரை ஆயத்து ஒண் தொடி மகளிர்
கேழல் உழுத இரும் சேறு கிளைப்பின்
யாமை ஈன்ற புலவு நாறு முட்டையைத்
தேன் நாறு ஆம்பல் கிழங்கொடு பெறூஉம்
இழுமென ஒலிக்கும் புனல் அம் புதவின்		5
பெரு மாவிலங்கைத் தலைவன் சீறியாழ்
இல்லோர் சொல்மலை நல்லியக்கோடனை
உடையை வாழி எம் புணர்ந்த பாலே
பாரிப் பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண் நீர்
ஓர் ஊர் உண்மையின் இகழ்ந்தோர் போலக்		10
காணாது கழிந்த வைகல் காணா
வழி_நாட்கு இரங்கும் என் நெஞ்சம் அவன்
கழி மென் சாயல் காண்-தொறும் நினைந்தே

#177 - ஆவூர் மூலங்கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: மல்லி கிழான் காரியாதி
ஒளிறு வாள் மன்னர் ஒண் சுடர் நெடு நகர்
வெளிறு கண் போகப் பல் நாள் திரங்கிப்
பாடிப் பெற்ற பொன் அணி யானை
தமர் எனின் யாவரும் புகுப அமர் எனின்
திங்களும் நுழையா எந்திரப் படு புழைக்		5
கள் மாறு நீட்ட நணிநணி இருந்த
குறும் பல் குறும்பின் ததும்ப வைகிப்
புளிச் சுவை வேட்ட செம் கண் ஆடவர்
தீம் புளிக் களாவொடு துடரி முனையின்
மட்டு அறல் நல் யாற்று எக்கர் ஏறிக்		10
கரும் கனி நாவல் இருந்து கொய்து உண்ணும்
பெரும் பெயர் ஆதி பிணங்கு அரில் குடநாட்டு
எயினர் தந்த எய்ம்_மான் எறி தசைப்
பைம் ஞிணம் பெருத்த பசு வெள் அமலை
வருநர்க்கு வரையாது தருவனர் சொரிய		15
இரும் பனம் குடையின் மிசையும்
பெரும் புலர் வைகறை சீர் சாலாதே

#178 - ஆவூர் மூலங்கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கீரஞ்சாத்தன்
** பாண்டிக் குதிரைச் சாக்கையன் எனவும் பாடம்.
கந்து முனிந்து உயிர்க்கும் யானையொடு பணை முனிந்து
கால் இயல் புரவி ஆலும் ஆங்கண்
மணல் மலி முற்றம் புக்க சான்றோர்
உண்ணார் ஆயினும் தன்னொடு சூளுற்று
உண்ம் என இரக்கும் பெரும் பெயர்ச் சாத்தன்		5
ஈண்டோர் இன் சாயலனே வேண்டார்
எறி படை மயங்கிய வெருவரு ஞாட்பின்
கள் உடைக் கலத்தர் உள்ளூர்க் கூறிய
நெடுமொழி மறந்த சிறு பேராளர்
அஞ்சி நீங்கும் காலை		10
ஏமம் ஆகத் தான் முந்துறுமே

#179 - வடநெடுந்தத்தனார்
** வடம நெடுந்தத்தனார் வடம நெடுந் தச்சனார் எனவும் பாடம்
** பாடப்பட்டோன்: நாலை கிழவன் நாகன்
ஞாலம் மீமிசை வள்ளியோர் மாய்ந்து என
ஏலாது கவிழ்ந்த என் இரவல் மண்டை
மலர்ப்போர் யார் என வினவலின் மலைந்தோர்
விசி பிணி முரசமொடு மண் பல தந்த
திரு வீழ் நுண் பூண் பாண்டியன் மறவன்		5
படை வேண்டுவழி வாள் உதவியும்
வினை வேண்டுவழி அறிவு உதவியும்
வேண்டுபவேண்டுப வேந்தன் தேஎத்து
அசை நுகம் படாஅ ஆண்தகை உள்ளத்துத்
தோலா நல் இசை நாலை கிழவன்		10
பருந்து பசி தீர்க்கும் நல் போர்த்
திருந்து வேல் நாகன் கூறினர் பலரே

#180 - கோனாட்டு எறிச்சிலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்
** பாடப்பட்டோன்: ஈர்ந்தூர் கிழான் தோயன் மாறன்
நிரப்பாது கொடுக்கும் செல்வமும் இலனே
இல் என மறுக்கும் சிறுமையும் இலனே
இறை உறு விழுமம் தாங்கி அமரகத்து
இரும்பு சுவைக் கொண்ட விழுப்புண் நோய் தீர்ந்து
மருந்து கொள் மரத்தின் வாள் வடு மயங்கி		5
வடு இன்றி வடிந்த யாக்கையன் கொடை எதிர்ந்து
ஈர்ந்தையோனே பாண் பசிப் பகைஞன்
இன்மை தீர வேண்டின் எம்மொடு
நீயும் வம்மோ முது வாய் இரவல
யாம் தன் இரக்கும் காலைத் தான் எம்		10
உண்ணா மருங்குல் காட்டித் தன் ஊர்க்
கரும் கைக் கொல்லனை இரக்கும்
திருந்து இலை நெடு வேல் வடித்திசின் எனவே

#181 - சோணாட்டு முகையலூர் சிறுகரும் தும்பியார்
** பாடப்பட்டோன்: வல்லார் கிழான் பண்ணன்
மன்ற விளவின் மனை வீழ் வெள்ளில்
கரும் கண் எயிற்றிக் காதல் மகனொடு
கான இரும் பிடிக் கன்று தலைக்கொள்ளும்
பெரும் குறும்பு உடுத்த வன்புல இருக்கைப்
புலாஅல் அம்பின் போர் அரும் கடி மிளை		5
வலாஅரோனே வாய் வாள் பண்ணன்
உண்ணா வறும் கடும்பு உய்தல் வேண்டின்
இன்னே செல்-மதி நீயே சென்று அவன்
பகைப் புலம் படரா அளவை நின்
பசிப் பகைப் பரிசில் காட்டினை கொளற்கே		10

#182 - கடலுள் மாய்ந்த இளம்பெரு வழுதி
உண்டால் அம்ம இவ் உலகம் இந்திரர்
அமிழ்தம் இயைவது ஆயினும் இனிது எனத்
தமியர் உண்டலும் இலரே முனிவு இலர்
துஞ்சலும் இலர் பிறர் அஞ்சுவது அஞ்சிப்
புகழ் எனின் உயிரும் கொடுக்குவர் பழி எனின்		5
உலகுடன் பெறினும் கொள்ளலர் அயர்வு இலர்
அன்ன மாட்சி அனையர் ஆகித்
தமக்கு என முயலா நோன் தாள்
பிறர்க்கு என முயலுநர் உண்மையானே

#183 - ஆரிய படை கடந்த நெடுஞ்செழியன்
உற்றுழி உதவியும் உறு பொருள் கொடுத்தும்
பிற்றை நிலை முனியாது கற்றல் நன்றே
பிறப்பு ஓர் அன்ன உடன்வயிற்றுள்ளும்
சிறப்பின் பாலால் தாயும் மனம் திரியும்
ஒரு குடிப் பிறந்த பல்லோருள்ளும்		5
மூத்தோன் வருக என்னாது அவருள்
அறிவுடையோன் ஆறு அரசும் செல்லும்
வேற்றுமை தெரிந்த நாற்பாலுள்ளும்
கீழ்ப் பால் ஒருவன் கற்பின்
மேல் பால் ஒருவனும் அவன்-கண் படுமே		10

#184 - பிசிராந்தையார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி
காய் நெல் அறுத்துக் கவளம் கொளினே
மா நிறைவு இல்லதும் பல் நாட்கு ஆகும்
நூறு செறு ஆயினும் தமித்துப் புக்கு உணினே
வாய் புகுவதனினும் கால் பெரிது கெடுக்கும்
அறிவு உடை வேந்தன் நெறி அறிந்து கொளினே		5
கோடி யாத்து நாடு பெரிது நந்தும்
மெல்லியன் கிழவன் ஆகி வைகலும்
வரிசை அறியாக் கல்லென் சுற்றமொடு
பரிவு தப எடுக்கும் பிண்டம் நச்சின்
யானை புக்க புலம் போலத்		10
தானும் உண்ணான் உலகமும் கெடுமே

#185 - தொண்டைமான் இளந்திரையன்
கால் பார் கோத்து ஞாலத்து இயக்கும்
காவல் சாகாடு உகைப்போன் மாணின்
ஊறு இன்று ஆகி ஆறு இனிது படுமே
உய்த்தல் தேற்றான் ஆயின் வைகலும்
பகைக் கூழ் அள்ளல் பட்டு		5
மிகப் பல் தீ நோய் தலைத்தலைத் தருமே

#186 - மோசிகீரனார்
நெல்லும் உயிர் அன்றே நீரும் உயிர் அன்றே
மன்னன் உயிர்த்தே மலர் தலை உலகம்
அதனால் யான் உயிர் என்பது அறிகை
வேல் மிகு தானை வேந்தற்குக் கடனே

#187 - ஔவையார்
நாடாக ஒன்றோ காடாக ஒன்றோ
அவலாக ஒன்றோ மிசையாக ஒன்றோ
எவ் வழி நல்லவர் ஆடவர்
அவ் வழி நல்லை வாழிய நிலனே

#188 - பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி
படைப்புப் பல படைத்து பலரோடு உண்ணும்
உடைப் பெரும் செல்வர் ஆயினும் இடைப் படக்
குறுகுறு நடந்து சிறு கை நீட்டி
இட்டும் தொட்டும் கவ்வியும் துழந்தும்		5
நெய் உடை அடிசில் மெய்பட விதிர்த்தும்
மயக்குறு மக்களை இல்லோர்க்குப்
பயக் குறை இல்லை தாம் வாழும் நாளே

#189 - மதுரை கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார்
தெண் கடல் வளாகம் பொதுமை இன்றி
வெண்குடை நிழற்றிய ஒருமையோர்க்கும்
நடுநாள் யாமத்தும் பகலும் துஞ்சான்
கடு_மாப் பார்க்கும் கல்லா ஒருவற்கும்
உண்பது நாழி உடுப்பவை இரண்டே		10
பிறவும் எல்லாம் ஓர் ஒக்கும்மே
செல்வத்துப் பயனே ஈதல்
துய்ப்பேம் எனினே தப்புந பலவே

#190 - சோழன் நல்லுருத்திரன்
விளை_பதச் சீறிடம் நோக்கி வளை கதிர்
வல்சி கொண்டு அளை மல்க வைக்கும்
எலி முயன்று அனையர் ஆகி உள்ள தம்
வளன் வலியுறுக்கும் உளம் இலாளரோடு
இயைந்த கேண்மை இல் ஆகியரோ		5
கடும் கண் கேழல் இடம் பட வீழ்ந்து என
அன்று அவண் உண்ணாது ஆகி வழி_நாள்
பெரு மலை விடரகம் புலம்ப வேட்டு எழுந்து
இரும் களிற்று ஒருத்தல் நல் வலம் படுக்கும்
புலி பசித்து அன்ன மெலிவு இல் உள்ளத்து	10
உரன் உடையாளர் கேண்மையொடு
இயைந்த வைகல் உள ஆகியரோ

#191 - பிசிராந்தையர்
யாண்டு பல ஆக நரை இல ஆகுதல்
யாங்கு ஆகியர் என வினவுதிர் ஆயின்
மாண்ட என் மனைவியோடு மக்களும் நிரம்பினர்
யான் கண்டனையர் என் இளையரும் வேந்தனும்
அல்லவை செய்யான் காக்கும் அதன்தலை		5
ஆன்று அவிந்து அடங்கிய கொள்கைச்
சான்றோர் பலர் யான் வாழும் ஊரே

#192 - கணியன் பூங்குன்றன்
யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்
தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா
நோதலும் தணிதலும் அவற்று ஓர் அன்ன
சாதலும் புதுவது அன்றே வாழ்தல்
இனிது என மகிழ்ந்தன்றும் இலமே முனிவின்		5
இன்னாது என்றலும் இலமே மின்னொடு
வானம் தண் துளி தலைஇ ஆனாது
கல் பொருது இரங்கும் மல்லல் பேர் யாற்று
நீர் வழிப்படூஉம் புணை போல் ஆர் உயிர்
முறை வழிப்படூஉம் என்பது திறவோர்		10
காட்சியின் தெளிந்தனம் ஆகலின் மாட்சியின்
பெரியோரை வியத்தலும் இலமே
சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே

#193 - ஓரேருழவர்
அதள் எறிந்து அன்ன நெடு வெண் களரின்
ஒருவன் ஆட்டும் புல்வாய் போல
ஓடி உய்தலும் கூடும்-மன்
ஒக்கல் வாழ்க்கை தட்கும் மா காலே

#194 - பக்குடுக்கை நன்கணியார்
ஓர் இல் நெய்தல் கறங்க ஓர் இல்
ஈர்ம் தண் முழவின் பாணி ததும்ப
புணர்ந்தோர் பூ அணி அணியப் பிரிந்தோர்
பைதல் உண்கண் பனி வார்பு உறைப்பப்
படைத்தோன் மன்ற அப் பண்பிலாளன்		5
இன்னாது அம்ம இவ் உலகம்
இனிய காண்க இதன் இயல்பு உணர்ந்தோரே

#195 - நரிவெரூஉ தலையார்
பல் சான்றீரே பல் சான்றீரே
கயல் முள் அன்ன நரை முதிர் திரை கவுள்
பயன் இல் மூப்பின் பல் சான்றீரே
கணிச்சிக் கூர்ம் படைக் கடும் திறல் ஒருவன்
பிணிக்கும் காலை இரங்குவிர்-மாதோ		5
நல்லது செய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும்
அல்லது செய்தல் ஓம்பு-மின் அது தான்
எல்லாரும் உவப்பது அன்றியும்
நல் ஆற்றுப் படூஉம் நெறியும் ஆர் அதுவே

#196 - ஆவூர் மூலங்கிழார்
** பாடப்பட்டோன் : பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய 
** நன்மாறன்.
ஒல்லுவது ஒல்லும் என்றலும் யாவர்க்கும்
ஒல்லாது இல் என மறுத்தலும் இரண்டும்
ஆள்வினை மருங்கின் கேண்மைப் பாலே
ஒல்லாது ஒல்லும் என்றலும் ஒல்லுவது
இல் என மறுத்தலும் இரண்டும் வல்லே		5
இரப்போர் வாட்டல் அன்றியும் புரப்போர்
புகழ் குறைப்படூஉம் வாயில் அத்தை
அனைத்து ஆகியர் இனி இதுவே எனைத்தும்
சேய்த்துக் காணாது கண்டனம் அதனால்
நோயிலர் ஆக நின் புதல்வர் யானும்		10
வெயில் என முனியேன் பனி என மடியேன்
கல் குயின்று அன்ன என் நல்கூர் வளி மறை
நாண் அலது இல்லாக் கற்பின் வாள் நுதல்
மெல் இயல் குறுமகள் உள்ளி
செல்வல் அத்தை சிறக்க நின் நாளே		15

#197 கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்
** பாடப்பட்டோன் : சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய 
** பெருந்திருமாவளவன்
வளி நடந்து அன்ன வாஅய்ச் செலல் இவுளியொடு
கொடி நுடங்கு மிசைய தேரினர் எனாஅக்
கடல் கண்டு அன்ன ஒண் படைத் தானையொடு
மலை மாறு மலைக்கும் களிற்றினர் எனாஅ
உரும் உரற்று அன்ன உட்குவரு முரசமொடு		5
செரு மேம்படூஉம் வென்றியர் எனாஅ
மண் கெழு தானை ஒண் பூண் வேந்தர்
வெண்குடைக் செல்வம் வியத்தலோ இலமே
எம்மால் வியக்கப்படூஉமோரே
இடு முள் படப்பை மறி மேய்ந்து ஒழிந்த		10
குறு நறு முஞ்ஞைக் கொழும் கண் குற்று அடகு
புன்புல வரகின் சொன்றியொடு பெறூஉம்
சீறூர் மன்னர் ஆயினும் எம்-வயின்
பாடு அறிந்து ஒழுகும் பண்பினோரே
மிகப் பேர் எவ்வம் உறினும் எனைத்தும்		15
உணர்ச்சி இல்லோர் உடைமை உள்ளேம்
நல் அறிவுடையோர் நல்குரவு
உள்ளுதும் பெரும யாம் உவந்து நனி பெரிதே

#198 - வடமவண்ணக்கண் பேரிசாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன் : பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய
** நன்மாறன்
அருவி தாழ்ந்த பெரு வரை போல
ஆரமொடு பொலிந்த மார்பில் தண்டாக்
கடவுள் சான்ற கற்பின் சே இழை
மடவோள் பயந்த மணி மருள் அம் வாய்க்
கிண்கிணிப் புதல்வர் பொலிக என்று ஏத்தித்		5
திண் தேர் அண்ணல் நின் பாராட்டிக்
காதல் பெறாமையின் கனவினும் அரற்றும் என்
காமர் நெஞ்சம் ஏமாந்து உவப்ப
ஆல் அமர் கடவுள் அன்ன நின் செல்வம்
வேல் கெழு குருசில் கண்டேன் ஆதலின்		10
விடுத்தனென் வாழ்க நின் கண்ணி தொடுத்த
தண் தமிழ் வரைப்பகம் கொண்டி ஆகப்
பணிந்து கூட்டுண்ணும் தணிப்பு அரும் கடும் திறல்
நின் ஓர் அன்ன நின் புதல்வர் என்றும்
ஒன்னார் வாட அரும் கலம் தந்து நும்		15
பொன் உடை நெடு நகர் நிறைய வைத்த நின்
முன்னோர் போல்க இவர் பெரும் கண்ணோட்டம்
யாண்டும் நாளும் பெருகி ஈண்டு திரைப்
பெரும் கடல் நீரினும் அக் கடல் மணலினும்
நீண்டு உயர் வானத்து உறையினும் நன்றும்		20
இவர் பெறும் புதல்வர்க் காண்-தொறும் நீயும்
புகன்ற செல்வமொடு புகழ் இனிது விளங்கி
நீடு வாழிய நெடுந்தகை யானும்
கேள் இல் சேஎய் நாட்டின் எந்நாளும்
துளி நசைப் புள்ளின் நின் அளி நசைக்கு இரங்கி நின்	25
அடி நிழல் பழகிய அடியுறை
கடு_மான் மாற மறவாதீமே

#199 - பெரும்பதுமனார்
கடவுள் ஆலத்துத் தடவுச் சினைப் பல் பழம்
நெருநல் உண்டனம் என்னாது பின்னும்
செலவு ஆனாவே கலி கொள் புள் இனம்
அனையர் வாழியோ இரவலர் அவரைப்
புரவு எதிர்கொள்ளும் பெரும் செய் ஆடவர்		5
உடைமை ஆகும் அவர் உடைமை
அவர் இன்மை ஆகும் அவர் இன்மையே

#200 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன் : விச்சிக்கோ
பனிவரை நிவந்த பாசிலைப் பலவின்
கனி கவர்ந்து உண்ட கரு விரல் கடுவன்
செம் முக மந்தியொடு சிறந்து சேண் விளங்கி
மழை மிசை அறியா மால் வரை அடுக்கத்துக்
கழை மிசைத் துஞ்சும் கல்லக வெற்ப		5
நிணம் தின்று செருக்கிய நெருப்புத் தலை நெடு வேல்
களம் கொண்டு கனலும் கடும் கண் யானை
விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் விச்சிக்கோவே
இவரே பூத் தலை அறாஅ புனை கொடி முல்லை
நாத் தழும்பு இருப்பப் பாடாது ஆயினும்		10
கறங்கு மணி நெடும் தேர் கொள்க எனக் கொடுத்த
பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி மகளிர்
யானே பரிசிலன்-மன்னும் அந்தணன் நீயே
வரிசையில் வணக்கும் வாள் மேம்படுநன்
நினக்கு யான் கொடுப்ப கொண்-மதி சினப் போர்		15
அடங்கா மன்னரை அடக்கும்
மடங்கா விளையுள் நாடு கிழவோயே

#201 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன் : இருங்கோவேள்
இவர் யார் என்குவை ஆயின் இவரே
ஊருடன் இரவலர்க்கு அருளித் தேருடன்
முல்லைக்கு ஈத்த செல்லா நல் இசை
படு மணி யானைப் பறம்பின் கோமான்
நெடு மாப் பாரி மகளிர் யானே		5
தந்தை தோழன் இவர் என் மகளிர்
அந்தணன் புலவன் கொண்டு வந்தனனே
நீயே வட பால் முனிவன் தடவினுள் தோன்றி
செம்பு புனைந்து இயற்றிய சேண் நெடும் புரிசை
உவரா ஈகைத் துவரை ஆண்டு		10
நாற்பத்தொன்பது வழிமுறை வந்த
வேளிருள் வேளே விறல் போர் அண்ணல்
தார் அணி யானை சேட்டு இரும் கோவே
ஆண்_கடன் உடைமையின் பாண்_கடன் ஆற்றிய
ஒலியல் கண்ணிப் புலிகடிமாஅல்		15
யான் தர இவரைக் கொண்-மதி வான் கவித்து
இரும் கடல் உடுத்த இவ் வையகத்து அரும் திறல்
பொன் படு மால் வரைக் கிழவ வென் வேல்
உடலுநர் உட்கும் தானைக்
கெடல் அரும்-குரைய நாடு கிழவோயே		20

#202 - கபிலர்
** பாடப்பட்டோன் : இருங்கோவேள்
வெட்சிக் கானத்து வேட்டுவர் ஆட்டக்
கட்சி காணாக் கடமா நல் ஏறு
கடறு மணி கிளரச் சிதறு பொன் மிளிரக்
கடிய கதழும் நெடு வரைப் படப்பை
வென்றி நிலைஇய விழுப் புகழ் ஒன்றி		5
இரு பால் பெயரிய உரு கெழு மூதூர்க்
கோடி பல அடுக்கிய பொருள் நுமக்கு உதவிய
நீடு நிலை அரையத்துக் கேடும் கேள் இனி
நுந்தை தாயம் நிறைவுற எய்திய
ஒலியல் கண்ணிப் புலிகடிமாஅல்		10
நும் போல் அறிவின் நுமருள் ஒருவன்
புகழ்ந்த செய்யுள் கழாஅத்தலையை
இகழ்ந்ததன் பயனே இயல் தேர் அண்ணல்
எவ்வி தொல் குடிப் படீஇயர் மற்று இவர்
கைவண் பாரி மகளிர் என்ற என்		15
தேற்றாப் புன்சொல் நோற்றிசின் பெரும
விடுத்தனென் வெலீஇயர் நின் வேலே அடுக்கத்து
அரும்பு அற மலர்ந்த கரும் கால் வேங்கை
மாத் தகட்டு ஒள் வீ தாய துறுகல்
இரும் புலி வரிப் புறம் கடுக்கும்		20
பெரும் கல் வைப்பின் நாடு கிழவோயே

#203 - ஊன்பொதி பசுங்குடையார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் பாமுளூர் எறிந்த
** நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி
கழிந்தது பொழிந்து என வான் கண்மாறினும்
தொல்லது விளைந்து என நிலம் வளம் கரப்பினும்
எல்லா உயிர்க்கும் இல்லால் வாழ்க்கை
இன்னும் தம் என எம்மனோர் இரப்பின்
முன்னும் கொண்டிர் என நும்மனோர் மறுத்தல்		5
இன்னாது அம்ம இயல் தேர் அண்ணல்
இல்லது நிரப்பல் ஆற்றாதோரினும்
உள்ளி வருநர் நசை இழப்போரே
அனையையும் அல்லை நீயே ஒன்னார்
ஆர் எயில் அவர் கட்டு ஆகவும் நுமது எனப்		10
பாண்_கடன் இறுக்கும் வள்ளியோய்
பூண் கடன் எந்தை நீ இரவலர் புரவே

#204 - கழைதின் யானையார்
** பாடப்பட்டோன்: வல் வில் ஓரி
ஈ என இரத்தல் இழிந்தன்று அதன்எதிர்
ஈயேன் என்றல் அதனினும் இழிந்தன்று
கொள் எனக் கொடுத்தல் உயர்ந்தன்று அதன்எதிர்
கொள்ளேன் என்றல் அதனினும் உயர்ந்தன்று
தெண் நீர்ப் பரப்பின் இமிழ் திரைப் பெரும் கடல்		5
உண்ணார் ஆகுப நீர் வேட்டோரே
ஆவும் மாவும் சென்று உணக் கலங்கி
சேற்றோடு பட்ட சிறுமைத்து ஆயினும்
உண் நீர் மருங்கின் அதர் பல ஆகும்
புள்ளும் பொழுதும் பழித்தல் அல்லதை		10
உள்ளிச் சென்றோர் பழி அலர் அதனால்
புலவேன் வாழியர் ஓரி விசும்பின்
கருவி வானம் போல
வரையாது சுரக்கும் வள்ளியோய் நின்னே

#205 - பெருந்தலைச் சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: கடிய நெடுவேட்டுவன்
முற்றிய திருவின் மூவர் ஆயினும்
பெட்பு இன்றி ஈதல் யாம் வேண்டலமே
விறல் சினம் தணிந்த விரை பரிப் புரவி
உறுவர் செல் சார்வு ஆகிச் செறுவர்
தாள் உளம் தபுத்த வாள் மிகு தானை		5
வெள் வீ வேலிக் கோடைப் பொருந
சிறியவும் பெரியவும் புழை கெட விலங்கிய
மான் கணம் தொலைச்சிய கடு விசைக் கத நாய்
நோன் சிலை வேட்டுவ நோயிலை ஆகுக
ஆர் கலி யாணர் தரீஇய கால் வீழ்த்துக்		10
கடல்-வயின் குழீஇய அண்ணல் அம் கொண்மூ
நீர் இன்று பெயரா ஆங்குத் தேரொடு
ஒளிறு மறுப்பு ஏந்திய செம்மல்
களிறு இன்று பெயரல பரிசிலர் கடும்பே

#206 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
வாயிலோயே வாயிலோயே
வள்ளியோர் செவி முதல் வயங்கு மொழி வித்தித் தாம்
உள்ளியது முடிக்கும் உரன் உடை உள்ளத்து
வரிசைக்கு வருந்தும் இப் பரிசில் வாழ்க்கைப்
பரிசிலர்க்கு அடையா வாயிலோயே		5
கடு_மான் தோன்றல் நெடுமான் அஞ்சி
தன் அறியலன்-கொல் என் அறியலன்-கொல்
அறிவும் புகழும் உடையோர் மாய்ந்து என
வறும் தலை உலகமும் அன்றே அதனால்
காவினெம் கலனே சுருக்கினெம் கலப்பை		10
மரம் கொல் தச்சன் கை வல் சிறாஅர்
மழு உடை காட்டகத்து அற்றே
எத் திசை செலினும் அத் திசைச் சோறே

#207 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன்: இளவெளிமான்
எழு இனி நெஞ்சம் செல்கம் யாரோ
பருகு அன்ன வேட்கை இல்வழி
அருகில் கண்டும் அறியார் போல
அகம் நக வாரா முகன் அழி பரிசில்
தாள் இலாளர் வேளார் அல்லர்		5
வருக என வேண்டும் வரிசையோர்க்கே
பெரிதே உலகம் பேணுநர் பலரே
மீளி முன்பின் ஆளி போல
உள்ளம் உள் அவிந்து அடங்காது வெள்ளென
நோவாதோன்-வயின் திரங்கி		10
வாயா வன் கனிக்கு உலமருவோரே

#208 - பெருஞ்சித்திரனார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
குன்றும் மலையும் பல பின் ஒழிய
வந்தனென் பரிசில் கொண்டனென் செலற்கு என
நின்ற என் நயந்து அருளி ஈது கொண்டு
ஈங்கனம் செல்க தான் என என்னை
யாங்கு அறிந்தனனோ தாங்கு அரும் காவலன்		5
காணாது ஈத்த இப் பொருட்கு யான் ஓர்
வாணிகப் பரிசிலன் அல்லேன் பேணித்
தினை அனைத்து ஆயினும் இனிது அவர்
துணை அளவு அறிந்து நல்கினர் விடினே

#209 - பெருந்தலை சாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: மூவன்
பொய்கை நாரை போர்வில் சேக்கும்
நெய்தல் அம் கழனி நெல் அரி தொழுவர்
கூம்புவிடு மெய் பிணி அவிழ்ந்த ஆம்பல்
அகல் அடை அரியல் மாந்தித் தெண் கடல்
படு திரை இன் சீர்ப் பாணி தூங்கும்		5
மென்புல வைப்பின் நல் நாட்டுப் பொருந
பல் கனி நசைஇ அல்கு விசும்பு உகந்து
பெரு மலை விடரகம் சிலம்ப முன்னிப்
பழன் உடைப் பெரு மரம் தீர்ந்து எனக் கையற்று
பெறாது பெயரும் புள் இனம் போல நின்		10
நசை தர வந்து நின் இசை நுவல் பரிசிலென்
வறுவியேன் பெயர்கோ வாள் மேம்படுந
ஈயாய் ஆயினும் இரங்குவென் அல்லேன்
நோயிலை ஆகு-மதி பெரும நம்முள்
குறு நணி காண்குவது ஆக நாளும்		15
நறும் பல் ஒலிவரும் கதுப்பின் தே மொழித்
தெரி இழை மகளிர் பாணி பார்க்கும்
பெரு வரை அன்ன மார்பின்
செரு வெம் சேஎய் நின் மகிழ் இருக்கையே

#210 - பெருங்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குடக்கோச் சேரல் இரும்பொறை
மன்பதை காக்கும் நின் புரைமை நோக்காது
அன்பு கண்மாறிய அறன் இல் காட்சியொடு
நும்மனோரும் மற்று இனையர் ஆயின்
எம்மனோர் இவண் பிறவலர் மாதோ
செயிர் தீர் கொள்கை எம் வெம் காதலி		5
உயிர் சிறிது உடையள் ஆயின் எம்-வயின்
உள்ளாது இருத்தலோ அரிதே அதனால்
அறன் இல் கூற்றம் திறன் இன்று துணிய
பிறன் ஆயினன்-கொல் இறீஇயர் என் உயிர் என
நுவல்வுறு சிறுமையள் பல புலந்து உறையும்		10
இடுக்கண் மனையோள் தீரிய இ நிலை
விடுத்தேன் வாழியர் குருசில் உதுக் காண்
அவல நெஞ்சமொடு செல்வல் நின் கறுத்தோர்
அரும் கடி முனை அரண் போலப்
பெரும் கையற்ற என் புலம்பு முந்துறுத்தே		15

#211 - பெருங்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குடக்கோச் சேரல் இரும்பொறை
அஞ்சுவரு மரபின் வெம் சினப் புயலேறு
அணங்கு உடை அரவின் அரும் தலை துமிய
நின்று காண்பு அன்ன நீள் மலை மிளிரக்
குன்று தூவ எறியும் அரவம் போல
முரசு எழுந்து இரங்கும் தானையோடு தலைச்சென்று		5
அரைசு படக் கடக்கும் உரை சால் தோன்றல் நின்
உள்ளி வந்த ஓங்கு நிலைப் பரிசிலென்
வள்ளியை ஆதலின் வணங்குவன் இவன் எனக்
கொள்ளா மாந்தர் கொடுமை கூற நின்
உள்ளியது முடித்தோய்-மன்ற முன்_நாள்		10
கை உள்ளது போல் காட்டி வழி_நாள்
பொய்யொடு நின்ற புறநிலை வருத்தம்
நாணாய் ஆயினும் நாணக் கூறி என்
நுணங்கு செம் நா அணங்க ஏத்திப்
பாடப்பாடப் பாடு புகழ் கொண்ட நின்		15
ஆடு கொள் வியன் மார்பு தொழுதெனன் பழிச்சிச்
செல்வல் அத்தை யானே வைகலும்
வல்சி இன்மையின் வயின்வயின் மாறி
இல் எலி மடிந்த தொல் சுவர் வரைப்பின்
பாஅல் இன்மையின் பல் பாடு சுவைத்து		20
முலைக் கோள் மறந்த புதல்வனொடு
மனைத் தொலைந்திருந்த என் வாள்_நுதல் படர்ந்தே

#212 - பிசிராந்தையார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
நும் கோ யார் என வினவின் எம் கோக்
களமர்க்கு அரித்த விளையல் வெம் கள்
யாமைப் புழுக்கின் காமம் வீட ஆரா
ஆரல் கொழும் சூடு அம் கவுள் அடாஅ
வைகு தொழில் மடியும் மடியா விழவின்		5
யாணர் நல் நாட்டுள்ளும் பாணர்
பைதல் சுற்றத்துப் பசிப் பகை ஆகிக்
கோழியோனே கோப்பெருஞ்சோழன்
பொத்து இல் நண்பின் பொத்தியொடு கெழீஇ
வாய் ஆர் பெரு நகை வைகலும் நக்கே		10

#213 - புல்லாற்றூர் எயிற்றியனார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
மண்டு அமர் அட்ட மதன் உடை நோன் தாள்
வெண்குடை விளக்கும் விறல் கெழு வேந்தே
பொங்கு நீர் உடுத்த இ மலர் தலை உலகத்து
நின் தலை வந்த இருவரை நினைப்பின்
தொன்று உறை துப்பின் நின் பகைஞரும் அல்லர்		5
அமர் வெம் காட்சியொடு மாறு எதிர்பு எழுந்தவர்
நினையும் காலை நீயும் மற்று அவர்க்கு
அனையை அல்லை அடு_மான் தோன்றல்
பரந்து படு நல் இசை எய்தி மற்று நீ
உயர்ந்தோர் உலகம் எய்திப் பின்னும்		10
ஒழித்த தாயம் அவர்க்கு உரித்து அன்றே
அதனால் அன்னது ஆதலும் அறிவோய் நன்றும்
இன்னும் கேள்-மதி இசை வெய்யோயே
நின்ற துப்பொடு நின் குறித்து எழுந்த
எண் இல் காட்சி இளையோர் தோற்பின்		15
நின் பெரும் செல்வம் யார்க்கு எஞ்சுவையே
அமர் வெம் செல்வ நீ அவர்க்கு உலையின்
இகழுநர் உவப்பப் பழி எஞ்சுவையே
அதனால் ஒழிக-தில் அத்தை நின் மறனே வல் விரைந்து
எழு-மதி வாழ்க நின் உள்ளம் அழிந்தோர்க்கு		20
ஏமம் ஆகும் நின் தாள் நிழல் மயங்காது
செய்தல் வேண்டுமால் நன்றோ வானோர்
அரும் பெறல் உலகத்து ஆன்றவர்
விதும்புறு விருப்பொடு விருந்து எதிர்கொளற்கே

#214 - கோப்பெரும் சோழன்
செய்குவம்-கொல்லோ நல்வினை எனவே
ஐயம் அறாஅர் கசடு ஈண்டு காட்சி
நீங்கா நெஞ்சத்துத் துணிவு இல்லோரே
யானை வேட்டுவன் யானையும் பெறுமே
குறும்பூழ் வேட்டுவன் வறும் கையும் வருமே		5
அதனால் உயர்ந்த வேட்டத்து உயர்ந்திசினோர்க்குச்
செய்வினை மருங்கின் எய்தல் உண்டு எனின்
தொய்யா உலகத்து நுகர்ச்சியும் கூடும்
தொய்யா உலகத்து நுகர்ச்சி இல் எனின்
மாறிப் பிறப்பின் இன்மையும் கூடும்		10
மாறிப் பிறவார் ஆயினும் இமயத்துக்
கோடு உயர்ந்து அன்ன தம் இசை நட்டுத்
தீது இல் யாக்கையொடு மாய்தல் தவத் தலையே

#215 - கோப்பெரும் சோழன்
கவைக் கதிர் வரகின் அவைப்புறு வாக்கல்
தாது எரு மறுகின் போதொடு பொதுளிய
வேளை வெண் பூ வெண் தயிர்க் கொளீஇ
ஆய்_மகள் அட்ட அம் புளி மிதவை
அவரை கொய்யுநர் ஆர மாந்தும்		5
தென்னம் பொருப்பன் நல் நாட்டுள்ளும்
பிசிரோன் என்ப என் உயிர் ஓம்புநனே
செல்வக் காலை நிற்பினும்
அல்லல் காலை நில்லலன் மன்னே

#216 - கோப்பெரும் சோழன்
கேட்டல் மாத்திரை அல்லது யாவதும்
காண்டல் இல்லாது யாண்டு பலக் கழிய
வழு இன்று பழகிய கிழமையர் ஆயினும்
அரிதே தோன்றல் அதன் பட ஒழுகல் என்று
ஐயம் கொள்ளன்-மின் ஆர் அறிவாளிர்		5
இகழ்விலன் இனியன் யாத்த நண்பினன்
புகழ் கெட வரூஉம் பொய் வேண்டலனே
தன் பெயர் கிளக்கும் காலை என் பெயர்
பேதைச் சோழன் என்னும் சிறந்த
காதல் கிழமையும் உடையவன் அதன்தலை		10
இன்னது ஓர் காலை நில்லலன்
இன்னே வருகுவன் ஒழிக்க அவற்கு இடமே

#217 - பொத்தியார்
நினைக்கும் காலை மருட்கை உடைத்தே
எனைப் பெரும் சிறப்பினோடு ஈங்கு இது துணிதல்
அதனினும் மருட்கை உடைத்தே பிறன் நாட்டுத்
தோற்றம் சான்ற சான்றோன் போற்றி
இசை மரபு ஆக நட்புக் கந்து ஆக		5
இனையது ஓர் காலை ஈங்கு வருதல்
வருவன் என்ற கோனது பெருமையும்
அது பழுது இன்றி வந்தவன் அறிவும்
வியத்-தொறும் வியத்-தொறும் வியப்பு இறந்தன்றே
அதனால் தன் கோல் இயங்காத் தேயத்து உறையும்		10
சான்றோன் நெஞ்சுறப் பெற்ற தொன்று இசை
அன்னோனை இழந்த இவ் உலகம்
என் ஆவது-கொல் அளியது தானே

#218 - கண்ணகனார்  - நத்தத்தனார் எனவும் பாடம்
பொன்னும் துகிரும் முத்தும் மன்னிய
மா மலை பயந்த காமரு மணியும்
இடைபடச் சேய ஆயினும் தொடை புணர்ந்து
அரு விலை நன் கலம் அமைக்கும் காலை
ஒரு வழித் தோன்றி ஆங்கு என்றும் சான்றோர்	5
சான்றோர் பாலர் ஆப
சாலார் சாலார் பாலர் ஆகுபவே

#219 - கருவூர்ப் பெருஞ்சதுக்கத்துப் பூதநாதனார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
உள் ஆற்றுக் கவலை புள்ளி நீழல்
முழூஉ வள்ளுரம் உணக்கும் மள்ள
புலவுதி-மாதோ நீயே
பலரால் அத்தை நின் குறி இருந்தோரே

#220 - பொத்தியார்
பெரும் சோறு பயந்து பல் யாண்டு புரந்த
பெரும் களிறு இழந்த பைதல் பாகன்
அது சேர்ந்து அல்கிய அழுங்கல் ஆலை
வெளில் பாழ் ஆகக் கண்டு கலுழ்ந்து ஆங்குக்
கலங்கினேன் அல்லனோ யானே பொலம் தார்த்		5
தேர் வண் கிள்ளி போகிய
பேர் இசை மூதூர் மன்றம் கண்டே

#221 - பொத்தியார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
பாடுநர்க்கு ஈத்த பல் புகழன்னே
ஆடுநர்க்கு ஈத்த பேர் அன்பினனே
அறவோர் புகழ்ந்த ஆய் கோலன்னே
திறவோர் புகழ்ந்த திண் நன்பினனே
மகளிர் சாயல் மைந்தர்க்கு மைந்து		5
துகள் அறு கேள்வி உயர்ந்தோர் புக்கில்
அனையன் என்னாது அத் தக்கோனை
நினையாக் கூற்றம் இன் உயிர் உய்த்தன்று
பைதல் ஒக்கல் தழீஇ அதனை
வைகம் வம்மோ வாய்மொழிப் புலவீர்		10
நனம் தலை உலகம் அரந்தை தூங்கக்
கெடு இல் நல் இசை சூடி
நடுகல் ஆயினன் புரவலன் எனவே

#222 - பொத்தியார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
அழல் அவிர் வயங்கு இழைப் பொலிந்த மேனி
நிழலினும் போகா நின் வெய்யோள் பயந்த
புகழ் சால் புதல்வன் பிறந்த பின் வா என
என் இவண் ஒழித்த அன்பிலாள
எண்ணாது இருக்குவை அல்லை		5
என் இடம் யாது மற்று இசை வெய்யோயே

#223 - பொத்தியார்
** பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ் சோழன்
பலர்க்கு நிழல் ஆகி உலகம் மீக்கூறித்
தலைப்போகு அன்மையின் சிறு வழி மடங்கி
நிலை பெறு நடுகல் ஆகியக் கண்ணும்
இடம் கொடுத்து அளிப்ப-மன்ற உடம்போடு
இன் உயிர் விரும்பும் கிழமைத்		5
தொல் நட்பு உடையார் தம்முழைச் செலினே

#224 - கருங்குழல் ஆதனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் கரிகால் பெருவளத்தான்
அருப்பம் பேணாது அமர் கடந்ததூஉம்
துணை புணர் ஆயமொடு தசும்பு உடன் தொலைச்சி
இரும் பாண் ஒக்கல் கடும்பு புரந்ததூஉம்
அறம் அறக் கண்ட நெறி மாண் அவையத்து
முறை நற்கு அறியுநர் முன் உறப் புகழ்ந்த		5
தூ இயல் கொள்கைத் துகள் அறு மகளிரொடு
பருதி உருவின் பல் படைப் புரிசை
எருவை நுகர்ச்சி யூப நெடும் தூண்
வேத வேள்வித் தொழில் முடித்ததூஉம்
அறிந்தோன்-மன்ற அறிவுடையாளன்		10
இறந்தோன் தானே அளித்து இவ் உலகம்
அருவி மாறி அஞ்சுவரக் கருகிப்
பெரு வறம் கூர்ந்த வேனில் காலைப்
பசித்த ஆயத்துப் பயன் நிரை தருமார்
பூ வாள் கோவலர் பூ உடன் உதிரக்		15
கொய்து கட்டழித்த வேங்கையின்
மெல் இயல் மகளிரும் இழை களைந்தனரே

#225 - ஆலத்தூர்க் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி.
தலையோர் நுங்கின் தீம் சேறு மிசைய
இடையோர் பழத்தின் பைம் கனி மாந்தக்
கடையோர் விடு வாய்ப் பிசிரொடு சுடு கிழங்கு நுகர
நில மலர் வையத்து வல முறை வளைஇ
வேந்து பீடு அழித்த ஏந்து வேல் தானையொடு		5
ஆற்றல் என்பதன் தோற்றம் கேள் இனிக்
கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை
முள் உடை வியன் காட்டதுவே நன்றும்
சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி கேட்குவன்-கொல் என
இன் இசைப் பறையொடு வென்றி நுவலத்		10
தூக்கணங்குரீஇத் தூங்கு கூடு ஏய்ப்ப
ஒரு சிறை கொளீஇய திரி வாய் வலம்புரி
ஞாலம் காவலர் கடைத் தலைக்
காலைத் தோன்றினும் நோகோ யானே

#226 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
செற்றன்று ஆயினும் செயிர்த்தன்று ஆயினும்
உற்றன்று ஆயினும் உய்வு இன்று மாதோ
பாடுநர் போலக் கைதொழுது ஏத்தி
இரந்து அன்றாகல் வேண்டும் பொலம் தார்
மண்டு அமர் கடக்கும் தானைத்		5
திண் தேர் வளவன் கொண்ட கூற்றே

#227 - ஆடுதுறை மாசாத்தனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
நனி பேதையே நயன் இல் கூற்றம்
விரகு இன்மையின் வித்து அட்டு உண்டனை
இன்னும் காண்குவை நல் வாய் ஆகுதல்
ஒளிறு வாள் மறவரும் களிறும் மாவும்
குருதி அம் குரூஉப் புனல் பொருகளத்து ஒழிய		5
நாளும் ஆனான் கடந்து அட்டு என்றும் நின்
வாடு பசி அருத்திய பழி தீர் ஆற்றல்
நின் ஓர் அன்ன பொன் இயல் பெரும் பூண்
வளவன் என்னும் வண்டு மூசு கண்ணி
இனையோன் கொண்டனை ஆயின்		10
இனி யார் மற்று நின் பசி தீர்ப்போரே

#228 - ஐயூர் முடவனார்.
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
கலம் செய் கோவே கலம் செய் கோவே
இருள் திணிந்து அன்ன குரூஉத் திரள் பரூஉப் புகை
அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றும் சூளை
நனம் தலை மூதூர்க் கலம் செய் கோவே
அளியை நீயே யாங்கு ஆகுவை-கொல்		5
நில வரை சூட்டிய நீள் நெடும் தானைப்
புலவர் புகழ்ந்த பொய்யா நல் இசை
விரி கதிர் ஞாயிறு விசும்பு இவர்ந்து அன்ன
சேண் விளங்கு சிறப்பின் செம்பியர் மருகன்
கொடி நுடங்கு யானை நெடுமாவளவன்		10
தேவர் உலகம் எய்தினன் ஆதலின்
அன்னோர் கவிக்கும் கண் அகன் தாழி
வனைதல் வேட்டனை ஆயின் எனையதூஉம்
இரு நிலம் திகிரியாப் பெரு மலை
மண்ணா வனைதல் ஒல்லுமோ நினக்கே		15

#229 - கூடலூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: கோச்சேரமான் யானைக்கண் சேஎய்
** மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை.
ஆடு இயல் அழல் குட்டத்து
ஆர் இருள் அரை இரவில்
முடப் பனையத்து வேர் முதலாக்
கடைக் குளத்துக் கயம் காயப்
பங்குனி உயர் அழுவத்துத்		5
தலை நாள்_மீன் நிலை திரிய
நிலை நாள்_மீன் அதன்எதிர் ஏர்தர
தொல் நாள்_மீன் துறை படியப்
பாசிச் செல்லாது ஊசித் துன்னாது
அளக்கர்த் திணை விளக்கு ஆகக்		10
கனை எரி பரப்பக் கால் எதிர்பு பொங்கி
ஒரு மீன் விழுந்தன்றால் விசும்பினானே
அது கண்டு யாமும் பிறரும் பல் வேறு இரவலர்
பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன்
நோயிலன் ஆயின் நன்று-மன்-தில் என		15
அழிந்த நெஞ்சம் மடி உளம் பரப்ப
அஞ்சினம் எழு நாள் வந்தன்று இன்றே
மைந்து உடை யானை கை வைத்து உறங்கவும்
திண் பிணி முரசும் கண் கிழிந்து உருளவும்
காவல் வெண்குடை கால் பரிந்து உலறவும்		20
கால் இயல் கலிமாக் கதி இன்றி வைகவும்
மேலோர் உலகம் எய்தினன் ஆகலின்
ஒண் தொடி மகளிர்க்கு உறுதுணை ஆகித்
தன் துணை ஆயம் மறந்தனன்-கொல்லோ
பகைவர் பிணிக்கும் ஆற்றல் நசைவர்க்கு		25
அளந்து கொடை அறியா ஈகை
மணி வரை அன்ன மாஅயோனே

#230 - அரிசில் கிழார்.
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் தகடூர் பொருது வீழ்ந்த எழினி
கன்று அமர் ஆயம் கானத்து அல்கவும்
வெம் கால் வம்பலர் வேண்டு புலத்து உறையவும்
களம் மலி குப்பை காப்பு இல வைகவும்
விலங்கு பகை கடிந்த கலங்காச் செங்கோல்
வையகம் புகழ்ந்த வயங்கு வினை ஒள் வாள்		5
பொய்யா எழினி பொருது களம் சேர
ஈன்றோள் நீத்த குழவி போலத்
தன் அமர் சுற்றம் தலைத்தலை இனையக்
கடும் பசி கலக்கிய இடும்பை கூர் நெஞ்சமொடு
நோய் உழந்து வைகிய உலகினும் மிக நனி		10
நீ இழந்தனையே அறன் இல் கூற்றம்
வாழ்தலின் வரூஉம் வயல் வளன் அறியான்
வீழ் குடி உழவன் வித்து உண்டு ஆங்கு
ஒருவன் ஆர் உயிர் உண்ணாய் ஆயின்
நேரார் பல் உயிர் பருகி		15
ஆர்குவை-மன்னோ அவன் அமர் அடு களத்தே

#231 - ஔவையார்.
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி.
எறி புனக் குறவன் குறையல் அன்ன
கரி புற விறகின் ஈம ஒள் அழல்
குறுகினும் குறுகுக குறுகாது சென்று
விசும்புற நீளினும் நீள்க பசும் கதிர்
திங்கள் அன்ன வெண்குடை		5
ஒண் ஞாயிறு அன்னோன் புகழ் மாயலவே

#232 - ஔவையார்.
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
இல் ஆகியரோ காலை மாலை
அல் ஆகியர் யான் வாழும் நாளே
நடுகல் பீலி சூட்டி நார் அரி
சிறு கலத்து உகுப்பவும் கொள்வன்-கொல்லோ
கோடு உயர் பிறங்கு மலை கெழீஇய		5
நாடு உடன் கொடுப்பவும் கொள்ளாதோனே

#233 - வெள்ளெருக்கிலையார்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் எவ்வி
பொய் ஆகியரோ பொய் ஆகியரோ
பா அடி யானை பரிசிலர்க்கு அருகாச்
சீர் கெழு நோன் தாள் அகுதை-கண் தோன்றிய
பொன் புனை திகிரியின் பொய் ஆகியரோ
இரும் பாண் ஒக்கல் தலைவன் பெரும் பூண்		5
போர் அடு தானை எவ்வி மார்பின்
எஃகுறு விழுப்புண் பல என
வைகுறு விடியல் இயம்பிய குரலே

#234 - வெள்ளெருக்கிலையார்.
** பாடப்பட்டோன்: வேள் எவ்வி
நோகோ யானே தேய்க மா காலை
பிடி அடி அன்ன சிறு வழி மெழுகித்
தன் அமர் காதலி புல் மேல் வைத்த
இன் சிறு பிண்டம் யாங்கு உண்டனன்-கொல்
உலகு புகத் திறந்த வாயில்		5
பலரோடு உண்டல் மரீஇயோனே

#235 - ஔவையார்.
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
சிறிய கள் பெறினே எமக்கு ஈயும் மன்னே
பெரிய கள் பெரினே
யாம் பாடத் தான் மகிழ்ந்து உண்ணும் மன்னே
சிறு சோற்றானும் நனி பல கலத்தன் மன்னே
பெரும் சோற்றானும் நனி பல கலத்தன் மன்னே		5
என்பொடு தடி படு இடம் எல்லாம் எமக்கு ஈயும் மன்னே
அம்பொடு வேல் நுழை வழி எல்லாம் தான் நிற்கும் மன்னே
நரந்தம் நாறும் தன் கையால்
புலவு நாறும் என் தலை தைவரும் மன்னே
அரும் தலை இரும் பாணர் அகல் மண்டைத் துளை உரீஇ		10
இரப்போர் கையுளும் போகிப்
புரப்போர் புன்கண் பாவை சோர
அம் சொல் நுண் தேர்ச்சிப் புலவர் நாவில்
சென்று வீழ்ந்தன்று அவன்
அரு நிறத்து இயங்கிய வேலே		15
ஆசு ஆகு எந்தை ஆண்டு உளன்-கொல்லோ
இனிப் பாடுநரும் இல்லை பாடுநர்க்கு ஒன்று ஈகுநரும் இல்லை
பனித் துறைப் பகன்றை நறை கொள் மா மலர்
சூடாது வைகி ஆங்குப் பிறர்க்கு ஒன்று
ஈயாது வீயும் உயிர் தவப் பலவே		20

#236 - கபிலர்
கலை உணக் கிழிந்த முழவு மருள் பெரும் பழம்
சிலை கெழு குறவர்க்கு அல்கு மிசைவு ஆகும்
மலை கெழு நாட மா வண் பாரி
கலந்த கேண்மைக்கு ஒவ்வாய் நீ என்
புலந்தனை ஆகுவை புரந்த ஆண்டே		5
பெரும் தகு சிறப்பின் நட்பிற்கு ஒல்லாது
ஒருங்கு வரல் விடாஅது ஒழிக எனக் கூறி
இனையை ஆதலின் நினக்கு மற்று யான்
மேயினேன் அன்மையானே ஆயினும்
இம்மை போலக் காட்டி உம்மை		10
இடை இல் காட்சி நின்னோடு
உடன் உறைவு ஆக்குக உயர்ந்த பாலே

#237 - பெருஞ்சித்திரனார்.
** பாடப்பட்டோன்: இளவெளிமான்
நீடு வாழ்க என்று யான் நெடும் கடை குறுகிப்
பாடி நின்ற பசி நாள்-கண்ணே
கோடைக் காலத்துக் கொழு நிழல் ஆகிப்
பொய்த்தல் அறியா உரவோன் செவி முதல்
வித்திய பனுவல் விளைந்தன்று நன்று என		5
நச்சி இருந்த நசை பழுது ஆக
அட்ட குழிசி அழல் பயந்து ஆஅங்கு
அளியர் தாமே ஆர்க என்னா
அறன் இல் கூற்றம் திறன் இன்று துணிய
ஊழின் உருப்ப எருக்கிய மகளிர்		10
வாழைப் பூவின் வளை முறி சிதற
முது வாய் ஒக்கல் பரிசிலர் இரங்கக்
கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை
வெள் வேல் விடலை சென்று மாய்ந்தனனே
ஆங்கு அது நோய் இன்று ஆக ஓங்கு வரைப்		15
புலி பார்த்து ஒற்றிய களிற்று இரை பிழைப்பின்
எலி பார்த்து ஒற்றாது ஆகும் மலி திரைக்
கடல் மண்டு புனலின் இழுமெனச் சென்று
நனி உடைப் பரிசில் தருகம்
எழு-மதி நெஞ்சே துணிபு முந்துறுத்தே		20

#238 - பெருஞ்சித்திரனார்.
** பாடப்பட்டோன்: இளவெளிமான்
கவி செம் தாழிக் குவி புறத்து இருந்த
செவி செம் சேவலும் பொகுவலும் வெருவா
வாய் வன் காக்கையும் கூகையும் கூடிப்
பேஎய் ஆயமொடு பெட்டாங்கு வழங்கும்
காடு முன்னினனே கள் காமுறுநன்		5
தொடி கழி மகளிரின் தொல் கவின் வாடிப்
பாடுநர் கடும்பும் பையென்றனவே
தோடு கொள் முரசும் கிழிந்தன கண்ணே
ஆள் இல் வரை போல் யானையும் மருப்பு இழந்தனவே
வெம் திறல் கூற்றம் பெரும் பேதுறுப்ப		10
எந்தை ஆகுல அதன் படல் அறியேன்
அந்தோ அளியேன் வந்தனென்-மன்ற
என் ஆகுவர்-கொல் என் துன்னியோரே
மாரி இரவின் மரம் கவிழ் பொழுதின்
ஆர் அஞர் உற்ற நெஞ்சமொடு ஒராங்கு		15
கண் இல் ஊமன் கடல் பட்டு ஆங்கு
வரை அளந்து அறியா திரை அரு நீத்தத்து
அவல மறு சுழி மறுகலின்
தவலே நன்று-மன் தகுதியும் அதுவே

#239 - பேரெயில் முறுவலார்.
** பாடப்பட்டோன்: நம்பி நெடுஞ்செழியன்
தொடி உடைய தோள் மணந்தனன்
கடி காவில் பூச் சூடினன்
தண் கமழும் சாந்து நீவினன்
செற்றோரை வழி தபுத்தனன்
நட்டோரை உயர்பு கூறினன்		5
வலியர் என வழிமொழியலன்
மெலியர் என மீக்கூறலன்
பிறரைத் தான் இரப்பு அறியலன்
இரந்தோர்க்கு மறுப்பு அறியலன்
வேந்து உடை அவையத்து ஓங்கு புகழ் தோற்றினன்	10
வரு படை எதிர்தாங்கினன்
பெயர் படை புறங்கண்டனன்
கடும் பரிய மாக் கடவினன்
நெடும் தெருவில் தேர் வழங்கினன்
ஓங்கு இயல களிறு ஊர்ந்தனன்		15
தீம் செறி தசும்பு தொலைச்சினன்
பாண் உவப்பப் பசி தீர்த்தனன்
மயக்கு உடைய மொழி விடுத்தனன் ஆங்குச்
செய்ப எல்லாம் செய்தனன் ஆகலின்
இடுக ஒன்றோ சுடுக ஒன்றோ		20
படு வழிப் படுக இப் புகழ் வெய்யோன் தலையே

#240 - குட்டுவன் கீரனார்.
** பாடப்பட்டோன்: ஆய்
ஆடு நடைப் புரவியும் களிறும் தேரும்
வாடா யாணர் நாடும் ஊரும்
பாடுநர்க்கு அருகா ஆஅய் அண்டிரன்
கோடு ஏந்து அல்குல் குறும் தொடி மகளிரொடு
காலன் என்னும் கண்ணிலி உய்ப்ப		5
மேலோர் உலகம் எய்தினன் எனாஅப்
பொத்த அறையுள் போழ் வாய்க் கூகை
சுட்டுக்குவி என செத்தோர் பயிரும்
கள்ளி அம் பறந்தலை ஒரு சிறை அல்கி
ஒள் எரி நைப்ப உடம்பு மாய்ந்தது		10
புல்லென் கண்ணர் புரவலர்க் காணாது
கல்லென் சுற்றமொடு கையழிந்து புலவர்
வாடிய பசியர் ஆகிப் பிறர்
நாடு படு செலவினர் ஆயினர் இனியே

#241 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய்
திண் தேர் இரவலர்க்கு ஈத்த தண் தார்
அண்டிரன் வரூஉம் என்ன ஒண் தொடி
வச்சிரத் தடக் கை நெடியோன் கோயிலுள்
போர்ப்புறு முரசும் கறங்க
ஆர்ப்பு எழுந்தன்றால் விசும்பினானே		5

#242 குடவாயிற் தீரத்தனாரி
** பாடப்பட்டோன்: ஒல்லையூர் கிழான் மகன் பெருஞ்சாத்தன்
இளையோர் சூடார் வளையோர் கொய்யார்
நல் யாழ் மருப்பின் மெல்ல வாங்கிப்
பாணன் சூடான் பாடினி அணியாள்
ஆண்மை தோன்ற ஆடவர்க் கடந்த
வல் வேல் சாத்தன் மாய்ந்த பின்றை		5
முல்லையும் பூத்தியோ ஒல்லையூர் நாட்டே

#243 - தொடித்தலை விழுத்தண்டினார்
இனி நினைந்து இரக்கம் ஆகின்று திணி மணல்
செய்வுறு பாவைக்குக் கொய் பூ தைஇத்
தண் கயம் ஆடும் மகளிரொடு கை பிணைந்து
தழுவுவழித் தழீஇத் தூங்குவழித் தூங்கி
மறை எனல் அறியா மாயம் இல் ஆயமொடு		5
உயர் சினை மருதத் துறை உறத் தாழ்ந்து
நீர் நணிப் படி கோடு ஏறிச் சீர் மிகக்
கரையவர் மருளத் திரையகம் பிதிர
நெடு நீர்க் குட்டத்துத் துடுமெனப் பாய்ந்து
குளித்து மணல் கொண்ட கல்லா இளமை		10
அளிதோ தானே யாண்டு உண்டு-கொல்லோ
தொடித் தலை விழுத் தண்டு ஊன்றி நடுக்குற்று
இரும் இடை மிடைந்த சில சொல்
பெரு மூதாளரேம் ஆகிய எமக்கே

#244
பாணர் சென்னியும் வண்டு சென்று ஊதா
விறலியர் முன்கையும் தொடியின் பொலியா
இரவல் மாக்களும்

#245 - சேரமான் கோட்டம்பலத்துத் துஞ்சிய மாக்கோதை
யாங்குப் பெரிது ஆயினும் நோய் அளவு எனைத்தே
உயிர் செகுக்கல்லா மதுகைத்து அன்மையின்
கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை
வெள் இடைப் பொத்திய விளை விறகு ஈமத்து
ஒள் அழல் பள்ளிப் பாயல் சேர்த்தி		5
ஞாங்கர் மாய்ந்தனள் மடந்தை
இன்னும் வாழ்வல் என் இதன் பண்பே

#246 - பூதப் பாண்டியன் தேவி பெருங்கோப்பெண்டு
பல் சான்றீரே பல் சான்றீரே
செல்க எனச் சொல்லாது ஒழிக என விலக்கும்
பொல்லாச் சூழ்ச்சிப் பல் சான்றீரே
அணில் வரிக் கொடும் காய் வாள் போழ்ந்திட்ட
காழ் போல் நல் விளர் நறு நெய் தீண்டாது		5
அடையிடைக் கிடந்த கை பிழி பிண்டம்
வெள்_எள் சாந்தொடு புளி பெய்து அட்ட
வேளை வெந்தை வல்சி ஆகப்
பரல் பெய் பள்ளிப் பாய் இன்று வதியும்
உயவல் பெண்டிரேம் அல்லேம்-மாதோ		10
பெரும் காட்டுப் பண்ணிய கரும் கோட்டு ஈமம்
நுமக்கு அரிது ஆகுக-தில்ல எமக்கு எம்
பெரும் தோள் கணவன் மாய்ந்து என அரும்பு அற
வள் இதழ் அவிழ்ந்த தாமரை
நள் இரும் பொய்கையும் தீயும் ஓர் அற்றே		15

#247 மதுரைப் பேராலவாயர்
யானை தந்த முளி மர விறகின்
கானவர் பொத்திய ஞெலி தீ விளக்கத்து
மட மான் பெரு நிரை வைகு துயில் எடுப்பி
மந்தி சீக்கும் அணங்கு உடை முன்றிலில்
நீர் வார் கூந்தல் இரும் புறம் தாழப்		5
பேர் அஞர்க் கண்ணள் பெரும் காடு நோக்கித்
தெருமரும் அம்ம தானே தன் கொழுநன்
முழுவு கண் துயிலாக் கடி உடை வியன் நகர்ச்
சிறு நனி தமியள் ஆயினும்
இன் உயிர் நடுங்கும் தன் இளமை புறங்கொடுத்தே		10

#248 - ஒக்கூர் மாசாத்தனார்
அளிய தாமே சிறு வெள்_ஆம்பல்
இளையம் ஆகத் தழை ஆயினவே இனியே
பெரு வளக் கொழுநன் மாய்ந்து எனப் பொழுது மறுத்து
இன்னா வைகல் உண்ணும்
அல்லிப் படூஉம் புல் ஆயினவே		5

#249 - தும்பி சொகினனார் - தும்பிசேர் கீரனார் என்பதும் ஆம்
கதிர் மூக்கு ஆரல் கீழ்ச் சேற்று ஒளிப்பக்
கணைக் கோட்டு வாளை மீ நீர்ப் பிறழ
எரிப் பூம் பழனம் நெரித்து உடன் வலைஞர்
அரிக் குரல் தடாரியின் யாமை மிளிரச்
பனை நுகும்பு அன்ன சினை முதிர் வராலொடு		5
உறழ் வேல் அன்ன ஒண் கயல் முகக்கும்
அகல் நாட்டு அண்ணல் புகாவே நெருநைப்
பகல் இடம் கண்ணிப் பலரொடும் கூடி
ஒருவழிப்பட்டன்று மன்னே இன்றே
அடங்கிய கற்பின் ஆய் நுதல் மடந்தை		10
உயர்_நிலை_உலகம் அவன் புக வார
நீறு ஆடு சுளகின் சீறிடம் நீக்கி
அழுதல் ஆனாக் கண்ணள்
மெழுகும் ஆப்பி கண் கலுழ் நீரானே

#250 - தாயம் கண்ணியார்
குய் குரல் மலிந்த கொழும் துவை அடிசில்
இரவலர்த் தடுத்த வாயில் புரவலர்
கண்ணீர்த் தடுத்த தண் நறும் பந்தர்
கூந்தல் கொய்து குறும் தொடி நீக்கி
அல்லி உணவின் மனைவியோடு இனியே		5
புல்லென்றனையால் வளம் கெழு திரு நகர்
வான் சோறு கொண்டு தீம் பால் வேண்டும்
முனித் தலைப் புதல்வர் தந்தை
தனித் தலைப் பெரும் காடு முன்னிய பின்னே

#251 - மாரிப்பித்தியார்
ஓவத்து அன்ன இடன் உடை வரைப்பில்
பாவை அன்ன குறும் தொடி மகளிர்
இழை நிலை நெகிழ்ந்த மள்ளன் கண்டிகும்
கழைக் கண் நெடு வரை அருவி ஆடிக்
கான யானை தந்த விறகின்		5
கடும் தெறல் செம் தீ வேட்டு
புறம் தாழ் புரி சடை புலர்த்துவோனே

#252 மாரிப்பித்தியார்
கறங்கு வெள் அருவி ஏற்றலின் நிறம் பெயர்ந்து
தில்லை அன்ன புல்லென் சடையோடு
அள் இலைத் தாளி கொய்யுமோனே
இல் வழங்கு மட மயில் பிணிக்கும்
சொல் வலை வேட்டுவன் ஆயினன் முன்னே		5

#253 - குளம்பாதாயனார்
என் திறத்து அவலம் கொள்ளல் இனியே
வல் வார் கண்ணி இளையர் திளைப்ப
நாகாஅல் என வந்த மாறே எழா நெல்
பைம் கழை பொதி களைந்து அன்ன விளர்ப்பின்
வளை இல் வறும் கை ஓச்சிக்		5
கிளையுள் ஒய்வலோ கூறு நின் உரையே

#254 - கயமனார்
இளையரும் முதியரும் வேறு புலம் படர
எடுப்ப எழாஅய் மார்பம் மண் புல்ல
இடைச் சுரத்து இறுத்த மள்ள விளர்த்த
வளை இல் வறும் கை ஓச்சிக் கிளையுள்
இன்னன் ஆயினன் இளையோன் என்று		5
நின் உரை செல்லும் ஆயின் மற்று
முன் ஊர்ப் பழுனிய கோளி ஆலத்துப்
புள் ஆர் யாணர்த்து அற்றே என் மகன்
வளனும் செம்மலும் எமக்கு என நாளும்
ஆனாது புகழும் அன்னை		10
யாங்கு ஆகுவள்-கொல் அளியள் தானே

#255 - வன்பரணர்
ஐயோ எனின் யான் புலி அஞ்சுவலே
அணைத்தனன் கொளினே அகல் மார்பு எடுக்கல்லேன்
என் போல் பெரு விதிர்ப்பு உறுக நின்னை
இன்னாது உற்ற அறன் இல் கூற்றே
திரை வளை முன்கை பற்றி		5
வரை நிழல் சேர்கம் நடந்திசின் சிறிதே

#256 - பெயர் தெரிந்திலது
கலம் செய் கோவே கலம் செய் கோவே
அச்சு உடைச் சாகாட்டு ஆரம் பொருந்திய
சிறு வெண் பல்லி போலத் தன்னொடு
சுரம் பல வந்த எமக்கும் அருளி
வியல் மலர் அகன் பொழில் ஈமத் தாழி		5
அகலிது ஆக வனைமோ
நனம் தலை மூதூர்க் கலம் செய் கோவே

#257 - பெயர் தெரிந்திலது
செருப்பிடைச் சிறு பரல் அன்னன் கணைக் கால்
அவ் வயிற்று அகன்ற மார்பின் பைம் கண்
குச்சின் நிரைத்த குரூஉ மயிர் மோவாய்ச்
செவி இறந்து தாழ்தரும் கவுளன் வில்லொடு
யார்-கொலோ அளியன் தானே தேரின்		5
ஊர் பெரிது இகந்தன்றும் இலனே அரண் எனக்
காடு கைக்கொண்டன்றும் இலனே காலைப்
புல்லார் இன நிரை செல் புறம் நோக்கிக்
கையின் சுட்டிப் பையென எண்ணிச்
சிலையின் மாற்றியோனே அவை தாம்		10
மிகப் பல ஆயினும் என் ஆம் எனைத்தும்
வெண் கோள் தோன்றாக் குழிசியொடு
நாள் உறை மத்து ஒலி கேளாதோனே

#258 - உலோச்சனார்
முள் கால் காரை முது பழன் ஏய்ப்பத்
தெறிப்ப விளைந்த தீம் கந்தாரம்
நிறுத்த ஆயம் தலைச்சென்று உண்டு
பச்சூன் தின்று பைம் நிணம் பெருத்த
எச்சில் ஈர்ம் கை வில் புறம் திமிரிப்		5
புலம் புக்கனனே புல் அணல் காளை
ஒரு முறை உண்ணா அளவைப் பெரு நிரை
ஊர்ப் புறம் நிறையத் தருகுவன் யார்க்கும்
தொடுதல் ஓம்பு-மதி முது கள் சாடி
ஆ தரக் கழுமிய துகளன்		10
காய்தலும் உண்டு அக் கள் வெய்யோனே

#259 - கோடை பாடிய பெரும்பூதனார்
ஏறு உடைப் பெரு நிரை பெயர்தரப் பெயராது
இலை புதை பெரும் காட்டுத் தலை கரந்து இருந்த
வல் வில் மறவர் ஒடுக்கம் காணாய்
செல்லல் செல்லல் சிறக்க நின் உள்ளம்
முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போலத்		5
தாவுபு தெறிக்கும் ஆன் மேல்
புடை இலங்கு ஒள் வாள் புனை கழலோயே

#260 - வடமோதங்கிழார்
வளரத் தொடினும் வௌவுபு திரிந்து
விளரி உறுதரும் தீம் தொடை நினையாத்
தளரும் நெஞ்சம் தலைஇ மனையோள்
உளரும் கூந்தல் நோக்கிக் களர
கள்ளி நீழல் கடவுள் வாழ்த்திப்		5
பசி படு மருங்குலை கசிபு கைதொழாஅக்
காணலென்-கொல் என வினவினை வரூஉம்
பாண கேள்-மதி யாணரது நிலையே
புரவுத் தொடுத்து உண்குவை ஆயினும் இரவு எழுந்து
எவ்வம் கொள்வை ஆயினும் இரண்டும்		10
கை உள போலும் கடிது அண்மையவே
முன் ஊர்ப் பூசலின் தோன்றித் தன் ஊர்
நெடு நிரை தழீஇய மீளியாளர்
விடு கணை நீத்தம் துடி புணை ஆக
வென்றி தந்து கொன்று கோள் விடுத்து		15
வையகம் புலம்ப வளைஇய பாம்பின்
வை எயிற்று உய்ந்த மதியின் மறவர்
கையகத்து உய்ந்த கன்று உடைப் பல் ஆன்
நிரையொடு வந்த உரையன் ஆகி
உரி களை அரவம் மானத் தானே		20
அரிது செல் உலகில் சென்றனன் உடம்பே
கானச் சிற்றியாற்று அரும் கரைக் காலுற்றுக்
கம்பமொடு துளங்கிய இலக்கம் போல
அம்பொடு துளங்கி ஆண்டு ஒழிந்தன்றே
உயர் இசை வெறுப்பத் தோன்றிய பெயரே		25
மடம் சால் மஞ்ஞை அணி மயிர் சூட்டி
இடம் பிறர் கொள்ளாச் சிறு வழிப்
படம் செய் பந்தர்க் கல் மிசையதுவே

#261 - ஆவூர் மூலங்கிழார்
அந்தோ எந்தை அடையாப் பேர் இல்
வண்டு படு நறவின் தண்டா மண்டையொடு
வரையாப் பெரும் சோற்று முரி வாய் முற்றம்
வெற்று யாற்று அம்பியின் எற்று அற்று ஆகக்
கண்டனென்-மன்ற சோர்க என் கண்ணே		5
வையம் காவலர் வளம் கெழு திரு நகர்
மையல் யானை அயா உயிர்த்து அன்ன
நெய் உலை சொரிந்த மை ஊன் ஓசை
புதுக் கண் மாக்கள் செதுக் கண் ஆரப்
பயந்தனை-மன்னால் முன்னே இனியே		10
பல் ஆ தழீஇய கல்லா வல் வில்
உழைக் குரல் கூகை அழைப்ப ஆட்டி
நாகு முலை அன்ன நறும் பூம் கரந்தை
விரகு அறியாளர் மரபின் சூட்ட
நிரை இவண் தந்து நடுகல் ஆகிய		15
வென் வேல் விடலை இன்மையின் புலம்பி
கொய் மழித் தலையொடு கைம்மையுறக் கலங்கிய
கழி கல மகடூஉப் போல
புல்லென்றனையால் பல் அணி இழந்தே

#262 - மதுரைப் பேராலவாயர்
நறவும் தொடு-மின் விடையும் வீழ்-மின்
பாசுவல் இட்ட புன் கால் பந்தர்ப்
புனல் தரும் இள மணல் நிறையப் பெய்ம்-மின்
ஒன்னார் முன்னிலை முருக்கிப் பின் நின்று
நிரையோடு வரூஉம் என் ஐக்கு		5
உழையோர் தன்னினும் பெரும் சாயலரே

#263 - திணை கரந்தை - துறை: கையறுநிலை
பெரும் களிற்று அடியின் தோன்றும் ஒரு கண்
இரும் பறை இரவல சேறி ஆயின்
தொழாதனை கழிதல் ஓம்பு-மதி வழாது
வண்டு மேம்படூஉம் இவ் வற நிலை ஆறே
பல் ஆத் திரள் நிரை பெயர்தரப் பெயர்தந்து		5
கல்லா இளையர் நீங்க நீங்கான்
வில் உமிழ் கடும் கணை மூழ்கக்
கொல் புனல் சிறையின் விலங்கியோன் கல்லே

#264 - உறையூர் இளம்பொன் வாணிகனார்
பரல் உடை மருங்கின் பதுக்கை சேர்த்தி
மரல் வகுந்து தொடுத்த செம் பூம் கண்ணியொடு
அணி மயில் பீலி சூட்டிப் பெயர் பொறித்து
இனி நட்டனரே கல்லும் கன்றொடு
கறவை தந்து பகைவர் ஓட்டிய		5
நெடுந்தகை கழிந்தமை அறியாது
இன்றும் வரும்-கொல் பாணரது கடும்பே

#265 - சோணாட்டு முகையலூர்ச் சிறுகருந்தும்பியார்
ஊர் நனி இறந்த பார் முதிர் பறந்தலை
ஓங்கு நிலை வேங்கை ஒள் இணர் நறு வீப்
போந்தை அம் தோட்டின் புனைந்தனர் தொடுத்துப்
பல் ஆன் கோவலர் படலை சூட்டக்
கல் ஆயினையே கடு_மான் தோன்றல்		5
வான் ஏறு புரையும் நின் தாள் நிழல் வாழ்க்கை
பரிசிலர் செல்வம் அன்றியும் விரி தார்க்
கடும் பகட்டு யானை வேந்தர்
ஒடுங்க வென்றியும் நின்னொடு செலவே

#266 - பெருங்குன்றூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் உருவப்பஃறேர் இளஞ்சேட்சென்னி
பயம் கெழு மா மழை பெய்யாது மாறிக்
கயம் களி முளியும் கோடை ஆயினும்
புழல் கால் ஆம்பல் அகல் அடை நீழல்
கதிர் கோட்டு நந்தின் கரி முக ஏற்றை
நாகு இள வளையொடு பகல் மணம் புகூஉம்		5
நீர் திகழ் கழனி நாடு கெழு பெரு விறல்
வான் தோய் நீள் குடை வய_மான் சென்னி
சான்றோர் இருந்த அவையத்து உற்றோன்
ஆசு ஆகு என்னும் பூசல் போல
வல்லே களை-மதி அத்தை உள்ளிய		10
விருந்து கண்டு ஒளிக்கும் திருந்தா வாழ்க்கைப்
பொறி புணர் உடம்பில் தோன்றி என்
அறிவு கெட நின்ற நல்கூர்மையே

#267 - கிடைக்கவில்லை

#268 - கிடைக்கவில்லை

#269 : ஔவையார்
குயில் வாய் அன்ன கூர் முகை அதிரல்
பயிலாது அல்கிய பல் காழ் மாலை
மை இரும் பித்தை பொலியச் சூட்டிப்
புத்து அகல் கொண்ட புலிக் கண் வெப்பர்
ஒன்றிரு முறை இருந்து உண்ட பின்றை		5
உவலைக் கண்ணித் துடியன் வந்து எனப்
பிழி மகிழ் வல்சி வேண்ட மற்று இது
கொள்ளாய் என்ப கள்ளின் வாழ்த்திக்
கரந்தை நீடிய அறிந்து மாறு செருவின்
பல் ஆன் இன நிரை தழீஇய வில்லோர்க்		10
கொடும் சிறைக் குரூஉப் பருந்து ஆர்ப்பத்
தடிந்து மாறு பெயர்த்தது இக் கரும் கை வாளே

#270 - கழாத்தலையார்
பல் மீன் இமைக்கும் மாக விசும்பின்
இரங்கு முரசின் இனம் சால் யானை
நிலம் தவ உருட்டிய நேமியோரும்
சமம் கண் கூடித் தாம் வேட்பவ்வே
நறு விரை துறந்த நாறா நரைத் தலைச்		5
சிறுவர் தாயே பேரில் பெண்டே
நோகோ யானே நோக்கு-மதி நீயே
மறப் படை நுவலும் அரிக் குரல் தண்ணுமை
இன் இசை கேட்ட துன் அரும் மறவர்
வென்றி தரு வேட்கையர் மன்றம் கொண்மார்	10
பேர் அமர் உழந்த வெருவரு பறந்தலை
விழு நவி பாய்ந்த மரத்தின்
வாள் மிசைக் கிடந்த ஆண்மையோன்-திறத்தே

#271 - வெறி பாடிய காமக்கண்ணியார்
நீர் அறவு அறியா நில முதல் கலந்த
கரும் குரல் நொச்சிக் கண் ஆர் குரூஉத் தழை
மெல் இழை மகளிர் ஐது அகல் அல்குல்
தொடலை ஆகவும் கண்டனம் இனியே
வெருவரு குருதியொடு மயங்கி உருவு கரந்து		5
ஒறுவாய்ப்பட்ட தெரியல் ஊன் செத்து
பருந்து கொண்டு உகப்ப யாம் கண்டனம்
மறம் புகல் மைந்தன் மலைந்த மாறே

#272 - மோசி சாத்தனார்
மணி துணர்ந்து அன்ன மாக் குரல் நொச்சி
போது விரி பல் மரனுள்ளும் சிறந்த
காதல் நல் மரம் நீ நிழற்றிசினே
கடி உடை வியன் நகர்க் காண்வரப் பொலிந்த
தொடி உடை மகளிர் அல்குலும் கிடத்தி		5
காப்பு உடைப் புரிசை புக்கு மாறு அழித்தலின்
ஊர்ப்புறம் கொடாஅ நெடுந்தகை
பீடு கெழு சென்னிக் கிழமையும் நினதே

#273 - எருமை வெளியனார்
மா வாராதே மா வாராதே
எல்லார் மாவும் வந்தன எம் இல்
புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வன் தந்த
செல்வன் ஊரும் மா வாராதே
இரு பேர் யாற்ற ஒரு பெரும் கூடல்		5
விலங்கு இடு பெரு மரம் போல
உலந்தன்று-கொல் அவன் மலைந்த மாவே

#274 - உலோச்சனார்
நீலக் கச்சைப் பூ ஆர் ஆடைப்
பீலிக் கண்ணிப் பெருந்தகை மறவன்
மேல்வரும் களிற்றொடு வேல் துரந்து இனியே
தன்னும் துரக்குவன் போலும் ஒன்னலர்
எஃகு உடை வலத்தர் மாவொடு பரத்தரக்		5
கையின் வாங்கித் தழீஇ
மொய்ம்பின் ஊக்கி மெய்க் கொண்டனனே

#275 - ஒரூஉத்தனார்
கோட்டம் கண்ணியும் கொடும் திரை ஆடையும்
வேட்டது சொல்லி வேந்தனைத் தொடுத்தலும்
ஒத்தன்று-மாதோ இவற்கே செற்றிய
திணி நிலை அலறக் கூவை போழ்ந்து தன்
வடி மாண் எஃகம் கடி முகத்து ஏந்தி		5
ஓம்பு-மின் ஓம்பு-மின் இவண் என ஓம்பாது
தொடர் கொள் யானையின் குடர் கால் தட்பக்
கன்று அமர் கறவை மான
முன் சமத்து எதிர்ந்த தன் தோழற்கு வருமே

#276 மதுரைப் பூதன் இளநாகனார்
நறு விரை துறந்த நரை வெண் கூந்தல்
இரும் காழ் அன்ன திரங்கு கண் வறு முலைச்
செம் முது பெண்டின் காதல் அம் சிறாஅன்
மடப் பால் ஆய்_மகள் வள் உகிர்த் தெறித்த
குடப் பால் சில் உறை போலப்		5
படைக்கு நோய் எல்லாம் தான் ஆயினனே

#277 - பூங்கண் உத்திரையார்
மீன் உண் கொக்கின் தூவி அன்ன
வால் நரைக் கூந்தல் முதியோள் சிறுவன்
களிறு எறிந்து பட்டனன் என்னும் உவகை
ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிதே கண்ணீர்
நோன் கழை துயல்வரும் வெதிரத்து		5
வான் பெயத் தூங்கிய சிதரினும் பலவே

#278 - காக்கைபாடினியார் நச்செள்ளையார்
நரம்பு எழுந்து உலறிய நிரம்பா மென் தோள்
முளரி மருங்கின் முதியோள் சிறுவன்
படை அழிந்து மாறினன் என்று பலர் கூற
மண்டு அமர்க்கு உடைந்தனன் ஆயின் உண்ட என்
முலை அறுத்திடுவென் யான் எனச் சினைஇக்		5
கொண்ட வாளொடு படு பிணம் பெயராச்
செம் களம் துழவுவோள் சிதைந்து வேறு ஆகிய
படு மகன் கிடக்கை காணூஉ
ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிது உவந்தனளே

#279 - ஒக்கூர் மாசாத்தியார்
கெடுக சிந்தை கடிது இவள் துணிவே
மூதின் மகளிர் ஆதல் தகுமே
மேல்_நாள் உற்ற செருவிற்கு இவள் தன்னை
யானை எறிந்து களத்து ஒழிந்தனனே
நெருநல் உற்ற செருவிற்கு இவள் கொழுநன்		5
பெரு நிரை விலங்கி ஆண்டுப் பட்டனனே
இன்றும் செருப் பறை கேட்டு விருப்புற்று மயங்கி
வேல் கைக் கொடுத்து வெளிது விரித்து உடீஇப்
பாறு மயிர்க் குடுமி எண்ணெய் நீவி
ஒரு மகன் அல்லது இல்லோள்		10
செருமுகம் நோக்கிச் செல்க என விடுமே

#280 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
என் ஐ மார்பில் புண்ணும் வெய்ய
நடுநாள் வந்து தும்பியும் துவைக்கும்
நெடு நகர் வரைப்பின் விளக்கும் நில்லா
துஞ்சாக் கண்ணே துயிலும் வேட்கும்
அஞ்சுவரு குராஅல் குரலும் தூற்றும்		5
நெல் நீர் எறிந்து விரிச்சி ஓர்க்கும்
செம் முது பெண்டின் சொல்லும் நிரம்பா
துடிய பாண பாடு வல் விறலி
என் ஆகுவிர்-கொல் அளியிர் நுமக்கும்
இவண் உறை வாழ்க்கையோ அரிதே யானும்		10
மண்ணுறு மழித் தலைத் தெண் நீர் வாரத்
தொன்று தாம் உடுத்த அம் பகைத் தெரியல்
சிறு வெள்_ஆம்பல் அல்லி உண்ணும்
கழி கல மகளிர் போல
வழி நினைந்து இருத்தல் அதனினும் அரிதே		15

#281 - அரிசில் கிழார்
தீம் கனி இரவமொடு வேம்பு மனைச் செரீஇ
வாங்கு மருப்பு யாழொடு பல்லியம் கறங்கக்
கை பயப் பெயர்த்து மை இழுது இழுகி
ஐயவி சிதறி ஆம்பல் ஊதி
இசை மணி எறிந்து காஞ்சி பாடி		5
நெடு நகர் வரைப்பின் கடி நறை புகைஇக்
காக்கம் வம்மோ காதல் அம் தோழீ
வேந்து உறு விழுமம் தாங்கிய
பூம் பொறிக் கழல் கால் நெடுந்தகை புண்ணே

#282 - பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ
எஃகு உளம் கழிய இரு நில மருங்கின்
அரும் கடன் இறுத்த பெருஞ்செயாளனை
யாண்டு உளனோ என வினவுதி ஆயின்
வரு படை தாங்கிய கிளர் தார் அகலம்
அரும் கடன் இறுமார் வயவர் எறிய		5
உடம்பும் தோன்றா உயிர் கெட்டன்றே
மலையுநர் மடங்கி மாறு எதிர் கழியத்
அலகை போகிச் சிதைந்து வேறு ஆகிய
பலகை அல்லது களத்து ஒழியாதே
சேண் விளங்கு நல் இசை நிறீஇ		10
நா நவில் புலவர் வாய் உளானே

#283 - அடை நெடும் கல்வியார்
ஒண் செம் குரலித் தண் கயம் கலங்கி
வாளை நீர்நாய் நாள்_இரை பெறூஉப்
பெறாஅ உறை அரா வராஅலின் மயங்கி
மாறு கொள் முதலையொடு ஊழ் மாறு பெயரும்
அழும்பு இலன் அடங்கான் தகையும் என்றும்		5
வலம்புரிக் கோசர் அவைக்களத்தானும்
மன்றுள் என்பது கெட தானே பாங்கற்கு
ஆர் சூழ் குறட்டின் வேல் நிறத்து இங்க
உயிர் புறப்படாஅ அளவைத் தெறுவரத்
தெற்றிப் பாவை திணி மணல் அயரும்		10
மென் தோள் மகளிர் நன்று புரப்ப
இமிழ்ப்புற நீண்ட பாசிலைக்
கமழ் பூம் தும்பை நுதல் அசைத்தோனே

#284 - ஓரம் போகியார்
வருக-தில் வல்லே வருக-தில் வல் என
வேந்து விடு விழுத் தூது ஆங்காங்கு இசைப்ப
நூல் அரி மாலை சூடிக் காலின்
தமியன் வந்த மூதிலாளன்
அரும் சமம் தாங்கி முன் நின்று எறிந்த		5
ஒரு கை இரும் பிணத்து எயிறு மிறை ஆகத்
திரிந்த வாய் வாள் திருத்தாத்
தனக்கு இரிந்தானைப் பெயர் புறம் நகுமே

#285 - அரிசில் கிழார்
பாசறையீரே பாசறையீரே
துடியன் கையது வேலே அடி புணர்
வாங்கு இரு மருப்பின் தீம் தொடைச் சீறியாழ்ப்
பாணன் கையது தோலே காண்வரக்
கடும் தெற்று மூடையின்		5
வாடிய மாலை மலைந்த சென்னியன்
வேந்து தொழில் அயரும் அரும் தலைச் சுற்றமொடு
நெடு நகர் வந்து என விடு கணை மொசித்த
மூரி வெண் தோள்
சேறுபடு குருதிச் செம்மல் உக்கு ஓஒ		10
மாறு செறு நெடு வேல் மார்பு உளம் போக
நிணம் பொதி கழலொடு நிலம் சேர்ந்தனனே
அது கண்டு பரந்தோர் எல்லாம் புகழத் தலை பணிந்து
இறைஞ்சியோனே குருசில் பிணங்கு கதிர்
அலமரும் கழனித் தண்ணடை ஒழிய		15
இலம்பாடு ஒக்கல் தலைவற்கு ஓர்
கரம்பைச் சீறூர் நல்கினன் எனவே

#286 - ஔவையார்
வெள்ளை வெள்யாட்டுச் செச்சை போலத்
தன்னோர் அன்ன இளையர் இருப்பப்
பலர் மீது நீட்டிய மண்டை என் சிறுவனைக்
கால் வழி கட்டிலில் கிடப்பித்
தூ வெள் அறுவை போர்ப்பித்திலதே		5

#287 - சாத்தந்தையார்
துடி எறியும் புலைய
எறி கோல் கொள்ளும் இழிசின
கால மாரியின் அம்பு தைப்பினும்
வயல் கெண்டையின் வேல் பிறழினும்
பொலம் புனை ஓடை அண்ணல் யானை		5
இலங்கு வால் மருப்பின் நுதி மடுத்து ஊன்றினும்
ஓடல் செல்லாப் பீடுடையாளர்
நெடு நீர்ப் பொய்கைப் பிறழிய வாளை
நெல் உடை நெடு நகர்க் கூட்டு முதல் புரளும்
தண்ணடை பெறுதல் யாவது படினே		10
மாசு இல் மகளிர் மன்றல் நன்றும்
உயர்_நிலை_உலகத்து நுகர்ப அதனால்
வம்ப வேந்தன் தானை
இம்பர் நின்றும் காண்டிரோ வரவே

#288 - கழாத்தலையார்
மண் கொள வரிந்த வை நுதி மருப்பின்
அண்ணல் நல் ஏறு இரண்டு உடன் மடுத்து
வென்றதன் பச்சை சீவாது போர்த்த
திண் பிணி முரசம் இடைப் புலத்து இரங்க
ஆர் அமர் மயங்கிய ஞாட்பின் தெறுவர		5
நெடு வேல் பாய்ந்த நாண் உடை நெஞ்சத்து
அரு குறை ஆற்றி வீழ்ந்தான் மன்ற
குருதியொடு துயல்வரும் மார்பின்
முயக்கு இடை ஈயாது மொய்த்தன பருந்தே

#289 - கழாத்தலையார்
ஈரச் செவ்வி உதவின ஆயினும்
பல் எருத்துள்ளும் நல் எருது நோக்கி
வீறுவீறு ஆயும் உழவன் போலப்
பீடு பெறு தொல் குடிப் பாடு பல தாங்கிய
மூதிலாளருள்ளும் காதலின்		5
தனக்கு முகந்து ஏந்திய பசும்பொன் மண்டை
இவற்கு ஈக என்னும் அதுவும் அன்றிசினே
கேட்டியோ வாழி பாண பாசறைப்
பூக் கோள் இன்று என்று அறையும்
மடி வாய்த் தண்ணுமை இழிசினன் குரலே		10

#290 - ஔவையார்
இவற்கு ஈந்து உண்-மதி கள்ளே சினப் போர்
இனக் களிற்று யானை இயல் தேர்க் குருசில்
நுந்தை தந்தைக்கு இவன் தந்தை தந்தை
எடுத்து எறி ஞாட்பின் இமையான் தச்சன்
அடுத்து எறி குறட்டின் நின்று மாய்ந்தனனே		5
மறப் புகழ் நிறைந்த மைந்தினோன் இவனும்
உறைப்புழி ஓலை போல
மறைக்குவன் பெரும நின் குறித்து வரு வேலே

#291 - நெடுங்களத்துப் பரணர்
சிறாஅஅர் துடியர் பாடு வல் மகாஅஅர்
தூ வெள் அறுவை மாயோன் குறுகி
இரும் புள் பூசல் ஓம்பு-மின் யானும்
விளரிக் கொட்பின் வெள்_நரி கடிகுவென்
என் போல் பெரு விதுப்பு உறுக வேந்தே		5
கொன்னும் சாதல் வெய்யோற்குத் தன் தலை
மணி மருள் மாலை சூட்டி அவன் தலை
ஒரு காழ் மாலை தான் மலைந்தனனே

#292 - விரிச்சியூர் நன்னாகனார்
வேந்தற்கு ஏந்திய தீம் தண் நறவம்
யாம் தனக்கு உறு முறை வளாவ விலக்கி
வாய் வாள் பற்றி நின்றனென் என்று
சினவல் ஓம்பு-மின் சிறு புல்லாளர்
ஈண்டே போல வேண்டுவன் ஆயின்		5
என் முறை வருக என்னான் கம்மென
எழு தரு பெரும் படை விலக்கி
ஆண்டும் நிற்கும் ஆண்தகையன்னே

#293 - நொச்சி நியமங்கிழார்
நிறப்படைக்கு ஒல்கா யானை மேலோன்
குறும்பர்க்கு எறியும் ஏவல் தண்ணுமை
நாண் உடை மாக்கட்கு இரங்கும் ஆயின்
எம்மினும் பேர் எழில் இழந்து வினை எனப்
பிறர் மனை புகுவள்-கொல்லோ		5
அளியள் தானே பூவிலைப்பெண்டே

#294 - பெருந்தலைச் சாத்தனார்
வெண்குடை மதியம் மேல் நிலாத் திகழ்தரக்
கண்கூடு இறுத்த கடல் மருள் பாசறைக்
குமரிப் படை தழீஇய கூற்று வினை ஆடவர்
தமர் பிறர் அறியா அமர் மயங்கு அழுவத்து
இறையும் பெயரும் தோற்றி நுமருள்		5
நாள் முறை தபுத்தீர் வம்-மின் ஈங்கு எனப்
போர் மலைந்து ஒரு சிறை நிற்ப யாவரும்
அரவு உமிழ் மணியின் குறுகார்
நிரை தார் மார்பின் நின் கேள்வனைப் பிறரே

#295 - ஔவையார்
கடல் கிளர்ந்து அன்ன கட்டூர் நாப்பண்
வெந்து வாய் வடித்த வேல் தலைப்பெயரித்
தோடு உகைத்து எழுதரூஉ துரந்து எறி ஞாட்பின்
வரு படை போழ்ந்து வாய்ப் பட விலங்கி
இடைப் படை அழுவத்து சிதைந்து வேறாகிய		5
சிறப்பு உடையாளன் மாண்பு கண்டு அருளி
வாடு முலை ஊறிச் சுரந்தன
ஓடாப் பூட்கை விடலை தாய்க்கே

#296 - வெள்ளை மாளர் - வெள்ளை மாறனார்
வேம்பு சினை ஒடிப்பவும் காஞ்சி பாடவும்
நெய் உடைக் கையர் ஐயவி புகைப்பவும்
எல்லா மனையும் கல்லென்றவ்வே
வெந்து உடன்று எறிவான்-கொல்லோ
நெடிது வந்தன்றால் நெடுந்தகை தேரே		5

#297
பெரு நீர் மேவல் தண்ணடை எருமை
இரு மருப்பு உறழும் நெடு மாண் நெற்றின்
பைம் பயறு உதிர்த்த கோதின் கோல் அணைக்
கன்று உடை மரையாத் துஞ்சும் சீறூர்க்
கோள் இவண் வேண்டேம் புரவே நார் அரி		5
நனை முதிர் சாடி நறவின் வாழ்த்தித்
துறை நனி கெழீஇக் கம்புள் ஈனும்
தண்ணடை பெறுதலும் உரித்தே வை நுதி
நெடு வேல் பாய்ந்த மார்பின்
மடல் வன் போந்தையின் நிற்குமோர்க்கே		10

#298 - ஆவியார்
எமக்கே கலங்கல் தருமே தானே
தேறல் உண்ணும்-மன்னே நன்றும்
இன்னான் மன்ற வேந்தே இனியே
நேரார் ஆர் எயில் முற்றி
வாய் மடித்து உரறி நீ முந்து என்னானே		5

#299 - பொன்முடியார்
பருத்தி வேலிச் சீறூர் மன்னன்
உழுத்து அதர் உண்ட ஓய் நடைப் புரவி
கடல் மண்டு தோணியின் படை முகம் போழ
நெய்ம்மிதி அருந்திய கொய் சுவல் எருத்தின்
தண்ணடை மன்னர் தார் உடைப் புரவி		5
அணங்கு உடை முருகன் கோட்டத்துக்
கலம் தொடா மகளிரின் இகந்து நின்றவ்வே

#300 - அரிசில் கிழார்
தோல் தா தோல் தா என்றி தோலொடு
துறுகல் மறையினும் உய்குவை போலாய்
நெருநல் எல்லை நீ எறிந்தோன் தம்பி
அகல் பெய் குன்றியின் சுழலும் கண்ணன்
பேர் ஊர் அட்ட கள்ளிற்கு		5
ஓர் இல் கோயின் தேருமால் நின்னே

#301 - ஆவூர் மூலங்கிழார்
பல் சான்றீரே பல் சான்றீரே
குமரி மகளிர் கூந்தல் புரைய
அமரின் இட்ட அரு முள் வேலிக்
கல்லென் பாசறைப் பல் சான்றீரே
முரசு முழங்கு தானை நும் அரசும் ஓம்பு-மின்		5
ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் நும் களிறும் போற்று-மின்
எனை நாள் தங்கும் நும் போரே அனை நாள்
எறியர் எறிதல் யாவணது எறிந்தோர்
எதிர் சென்று எறிதலும் செல்லான் அதனால்
அறிந்தோர் யார் அவன் கண்ணிய பொருளே		10
பலம் என்று இகழ்தல் ஓம்பு-மின் உதுக் காண்
நிலன் அளப்பு அன்ன நில்லாக் குறு நெறி
வண் பரிப் புரவிப் பண்பு பாராட்டி
எல்லிடைப் படர்தந்தோனே கல்லென
வேந்து ஊர் யானைக்கு அல்லது		15
ஏந்துவன் போலான் தன் இலங்கு இலை வேலே

#302 - வெறிபாடிய காமக் கண்ணியார்-காமக் கணியார் எனவும் பாடம்
வெடி வேய் கொள்வது போல ஓடித்
தாவுபு உகளும் மாவே பூவே
விளங்கு இழை மகளிர் கூந்தல் கொண்ட
நரந்தப் பல் காழ்க் கோதை சுற்றிய
ஐது அமை பாணி வணர் கோட்டுச் சீறியாழ்க்		5
கை வார் நரம்பின் பாணர்க்கு ஓக்கிய
நிரம்பா இயல்பின் கரம்பைச் சீறூர்
நோக்கினர் செகுக்கும் காளை ஊக்கி
வேலின் அட்ட களிறு பெயர்த்து எண்ணின்
விண் இவர் விசும்பின் மீனும்		10
தண் பெயல் உறையும் உறை ஆற்றாவே

#303 - எருமை வெளியனார்
நிலம் பிறக்கிடுவது போலக் குளம்பு கடையூஉ
உள்ளம் ஒழிக்கும் கொட்பின் மான் மேல்
எள்ளுநர்ச் செகுக்கும் காளை கூர்த்த
வெம் திறல் எஃகம் நெஞ்சு வடு விளைப்ப
ஆட்டிக் காணிய வருமே நெருநை		5
உரை சால் சிறப்பின் வேந்தர் முன்னர்க்
கரை பொரு முந்நீர்த் திமிலின் போழ்ந்து அவர்
கயம் தலை மடப் பிடி புலம்ப
இலங்கு மருப்பு யானை எறிந்த எற்கே

#304 - அரிசில்கிழார்
கொடும் குழை மகளிர் கோதை சூட்டி
நடுங்கு பனிக் களைஇயர் நார் அரி பருகி
வளி தொழில் ஒழிக்கும் வண் பரிப் புரவி
பண்ணற்கு விரைதி நீயே நெருநை
எம்முன் தப்பியோன் தம்பியொடு ஓராங்கு		5
நாளைச் செய்குவென் அமர் எனக் கூறிப்
புன் வயிறு அருத்தலும் செல்லான் வன் மான்
கடவும் என்ப பெரிதே அது கேட்டு
வலம் படு முரசின் வெல் போர் வேந்தன்
இலங்கு இரும் பாசறை நடுங்கின்று		10
இரண்டு ஆகாது அவன் கூறியது எனவே

#305 - மதுரை வேளாசான்
வயலைக் கொடியின் வாடிய மருங்கின்
உயவல் ஊர்திப் பயலைப் பார்ப்பான்
எல்லி வந்து நில்லாது புக்குச்
சொல்லிய சொல்லோ சிலவே அதற்கே
ஏணியும் சீப்பும் மாற்றி		5
மாண் வினை யானையும் மணி களைந்தனவே

#306 - அள்ளூர் நன் முல்லையார்
களிறு பொரக் கலங்கு கழன் முள் வேலி
அரிது உண் கூவல் அம் குடிச் சீறூர்
ஒலி மென் கூந்தல் ஒண் நுதல் அரிவை
நடுகல் கைதொழுது பரவும் ஒடியாது
விருந்து எதிர் பெறுக-தில் யானே என்னையும்		5
வேந்தனொடு
நாடு தரு விழுப் பகை எய்துக எனவே

#307 - பாடியவர் பெயர் தெரியவில்லை
ஆசு ஆகு எந்தை யாண்டு உளன்-கொல்லோ
குன்றத்து அன்ன களிற்றொடு பட்டோன்
வம்பலன் போலத் தோன்றும் உதுக் காண்
வேனல் வரி அணில் வாலத்து அன்ன
கான ஊகின் கழன்று உகு முது வீ		5
அரியல் வான் குழல் சுரியல் தங்க
நீரும் புல்லும் ஈயாது உமணர்
யாரும் இல் ஒரு சிறை முடத்தொடு துறந்த
வாழா வான் பகடு ஏய்ப்பத் தெறுவர்
பேர் உயிர் கொள்ளும்-மாதோ அது கண்டு		10
வெம் சின யானை வேந்தனும் இக் களத்து
எஞ்சலின் சிறந்தது பிறிது ஒன்று இல் எனப்
பண் கொளற்கு அருமை நோக்கி
நெஞ்சு அற வீழ்ந்த புரைமையோனே

#308 - கோவூர் கிழார்
பொன் வார்ந்து அன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்
மின் நேர் பச்சை மிஞிற்றுக் குரல் சீறியாழ்
நன்மை நிறைந்த நய வரு பாண
சீறூர் மன்னன் சிறியிலை எஃகம்
வேந்து ஊர் யானை ஏந்து முகத்ததுவே		5
வேந்து உடன்று எறிந்த வேலே என்னை
சாந்து ஆர் அகலம் உளம் கழிந்தன்றே
உளம் கழி சுடர்ப் படை ஏந்தி நம் பெரு விறல்
ஓச்சினன் துரந்த காலை மற்றவன்
புன் தலை மடப் பிடி நாணக்		10
குஞ்சரம் எல்லாம் புறக்கொடுத்தனவே

#309 - மதுரை இளங்கண்ணிக் கௌசிகனார்
இரும்பு முகம் சிதைய நூறி ஒன்னார்
இரும் சமம் கடத்தல் ஏனோர்க்கும் எளிதே
நல்_அரா உறையும் புற்றம் போலவும்
கொல் ஏறு திரிதரு மன்றம் போலவும்
மாற்று அரும் துப்பின் மாற்றோர் பாசறை		5
உளன் என வெரூஉம் ஓர் ஒளி
வலன் உயர் நெடு வேல் என் ஐ-கண்ணதுவே

#310 - பொன்முடியார்
பால் கொண்டு மடுப்பவும் உண்ணான் ஆகலின்
செறாஅது ஓச்சிய சிறு கோல் அஞ்சியோடு
உயவொடு வருந்தும் மனனே இனியே
புகர் நிறம் கொண்ட களிறு அட்டு ஆனான்
முன்_நாள் வீழ்ந்த உரவோர் மகனே		5
உன்னிலன் என்னும் புண் ஒன்று அம்பு
மான் உளை அன்ன குடுமித்
தோல் மிசைக் கிடந்த புல் அணலோனே

#311 - ஔவையார்
களர்ப் படு கூவல் தோண்டி நாளும்
புலைத்தி கழீஇய தூ வெள் அறுவை
தாது எரு மறுகின் மாசுண இருந்து
பலர் குறை செய்த மலர் தார் அண்ணற்கு
ஒருவரும் இல்லை-மாதோ செருவத்துச்		5
சிறப்பு உடை செம் கண் புகைய ஓர்
தோல் கொண்டு மறைக்கும் சால்புடையோனே

#312 - பொன்முடியார்
ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடனே
சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே
வேல் வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கடனே
நன் நடை நல்கல் வேந்தற்குk கடனே
ஒளிறு வாள் அரும் சமம் முருக்கிக்		5
களிறு எறிந்து பெயர்தல் காளைக்குக் கடனே

#313 - மாங்குடி மருதனார் - மாங்குடிகிழார்
அத்தம் நண்ணிய நாடு கெழு பெருவிறல்
கைப் பொருள் யாதொன்றும் இலனே நச்சிக்
காணிய சென்ற இரவல் மாக்கள்
களிறொடு நெடும் தேர் வேண்டினும் கடவ
உப்பு ஒய் சாகாட்டு உமணர் காட்ட		5
கழி முரி குன்றத்து அற்றே
எள் அமைவு இன்று அவன் உள்ளிய பொருளே

#314 - ஐயூர் முடவனார்
மனைக்கு விளக்கு ஆகிய வாள்_நுதல் கணவன்
முனைக்கு வரம்பு ஆகிய வென் வேல் நெடுந்தகை
நடுகல் பிறங்கிய உவல் இடு பறந்தலைப்
புன் காழ் நெல்லி வன்புலச் சீறூர்
குடியும்-மன்னும் தானே கொடி எடுத்து		5
நிறை அழிந்து எழுதரு தானைக்குச்
சிறையும் தானே தன் இறை விழுமுறினே

#315 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
உடையன் ஆயின் உண்ணவும் வல்லன்
கடவர் மீதும் இரப்போர்க்கு ஈயும்
மடவர் மகிழ் துணை நெடுமான் அஞ்சி
இல் இறைச் செரீஇய ஞெலிகோல் போலத்
தோன்றாது இருக்கவும் வல்லன் மற்று அதன்		5
கான்று படு கனை எரி போலத்
தோன்றவும் வல்லன் தான் தோன்றும் காலே

#316 - மதுரைக் கள்ளிற் கடையத்தன் வெண்ணாகனார்
கள்ளின் வாழ்த்திக் கள்ளின் வாழ்த்திக்
காட்டொடு மிடைந்த சீயா முன்றில்
நாள்_செருக்கு அனந்தர்த் துஞ்சுவோனே
அவன் எம் இறைவன் யாம் அவன் பாணர்
நெருநை வந்த விருந்திற்கு மற்றுத் தன்		5
இரும் புடைப் பழ வாள் வைத்தனன் இன்று இக்
கரும் கோட்டுச் சீறியாழ் பணையம் இது கொண்டு
ஈவது இலாளன் என்னாது நீயும்
வள்ளி_மருங்குல் வயங்கு இழை அணியக்
கள் உடைக் கலத்தேம் யாம் மகிழ் தூங்கச்		10
சென்று வாய் சிவந்து மேல் வருக
சிறு கண் யானை வேந்து விழுமுறவே

#317 வேம்பற்றூர்க் குமரனார்
வென் வேல் வந்து
முன்றில் கிடந்த பெரும் களியாளற்கு
அதள் உண்டு ஆயினும் பாய் உண்டு ஆயினும்
யாது உண்டு ஆயினும் கொடு-மின் வல்லே
வேட்கை மீள			5
எமக்கும் பிறர்க்கும்
யார்க்கும் ஈய்ந்து துயில் ஏற்பினனே

#318 - பெருங்குன்றூர் கிழார்
கொய் அடகு வாடத் தரு விறகு உணங்க
மயில் அம் சாயல் மாஅயோளொடு
பசித்தன்று அம்ம பெருந்தகை ஊரே
மனை உறை குரீஇக் கறை அணல் சேவல்
பாணர் நரம்பின் சுகிரொடு வய_மான்		5
குரல் செய் பீலியின் இழைத்த குடம்பைப்
பெரும் செய் நெல்லின் அரிசி ஆர்ந்து தன்
புன் புறப் பெடையொடு வதியும்
யாணர்த்து ஆகும் வேந்து விழுமுறினே

#319 - ஆலங்குடி வங்கனார்
பூவல் படுவில் கூவல் தோண்டிய
செம் கண் சில் நீர் பெய்த சீறில்
முன்றில் இருந்த முது வாய்ச் சாடி
யாம் கஃடு உண்டு என வறிது மாசு இன்று
படலை முன்றில் சிறுதினை உணங்கல்		5
புறவும் இதலும் அறவும் உண்கு எனப்
பெய்தற்கு எல்லின்று பொழுதே அதனால்
முயல் சுட்ட ஆயினும் தருகுவேம் புகுதந்து
ஈங்கு இருந்தீமோ முது வாய்ப் பாண
கொடும் கோட்டு ஆமான் நடுங்கு தலைக் குழவி		10
புன் தலைச் சிறாஅர் கன்று எனப் பூட்டும்
சீறூர் மன்னன் நெருநை ஞாங்கர்
வேந்து விடு தொழிலொடு சென்றனன் வந்து நின்
பாடினி மாலை அணிய
வாடாத் தாமரை சூட்டுவன் நினக்கே		15

#320 - வீரை வெளியனார்
முன்றில் முஞ்ஞையொடு முசுண்டை பம்பிப்
பந்தர் வேண்டாப் பலர் தூங்கு நீழல்
கைம்_மான் வேட்டுவன் கனை துயில் மடிந்து எனப்
பார்வை மடப் பிணை தழீஇப் பிறிது ஓர்
தீர் தொழில் தனிக் கலை திளைத்து விளையாட		5
இன்புறு புணர் நிலை கண்ட மனையோள்
கணவன் எழுதலும் அஞ்சிக் கலையே
பிணை-வயின் தீர்தலும் அஞ்சி யாவதும்
இல் வழங்காமையின் கல்லென ஒலித்து
மான் அதள் பெய்த உணங்கு தினை வல்சி		10
கானக்கோழியொடு இதல் கவர்ந்து உண்டு என
ஆர நெருப்பின் ஆரல் நாறத்
தடிவு ஆர்ந்திட்ட முழு வள்ளூரம்
இரும் பேர் ஒக்கலொடு ஒருங்கு இனிது அருந்தித்
தங்கினை சென்மோ பாண தங்காது		15
வேந்து தரு விழுக் கூழ் பரிசிலர்க்கு என்றும்
அருகாது ஈயும் வண்மை
உரை சால் நெடுந்தகை ஓம்பும் ஊரே

#321 - உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார்
பொறிப் புறப் பூழின் போர் வல் சேவல்
மேம் தோல் களைந்த தீம் கொள் வெள்_எள்
சுளகிடை உணங்கல் செவ்வி கொண்டு உடன்
வேனில் கோங்கின் பூம் பொகுட்டு அன்ன
குடந்தை அம் செவிய கோட்டு எலி ஆட்டக்		5
கலி ஆர் வரகின் பிறங்கு பீள் ஒளிக்கும்
வன்புல வைப்பினதுவே சென்று
தின் பழம் பசீஇ பாண
வாள் வடு விளங்கிய சென்னிச்
செரு வெம் குருசில் ஓம்பும் ஊரே		10

#322 - ஆவூர்கிழார்
உழுது ஊர் காளை ஊழ் கோடு அன்ன
கவை முள் கள்ளிப் பொரி அரைப் பொருந்திப்
புது வரகு அரிகால் கருப்பை பார்க்கும்
புன் தலைச் சிறாஅர் வில் எடுத்து ஆர்ப்பின்
பெரும் கண் குறு முயல் கரும் கலன் உடைய		5
மன்றில் பாயும் வன்புலத்ததுவே
கரும்பின் எந்திரம் சிலைப்பின் அயலது
இரும் சுவல் வாளை பிறழும் ஆங்கண்
தண் பணை ஆளும் வேந்தர்க்குக்
கண் படை ஈயா வேலோன் ஊரே		10

#323 - பாடியவர் பெயர் தெரிந்திலது
புலிப்-பால் பட்ட ஆமான் குழவிக்குச்
சினம் கழி மூதாக் கன்று மடுத்து ஊட்டும்
உள்ளியது சுரக்கும் ஓம்பா ஈகை
வெள் வேல் ஆவம் ஆயின் ஒள் வாள்		5
கறை அடி யானைக்கு அல்லது
உறை கழிப்பு அறியா வேலோன் ஊரே

#324 - ஆலத்தூர் கிழார்
வெருக்கு விடை அன்ன வெருள் நோக்குக் கயம் தலை
புள் ஊன் தின்ற புலவு நாறு கய வாய்
வெள் வாய் வேட்டுவர் வீழ் துணை மகாஅர்
சிறியிலை உடையின் சுரை உடை வால் முள்
ஊக நுண் கோல் செறித்த அம்பின்		5
வலாஅர் வல் வில் குலாவரக் கோலிப்
பருத்தி வேலிக் கருப்பை பார்க்கும்
புன்புலம் தழீஇய அம் குடிச் சீறூர்க்
குமிழ் உண் வெள்ளைப் பகு வாய் பெயர்த்த
வெண் காழ் தாய வண் கால் பந்தர்		10
இடையன் பொத்திய சிறு தீ விளக்கத்துப்
பாணரொடு இருந்த நாண் உடை நெடுந்தகை
வலம் படு தானை வேந்தற்கு
உலந்துழி உலக்கும் நெஞ்சு அறி துணையே

#325 - உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
களிறு நீறு ஆடிய விடு நில மருங்கின்
வம்பப் பெரும் பெயல் வரைந்து சொரிந்து இறந்து எனக்
குழி கொள் சில் நீர் குராஅல் உண்டலின்
செறு கிளைத்திட்ட கலுழ் கண் ஊறல்
முறையின் உண்ணும் நிறையா வாழ்க்கை		5
முளவு_மாத் தொலைச்சிய முழுச்சொல் ஆடவர்
உடும்பு இழுது அறுத்த ஒடும் காழ்ப் படலை
சீறில் முன்றில் கூறுசெய்திடுமார்
கொள்ளி வைத்த கொழு நிண நாற்றம்
மறுகு உடன் கமழும் மதுகை மன்றத்து		10
அலந்தலை இரத்தி அலங்குபடு நீழல்
கயம் தலைச் சிறாஅர் கணை விளையாடும்
அரு மிளை இருக்கையதுவே வென் வேல்
வேந்து தலைவரினும் தாங்கும்
தாங்கா ஈகை நெடுந்தகை ஊரே		15

#326 - தங்கால் பொற்கொல்லன் வெண்ணாகனார்
ஊர் முது வேலிப் பார்நடை வெருகின்
இருள் பகை வெரீஇய நாகு இளம் பேடை
உயிர் நடுக்குற்றுப் புலா விட்டு அரற்றச்
சிறையும் செற்றையும் புடையுநள் எழுந்த
பருத்திப் பெண்டின் சிறு தீ விளக்கத்துக்		5
கவிர்ப் பூ நெற்றி சேவலின் தணியும்
அரு மிளை இருக்கையதுவே மனைவியும்
வேட்டச் சிறாஅர் சேண் புலம் படராது
படப்பை கொண்ட குறும் தாள் உடும்பின்
விழுக்கு நிணம் பெய்த தயிர்க் கண் மிதவை		10
யாணர் நல்லவை பாணரொடு ஒராங்கு
வரு_விருந்து அயரும் விருப்பினள் கிழவனும்
அரும் சமம் ததையத் தாக்கிப் பெரும் சமத்து
அண்ணல் யானை அணிந்த
பொன் செய் ஓடைப் பெரும் பரிசிலனே		15

#327 - பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது
எருது கால் உறாஅது இளைஞர் கொன்ற
சில் விளை வரகின் புல்லென் குப்பை
தொடுத்த கடவர்க்குக் கொடுத்த மிச்சில்
பசித்த பாணர் உண்டு கடை தப்பலின்
ஒக்கல் ஒற்கம் சொலியத் தன் ஊர்ச்		5
சிறு புல்லாளர் முகத்து அளவ கூறி
வரகு கடன் இரக்கும் நெடுந்தகை
அரசு வரின் தாங்கும் வல்லாளன்னே

#328 - பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது
புல்லென் அடை முதல் புறவு சேர்ந்திருந்த
புன்புலச் சீறூர் நெல் விளையாதே
வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம்
இரவல் மாக்களுக்கு ஈயத் தொலைந்தன
அமைந்தனனே		5
அன்னன் ஆயினும் பாண நன்றும்
வள்ளத்து இடும் பால் உள் உறை தொடரியொடு
களவுப் புளி அன்ன விளை
வாடூன் கொழும் குறை
கொய் குரல் அரிசியொடு நெய் பெய்து அட்டுத்		10
துடுப்பொடு சிவணிய களிக் கொள் வெண் சோறு
உண்டு இனிது இருந்த பின்
தருகுவன்-மாதோ
தாளி முதல் நீடிய சிறு நறு முஞ்ஞை
முயல் வந்து கறிக்கும் முன்றில்		15
சீறூர் மன்னனைப் பாடினை செலினே

#329 - மதுரை அறுவை வாணிகன் இளவேட்டனார்
இல் அடு கள்ளின் சில் குடிச் சீறூர்
புடை நடுகல்லின் நாள்_பலி ஊட்டி
நல் நீராட்டி நெய் நறைக் கொளீஇய
மங்குல் மாப் புகை மறுகு உடன் கமழும்
அரு முனை இருக்கைத்து ஆயினும் வரி மிடற்று		5
அரவு உறை புற்றத்து அற்றே நாளும்
புரவலர் புன்கண் நோக்காது இரவலர்க்கு
அருகாது ஈயும் வண்மை
உரை சால் நெடுந்தகை ஓம்பும் ஊரே

#330 - மதுரைக் கணக்காயனார்
வேந்து உடைத் தானை முனை கெட நெரிதர
ஏந்து வாள் வலத்தன் ஒருவன் ஆகித்
தன் இறந்து வாராமை விலக்கலின் பெரும் கடற்கு
ஆழி அனையன்-மாதோ என்றும்
பாடிச் சென்றோர்க்கு அன்றியும் வாரிப்		5
புரவிற்கு ஆற்றாச் சீறூர்த்
தொன்மை சுட்டிய வண்மையோனே

#331 - உறையூர் முதுகூத்தனார் - உறையூர் முது கூற்றனார் எனவும் பாடம்
கல் அறுத்து இயற்றிய வல் உவர்க் கூவல்
வில் ஏர் வாழ்க்கைச் சீறூர் மதவலி
நனி நல்கூர்ந்தனன் ஆயினும் பனி மிகப்
புல்லென் மாலை சிறு தீ ஞெலியும்
கல்லா இடையன் போலக் குறிப்பின்		5
இல்லது படைக்கவும் வல்லன் உள்ளது
தவச் சிறிது ஆயினும் மிகப் பலர் என்னாள்
நீள் நெடும் பந்தர் ஊண் முறை ஊட்டும்
இல் பொலி மகடூஉப் போலச் சிற்சில
வரிசையின் அளக்கவும் வல்லன் உரிதினின்		10
காவல் மன்னர் கடைமுகத்து உகுக்கும்
போகு பலி வெண் சோறு போலத்
தூவவும் வல்லன் அவன் தூவும் காலே

#332 - விரியூர் கிழார்
பிறர் வேல் போலாது ஆகி இவ் ஊர்
மறவன் வேலோ பெருந்தகை உடைத்தே
இரும் புறம் நீறும் ஆடிக் கலந்து இடைக்
குரம்பைக் கூரைக் கிடக்கினும் கிடக்கும்
மங்கல மகளிரொடு மாலை சூட்டி		5
இன் குரல் இரும் பை யாழொடு ததும்பத்
தெண் நீர்ப் படுவினும் தெருவினும் திரிந்து
மண் முழுது அழுங்கச் செல்லினும் செல்லும் ஆங்கு
இரும் கடல் தானை வேந்தர்
பெரும் களிற்று முகத்தினும் செலவு ஆனாதே		10

#333 - பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது
நீருள் பட்ட மாரிப் பேர் உறை
மொக்குள் அன்ன பொகுட்டு விழிக் கண்ண
கரும் பிடர்த் தலைய பெரும் செவிக் குறு முயல்
உள்ளூர்க் குறும் புதல் துள்ளுவன உகளும்
தொள்ளை மன்றத்து ஆங்கண் படரின்		5
உண்க என உணரா உயவிற்று ஆயினும்
தங்கினர் சென்மோ புலவீர் நன்றும்
சென்றதற்கொண்டு மனையோள் விரும்பி
வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம்
இரவல் மாக்கள் உணக் கொளத் தீர்ந்து எனக்		10
குறித்து மாறு எதிர்ப்பை பெறாஅமையின்
குரல் உணங்கு விதைத் தினை உரல் வாய்ப் பெய்து
சிறிது புறப்பட்டன்றோ இலளே தன் ஊர்
வேட்டக் குடி-தொறும் கூட்டு
உடும்பு செய்		15
பாணி நெடும் தேர் வல்லரோடு ஊரா
வம்பு அணி யானை வேந்து தலைவரினும்
உண்பது-மன்னும் அதுவே
பரிசில்-மன்னும் குருசில் கொண்டதுவே

#334 - மதுரைத் தமிழ்க் கூத்தனார்
காமரு பழனக் கண்பின் அன்ன
தூ மயிர்க் குறும் தாள் நெடும் செவிக் குறு முயல்
புன் தலைச் சிறாஅர் மன்றத்து ஆர்ப்பின்
படப்பு ஒடுங்கும்மே பின்பு
ஊரே மனையோள்		5
பாணர் ஆர்த்தவும் பரிசிலர் ஓம்பவும்
ஊண் ஒலி அரவமொடு கைதூவாளே
உயர் மருப்பு யானைப் புகர் முகத்து அணிந்த
பொலம் புனை ஓடைப்
பரிசில் பரிசிலர்க்கு ஈய		10
உரவு வேல் காளையும் கைதூவானே

#335 - மாங்குடி கிழார்
அடல் அரும் துப்பின்
குரவே தளவே குருந்தே முல்லை என்று
இ நான்கு அல்லது பூவும் இல்லை
கரும் கால் வரகே இரும் கதிர்த் தினையே
சிறு கொடிக் கொள்ளே பொறி கிளர் அவரையொடு		5
இ நான்கு அல்லது உணாவும் இல்லை
துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பன் என்று
இ நான்கு அல்லது குடியும் இல்லை
ஒன்னாத் தெவ்வர் முன் நின்று விலங்கி
ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் களிறு எறிந்து வீழ்ந்து எனக்		10
கல்லே பரவின் அல்லது
நெல் உகுத்துப் பரவும் கடவுளும் இலவே

#336 - பரணர்
வேட்ட வேந்தனும் வெம் சினத்தினனே
கடவன கழிப்பு இவள் தந்தையும் செய்யான்
ஒளிறு முகத்து ஏந்திய வீங்கு தொடி மருப்பின்
களிறும் கடி மரம் சேரா சேர்ந்த
ஒளிறு வேல் மறவரும் வாய் மூழ்த்தனரே		5
இயவரும் அறியாப் பல்லியம் கறங்க
அன்னோ பெரும் பேது உற்றன்று இ அரும் கடி மூதூர்
அறனிலள்-மன்ற தானே விறல் மலை
வேங்கை வெற்பின் விரிந்த கோங்கின்
முகை வனப்பு ஏந்திய முற்றா இள முலைத்		10
தகை வளர்த்து எடுத்த நகையொடு
பகை வளர்த்து இருந்த இப் பண்பு இல் தாயே

#337 - கபிலர்
ஆர்கலியினனே சோணாட்டு அண்ணல்
மண் ஆள் செல்வர் ஆயினும் எண்ணார்
கவி கை வாள் வலத்து ஒழியப் பாணரில்
பாடிச் சென்றாஅர் வரல்-தோறு அகம் மலர
ஈதல் ஆனா இலங்கு தொடித் தடக் கை		5
பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை போலக்
காண்டற்கு அரியள் ஆகி மாண்ட
பெண்மை நிறைந்த பொலிவொடு மண்ணிய
துகில் விரி கடுப்ப நுடங்கித் தண்ணென
அகில் ஆர் நறும் புகை ஐது சென்று அடங்கிய		10
கபில நெடு நகர்க் கமழும் நாற்றமொடு
மனைச் செறிந்தனளே வாள்_நுதல் இனியே
அற்று அன்று ஆகலின் தெற்றெனப் போற்றிக்
காய் நெல் கவளம் தீற்றிக் காவு-தொறும்
கடும் கண் யானை காப்பனர் அன்றி		15
வருதல் ஆனார் வேந்தர் தன் ஐயர்
பொரு சமம் கடந்த உரு கெழு நெடு வேல்
குருதி பற்றிய வெருவரு தலையர்
மற்று இவர் மறனும் இற்றால் தெற்றென
யார் ஆகுவர்-கொல் தாமே நேர்_இழை		20
உருத்த பல சுணங்கு அணிந்த
மருப்பு இள வன முலை ஞெமுக்குவோரே

#338 - குன்றூர் கிழார் மகனார்
ஏர் பரந்த வயல் நீர் பரந்த செறுவின்
நெல் மலிந்த மனைப் பொன் மலிந்த மறுகின்
படு வண்டு ஆர்க்கும் பல் மலர்க் காவின்
நெடு வேள் ஆதன் போந்தை அன்ன
பெரும் சீர் அரும் கொண்டியளே கரும் சினை		5
வேம்பும் ஆரும் போந்தையும் மூன்றும்
மலைந்த சென்னியர் அணிந்த வில்லர்
கொற்ற வேந்தர் தரினும் தன் தக
வணங்கார்க்கு ஈகுவன் அல்லன் வண் தோட்டுப்
பிணங்கு கதிர்க் கழனி நாப்பண் ஏமுற்று		10
உணங்கு கலன் ஆழியின் தோன்றும்
ஓர் எயில் மன்னன் ஒரு மட மகளே

#339 - குன்றூர் கிழார் மகனார்
வியன் புலம் படர்ந்த பல் ஆ நெடு ஏறு
மடலை மாண் நிழல் அசை விடக் கோவலர்
வீ ததை முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து
குறும் கோல் எறிந்த நெடும் செவிக் குறு முயல்
நெடு நீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து		5
தொடலை அல்குல் தொடித் தோள் மகளிர்
கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து
கழி நெய்தல் பூக் குறூஉந்து
பைம் தழை துயல்வரும் செறு விறல் ததைந்த
கலத்தின்		10
வளர வேண்டும் அவளே என்றும்
ஆர் அமர் உழப்பதும் அமரியள் ஆகி
முறம் செவி யானை வேந்தர்
மறம் கெழு நெஞ்சம் கொண்டு ஒளித்தோளே

#340 -  அள்ளூர் நன்முல்லையார்
அணித் தழை நுடங்க ஓடி மணிப் பொறிக்
குரல் அம் குன்றி கொள்ளும் இளையோள்
மா மகள்
யார் மகள்-கொல் என வினவுதி கேள் நீ
எடுப்ப எடாஅ		5
மைந்தர் தந்தை
இரும் பனை அன்ன பெரும் கை யானை
கரந்தை அம் செறுவின் பெயர்க்கும்
பெரும் தகை மன்னர்க்கு வரைந்திருந்தனனே

#341 - பரணர்
வேந்து குறையுறவும் கொடாஅன் ஏந்து கோட்டு
அம் பூம் தொடலை அணித் தழை அல்குல்
செம் பொறிச் சிலம்பின் இளையோள் தந்தை
எழு விட்டு அமைத்த திண் நிலைக் கதவின்
அரை மண் இஞ்சி நாள்_கொடி நுடங்கும்		5
--------------- ------------- --------------
புலிக் கணத்து அன்ன கடும் கண் சுற்றமொடு
மாற்றம் மாறான் மறலிய சினத்தன்
பூக் கோள் என ஏஎய்க் கயம் புக்கனனே
விளங்கு இழைப் பொலிந்த வேளா மெல் இயல்		10
சுணங்கு அணி வன முலை அவளொடு நாளை
மணம்புகு வைகல் ஆகுதல் ஒன்றோ
ஆர் அமர் உழக்கிய மறம் கிளர் முன்பின்
நீள் இலை எஃகம் மறுத்த உடம்பொடு
வாரா உலகம் புகுதல் ஒன்று எனப்		15
படை தொட்டனனே குருசில் ஆயிடைக்
களிறு பொரக் கலங்கிய தண் கயம் போலப்
பெரும் கவின் இழப்பது-கொல்லோ
மென் புனல் வைப்பின் இத் தண் பணை ஊரே

#342 - அரிசில் கிழார்
கானக் காக்கைச் கலிச் சிறகு ஏய்க்கும்
மயிலைக் கண்ணிப் பெரும் தோள் குறுமகள்
ஏனோர் மகள்-கொல் இவள் என விதுப்புற்று
என்னொடு வினவும் வென் வேல் நெடுந்தகை
திரு நயத்தக்க பண்பின் இவள் நலனே		5
பொருநர்க்கு அல்லது பிறர்க்கு ஆகாதே
பைம் கால் கொக்கின் பகு வாய்ப் பிள்ளை
மென் சேற்று அடைகரை மேய்ந்து உண்டதன் பின்
ஆரல் ஈன்ற ஐயவி முட்டை
கூர் நல் இறவின் பிள்ளையொடு பெறூஉம்		10
தண் பணைக் கிழவன் இவள் தந்தையும் வேந்தரும்
பெறாஅமையின் பேர் அமர் செய்தலின்
கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா
வாள் தக வைகலும் உழக்கும்
மாட்சியவர் இவள் தன்னைமாரே		15

#343 - பரணர்
மீன் நொடுத்து நெல் குவைஇ
மிசை அம்பியின் மனை மறுக்குந்து
மனைக் கவைஇய கறி மூடையால்
கலிச் சும்மைய கரை கலக்குறுந்து
கலம் தந்த பொன் பரிசம்		5
கழித் தோணியான் கரை சேர்க்குந்து
மலைத் தாரமும் கடல் தாரமும்
தலைப்பெய்து வருநர்க்கு ஈயும்
புனல் அம் கள்ளின் பொலம் தார்க் குட்டுவன்
முழங்கு கடல் முழவின் முசிறி அன்ன		10
நலம் சால் விழுப் பொருள் பணிந்து வந்து கொடுப்பினும்
புரையர் அல்லோர் வரையலள் இவள் எனத்
தந்தையும் கொடாஅன் ஆயின் வந்தோர்
வாய்ப்பட இறுத்த ஏணி ஆயிடை
வருந்தின்று-கொல்லோ தானே பருந்து உயிர்த்து		15
இடை மதில் சேக்கும் புரிசைப்
படை மயங்கு ஆர் இடை நெடு நல் ஊரே

#344 - அண்டர் நடுங்கல்லினார் - அடைநெடும் கல்வியார்
செந்நெல் உண்ட பைம் தோட்டு மஞ்ஞை
செறி வளை மகளிர் ஒப்பலின் பறந்து எழுந்து
துறை நணி மருதத்து இறுக்கும் ஊரொடு
நிறை சால் விழுப் பொருள் தருதல் ஒன்றோ
புகை படு கூர் எரி பரப்பிப் பகை செய்து		5
பண்பு இல் ஆண்மை தருதல் ஒன்றோ
இரண்டினுள் ஒன்று ஆகாமையோ அரிதே
காஞ்சிப் பனி முறி ஆரம் கண்ணி
கணி மேவந்தவள் அல்குல் அம் வரியே

#345 - அண்டர் நடுங்கல்லினார் - அடைநெடுங் கல்வியார்
களிறு அணைப்பக் கலங்கின காஅ
தேர் ஓடத் துகள் கெழுமின தெருவு
மா மறுகலின் மயக்குற்றன வழி
கலம் கழாஅலின் துறை கலக்குற்றன
தெறல் மறவர் இறை கூர்தலின்		5
பொறை மலிந்து நிலன் நெளிய
வந்தோர் பலரே வம்ப வேந்தர்
பிடி உயிர்ப்பு அன்ன கை கவர் இரும்பின்
ஓவு உறழ் இரும் புறம் காவல் கண்ணிக்
கரும் கண் கொண்ட நெருங்கல் வெம் முலை		10
மையல் நோக்கின் தையலை நயந்தோர்
அளியர் தாமே இவள் தன்னைமாரே
செல்வம் வேண்டார் செருப் புகல் வேண்டி
நிரல் அல்லோர்க்குத் தரலோ இல் எனக்
கழிப் பிணிப் பலகையர் கதுவாய் வாளர்		15
குழாஅம் கொண்ட குருதி அம் புலவொடு
கழாஅத் தலையர் கரும் கடை நெடு வேல்
இன்ன மறவர்த்து ஆயினும் அன்னோ
என் ஆவது-கொல் தானே
பன்னல் வேலி இப் பணை நல் ஊரே		20

#346 - அண்டர் மகன் குறுவழுதியார்
பிறங்கிலை இனி உள பால் என மடுத்தலின்
ஈன்ற தாயோ வேண்டாள் அல்லள்
கல்வியென் என்னும் வல் ஆண் சிறாஅன்
ஒள் வேல் நல்லன் அது வாய் ஆகுதல்
அழிந்தோர் அழிய ஒழிந்தோர் ஒக்கல்		5
பேணுநர்ப் பெறாஅது விளியும்
புன் தலைப் பெரும் பாழ் செயும் இவள் நலனே

#347 - கபிலர்
உண்போன் தான் நறும் கள்ளின் இடச் சில
நா இடைப் பல் தேர்பு கோலச் சிவந்த ஆங்கு
ஒளிறு ஒள் வாள் அடக் குழைந்த பைம் தும்பை
எறிந்து இலை முறிந்த கதுவாய் வேலின்
மணம் நாறு மார்பின் மறப் போர் அகுதை		5
குண்டு நீர் வரைப்பின் கூடல் அன்ன
குவை இரும் கூந்தல் வரு முலை சேப்ப
--------------- --------------- --------
என் ஆவது-கொல் தானே
விளங்குறு பராரைய ஆயினும் வேந்தர்		10
வினை நவில் யானை பிணிப்ப
வேர் துளங்கின நம் ஊருள் மரனே

#348 - பரணர்
வெண்ணெல் அரிஞர் தண்ணுமை வெரீஇக்
கண் மடல் கொண்ட தீம் தேன் இரியக்
கள் அரிக்கும் குயம் சிறு சின்
மீன் சீவும் பாண் சேரி
வாய்மொழித் தழும்பன் ஊணூர் அன்ன		5
குவளை உண்கண் இவளைத் தாயே
ஈனாள் ஆயினள் ஆயின் ஆனாது
நிழல்-தொறும் நெடும் தேர் நிற்ப வயின்-தொறும்
செம் நுதல் யானை பிணிப்ப
வருந்தல-மன் எம் பெரும் துறை மரனே		10

#349 - மதுரை மருதன் இளநாகனார்
நுதி வேல் கொண்டு நுதல் வியர் தொடையாக்
கடிய கூறும் வேந்தே தந்தையும்
நெடிய அல்லது பணிந்து மொழியலனே
இஃது இவர் படிவம் ஆயின் வை எயிற்று
அரி மதர் மழைக் கண் அம் மா அரிவை		5
மரம் படு சிறு தீப் போல
அணங்கு ஆயினள் தான் பிறந்த ஊர்க்கே

#350 - மதுரை ஓலைக்கடை கண்ணம் புகுந்தார் ஆயத்தனார்
தூர்ந்த கிடங்கின் சோர்ந்த ஞாயில்
சிதைந்த இஞ்சிக் கதுவாய் மூதூர்
யாங்கு ஆவது-கொல் தானே தாங்காது
படு மழை உருமின் இறங்கு முரசின்
கடு_மான் வேந்தர் காலை வந்து எம்		5
நெடு நிலை வாயில் கொட்குவர்-மாதோ
பொருதாது அமைகுவர் அல்லர் போர் உழந்து
அடு முரண் முன்பின் தன்னையர் ஏந்திய
வடி வேல் எஃகின் சிவந்த உண்கண்
தொடி பிறழ் முன்கை இளையோள்		10
அணி நல் ஆகத்து அரும்பிய சுணங்கே

#351 மதுரைப் படைமங்க மன்னியார்
படு மணி மருங்கின பணைத் தாள் யானையும்
கொடி நுடங்கு மிசைய தேரும் மாவும்
படை அமை மறவரொடு துவன்றிக் கல்லெனக்
கடல் கண்டு அன்ன கண் அகன் தானை
வென்று எறி முரசின் வேந்தர் என்றும்		5
வண் கை எயினன் வாகை அன்ன
இவள் நலம் தாராது அமைகுவர் அல்லர்
என் ஆவது-கொல் தானே தெண் நீர்ப்
பொய்கை மேய்ந்த செவ் வரி நாரை
தேம் கொள் மருதின் பூம் சினை முனையின்		10
காமரு காஞ்சித் துஞ்சும்
ஏமம் சால் சிறப்பின் இப் பணை நல் ஊரே

#352 - பரணர்
தேஎம் கொண்ட வெண் மண்டையான்
வீங்கு முலை கறக்குந்து
அவல் வகுத்த பசும் குடையான்
புதன் முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து
ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்		5
குன்று ஏறிப் புனல் பாயின்
புற வாயால் புனல் வரையுந்து
நொடை நறவின்
மா வண் தித்தன் வெண்ணெல் வேலி
உறந்தை அன்ன உரை சால் நல் கலம்		10
கொடுப்பவும் கொளாஅன் நெடுந்தகை இவளே
விரி சினைத் துணர்ந்த நாகு இள வேங்கையின்
கதிர்த்து ஒளி திகழும் நுண் பல் சுணங்கின்
மாக் கண் மலர்ந்த முலையள் தன்னையும்
சிறு கோல் உளையும் புரவியொடு		15
யாரே

#353 காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்
ஆசு இல் கம்மியன் மாசறப் புனைந்த
பொலம் செய் பல் காசு அணிந்த அல்குல்
ஈகைக் கண்ணி இலங்கத் தைஇத்
தருமமொடு இயல்வோள் சாயல் நோக்கித்
தவிர்த்த தேரை விளர்த்த கண்ணை		5
வினவல் ஆனா வெல் போர் அண்ணல்
யார் மகள் என்போய் கூறக் கேள் இனிக்
குன்று கண்டு அன்ன நிலைப் பல் போர்பு
நாள்_கடா அழித்த நனம் தலைக் குப்பை
வல் வில் இளையர்க்கு அல்கு_பதம் மாற்றாத்		10
தொல் குடி மன்னன் மகளே முன்_நாள்
கூறி வந்த மா முது வேந்தர்க்குச்
-------------- ---------------
செரு-வாய் உழக்கிக் குருதி ஓட்டிக்
கதுவாய் போகிய நுதி வாய் எஃகமொடு		15
பஞ்சியும் களையாப் புண்ணர்
அஞ்சுதகவு உடையர் இவள் தன்னைமாரே

#354 - பரணர்
அரைசு தலைவரினும் அடங்கல் ஆனா
நிரை காழ் எஃகம் நீரின் மூழ்கப்
புரையோர் சேர்ந்து எனத் தந்தையும் பெயர்க்கும்
வயல் அமர் கழனி வாயில் பொய்கைக்
கயல் ஆர் நாரை உகைத்த வாளை		5
புனல் ஆடு மகளிர் வள மனை ஒய்யும்
ஊர் கவின் இழப்பவும் வருவது-கொல்லோ
சுணங்கு அணிந்து எழிலிய அணந்து ஏந்து இள முலை
வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் மடந்தை
மான் பிணை அன்ன மகிழ் மட நோக்கே		10

#355 - பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது
மதிலும் ஞாயில் இன்றே கிடங்கும்
நீஇர் இன்மையின் கன்று மேய்ந்து உகளும்
ஊரது நிலைமையும் இதுவே மற்றே
எண்ணா மையலன் தந்தை தன்னையர்
கண் ஆர் கண்ணிக் கடு_மான் கிள்ளி		5
--------------- ----------------

#356 - தாயங்கண்ணனார்
களரி பரந்து கள்ளி போகிப்
பகலும் கூஉம் கூகையொடு பிறழ் பல்
ஈம விளக்கின் பேஎய் மகளிரொடு
அஞ்சுவந்தன்று இ மஞ்சு படு முதுகாடு
நெஞ்சு அமர் காதலர் அழுத கண்ணீர்		5
என்பு படு சுடலை வெண் நீறு அவிப்ப
எல்லார் புறனும் தான் கண்டு உலகத்து
மன்பதை எல்லாம் தானாய்த்
தன் புறம் காண்போர்க் காண்பு அறியாதே

#357 - பிரமனார்
குன்று தலைமணந்த மலை பிணித்து யாத்த மண்
பொதுமை சுட்டிய மூவர் உலகமும்
பொதுமை இன்றி ஆண்டிசினோர்க்கும்
மாண்ட அன்றே ஆண்டுகள் துணையே
வைத்தது அன்றே வெறுக்கை வித்தும்		5
அற வினை அன்றே விழுத் துணை அத் துணைப்
புணை கைவிட்டோர்க்கு அரிதே துணை அழத்
தொக்கு உயிர் வௌவும் காலை
இக் கரை நின்று இவர்ந்து உக் கரை கொளலே

#358 - வான்மீகியார்
பருதி சூழ்ந்த இப் பயம் கெழு மா நிலம்
ஒரு பகல் எழுவர் எய்தி அற்றே
வையமும் தவமும் தூக்கின் தவத்துக்கு
ஐயவி அனைத்தும் ஆற்றாது ஆகலின்
கைவிட்டனரே காதலர் அதனால்		5
விட்டோரை விடாஅள் திருவே
விடாஅதோர் இவள் விடப்பட்டோரே

#359 கரவட்டனார்
** பாடப்பட்டோன்: அந்துவன் கீரன்
பாறுபடப் பறைந்த பல் மாறு மருங்கின்
வேறுபடு குரல வெவ் வாய்க் கூகையொடு
பிணம் தின் குறுநரி நிணம் திகழ் பல்ல
பேஎய் மகளிர் பிணம் தழூஉப் பற்றி
விளர் ஊன் தின்ற வெம் புலால் மெய்யர்		5
களரி மருங்கின் கால் பெயர்த்து ஆடி
ஈம விளக்கின் வெருவரப் பேரும்
காடு முன்னினரே நாடு கொண்டோரும்
நினக்கும் வருதல் வைகல் அற்றே
வசையும் நிற்கும் இசையும் நிற்கும்		10
அதனால் வசை நீக்கி இசை வேண்டியும்
நசை வேண்டாது நன்று மொழிந்தும்
நிலவுக் கோட்டுப் பல களிற்றோடு
பொலம் படைய மா மயங்கிட
இழை கிளர் நெடும் தேர் இரவலர்க்கு அருகாது		15
கொள் என விடுவை ஆயின் வெள்ளென
ஆண்டு நீ பெயர்ந்த பின்னும்
ஈண்டு நீடு விளங்கும் நீ எய்திய புகழே

#360 சங்க வருணர் என்னும் நாகரியர்
** பாடப்பட்டோன்: தந்துமாறன்
பெரிது ஆராச் சிறு சினத்தர்
சில சொல்லால் பல கேள்வியர்
நுண் உணர்வினால் பெரும் கொடையர்
கலுழ் நனையால் தண் தேறலர்
கனி குய்யான் கொழும் துவையர்		5
தாழ் உவந்து தழூஉ மொழியர்
பயனுறுப்பப் பலர்க்கு ஆற்றி
ஏமம் ஆக இ நிலம் ஆண்டோர்
சிலரே பெரும கேள் இனி நாளும்
பலரே தகை அஃது அறியாதோரே		10
அன்னோர் செல்வமும் மன்னி நில்லாது
இன்னும் அற்று அதன் பண்பே அதனால்
நிச்சமும் ஒழுக்கம் முட்டு இலை பரிசில்
நச்சுவர் கையின் நிரப்பல் ஓம்பு-மதி அச்சு வர
பாறு இறைகொண்ட பறந்தலை மாறு தக		15
கள்ளி போகிய களரி மருங்கின்
வெள்ளில் நிறுத்த பின்றைக் கள்ளொடு
புல்லகத்து இட்ட சில் அவிழ் வல்சி
புலையன் ஏவப் புல் மேல் அமர்ந்து உண்டு
அழல் வாய்ப் புக்க பின்னும்		20
பலர் வாய்த்திராஅர் பகுத்து உண்டோரே

#361 - கயமனார்
கார் எதிர் உருமின் உரறிக் கல்லென
ஆர் உயிர்க்கு அலமரும் ஆராக் கூற்றம்
நின் வரவு அஞ்சலன்-மாதோ நல் பல
கேள்வி முற்றிய வேள்வி அந்தணர்க்கு
அரும் கலம் நீரொடு சிதறிப் பெருந்தகைத்		5
தாயின் நன்று பலர்க்கு ஈத்துத்
தெருள் நடை மா களிறொடு தன்
அருள் பாடுநர்க்கு நன்கு அருளியும்
உருள் நடைப் பஃறேர் ஒன்னார்க் கொன்ற தன்
தாள் சேருநர்க்கு இனிது ஈத்தும்		10
புரி மாலையர் பாடினிக்குப்
பொலம் தாமரைப் பூம் பாணரொடு
கலந்து அளைஇய நீள் இருக்கையால்
பொறையொடு மலிந்த கற்பின் மான் நோக்கின்
வில் என விலங்கிய புருவத்து வல்லென		15
நல்கின் நா அஞ்சும் முள் எயிற்று மகளிர்
அல்குல் தாங்கா அசைஇ மெல்லென
கலம்கலம் தேறல் பொலம் கலத்து ஏந்தி
அமிழ்து என மடுப்ப மாந்தி இகழ்விலன்
நில்லா உலகத்து நிலையாமை நீ		20
சொல்ல வேண்டா தோன்றல் முந்து அறிந்த
முழுது உணர் கேள்வியன் ஆகலின்
விரகினானே

#362 - சிறுவெண் தேரையார்
ஞாயிற்று அன்ன ஆய் மணி மிடைந்த
மதி உறழ் ஆரம் மார்பில் புரளப்
பலி பெறு முரசம் பாசறைச் சிலைப்பப்
பொழிலகம் பரந்த பெரும் செய் ஆடவர்
செருப் புகன்று எடுக்கும் விசய வெண் கொடி		5
அணங்கு உருத்து அன்ன கணம்கொள் தானை
கூற்றத்து அன்ன மாற்று அரு முன்பின்
ஆக் குரல் கேள்-மின் அந்தணாளிர்
நான்மறைக் குறித்தன்று அருள் ஆகாமையின்
அறம் குறித்தன்று பொருள் ஆகுதலின்		10
மருள் தீர்ந்து மயக்கு ஒரீஇக்
கை பெய்த நீர் கடல் பரப்ப
ஆம் இருந்த அடை நல்கிச்
சோறு கொடுத்து மிகப் பெரிதும்
வீறு சால் நல் கலம் வீசி நன்றும்		15
சிறு வெள் என்பின் நெடு வெண் களரின்
வாய் வன் காக்கை கூகையொடு கூடிப்
பகலும் கூவும் அகலுள் ஆங்கண்
காடு கண் மறைத்த கல்லென் சுற்றமொடு
இல் என்று இல்-வயின் பெயர மெல்ல		20
இடம் சிறிது ஒதுங்கல் அஞ்சி
உடம்பொடும் சென்மார் உயர்ந்தோர் நாட்டே

#363 - ஐயாதி சிறுவெண் தேரையார்
இரும் கடல் உடுத்த இப் பெரும் கண் மா நிலம்
உடை இலை நடுவணது இடை பிறர்க்கு இன்றித்
தாமே ஆண்ட ஏமம் காவலர்
இடு திரை மணலினும் பலரே சுடு பிணக்
காடு பதி ஆகப் போகித் தத்தம்		5
நாடு பிறர் கொளச் சென்று மாய்ந்தனரே
அதனால் நீயும் கேள்-மதி அத்தை வீயாது
உடம்பொடு நின்ற உயிரும் இல்லை
மடங்கல் உண்மை மாயமோ அன்றே
கள்ளி ஏய்ந்த முள்ளி அம் புறங்காட்டு		10
வெள்ளில் போகிய வியலுள் ஆங்கண்
உப்பு இலாஅ அவிப் புழுக்கல்
கைக்கொண்டு பிறக்கு நோக்காது
இழிபிறப்பினோன் ஈயப் பெற்று
நிலம் கலன் ஆக இலங்கு பலி மிசையும்		15
இன்னா வைகல் வாரா முன்னே
செய் நீ முன்னிய வினையே
முந்நீர் வரைப்பகம் முழுது உடன் துறந்தே

#364 - கூகைக் கோழியார்
வாடா மாலை பாடினி அணியப்
பாணன் சென்னிக் கேணி பூவா
எரி மருள் தாமரைப் பெரு மலர் தயங்க
மை விடை இரும் போத்துச் செம் தீச் சேர்த்திக்
காயம் கனிந்த கண் அகன் கொழும் குறை		5
நறவு உண் செவ் வாய் நாத் திறம் பெயர்ப்ப
உண்டும் தின்றும் இரப்போர்க்கு ஈய்ந்தும்
மகிழ்கம் வம்மோ மறப் போரோயே
அரிய ஆகலும் உரிய பெரும
நிலம் பக வீழ்ந்த அலங்கல் பல் வேர்		10
முது மரப் பொத்தின் கதுமென இயம்பும்
கூகைக் கோழி ஆனாத்
தாழிய பெருங்காடு எய்திய ஞான்றே

#365 - மார்க்கண்டேயனார்
மயங்கு இரும் கருவிய விசும்பு முகன் ஆக
இயங்கிய இரு சுடர் கண் எனப் பெயரிய
வளி இடை வழங்கா வழக்கு அரு நீத்தம்
வயிரக் குறட்டின் வயங்கு மணி ஆரத்துப்
பொன் அம் திகிரி முன் சமத்து உருட்டிப்		5
பொருநர்க் காணாச் செரு மிகு முன்பின்
முன்னோர் செல்லவும் செல்லாது இன்னும்
விலை_நலப்_பெண்டிரின் பலர் மீக்கூற
உள்ளேன் வாழியர் யான் எனப் பல் மாண்
நிலமகள் அழுத காஞ்சியும்		10
உண்டு என உரைப்பரால் உணர்ந்திசினோரே

#366 - கோதமனார்
** பாடப்பட்டோன்: தருமபுத்திரன்
விழுக் கடிப்பு அறைந்த முழுக் குரல் முரசம்
ஒழுக்கு உடை மருங்கின் ஒரு மொழித்து ஆக
அரவு எறி உருமின் உரறுபு சிலைப்ப
ஒரு தாம் ஆகிய பெருமையோரும்
தம் புகழ் நிறீஇச் சென்று மாய்ந்தனரே		5
அதனால் அறிவோன் மகனே மறவோர் செம்மால்
நின் ஒன்று உரைப்பக் கேள்-மதி
நின் ஊற்றம் பிறர் அறியாது
பிறர் கூறிய மொழி தெரியா
ஞாயிற்று எல்லை ஆள்வினைக்கு உதவி		10
இரவின் எல்லை வருவது நாடி
உரைத்திசின் பெரும நன்றும்
உழவு ஒழி பெரும் பகடு அழி தின்று ஆங்குச்
செம் கண் மகளிரொடு சிறு துனி அளைஇ
அம் கள் தேறல் ஆய் கலத்து உகுப்ப		15
கெடல் அரும் திருவ உண்மோ
விடை வீழ்த்துச் சூடு கிழிப்ப
மடை வேண்டுநர்க்கு இடை அருகாது
அவிழ் வேண்டுநர்க்கு இடை அருளி
நீர் நிலை பெருத்த வார் மணல் அடைகரைக்		20
காவு-தோறு இழைத்த வெறி அயர் களத்தின்
இடம் கெடத் தொகுத்த விடையின்
மடங்கல் உண்மை மாயமோ அன்றே

#367 - ஔவையார்
நாகத்து அன்ன பாகு ஆர் மண்டிலம்
தமவே ஆயினும் தம்மொடு செல்லா
வேற்றோர் ஆயினும் நோற்றோர்க்கு ஒழியும்
ஏற்ற பார்ப்பார்க்கு ஈர்ம் கை நிறையப்
பூவும் பொன்னும் புனல் படச் சொரிந்து		5
பாசிழை மகளிர் பொலம் கலத்து ஏந்திய
நார் அறி தேறல் மாந்தி மகிழ் சிறந்து
இரவலர்க்கு அரும் கலம் அருகாது வீசி
வாழ்தல் வேண்டும் இவண் வரைந்த வைகல்
வாழச் செய்த நல்வினை அல்லது	10
ஆழும் காலைப் புணை பிறிது இல்லை
ஒன்று புரிந்து அடங்கிய இருபிறப்பாளர்
முத்தீப் புரையக் காண்தக இருந்த
கொற்ற வெண்குடைக் கொடித் தேர் வேந்திர்
யான் அறி அளவையோ இதுவே வானத்து		15
வயங்கித் தோன்றும் மீனினும் இம்மெனப்
பரந்து இயங்கும் மா மழை உறையினும்
உயர்ந்து மேந்தோன்றிப் பொலிக நும் நாளே

#368 - கழாத்தலையார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ்சேரலாதன்
களிறு முகந்து பெயர்குவம் எனினே
ஒளிறு மழை தவிர்க்கும் குன்றம் போலக்
கைம்_மா எல்லாம் கணை இடத் தொலைந்தன
கொடுஞ்சி நெடும் தேர் முகக்குவம் எனினே
கடும் பரி நல் மான் வாங்கு வயின் ஒல்கி		5
நெடும் பீடு அழிந்து நிலம் சேர்ந்தனவே
கொய் சுவல் புரவி முகக்குவம் எனினே
மெய் நிறைந்த வழுவொடு பெரும்பிறிது ஆகி
வளி வழக்கு அறுத்த வங்கம் போலக்
குருதி அம் பெரும் புனல் கூர்ந்தனவே ஆங்க		10
முகவை இன்மையின் உகவை இன்றி
இரப்போர் இரங்கும் இன்னா வியன் களத்து
ஆள் அழிப்படுத்த வாள் ஏர் உழவ
கடாஅ யானைக் கால் வழி அன்ன என்
தெடாரித் தெண் கண் தெளிர்ப்ப ஒற்றிப்		15
பாடி வந்தது எல்லாம் கோடியர்
முழவு மருள் திரு மணி மிடைந்த நின்
அரவு உறழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே

#369 - பரணர்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கடலோட்டிய வெல்கெழு குட்டுவன்
இருப்பு முகம் செறிந்த ஏந்து எழில் மருப்பின்
கரும் கை யானை கொண்மூ ஆக
நீள்மொழி மறவர் எறிவனர் உயர்த்த
வாள் மின் நாக வயங்கு கடிப்பு அமைந்த
குருதிப் பலிய முரசு முழக்கு ஆக		5
அரசு அராப் பனிக்கும் அணங்குறு பொழுதின்
வெவ் விசைப் புரவி வீசு வளி ஆக
விசைப்புறு வல் வில் வீங்கு நாண் உகைத்த
கணைத் துளி பொழிந்த கண் அகன் கிடக்கை
ஈரச் செறு-வயின் தேர் ஏர் ஆக		10
விடியல் புக்கு நெடிய நீட்டி நின்
செருப் படை மிளிர்ந்த திருத்துறு பைம் சாலி
பிடித்து எறி வெள் வேல் கணையமொடு வித்தி
விழுத் தலை சாய்த்த வெருவரு பைம் கூழ்ப்
பேய்_மகள் பற்றிய பிணம் பிறங்கு பல் போர்பு		15
கண நரியோடு கழுது களம் படுப்பப்
பூதம் காப்ப பொலிகளம் தழீஇப்
பாடுநர்க்கு இருந்த பீடுடையாள
தேய்வை வெண் காழ் புரையும் விசி பிணி
வேய்வை காணா விருந்தின் போர்வை		20
அரிக் குரல் தடாரி உருப்ப ஒற்றிப்
பாடி வந்திசின் பெரும பாடு ஆன்று
எழிலி தோயும் இமிழ் இசை அருவிப்
பொன் உடை நெடும் கோட்டு இமையத்து அன்ன
ஓடை நுதல ஒல்குதல் அறியாத்		25
துடி அடி குழவிய பிடி இடை மிடைந்த
வேழ முகவை நல்கு-மதி
தாழா ஈகைத் தகை வெய்யோயே

#370 - ஊன்பொதி பசுங்குடையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் செரப்பாழி இறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி
வள்ளியோர்க் காணாது உய் திறன் உள்ளி
நாரும் போழும் செய்து உண்டு ஓராங்குப்
பசி தினத் திரங்கிய இரும் பேர் ஒக்கற்கு
ஆர் பதம் கண் என மாதிரம் துழைஇ
வேர் உழந்து உலறி மருங்கு செத்து ஒழிய வந்து		5
அத்தக் குடிஞைத் துடி மருள் தீம் குரல்
உழுஞ்சில் அம் கவட்டிடை இருந்த பருந்தின்
பெடை பயிர் குரலொடு இசைக்கும் ஆங்கண்
கழை காய்ந்து உலறிய வறம் கூர் நீள் இடை
வரி மரல் திரங்கிய கானம் பிற்படப்		10
பழு மரம் உள்ளிய பறவை போல
ஒண் படை மாரி வீழ் கனி பெய்து எனத்
துவைத்து எழு குருதி நில மிசைப் பரப்ப
விளைந்த செழும் குரல் அரிந்து கால் குவித்துப்
படு பிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி		15
எருது களிறு ஆக வாள் மடல் ஓச்சி
அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்
அகன் கண் தடாரி தெளிர்ப்ப ஒற்றி
வெம் திறல் வியன் களம் பொலிக என்று ஏத்தி
இருப்பு முகம் செறித்த ஏந்து எழில் மருப்பின்		20
வரை மருள் முகவைக்கு வந்தனென் பெரும
வடி நவில் எஃகம் பாய்ந்து எனக் கிடந்த
தொடி உடைத் தடக் கை ஓச்சி வெருவார்
இனத்து அடி விராய வரிக் குடர் அடைச்சி
அழு குரல் பேய்_மகள் அயரக் கழுகொடு		25
செம் செவி எருவை திரிதரும்
அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே

#371 - கல்லாடனார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
அகன் தலை வையத்துப் புரவலர்க் காணாது
மரம் தலைச் சேர்ந்து பட்டினி வைகிப்
போது அவிழ் அலரி நாரின் தொடுத்துத்
தயங்கு இரும் பித்தை பொலியச் சூடிப்
பறையொடு தகைத்த கலப்பையென் முரவு வாய்		5
ஆடுறு குழிசி பாடு இன்று தூக்கி
மன்ற வேம்பின் ஒண் பூ உறைப்பக்
குறை செயல் வேண்டா நசைஇய இருக்கையேன்
அரிசி இன்மையின் ஆர் இடை நீந்திக்
கூர் வாய் இரும் படை நீரின் மிளிர்ப்ப		10
வரு கணை வாளி
அன்பு இன்று தலைஇ
இரை முரைசு ஆர்க்கும் உரை சால் பாசறை
வில் ஏர் உழவின் நின் நல் இசை உள்ளிக்
குறைத்தலைப் படு பிணன் எதிரப் போர்பு அழித்து	15
யானை எருத்தின் வாள் மடல் ஓச்சி
அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்
மதியத்து அன்ன என் விசியுறு தடாரி
அகன் கண் அதிர ஆகுளி தொடாலின்
பணை மருள் நெடும் தாள் பல் பிணர்த் தடக் கைப்	20
புகர்_முக முகவைக்கு வந்திசின் பெரும
களிற்றுக் கோட்டு அன்ன வால் எயிறு அழுத்தி
விழுக்கொடு விரைஇய வெள் நிணச் சுவையினள்
குடர்த் தலை மாலை சூடி உணத் தின
ஆனாப் பெரு வளம் செய்தோன் வானத்து	25
வயங்கு பல் மீனினும் வாழியர் பல என
உரு கெழு பேய்_மகள் அயரக்
குருதித் துகள் ஆடிய களம் கிழவோயே

#372 - மாங்குடி கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் 
** செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்
விசி பிணித் தடாரி விம்மென ஒற்றி
ஏத்தி வந்தது எல்லாம் முழுத்த
இலங்கு வாள் அவிர் ஒளி வலம் பட மின்னிக்
கணைத் துளி பொழிந்த கண்கூடு பாசறைப்
பொருந்தாத் தெவ்வர் அரிந்த தலை அடுப்பின்		5
கூவிள விறகின் ஆக்கு வரி நுடங்கல்
ஆனா மண்டை வன்னி அம் துடுப்பின்
ஈனா வேண்மாள் இடம் துழந்து அட்ட
மா மறிப் பிண்டம் வாலுவன் ஏந்த
வதுவை விழவின் புதுவோர்க்கு எல்லாம்		10
வெவ் வாய்ப் பெய்த பூத நீர் சால்க எனப்
புலவுக் களம் பொலிய வேட்டோய் நின்
நிலவுத் திகழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே

#373 - கோவூர்கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
உரு மிசை முழக்கு என முரசும் இசைப்பச்
செரு நவில் வேழம் கொண்மூ ஆகத்
தேர் மா அழி துளி தலைஇ நாம் உறக்
கணைக் காற்று எடுத்த கண் அகன் பாசறை
இழிதரு குருதியொடு ஏந்திய ஒள் வாள்		5
பிழிவது போலப் பிட்டை ஊறு உவப்ப
மைந்தர் ஆடிய மயங்கு பெரும் தானைக்
கொங்கு புறம்பெற்ற கொற்ற வேந்தே
தண்ட மாப் பொறி
மடக் கண் மயில் இயன்று மறலி ஆங்கு		10
நெடும் சுவர் நல் இல் புலம்பக் கடை கழிந்து
மென் தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்
புண் உவந்து
உளை அணிப் புரவி வாழ்க எனச்
சொல் நிழல் இன்மையின் நல் நிழல் சேர		15
நுண் பூண் மார்பின் புன் தலைச் சிறாஅர்
அம்பு அழி பொழுதில் தமர் முகம் காணா
வாளில் தாக்கான்
வேந்து புறங்கொடுத்த வீய்ந்து உகு பறந்தலை
மாடம் மயங்கு எரி மண்டிக் கோடு இறுபு		20
உரும் எறி மலையின் இரு நிலம் சேரச்
சென்றோன்-மன்ற கொலைவன் சென்று எறி
வெம் புண் அறிநர் கண்டு கண் அலைப்ப
வஞ்சி முற்றம் வயக் களன் ஆக
அஞ்சா மறவர் ஆள் போர்பு அழித்துக்		25
கொண்டனை பெரும குடபுலத்து அதரி
பொலிக அத்தை நின் பணை தயங்கு வியன் களம்
விளங்கு திணை வேந்தர் களம்-தொறும் சென்று
புகர்_முக முகவை பொலிக என்று ஏத்திக்
கொண்டனர் என்ப பெரியோர் யானும்		30
அம் கண் மாக் கிணை அதிர ஒற்ற
முற்றிலென் ஆயினும் காதலின் ஏத்தி
நின்னோர் அன்னோர் பிறர் இவண் இன்மையின்
மன் எயில் முகவைக்கு வந்திசின் பெரும
பகைவர் புகழ்ந்த ஆண்மை நகைவர்க்குத்		35
தா இன்று உதவும் பண்பின் பேயொடு
கண நரி திரிதரும் ஆங்கண் நிணன் அருந்து
செம் செவி எருவை குழீஇ
அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே

#374 - உறையூர் ஏணிச்சேர் முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
கானல் மேய்ந்து வியன் புலத்து அல்கும்
புல்வாய் இரலை நெற்றி அன்ன
பொலம் இலங்கு சென்னிய பாறு மயிர் அவியத்
தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்
மன்றப் பலவின் மால் வரைப் பொருந்தி என்		5
தெண் கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி
இரும் கலை ஓர்ப்ப இசைஇக் காண்வரக்
கரும் கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம் பாடப்
புலிப்_பல்_தாலிப் புன் தலைச் சிறாஅர்
மான் கண் மகளிர் கான் தேர் அகன்று உவா		10
சிலைப்-பால் பட்ட முளவு_மான் கொழும் குறை
விடர் முகை அடுக்கத்துச் சினை முதிர் சாந்தம்
புகர் முக வேழத்து மருப்பொடு மூன்றும்
இரும் கேழ் வயப் புலி வரி அதள் குவைஇ
விரிந்து இறை நல்கும் நாடன் எம் கோன்		15
கழல் தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல
வண்மையும் உடையையோ ஞாயிறு
கொன் விளங்குதியால் விசும்பினானே

#375 - உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்
** பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன்
அலங்கு கதிர் சுமந்த கலங்கல் சூழி
நிலை தளர்வு தொலைந்த ஒல்கு நிலைப் பல் கால்
பொதியில் ஒரு சிறை பள்ளி ஆக
முழா அரைப் போந்தை அர வாய் மா மடல்
நாரும் போழும் கிணையோடு சுருக்கி		5
ஏரின் வாழ்நர் குடி முறை புகாஅ
ஊழ் இரந்து உண்ணும் உயவல் வாழ்வைப்
புரவு எதிர்ந்து கொள்ளும் சான்றோர் யார் எனப்
புரசம் தூங்கும் அறாஅ யாணர்
வரை அணி படப்பை நல் நாட்டுப் பொருந		10
பொய்யா ஈகைக் கழல் தொடி ஆஅய்
யாவரும் இன்மையின் கிணைப்பத் தவாது
பெரு மழை கடல் பரந்து ஆஅங்கு யானும்
ஒரு நின் உள்ளி வந்தனென் அதனால்
புலவர் புக்கில் ஆகி நிலவரை		15
நிலீஇயர் அத்தை நீயே ஒன்றே
நின் இன்று வறுவிது ஆகிய உலகத்து
நிலவன்மாரோ புரவலர் துன்னிப்
பெரிய ஓதினும் சிறிய உணராப்
பீடு இன்று பெருகிய திருவின்		20
பாடு இல் மன்னரைப் பாடன்மார் எமரே

#376 - புறத்திணை நன்னாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: ஓய்மான் நல்லியாதன்
விசும்பு நீத்தம் இறந்த ஞாயிற்றுப்
பசும் கதிர் மழுகிய சிவந்து வாங்கு அந்தி
சிறு நனி பிறந்த பின்றைச் செறி பிணிச்
சிதாஅர் வள்பின் என் தடாரி தழீஇப்
பாணர் ஆரும் அளவை யான் தன்		5
யாணர் நல் மனைக் கூட்டு முதல் நின்றனென்
இமைத்தோர் விழித்த மாத்திரை ஞெரேரெனக்
குணக்கு எழு திங்கள் கனை இருள் அகற்றப்
பண்டு அறி வாரா உருவோடு என் அரைத்
தொன்றுபடு துளையொடு பரு இழை போகி		10
நைந்து கரை பறைந்த என் உடையும் நோக்கி
விருந்தினன் அளியன் இவன் எனப் பெருந்தகை
நின்ற முரற்கை நீக்கி நன்றும்
அரவு வெகுண்டு அன்ன தேறலொடு சூடு தருபு
நிரயத்து அன்ன என் வறன் களைந்து அன்றே		15
இரவினானே ஈத்தோன் எந்தை
அன்றை ஞான்றினோடு இன்றின் ஊங்கும்
இரப்பச் சிந்தியேன் நிரப்பு அடு புணையின்
உளத்தின் அளக்கும் மிளிர்ந்த தகையேன்
நிறைக் குளப் புதவின் மகிழ்ந்தனென் ஆகி		20
ஒரு நாள் இரவலர் வரையா வள்ளியோர் கடைத் தலை
ஞாங்கர் நெடுமொழி பயிற்றித்
தோன்றல் செல்லாது என் சிறு கிணைக் குரலே

#377 - உலோச்சனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற் கிள்ளி
பனி பழுநிய பல் யாமத்துப்
பாறு தலை மயிர் நனைய
இனிது துஞ்சும் திரு நகர் வரைப்பின்
இனையல் அகற்ற என் கிணை தொடாக் குறுகி
அவி உணவினோர் புறம்காப்ப		5
அற நெஞ்சத்தோன் வாழ நாள் என்று
அதன் கொண்டு வரல் ஏத்திக்
கரவு இல்லாக் கவி வண் கையான்
வாழ்க எனப் பெயர் பெற்றோர்
பிறர்க்கு உவமம் தான் அல்லது		10
தனக்கு உவமம் பிறர் இல் என
அது நினைத்து மதி மழுகி
ஆங்கு நின்ற என் காணூஉச்
சேய் நாட்டுச் செல் கிணைஞனை
நீ புரவலை எமக்கு என்ன		15
மலை பயந்த மணியும் கடறு பயந்த பொன்னும்
கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும்
வேறுபட்ட உடையும் சேறுபட்ட தசும்பும்
கனவில் கண்டு ஆங்கு வருந்தாது நிற்ப
நனவின் நல்கியோன் நகை சால் தோன்றல்		20
நாடு என மொழிவோர் அவன் நாடு என மொழிவோர்
வேந்து என மொழிவோர் அவன் வேந்து என மொழிவோர்
புகர் நுதல் அவிர் பொன் கோட்டு யானையர்
கவர் பரிக் கச்சை நல் மான்
வடி மணி வாங்கு உருள		25
கொடி மிசை நல் தேர்க் குழுவினர்
கதழ் இசை வன்கணினர்
வாளின் வாழ்நர் ஆர்வமொடு ஈண்டிக்
கடல் ஒலி கொண்ட தானை
அடல் வெம் குருசில் மன்னிய நெடிதே		30

#378 ஊன்பொதி பசுங்குடையார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் செரப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி
தென் பரதவர் மிடல் சாய
வட வடுகர் வாள் ஓட்டிய
தொடை அமை கண்ணித் திருந்து வேல் தடக் கை
கடு மா கடைஇய விடு பரி வடிம்பின்
நல் தார்க் கள்ளின் சோழன் கோயில்		5
புதுப் பிறை அன்ன சுதை செய் மாடத்துப்
பனிக் கயத்து அன்ன நீள் நகர் நின்று என்
அரிக் கூடு மாக் கிணை இரிய ஒற்றி
எஞ்சா மரபின் வஞ்சி பாட
எமக்கு என வகுத்த அல்ல மிகப் பல		10
மேம்படு சிறப்பின் அரும் கல வெறுக்கை
தாங்காது பொழிதந்தோனே அது கண்டு
இலம்பாடு உழந்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்
விரல் செறி மரபின செவித் தொடக்குநரும்
செவித் தொடர் மரபின விரல் செறிக்குநரும்		15
அரைக்கு அமை மரபின மிடற்று யாக்குநரும்
மிடற்று அமை மரபின அரைக்கு யாக்குநரும்
கடும் தெறல் இராமன் உடன் புணர் சீதையை
வலித் தகை அரக்கன் வௌவிய ஞான்றை
நிலம் சேர் மதர் அணி கண்ட குரங்கின்		20
செம் முகப் பெரும் கிளை இழை பொலிந்து ஆஅங்கு
அறாஅ அரு நகை இனிது பெற்றிகுமே
இரும் கிளைத் தலைமை எய்தி
அரும் படர் எவ்வம் உழந்ததன் தலையே

#379 - புறத்திணை நன்னாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: ஓய்மான் வில்லியாதன்
யானே பெறுக அவன் தாள் நிழல் வாழ்க்கை
அவனே பெறுக என் நா இசை நுவறல்
நெல் அரி தொழுவர் கூர் வாள் மழுங்கின்
பின்னை மறத்தோடு அரியக் கல் செத்து
அள்ளல் யாமைக் கூன் புறத்து உரிஞ்சும்		5
நெல் அமல் புரவின் இலங்கை கிழவோன்
வில்லியாதன் கிணையேம் பெரும
குறும் தாள் ஏற்றைக் கொளும் கண் அம் விளர்
நறு நெய் உருக்கி நாள்_சோறு ஈயா
வல்லன் எந்தை பசி தீர்த்தல் எனக்		10
கொன் வரல் வாழ்க்கை நின் கிணைவன் கூறக்
கேட்டதன் கொண்டும் வேட்கை தண்டாது
விண் தோய் தலைய குன்றம் பிற்பட
நசை தர வந்தனென் யானே வசை இல்
தாய் இல் தூவாக் குழவி போல ஆங்கு அத்		15
திரு உடைத் திரு மனை ஐது தோன்று கமழ் புகை
வரு மழை மங்குலின் மறுகு உடன் மறைக்கும்
குறும்பு அடு குண்டு அகழ் நீள் மதிலூரே

#380 - கருவூர்க் கதப்பிள்ளை
** பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன்
தென் பவ்வத்து முத்துப் பூண்டு
வடகுன்றத்துச் சாந்தம் உரீஇ
கடல் தானை
இன் இசைய விறல் வென்றித்
தென்னவர் வய மறவன்		5
மிசைப் பெய்த நீர் கடல் பரந்து முத்து ஆகுந்து
நாறு இதழ்க் குளவியொடு கூதளம் குழைய
------------------ -----------------------
தீம் சுளைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்
துப்பு எதிர்ந்தோர்க்கே உள்ளாச் சேய்மையன்		10
நட்பு எதிர்ந்தோர்க்கே அங்கை நண்மையன்
வல் வேல் கந்தன் நல் இசை அல்ல
சிலத்தார் பிள்ளை அம் சிறாஅர்
அன்னன் ஆகன் மாறே இ நிலம்
இலம்படு காலை ஆயினும்		15
புலம்பல் போயின்று பூத்த என் கடும்பே

#381 - புறத்திணை நன்னகனார்
** பாடப்பட்டோன்: கரும்பனூர் கிழான்
ஊனும் ஊணும் முனையின் இனிது எனப்
பாலின் பெய்தவும் பாகின் கொண்டவும்
அளவுபு கலந்து மெல்லிது பருகி
விருந்துறுத்து ஆற்றி இருந்தெனம் ஆகச்
சென்மோ பெரும எம் விழவு உடை நாட்டு என		5
யாம் தன் அறியுநமாகத் தான் பெரிது
அன்புடைமையின் எம் பிரிவு அஞ்சித்
துணரியது கொளாஅ ஆகிப் பழம் ஊழ்த்துப்
பயம் பகர்வு அறியா மயங்கு அரில் முது பாழ்ப்
பெயல் பெய்து அன்ன செல்வத்து ஆங்கண்		10
ஈயா மன்னர் புறங்கடைத் தோன்றிச்
சிதாஅர் வள்பின் சிதர் புறத் தடாரி
ஊன் சுகிர் வலந்த தெண் கண் ஒற்றி
விரல் விசை தவிர்க்கும் அரலை இல் பாணியின்
இலம்பாடு அகற்றல் யாவது புலம்பொடு		15
தெருமரல் உயக்கமும் தீர்க்குவெம் அதனால்
இரு நிலம் கூலம் பாறக் கோடை
வரு மழை முழக்கு இசைக்கு ஓடிய பின்றைச்
சேயை ஆயினும் இவணை ஆயினும்
இதன் கொண்டு அறிநை வாழியோ கிணைவ		20
சிறு நனி ஒரு வழிப் படர்க என்றோனே எந்தை
ஒலி வெள் அருவி வேங்கட நாடன்
உறுவரும் சிறுவரும் ஊழ் மாறு உய்க்கும்
அறத்துறை அம்பியின் மான மறப்பு இன்று
இரும் கோள் ஈராப் பூட்கைக்		25
கரும்பனூரன் காதல் மகனே

#382 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி
கடல் படை அடல் கொண்டி
மண்டுற்ற மலிர் நோன் தாள்
தண் சோழநாட்டுப் பொருநன்
அலங்கு உளை அணி இவுளி
நலங்கிள்ளி நசைப் பொருநரேம்		5
பிறர்ப் பாடிப் பெறல் வேண்டேம்
அவன் பாடுதும் அவன் தாள் வாழிய என
நெய் குய்ய ஊன் நவின்ற
பல் சோற்றான் இன் சுவைய
நல்குரவின் பசித் துன்பின் நின்		10
முன்_நாள் விட்ட மூது அறி சிறாஅரும்
யானும் ஏழ் மணி அம் கேழ் அணி உத்திக்
கண் கேள்விக் கவை நாவின்
நிறன் உற்ற அராஅப் போலும்
வறன் ஒரீஇ வழங்கு வாய்ப்ப		15
விடு-மதி அத்தை கடு_மான் தோன்றல்
நினதே முந்நீர் உடுத்த இவ் வியன் உலகு அறிய
எனதே கிடைக் காழ் அன்ன தெண் கண் மாக் கிணை
கண்ணகத்து யாத்த நுண் அரிச் சிறு கோல்
எறி-தொறும் நுடங்கி ஆங்கு நின் பகைஞர்		20
கேள்-தொறும் நடுங்க ஏத்துவென்
வென்ற தேர் பிறர் வேத்தவையானே

#383 - மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
** பாடப்பட்டோன்: அவியன்
ஒண் பொறிச் சேவல் எடுப்ப ஏற்றெழுந்து
தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்
நுண் கோல் சிறு கிணை சிலம்ப ஒற்றி
நெடும் கடை நின்று பகடு பல வாழ்த்தித்
தன் புகழ் ஏத்தினென் ஆக என் வலத்து		5
இடுக்கண் இரியல்போக ஊன் புலந்து
அரும் கடி வியன் நகர்க் குறுகல் வேண்டிக்
கூம்புவிடு மென் பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல்
தேம் பாய் உள்ள தம் கமழ் மடர் உளப்
பாம்பு உரி அன்ன வடிவின காம்பின்		10
கழை படு சொலியின் இழை அணி வாரா
ஒண் பூம் கலிங்கம் உடீஇ நுண் பூண்
வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின் அம் வாங்கு உந்திக்
கற்பு உடை மடந்தை தன் புறம் புல்ல
மெல்லணைக் கிடந்தோன்		15
என் பெயர்ந்த நோக்கி
அதன் கொண்டு
அழித்துப் பிறந்தனென் ஆகி அவ் வழிப்
பிறர் பாடு புகழ் பாடி படர்பு அறியேனே
குறு முலைக்கு அலமரும் பால் ஆர் வெண்மறி		20
நரை முக ஊகமொடு உகளும் வரை அமல்
குன்று பல கெழீஇய
கான் கெழு நாடன் நெடும் தேர் அவியன் என
ஒருவனை உடையேன்-மன்னே யானே
அறான் எவன் பரிகோ வெள்ளியது நிலையே		25

#384 - புறத்திணை நன்னாகனார்
** பாடப்பட்டோன்: கரும்பனூர் கிழான்
மென்-பாலான் உடன் அணைஇ
வஞ்சிக் கோட்டு உறங்கும் நாரை
அறைக் கரும்பின் பூ அருந்தும்
வன்-பாலான் கரும் கால் வரகின்
அரிகால் கருப்பை அலைக்கும் பூழின்		5
அங்கண் குறு முயல் வெருவ அயல
கரும் கோட்டு இருப்பைப் பூ உறைக்குந்து
விழவு இன்று ஆயினும் உழவர் மண்டை
இரும் கெடிற்று மிசையொடு பூம் கள் வைகுந்து
கரும்பனூரன் கிணையேம் பெரும		10
நெல் என்னாம் பொன் என்னாம்
கனற்றக் கொண்ட நறவு என்னும்
மனை என்னா அவை பலவும்
யான் தண்டவும் தான் தண்டான்
நிணம் பெருத்த கொழும் சோற்று இடை		15
மண் நாணப் புகழ் வேட்டு
நீர் நாண நெய் வழங்கிப்
புரந்தோன் எந்தை யாம் எவன் தொலைவதை
அன்னோனை உடையேம் என்ப இனி வறட்கு
யாண்டு நிற்க வெள்ளி மாண்ட		20
உண்ட நல் கலம் பெய்து நுடக்கவும்
தின்ற நண் பல் ஊன் தோண்டவும்
வந்த வைகல் அல்லது
சென்ற எல்லைச் செலவு அறியேனே

#385 - கல்லாடனார்
** பாடப்பட்டோன்: அம்பர் கிழான் அருவந்தை
வெள்ளி தோன்றப் புள்ளுக் குரல் இயம்பப்
புலரி விடியல் பகடு பல வாழ்த்தித்
தன் கடைத் தோன்றினும் இலனே பிறன் கடை
அகன் கண் தடாரிப் பாடு கேட்டு அருளி
வறன் யான் நீங்கல் வேண்டி என் அரை		5
நிலம் தினச் சிதைந்த சிதாஅர் களைந்து
வெளியது உடீஇ என் பசி களைந்தோனே
காவிரி அணையும் தாழ் நீர் படப்பை
நெல் விளை கழனி அம்பர் கிழவோன்
நல் அருவந்தை வாழியர் புல்லிய		10
வேங்கட விறல் வரைப்பட்ட
ஓங்கல் வானத்து உறையினும் பலவே

#386 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்
நெடு நீர நிறை கயத்துப்
படு மாரித் துளி போல
நெய் துள்ளிய வறை முகக்கவும்
சூடு கிழித்து வாடூன் மிசையவும்
ஊன் கொண்ட வெண் மண்டை		5
ஆன் பயத்தான் முற்று அழிப்பவும்
வெய்து உண்ட வியர்ப்பு அல்லது
செய் தொழிலான் வியர்ப்பு அறியாமை
ஈத்தோன் எந்தை இசை தனது ஆக
வயலே நெல்லின் வேலி நீடிய கரும்பின்		10
பாத்திப் பல் மலர் பூத் ததும்பின
புறவே புல் அருந்து பல் ஆயத்தான்
வில் இருந்த வெம் குறும்பின்று
கடலே கால் தந்த கலம் எண்ணுவோர்
கானல் புன்னைச் சினை நிலைக்குந்து		15
கழியே சிறு வெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி
பெரும் கல் நல் நாட்டு உமண் ஒலிக்குந்து
அன்ன நல் நாட்டுப் பொருநம் யாமே
பொராஅப் பொருநரேம்
குணதிசை-நின்று குட முதல் செலினும்		20
குடதிசை-நின்று குண முதல் செலினும்
வடதிசை-நின்று தென் வயின் செலினும்
தென்திசை-நின்று குறுகாது நீடினும்
யாண்டும் நிற்க வெள்ளி யாம்
வேண்டியது உணர்ந்தோன் தாள் வாழியவே		25

#387 - குண்டுகட் பாலியாதனார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் சிக்கற்பள்ளித் துஞ்சிய
** செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன்
வள் உகிர வயல் ஆமை
வெள் அகடு கண்டு அன்ன
வீங்கு விசிப் புதுப் போர்வைத்
தெண் கண் மாக் கிணை இயக்கி என்றும்
மாறுகொண்டோர் மதில் இடறி		5
நீறு ஆடிய நறும் கவுள
பூம் பொறிப் பணை எருத்தின
வேறுவேறு பரந்து இயங்கி
வேந்து உடை மிளை அயல் பரக்கும்
ஏந்து கோட்டு இரும் பிணர்த் தடக் கை		10
திருந்து தொழில் பல பகடு
பகைப் புல மன்னர் பணி திறை தந்து நின்
நகைப் புல வாணர் நல்குரவு அகற்றி
மிகப் பொலியர் தன் சேவடி அத்தை என்று
யாஅன் இசைப்பின் நனி நன்று எனாப்		15
பல பிற வாழ்த்த இருந்தோர்-தம் கோன்
மருவ இன் நகர் அகன் கடைத் தலைத்
திருந்து கழல் சேவடி குறுகல் வேண்டி
வென்று இரங்கும் விறல் முரசினோன்
என் சிறுமையின் இழித்து நோக்கான்		20
தன் பெருமையின் தகவு நோக்கிக்
குன்று உறழ்ந்த களிறு என்கோ
கொய் உளைய மா என்கோ
மன்று நிறையும் நிரை என்கோ
மனைக் களமரொடு களம் என்கோ		25
ஆங்கு அவை கனவு என மருள வல்லே நனவின்
நல்கியோனே நகை சால் தோன்றல்
ஊழி வாழி பூழியர் பெருமகன்
பிணர் மருப்பு யானைச் செரு மிகு நோன் தாள்
செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன்		30
ஒன்னாத் தெவ்வர் உயர் குடை பணித்து இவண்
விடுவர் மாதோ நெடிதே நில்லாப்
புல் இலை வஞ்சிப் புற மதில் அலைக்கும்
கல்லென் பொருநை மணலினும் ஆங்கண்
பல் ஊர் சுற்றிய கழனி		35
எல்லாம் விளையும் நெல்லினும் பலவே

#388 - மதுரை அளக்கர் ஞாழார் மகனார் மள்ளனார்
** பாடப்பட்டோன்: சிறுகுடிகிழான் பண்ணன்
வெள்ளி தென்புலத்து உறைய விளை வயல்
பள்ளம் வாடிய பயன் இல் காலை
இரும் பறைக் கிணை_மகன் சென்றவன் பெரும் பெயர்
சிறுகுடி கிழான் பண்ணன் பொருந்தித்
தன் நிலை அறியுநன் ஆக அ நிலை		5
இடுக்கண் இரியல்போக உடைய
கொடுத்தோன் எந்தை கொடை மேம் தோன்றல்
நுண் நூல் தடக் கையின் நா மருப்பு ஆக
வெல்லும் வாய்மொழிப் புல் உடை விளை நிலம்
பெயர்க்கும் பண்ணன் கேட்டிரோ அவன்		10
வினைப் பகடு ஏற்ற மேழிக் கிணைத் தொடா
நாள்-தொறும் பாடேன் ஆயின் ஆனா
மணி கிளர் முன்றில் தென்னவன் மருகன்
பிணி முரசு இரங்கும் பீடு கெழு தானை
அண்ணல் யானை வழுதி		15
கண்மாறு இலியர் என் பெரும் கிளைப் புரவே

#389 - கள்ளில் ஆத்திரையனாரி
** பாடப்பட்டோன்: ஆதனுங்கன்
நீர் நுங்கின் கண் வலிப்பக்
கான வேம்பின் காய் திரங்கக்
கயம் களியும் கோடை ஆயினும்
ஏலா வெண்பொன் போகுறு காலை
எம்மும் உள்ளுமோ பிள்ளை அம் பொருநன்		5
என்று ஈத்தனனே இசை சால் நெடுந்தகை
இன்று சென்று எய்தும் வழியனும் அல்லன்
செலினே காணா வழியனும் அல்லன்
புன் தலை மடப் பிடி இனையக் கன்று தந்து
குன்றக நல் ஊர் மன்றத்துப் பிணிக்கும்		10
கல் இழி அருவி வேங்கடம் கிழவோன்
செல்வுழி எழாஅ நல் ஏர் முதியன்
ஆதனுங்கன் போல நீயும்
பசித்த ஒக்கல் பழங்கண் வீட
வீறு சால் நல் கலம் நல்கு-மதி பெரும		15
ஐது அகல் அல்குல் மகளிர்
நெய்தல் கேளன்மார் நெடும் கடையானே

#390 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
அறவை நெஞ்சத்து ஆயர் வளரும்
மறவை நெஞ்சத்து ஆய் இலாளர்
அரும்பு அலர் செருந்தி நெடும் கான் மலர் கமழ்
விழவு அணி வியன் களம் அன்ன முற்றத்து
ஆர்வலர் குறுகின் அல்லது காவலர்		5
கனவினும் குறுகாக் கடி உடை வியன் நகர்
மலைக் கணத்து அன்ன மாடம் சிலம்ப என்
அரிக் குரல் தடாரி இரிய ஒற்றிப்
பாடி நின்ற பல் நாள் அன்றியும்
சென்ற ஞான்றைச் சென்று படர் இரவின்		10
வந்ததன் கொண்டு நெடும் கடை நின்ற
புன் தலைப் பொருநன் அளியன் தான் எனத்
தன் உழைக் குறுகல் வேண்டி என் அரை
முது நீர்ப் பாசி அன்ன உடை களைந்து
திரு மலர் அன்ன புது மடிக் கொளீஇ		15
மகிழ் தரல் மரபின் மட்டே அன்றியும்
அமிழ்து அன மரபின் ஊன் துவை அடிசில்
வெள்ளி வெண் கலத்து ஊட்டல் அன்றி
முன் ஊர்ப் பொதியில் சேர்ந்த மென் நடை
இரும் பேர் ஒக்கல் பெரும் புலம்பு அகற்ற		20
அகடு நனை வேங்கை வீ கண்டு அன்ன
பகடு தரு செந்நெல் போரொடு நல்கிக்
கொண்டி பெறுக என்றோனே உண் துறை
மலை அலர் அணியும் தலை நீர் நாடன்
கண்டால் கொண்டு மனை திருந்து அடி வாழ்த்தி		25
------------- ----------------
வான் அறியல என் பாடு பசி போக்கல்
அண்ணல் யானை வேந்தர்
உண்மையோ அறியலர் காண்பு அறியலரே

#391 - கல்லாடனார்
** பாடப்பட்டோன்: பொறையாற்றுக் கிழான்
தண் துளி பல பொழிந்து எழிலி இசைக்கும்
விண்டு அனைய விண் தோய் பிறங்கல்
முகடுற உயர்ந்த நெல்லின் மகிழ் வரப்
பகடு தரு பெரு வளம் வாழ்த்திப் பெற்ற
திருந்தா மூரி பரந்துபடக் கெண்டி		5
அரியல் ஆர்கையர் உண்டு இனிது உவக்கும்
வேங்கட வரைப்பின் வடபுலம் பசித்து என
ஈங்கு வந்து இறுத்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்
தீர்கை விடுக்கும் பண்பின முதுகுடி
நனம் தலை மூதூர் வினவலின்		10
முன்னும் வந்தோன் மருங்கிலன் இன்னும்
அளியன் ஆகலின் பொருநன் இவன் என
நின் உணர்ந்து அறியுநர் என் உணர்ந்து கூறக்
காண்கு வந்திசின் பெரும மாண் தக
இரு நீர்ப் பெரும் கழி நுழை மீன் அருந்தும்		15
துதைந்த தூவி அம் புதாஅம் சேக்கும்
ததைந்த புன்னைச் செழு நகர் வரைப்பின்
நெஞ்சு அமர் காதல் நின் வெய்யோளொடு
இன் துயில் பெறுக-தில் நீயே வளம் சால்
துளி பதன் அறிந்து பொழிய		20
வேலி ஆயிரம் விளைக நின் வயலே

#392 - ஔவையார்
** பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி மகன் 
** பொகுட்டெழினி
மதி ஏர் வெண்குடை அதியர் கோமான்
கொடும் பூண் எழினி நெடும் கடை நின்று யான்
பசலை நிலவின் பனி படு விடியல்
பொரு களிற்று அடி வழி அன்ன என் கை
ஒரு கண் மாக் கிணை ஒற்றுபு கொடாஅ		5
உரு கெழு மன்னர் ஆர் எயில் கடந்து
நிணம் படு குருதிப் பெரும் பாட்டு ஈரத்து
அணங்கு உடை மரபின் இரும் களம்-தோறும்
வெள் வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி
வெள்ளை வரகும் கொள்ளும் வித்தும்		10
வைகல் உழவ வாழிய பெரிது எனச்
சென்று யான் நின்றனென் ஆக அன்றே
ஊர் உண் கேணிப் பகட்டு இலைப் பாசி
வேர் புரை சிதாஅர் நீக்கி நேர் கரை
நுண் நூல் கலிங்கம் உடீஇ உண்ம் எனத்		15
தேள் கடுப்பு அன்ன நாட்படு தேறல்
கோள்_மீன் அன்ன பொலம் கலத்து அளைஇ
ஊண் முறை ஈத்தல் அன்றியும் கோள் முறை
விருந்து இறை நல்கியோனே அந்தரத்து
அரும் பெறல் அமிழ்தம் அன்ன		20
கரும்பு இவண் தந்தோன் பெரும் பிறங்கடையே

#393 - நல்லிறையனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
பதி முதல் பழகாப் பழங்கண் வாழ்க்கைக்
குறு நெடும் துணையொடும் கூர்மை வீதலின்
குடி முறை பாடி ஒய்யென வருந்தி
அடல் நசை மறந்த எம் குழிசி மலர்க்கும்
கடன் அறியாளர் பிற நாட்டு இன்மையின்		5
வள்ளன்மையின் எம் வரைவோர் யார் என
உள்ளிய உள்ளமொடு உலை நசை துணையா
உலகம் எல்லாம் ஒரு பால் பட்டு என
மலர் தார் அண்ணல் நின் நல் இசை உள்ளி
ஈர்ம் கை மறந்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்		10
கூர்ந்த எவ்வம் விடக் கொழு நிணம் கிழிப்பக்
கோடைப் பருத்தி வீடு நிறை பெய்த
மூடைப் பண்டம் மிடை நிறைந்து அன்ன
வெண் நிண மூரி அருள நாள் உற
ஈன்ற அரவின் நா உருக் கடுக்கும் என்		15
தொன்று படு சிதாஅர் துவர நீக்கிப்
போது விரி பகன்றைப் புது மலர் அன்ன
அகன்று மடி கலிங்கம் உடீஇச் செல்வமும்
கேடு இன்று நல்கு-மதி பெரும மாசு இல்
மதி புரை மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி		20
ஆடு_மகள் அல்குல் ஒப்ப வாடிக்
கோடை ஆயினும் கோடி
காவிரி புரக்கும் நல் நாட்டுப் பொருந
வாய் வாள் வளவன் வாழ்க எனப்
பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுகம் பலவே		25

#394 - கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழிய ஏனாதி திருக்குட்டுவன்
சிலை உலாய் நிமிர்ந்த சாந்து படு மார்பின்
ஒலி கதிர்க் கழனி வெண்குடைக் கிழவோன்
வலி துஞ்சு தடக் கை வாய் வாள் குட்டுவன்
வள்ளியன் ஆதல் வையகம் புகழினும்
உள்ளல் ஓம்பு-மின் உயர் மொழிப் புலவீர்		5
யானும் இருள் நிலாக் கழிந்த பகல் செய் வைகறை
ஒரு கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றிப்
பாடு இமிழ் முரசின் இயல் தேர்த் தந்தை
வாடா வஞ்சி பாடினேன் ஆக
அகம் மலி உவகையொடு அணுகல் வேண்டிக்	10
கொன்று சினம் தணியாப் புலவு நாறு மருப்பின்
வெம் சின வேழம் நல்கினன் அஞ்சி
யான் அது பெயர்த்தனென் ஆகத் தான் அது
சிறிது என உணர்ந்தமை நாணிப் பிறிதும் ஓர்
பெரும் களிறு நல்கியோனே அதன் கொண்டு	15
இரும் பேர் ஒக்கல் பெரும் புலம்பு உறினும்
துன் அரும் பரிசில் தரும் என
என்றும் செல்லேன் அவன் குன்று கெழு நாட்டே

#395 - மதுரை நக்கீரர்
** பாடப்பட்டோன்: சோழநாட்டு பிடவூர்கிழார் மகன் பெருஞ்சாத்தன்
மென்புலத்து வயல் உழவர்
வன்புலத்து பகடு விட்டுக்
குறு முயலின் குழைச் சூட்டொடு
நெடு வாளைப் பல் உவியல்
பழம் சோற்றுப் புக வருந்திப்		5
புதல் தளவின் பூச் சூடி
அரிப் பறையால் புள் ஓப்பி
அவிழ் நெல்லின் அரியல் ஆருந்து
மனைக் கோழி பைம் பயிரின்னே
கானக்கோழிக் கவர் குரலொடு		10
நீர்க் கோழிக் கூய் பெயர்க்குந்து
வேய் அன்ன மென் தோளால்
மயில் அன்ன மென் சாயலார்
கிளி கடியின்னே
அகல் அள்ளல் புள் இரீஇயுந்து		15
ஆங்கு அப் பல நல்ல புலன் அணியும்
சீர் சான்ற விழுச் சிறப்பின்
சிறு கண் யானை பெறல் அரும் தித்தன்
செல்லா நல் இசை உறந்தைக் குணாது
நெடும் கை வேண்மான் அரும் கடிப் பிடவூர்		20
அறப் பெயர்ச் சாத்தன் கிளையேம் பெரும
முன்_நாள் நண்பகல் சுரன் உழந்து வருந்திக்
கதிர் நனி சென்ற கனை இருள் மாலைத்
தன் கடைத் தோன்றி என் உறவு இசைத்தலின்
தீம் குரல் அரிக் குரல் தடாரியொடு		25
ஆங்கு நின்ற என் கண்டு
சிறிதும் நில்லான் பெரிதும் கூறான்
அரும் கலம் வரவே அருளினன் வேண்டி
ஐயென உரைத்தன்றி நல்கி தன் மனைப்
பொன் போல் மடந்தையைக் காட்டி இவனை		30
என் போல் போற்று என்றோனே அதன் கொண்டு
அவன் மறவலேனே பிறர் உள்ளலேனே
அகன் ஞாலம் பெரிது வெம்பினும்
மிக வானுள் எரி தோன்றினும்
குள_மீனோடும் தாள் புகையினும்		35
பெரும் செய் நெல்லின் கொக்கு உகிர் நிமிரல்
பசும் கண் கருனைச் சூட்டொடு மாந்தி
விளைவு ஒன்றோ வெள்ளம் கொள்க என
உள்ளதும் இல்லதும் அறியாது
ஆங்கு அமைந்தன்றால் வாழ்க அவன் தாளே		40

#396 - மாங்குடி கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: வாட்டாற்று எழினியாதன்
கீழ் நீரால் மீன் வழங்குந்து
மீ நீரான் கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து
கழி சுற்றிய விளை கழனி
அரிப் பறையான் புள் ஓப்புந்து
நெடு நீர் தொகூஉம் மணல் தண் கான்		5
மென் பறையான் புள் இரியுந்து
நனைக் கள்ளின் மனைக் கோசர்
தீம் தேறல் நறவு மகிழ்ந்து
தீம் குரவைக் கொளைத் தாங்குந்து
உள் இலோர்க்கு வலி ஆகுவன்		10
கேள் இலோர்க்குக் கேள் ஆகுவன்		
கழுமிய வென் வேல் வேளே
வள நீர் வாட்டாற்று எழினி ஆதன்
கிணையேம் பெரும
கொழும் தடிய சூடு என்கோ		15
வள நனையின் மட்டு என்கோ
குறு முயலின் நிணம் பெய்தந்த
நறு நெய்ய சோறு என்கோ
திறந்து மறந்து கூட்டு முதல்
முகந்து கொள்ளும் உணவு என்கோ		20
அன்னவை பலபல
வருந்திய
இரும் பேர் ஒக்கல் அருந்தி எஞ்சிய
அளித்து உவப்ப ஈத்தோன் எந்தை
எம்மோர் ஆக்கக் கங்கு உண்டே		25
மாரி வானத்து மீன் நாப்பண்
விரி கதிர வெண் திங்களின்
விளங்கித் தோன்றுக அவன் கலங்கா நல் இசை
யாமும் பிறரும் வாழ்த்த நாளும்
நிரை சால் நல் கலன் நல்கி		30
உரை செலச் சுரக்க அவன் பாடல் சால் வளனே

#397 - எருக்காட்டூர்த் தாயங் கண்ணனார்.
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்
வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும் புள்ளும்
உயர் சினைக் குடம்பை குரல் தோற்றினவே
பொய்கையும் போது கண் விழித்தன பைபயச்
சுடரும் சுருங்கின்று ஒளியே பாடு எழுந்து
இரங்கு குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப		5
இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி
எஃகு இருள் அகற்றும் ஏமப் பாசறை
வைகறை அரவம் கேளியர் பல கோள்
செய் தார் மார்ப எழு-மதி துயில் எனத்
தெண் கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி		10
நெடும் கடைத் தோன்றியேனே அது நயந்து
உள்ளி வந்த பரிசிலன் இவன் என
நெய் உறப் பொரித்த குய் உடை நெடும் சூடு
மணிக் கலன் நிறைந்த மணம் நாறு தேறல்
பாம்பு உரித்து அன்ன வான் பூம் கலிங்கமொடு		15
மாரி அன்ன வண்மையின் சொரிந்து
வேனில் அன்ன என் வெப்பு நீங்க
அரும் கலம் நல்கியோனே என்றும்
செறுவில் பூத்த சே இதழ்த் தாமரை
அறு தொழில் அந்தணர் அறம் புரிந்து எடுத்த		20
தீயொடு விளங்கும் நாடன் வாய் வாள்
வலம் படு தீவின் பொலம் பூண் வளவன்
எறி திரைப் பெரும் கடல் இறுதிக் கண் செலினும்
தெறு கதிர்க் கனலி தென்திசைத் தோன்றினும்
என் என்று அஞ்சலம் யாமே வென் வெல்		25
அரும் சமம் கடக்கும் ஆற்றல் அவன்
திருந்து கழல் நோன் தாள் தண் நிழலேமே

#398 - திருத்தாமனார்
** பாடப்பட்டோன்: சேரமான் வஞ்சன்
மதி நிலாக் கரப்ப வெள்ளி ஏர்தர
வகை மாண் நல் இல்
பொறி மயிர் வாரணம் பொழுது அறிந்து இயம்பப்
பொய்கைப் பூ முகை மலரப் பாணர்
கை வல் சீறியாழ் கடன் அறிந்து இயக்க		5
இரவுப் புறம்பெற்ற ஏம வைகறைப்
பரிசிலர் வரையா விரை செய் பந்தர்
வரிசையின் இறுத்த வாய்மொழி வஞ்சன்
நகைவர் குறுகின் அல்லது பகைவர்க்குப்
புலி இனம் மடிந்த கல் அளை போலத்		10
துன்னல் போகிய பெரும் பெயர் மூதூர்
மதியத்து அன்ன என் அரிக் குரல் தடாரி
இரவுரை நெடு வார் அரிப்ப வட்டித்து
உள்ளி வருநர் கொள்கலம் நிறைப்போய்
தள்ளா நிலையை ஆகியர் எமக்கு என		15
என் வரவு அறீஇச்
சிறிதிற்குப் பெரிது உவந்து
விரும்பிய முகத்தன் ஆகி என் அரைத்
துரும்பு படு சிதாஅர் நீக்கித் தன் அரைப்
புகை விரிந்து அன்ன பொங்கு துகில் உடீஇ		20
அழல் கான்று அன்ன அரும் பெறல் மண்டை
நிழல் காண் தேறல் நிறைய வாக்கி
யான் உண அருளல் அன்றியும் தான் உண்
மண்டைய கண்ட மான் வறைக் கருனை
கொக்கு உகிர் நிமிரல் ஒக்கல் ஆர		25
வரை உறழ் மார்பின் வையகம் விளக்கும்
விரவு மணி ஒளிர்வரும் அரவு உறழ் ஆரமொடு
புரையோன் மேனிப் பூம் துகில் கலிங்கம்
உரை செல அருளியோனே
பறை இசை அருவிப் பாயல் கோவே

#399 - ஐயூர் முடவனார்
** பாடப்பட்டோன்: தாமான் தோன்றிக்கோன்
அடு_மகள் முகந்த அளவா வெண்ணெல்
தொடி மாண் உலக்கைப் பரூஉக் குற்று அரிசி
காடி வெள் உலைக் கொளீஇ நீழல்
ஓங்கு சினை மாவின் தீம் கனி நறும் புளி
மோட்டு இரு வராஅல் கோட்டு_மீன் கொழும் குறை		5
செறுவின் வள்ளை சிறு கொடிப் பாகல்
பாதிரி ஊழ் முகை அவிழ் விடுத்து அன்ன
மெய் களைந்து இனனொடு விரைஇ
மூழ்ப்பப் பெய்த முழு அவிழ்ப் புழுக்கல்
அழிகளின் படுநர் களி அட வைகின்		10
பழம் சோறு அயிலும் முழங்கு நீர்ப் படப்பைக்
காவிரிக் கிழவன் மாயா நல் இசைக்
கிள்ளிவளவன் உள்ளி அவன் படர்தும்
செல்லேன் செல்லேன் பிறர் முகம் நோக்கேன்
நெடும் கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்துக்		15
கிணை_மகள் அட்ட பாவல் புளிங்கூழ்
பொழுது மறுத்து உண்ணும் உண்டியேன் அழிவு கொண்டு
ஒரு சிறை இருந்தேன் என்னே இனியே
அறவர் அறவன் மறவர் மறவன்
மள்ளர் மள்ளன் தொல்லோர் மருகன்		20
இசையின் கொண்டான் நசை அமுது உண்க என
மீப் படர்ந்து இறந்து வன் கோல் மண்ணி
வள் பரிந்து கிடந்த என் தெண் கண் மாக் கிணை
விசிப்புறுத்து அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை
அலகின் மாலை ஆர்ப்ப வட்டித்துக்		25
கடியும் உணவு என்ன கடவுட்கும் தொடேன்
கடும் தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல்
பகடே அத்தை யான் வேண்டி வந்தது என
ஒன்று யான் பெட்டா அளவை அன்றே
ஆன்று விட்டனன் அத்தை விசும்பின்		30
மீன் பூத்து அன்ன உருவப் பல் நிரை
ஊர்தியொடு நல்கியோனே சீர் கொள
இழுமென இழிதரும் அருவி
வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே

#400 - கோவூர் கிழார்
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி
மாக விசும்பின் வெண் திங்கள்
மூ_ஐந்தால் முறை முற்றக்
கடல் நடுவண் கண்டு அன்ன என்
இயம் இசையா மரபு ஏத்தி
கடைத் தோன்றிய கடைக் கங்குலான்		5
பலர் துஞ்சவும் தான் துஞ்சான்
உலகு காக்கும் உயர் கொள்கை
கேட்டோன் எந்தை என் தெண் கிணைக் குரலே
கேட்டதன் கொண்டும் வேட்கை தண்டாது
தொன்றுபடு சிதாஅர் மருங்கு நீக்கி		10
மிகப் பெரும் சிறப்பின் வீறு சால் நல் கலம்
--------------- -------------------
கலிங்கம் அளித்திட்டு என் அரை நோக்கி
நார் அரி நறவின் நாள்_மகிழ் தூங்குந்து
போது அறியேன் பதிப் பழகவும்		15
தன் பகை கடிதல் அன்றியும் சேர்ந்தோர்
பசிப் பகை கடிதலும் வல்லன்-மாதோ
மறவர் மலிந்த தன்
கேள்வி மலிந்த வேள்வித் தூணத்து
இரும் கழி இழிதரும் ஆர்கலி வங்கம்		20
தேறு நீர்ப் பரப்பின் யாறு சீத்து உய்த்துத்
துறை-தொறும் பிணிக்கும் நல் ஊர்
உறைவு இன் யாணர் நாடு கிழவோனே
**

** புறநானூறு

# 1 கடவுள் வாழ்த்து
தலைமாலை கார்காலத்தில் மலரும் மணமுள்ள கொன்றைப்பூ, அழகிய
நிறத்தையுடைய மார்பின் மாலையும் அந்தக் கொன்றைப்பூ,
ஏறிச்செல்லும் வாகனம் தூய வெண்மையான காளை, சிறந்த
பெருமை பொருந்திய கொடியும் அந்த காளையே என்று சொல்வர்,
நஞ்சின் கறுப்பு தொண்டையை அழகுசெய்யவும் செய்கிறது, அந்தக் கறுப்புமே
வேதத்தை ஓதும் அந்தணரால் புகழவும்படும்,
பெண்வடிவம் ஒருபக்கம் ஆயிற்று, அந்த வடிவமும்
தன்னுள்ளே ஒடுக்கி மறைக்கவும்படும்,
பிறை நெற்றிக்கு அழகானது, அந்தப் பிறையும்
பதினெட்டுக் கணங்களாலும் புகழவும்படும்,
எல்லா உயிர்களுக்கும் பாதுகாவலாகிய
நீர் இல்லாமல்போவதை அறியாத கமண்டலத்தைக் கொண்ட
தாழ்ந்து விழும் சடையாலும் பொலிந்த, செய்வதற்கு அரிய தவத்தை உடையவனுக்கு

# 2 முரஞ்சியூர் முடிநாகராயர்

மண் செறிவாய் அமைந்துள்ள நிலமும்,
அந்த நிலம் ஏந்திநிற்கும் ஆகாயமும்,
அந்த ஆகாயத்தைத் தடவிவரும் காற்றும்,
அந்தக் காற்றினால் எழுந்த தீயும்,
அந்தத் தீயுடன் மாறுபட்ட நீரும் என்று
ஐந்துவகையான பெரிய பூதத்தினது தன்மை போல
பகைவரைப் பொறுத்தருளுதலும், சிந்திக்கும் அறிவாற்றலில் விசாலமும்
வலிமையும், பகைவரை அழித்தலும், அவர் வணங்கினால் அவருக்கு அருள்செய்தலும் உடையவனே!
உன் கடலில் தோன்றிய ஞாயிறு, மீண்டும் உன்
வெள்ளிய தலை (நுரை) பொருந்திய அலைகளையுடைய மேற்குக் கடலில் மூழ்கும்,
புதுவருவாயை இடையறாது கொண்ட ஊர்களையுடைய நல்ல நாட்டிற்கு வேந்தனே!
வானத்தை எல்லையாக உடையவனே! பெருமானே! நீயே 
ஆடுகின்ற தலையாட்டம் அணிந்த குதிரைகளையுடைய பாண்டவர் ஐவருடன் சினந்து
அவரின் நிலத்தைத் தம்மிடம் எடுத்துக்கொண்ட பொன்னாலான தும்பைப் பூவினையுடைய
கௌரவர் நூற்றுவரும் போரிட்டுப் போர்க்களத்தில் மடியுமட்டும்
பெரும் சோறாகிய மிக்க உணவை இரு படைக்கும் குறைவின்றிக் கொடுத்தவனே!
பால் புளித்துப்போனாலும், சூரியன் இருண்டுபோனாலும்,
நான்கு வேதத்தினது ஒழுக்கம் மாறுபட்டுப்போனாலும்,
மாறுபடாத அமைச்சர், படைத்தலைவர் முதலிய சுற்றத்துடன் குறைவின்றி நெடுங்காலம் புகழுடன் விளங்கி
மனக்கலக்கம் இன்றி நிற்பாயாக, பக்க மலையில்
சிறிய தலையையுடைய குட்டிகளுடன் பெரிய கண்களைக் கொண்ட பெண்மான்கள்
மாலையில் அந்தணர் தம் அரிய கடனாகிய ஆவுதியைப் பண்ணும்
முத்தீயாகிய விளக்கின்கண்ணே தூங்கும்
பொற்சிகரங்களைக் கொண்ட இமயமலையும் பொதிகை மலையும் போன்றே.

# 3 இரும்பிடர் தலையார்

நிறைமதியின் வடிவத்தைப் போன்ற உயர்ந்த வெண்கொற்றக்குடை
நிலைபெற்ற கடலே எல்லையாகக் கொண்ட நிலத்தை நிழல்செய்ய,
பாதுகாக்கும் வீரமுரசம் இழுமென்று முழங்க,
ஆளுகை என்னும் ஆஞ்ஞாசக்கரத்தைச் செலுத்திய ஈரமுடைய நெஞ்சினையும்,
ஒழியாத ஈகைக் குணத்தையும் உடைய பாண்டியர் மரபினனே!
குற்றமற்ற கற்பினையுடைய சிறந்த அணிகலன் அணிந்தவளுக்குக் கணவனே!
பொன்னால் செய்த முகபடாத்தைப் புள்ளிகளைக் கொண்ட நெற்றியில் கொண்ட,
அணுக முடியாத வலிமையையும் மணங்கமழும் மதநீரையும்
கொம்பினையே படைக்கலமாகக்கொண்டு கோட்டைக் கதவைக் குத்தும்,
கயிற்றால் பிணிக்கப்பட்ட கவிழ்ந்த மணிகளைப் பக்கத்தில் கொண்ட,
நீண்ட கையையும் உடைய யானையின் பெரிய கழுத்திடத்தில் இருந்து
விலக்கமுடியாத யமனின் கொலைத்தொழிலுக்குச் சற்றும் இளைக்காத
வலிமையுள்ள கையில் இருக்கும் ஒளிரும் வாளினையுடைய பெரும் புகழ்வாய்ந்த வழுதியே!
நிலமே பிறழ்ந்தாலும் உன் ஆணையாகிய சொல் பிறழாதிருக்கவேண்டும்,
பொன்னால் செய்த வீரக்கழல் அணிந்த காலினையும், பூசிப் புலர்ந்த சந்தனத்தையுடைய
குறுக்கே அகன்ற பரந்த மார்பினையும் உடையவனே!
ஊர்கள் இல்லாதனவும், தப்பிவருவதற்கு கடினமானவையும்,
நீர்நிலை இல்லாதனவும் ஆகிய நீண்ட வெளியில்,
நெடுந்தூரம் பார்க்கத்தக்க இடத்தில் இருந்து, கையைக் கண்மீது கவிழ்த்துப் பார்த்து
குறியில் தப்பாத கொடுமை நிறைந்த மறவர்
அம்பினை ஏவ, அதனால் இறந்தோரின் உடலை மூடிய அண்மைய கற்குவியல்களையுடைய,
திருத்தமான சிறகுகளையும், வளைந்த வாயினையும் உடைய பருந்து இருந்து வருந்தும்
உன்ன மரங்களையுடைய நெருங்க முடியாத பல்வேறாய்ப் பிரியும் வழிகளில்
உன்னை விரும்பிய வேட்கையால் இரவலர்கள் வருவர், அது
அவரின் மனக்குறிப்பை அவர் முகத்தால் அறிந்து அவரின்
வறுமையைத் தீர்த்துவைப்பதில் நீ வல்லவன் என்பதனால்.

# 4 பரணர்

வாள், வெற்றியைத் தருவதால் குருதிக்கறை படிந்தன,
செக்கர் வானத்தின் அழகை ஒத்தன;
கால், போர்க்களத்தைத் தமதாக்கிக்கொள்ள அலைந்ததால் கழல்கள் தேய்ந்துபோயின,
கொல்லும் காளையின் கொம்பினைப் போன்றன;
கேடகங்கள், தைத்த அம்புகளால் துளையுடன் இருப்பன,
(பயிற்சியில்)குறிதப்பாமல் அம்புகள் எய்த இலக்குகள் போன்றன;
குதிரைகளோ, எதிரியைத் தாக்கும் நேரம் பார்ப்பவன், இடமும், வலமுமாகிய இடங்களைக் காட்ட,
கடிவாளம் தேய்த்த சிவந்த வாயை உடைமையால்
தன் இரையின் கழுத்தைக் கவ்விய புலியைப் போன்றன;
களிறுகளோ, கதவை முறித்துக் கண் சிவந்து மோதி
நுனி மழுங்கிய வெண்மையான கொம்புகளால்
உயிரை உண்ணும் கூற்றுவனைப் போன்றன;
நீதான், அசையும் தலையாட்டமுடைய விரைந்து இயங்கும் குதிரைகளுடன்
பொன்னாலான தேர் மீது பொலிவுடன் தோன்றி
பெரிய கரிய கடல் நடுவே உயர்ந்து எழுகின்ற
சிவந்த ஞாயிற்றின் அழகுடன் விளங்குகிறாய்;
நீ அத்தன்மையுடையவனாயிருப்பதால்
தாயில்லாத உண்ணாத குழந்தையைப் போல
ஓயாமல் அழும் உன்னைப் பகைத்தவர் நாடுகள்.

# 5 நரிவெரூஉ தலையார்


எருமை போன்ற கரும் பாறைகள் இருக்கும் இடங்கள்தோறும்
பசுக்களைப் போலப் பரவிக்கிடக்கும் யானைகளை உடையவனே! வலிமையுடன்
காட்டகத்து அமைந்த நாட்டினையுடையவனே! பெருமானே!
நீ ஒருவனே தனித்துச் சிறந்து விளங்குவதால் உன்னிடம் ஒன்று கூறுவேன்,
அருளும் அன்பும் இல்லாமல் நீங்காத
நரகத்தைச் சேர்ந்தவருடன் ஒன்றாமல், உன்னால் காக்கப்படும் நாட்டைக்
குழந்தையைக் கையாள்பவரைப் போல் பேணிப் பாதுகாத்திடுக,
அத்தகைய காவல் அருளுடையது, பெறுவதற்கு மிகவும் அரியது.

# 6 காரிகிழார்


வடக்கிலிருக்கும் பனி தங்கிய நெடிய இமயமலையின் வடக்கும்,
தெற்கிலிருக்கும் அச்சந்தரும் குமரியாற்றின் தெற்கும்,
கிழக்கிலிருக்கும் கரையை மோதுகின்ற சகரரால் தோண்டப்பட்ட கடலின் கிழக்கும்,
மேற்கிலிருக்கும் பழையதாய் முதிர்ந்த பெருங்கடலின் மேற்கும்,
கீழேயிருக்கும், நிலம், வான், சுவர்க்கம் என்ற மூன்றும் சேர்ந்து அடுக்கிய முறையில் முதலாவதான
நீர்நிலையிலிருந்து உயர்ந்து தோன்றும் நிலத்திற்குக் கீழேயும், மேலேயிருக்கும்
ஆனிலையுலகம் எனப்படும் கோ லோகத்திலும் அடங்காத
அச்சமும் புகழும் உன்னுடையதாகி, பெரிய அளவில்
சமமாக ஆராயும் துலாக்கோலின் நடுவூசி போல ஒரு பக்கத்தில்
சாயாது இருப்பாயாக; உன் படை, குடி முதலியன சிறந்துவிளங்கட்டும்;
போர் செய்ய எதிர்த்துவந்த பகைவரின் நாடுகளில்
உனது கடல் போன்ற படை உள்ளே புகுந்து முன்செல்ல, அடர்ந்த புள்ளிகளையும்
சிறிய கண்களையும் உடைய யானைப்படையை தடையின்றி நேரே ஏவி,
பசுமையான விளைநிலப் பக்கத்தையுடைய பல அரிய அரண்களைக் கைப்பற்றி
அந்த அரண்களில் கொள்ளப்பட்ட அழகுபடச் செய்த அணிகலன்களைப்
பரிசிலர்க்கு முறையாக வழங்கி,
தாழ்வதாக நின் வெண்கொற்றக்குடை, முனிவர்களால் துதிக்கப்படும்
முக்கண் செல்வரான சிவபெருமான் கோயிலை வலம்வருவதற்கு;
வணங்குக, பெருமானே உன் மணிமுடி, சிறந்த
வேதங்களை ஓதும் அந்தணர்கள் உன்னை வாழ்த்த எடுத்த கைகளின் முன்னே;
வாடிப்போகட்டும் இறைவனே, உன் தலைமாலை, பகைவரின்
நாடுகளை எரிக்கின்ற மணக்கின்ற புகை தடவிச்செல்வதால்;
தணியட்டும் உன் கோபம், வெண்மையான முத்தாரத்தையுடைய
உன் தேவியரின் சிறுசினம் சேர்ந்த ஒளிமிகு முகத்தின் முன்னே;
இதுவரை வென்ற வெற்றியினால் எழும் இறுமாப்பை வென்று, அவற்றை உன் மனத்துள் அடக்கிய,
குறைவுபடாத கொடைக்குணம் கொண்டு தகுதி மிகுதியும் பெற்ற குடுமியே!
குளிர்ந்த கதிர்களைக் கொண்ட திங்கள் போலவும், சுடுகின்ற தீச்சுவாலைகளைக் கொண்ட
ஒளி பொருந்திய கதிர்களைக் கொண்ட ஞாயிறு போலவும்
நிலைபெறுவாயாக, பெருமானே! நீ இந்த நிலத்தின் மேல்.

# 7 கருங்குழல் ஆதனார்

களிற்றினைச் செலுத்திய கால்களையும்,
வீரக்கழல் உராய்கின்ற திருத்தமான அடியினையும்,
அம்புடன் போரிட்டும், பிறர்க்கு அள்ளித்தருவதற்காகக் கவிந்த கொடை பொருந்திய கையில்
கண்ணைப்பறிக்கும் அழகுடைய வில்லையும்,
திருமகள் பிறரை மறுத்து உறையும் அகன்ற மார்பினையும்,
யானையையும் பெயர்க்கும் மிக்க வலிமையினையும் உடையவனே!
பகலென்றும் இரவென்றும் பாராமல், பகைவரின்
ஊரைச் சுடுகின்ற தீயின் வெளிச்சத்தில் அழுகையும், அரற்றுதலும் கொண்ட ஆரவாரத்திற்கிடையே
கொள்ளையிடுதலை விரும்புகின்றாய்; எனவே, நல்ல பொருள்கள்
இல்லையாகிப்போயின, விரைவாக இயங்குகின்ற தேரையுடைய வளவனே!
குளிர்ந்த நீர் பரந்த ஓசையையுடைய உடைப்புகளை, மண்ணினால் அடைப்பதை விடுத்து
மீனினால் அடைக்கும் புதுவருவாயினையுடைய
பயன் விளங்கும் ஊர்களையுடைய மாற்றாரின் அகன்ற இடத்தையுடைய நாடுகள் -

# 8 கபிலர்

உலகத்தைக் காக்கும் அரசர் உனக்கு வழிபாடு கூறி உன் சொற்படி நடக்க,
இன்பத்தை நுகர விரும்பி, நிலம் யாவர்க்கும் பொதுவானது என்ற சொல்லைப் பொறுக்கமாட்டாமல்
தன் நாட்டின் இடம் சிறியது - அதனை விரிவாக்கவேண்டும் என்னும் ஊக்கம் தன்னை உந்துதலால்
சோர்ந்து போகாத உள்ளத்தையும், சொந்தமாக எதனையும் வைக்க எண்ணாத ஈகைப் பண்பையும்,
பகைவரை வென்று அவரைக் கொல்லும் படையையும் உடைய சேரலாதனை,
எங்ஙனம் நீ ஒத்திருக்கிறாய், விரைவாகச் செல்லும் இயல்புடைய கதிரவனே?
பகற்பொழுதை உனக்கென வரையறுத்துள்ளாய், நிலவு எழும்போது நீ மறைவதால் நீ புறமிட்டுப்போகிறாய்,
தெற்கென்றும், வடக்கென்றும் மாறிமாறி வருகிறாய், மலையில் மறைந்துகொண்டு ஒளிந்துகொள்கிறாய்,
அகன்ற பெரிய ஆகாயத்திலும்
பகற்பொழுதுமட்டும் ஒளிவீசுகிறாய் உன் பலவான கதிர்களை விரித்து.

# 9 நெட்டிமையார்


பசுக்களும், பசுவைப் போன்ற இயல்புள்ள பார்ப்பன மக்களும்,
பெண்களும், நோயாளிகளும், வழிபாட்டுடன்
தென் திசையில் ஆவியாக இருக்கும் மூதாதையர்க்குப் பிதிர்க்கடன் செய்யும்
பொன் போன்ற புதல்வர்களைப் பெறாதவர்களும்,
எம் அம்புகளை விரைவாகச் செலுத்தப்போகிறோம், உம் அரண்களுக்குள் சேர்ந்துவிடுங்கள் என்று
அறநெறியைச் சொல்லும் கொள்கையைப் பூண்ட மறத்தினையுடைய
கொல்கின்ற யானையின் மேல் உயர்த்தப்பட்ட கொடிகள் விசும்பினுக்கு நிழலைச்செய்யும்
எம்முடைய வேந்தனாகிய குடுமி வாழ்வானாக, தம்முடைய முன்னோனான,
சிவந்த தன்மையுள்ள பசும்பொன்னை கூத்தர்க்கு வழங்கிய
முந்நீராகிய கடலின் தெய்வத்திற்கு எடுத்த விழாவினையுடைய நெடியோன் என்பவனின்
நல்ல நீரைக்கொண்ட பஃறுளி என்னும் ஆற்றின் மணலைக்காட்டிலும் பல ஆண்டுகள் - 

# 10 ஊன் பொதி பசும் குடையார்

உன்னை வழிபடுவோரை மிகவும் நன்றாய் அறிந்துவைத்திருக்கிறாய்,
பிறர் மீது பழி சுமத்துவோரின் சொற்களை நம்பமாட்டாய்,
நீ உண்மையாகக் கண்டறிந்த தீமையை ஒருவரிடம் கண்டால்
அதனை நீதிநூல்களுக்குத் தக்கவாறு ஆராய்ந்து அத் தீமைக்குத் தகுந்தவாறு தண்டிப்பாய்,
வந்து உன் பாதத்தை அண்டி உன் முன்னே நின்றால்
தண்டனையைக் குறைப்பாய், முன்னிலும் பெரிதாக அருள்செய்வாய்,
சுவையில் அமிழ்தத்தை வென்று மணக்கும் தாளிப்பு உள்ள சோற்றை
வருபவர்க்குக் குறைவில்லாமல் வழங்குகின்ற பழி தீர்ந்த வாழ்க்கையையுடைய
குலப்பெண்களுடன் காதற்போரிடுவதேயன்றி, பகைவீரரால்
வீரப்போர் புரிதல் இயலாதாகிய, இந்திரவில் போன்ற மாலையை அணிந்த மார்பினனே!
செய்துவிட்டுப் பின்னர் வருத்தப்படாத செயல்களையும், சேய்மையில் விளங்கும் புகழினையும் உடைய
நெய்தலங்கானல் என்னும் ஊரையுடைய நெடியவனே!
உன்னைச் சேரவே நாங்கள் வந்தோம், உன்னைப் பாடிப் போற்றுவோம் பலமுறை.

# 11 பேய்மகள் இளவெயினியார்

மென்மையான மயிரையுடைய திரண்ட முன்கையினையும்
தூய அணிகலன்களையும் உடைய அழகு மங்கையர்
வண்டல் மணலில் செய்த பாவைக்குச் சூட
வளைந்த கிளைகளில் பூக்களைக் கொய்து
குளிர்ந்த பொருநை என்னும் அமராவதி ஆற்று நீரில் பாய்ந்து குளிக்கும்
வானை முட்டிய புகழினையும் வெற்றியையும் உடைய வஞ்சி நகரில்
புகழ் வாய்ந்த வெற்றியையுடைய வேந்தனும்
பகைமையாகிய வெம்மையுடைய அரண்களை வென்று
வலிமையுடன் எதிர்த்தவரைப் புறங்கண்டான்;
அவ்வாறு புறங்கண்ட வலிமை மிக்க வேந்தனின்
வீரத்தைப் பாடிய பாடினியும்
அழகுடன் விளங்கும் சிறந்த பல கழஞ்சுப் பொன்னால் செய்யப்பட்ட
நல்ல அணிகலன்களைப் பெற்றாள்;
அந்த அணிகலன்களைப் பெற்ற பாடினியின்
ஏழிசையில் முதலாவதாகிய குரலென்னும் தானத்தில் பொருந்தும் பாடலில் வல்ல பாணனும்
(அசை நிலை)
ஒளிவிடும் நெருப்பில் ஆக்கப்பட்ட பொற்றாமரையாகிய
வெள்ளி நாரால் தொடுத்த பூவைப் பெற்றான்.

# 12 நெட்டிமையார்


பாணர்கள் பொற்றாமரை மலரைச் சூடவும், புலவர்கள்
நெற்றிப்பட்டத்தின் அழகு பொலிந்த மத்தகத்தையுடைய யானையுடனே அலங்கரித்த தேரினில் ஏறவும்
இது அறம் ஆகுமா? ஆற்றலும் மாண்பும் மிக்க குடுமியே!
வேற்றரசரின் நிலத்தை அவர்க்குத் துன்பம்வரும்படி கைப்பற்றி
இன்பமானவற்றைச் செய்கிறாய் உன் பரிசிலரிடத்தில்.

# 13 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

இவன் யார் என்று நீ கேட்டால், இவன்தான்
புலித்தோலால் செய்யப்பட்ட கவசம் சிதையும்படி
எய்யப்பட்ட அம்பு கிழித்த அகன்று உயர்ந்த மார்பினையுடையவன்,
கூற்றம் போன்ற களிற்றின் மேலிருப்பவன்;
அந்தக் களிறோ, கடலில் செல்லும் கப்பலைப் போலவும்,
பல விண்மீன்களின் நடுவே திகழும் திங்களைப் போலவும்,
சுறாமீன் கூட்டத்தைப் போன்ற வாள்வீரர் சூழ்ந்து வர
தமக்குப் பழக்கமான பாகரை அறியாமல், மதம்பிடித்துக்கொண்டது;
கேடு வராமல் இவன் திரும்பிச் செல்லட்டும் -
வயலில் மயில்கள் உதிர்த்த தோகைகளை,
கதிரறுக்கும் உழவர்கள் நெற்கட்டுகளோடு சேர்த்துக் கட்டுகின்ற,
கொழுத்த வயல் மீன்களையும், நன்கு முதிர்ந்த கள்ளினையும் உடைய,
மிகுந்த நீராகிய கடலையே வேலியாகக் கொண்ட, நாட்டிற்கு உரிமையாளன்.

# 14 கபிலர்

கடுமை நிறைந்த, கொல்லும் தொழிலையுடைய யானைகளால்
காவலையுடைய கணையமரத்தை முறித்து
இரும்பினாலான அழகிய அங்குசத்தால்
முன்னால் அவற்றைச் செலுத்தி, பின்னர் அவற்றை வேண்டும் அளவில் நிறுத்தவும்,
குந்தாலியால் நிலத்தை அகழ்ந்து குழியாக அமைந்த அகழியின்
நீர்ப்பரப்பின் ஆழத்தின் உயர்ச்சியைக் குறித்து, அதனிடம் செல்லாமல்
நிமிர்ந்த ஓட்டத்தையுடைய குதிரைகளைத் தாங்கிப் பிடிக்கவும்,
அம்பறாத்தூணி பொருந்திய முதுகினையுடையவனாய், தேரின் மேல் நின்று
வில்லின் வலிய நாண் வடு உண்டாக்குமளவிற்கு அம்புகளைச் செலுத்தவும்,
பரிசிலர்க்குப் பெறுவதற்கரிய அணிகலன்களை அளிக்கவும், தலைவனே!
வலிமையுடையனவாய் இருக்கின்றன, உனது முழங்காலைத்தொடும் பெரிய கைகள்;
புலால் நாறும் சிறந்த ஊன் துண்டத்தை
பூ மணம் கமழும் புகையைக் கொளுத்தி, ஊனையும், துவையலையும்,
கறிச்சோறினையும் உண்டு வருந்தும் தொழிலையன்றி
வேறு தொழிலை அறியாதிருப்பதால், மிகவும்
மெதுவாக இருக்கின்றன, பெருமானே! பெண்டிருக்கு
ஆற்றமுடியாத வருத்தம் தரும் மார்பினையும், உன்னுடன் போரிடவருவோர்க்கு
பெரிய நிலம் போன்ற வலிமையினையும் கொண்டு
போரில் சிறந்து விளங்கும் முருகனைப் போன்றவனே! உன்னைப் பாடுபவரின் கைகள் - 

# 15 கபிலர்


விரைகின்ற தேர்கள் குழிகளையுண்டாக்கின தெருக்களில்
வெள்ளை வாயினைக் கொண்ட கழுதைகளான அற்ப விலங்குகளை ஏரில் பூட்டிப்
பாழாக்கினாய், பகைவரின் அகன்ற இடங்களைக் கொண்ட நல்ல அரண்வெளிகளை;
பறவைகள் சத்தமிடும் புகழமைந்த விளைவயல்களில்
வெண்மையான தலையாட்டம் அணிந்த செருக்குடன் இருக்கும் குதிரைகளின் கவிந்த குளம்புகள் தாவ
தேரினை ஓட்டிச்சென்றாய், உன் பகைவரின் நாட்டினில்;
அசைகின்ற இயல்பினையும், பெரிய கழுத்தினையும்,
பரந்த அடியினையும், சீறுகின்ற பார்வையையும்,
ஒளிவிடும் கொம்புகளையும் உடைய களிற்றை, அவர்களின்
காவல் மிகுந்த குளங்களில் படியச்செய்தாய்;
அப்பேர்ப்பட்ட சீற்றத்தையும், அதற்கேற்ற செயல்களையும் உடையவன் என்பதால்,
பளிச்சிடும் இரும்பால் செய்யப்பட்ட ஆணிகளும் பட்டமும் அறைந்த அழகுமிக்க நெடும் கேடகத்துடன்
நிழலுண்டாக்கும் நீண்ட வேலினை ஏந்தி, பகைவர்
உனது பளீரென்ற படைக்கலங்களையுடைய விரைவான தூசிப்படையின் வலிமையை அழிக்க எண்ணி
ஆசையுடன் வரும்போது, அவர்களின் ஆசை பின்பக்கம் ஓட,
பழியுண்டாக வாழ்ந்தவர் பலரோ? குற்றமில்லாத
நல்ல அற நூலிலும், நால்வகை வேதத்திலும் சொல்லப்பட்ட
அடைவதற்கு அரிய மிக்க புகழையுடைய சமீது, பொரி ஆகிய மேலே தூவப்படும் சிறந்த பொருளுடன்
நெய் மிக்க ஓமப்புகை பொங்கி எழ, பலவாறு மாட்சிமைப்பட்ட
கெடாத சிறப்பையுடைய வேள்வியைச் செய்துமுடித்து
வேள்வித்தூண்களை நட்ட அகன்ற வேள்விச்சாலைகள் பலவோ?
இவற்றில் எது பல? பெருமானே! வார்களைக் கொண்டு
இழுத்துக்கட்டப்பட்ட, வாயில் கரிய சாந்து பூசப்பட்ட முழவையுடைய
பாடினி பாடும் வஞ்சிப்பாடலுக்கு ஏற்ப, வஞ்சிப்போரைப் பற்றி
நினைக்கும் வலிமையினையுடையவனே , உனக்கு.

# 16 பாண்டரம் கண்ணனார்


தன் போர்த்தொழிலில் மாண்புடன் விளங்கும் விரைந்து செல்லும் குதிரைகளுடன்
மேகங்களைப் போன்று கேடகங்களைப் பரப்பி,
போர்முனை கலங்குமாறு முன்னேறிச் சென்று, பகைவரின்
நெல்விளையும் வயல்களைக் கொள்ளையடித்து,
வீட்டுமரங்களை விறகாக்கி,
காவல்மிகுந்த நீர்த்துறைகளில் களிறுகளைப் படுக்கவைத்து,
பகல் என்று சொல்லும்படி மூட்டிய சுடு நெருப்பின் வெளிச்சம்
மறைகின்ற சுடரினைக் கொண்ட ஞாயிற்றின் செக்கர்வானம் போல் தோன்ற,
எதிரிநாடு அழியுமாறு தங்கும் எல்லையில்லாத படையினையும்,
யாரும் துணைக்கு வரவேண்டாத போர் வெற்றியினையும்,
புலால் நாறும் வாளினையும், பூசிப் புலர்ந்த சந்தனம் கொண்ட மார்பினையும்,
முருகனது சீற்றம் போன்ற சீற்றத்தையும் கொண்ட அச்சம் பொருந்திய தலைவனே!
ஒன்றோடொன்று கலந்த வள்ளைப்பூவையும், மலர்ந்த ஆம்பல் பூவையும்
குளிர்ச்சியையுடைய பகன்றைப்பூவையும், பழத்தையுடைய பாகற்பூவையும் உடைய
கரும்பு தவிர வேறு காட்டை அறியாத
பெரிய மருதநிலங்கள் பாழ்படும்படி
காவலையுடைய நல்ல நாட்டை எரியூட்டினாய்,
அஞ்சத்தக்க நல்ல போரைச் செய்வதற்கு
உன் எண்ணத்திற்கேற்ப ஒன்றுபட்டுப் போரிட்டன பெருமானே, உன் களிறுகள்.

# 17 குறுங்கோழியூர் கிழார்


தென்திசையில் குமரி, வடதிசையில் இமயமலை,
கிழக்கிலும் மேற்கிலும் கடல் ஆகியவையே எல்லையாக
இடைப்பட்ட இடத்தின் குன்றுகளும், மலைகளும், காடுகளும், நாடுகளும் என இவற்றை ஆள்வோர்
ஒன்றுபட்டு வழிபாடு மொழிய
தீய செயலைப் போக்கி, செங்கோலைத் திருத்தமாகக் கொண்டு,
நேரிதான இறையால் உண்டு, நடுவுநிலையைச் செய்து,
இனிமையாக உருண்ட ஒளியையுடைய ஆட்சிச்சக்கரத்தால்
நிலம் முழுதையும் ஆண்டோரின் மரபினைக் காப்பவனே!
குலை தாழ்ந்து கொள்ளத்தக்கதாய் அமைந்த தென்னையையும்,
அகன்ற வயல்வெளியையும், மலையாகிய வேலியையும்
நிலவொளி போன்ற மணலையுடைய அகன்ற கடற்கரைச் சோலைகளையும்,
தெளிந்த உப்பங்கழிகளில் தீப்பிடித்தது போன்ற பூக்களையும் கொண்ட
குளிர்ந்த தொண்டி மக்களின் வெற்றி மிக்க வீரனே!
யானையைப் பிடிக்கும் குழியின்மேல் பரவின பொய்மூடியின் பாரம்தாங்கும் சக்தியை மதிக்காமல்
நெடிய குழியினில் அகப்பட்ட
பெருமையும், மிக்க வலிமையும் உடைய,
முதிர்ச்சியுற்ற கொம்பினையுடைய, கொல்லும் களிறு
குழியின் நிலை சரிய அதனைத் தூர்த்து,
தன் இனம் விரும்ப, அதனோடு சேர்ந்தாற்போல,
பொறுப்பதற்கு அரிய வலிமையால் பகைவரை மதியாமல், நீ அடைந்த
பெரும் பின்னடைவினை, பலரும் மகிழும்படியாக
வேறொரு சூழ்ச்சியால்போய் பரந்த உரிமையையுடைய இடத்தின்
உன் சுற்றத்தார் பலரின் நடுவே புகழ்ந்து சொல்லப்படுதலால், 
நீ சிறைப்படும் முன் உன்னிடம் தோற்றவர்கள் தாம் இழந்த உயர்ந்த தம் நிலத்தையும்,
உன்னிடம் சென்ற தம் சிறந்த அணிகலன்களையும், நீ இப்போது வந்துவிட்டதால்
திரும்பப் பெற முடியும் உன் நெஞ்சு தமக்கு உரித்தாகப் பெற்றால் என்று நினைத்தும்,
உன் வரவை எதிர்பாராமல், தம் அரசைக் கைப்பற்றிய பகைவர் எடுத்த கொடியையுடைய உயர்ந்த மதிலையும்
மிக்க காவலையுடைய அகன்ற தமது அரண்களையும்
இனி தாம் உன்னிடம் திரும்ப இழந்துபோவோம், நீ
வெகுண்டு பார்ப்பாய் மிகுதியாக என்று நினைத்தும்,
பகை வேந்தர் உனக்கு ஏவல் செய்யத் தொடங்குவதற்குக் காரணமான உன்
ஆற்றலோடு, உன் புகழையும் உயர்த்திக் கூறி
உன்னைக் காண்பதற்கு வந்திருக்கிறேன், பெருமானே! ஒன்றுசேர்ந்த
மேகங்கள் என்று எண்ணி மருளத்தக்க பல கேடகங்களையும், மலை என்று எண்ணி
வண்டுகள் வந்து தங்கும் பெரிய பலவான யானைகளையும்,
பகைவர் பயப்படும்படியாகப் பெருத்து, கடல் என்று நினைத்து
மேகங்கள் நீரினை முகக்க இறங்கும் படையினையும், நீங்காத
நஞ்சு சுரக்கும் பல்லினையுடைய பாம்புகளின் தலை நடுங்க
இடிக்கும் இடியைப் போன்று முழங்கும் முரசினையும்
குறைவில்லாமல் கொடுக்கும் கொடைப்பண்பையும் கொண்ட குடநாட்டவர் வேந்தனே!

# 18 குடபுலவியனார்


முழங்குகின்ற கடலால் முழுவதும் சூழப்பட்டு
பரந்து கிடக்கின்ற அகன்ற உலகத்தைத்
தம்முடைய முயற்சியால் கைப்பற்றித் தம் புகழை நிலைநிறுத்தி
தாம் ஒருவராகவே ஆண்ட ஆற்றல் மிக்கோரின் வழியில் தோன்றியவனே!
ஒன்றைப் பத்துமுறை அடுக்கிய கோடி என்னும் எண்ணைக் கடைசி எண்ணாகச் செய்த
பெரிய அளவினதாகுக உன் ஆயுள்,
நீர் மேல் தாழ்ந்திருக்கும் குட்டையான காஞ்சிமரத்தின்
பூவினைக் கவ்விப்பிடிக்கும் கூட்டமான வாளைமீன்களையும்,
சிறிய ஆரல் மீன்களையும், பருத்த வரால் மீன்களையும்,
நிறமுள்ள கெடிற்று மீன்களையும் கொண்ட குழிவான கிடங்கினையும்,
வானமே அஞ்சும் திருந்திய நெடிய மதிலையும் உடைய
வளம்பொருந்திய பழைய ஊரினையுடைய வலிமையுள்ள வேந்தனே!
இறந்தபின் போகும் மறுமை உலகத்தில் நுகரும் செல்வத்தை விரும்பினாலும்,
உலகத்தைக் காப்பவரின் தோள் வலிமையைக் கெடுத்து
நீ ஒருவனே தலைவனாக ஆவதை விரும்பினாலும், மிகுந்த
நல்ல புகழை நிலைநிறுத்த விரும்பினாலும், அந்த விருப்பங்களுக்குரிய
தகுதியைக் கேட்பாயாக இப்போது, பெரியவனே!
நீர் இல்லாமல் வாழமுடியாத இந்த உடம்புகளுக்கெல்லாம்
உணவு கொடுத்தவர்கள் உயிரையும் கொடுத்தவர் ஆவர்,
உணவையே முதலாவதாக உடையது அந்த உணவால் ஆகிய உடம்பு,
உணவு என்று சொல்லப்படுவது நிலமும் நீரும் ஆகும்,
அந்த நிலத்தையும் நீரையும் ஒன்றாகப் பெற்றவர்கள், இந்த உலகத்தில்
உடம்பையும் உயிரையும் படைத்தவர் ஆவர்,
விதைத்துவிட்டு மழையை எதிர்நோக்கியிருக்கும் புன்செய்நிலம் இடம் அகன்ற
நிலத்தையுடையதாயினும், அதனை அடைந்து ஆளுகின்ற
அரசனின் முயற்சிக்குப் பயன்படாது, அதனால்,
கொல்லும் போரையுடைய செழியனே! இதனைச் சிறிதாக எண்ணாமல், விரைந்து
நிலம் நெகிழ்வாக இருக்கும் இடங்களில் நீர்நிலைகள் பெருகும்படி
நீரைத் தடுத்து நிறுத்தியவர், இந்த உலகத்தில் தம் புகழையும் நிலைநிறுத்துவார்,
அவ்வாறு நிலைநிறுத்தாதவர் தம் புகழையும் நிலைநிறுத்தாதவரே ஆவர்.

# 19 குடபுலவியனார்


ஒலிக்கின்ற கடல் சூழ்ந்த மண் திணிந்த அகன்ற உலகத்தில்,
தமிழ்ப்படை கைகலந்த தலையாலங்கானத்தில்,
நிலைபெற்ற உயிர்கள் பலவாக இருந்தாலும், அவற்றைக் கொள்ளும் கூற்றுவன் ஒருவனே என்பதை
உன்னோடு சீர்தூக்கி ஒப்புமை காணும்படியான வெற்றிதரும் வேலையுடைய செழியனே!
பெரிய புலியைப் பிடிப்பதற்காக வேட்டுவன் எந்திரம் அறிந்து மாட்டிவைத்த
பெரிய கல்லையுடைய அடார் என்னும் கற்பொறியைப் போல் இருக்கும் என்று விருப்பத்துடன்
நான் தழுவினேன் அல்லவா! அச்சத்தால் கலங்கி
மலையிலே தங்கின குருவிக்கூட்டம் போல,
அம்பு சென்று தைத்த பொறுப்பதற்கு அரிய புண்ணையுடைய யானையின்
உள்ளே துளையையுடைய பெரிய கையை அதன் வாயோடு சேர்த்துத் துண்டித்து, அந்த யானை
உழுகின்ற கலப்பையைப் போன்று நிலத்தின் மேல் விழுந்து புரள
வெட்டிப் போர்க்களத்தின் மீது வீழ்த்திய ஏந்திய வாளையுடைய வெற்றிவீரர்களாய்
எம் தலைவனுடன் இருந்தார் எமது புல்லிய தலையையுடைய புதல்வர்கள்
இப்படிப்பட்ட வெற்றி நமக்கும் உண்டோ என்று
முதிய மறக்குடியில் பிறந்த பெண்கள் இன்புற்று மனம்கசிந்து அழ, அதைக் கண்டு வெட்கப்பட்டு
கூற்றுவன் இரங்கிய அச்சம்தரும் போர்க்களத்தில்
எழுவரின் மிகுந்த வலிமையை வென்றவனே! உன்
கழுவப்பட்டு ஒளிரும் முத்தாரம் கிடந்த உன் மார்பை (- நான் தழுவினேன் அல்லவா!)

# 20 குறுங்கோழியூர்கிழார்


பெரிய கடலின் ஆழமும்,
அகன்ற உலகத்தின் பரப்பும்,
காற்று இயங்கும் திசையும்,
எந்தவிதப் பற்றுக்கோடுமின்றி நிலைபெற்ற ஆகாயமும் என்று சொல்லப்படுகின்ற
அவை அனைத்தையும் அளந்து அறிந்தாலும், நீ அளப்பதற்கு அரியவன் -
உன்னுடைய அறிவு, இரக்கம், மிகுந்த பரிவு ஆகியவற்றில்;
சோறு ஆக்கும் நெருப்பின் வெம்மையுடன்,
சிவந்த ஞாயிற்றின் வெம்மையையும் அன்றி
வேறு பகைமையின் வெம்மையை அறியார் உன் ஆட்சியில் வாழ்வோர்;
வானவில்லை அன்றி கொலைசெய்யும் வில்லை அறியார்;
ஏர்ப்படையை அன்றி போர்ப்படையை அறியார்;
போர்செய்யும் திறமையை அறிந்த வீரருடனே பகைவர் மாய, அந்தப்
பகைவரின் மண்ணைக்கொண்டு உண்ணும் தலைவனே! உன் நாட்டிலுள்ள
சூல்கொண்ட மங்கையர் வேட்கையினால் உண்டால் அன்றி
பகைவர் உண்ணாத அரிய மண்ணினை உடையவனே!
அம்புகள் வேலையின்றி இருக்கும் காவல் மிகுந்த அரணையும்
அறம் நிலைபெற்ற செங்கோலையும் உடையவன் நீ;
புதுப்பறவைகளின் வரவு, பழைய பறவைகள் நீங்குதல் ஆகிய தீய சகுனங்கள் என்ன நேர்ந்தாலும்
மனம் சஞ்சலப்படாத சேமமாகிய பாதுகாவலை உடையவன்;
நீ அத்தகையவனாக இருப்பதினால்
உலகத்து நிலைபெற்ற உயிர் எல்லாம் உனக்கு அஞ்சும்.

# 21 ஐயூர் மூலங்கிழார்

உன்னைப் பாடுகின்ற புலவர்களின் புலைமையின் எல்லையைக் கடந்த புகழ்மிக்க தலைவனே!
நிலத்தின் எல்லையைக் கடந்து ஆழமான இடத்தையுடைய அகழி,
வானத்தைத் தொடுவது போன்ற உயர்ந்த மதில், வானத்தில்
மீன்கள் பூத்துக்கிடப்பதைப் போன்ற வடிவையுடைய சூட்டு என்னும் கோட்டையின் ஏவறைகள்
ஞாயிற்றின் கதிர்களும் நுழையமுடியாதபடி நெருங்கி வளர்ந்த மரங்கள் செறிந்த காவற்காடு,
நெருங்க முடியாத சிற்றரண்கள் ஆகியவற்றால் சூழப்பட்ட கானப்பேர் எயில் என்னும் அரணை (நீ கைப்பற்ற)
வலிமையான கைகளையுடைய கொல்லனால் செந்தீயில் இடப்பட்ட
இரும்பு தன் வெப்பத்தால் உறிஞ்சிக்கொண்ட நீரினை மீட்பதைக்காட்டிலும் மீட்பது அரிது என்று
வேங்கைமார்பன் வருந்தும்படி, ஒவ்வொருநாளும்
போரிடும்போதெல்லாம் உடைத்துச்சூடியபின் தழைத்த தும்பையையுடைய, புலவர்கள்
பாடுகின்ற துறைகள் எல்லாம் முழுவதும் முடிந்துவிட்ட, வெற்றியினையுடைய வேந்தனே!
உன்னை மதிக்காத பகைவர் தம் பெயருடனே மாய்ந்துபோக,
வெற்றிப்புகழுடனே விளங்கிப் பொலிக உனது வேல்.

# 22 குறுங்கோழியூர் கிழார்


தொங்கிக்கொண்டு அசைகின்ற தும்பிக்கையுடனே, தலை நிமிர்ந்த நடையை உடையன;
மாறிமாறி ஒலிக்கும் மணியுடனே, உயர்ந்த கொம்பினை உடையன;
பிறை போன்று இடப்பட்ட மத்தகத்துடனே, சினம் பொருந்திய பார்வையை உடையன;
பரந்த அடியுடனே, பெரிய கழுத்தை உடையன;
தேனடை கலைந்த மலையைப் போல
தேனீக்கள் ஆரவாரிக்கும் மணக்கும் மதநீருடன்
புண்ணிலிருந்து வடியும் நீருடன் பெரிய தலையை உடையன;
இப்படிப்பட்ட வலிமை மிகுந்த இளங்களிறுகள்
கம்பத்தை ஒட்டி நின்ற நிலையிலேயே அசைந்துகொண்டிருக்க,
பக்கத்தில் நின்று கதிர்களைப் பரப்பும்
வானத்தில் இருக்கும் திங்கள் போன்ற
முத்துமாலையையுடைய வெண்கொற்றக்குடையின் நிழலில்
தம் பக்கத்தில் வாள் இல்லாதார் அக்குடையே காவலாக உறங்க;
அசைந்தாடும் செந்நெற்கதிரால் வேயப்பட்ட
மெல்லிய கரும்புகளே கழைகளாகக் கட்டப்பட்ட ஒருங்குபட்ட கூரை
விழா எடுத்து முடித்த இடம் போல
பல்வேறுபட்ட அழகுடன் விளங்க,
குற்றிக்கொண்டே இருக்கும் உலக்கையொலியுடன்
மிக்க ஆரவாரத்தையுடைய அகன்ற இடத்தில்,
பொன்னால் செய்யப்பட்ட இதழ்களையுடைய பசும் தும்பையுடன்,
மேலே ஆடுகின்ற தலையையுடைய பனந்தோட்டைச் செருகி
சினம் கொண்ட வீரர் வெறியாடும் குரவைக் கூத்தின் ஒலி
ஓதத்தையுடைய கடல் ஒலி போல கிளர்ந்து பொங்க,
இன்ன இடம் என்று பாராமல், எங்கும் பரந்து கிடக்கும்
அகன்ற பாசறையின் காவலனே!
பகையரசர் பணிந்து தந்த திறையால்
தம்மைச் சேர்ந்தவருடைய சுற்றத்தை நிறைக்கும்
உயர்ந்த கொல்லிமலையோரின் கொலைத்தொழில் மிக்க பொருநனே!
யானையின் பார்வையைப் போன்ற பார்வையைக் கொண்ட வெற்றியை விரும்பும் சேய் என்பவனே!
வாழ்க நீ பெருமானே! உன் எல்லையில்லாத செல்வத்தை
உன்னைப் பாடியதால் விளங்கிய செம்மையான நா,
பின்னர் பிறர் புகழைச் சொல்லாதவண்ணம்
தனக்கென வைத்துக்கொள்ளாது பிறர்க்குக் கொடுக்கும் ஆற்றல் மிக்க எம் வேந்தனே!
மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை பாதுகாத்த நாடு
தேவர் உலகத்தைப் போன்றது என்று பிறர் சொல்லக் கேட்டு வந்து
என் கண்ணுக்கு இனிதாகக் கண்டேன், பெருமானே! வெறுப்பற்ற முயற்சியுடன்
வேற்று நாட்டில் சென்று தங்கும் படைகளுடன்
உன் நாட்டில் சோறு மிகுதியாகச் செயல்படுவாய், ஏனெனில் நீ சோம்பலில்லாதவன்.

# 23 கல்லாடனார்


உள்கூடு இல்லாத வலிமையான வயிரம் பாய்ந்த கம்பத்தில் கட்டிக்கிடப்பதை வெறுத்து
களிறுகள் சென்று படுத்துக்கொண்டதாலும், நீர் உண்பதாலும் கலங்கிய நீர்த்துறையையும்,
கார்காலத்து மணமுள்ள கடம்பின் பச்சை இலையினாலான மாலையினையுடைய
சூரபன்மனைக் கொன்ற முருகனின் கூளிச் சுற்றத்தைப் போன்ற உன்னுடைய
கூர்மையான நல்ல அம்பினையும் வளைந்த வில்லையும் உடைய மறவர்கள்
தமக்கு வேண்டியதை எடுத்துக்கொண்டு, வேண்டாமற்போட்டு மீந்துபோனதைப்
பகைவர் பயன்படுத்தமுடியாதபடி சிதறிப்போட்ட நிலங்களையும்,
நன்றாக வடிவமைக்கப்பட்ட கோடாலி வெட்டுவதால், ஊர்கள்தோறும்
காவல் மரங்கள் சாய்க்கப்பட்ட சோலைகளையும், பரந்த நகரங்களில்
சிறந்த தொழில்திறம் வாய்ந்த நல்ல இல்லங்களில் விரும்பும் சமையல் தீயைக் கெடுக்க
பெரும் தீ முழங்கிய பக்கத்தையும் பார்த்துப்
பகைவர் வெட்கப்படும்படியாக நாள்தோறும் அவர் நாட்டுக்குள் முன்னேறிச் சென்று
இன்னமும் இத்தன்மையுள்ள பலவற்றை இவன் செய்வான், எவரும்
தன்னை நெருங்கமுடியாத செயல்தெளிவுடையோன் என்று எண்ணும்படியாக,
பாரம் தாங்காமல் நிலமே நெளியும்படியாகக் கூடிய பெரும் படையினையுடைய
தலையாலங்கானத்தின் போரை எதிர்நின்று கொன்ற
காலனைப் போன்ற வலிமையினை உடையவனே! உன்னைக் காண்பதற்கு வந்தேன்,
கொம்பு இழந்த அழகிய ஆண்மான் புலிவசம் அகப்பட்டதாக,
சிறிய குட்டியை அணைத்துக்கொண்ட துள்ளுகின்ற நடையினையுடைய மென்மையான பெண்மான்
பூளைச்செடி ஓங்கி வளர்ந்த அஞ்சத்தக்க பாழ்பட்ட நிலத்தில்
வெண்மையான வேளைப்பூவைக் கொறிக்கும்
ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத அரிய காட்டு வழியில் - (உன்னைக் காண்பதற்கு வந்தேன்,)

# 24 மாங்குடி மருதனார்


நெல் அறுக்கும் திறம் மிக்க உழவர்கள்
எரிக்கும் சூரியனின் வெயிலை வெறுத்தால்
தெளிந்த கடல் அலைகளின் மேலே பாய்கின்ற - 
உறுதியான படகினை உடைய வலிமை மிக்க மீனவர்கள்
வெம்மையையுடைய கள்ளைக் குடித்து
மெல்லிய குரவைக்கூத்திற்கு ஏற்ற தாளத்துடன் ஆடுகின்ற - 
கடலிலிருந்து தெறித்து விழும் நீர்த்திவலைகளால் தழைத்துவளர்ந்த தேன் சொட்டும் புன்னையின்
மெல்லிய பூங்கொத்துக்களைத் தலைமாலையாய் சூடிய ஆண்கள்
ஒளிரும் வளையல்களை அணிந்த பெண்களுக்கு அக் குரவை ஆட்டத்தில் தம் தலைக்கையைத் தருகின்ற - 
வண்டுகள் மொய்ப்பதினால் மலர்ந்த குளிர்ந்த மணமுள்ள கடற்கரைச் சோலையில்
கடல்முள்ளிப்பூவால் செய்த மாலையை அணிந்த ஒளிரும் வளையல்களை அணிந்த பெண்கள்
பெரிய பனைமரத்தின் நுங்கின் நீரும்,
மென்மையான கரும்பின் இனிய சாறும்,
உயர்ந்த மணல்மேட்டில் கூட்டமாக இருக்கும் தென்னை மரத்தின்
இனிய இளநீருடன் சேர்த்துக் கலந்து,
இந்த மூன்று நீரையும் குடித்து கடலுக்குள் பாய்ந்து விளையாடும்
கொடுத்துத் தாங்கவேண்டாத பல மக்களும் வாழும் நல்ல ஊர்கள் நிறைந்த
தனக்கென வைத்துக்கொள்ளாத ஈகைக்குணமுடைய பெரிய வேள் அரசனாகிய எவ்வியின்
நீர் பாயும் மதகுகளையுடைய - மிழலைக்கூற்றம் என்னும் ஊருடன், வயல்களில்
கயல் மீன்களை மேயும் நாரைகள் வைக்கோல்போரில் தங்கும்,
பொன்னாலான முகபடாம் அணிந்த யானைகளையுடைய பழைய முதிர்ந்த வேளிரது
திரண்ட நெல்லினையுடைய முத்தூற்றுக்கூற்றம் என்ற ஊரினையும் கைப்பற்றிய
வெற்றி பொருந்திய உயர்ந்த குடையினையும், கொடியால் அழகுபெற்ற தேரினையுமுடைய செழியனே! 
நின்று நிலைப்பதாக உன் பிறந்த நட்சத்திரம், நில்லாது
பட்டுப்போவதாக உன் பகைவரின் நட்சத்திரங்கள்,
உன்னுடைய பழையதாய் மூத்த உயிரைவிட, உயிருடன் விளங்கி
முதிர்ந்த உடலைப் போன்ற உன்
வெற்றியையுடைய குடியின் பழைமையும் சிறப்பும் உடைய குலத்தில் பிறந்த
வாட்போரால் வாழ்பவர் உன் முயற்சியின் வலிமையை வாழ்த்த,
இரக்கும் பரிசிலர் உன் கொடைப்பண்பை எடுத்துச்சொல்ல,
ஒளிரும் வளையணிந்த மகளிர் பொன்னாலான கலங்களில் ஏந்திக்கொணர்ந்த
குளிர்ந்த மணங்கமழும் மதுவைக் கொடுக்க அதனை உண்டு, மகிழ்ச்சி மிகுந்து
அப்படி இனிதாக ஒழுகுவாயாக, பெருமானே! அந்த ஒழுக்கத்தில் நடக்க
வல்லவர்களையே வாழ்ந்தோர் என்று சொல்வர், பழைய புகழுடன்
பரந்த இடத்தையுடைய உலகத்தில் தோன்றி, (அப்புகழ்)
பரவும்படி ஒழுகாமல், நின்று மாய்ந்தோர் பலர் - (அவர் வாழ்ந்தார் எனப்படார்)

# 25 கல்லாடனார்


மீன்கள் விளங்கும் வானத்தில் பரவியிருக்கும் இருள் அகன்றுபோகும்படி,
விரைவுடன் செல்கின்ற முறைமையினையுடைய தன் இயல்பிலிருந்து வழுவாமல்
வலிய வெம்மையைக் கடுமையாகக்கொண்ட அச்சம் பொருந்திய ஞாயிறு
ஒளி விளங்கும் திங்களோடு, நிலத்தில் விழுந்ததைப் போன்று
பகைத்துக்கொள்ளமுடியாத ஆற்றல்கொண்ட வஞ்சினம் கூறும் (இரண்டு பெரிய)வேந்தர்களை
வீரர் புண்படுவதற்கு அஞ்சாத போர்க்களத்தில் மடியச் செய்து,
அவர்களின் வாரால் பிணிக்கப்பட்ட முரசங்களைக் கைப்பற்றிய போழுது,
நின்ற நிலையிலேயே உன்னைச் சூழ்ந்த வீரரைத் தாக்கியபோது திண்மையான பொருத்துவாய் கழன்று
சிதைவுறாமல் பிழைத்தது உன் வேல், செழியனே!
முலைகள் பொலிந்துவிளங்கும் தம் மார்பகம் வருந்துமாறு அடித்துக்கொண்டும்
அறிவு மயங்கியும் அளவற்ற அழுகையால் ஆரவாரித்தும்
பளிச்சென்ற நெற்றியையுடைய மகளிர் கைம்மை நோன்பினை மேற்கொள்ள,
ஒளிரும் ஆற்றின் கருமணல் போன்ற நெளிவுகளைக் கொண்ட அழகிய மென்மையான
குவிந்த கரிய கூந்தலைக் கொய்வதைக் கண்டு - (நீ போரை நிறுத்தியதால், சிதைவுறாமல் பிழைத்தது உன் வேல்

# 26 மாங்குடி மருதனார்


பெரிய கடலின் மிக ஆழமான இடத்தில்
காற்றால் தள்ளப்பட்ட மரக்கலம் (நீரினைக் கிழித்துக்கொண்டு செல்வது) போல
களிறு உட்புகுந்து (போர்வீரர் சிதறி ஓடுவதால்) போர்க்களத்தை அகலமாக்க,
அவ்வாறு களத்தை அகலச்செய்த பரந்த இடத்தில்
ஒளிர்கின்ற இலையையுடைய வேலை ஏந்தி,
மன்னர் மடிய போரில் கலக்கி,
புகழ் மிகும்படி பகைவரின் முரசுகளைக் கைப்பற்றி,
மணிமுடிதரித்த மன்னர் தலையை அடுப்பாகக் கொண்டு,
நீராய் ஓடும் குருதியை உலைநீராகக் கொண்டு
வீரவளை அணிந்த வீரரின் வெட்டுண்ட தோளையே துடுப்பாகக் கொண்டு துழாவிச் சமைத்த உணவால்
போர்க்களத்தில் களவேள்வி செய்த கொல்லும் போரையுடைய செழியனே!
விசாலமான அறிவையும், ஐம்புலனும் அடங்கிய விரதங்களையும்
நான்கு வேதங்களையும் உடைய அந்தணர் சுற்றியிருக்க
மன்னர்கள் ஏவல் செய்ய. நிலைத்த
வேள்வியைச் செய்துமுடித்த தப்பாத வாளினையுடைய வேந்தனே!
தவம் செய்தவர் உன் பகைவர், உனக்கு
எதிரிகள் என்னும் பெயரினைப் பெற்று
உன்னுடன் போரிட இயலாதவராய் இருந்தாலும் மேலுலகத்தில் சென்று வாழ்கின்றவர் - (தவம் செய்தவர்)


# 27 உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
சேற்றில் வளரும் தாமரை தந்த, ஒளிரும் நிறத்தையுடைய
நூற்றுக்கணக்கான இதழ்களைக் கொண்ட வரிசையைக் கண்டது போன்ற
ஏற்றத்தாழ்வு இல்லாத சிறந்த குடியில் பிறந்து
அரசுகட்டில் வீற்றிருந்தோரை நினைத்துப்பார்க்கும்போது
புகழ்ச்சியான சொற்களும், புலவர் பாடும் பாட்டுகளும் உடையோர் சிலரே,
தாமரை இலையைப் போலப் பயனின்றி இறப்பவர் பலரே!
புலவரால் பாடப்பெறும் புகழினை உடையோர் வானவெளியில்
வலவன் ஏவா வானவூர்தியை
அடைவர், தாம் செய்யும் நற்செயல்களை முடித்த பின் என்பார்கள் என்று சொல்லக்
கேட்டிருக்கிறேன், என் தலைவனே! சேட்சென்னியே! நலங்கிள்ளியே!
பெருகின ஒன்று தேயும் என்பதையும், தேய்ந்த ஒன்று பெருகும் என்பதையும்,
பிறந்த ஒன்று மாயும் என்பதையும், மாய்ந்த ஒன்று பிறக்கும் என்பதையும்,
கல்வியால் அறியாதவரும் நன்கு அறிந்துகொள்ளும்படி காட்டி
திங்களாகிய தெய்வம் இயங்குகின்ற உலகத்தில்
ஆற்றல் இல்லாதவர் என்றாலும், ஆற்றலுள்ளவர் என்றாலும்
வறுமையால் வருந்தி வந்தவரின் வயிற்றைப் பார்த்து
அவர் மீது இரக்கம்கொள்வதில் வல்லவனாக இரு, இரக்கம் இல்லாதவராய்
கொடுக்காமல் இருப்பதில் வல்லவராய் இருக்கட்டும்
குறைவில்லாத ஆற்றல் மிக்க உனக்குப் பகையாக எதிர்த்துநிற்போர்.

# 28 உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்

மனிதப் பிறப்பில், சிறப்புகள் இல்லாத பார்வையற்றோரும், உருவமாக அமையாத தசைத்திரளும்
கூனர்களும், குட்டைவடிவினரும், பேசமுடியாதோரும், காதுகேளாதோரும்,
விலங்கு வடிவம் கொண்டவரும், புத்தி பேதலித்தவர்களும் என்று உலகத்தில் உயிர்வாழ்வார்க்கு
எட்டுவகைப்பட்ட எச்சங்கள் எனப்படும் குறைவுகள் ஆகியவை எல்லாம்
பேதைத்தன்மையுடைய பிறப்புக்களேயன்றி, அவற்றால் பயன் எதுவும் இல்லை என்று
முற்காலத்திலும் அறிந்தவர்கள் சொல்லிப்போனார்கள், மேலும்
அந்தப் பயன்களின் கூறுபாடுகளே நான் உரைக்க வந்தது,
வட்டமான வரிகளையும், சிவந்த புள்ளிகளையும் கொண்ட காட்டுக்கோழிச்சேவல்
தினைப்புனம் காப்போரைத் துயிலெழுப்பக் கூவும்
காட்டிலுள்ளோர் உன் பகைவர், நீயோ
கரும்புக் காட்டுக்கு வெளியேநின்று கேட்கும் மக்களுக்கு, அறம் கருதி, உள்ளே இருப்போர்
பிடுங்கி எறிகின்ற கரும்பின் தூக்கியெறியப்பட்ட கழை, தாமரையின்
அழகிய பூக்கும் நிலையிலுள்ள மொட்டுக்களைச் சிதைத்து விழுந்ததாக, கூத்தர்களின்
ஆடுகளம் போன்று காட்சியளிக்கும் உள்நாட்டில் இருக்கிறாய்,
அதனால் அறம், பொருள், இன்பம் ஆகிய மூன்றையும்
செய்வதற்குப் பயன்படும் உன் செல்வம், பெருமானே!
பயன்படாதென்றால் அது உன்னைக் காக்காததே!

# 29 உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்

நெருப்பினால் சுட்டு ஆக்கப்பட்ட தகடுகளால் செய்த பொற்றாமரைப் பூவுடன்,
மெல்லிதாகத் தட்டி கம்பியாகச் செய்த நூலில் இட்டு
அலங்கரித்தல் தொழிலால் பொலிந்த பொன்னால் ஆன நறிய மாலையை
கலைந்துகிடக்கும் மயிரையுடைய கரிய தலை பொலிவுபெறச் சூடி
பாணர்கள் சூழ்ந்திருப்பாராக உன் நாளோலக்கம் என்னும் காலை அத்தாணி இருப்பில்,
பாணர்கள் சூழ்ந்திருப்பது முடிந்த பின்னால், பெண்களின்
தோள்கள் சூழ்ந்திருப்பதாக, உன்னுடைய சந்தனம் பூசிக் காய்ந்திருக்கும் மார்பினில், எப்போதும்
வெறுப்பே இல்லாத உன் மாளிகையின் முற்றத்தில் இனிமையாக முரசுகள் முழங்க
கொடியவரைத் தண்டித்தல், தகுதியுடையோருக்கு அருள்செய்தல் ஆகிய
இடையறாத நீதிமுறையில் சோம்பல் இல்லாதவன் ஆகி
நல்வினையின் நன்மையும், தீவினையின் தீமையும்
இல்லையென்று சொல்லுவோரை உறவாகக் கொள்ளாதிருப்பாயாக,
நெல் விளையும் வயல்களில் வந்து படியும் பறவைகளை ஓட்டுவோர்
தானாக விழுந்த பனங்கருக்கை விறகாக ஆக்கி, கழியிலிருக்கும் மீனைப் பிடித்துச் சுட்டு
விரும்பத்தக்க கள்ளைக் குடித்து முடித்தும் அது போதாதவராய், தென்னையின்
இளநீர்க் காய்களை உதிர்ப்பர், அப்படிப்பட்ட வளம் மிகுந்த நல்ல நாட்டினைப்
பெற்றவர்களாய் மகிழும் உன் படையினர்,
உன் பகைவர் வாழ்வது போன்ற, இரக்கம் தோன்ற
கூவை இலையால் மூடிய நான்கு கால்களைக் கொண்ட பந்தலாகிய
சிறிய படைவீட்டில் வாழும் வாழ்க்கையிலிருந்து நீங்கட்டும், உன்னை நாடி வருபவர்க்கு
உதவி செய்யும் நட்போடு கூடிய குணத்தையுடைய 
முறைமையை உடைத்தாகுக உனது தொழில், விழாக்களின்போது
கூத்தர் வேறுவேறான ஒப்பனையுடன் தோன்றும் காட்சிபோன்று, முறைமுறையே தோன்றி
இயங்கி இறந்துபோகின்ற இந்த உலகத்தில் பொருந்திய
மகிழ்ச்சியை அடையட்டும் உன் சுற்றம்,
புகழை அடையட்டும் நீ பாதுகாத்த பொருள்.

# 30 உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்

சிவந்த ஞாயிறு செல்லும் பாதையும்,
அந்த ஞாயிற்றின் இயக்கமும்,
அந்த இயக்கத்தால் சூழப்படும் வானமண்டிலமும்
காற்று செல்லும் திசைகளும்,
எந்த ஆதாரமும் இன்றி தானே நிற்கின்ற ஆகாயமும் என்று இவற்றை
அங்கங்கே போய் அளந்து அறிந்தவர்கள் போல ஒவ்வொருநாளும்
இப்படி இருக்கும் என்று சொல்வோரும் இருக்கின்றனர், இவ்வனைத்தையும்
அறியும் அறிவாலும் அறியாத அடக்கத்தையுடையவனாக
யானை தன் கன்னத்துக்குள் அடக்கிவைத்த எறியும் கல்லைப்போல
மறைந்திருக்கும் வலிமையை உடையவனாதலால், உனது திறம் வெளிப்பட
எங்ஙனம் பாடுவர் புலவர்? பாய்மரக்கம்பத்துடன்
அதன் மேல் கட்டப்பட்ட பாயினைச் சுருட்டாமல், அதன் மேற்பாரத்தையும் குறைக்காமல்
ஆற்றுமுகத்தில் புகுந்த பெரிய மரக்கலத்தை, அதனைச் செலுத்தத் தகுதியில்லாதோர்
இடைப்பட்ட பெரிய வழியிலேயே இறக்கிவிட நேரும்
கடலால் வரும் பல பண்டங்களையுடைய நாட்டை உடையவனே! 

# 31 கோவூர்கிழார்

சிறப்புடைய மரபினால், பொருளும் இன்பமும்
அறத்தின் பின்னே அமையும் தோற்றம் போல
சேர பாண்டியரின் இரண்டு குடைகளும் பின்னே நிற்க, ஓங்கிய உனது ஒரு குடை
நிறம் பொருந்திய மதியினைப் போல உயர்ந்து தொலைவிலும் விளங்குமாறு,
நல்ல புகழ்மீது கொண்ட வேட்கையை விரும்பி வெற்றிதரும் போரைச் செய்ய
பாசறைவீட்டிலன்றி உன் அரண்மனையில் இருப்பதற்கு உடன்படமாட்டாய்;
தம் கொம்புகளின் முனையின் முகம் மழுங்கிப்போகுமாறு பாய்ச்சி, பகைவரின்
காவல் மிக்க மதிலைக் குத்தும் உன்னுடைய யானைகள் அடங்கமாட்டா;
போர் என்று சொன்னால் மிக்க விருப்புடன் கேட்கும் வீரக்கழலை அணிந்த மறவர்கள்
காடுகள் இடையே கிடக்கும் நாடுகள் மிக்க தொலைவிலுள்ளன,
செல்லமாட்டோம் என்று சொல்லமாட்டார், ஆரவாரம் மிக்க
விழாக்களை உடைய அங்குள்ள பகைவரின் நாட்டில் தங்கிவிட்டு,
கிழக்குக்கடல் பின்னே இருக்க, மேற்குக்கடலின்
வெண்மையான நுரையினைக் கொண்ட அலைகள் உன் குதிரையின் குளம்புகளை மோத
வலப்பக்கமாக வந்தாலும் வருவாய் என்று அங்கலாய்த்து
நெஞ்சில் நடுங்கும் அவலம் பரவ
துயிலாத கண்ணையுடையன ஆயின வட புலத்து அரசுகள்.

# 32 கோவூர்கிழார்

நம் சுற்றத்தின் சமையல் கலங்களை நிறைக்கும் அளவிற்கு, அதற்கு விலையாக, நீண்ட கொடியைக் கொண்ட
சேரரின் வஞ்சிமாநகரையும் தருவான் (சோழவேந்தன்); அது ஒன்றுதானா?
நிறமுடைய கலவை பூசிய வளைந்து இறங்குகின்ற பெரிய தோள்களைக் கொண்ட
பளிச்சிடும் நெற்றியுள்ள விறலியர் பூவிற்கு விலையாகப் பெறுக என்று
மாடங்களுள்ள பாண்டியரின் மதுரையையும் தருவான்; நாம் எல்லாரும்
அவனைப் பாடுவோமாக! வாருங்கள்! பரிசில் மக்களே!
தொன்மையான நில உரிமையைக் குறிப்பிட்டுச் சொன்னால், நல்ல அறிவையுடைய
குயவரின் சிறுவர்கள் பானை வனையும் சக்கரத்தின் நடுவில் வைத்த
பச்சை மண்ணின் கனத்த திரள் (அச் சிறுவர்களின் எண்ணம் போல உருக்கொள்வது)போல, அவன்
மனத்துள் கொண்ட முடிவையே கொண்டது இந்த குளிர்ந்த மருத நிலத்தைக் கொண்ட நாடு.

# 33 கோவூர்கிழார்

காட்டில் வாழும் வாழ்க்கையையுடைய, சினம் பொருந்திய நாயையுடைய வேடன்
மானின் தசையை எடுத்துவந்து கொடுத்த நார்ப்பெட்டியும், இடையர் பெண்
தயிர் கொண்டுவந்த பெரிய குடமும் நிறையும்படியாக
உழுதுண்டு வாழ்பவரின் பெரிய இல்லங்களில் இருக்கும் பெண்கள்
குளத்தின் அருகே விளைந்து களத்தில் அடிக்கப்பட்டுக் கொண்டுவந்த வெண்ணெல்லை
முகந்து கொடுக்க, பெற்றுக்கொண்டு மகிழ்ச்சியுடன் திரும்பும்
தென்திசைப் பொதிகைமலையையுடைய பாண்டிய நாட்டிலுள்ள 
ஏழு கோட்டைக் கதவுகளை அழித்துக் கைப்பற்றி, உன்
பெரிய வாயையுடைய புலிச்சின்னத்தைப் பொறிக்கும் ஆற்றல்பெற்றவனே!
உன்னைப் பாடும் புலவர் நீ படையெடுத்துச் செல்வதைப்பாட, படைவீரர்கள்
பூந்தாதுக்களே சாணம் தெளித்ததைப் போன்றிருக்கும் தெருக்களையுடைய பாசறையில் பொலிவுடன் விளங்க
காயாத பச்சிலையை இடையிடையே வைத்துத் தொடுத்த
மலராத மொட்டுக்களையுடைய சரத்தின் பந்தைக் கண்டது போன்ற
தசையுடன் சேர்த்த பெரும் சோற்றுத் திரளைப் பாணரின் சுற்றம் உண்ணும்படி செய்யும்
பெருமையையுடையது உன் கடும் போர்முனையாகிய பாடிவீடுகள்,
கைத்திறம் மிக்கவன் செய்த வரையப்பட்ட அழகுடைய
அல்லிப்பாவைகள் அல்லியம் என்னும் கூத்தை, ஆண்,பெண் என இருவராக ஆடும் அழகினைப் போன்ற
அன்புமிக்க காதலர் இருவர் மட்டுமேயல்லாமல், நடுச்சாமத்தில்
தனியாக ஒருவன் நடமாடாத குளிர்ந்த மலர்களையுடைய சோலையில்
நடப்பதற்கு இனிய மணல் திணிந்த புதிய பூக்களையுடைய அரங்குகளின்
வாயிலைக் கொண்ட மேல்தளம் இருக்கும் வீடுகள்தோறும் செம்மறியாட்டுக்கிடாயை அறுக்க,
நீ அவ்விடத்தில் எடுத்த விழாக்களைக்காட்டிலும் பல - (உன் கடும் போர்முனையாகிய பாடிவீடுகள்)

# 34 ஆலத்தூர் கிழார்

பசுவின் மடியை அறுத்த அறம் இல்லாதவர்க்கும்,
மாட்சி மிக்க அணிகலனை அணிந்த மகளிரின் கருவினைச் சிதைத்தோர்க்கும்
பார்ப்பனருக்குத் தீமை செய்த கொடுமையானவர்க்கும்
அவர் செய்த பாவத்தைப் போக்கப் பிராயச்சித்தம் உண்டு எனவும்,
பூமி தலைகீழாய்ப் புரண்டாலும், ஒருவன்
செய்த நன்றியை அழித்தவர்க்கு உய்வு இல்லை எனவும்
அறநூல்கள் கூறுகின்றன, ஆய்ந்தெடுத்த ஆபரணங்களை அணிந்தவளின் கணவனே!
காலையாகிய அந்திப்பொழுதும், மாலையாகிய அந்திப்பொழுதும்
புறாவின் கருமுட்டையைப் போன்ற புன்செய் நிலத்து வரகு அரிசியை
பாலை ஊற்றிச் சமைத்த சோற்றைத் தேனோடு கலந்து,
குறிய முயலின் கொழுத்த சுட்ட இறைச்சியைத் தின்ற என் சுற்றத்தோடு கூட
இலந்தை மரம் உயர்ந்து நின்ற அகன்ற இடமுள்ள பொதுவிடத்தில்
எதையும் மறைக்காத உள்ளத்துடன், வேண்டிய சொற்களை மீண்டும்மீண்டும் கூறி
திரண்ட கொழுத்த சோற்றினை வேண்டுமளவு தின்ற பாணர்களுக்கு
நீங்காத செல்வம் அனைத்தையும் செய்தவனாகிய
எம்முடைய வேந்தன் வளவன் வாழ்க என்று உன்னுடைய
பெருமை பொருந்திய வலிய முயற்சியை நான் பாடவில்லையென்றால்
பல்கதிர்ச்செல்வனாகிய ஞாயிறு தோன்றுவதை அறியாமல்போவான்,
நான் மிக எளியவன், பெருமானே! இந்த உலகத்தில்
நல்லவர்கள் செய்த நன்மை என்று ஒன்று இருந்தால்,
இமயமலையில் திரண்டு, இனிய ஒசையைப் பலமுறை எழுப்பி
கிழக்குத்திசைக் காற்றால் பெரும் மேகம் சொரிந்த
நுண்ணிய பல துளிகளைக் காட்டிலும் பல ஆண்டுகள் வாழ்வாயாக.

# 35 வெள்ளைக்குடி நாகனார்

நீர் செறிந்த பெரிய கடலே எல்லையாக
இடையில் காற்றுப் புகாத, வானத்தைச் சூடிய
மண் திணிந்த உலகத்தில், குளிர்ந்த தமிழ்நாட்டிற்கு உரிமையாளரான
முரசு முழங்கும் படையினையுடைய மூவேந்தருக்குள்ளும்,
அரசு என்று சொல்லப்படும் சிறப்பிற்குரியது உன்னுடைய அரசு ஒன்றுதான் பெருமானே!
ஒளிசெய்யும் கதிர்களைக் கொண்ட ஞாயிறு நான்கு திசைகளிலும் தோன்றினாலும்,
ஒளிரும் கதிர்களையுடைய வெள்ளி தென்திசையில் சென்றாலும்
அழகிய குளிர்ந்த காவிரி நீரினைக் கொண்டுவந்து பல வாய்க்கால்களாக ஓடி நாட்டினை ஊட்டிவளர்க்க
தொகுதியான வேல்களை நட்டுவைத்த தோற்றத்தைப் போல
ஆடுகின்ற, கணுக்களைக்கொண்ட கரும்பின் வெள்ளையான பூக்கள் அசைகின்ற
நாடு எனப்படுவது உன்னுடைய நாடு ஒன்றே! அவ்வாறாக
அந்த நாடு பொருந்திய செல்வத்தையுடைய பெருமை பொருந்திய வேந்தனே!
உனக்குண்டான சில செய்திகளைக் கூறுகிறேன், என்னுடைய சில வார்த்தைகளைக் கேட்பாயாக,
அறக்கடவுள் விரும்பி ஆராய்வதைப் போன்ற உன்னுடைய செங்கோலால் ஆராயும் ஆராய்ச்சியையுடைய
நீதியைக் கேட்கவேண்டிய காலத்தில், தகுதியில் எளியோர், இங்கு
தூறலை வேண்டிய பொழுதில் பெருமழையைப் பெற்றவர் ஆவர்,
ஞாயிற்றைச் சுமப்பது போன்று பக்கமெல்லாம் திரண்ட மேகங்கள்
திசைகளைக் கொண்ட வானத்தின் நடுவில் நின்று அதன் வெயிலை மறைப்பது போன்று
கண்களைக்  கூசவைக்கும் உன் விண்ணை முட்டும்படி பரந்த வெண்கொற்றக்குடை
வெயிலை மறைப்பதற்காகக் கொள்ளப்பட்டதோ? இல்லையே! வருந்தும்
குடிமக்களுக்கு நிழல் தரவே, கூர்மையான வேலினைக்கொண்ட வளவனே!
உள்ளீடற்ற பனைமரத்தின் துண்டுகளைப் போல வேறுவேறாய்க் கிடக்க
களிறுகளின் கூட்டத்துடன் போரிட்ட இடம் அகன்ற போர்க்களத்தில்
எதிர்த்துவரும் படையினை எதிர்கொண்டு தடுத்து, இது இடம்பெயர்ந்து புறமுதுகிடும்போது ஆரவாரித்து
உன் போரிடும் படை தரும் வெற்றியும், உழுகின்ற கலப்பை
நிலத்தில் ஊன்றுகின்ற கொழு உண்டாக்கும் சாலில் விளைந்த நெல்லின் பயனே!
மழை பெய்யாமல்போனாலும், விளைச்சல் குறைந்துபோனாலும்
இயல்பாக அமையாதன மக்களின் தொழிலில் தோன்றினாலும்
நாட்டைக் காப்பவரையே பழித்துப்பேசும், இந்த இடம் அகன்ற உலகம்
என்பதனை நன்கு அறிந்திருப்பாயெனில், நீயும்
கோள்சொல்பவரின் வெற்றுவார்த்தைகளை உட்கொள்ளாமல்
பூட்டிய ஏரினைப் பேணுவோரின் பாரத்தைத் தாங்கி,
குடிமக்களைப் பாதுகாப்பாயானால், உன்
பாதங்களைப் போற்றுவார்கள் உன் பகைவர்கள்.

# 36 ஆலத்தூர் கிழார்

கொல்வது என்றாலும், கொல்லாமல் விட்டுவிடுவது என்றாலும்
சீர்தூக்கி அறிந்துகொள் அதனால் உனக்குக் கிடைக்கும் பெருமையை, நீண்ட சித்திரக்கோலால் தீட்டப்பட்ட
செறிவான பரல்களைக்கொண்ட சிலம்புகளையும், குறிய வளையல்களையும் உடைய மகளிர்
பொன்னால் செய்த கழங்குகளை வைத்து திண்ணைபோன்ற மணல்மேட்டில் விளையாடும்
குளிர்ந்த நீரையுடைய ஆன்பொருநை ஆற்றின் வெண்மையான மணல் சிதறும்படி
வலிய கையினைக் கொண்ட கொல்லன் அரத்தால் கூர்மைசெய்யப்பட்ட அழகிய வாயையுடைய
நீண்ட கைப்பிடியையுடைய கோடாரி வெட்டுதலால், நிலை தளர்ந்து
பூக்கள் மணக்கும் நீண்ட கிளைகள் துண்டாக, சோலைகள்தோறும்
காவல் மரங்களை வெட்டும் ஓசை, தன் ஊரில்
நீண்ட மதிலின் எல்லையில் காவலையுடைய அரண்மனைக்குள்ளும் ஒலிக்க
அங்கு அதனைக் கேட்டபின்னும் இனிதாக இருக்கும் வேந்தனோடு, இங்கு உன்
வானவில்லைப்போன்ற மாலையை அணிந்த முரசம் ஒலிக்க
நீ போரில் ஈடுபட்டாய் என்பது வெட்கப்படவேண்டியது ஆகும்.

# 37 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்

நஞ்சையுடைய வெண்மையான பல்லினைக் கொண்ட ஐந்து தலைகளைச் சுமந்த
சினம் பொருந்திய கொடும் ஆற்றலையுடைய நாகம் புகுந்ததைப்போல (பகைவர் நாட்டில்)புகுந்து,
வானமெங்கும் கடுமையான தீ உண்டாக(அவர் ஊர்களை எரித்து), பச்சைக் கொடிகளையுடைய
பெரிய மலையின் குகைக்குள் இடி விழுந்தது போல் (அவர் நாட்டை அழித்து)-
ஒரு பறவை அடைந்த துன்பத்தைத் தீர்த்துவைத்த ஒளிபொருந்திய வேலையும்
சினம் பொருந்திய படையையுமுடைய செம்பியன் வழிவந்தவனே!
முதலைகள் செருக்கித்திரியும் ஆழமான இடத்தையுடைய அகழியினையும்,
கரிய இடமாகிய ஆழத்தில், ஒன்று சேர்ந்து ஓடி
யாமத்தை அறிவிப்பவரின் விளக்கின் நிழலினைக் கவ்விப்பிடிக்க முயலும்
கடும் பகைமையுணர்வு கொண்ட முதலைகளையுடைய ஆழமான நீரையுடைய நீர்நிலைகளையும்
செம்பினால் ஆக்கப்பட்டது போன்ற மதிலையும் உடைய தலைமைப்பண்புள்ள பழமையான ஊரில்
கச்சு அணிந்த யானையையுடைய வேந்தன் இருப்பதால்
அவற்றை நல்லன என்று பாராமல் அழித்துப்
போரிட்டு வெல்லும் ஆற்றல்படைத்தவனாய் இருக்கிறாய், நெடுந்தகையே!

# 38 ஆவூர் மூலம் கிழார்

மலை போன்ற இளமையான யானையின் மேல்
வானத்தைத் துடைப்பவை போல்
பல உருவங்களையுடைய கொடிகள் அசையும்
பரந்த படையினையுடைய வெற்றிமிக்க வேந்தனே!
நீ மாறுபட்டுப் பார்க்குமிடம் தீப்பற்றும்,
நீ விரும்பிப் பார்க்குமிடம் பொன் விளையும்,
சிவந்த கதிரவனில் குளுமையை வேண்டினாலும்,
வெண்ணிறமான திங்களில் வெம்மையை வேண்டினாலும்
வேண்டியதை விளைவிக்கும் ஆற்றலையுடையவன், அதனால்
உனது நிழலில் பிறந்து, உனது நிழலில் வளர்ந்த
எங்கள் நினைவின் அளவைச் சொல்லவும் வேண்டுமா? இனிய நிலையை உடையதாகிய
பொற்பூக்களையுடைய கற்பகச்சோலையுள்ள நல்ல விண்ணகத்தவரும்
தாங்கள் செய்த நல்வினையால் உள்ள இன்பத்தை அடைவதன்றி
இருப்போர் இல்லாதவர்க்குக் கொடுத்தலும், இல்லாதோர் இருப்பரிடம் வேண்டுதலும்
அங்குச் செய்ய இயலாது என்பதால் அவ்வுலகம் செயலிழக்கச் செய்வது எனக் கருதி
அவ்வுலகத்தில் அடையும் இன்பம் இவ்வுலகத்திலும் கிடைக்குமென்பதால்,
உன் நாட்டை நினைப்பார்கள் பரிசிலர்,
பகைவர் நாட்டிலிருந்தாலும் உன் நாடு உன்னை உடையது என்பதால்.

# 39 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்

புறாவின் துன்பத்தைப் போக்குவதற்காக, உரல் போன்ற அடியினையுடைய
யானையின் வெள்ளிய கொம்பைக் கடைந்து செறிக்கப்பட்ட வெண்மையான கடைப்பகுதியைக் கொண்ட
கோலாகிய நிறுக்கப்படும் தராசுத் தட்டில் உட்கார்ந்தவனின் மரபில் வந்தவனே!
கொடுப்பது என்பது உனக்கு இயல்பாக அமைந்ததேயன்றி உனக்குப் புகழைச் சேர்ப்பதாகாது; அணுகுவதற்குப்
பகைவர்கள் அஞ்சும் நெருங்கமுடியாத மிக்க வலிமையுடைய
தொங்குகோட்டையை அழித்த உனது முன்னோரை நினைத்துப்பார்த்தால்
பகைவரைக் கொல்லுதல் உனக்குப் பழக்கமேயன்றி உனக்குப் புகழைச் சேர்ப்பதாகாது; கேடில்லாத
வீரமுள்ள சோழரின் உறையூரில் உள்ள அரசவையில்
அறம் நின்று நிலைபெற்றதாதலால்
நீதி வழங்குவது உனக்கு மரபேயன்றி உனக்குப் புகழைச் சேர்ப்பதாகாது; வீரம் மிகுந்து
எழுந்த போரினை எதிர்ந்து வென்றவனும், கணையமரத்தை ஒத்த திண்மையான தோளினையுடையவனும்,
கண்ணுக்கு அழகிய மாலையை அணிந்தவனும், செருக்குடைய குதிரையையுடையவனும் ஆகிய வளவனே!
எவ்வாறு கூறுவேன் நான்? உயர்ந்த 
எல்லை அளந்து அறியமாட்டாத பொன் போன்ற பனி படர்ந்த நெடிய சிகரங்களையுடைய
இமையமலையில் பொறிக்கப்பட்ட காவலாக அமைந்த வில் சின்னத்தையும்
வேலைப்பாடமைந்த நெடிய தேரினையும் உடைய சேரன் அழிய
அவனது அழிவில்லாத வஞ்சிநகரை அழிக்கும் உனது
பெருமை பொருந்திய வலிமையான முயற்சியைப் பாடும்போது - (எவ்வாறு கூறுவேன் நான்?)

# 40 ஆவூர் மூலங்கிழார்

நீயோ, பகைவர் பாதுகாக்கும் மறம் நிலைபெற்ற கோட்டைகளை
பெரிதென்று எண்ணாமல் அவற்றை எதிர்நின்று அழித்து, அவர்களின்
மணிமுடியில் இருந்த பசும்பொன்னை உன்
கால்கள் பொலிவுற கழலாகச் செய்துகொண்ட
ஆற்றலையுடையவன், வலிமையுள்ள வேந்தனே!
நாங்களோ, உன்னை இழித்துரைப்போர் கழுத்து வணங்க
புகழ்ந்துரைப்போர் பொலிவு தோன்ற,
இன்று கண்டதைப் போல என்றும் காண்போம்,
இனிய சொற்களுடன், எளிமை உடையவனாய் இருப்பாயாக, பெருமானே!
ஒரு பெண்யானை படுத்திருக்கும் சிறிய இடத்தில் விளையும் விளைச்சல்
ஏழு ஆண்யானைகளை வளர்க்கும் நாட்டினை உடையவனே!

# 41 கோவூர் கிழார்

காலனும் ஓர் உயிரை எடுக்க உரிய காலம் பார்த்திருப்பான், அப்படிப் பாராமல்,
வேல் செறிந்த படையின் வீரர்கள் அழியும்படி
வேண்டிய இடத்தில் கொல்லுகின்ற வெல்லும் போரை உடைய வேந்தனே!
எட்டுத் திசைகளிலும் எரிநட்சத்திரம் எரிந்து விழவும்,
பெரிய மரத்தின் இலையில்லாத நீண்ட கிளை காய்ந்துபோகவும்,
வெம்மையான கதிர்களையுடைய ஞாயிறு மிக அருகில் வந்து நெருப்பாய்ச் சுடவும், மேலும்,
அஞ்சத்தகுவனவாகிய பறவைகள் தம் குரலை இசைக்கவும்,
நிலத்தின் மேல் பல் விழவும், தலையில் எண்ணெய் தேய்த்து நீராடவும்,
ஆண்பன்றி மீது ஏறுவது போலவும், ஆடையைக் களைவது போலவும்,
வெண்மையான படைக்கலம் தான் இருந்த கட்டிலோடு கவிழவும், எனக்
கனவிலும் காணுவதற்கு அரிய காட்சிகளை நேரில் காணுமாறு
போர் செய்யும் வலிமையுடையவனே! நீ படையெடுத்து வருகின்ற தன்மையைப் பார்த்து
மயங்கிய பாதுகாப்பில்லாத இருக்கையினையுடைய பகைவர்,
தம் மக்களின் பூப்போன்ற கண்களில் முத்தமிட்டு, தம் மனைவியர்க்குத்
தமது வருத்தம் தோன்றாமல் மறைக்கும் துன்பத்தையுடைய வீரரோடு
மிகுந்த கலக்கம் அடைந்தது, காற்றுடன்
தீயும் கலந்தது போன்ற படையெடுப்பையுடைய
போரில் மிகுந்து விளங்கும் வளவனே! உன்னைக் கோபமூட்டியவர்களின் நாடு -(மிகுந்த கலக்கம் அடைந்தது)

# 42 இடைக்காடனார்

குறையாத கொடைக்குணமும், கொல்லுகின்ற போர்க்குணமும் உடைய தலைவனே! உன்
யானையும்  மலையைப் போலத் தோன்றும், பெருமானே! உன்
படையும் கடலைப் போல முழங்கும், கூர்மையான முனையைக் கொண்ட
உன் வேலும் மின்னலைப் போல் விளங்கும், உலகத்திலுள்ள
வேந்தர்கள் தலை நடுங்கும்படியாகச் செய்யும் ஆற்றலையுடையவனாய் இருப்பதால்
குற்றமற்று விளங்குகிறாய், அது புதிய செய்தியும் இல்லை,
குளிர்ந்த நீர் சலசலத்து ஓடும் ஓசையை அன்றி, வருந்தி
‘எம்மை நீக்கிவிடுக, வாழ்க வளவனே!' என்று உன்
முன்னணிப்படை எழுப்பும் சலசலப்பைக் கனவிலும் அறியமாட்டாய்,
புலி பாதுகாக்கும் குட்டியைப் போல
குறைவில்லாத நேர்மையான ஆட்சியால் நீ மக்களைக் காக்கின்றாய்,
பெரும் சிறப்புள்ள புதுவரவினை உடையதாகி, நெல்லறுப்போர்
கடைமடையில் பிடித்த வாளைமீனும், உழுவோர்
தம் கலப்பையால் புரட்டிவிட்ட ஆமையும், கரும்பறுப்போர்
கரும்பிலிருந்து எடுத்த தேனும், பெரிய நீர்த்துறையில்
தண்ணீர் எடுத்துவரும் மகளிர் பறித்த குவளையும் ஆகிய இவற்றை
குறிஞ்சி, முல்லை ஆகிய வன்புலத்திலிருந்து வந்த சுற்றத்தார்க்கு விருந்தாக விரும்பிக் கொடுக்கும்
மருதம் நெய்தல் ஆகிய மென்புல ஊர்களைக் கொண்ட நல்ல நாட்டினையுடைய வேந்தனே!
மலையிலிருந்து இறங்கி, பெரிய கடலை நோக்கி
நிலத்து வழியே செல்லும் பல ஆறுகளைப் போல
புலவர்கள் எல்லாரும் உன்னை நோக்கி வருகிறார்கள்,
நீதான், தப்பிக்கமுடியாத போர்க்கோடரி வருந்தும்படியாக அதனைச் சுழற்றி
கூற்றுவன் கோபம்கொண்டதைப் போல வலிமையுடன்
மாற்றாரகிய இரு பெரு வேந்தரின் நாடுகளையும் நோக்குகின்றாய்.

# 43 தாமப்பல் கண்ணனார்

இந்த உலகத்தில் வாழ்பவர்க்கு வெப்பத்தால் உண்டாகும் துன்பம் நீங்க,
சுடும் கதிரையுடைய கதிரவனின் வெம்மையைத் தாங்கி,
காற்றே உணவாகக்கொண்டு, அந்தக் கதிரவனுடன் திரிந்து வரும்
ஒளிரும் சடையினைக் கொண்ட முனிவர்களும் வியப்பால் மயங்க, வளைந்த சிறகையும்
கூர்மையான நகத்தையும் கொண்ட பருந்தின் தாக்குதலிலிருந்து தப்பி,
தன்னை அடைந்த குறுகிய நடையையுடைய புறாவினது
அழிவுக்கு அஞ்சி தராசுத்தட்டில் ஏறி அமர்ந்த
எல்லையற்ற ஈகையையுடைய வலிமையையுடைவனின் வழியில் வந்தவனே!
பகைவரை வென்ற வலிமை மிக்கவனும், செல்வ நலம் உடையவனும்,
தேரினை வழங்கும் வண்மையானுமாகிய கிள்ளியின் தம்பியே!, நீண்ட அம்பினையும்
வளைந்த வில்லினையும் உடைய வீரர்களின் பெருமானே! விரையும் குதிரையையுடைய
கைவண்மை மிக்க தலைவனே! உன் பிறப்பில் எனக்கு ஓர் ஐயம் ஏற்படுகிறது,
ஆத்தியால் புனையப்பட்ட மாலையையுடைய உன் முன்னோர் எல்லாரும்
பார்ப்பனர் நோகும்படியான செயல்களைச் செய்யமாட்டார், இச்செயல்
சிறப்புத்தருமோ உனக்கு என்று மனம்வெறுத்துக் கூறி
உனக்கு நான் தவறிழைத்தது பற்றி நீ மனம் நோகவில்லை, என்னைக்காட்டிலும்
நீதான் தவறுசெய்தவன் போல மிகவும் வெட்கப்பட்டாய்,
தமக்குத் தவறிழைத்தவரைப் பொறுக்கக்கூடிய நல்ல உள்ளம்
இந்தக் குடியில் பிறந்தவர்க்கு எளிமையானதாய்க் காணப்படும் என்று
காட்டினாய், காணத்தக்க வலிமையையுடையவனே! எனவே,
நானே தவறிழைத்தேன், உன் வாழ்நாள் சிறந்துவிளங்கட்டும்,
பெருகிவரும் இனிய நீரையுடைய காவிரி
கொண்டுவந்து குவித்த மணலைக் காட்டிலும் பல ஆண்டுகள்.

# 44 கோவூர் கிழார்

கரிய பெண்யானைக் கூட்டத்துடன் பெரிய குளத்தில் மூழ்கிநீராடாமல்,
நெல்லரிசியையுடைய கவளத்துடன், நெய்யூற்றி மிதித்த கவளமும் பெறாமல்,
திருத்தமான அடிப்பகுதியைக் கொண்ட உறுதியான கம்பம் வருந்த அதனைச் சாய்த்து
நிலத்தின் மேல் புரளும் கையுடன் பெருமூச்செறிந்து
அங்குமிங்கும் சுழன்று திரியும் யானைகள் இடி போல் முழங்கவும்,
பால் இல்லாத பச்சைக்குழந்தை அலறி அழவும்,  மகளிர்
பூ இல்லாத வெறும் தலையை அள்ளி முடிக்கவும், தண்ணீர் இல்லாமல்
வேலைப்பாடமைந்த நல்ல இல்லங்களில் உள்ளவர்கள் வருந்திக்கூவும் கூக்குரல் கேட்கவும்,
நல்லதல்ல, இங்கு இனிதாக இருப்பது,
நெருங்க முடியாத வலிமை படைத்த ஆற்றல் மிக்க குதிரையின் தலைவனே!
நீ அறம் சார்ந்தவன் என்றால், இந்தக் கோட்டை உன்னுடையது என்று சொல்லிக் கதவைத் திற,
நீ வீரமுள்ளவன் என்றால் போரிடுவதற்காகக் கதவைத் திற,
அறமுள்ளவனாகவும் இராமல், மறமுள்ளவனாகவும் இராமல்
திறக்காமல் அடைத்துக்கிடக்கும் திண்ணிய நிலைகளையுடைய கதவுகளையுடைய
நீண்ட கோட்டைமதிலின் ஒரு பக்கத்தில் பதுங்கியிருத்தல்
யோசித்துப்பார்த்தால் வெட்கப்படத்தக்கது.

# 45 கோவூர் கிழார்

பெரிய பனையின் வெண்மையான தோட்டைச் சூடிய சேரன் அல்லன்,
கரிய கிளைகளையுடைய வேம்பின் மாலையைச் சூடிய பாண்டியன் அல்லன்,
உன்னுடைய மாலையும் ஆத்தி மலர்களால் தொடுக்கப்பட்டது, உன்னுடன்
போரிடுபவனின் மாலையும் ஆத்தி மலர்களால் தொடுக்கப்பட்டது,
உமக்குள் ஒருவர் தோற்றாலும் தோற்பது சோழர் குடியே,
இருவரும் வெல்லுதல் உலக இயல்பன்று, அதனால்
உமது குடிக்குப் பெருமைசேர்ப்பது அன்று உம் செய்கை, கொடியால் பொலிந்த தேரையுடைய
உம்மைப் போன்ற வேந்தர்களுக்கு
உடல் பூரிக்கும் உவகையைச் செய்யும் இந்தப் போர்.

# 46 கோவூர் கிழார்

நீதான், புறாவின் துன்பத்தை மட்டுமல்லாமல், மற்றவையும் உற்ற
இடுக்கண் பலவற்றையும் நீக்கினவனுடைய வழியில் வந்தவன்;
இவர்களோ, தம் அறிவைக்கொண்டு உழுது உண்ணும் கற்றவர்களின் வறுமைக்கு அஞ்சி
தம்முடையதை அவர்களுடன் பகிர்ந்து உண்ணும் குளிர்ந்த நிழலில் வாழ்பவர்கள்;
களிற்றினைக் கண்டு முதலில் அழுது, பின்னர் தம் அழுகையை மறந்துபோன
புல்லிய தலையையுடைய இந்தச் சிறுவர்கள், பொதுமக்கள் கூடும் இந்த மன்றத்தை மருட்சியுடன் பார்த்து
இதுவரை அறியாத புதியதொரு துயரத்தை உடையவர்;
நான் சொல்வதைக் கேட்டுக்கொண்டாய், இனி உன் விருப்பப்படி செய்

# 47 கோவூர் கிழார்

ஈகைக்குணமுடையோரை எண்ணிப்பார்த்து, பழுத்த மரத்தைத் தேடிச்செல்லும் பறவைகளைப்போலச் சென்று
நீண்டு கிடக்கின்றன என்று நினைக்காமல் அரிய வழிகள் பலவற்றையும் கடந்து
திருத்தமில்லாத நாவினால், திறமுள்ளபடி பாடி,
பெற்ற பரிசிலால் மகிழ்ந்து, சுற்றத்திற்கும் கொடுத்து
இனி வேண்டும் என்று வைத்துக்கொள்ளாமல் உண்டு, மனம் வருந்தாமல் கொடுத்து
தம்மைக் காப்போரால் கிடைக்கும் சிறப்புக்காக வருந்தியிருக்கும் இந்தப் பரிசிலால் வாழும் வாழ்க்கை
பிறருக்குக் கெடுதல் நினைப்பதில்லை, அறிவு மேம்பட
தமக்கு மாறானவர் வெட்கப்பட, தலை நிமிர்ந்து சென்று,
சென்றவிடத்தும் இனிமையாக நடப்பதைத் தவிர, உயர்ந்த புகழையுடைய
நிலத்தை ஆளும் செல்வத்தையுடைய 
உம்மைப்போன்ற தலைமைப்பண்பும் உடையது.(உம்மைப்போன்ற சிறந்தவர்களையும் காப்பாளராக உடையது)

# 48 பொய்கையார்

சேரமான் கோக்கோதைமார்பன் தன் மார்பினில் அணிந்த மாலையாலும்,
அந்தச் சேரமன்னனை மணந்தவர்கள் சூடியுள்ள மாலையினாலும்
கரிய கழியில் மலர்ந்த நெய்தல் மலராலும்
தேன் மணம் வீசுகின்றது கடற்கரைச்சோலையையுடைய தொண்டி நகரம்,
அது எம்முடைய ஊர், அவன் எமது தலைவன்,
அவனை நினைத்து அவனிடம் சென்றால், நீயும்
எம்மையும் நினைத்துப்பார்ப்பாயாக, முதிய வாய்மையே பேசும் இரவலனே! 
”நீ போரில் சிறந்துவிளங்கும்போது உன்னுடைய
புகழைச் சிறப்பித்துக் கூறுபவனைக் கண்டோம்” என்று சொல்லி - (எம்மையும் நினைத்துப்பார்ப்பாயாக)

# 49 பொய்கையார்

குறிஞ்சி நிலத்து நாடன் என்பதா?, மருத நிலத்து ஊரன் என்பதா?
ஓசையிடும் குளிர்ந்த கடலை உடைய சேர்ப்பன் என்பதா?
எப்படி அழைப்பேன் சிறந்த வாளையுடைய சேரமான் கோதைமார்பனை?
குறிஞ்சித் தினைப்புனத்துள்ளோர் கிளிகளை விரட்ட தட்டை என்ற கருவியை முழக்கின், அருகிருக்கும்
வளைந்த நெற்கதிர்கள் அசைந்தாடும் கழனிகளிலும்
மிக்க நீரையுடைய கடற்கரையிலும் பறவைகள் ஒருமித்து எழுந்து பறக்கும்.

# 50 மோசிகீரனார்

குறைவில்லாமல் நன்கு இழுத்துக் கட்டப்பட்ட வாரையுடைய
கருமரத்தால் செய்யப்பட்ட கருமையான பக்கங்கள் பொலிவுபெற மயிலின்
தழைத்த நீண்ட தோகையால் தொடுக்கப்பட்ட பளிச்சென்ற பொறிகளையுடைய நீலமணி போன்ற மாலையை
பொன்போன்ற தளிரையுடைய உழிஞை மலருடன் பொலிவுபெறச் சூட்டி
குருதிப்பலி கொள்ளும் வேட்கையையுடைய அச்சம் பொருந்திய போர்முரசம்
நீராடிவர எடுத்துச்செல்லப்பட்டு, திரும்பக் கொண்டுவரப்படுவதற்கு முன்னர், எண்ணெயின்
நுரையை முகந்துவைத்ததைப் போன்ற மென்மையான பூக்கள் தூவிய கட்டிலில்
அது முரசுக்கட்டில் என்பதனை அறியாமல் ஏறிப் படுத்திருந்த என்னை, சினம் பெருக
இரண்டு துண்டங்களாக வெட்டிப்போடும் உன்னுடைய வாள் வெட்டாமல் விட்டுவிட்டது
ஒன்றே போதும் நீ நல்ல தமிழை முழுதும் அறிந்திருக்கிறாய் என்பதைக் காட்டுவதற்கு,
அத்துடன் நில்லாமல், என் அருகே வந்து உன்னுடைய 
வலிமையுடைய முழவு போன்ற தோளினை உயர்த்தி,
சாமரத்தால் குளிர வீசினாயே, இந்த அகன்ற உலகம் பாராட்ட
இங்குப் புகழ் உடையவர்க்கு அல்லாமல், மற்றவர்க்கு அங்கிருக்கும்
மேலுலகத்தில் இடம் இல்லை என்பதை
தெளிவாகக் கேட்டு அறிந்ததனால்தானோ என்னவோ,
வெற்றியையுடைய வேந்தனே! இங்கு இச் செயலை நீ செய்தது!

# 51 ஐயூர் முடவனார் ஐயூர் கிழார் எனவும் பாடம்

வெள்ளம் பெருகுமானால் அதனைத் தடுக்கும் அணை இல்லை; நெருப்பு மிகுந்தெழுந்தால்
உலகத்து உயிர்களை நிழல்செய்யும் நிழலும் இல்லை;
காற்று மிகுந்தால் அதனைத் தாங்கும் வலிமையும் இல்லை; பெருமை மிகுந்து
அவற்றைப் போன்ற சினம் பொருந்திய போரையுடைய வழுதி
குளிர்ந்த தமிழ்நாடு மூவேந்தர்க்கும் பொது என்று சொல்வதைப் பொறுக்கமாட்டான், போரை மேற்கொண்டு
திறையை விரும்புவான் என்றால், எடுத்துக்கொள்க என்று
தாமாகவே கொடுத்த மன்னர் நடுக்கம் அற்றவரானார்;
மிகவும் இரங்கத்தக்கவர் அவனுடைய இரக்கத்தை இழந்தவர்கள்,
நுண்ணிய பல கறையான்கள் மிகவும் முயன்று கட்டிய
சிவந்த புற்றிலிருந்து புறப்பட்ட ஈசல் போல
ஒரு பகல்பொழுது மட்டுமே வாழும் வாழ்க்கைக்காகத் தடுமாறித்திரிவோர்.

# 52 மருதன் இளநாகனார்

தெய்வங்களை உடைய நெடிய சிகரங்களைக் கொண்ட மலையின் குகையில் தங்குவதை வெறுத்து
சோம்பல் முறித்து எழுந்த நிரம்பிய வலிமை கொண்ட ஆண் புலி
ஊனை விரும்பும் உள்ளம் ஏவுதலால், இரையைத் தேடி
தான் வேண்டிய பக்கத்தில் விரும்பிச் செல்வதைப் போல
வடநாட்டு வேந்தர் மனம்வருந்த, அவரைக் கொல்வதற்காக
இன்னாத கொடிய போரைச் செய்ய தேரைச் செலுத்திய வழுதியே!
நீ கருதியது இந்தப் போரானால், பெரிய உலகத்தில்
யார்தாம் இரங்கத்தக்கவர்? ஊர்கள்தோறும்
மீனைச் சுடுவதால் எழும்பும் புகையின் புலால் நாறும் நெடிய சுருள்
வயல் அருகிலுள்ள மருதமரத்தின் வளைந்த கிளைகளைச் சூழுகின்ற
பெரிய நல்ல புதுவருவாயினை இழந்து, இப்பொழுது
ஆரவார இசை பொருந்திய தெய்வங்கள் தாம் உறையும் தூண்களைவிட்டு நீங்கித்
தாம் பலிபெறும் இடங்களை மாற்றிக்கொள்ளும் பாழ்பட்ட அம்பலங்களில்
நரையையுடைய முதியோர் சூதாடும்காய்களை வைத்ததால் குழிவாய்ப்போன
சூதாடுமிடம் நிறைய, பல பொறிகளைக் கொண்ட
காட்டுக்கோழி முட்டையிடும்
காடாய்ப்போய்க் கெடும் நாட்டினையுடையோரில் - (யார்தாம் இரங்கத்தக்கவர்?)

# 53 பொருந்தில் இளங்கீரனார்

முற்றிய நீண்ட சிப்பியின் முத்துப்போன்ற வெண்மையான ஒழுங்குபட்ட மணல் முற்றத்தைக்கொண்ட
ஒளிவிடுகின்ற மணிகளால் கண்ணைப் பறிக்கும் மாடத்தில்
பளபளக்கும் வளையல்களை அணிந்த மகளிர் திண்ணையில் விளையாடும்
புகழால் விளங்கும் விளங்கில் என்ற ஊருக்குப் பகைவரால் வந்த தீங்கினை அகற்றிய,
போர்க்களத்தைத் தனதாக்கிக்கொண்ட யானையையும் விரையும் குதிரையையும் உடைய பொறையனே!
விரித்துச்சொன்னால் பெருகுகிறதே, தொகுத்துச்சொன்னால் குறைவுபடுகிறதே என்று
மனமயக்கம் உள்ள நெஞ்சினைக்கொண்ட எங்களுக்கு, நிச்சயமாகச்
சொல்லி முடியாதது உனது புகழ் எந்நாளும்,
கல்வியில் சிறந்தவர் பிறந்த இந்த பெரிய இடத்தையுடைய உலகத்தில்
வாழமாட்டோம் என்று இருப்பது அரிது, நேரம் தாழ்க்காமல்
பல பொருளையும் அடக்கிய செய்யுளைச் செய்யும் செம்மையான நாவினையும்,
மிகுந்த அறிவினையும், சிறந்த புகழினையும் கொண்ட கபிலன்
இன்றைக்கு இருந்தால் நலமாயிருக்குமே என்று சொன்ன உன்
வெற்றி கொண்ட சிறப்பினுக்கு ஏற்றவாறு
பாடுவேன் நான், நீ பகைவரை வென்ற வெற்றியை.

# 54 கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்

எங்கள் தலைவன் இருந்த ஆரவாரம் மிகுந்த பழைய ஊரில்
அதற்கு உரிமையாளர் போல நேரம் பார்க்காமல் அணுகி,
எம் தலைவனின் காலையில் கூடும் அரசவையில் தலை நிமிர்ந்து நுழைவது
எம்மைப் போன்ற வாழ்க்கையையுடைய இரவலர்க்கு எளிதான செயலாகும்;
அவ்வாறு இரவலர்க்கு எளிமையானது அல்லாமல், குடிமக்களைப் பாதுகாப்பதைத் தனதாக்கிக்கொண்டு
மழை நாணும்படியாக, அளவின்றி, இரவலர்க்கு
நிற்காமல் கொடுக்கும் கவிந்த கையையுடைய வள்ளன்மையும்,
விரையும் குதிரையையும் உடைய கோதையின் வலிமையோடு முரண்பட்டு எழுந்த
வஞ்சினம் கூறிய மன்னர்களை நினைக்கும்போது
பசுமையான இலைகளாலும் தழைகளாலும் தொடுக்கப்பெற்ற தலைமாலையையும்,
அழுக்குப்படிந்த உடையையும், சீழ்க்கையடிக்கும் வாயையும் உடைய இடையன்
சிறிய தலையையுடைய ஆட்டு மந்தையுடன் கிட்ட நெருங்காத
புலி வாழும் அகன்ற நிலத்தைப் போன்றதாகும்
வலிமை தங்கிய பெரிய கையையுடைய அவனுடைய நாடு.

# 55 மதுரை மருதன் இளநாகனார்


உயர்ந்த மலையாகிய பெரிய வில்லைப் பாம்பாகிய நாணினால் கட்டி,
ஒப்பில்லாத ஓர் அம்பை இழுத்து, அதனால் மூன்று கோட்டைகளை அழித்து
பெரிய ஆற்றல் மிக்க தேவர்களுக்கு வெற்றியைத் தந்த
கருமை படர்ந்த தொண்டையையுடைய இறைவனின் அழகிய திருமுடியில் சூடிய
பிறை சேர்ந்த நெற்றியில் விளங்கும் ஒரு கண்ணைப் போல
மூவேந்தருள்ளும் உயர்ந்த பூமாலை அணிந்த மாறனே!
கொடும் கோபம்கொண்டு கொல்லுகின்ற யானைப்படை,
விரைந்த ஓட்டமும், மனச்செருக்கும் கொண்ட குதிரைப்படை,
நெடிய கொடியை உடைய உயர்ந்த தேர்ப்படை,
நெஞ்சுரம் கொண்ட போரை விரும்பும் காலாட்படை என்று
நான்கு படைகளுடன் சிறந்துவிளங்குவதாயினும், சிறந்த
அறநெறியை முதலாவதாகக் கொண்டதுவே ஆளுவோர் வெற்றி,
அதனால், நம்மவர் என்று நடுநிலை தவறாமல்
மற்றவர் என்று அவர் நற்குணங்களைப் பழிக்காமல்
சூரியனைப் போன்ற வெம்மையான ஆற்றலையுடைய வீரமும்,
திங்களைப் போன்ற குளிர்ந்த பெரிய மென்மையும்,
மழையைப் போன்ற ஈகையும், ஆகிய இந்த மூன்றனையும்
உடையவன் ஆகி, இல்லாதவர்களே இல்லையெனும்படி
நீ நெடுங்காலம் வாழ்வாயாக நெடுந்தகையே! ஆழமான நீர்ப்பரப்பையும்
வெண்மையான மேற்பரப்பையுடைய அலைகள் வந்து மோதும் செந்தில் பதியில்
முருகவேள் நிலைபெற்ற அழகிய அகன்ற கடல்துறையில்
கடுங்காற்று கொண்டுவந்து திரளாகக் குவித்த  
கால்சுவடுகள் பதிகின்ற மேட்டு மணலினும் பல ஆண்டுகள் - (நீ நீடு வாழிய நெடுந்தகை)

# 56 மதுரை கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார்
** மதுரை மருதன் இளநாகனார் எனவும் பாடம்


காளையை வெற்றிக்கொடியாக உயர்த்திய, எரிகின்ற தீயைப் போன்று விளங்கும் சடையை உடைய,
தடுப்பதற்கு அரிய கோடரியையுடைய, நீலமணி போலும் கரிய கழுத்தினையுடைய சிவபெருமானும்,
கடலில் வளரும் முறுக்குண்ட சங்கினைப் போன்ற மேனியை உடைய,
கொலையை விரும்பும் கலப்பையையுடைய பனைக்கொடியோனாகிய பலராமனும்,
கழுவப்பட்ட அழகிய நீலமணி போன்ற திருமேனியை உடைய,
வானளாவ ஓங்கிய கருடக்கொடியை உடைய, வெற்றியை விரும்புவோனாகிய கண்ணனும்,
நீலமணி போன்ற நிறத்தையுடைய மயில் கொடியை உடைய, மாறாத வெற்றியையுடைய,
பிணிமுகம் என்ற யானையை ஊர்தியாகக் கொண்ட ஒளியையுடைய செய்யோனாகிய முருகவேளும், என்ற
உலகத்தைக் காக்கும் முடிவுகாலத்தைச் செய்யும் வலிமையினையும்
தோல்வியில்லாத நல்ல புகழையும் உடைய நான்கு கடவுளர்க்குள்ளும்
தடுக்கமுடியாத சீற்றத்தில் நீ எமனைப் போன்றவன்;
வலிமையில் நீ வெண்மையான பலராமனைப் போன்றவன்;
புகழில் நீ தன்னை இகழ்ந்தவரை அழிக்கும் கண்ணனைப் போன்றவன்;
நினைத்ததைச் செய்துமுடிப்பதில் முருகனைப் போன்றவன்;
அவ்வவ்வாறு நீ அவரவர்களைப் போன்று இருப்பதால், எங்கும்
செய்யமுடியாதது ஒன்று உண்டோ உனக்கு? அதனால்
இரவலர்க்கு அரிய அணிகலன்களைக் குறைவுபடாமல் ஈந்து,
யவனர்கள் நல்ல சாடிகளில் தந்த குளிர்ந்த நறுமணமுடைய மதுவை
பொன்னாலான அழகிய கிண்ணங்களில் ஏந்தி, நாள்தோறும்
ஒளிரும் வளையல்கள் அணிந்த மகளிர் ஊற்றிக்கொடுக்க, மகிழ்ச்சி மிக்கு
அப்படி இனிதாக நடப்பாயாக வெற்றியால் உயர்ந்த வாளையுடைய மாறனே!
அழகிய இடத்தையுடைய வானத்தில் நிறைந்திருக்கும் இருளை அகற்றும்
வெம்மையான கதிர்களையுடைய ஞாயிறு போலவும், மேற்குத்திசையில் தோன்றும்
குளிர்ந்த கதிர்களையுடைய திங்களின் வளர்பிறையைப் போலவும்
நின்று நிலைபெறுவாயாக இவ்வுலகத்தோடு கூடச் சேர்ந்து.

# 57 காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்


கல்வியில் வல்லவர்களாய் இராதவர்கள் என்றாலும், வல்லவர்கள் என்றாலும்
உன்னைப் புகழ்வோருக்கு மாயோனைப் போன்று பாதுகாப்பளிக்கும்,
மற்றவர் பாராட்டிப் பேசும் சிறப்பினையுடைய புகழ் மிக்க மாறனே!
உனக்கு ஒன்று சொல்லுவேன், அது என்னவெனில்
நீதான் பிறர் நாட்டைக் கொள்ளும்போது, அவர் நாட்டின்
வளைந்த கதிர்களையுடைய வயல்களை உன் வீரரும் கொள்ளையிடட்டும்;
அகன்ற இடத்தையுடைய பெரிய ஊரைத் தீயும் சுடட்டும்;
நிமிர்ந்து நிற்கும் மின்னலைப் போன்ற உன் ஒளிவிட்டுப் பிரகாசிக்கும் நீண்ட வேல்
பகைவரை அழித்தாலும் அழிக்கட்டும்; என்ன ஆனாலும்
பகைவரின் காவல் மரத்தை வெட்டுவதை மட்டும் செய்யவேண்டாம், உனது
நெடிய நல்ல யானைகளைக் கட்டுவதற்கு அவை கம்பங்களாக ஆகமாட்டா.

# 58 காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்


சோழனாகிய நீதான், குளிர்ந்த நீரையுடைய காவிரிக்கு உரியவன், பாண்டியனாகிய இவனோ
பருத்த அடிமரம் இற்றுப்போன கோளி என்னும் ஆலமரத்தின்
அடர்ந்த நிழல் தரும் நெடிய கிளைகளை விழுதுகள் தாங்கிக்கொள்வது போன்று
தனக்கு முன்னுள்ளோர் இறந்துபட, தான் சோர்ந்துபோகாமல்
நல்ல புகழ்பெற்ற தன் பழைய குடி தடுமாறாதபடி அணைத்து,
தான் சிறியதாய் இருந்தாலும் கூட்டத்துடன் பாம்பைக் கொல்லும்
பொறுப்பதற்கு அரிய வெண்மையுருக்கொண்ட இடியினைப் போல, பகைவரைக் காணப் பொறுக்காத
போரில் சிறந்த பாண்டியர் குடியில் காளை போன்றவன்; நீதான்
அறம் வாழும் உறையூர் அரசன்; இவனோ
நெல்லும் நீரும் எல்லார்க்கும் எளிதில் கிடைக்கூடியது என்று எண்ணி,
எளிதில் கிடைப்பதல்லாத மலையின் சந்தனமும், கடலின் முத்தும் என்ற  இவற்றின்
பெருமையை ஒலிக்கும் குரலையுடைய முரசம் மூன்றுடனே ஆளுகின்ற
தமிழ் நிலவும் மதுரையின் குளிர்ந்த செங்கோலையுடைய வேந்தன்;
பால் போன்ற நிறத்தையுடைய பனைக்கொடியோனாகிய பலராமனும்,
நீல நிற மேனியைக்கொண்ட சக்கரத்தையுடைய திருமாலும் என்ற
இரண்டு பெரும் தெய்வங்களும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து நின்றதைப் போல
அச்சம் விளைவிக்கும் உங்களின் பெருமை மிக்க தோற்றத்துடன், உள்ளத்தை நடுக்கும் அச்சம் வர விளங்கி
இத்தன்மையுடையவராக நீங்கள் விளங்கினால் இதைக்காட்டிலும் இனியது வேறு உண்டோ?
இன்னமும் கேளுங்கள், உம் புகழ் நெடுங்காலம் வாழ்ந்திருக்கட்டும்,
உமக்குள் ஒருவர் ஒருவர்க்கு உதவிசெய்யுங்கள், இருவரும்
ஒன்றுபட்டிருக்கும் இந்நிலையிலிருந்து மாறுபடாமல் இருப்பீர்களென்றால் ஒலிக்கும் அலைகளையுடைய
பெருங்கடல்கள் சூழ்ந்த இந்தப் பயன் பொருந்திய பெரிய நிலவுலகம்
உங்கள் கைவசமிருக்கும் என்பது பொய்யாகாது;
அதனால், நல்லவை போன்றும், நியாயமானவை போன்றும்,
முன்னோர் காட்டிச்சென்ற முறைகளில் நடப்பவர் போன்றும்,
அன்புகொண்ட உள்ளங்களையுடைய உமக்கு இடையே புகுந்து பிளவை ஏற்படுத்த அல்லாந்துதிரியும்
அயலாருடைய அற்பமொழிகளை ஏற்றுக்கொள்ளாமல் 
இன்று இருப்பதைப் போலவே இருக்கட்டும் உங்கள் நட்பு, மேலும் மேலும் வென்று
போர்க்களத்தில் உயர்ந்துவிளங்கட்டும் உமது வேல்கள், வளைந்த கோடுகளையுடைய
புலிச் சின்னத்தைச் செதுக்கிய தொலைவிடத்துக்கும் தெரியுமாறு கட்டிவைக்கப்பட்ட இலாஞ்சனை
நெடிய நீரில் வாழும் கெண்டைமீன் சின்னத்துடன் பொறிக்கப்பட்ட
சிகரங்களை உடையன ஆகுக பிறர் குன்றுகள் பொருந்திய நாடுகள்.

# 59 மதுரை கூலவாணிகன் சீத்தலை சாத்தனார்

முத்துமாலை தொங்கும் அழகு மிக்க மார்பினையும்,
முழங்காலைத்தொடும் அளவிற்கு நீண்ட கையினையும் உடைய அழகில் சிறந்த வழுதியே!
நீ அருளுடன் அளிப்பதில் வல்லவன் ஆவாய்,
எது பொய் என்பதைத் தெளிந்து அறிவாயாக, எப்பொழுதும்
கடும் வெம்மை நீங்காமல், கடலிலிருந்து கிளர்ந்து எழுகின்ற
ஞாயிறு போன்றவன் உன் பகைவர்க்கு,
திங்களைப் போன்றவன் எங்களைப்போன்றவர்க்கு.

# 60 உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார்

கடலின் நடுவே இருக்கும் தோணியில் இடப்பட்ட விளக்கின் சுடரைப் போல
செவ்வாய் என்ற சிவந்த கோள் கண்சிமிட்டும் திசைகளைக்கொண்ட ஆகாயத்தின்
உச்சியில் நின்ற முழுமதியினைக் கண்டு
காட்டில் வாழும் மயிலைப் போல அரிய காட்டுவழியின் தொடக்கத்தை அடைந்த
சிலவாகிய வளையல்களையுடைய விறலியும் நானும் மிக வேகமாக
தொழுதோம் அல்லவா பலமுறை! கடற்கரையில்
கழியின் நீரால் கிடைத்த உப்பை முகந்துகொண்டு, மலைநாட்டை நோக்கிச் செல்கின்ற
ஆரங்களையுடைய வண்டிச்சக்கரம் பள்ளத்தில் சிக்கிக்கொண்டதை எளிதில் மீட்கும்
வலிமையுடைய பாரம் பொறுக்கும் காளையைப் போன்ற எமது அரசனாகிய
வெற்றி முழக்கமிடும் முரசையும், குறிதப்பாத வாளினையும் உடைய வளவனின்
வெயில் மறைப்பதற்குத் தூக்கிநிறுத்திய பார்ப்பதற்கு அச்சத்தைத்தரும் சிறப்பினையுடைய
மாலை அணிந்த வெண்கொற்றக்குடையைப் போல இருக்கின்றது என்பதனால் - (உவவு மதி -- தொழுதனம்)

# 61 கோனாட்டு எறிச்சிலுர் மாடலன் மதுரை குமரனார்


கொண்டையாக முடிந்த கூந்தலில் குளிர்ந்த தழையைச் சூடிய உழவர் வீட்டுப்பெண்கள்
சிறிய, அழகிய நெய்தல் மலரை ஆம்பல்மலருடன் களையாகப் பறிக்கும்
விலாங்கு மீன் புரளும் வயலில் சேறுகுத்தியால் துண்டாக்கப்பட்ட
பொய்கை வாளையின் பெரிய துண்டத்தை
புதுநெல்லை அரிசியாக்கிச் சமைத்த வெண்மையான சோற்றுக்கு வியஞ்சனமாக
விலாப்புடைக்க, வயிற்றின் பக்கங்கள் விம்ம உண்டு,
நீண்ட கதிர்களையுடைய வயல்களில் அறுத்த நெற்கதிகர்களை இடுமிடம் தெரியாமல் தடுமாறுகின்ற
வலிமையான கைகளையுடைய கதிரறுப்போரின் புல்லிய தலையையுடைய சிறுவர்கள்
தென்னையில் விளையும் பெரிய இளநீர்க்காய்களை உண்டு வெறுத்தால், தம் தந்தையரின்
குறைந்த தலை இடத்தையுடைய உயரமான நெற்போரின் மீது ஏறி, உயரத் தாவிக் குதித்து
அதிகமாகக் காய்த்துத்தொங்கும் பனையின் காய்களைத் தொட முயலுகின்ற
நாள்தோறும் புதுவரவினையுடைய நல்ல நாட்டிற்கு வேந்தனான
வேல் விளங்கும் பெரிய கையினையும், நன்கு புனையப்பட்ட தேரினையும் உடைய சென்னியின்
வானவில் போன்ற மாலையையுடைய மார்பினைப் பகைத்தெழுகின்றவர்கள் இருப்பார்களேயானால்
தமக்கு என்ன நேரும் என்பதைத் தாமே அறிவார்கள், நாங்கள், சென்னியின்
கணையமரத்தைப் போன்ற திண்மையான தோள்களைத் தவறுகள் இல்லாமல் எதிர்த்துப்போரிட்டோர்
வாழக் கண்டதும் இல்லை, நேரம் தாழ்க்காமல்
அவனுடைய திருத்தமான அடிகளைச் சேர வல்லவர்கள்
வருந்துவதைக் காணுவது அதனிலும் இல்லை.

# 62 கழா தலையார்


வருகின்ற முன்னணிப் படையைத் தடுத்துப் போரில் ஒருவரையொருவர் வெல்வோம் என்பது எப்படியாகும்?
போரிட்டு, போர்க்களத்தில் மாண்ட வீரர்களின் புண்களைத் தோண்டி
குருதி படிந்த தம் சிவந்த கைகளைக் கூந்தலில் தடவி
நிறம் மிக்க வடிவத்தையுடைய பேய் மகளிர்
மேலும் மேலும் கொட்டுகின்ற மந்தமான ஓசையையுடைய பறையின் தாளத்துடன் ஆட
பருந்துகள் ஊனைத் தின்னும் படையுடன், போரினால் வெகுண்டு
படையினர் மாண்டபின்னும் தாமாகப் போரிடும் வீரமிக்க போரையுடைய இருபெரு வேந்தரும்
இறந்துபோனார்கள், அவர்களின் கொற்றக்குடைகள் குடைசாய்ந்தன,
புகழுக்குரிய சிறப்பினையுடைய முரசங்களும் விழுந்துவிட்டன,
பல நூறுகளாக அடுக்கப்பட்ட பல்வேறு மொழிகள் பேசும் படைத்தொகுதி பசிய நிலத்தில்
இடமில்லை என்று சொல்லும்படி செறிவாக இருந்த அகன்ற இடத்தையுடைய பாசறையில்
போரிடுவதற்குரியோர் இல்லாமல், பார்ப்பவர்க்கு அச்சம் தோன்ற
உடனே நின்றது போர்; மாண்ட வீரரின் மனைவியரும்
பச்சை இலையைத் தின்று, குளிர்ந்த நீரில் குளித்துக் கைம்மை நோன்பு ஏற்காதவராய்
வீரர்களின் மார்புகளைக் கட்டியணைத்துக் களத்திலேயே கிடந்தனர்
வாடாத கற்பக மாலையினையும், இமைக்காத கண்களையும்
வேள்வியில் கிடைக்கும் உணவையும் உடைய தேவர்களும் மிகவும்
பெறுவதற்கு அரிய உலகம் நிரம்ப
விருந்தினர்களைப் பெற்றவர்கள் ஆனார்கள், ஒங்குக உமது புகழ்.

# 63 பரணர்


மிகப்பலவான அத்தனை யானைகளும், அம்பினால் நிலைகுலைந்து
போரில் இனிமேல் ஆற்றவேண்டிய செயல்கள் இல்லாமல் படையினர் இருப்பிடத்துக்குத் திரும்பின;
வெற்றிப்புகழினால் சிறந்த குதிரைகள் எல்லாம்
வீரப்பொலிவு மிக்க குதிரைவீரருடன் அங்கேயே விழுந்து மடிந்தன;
தேர் மேல் வந்த வீரர்கள் எல்லாரும்
தாம் பிடித்த கேடயமே தமது கண்களை மறைக்க ஒன்றாய் மாண்டுபோனார்கள்;
வாரினால் இழுத்துக்கட்டப்பட்ட, ஒலிப்பதில் சிறந்த மயிர் சீவாத தோலினால் போர்க்கப்பட்ட முரசம்
தம்மைச் சுமப்பவர்கள் யாரும் இல்லாததினால் இருந்து ஓய்ந்தன;
சந்தனம் பூசிய மார்பில் நெடிய வேல்கள் பாய்ந்ததினால்
வேந்தர்களும் போரிட்டுப் போர்க்களத்தில் மாண்டு விழுந்தனர்; இனிமேல்,
என்னதான் ஆகுமோ? வயல்வெளிகளிலுள்ள
ஆம்பல் தண்டினால் செய்த வளையல்களைக் கையிலணிந்த மகளிர்
பச்சை அவலை நிறையத்தின்று, குளிர்ந்த நீரில் பாய்ந்து விளையாடும்
புதுவரவுகள் அற்றுப்போகாத ஊர்களையுடைய
அழகிய இருப்பிடங்கள் கொண்ட அவர்களின் அகன்ற இடத்தையுடைய நாடுகள் - (என்னதான் ஆகுமோ?)

# 64 நெடும்பல்லியத்தனார்

நல்ல யாழ், ஆகுளி என்ற சிறுபறை, பதலை என்ற ஒருதலை மாக்கிணை ஆகியவற்றைக் கட்டிக்கொண்டு
செல்லலாமோ, ஒருசில வளையல்களை அணிந்த விறலியே!
பெரிய யானைப்படை போரிட்ட இடம் அகன்ற படைவீட்டில்
ஆகாயத்தில் பறக்கும் பருந்துகளைப் பச்சை ஊனின் துண்டங்கள் தடுத்து நிறுத்தும்
மாற்றார் நாட்டில் தான் பெற்ற அழகிய பெரிய செல்வத்தினையுடைய
முதுகுடுமி என்னும் அரசனைக் கண்டு
நீரே மிகுதியாக உள்ள கஞ்சியைக் குடிக்கும் இந்த வாழ்வை விட்டுவிட்டு வருவதற்காக 

# 65 கழாஅ தலையார்

முழவு மண்சாந்து இடுதலை மறக்க, யாழ் பண்ணை மறக்க,
பெரிய இடத்தையுடைய பானை கவிழ்ந்து நெய் கடைதலை மறக்க,
சுரும்புகள் மொய்க்கும் மதுவைச் சுற்றத்தார் மறக்க,
உழவர் ஆரவாரத்துடன் செய்யும் உழவுத்தொழிலை மறக்க, விழாக்கொண்டாடுதலை
அகன்ற உட்பகுதியினையுடைய சிறிய ஊர்கள் மறக்க,
முழுமதி வந்து கூடிய பெரிய நாட்பொழுதில்
ஞாயிறு மேற்கிலும், திங்கள் கிழக்கிலும் இருக்க தம்முள் எதிர்நின்று பார்த்து, அவற்றில் ஞாயிறு
புல்லிய மாலைப்பொழுதில் மலையில் மறைவதைப் போல்
தன்னைப் போன்ற ஒரு வேந்தன் மார்பினை நோக்கி எறிந்த (வேல் துளைத்து)
முதுகிலும் ஏற்பட்ட புண்ணினால் வெட்கப்பட்டு வீரம் பொருந்திய மன்னன்
வாளை ஊன்றி வடக்குநோக்கி அமர்ந்துவிட்டான், இங்கு
ஞாயிறு இருக்கும் பகற்பொழுது இனிமேல் முன்பு இருந்த நாட்களைப் போல் இனிதாகக் கழியாது.

# 66 வெண்ணி குயத்தியார்

நீர் செறிந்த பெரிய கடலில் கப்பல்களை ஓட்டி
காற்றும் தனக்குப் பணியாற்றும்படிசெய்து அதனையும் ஆண்ட வலிமை மிக்கவனின் மரபில் வந்தவனே!
மதம்பிடிக்கும் இயல்பையுடைய யானையை உடைய கரிகால்வளவனே!
எதிர்சென்று போரினில் அழிவையேற்படுத்திய உனது ஆற்றல் வெளிப்படும்படி
வெற்றியடைந்தவனே! உன்னைக்காட்டிலும் நல்லவன் அல்லவா!
பெருகுகின்ற புதுவருவாயையுடைய வெண்ணி என்ற இடத்தில் உள்ள போர்க்களத்தில்
உலகத்தில் மிகவும் புகழை அடைந்து (தனக்கேற்பட்ட)
முதுகுப்புண்ணுக்காக வெட்கப்பட்டு வடக்கிருந்தவனான சேரலாதன் - (நின்னினும் நல்லன் அன்றே)

# 67 பிசிராந்தையார்

அன்னச் சேவலே! அன்னச் சேவலே!
வெற்றிக்கு மேல் வெற்றி பெற்று, கொல்லுகின்ற போரில் அண்ணலாக விளங்குகின்ற சோழன்
தன் நாட்டு மக்களைக் கருணையோடு நோக்கும் பிரகாசமான முகத்தினைப் போல
இரண்டு முனைகளும் கூடிவருகின்ற திங்களின் அரும்புகின்ற பிறைநிலா ஒளிரும்
மயக்கத்தைத் தரும் மாலை நேரத்தில் நான் செயலிழந்து வருந்த,
குமரி ஆற்றின் பெரிய துறையில் அயிரை மீனை மேய்ந்து
வடமலையாகிய இமயமலைக்குச் செல்லுவாயென்றால், இடையிலிருக்கும்
நல்ல சோழநாட்டு வழியே சென்றால், உறையூரில்
உயர்ந்து நிற்கும் மாடத்தில் குறுகிய சிறகுகளையுடைய உன் பேடையுடன் இளைப்பாறி,
வாயில் காவலரிடம் ஏதும் சொல்லாமல் அரண்மனைக்குள் சென்று, எம்முடைய
பேரரசனாகிய கிள்ளி கேட்கும்படியாக, பெரிய பிசிர் என்னும் ஊரில் வாழும்
ஆந்தை என்பவரின் அடியவன் என்று சொன்னால், பெருமை மிக்க உன்
இன்பமுடைய பெடை அணிந்துகொள்ள தனது
விருப்பமுறும் நல்ல அணிகலன்களை அளிப்பான் உனக்கு.

# 68 கோவூர் கிழார்

உடும்பின் தோலை உரித்தது போல எலும்புகள் வெளித்தெரியும் விலாவினையுடைய
சுற்றத்தாரின் கடுமையான பசியைப் போக்குபவர்களைக் காணாமல்,
கேட்பதற்கு மிகச் சிலரே உள்ளனர் என்ற நிலைமையுடைய யாழால் என்ன பயன் என்று மிகவும் நொந்து
இங்கு என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறாய்? பாணனே! நகைகளைத் தாங்கி
அழகிய பெருமையையுடைய எழில்பெற்ற சிவந்த பொறிகளைக் கொண்ட மார்பினையுடைய
மென்மையான பெண்களுக்குப் பணிந்து, வன்மையான
வீரரை அகப்படுத்தும் பெருமை பொருந்திய நெடுந்தகை,
ஈன்று அணிமை தீர்ந்த குழந்தைக்காகச் சுரக்கும் முலையைப் போன்று
சிறியதாய்ச் சுரந்து தொடங்கிய காவிரியின் மரத்தையே சாய்க்கும் மிகுந்த வெள்ளம்
உலகத்தையே காக்கின்ற நல்ல சோழநாட்டுக்கு வேந்தன்,
உள்நாட்டுப்பகையை ஒருவழியாய்த் தீர்த்து, பறவைகளால் உண்டாகும் தீய சகுனங்களினால்
போருக்கு அனுப்பமாட்டான் என்பதினால், நமக்குள் போரிட்டுச் சாவோம் என்று
நீங்காத வீரமுடையோர் தம்முடைய பூரித்த தோள்களைத் தட்ட,
அவர்களின் வீர உணர்வு தணியும்படியாக பறைகளைக் கொட்டும் அழகு பொருந்திய தேர் வரும் வழிகளில்
கடுமையான கள்ளைப் பருகுபவர்களின் நடுங்குகின்ற கைகளிலிருந்து சிந்தியதால் உண்டான
மணம் மிக்க சேற்றினை மிதித்த பாகன் ஓட்டாத யானை
நெடிய நகரின் எல்லைகளில் ஒலிக்கும் முழவின் ஓசையை உற்றுக்கேட்கும்
உறையூரில் இருப்பவனே எம் இறைவன்,
அவனிடம் சென்றால், பிறர் வாயிலை நினைக்கத் தேவையில்ல என்னும் அளவுக்கு அவன் கொடுப்பான்.

# 69 ஆலந்தூர் கிழார்

கையிலே இலக்கண முறைமை நிரம்பிய யாழ்; உடம்பிலே
காப்பார் இல்லாததினால் பசி; இடுப்பிலே
துணியில் இருக்கும் இழையுடன் தையல் போட்ட இழை நுழைந்த வேர்ப்பதால் நனைந்த கந்தலாடை;
அதனை மிகக் கவனத்துடன் மறைத்துக்கட்டிய வருத்தத்தையுடைய பாணனே!
எடுத்த காரியத்தை முடிக்கும் மனவுறுதி இல்லாதவனின் உடம்பைப் போல
பெரிதாகப் பொலிவிழந்த மிகப் பெரிய சுற்றத்தையுடையவனே!
உலகம் முழுவதையும் சுற்றிவந்து, பின்னர் மெதுவாக
என்னிடம் (உன் வறுமை தீர்ப்பார் யார் என்று) கேட்டால், மன்னர்களின்
கொல்கின்ற யானைகள் புண்பட்டு வருந்திக்கிடக்கும் கொடிகளைக் கொண்ட பாசறையில்
குருதி படர்ந்த பரப்பில் யானைகளைக் கொன்று
புலாலை உடைய போர்க்களத்தை உண்டாக்கிய போர்செய்யும் படையை உடையவன்,
உயர்ந்த நிலைகளைக்கொண்ட மாடங்களையுடைய உறையூரில் இருப்பவன்,
போரிடும் பகைவரை எதிர்க்க உயர்த்திய வேலையுடையவன், சிலவேளைகளில்
பகைவர் நாட்டிற்குள் செல்லவும் செய்வான், சுற்றப்பட்ட மாலையையும்
ஒளி பொருந்திய நெருப்புப் போன்ற நிறம் பொருந்திய பசும்பொன்னால் செய்யப்பட்ட பூண்களையுடைய
கிள்ளிவளவன், அவனிடம் சென்றால்,
அவனது நெடிய வாயிலில் காத்துக்கிடப்பது இல்லை, உச்சிப்பொழுதில்
இரவலர்க்குத் தேர்களை வழங்கும் ஓலக்கத்தினைக் கண்ணாரக் கண்டு
நீ அவனைப் பார்த்த பின்னால் பூவில்
மொய்க்கும் வண்டுகள் ஊதாத பொன்னாலான தாமரையைச்
சூடாது இருத்தல் அதைக்காட்டிலும் இல்லை;

# 70 கோவூர் கிழார்

தேன் போல இனிய இசையை எழுப்பும் நரம்பினால் தொடுத்த சிறிய யாழையுடைய பாணனே!
குளத்தில் வாழும் ஆமையைக் கம்பியால் குத்தித் தூக்கியதைப் போன்ற
நுண்ணிய கோலால் கட்டப்பட்ட தெளிந்த முகப்பினையுடைய பெரிய கிணையின் ஓசையை
இனிமையாகக் கேட்டுக்கொண்டு இங்கே சிறிது தங்கிச் செல்வாயாக என்று கூறி
ஓயாது என்னைக் கேட்கும் முதிய வாய்மையையுடைய இரவலனே!
தை மாதத்துக் குளிர்ந்த தடாகம் போன்ற
எடுக்க எடுக்கக் குறையாத உணவினையுடைய அகன்ற மனைகளில்
சமைக்கின்ற தீயே அன்றி, பகைவர் வந்து ஊரைச் சுடுகின்ற தீயினை அறியாமல்,
சோறும், நீரும் ஆகிய இரண்டு பிணிதீர்க்கும் மருந்துகளை விளைவிக்கும் நல்ல நாட்டுக்கு வேந்தனாகிய
கிள்ளிவளவனின் நல்ல புகழை நினைத்து,
நல்ல மணத்தைத் தேடிச்செல்லும் வண்டு
சிறிய வெண்மையான ஆம்பலின் மீது ஊதும்
அள்ளிக்கொடுக்கும் ஈகையையுடைய பண்ணன் என்பவனின் சிறுகுடியிலுள்ள
பாதிரிப்பூ மணக்கின்ற கூந்தலினையும், பளிச்சென்ற நெற்றியையும்,
இனிய முறுவலையும் உடைய விறலியுடனே மெல்லமெல்ல நடந்து
செல்வாயென்றால் மிகுந்த செல்வத்தையுடையவன் ஆவாய்
காட்டில் விறகு வெட்டி ஊருக்குக் கொண்டுவருவோர், காட்டில் புதையலைப் பெற்றாற்போல
ஐயத்திற்கிடமான எதிர்பாரா நிகழ்ச்சி அல்ல அவனது ஈகை,
அது கிடைக்குமோ என்று நினைக்கவேண்டாம், அவனது அடி வாழ்க.

# 71 ஒல்லையூர் தந்த பூதப்பாண்டியன்
சிங்கம் போலச் சினந்து, திரும்பிப்பார்க்காத உள்ளத்துடன்,
அளவில் அடங்காத பெரும்படையையுடைய வேந்தர்கள் ஒன்று கூடி
என்னோடு போரிடுவோம் என்கின்றனர், அவர்களைப்
தாங்கமுடியாத போரில் அலறும்படி தாக்கி, தேருடன்
திரும்பிப் பாராமல் ஓடச்செய்வேன், இல்லையெனில், சிறந்த
பெரிய அமர்த்த மைதீட்டிய கண்களைக் கொண்ட இவளைவிட்டுப் பிரிவேன் ஆகுக,
அறமானது தனது நிலையிலிருந்து தவறாத அன்பினையுடைய என்னுடைய அரசவைக்குத்
திறமை இல்லாத ஒருவனைத் தலைவனாக ஆக்கி, நெறி பிறழ்ந்து
கொடுங்கோல் ஆட்சி புரிந்தவன் ஆகுக, மிகுந்த புகழையுடைய
வையை ஆற்றால் சூழப்பட்ட வளம் பொருந்திய ஊர்களில்
குறையாத புதுவருவாயை உடைய மையல் என்னும் ஊரின் தலைவன்
மாவனும், நிலைபெற்ற எயில் என்னும் ஊரைச் சார்ந்த ஆந்தையும், புகழ்மிக்க
அந்துவன் சாத்தனும், ஆதன் அழிசியும்,
கடும் கோபம் கொள்ளும் இயக்கனும் உள்ளிட்ட பிறரும்
எனது கண் போன்ற நட்பினையுடைய நண்பர்களோடு கூடிய
இனிய செருக்கு மிக்க மகிழ்ச்சியை இழந்து, நான் இத்துடன்
பல உயிரையும் பாதுகாக்கும் அரசர் குலத்தில் சிறந்த
தென்புலமான பாண்டியநாட்டைக் காக்கும் காவலிலிருந்து நீங்கி, மற்றவர்தம்
வன்புலங்களைக் காக்கும் காவலுக்கு மாறி நான் பிறப்பேனாகுக.

# 72 தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன்
சிரிப்புக்குரியவர்கள் இவனது நாட்டைச் சிறப்பித்துக்கூறுபவர்கள்,
சிறுவன் இவன் என்று நான் வெறுக்கும்படி சொல்லி,
ஓசையிடும் மணிகள் மாறிமாறி ஒலிக்கும் பரந்த அடியினையும், பெரிய காலினையும் உடைய
உயர்ந்த நல்ல யானையினையும், தேரையும், குதிரையையும்
படைக்கலங்களைக் கொண்ட வீரர்களையும் உடையவர் நாம் என்று
எனது மிகுந்த வலிமைக்கு அஞ்சாமல், பகைத்துச் சினம் பெருகி
சிறுபிள்ளைத்தனமான சொற்களைச் சொன்ன சினம் பொருந்திய வேந்தர்களைத்
தாங்க முடியாத போரில் அவர்கள் சிதறியோடும்படி தாக்கி, அவரின் முரசுகளோடு
சேர்த்துக் கைப்பற்றுவேன், அப்படிச் செய்யாவிட்டால் மனத்துக்கு இசைவான
என்னுடைய ஆட்சியில் வாழ்பவர்கள் வேறு புகலிடம் இல்லாமல்
கொடியவன் எம் அரசன் என்று கண்ணீர் விட்டுக்
குடிமக்கள் பழிதூற்றும் கொடுங்கோலன் ஆவேன் ஆகுக,
ஓங்கிய சிறப்பு, உயர்ந்த அறிவு ஆகியவை உடைய
மாங்குடி மருதனைத் தலைவனாகக் கொண்ட
உலகத்தோடு நிலைபெற்ற பலரும் புகழும் தலைமையையுடைய 
புலவர்கள் பாடாமல் நீங்குக என் நிலத்தின் எல்லையை,
என்னால் காக்கப்படும் எளியோரின் துயரம் அதிகமாக,
என்னிடம் இரந்துவருவோர்க்குக் கொடுக்கமுடியாத வறுமையை நான் அடைவேனாக.

# 73 சோழன் நலங்கிள்ளி
மெல்ல வந்து என் நல்ல அடியை அடைந்து
‘கொடுங்கள்'என்று பணிந்து கேட்டால், சிறப்புடைய
முரசு பொருந்திய தொன்றுதொட்டு ஆளும் உரிமையை உடைய எனது அரசைக் கொடுப்பதுதானா பெரிது?
எனது இனிய உயிரையானாலும் கொடுப்பேனே! இவ்வுலகத்தில்
ஆற்றலுடையவர்களின் ஆற்றலை எண்ணிப்பார்க்காமல்
என் உள்ளத்தை இகழ்ந்த அறிவில்லாதவன், தெள்ளத்தெளிவாக
தூங்குகிற புலியை இடறிய கண்ணில்லாதவன் போல
பிழைத்துப்போவது கடினம், வலிமையுடைய,
மூங்கிலைத் தின்னும் யானையின் காலில் அகப்பட்ட
வலிய, திண்ணிதான நீண்ட முளையைப்போல, படையெடுத்துச் சென்று அங்கே
அவர்கள் வருந்தும்படி போரிடாமல் போவேன் என்றால், உள்ளம் பொருந்திய
தீது இல்லாத நெஞ்சத்தால் காதல் கொள்ளாத
பலவான கரிய கூந்தலையுடைய மகளிரின்
பொருத்தமற்ற அணைத்தலில் துவண்டுபோகட்டும் என் மாலை.

# 74 சேரமான் கணைக்கா லிரும்பொறை
மன்னர் குடியில், குழந்தை இறந்து பிறந்தாலும், தசைப் பிண்டமாகப் பிறந்தாலும்
அவற்றை ஆள் அல்ல என்று சொல்லி வாளினால் கீறாமல் புதைக்கமாட்டார்,
சங்கிலியால் கட்டப்பட்ட நாய் போல, துன்பப்படுத்தி இருக்கவைத்த
உறவே இல்லாத சுற்றத்தாரின் உபகாரத்தால் கிடைத்த தண்ணீரை,
மனவலிமை இன்றி வயிற்றுத்தீயைத் தணிக்க
தாமே கெஞ்சிக்கேட்டு உண்ணுகின்ற அளவுக்கு
ஒருவரைப் பெற்றெடுப்பார்களோ, இவ்வுலகத்தில்?

# 75 சோழன் நலங்கிள்ளி
மூத்தோர் ஒவ்வொருவரையும் கூற்றம் கொண்டுப்போய்விட,
விதி வசத்தால் கிடைத்த பழைய வெற்றியால் உண்டான அரசுரிமை
கிடைக்கப்பெற்றோமானால் சிறப்படைந்தோம் என்று
குடிமக்களிடம் வரியினை வேண்டி இரந்துகேட்கும் அறிவுநுட்பம் இல்லாத ஆண்மையையுடைய
சிறுமை படைத்த உள்ளமுடைய ஒருவன் பெற்றால் அது அவனுக்கு மிகுந்த பாரமுள்ளது ஆகும்;
உக்கிரமான போரையும் தாங்க வல்ல மனவெழுச்சியுடன் கூடிய வலிய முயற்சியையுடைய
சிறப்புக்குரியவன் ஒருவன் பெற்றால், சிறிதளவு நீரே உள்ள
வற்றிய குளத்தோரத்தின் சிறிய தண்டாகிய வெண்மையான நெட்டியின்
கோடைக்காலத்தில் உலர்ந்த சுள்ளியைப் போல, பெரிதும்
இலேசானதாகும், குற்றமற்று
வானளாவ உயர்ந்த வெண்கொற்றக்குடையினையும்
முரசினையும் உடைய அரசரின் அரசாட்சியோடு சேர்ந்த செல்வம்.

# 76 இடைக்குன்றூர் கிழார்


ஒருவனையொருவன் கொல்லுதலும், ஒருவர்க்கொருவர் தோற்றுப்போதலும்
புதிதான ஒன்று இல்லை, இந்த உலகத்து இயற்கை அதுவே,
ஆனால் இன்றைக்கு முன்னர் நாம் கேள்விப்பட்டதில்லை; திரட்சியான அடிமரத்தையுடைய,
ஊர்ப்பொதுவிடத்தில் உள்ள வேம்பின் பெரிய கிளையிலிருக்கும் ஒளி மிகுந்த தளிரை
நீண்ட கொடியாகிய உழிஞையின் அடந்தகொடியுடன் சேர்த்துக்கட்டி
செறிவாகத் தொடுத்த தேன் சிந்தும் தலைமாலையை
வளைய மாலையுடன் பொலிவுபெறச் சூடி
இனிதான ஓசையினையுடைய தெளிவான போர்ப்பறை ஒலிக்க, கண்ணுக்கு நிறைவாய் அமைந்த
நாட்டினில் அமைந்த செல்வத்தினையுடைய பசும்பொன்னால் செய்த பூண்களை அணிந்த பாண்டியனின்
பெருமையையும்,உயர்ந்த தலைமையையும் அறியாதவர்கள் ஒன்றுகூடி
போரிடுவோம் என்று தன்னிடத்து வந்த
புனைந்த வீரக்கழலினை அணிந்த ஏழு அரசர்களுடைய நல்ல வெற்றி அடங்கிப்போகுமாறு
தான் ஒருவனாக நின்று போரிட்டுக் களத்தில் கொன்றதை - இன்றைக்கு முன்னர் நாம் கேள்விப்பட்டதில்லை

# 77 இடைக்குன்றூர் கிழார்


கொலுசினைக் கழற்றிய காலில் ஒளி வீசும் வீரக்கழலை இறுகக்கட்டி,
குடுமி களையப்பட்ட தலையில் வேம்பின் ஒளி மிக்க தளிரை
நீண்ட கொடியாகிய உழிஞையின் அடந்தகொடியுடன் சூடி
குறிய வளைகளைக் கழற்றிய கையில் வில்லினைப் பிடித்துக்கொண்டு
நெடிய தேரின் மொட்டு பொலிவுபெற நிற்கின்றவன்
யாராயிருக்கக்கூடும்? வாழ்க அவன் தலைமாலை! மாலையை அணிந்து
ஐம்படைத்தாலியைக் கழற்றவுமில்லை, பால் குடிப்பதை நிறுத்தி
உணவையும் இன்றுதான் உண்டிருக்கிறான், அடுத்தடுத்து
வெகுண்டு எதிர்த்துவந்த புதிதுபுதிதான வீரர்களைப் பார்த்து
வியக்கவோ இழிவாக நினைக்கவோ இல்லை, அவ்வீரர்களை
இறுகப் பிடித்து பரந்த ஆகாயத்தில் பேரொலி எழும்ப
உடல் கவிழ்ந்து நிலத்தில் விழும்படி கொன்றதை எண்ணி
மகிழவோ, வீண்பெருமைகொள்ளவோ அதனைக்காட்டிலும் இல்லை.

# 78 இடைக்குன்றூர் கிழார்


வளைந்த காலணியால் அழகுபெற்ற வலிமை பொருந்திய நிலைதளராத கால்களையும்
வருத்துவதற்கு முடியாத மிக்க ஆற்றலையும் உடைய என் தலைவன், சோம்பல் முறித்து
குகையில் கிடந்த புலி இரையை நோக்கி வந்ததைப் போல
எதிர்ப்பதற்கு அரிய அவன் மார்பினை மதியாதவராய், ஆரவாரித்து எழுந்து
நாமே சிறந்தவர்கள், படைபலத்தால் பெரியவர்கள், நம்முடன்
போரிடுபவனோ இளைஞன், நாம் அடையப்போகும் கொள்ளைப்பொருளோ மிகவும் பெரிது என்று
இளக்காரத்துடன் வந்த நிலையில்லாத வீரர்,
பொலிவிழந்த கண்களையுடையவராய் பின்வாங்கிச் செல்ல
இங்கு அவரைக் கொல்வதற்குச் சம்மதியாதவனாய், அங்கு அவர்களுடைய
சிறந்த அணிகலன்களை அணிந்த மகளிர் வெட்கப்பட்டு இறந்துபோக,
அவர்களுடைய தந்தையரின் ஊரிலேயே
தெளிவான் போர்ப்பறை ஒலிக்கச் சென்று அங்குக் கொன்றான்.

# 79 இடைக்குன்றூர் கிழார்


தன்னுடைய பழமையான நகரின் வாயிலில், குளிர்ந்த பொய்கையில் மூழ்கியெழுந்து
பொதுவிடத்தில் உள்ள வேம்பின் ஒளிவிடும் தளிரைச் சூடிக்கொண்டு
தெளிந்த ஓசையையுடைய போர்ப்பறையின் முன்னாகக் களிறு போல நடந்து
கடும் போர் செய்யும் செழியனும் வந்தான், அவனை எதிர்த்து நின்ற
நிலையற்ற வீரரோ பலர் இருக்கின்றனர், 
சிலர் தப்பிக்கக்கூடும், பகற்பொழுது மிகச் சிறியதாய் இருக்கிறது.

# 80 சாத்தந்தையார்

இனிய, நன்கு புளித்த கள்ளினையுடைய ஆமூர் என்னும் ஊரில்
வலிமையுடைய மல்லனின் மிக்க வலிமையை அழித்து
ஒரு கால் மண்டிபோட்டு மார்பிலே மடித்து இருந்தது, அடுத்த கால்
எதிராளியின் ,செயல்களைத் தடுத்து, அவன் முதுகை வளைத்தது;
இதைப் பார்த்து மகிழ்ந்தாலும், மகிழாவிட்டாலும், வெல்லும் போரைக்கொண்ட
பொருவதற்கு அரிய அவன் தந்தையாகிய தித்தன் பார்க்கவேண்டும்; 
பசித்து மூங்கிலைத் தின்பதற்கு முயலும் யானையைப் போல
தலையும் காலுமாகிய இரண்டு பக்கமும் முறியும்படி காலால் உதைத்து
மற்போருக்கு வந்த மல்லனை எதிர்த்துக் கொன்ற நிலையை - (தித்தன் பார்க்கவேண்டும்)

# 81 சாத்தந்தையார்

படையின் ஆரவாரம் ஏழுகடலும் கூடி ஒலிக்கும் ஒலியிலும் பெரியது; அவனுடைய களிறு
கார்காலத்து மழையின் இடியினைக்காட்டிலும் முழங்குதலை உடையது;
யாராயிருக்கக்கூடும், அவர் தாம் இரங்கத்தக்கவர், ஆத்திப்பூவை நாரில்
நெருங்கிக் கட்டிய தலைமாலையையும்
கொடுக்கக் கவிந்த கையினையும் உடைய இவ் வீரனின் கையிலகப்பட்டு அழிபவர்கள் - (யார்-கொல் அளியர்)

# 82 சாத்தந்தையார்

ஒரு பக்கம் ஊரில் திருவிழா தொடக்கம்; இன்னொரு பக்கம் வீட்டில் மனைவிக்கு பேறுகால நேரம்
பெய்கின்ற மழை, மறைகின்ற ஞாயிறு,
அந்நேரத்தில், கட்டிலைப் பின்னுகின்ற புலையனின் கையிலுள்ள
வாரை இழுத்துக்கொண்டு செல்லும் ஊசி எவ்வளவு விரைவாகச் செல்லுமோ அதைவிட விரைவானது
ஊரினைக் கைப்பற்ற வந்த வீரனோடு
ஆத்தியால் தொடுக்கப்பட்ட மாலையையுடைய பெருந்தகையாகிய கிள்ளியின் போர்

# 83 பெருங்கோழி நாய்கண் மகள் நக்கண்ணையார்

காலில் புனைந்த செறிந்த வீரக்கழலையுடைய, மை போன்ற கரிய தாடியை உடைய இளைஞனுக்காக என்
வளையல்கள் கழன்றுபோனதால், நான் என் தாயை எண்ணி அஞ்சுவேன்;
பகையை வெல்லும் அவனுடைய தோள்களைத் தழுவுவதற்கு அவையிலுள்ளாரை எண்ணி நாணுவேன்;
என்னைப்போல மிக்க நடுக்கமுறுவதாக, எந்நாளும்
என் பக்கம் அல்லது தாய்ப்பக்கம் என்று ஏதாவது ஒரு பக்கமாகச் சேராமல்
இருவர் பக்கமும் நின்று மயங்குகின்ற இந்த ஊர் - (என்னைப்போல மிக்க நடுக்கமுறுவதாக)

# 84 பெருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார்

என்னுடைய தலைவன் பழைய சோற்றைத் தின்றாலும் பெரிய தோள்களையுடையவன்,
நானோ, அவனுக்கு அடுத்தவீட்டில் இருந்தாலும் பசலையினால் பொன்னிறமுடையவள் ஆனேன்,
போரினை எதிர்கொண்டு என் தலைவன் போர்க்களம் புகுந்தால்
ஆரவாரிக்கும் பெரிய ஊரில் போரிடும் நிகழ்ச்சி நடக்கும் இடத்தில்
தம்மைப் பெரிதாக எண்ணி இன்புற்றிருந்த வீரர்களுக்கு
உமணர்கள் தம் வண்டியை ஏற்றுவதற்கு அஞ்சும் ஏற்றத்தையுடைய ஆற்றங்கரையைப் போன்றவன்.

# 85 பெருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார்

என்னுடைய தலைவனுக்கு ஊர் இது இல்லை,
என்னுடைய தலைவனுக்கு நாடு இது இல்லை,
அவனுடைய வெற்றியை, வெற்றி என்று சொல்லுவார் ஒரு பக்கத்தார்,
வெற்றியல்ல என்று சொல்லுவார் ஒரு பக்கத்தார்,
நன்றாய் இருக்கிறது இவ்வாறு இருவகையாகவும் பலர் கூறிய நல்ல மொழி!
அழகிய சிலம்பு ஒலிக்க ஓடிச்சென்று, எம்முடைய இல்லத்தில்
முழவினைப் போன்ற அடிமரத்தையுடைய பனைமரத்தை ஒட்டி நின்று
நான் கண்டேன் அவன் வெற்றியுடன் விளங்குவதை.

# 86 காவல் பெண்டு காதற்பெண்டு எனவும் பாடம்
என்னுடைய சிறிய வீட்டிலுள்ள நல்ல தூணைப் பிடித்துக்கொண்டு உன் மகன்
எங்கு இருக்கின்றான் என்று கேட்கிறீர்கள், என் மகன்
எங்கே இருந்தாலும் அதை நான் அறியேன், 
புலி தங்கியிருந்து சென்ற கல் குகை போல
அவனைப் பெற்ற வயிறு இங்கே இருக்கிறது,
அவன் போர்க்களத்தில் காணப்படுவான். 

# 87 ஔவையார்

போர்க்களத்தில் புகுவதைத் தவிர்த்திடுங்கள், பகைகொண்டு வந்திருப்போரே!
எங்களுக்குள்ளும் இருக்கிறான் ஒரு வீரன், ஒரு நாளில்
எட்டுத் தேர்களைச் செய்யவல்ல தச்சன் ஒருவன்
ஒரு மாதம் உழைத்துச் செய்த ஒரு சக்கரத்தைப் போன்றவன். 

# 88 ஔவையார்

நீங்கள் யாராயிருந்தாலும், பின்னே வரும் கூழைப்படையையும், முன் செல்லும் தார்ப்படையையும் கொண்டு
நாங்கள் போரிடுவோம் என்று சொல்வதைத் தவிர்த்திடுங்கள்; உயர்ந்த ஆற்றலையும்
ஒளிவிட்டுப் பிரகாசிக்கும் நெடிய வேலினையும் கொண்ட மழவர்களின் பெருமகனான,
சுடர்விடுகின்ற நுண்மையான தொழில்திறம் கொண்ட பூண் அணிந்த அழகிய வலிய மார்பினையும்
களவேள்வி முதலான விழாவினையுடைய நல்லபோரைச் செய்யும்
முழவு போன்ற தோளினையும் உடைய என் தலைவனைக் காண்பதற்கு முன்னால்.

# 89 ஔவையார்

மணிகள் பதித்த அணிகலன்களால் பொலிவுபெற்ற ஏந்திய பக்கத்தினையுடைய அல்குலினையும்,
மடப்பத்தினையும், மையுண்ட கண்களையும், ஒளிசிந்தும் நெற்றியையும் உடைய விறலியே!
உம்முடைய அகன்ற இடத்தினையுடைய நாட்டில் எம்முடன் போர்புரிபவரும் இருக்கிறார்களோ என்று
விடாது கேட்கும் போரிடும் படையையுடைய வேந்தனே!
அடிக்கும் கோலுக்கு அஞ்சாத பாம்பினைப் போல
இளமையும் வலிமையும் உள்ள வீரரும் இருக்கின்றனர், அதுமட்டுமல்ல,
ஊர்ப்பொது மன்றத்தில் கட்டித்தொங்கவிடப்பட்டிருக்கும் நன்றாக இழுத்துக்கட்டப்பட்ட முழவில்
காற்று மோதுகின்ற அதன் முகப்பில் எழும் ஓசையைக் கேட்டால்
அது போருக்கு அழைக்கும் அழைப்பு என்று மகிழும் என்னுடைய தலைவனும் இருக்கிறான்.

# 90 ஔவையார்

உடைந்த வளையலைப் போல மலர்ந்திருக்கும் காந்தள் பூ,
இலைகள் நிறைந்த மல்லிகைப் பூவுடன் மணக்கும் மலைச்சாரலில்
வீரம் மிக்க புலி சீறினால் அதனை எதிர்த்து நிற்கும் மான் கூட்டமும் உண்டோ?
முகில்கூட்டங்கள் கலைந்துகிடக்கும் வானத்திலும் திசைகளிலும் செறிந்துகிடக்கும்
இருளும் உண்டோ ஞாயிறு சினந்தெழுந்தால்?
பார மிகுதியால் அச்சுமரத்தொடு தாக்கி பார் கீழிறங்கிச் செல்லும்
சரக்கு வண்டியின் சக்கரம் மண்ணில் புதைவதைப் போக்குவதற்கு
காலைப் புதைக்கும் மணல் விலகிப்பரக்க, கற்கள் பிளக்க நடக்கும்
செருக்குடைய காளைக்கு ஏறமுடியாத துறைகளும் உண்டோ?
கணையமரத்தைப் போன்ற முழங்காலைத் தொடும் நீண்ட கைகளையும்,
பழுதற்ற வன்மையைச் செய்யும் கைகளையும் உடைய வீரர்களின் தலைவனே!
நீ ஆளுகின்ற பெரிய நிலத்தில் உன் மண்ணைக் கைப்பற்றி ஆரவாரிக்கும்
வீரர்களும் இருப்பார்களோ, நீ போர்க்களம் புகுந்தால்?

# 91 ஔவையார்

வெற்றியை உண்டாக்குகிற, குறியிலிருந்து தப்பாத வாளினை ஏந்தி, பகைவர்
போர்க்களத்தில் மடிய அவர்களை வென்ற கழலுமாறு விடப்பட்ட வீரவளை பொருந்திய பெரிய கையையுடைய
மிக்க மன எழுச்சியைத் தரும் மதுவினையுடைய அதியர்களின் தலைவனாகிய
போரில் வெல்லும் வெற்றிதரும் செல்வத்தையும், பொன்னாலான மாலையினையும் அணிந்த அஞ்சியே!
பால் போன்ற பிறையினை அணிந்த நெற்றியுடன் பொலிவுற்ற திருமுடியையும்
நீல மணி போன்ற கரிய கழுத்தினையும் உடைய ஒருவனாகிய சிவபெருமான் போல
நிலைபெற்றிருப்பாயாக பெருமானே! நீதான் நெடுங்காலமாக நிற்கும்
பெரிய மலையின் பிளவினில் ஏறுவதற்கு அரிய உச்சியில் வளர்ந்த
சிறிய இலைகளையுடைய நெல்லியின் இனிய பழத்தை, அது பெறுவதற்கு அரியது என்று கருதாமல்,
அக்கனியினால் அடையும் பயன்களை எமக்குக் கூறாமல் தன்னுள் அடக்கி,
நான் இறவாமல் நெடுங்காலம் இருக்க எனக்குத் தந்துவிட்டாய்!

# 92 ஔவையார்

யாழின் இசை போல இன்பமும் செய்யாது, பொழுதிற்குரிய பண்ணிலும் சேராது,
பொருளையும் அறிந்துகொள்ள முடியாது, ஆயினும் தந்தையர்க்கு
அருள் சுரக்கும் தம் புதல்வரின் மழலைச்சொல் கேட்கும்போது,
என் வாய்ச் சொல்லும் அப்படிப்பட்டதே, பகைவரின்
காவல் மிக்க மதில்களைக் கொண்ட அரண்கள் பலவற்றையும் வென்ற
நெடுமான் அஞ்சியே!  உனக்கு என்மீது அருள்சுரப்பதால் - (என் வாய்ச் சொல்லும் அப்படிப்பட்டதே)

# 93 ஔவையார்

திண்ணிதாகப் பிணிக்கப்பட்ட முரசம் ‘திடும்' என முழங்கப்
புறப்பட்டுப்போய் போரில் வெற்றிபெறுவதற்கு இனிப் பகைவர் ஏது? உன்னை எதிர்த்து வந்தவர்கள்
உனது முன்னணிப்படையினையும் தாங்கமாட்டாதவராய், சிதறி
ஓடத்தொடங்கிய பெருமை இல்லாத மன்னர்கள்,
நோயினால் இறக்கும் உடம்பைப் பெற்று
தமது ஆசையை மறந்து, அவர்கள் வாளால் மடியாத குற்றம் அவர்களை விட்டு நீங்குமாறு
அறத்தை விரும்பிய கொள்கைகளையுடைய நான்கு வேதங்களையுடைய அந்தணர்
நன்கு வளர்ந்த தருப்பைப்புல்லைப் பரப்பி, அதில் அவரைக் கிடத்தி,
தனது வீரமே பற்றுக்கோடாக நல்ல போரில் மடிந்த
சிறந்த வீரக்கழலை அணிந்த மறவர் செல்லும் உலகத்திற்குச் செல்க என்று
வாளால் அறுக்கப்பட்டு அடக்கம்செய்யப்படுவதிலிருந்து தப்பித்தனர்,
வரியையுடைய வண்டுகள் ஒலிக்கும் வாய்க்குள் வந்து புகுகின்ற மதத்தினையுடைய
தலைமை பொருந்திய யானை போர்க்களத்தில் மடிய
தாங்குவதற்கு அரிய போரில் சிதறி ஓடும்படி வெட்டிக்கொன்று நீ
பெருந்தகையே! விழுப்புண் பட்டு நின்றதால் - (போரில் வெற்றிபெறுவதற்கு இனிப் பகைவர் ஏது?)

# 94 ஔவையார்

ஊர்ச் சிறுவர்கள் வெண்மையான தந்தத்தைக் கழுவுவதற்காக
நீருள்ள துறையில் படிந்து கிடக்கும் பெரிய ஆண்யானை போல
இனியவன் பெருமானே நீ எமக்கு! மேலும் அதன்
நெருங்க முடியாத மதம்பிடித்த நிலை போல
கடுமையானவன் பெருமானே! உன் பகைவருக்கு!

# 95 ஔவையார்

இங்கு இருப்பவை, மயில்தோகை சூட்டப்பெற்று, மாலை அணியப்பெற்று
உடற்பகுதியாகிய திரண்ட வலிமையான காம்புகள் செப்பமிடப்பட்டு, நெய் பூசி,
காவலையுடைய அகன்ற மாளிகையில் இருப்பவை; அங்கு இருப்பவையோ,
பகைவரைக் குத்தியதால் கங்கும் நுனியும் முரிந்து
கொல்லனுடய களமாகிய குறிய இடத்தில் கிடப்பவை - எந்நாளும்
நிறைய இருந்தால் நன்றாகப் பக்குவமானதைக் கொடுத்து,
இல்லாவிட்டால் இருப்பதைப் பகிர்ந்துண்ணும்
வறியவரின் சுற்றத்திற்குத் தலைவனாகிய
தலைமையையுடைய எம் வேந்தனுடைய கூர்மையான நுனியையுடைய வேல்.

# 96 ஔவையார்

மலர்ந்த பூவையுடைய தும்பை மாலையை அணிந்த அழகிய வலிமையான மார்பினையும்,
திரண்டு நீண்ட பெரிய கைகளையும் உடைய என் தலைவனின் மகனாகிய இளைஞனுக்கு
பகை இரண்டு தோன்றின; ஒன்று
பூப் போன்ற வடிவினையுடைய மையுண்ட கண்கள் பசந்து தோள்கள் மெலிந்து
தன்னைப் பார்த்த மகளிரின் உள்ளத்தை கட்டிப்போட்டதால் அவர் கொண்ட துயரால் ஏற்பட்டது; ஒன்று
விழாக்காலம் இல்லையென்றாலும் உண்டாக்கப்படும் உணவு யாருக்கும் இல்லாமற்போகாமல்
செம்மறி ஆட்டுத்தசையை தின்ற சுற்றத்துடனே, நீர்த்துறைகளிலுள்ள நீரை
அவனது யானைகள் குடித்துவிடும் என்ற அச்சத்தால்
அவ்விடத்தில் தங்குவதை அவன் படையெடுத்துச்செல்லும் ஊர் மக்கள் வெறுக்கும் பகை.

# 97 ஔவையார்

போருக்காகப் புறப்பட்டு விரும்பி உறையிலிருந்து உருவிய வாள்கள்
எதிர்த்தவரின் காவல் மிகுந்த மதிலை அழித்ததினால்
பகைவரின் உடலை உருவக்குத்தி ஒரம் சிதைந்து தம் உருவை இழந்தன;
வேல்களோ, பகைவர்கள் நிறைந்திருந்த அரண்களைக் கடந்து, அவர்களின்
நறிய கள்ளினையுடைய நாட்டினை அழித்ததால்
சுரையோடு பொருந்திய கரிய காம்புடனே
ஆணிகள் கழன்று நிலைகெட்டன;
களிறுகளோ, கணையமரங்கள் தாங்கி நிறுத்திய கதவுகளை முட்டி, அவர்களின்
திரளான களிறுகளையுடைய அரண்களை உடைத்ததால்
பருத்தவாய்ப் பிணிக்கப்பட்டிருக்கும் பூண்களை இழந்தன;
குதிரைகளோ, பலபக்கங்களிலிருந்து வந்து ஒன்றாய்த் தாக்கிய வீரர்களின்
பொன்னால் செய்த புதிய மாலையணிந்த மார்புகள் உருவிழக்கும்படி ஓடுவதால்
போர்க்களத்தில் போரிட்டு வருந்திய குருதியால் கறைபடிந்த குளம்பினைப் பெற்றன;
அவன் தானும், நிலத்தைத் தன்னுள் அடக்கிய கடல் போன்ற பெரும்படையுடன்
பொன்னால் செய்த தும்பைமாலையைச் சூடி, கழல் வடிவிலும், கிண்ணி வடிவிலும் உள்ள
அம்புகள் வந்து தைத்ததால் துளைகளுள்ள கேடகத்தைக் கொண்டிருந்தான்;
அவ்விடத்தில் அவனுடன் மாறுபட்டோர் பிழைப்பது எப்படி? அகன்ற தாளினையும்
ஒன்றோடொன்று பின்னிக்கிடக்கும் கதிர்களையுடைய நெல்லினையுடைய தலைமை பொருந்திய பழைய ஊர்
உங்களுக்கே உரியதாக இருக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் விரும்பினால் புறப்பட்டுப்போய் அவனுக்குக்
கப்பம் கட்டவேண்டும், மறுத்தால்
அதற்குச் சம்மதிக்கமாட்டான் அந்த வெல்லும் போரினையுடையவன் என்று
நான் சொல்லவும் நீங்கள் தெளிவுபெறாமலிருந்தால், மெல்லிய இயல்பும்
கழல் கொடியின் கனியால் பகுத்துப் பின்னப்பெற்ற சிலவாகிய கூந்தலையுடைய
குறிய வளையல்களையுடைய உமது உரிமை மகளிரின் தோளைப் பிரிந்து வாழப்போவது
வியப்பிற்குரியது ஆகாது, அதனை அறிந்து போரிடுங்கள்.

# 98 ஔவையார்

போர்முனைகளில் பகைவரின் பகைமை முற்றிலும் தொலையப்
போரிடுவதால் தேய்ந்து குறுகிப்போன நுனியையுடைய கொம்புகளையுடைய உன்
களிற்றுக்கூட்டம் செல்வதைக் கண்டவர்கள்
தங்கள் கோட்டை மதில்களிலுள்ள கதவுகளையும், கணையமரங்களையும் புதிதாக்கவும்,
களத்தில் மடிந்தவர்களின் பிணங்கள் சிதையும்படியாக போர்க்களத்தைக் கலக்கிச்
செல்வதால் வருந்திய கறைபடிந்த குளம்புகளைக் கொண்ட உனது
நல்ல குதிரைக்கூட்டம் செல்லுவதைக் கண்டவர்கள்
கவைக்கோலினால் எடுத்த முள்ளினால் தங்கள் காட்டரண்களின் வாயில்களை அடைக்கவும்,
பகைவரின் மார்பில் தைத்து வளைந்துபோகாமல் ஊடுருவிச் செல்லும்
உறையில் செறிக்கப்படாத உன்னுடைய வேலினைக் கண்டவர்கள்
தங்கள் கேடயத்தின் காம்புடன் பிடியை இறுக்கவும்,
வாள் பட்டு வடுக்கள் பரந்த மார்பினையுடைய உன்
வீர மைந்தர்களின் வலிமையைக் கண்டவர்கள்
தம் புண்ணினால் பட்ட குருதியையுடைய அம்புகளைத் தம் அம்பறாத்தூணிகளில் அடக்கிக்கொள்ளவும்
நீதான், புண்பட்டோருக்குக் காவலாக வெண்சிறுகடுகைப் புகைக்கவும், அதனை மதிக்காமல், விரைவாக
வந்து சேரும் முறைமையை மரபாகக் கொண்ட, வீட்டுக்கு வெளியில் நின்றே உயிரைக் கொண்டுபோகும்
கூற்றத்தைப் போன்றவனாதலால், பகைவர்
வருந்தும்படியாக அழிந்துபோகுமோ, வரப்புகளைத் தழுவிக்கொண்டு
வளைந்து நிற்கும் நெற்கதிர்கள் அசைகின்ற கழனியோடு
மிக்க நீர்ப்பரப்பையுடைய அவர்களின் அகன்ற இடத்தையுடைய நாடு- (வருந்தும்படியாக அழிந்துபோகுமோ)

# 99 ஔவையார்

தேவர்களைப் போற்றி வழிபட்டும், அவர்களுக்கு வேள்வியுணவைக் கொடுத்து உண்பித்தும்
பெறுவதற்கு அரிய மரபினையுடைய கரும்பினை இந்நாட்டுக்குக் கொண்டுவந்தும்,
கடலுக்குட்பட்ட நிலத்தில் ஆட்சிச்சக்கரத்தைச் செலுத்திய
மிகப்பழைய மரபை உடைய உன் முன்னோர்களைப் போல
பொன்னால் செய்யப்பட்ட கழலினையுடைய காலினையும், பெரிய பனந்தோடால் ஆகிய மாலையையும்
பூக்கள் நிறைந்த சோலைகளையும், புதிய ஈரம் புலராத புலாலையுடைய நெடிய வேலையும்,
கேழல்,மேழி,கலை,ஆளி,வீணை,சிலை,கெண்டை ஆகிய ஏழு இலாஞ்சனையும், நீங்காத அரசுரிமையையும்
தவறு இல்லாமல் பெற்றும் மனநிறைவு அடையாதவனாய், போரை விரும்பி
ஒலிக்கும் ஓசை மிக்க முரசையுடைய ஏழு அரசர்களோடு பகைத்து
அவர்களை எதிர்த்துச் சென்று போரில் வென்று உன் வலிமையை உலகோர்க்குக் காட்டிய
அக்காலத்திலும் பாடுபவர்க்கு அரியவனாக இருந்தாய், இக்காலத்திலும்
பரணன் பாடினான் அல்லவா! நீ
பகைமை மிக்க கோவலூரை அழித்து, உன்
அரண்களை அழிக்கின்ற ஆட்சிச்சக்கரத்தை ஏந்திய தோள்களை - (பரணன் பாடினான் அல்லவா!)

# 100 ஔவையார்

கையிலே வேல், காலிலே கட்டப்பட்ட வீரக்கழல்,
உடம்பிலே வியர்வை, கழுத்தில் பச்சைப்புண்,
பகைவர் அழிவதற்கு ஏதுவாகிய வளரும் இளம் பனையின்
உச்சியில் பறிக்கப்பட்ட குத்தும்தன்மை கொண்ட வெண்மையான தோட்டையும்
வெட்சியின் பெரிய மலரையும், வேங்கை மலரோடு கலந்து
சுருண்ட கரிய மயிர் பொலிவுபெறச் சூடி
புலியுடன் சண்டையிட்ட வலிமை மிக்க யானையைப் போல
இன்னமும் நீங்காது சினம் என்பதால், ஐயோ,
பிழைத்துப்போக மாட்டார் இவனைக் கோபமூட்டியவர்கள்,
பகைவரை வெகுண்டு பார்த்த கண்கள், தன்னுடைய
புதல்வனைப் பார்த்தும் சிவப்பு மாறவில்லை.

# 101 ஔவையார்

ஒரு நாள் சென்றாலும் சரி, இரு நாள் சென்றாலும் சரி,
பல நாட்கள், மீண்டும் மீண்டும், பலரோடு சென்றாலும் சரி,
முதல் நாளில் இருந்ததைப் போன்ற அதே விருப்பத்தை உடையவன்;
அணிகலன்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட யானையையும், இலக்கணம் அமைந்த தேரினையும் உடைய அஞ்சியாகிய
அதியமான் நமக்குப் பரிசில் தரும் காலத்தை
நீட்டினாலும், நீட்டாவிட்டாலும், யானையின்
கொம்புகளுக்கு இடையே வைத்த கவளத்தைப் போல
நமது கைக்குக் கிடைத்தது, அது என்றும் பொய்க்காது,
உண்ண ஆசைப்பட்ட நெஞ்சமே!
வருந்த வேண்டாம், வாழ்க அவன் தாள்.

# 102 ஔவையார்


காளைகள் இளமையானவை, நுகத்தடியை அறியமாட்டா,
வண்டியிலோ நிறையப் பண்டங்கள் ஏற்றப்பட்டுள்ளன,
இறக்கத்தில் இறங்கினாலும், மேட்டில் ஏறினாலும்,
அங்கே என்ன நடக்கும் என்று அறிவார் யார் என்று, உமணர்கள்
வண்டியின் கீழ்ப்பக்கமாகக் கட்டியிருக்கும் உபரி அச்சுப் போல
புகழ் விளங்கிய கொடுப்பதற்காகக் கவிழ்ந்த கையினையுடைய உயர்ந்தவனே! திங்களாகிய
நாள் நிறைந்த முழுமதியைப் போன்று இருக்கிறாய், இருள்
எங்கே இருக்கிறது, உன்னுடைய குடைநிழலில் வாழ்பவர்க்கு?

# 103 ஔவையார்

தோளின் ஒரு பக்கத்தில் பதலை என்ற தோல் இசைக்கருவி தொங்க, இன்னொரு பக்கம்
உள்ளே துளையை உடைய சிறிய முழவு தொங்க, இவற்றைச் சுமந்தவாறே
எமக்கு உணவிட்டு, கவிழ்த்துக்கிடக்கும் உண்கலத்தைத் திருப்பிப்போட வைப்பவர் யார் என்று
நீண்ட வழியின் தொடக்கத்தில் நின்றுகொண்டிருக்கும் சில வளையல்களே அணிந்திருக்கும் விறலியே!
அவனிடம் செல்ல எண்ணினால், அவன் ஒன்றும் நெடுந்தொலைவில் இல்லை,
பகைப்புலத்தை எரியூட்டியதால் எழுந்த கரிய புகைமூட்டம்
மலையைச் சூழும் முகில் போல, இளங்களிற்றைச் சூழும்
பகை நாட்டில் இருக்கின்றான் பல வேல்களையுடைய அஞ்சி என்பான்,
ஒருபொழுதும் ஓயாமல் உண்ணவும் தின்னவும் செய்தலால் காய்ந்துபோகாத உண்கலத்தில்
மெழுகால் செய்யப்பட்ட மெல்லிய அடை போல கொழுத்த நிணம் மிகுந்திருக்க,
உலகமே வறுமையுற்றுப் போனாலும்
உன்னைப் பாதுகாக்கும் வல்லமையாளன், அவன் பாதங்கள் வாழ்வதாக.

# 104 ஔவையார்

வீரர்களே! உங்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ளுங்கள், உமக்கு ஒன்று அறிவிப்பேன்,
ஊரிலுள்ள சிறுவர்கள் விளையாடக் கலங்கிப்போகும்
முழங்கால் அளவேயான சிறிது நீரில் யானையைக் கொன்று வீழ்த்தும்
இழுக்கும் ஆற்றலையுடைய முதலையைப் போன்று, என் தலைவனின்
நுண்ணிய ஆற்றலுள்ள பல்வேறு அரிய செயல்களை எண்ணிப்பாராமல்,
அவனை ‘இளையவன்' என்று இகழ்ந்தால் நீங்கள் வெற்றிபெறுதல் அரிது.

# 105 கபிலர்

சிவந்த அணிகலன்களைப் பெறுவாய், ஒளிமிகும் நெற்றியையுடைய விறலியே!
அகன்ற இடத்தையுடைய சுனையில் தழைத்துவளர்ந்த கரிய இதழ்களையுடைய குவளையின்
வண்டுகள் மொய்க்கும் புதிய மலரில் குளிர்ந்த துளி விழுமாறு
மழை பெய்தாலும், பெய்யாவிட்டாலும், அருவிநீர்
கொள்ளுக்காக உழுத பரந்த நிலத்தின் பக்கத்தில் வாய்க்காலாகச் செல்ல
கண் ஏணியையுடைய உயர்ந்த மலையின் சிகரந்தோறும் வழிந்து கீழே ஒழுகும்
நீரைவிட இனிய இயல்பையுடைய
பாரிவேளிடம் பாடியவளாய்ச் சென்றால் - (சிவந்த அணிகலன்களைப் பெறுவாய்)

# 106 கபிலர்

நல்லவை என்றும் தீயவை என்றும் சொல்லமுடியாத குவிந்த பூங்கொத்துக்களையும்
புல்லிய இலைகளையும் உடைய எருக்கம்பூ என்றாலும், ஒருவன் தனக்குடையதைக் கொடுத்தால்
தெய்வங்கள் விரும்பவில்லை என்று சொல்லமாட்டா, அதைப் போல
அறிவில்லாதவரும், அற்பகுணங்களையுடையவரும் சென்றாலும்
கொடையளிப்பதைக் கடமையாகக்கொண்டவன் பாரி.

# 107 கபிலர்

பாரி பாரி என்று சொல்லி, அவனது பல புகழையும் வாழ்த்தி
அந்த ஒருவனையே புகழ்கின்றனர் செம்மையான நாவையுடைய அறிவுடையோர்,
பாரி ஒருவன் மட்டும் இல்லை
மாரியும் உண்டு இங்கு உலகத்தைக் காப்பது.

# 108 கபிலர்

குறமகள் அடுப்பில் எரித்த காய்ந்த கடைசி வரை எரிந்த கொள்ளிக்கட்டை
சந்தனம் என்பதால், அதனுடைய நறுமணப்புகை, பக்கத்திலிருக்கும்
மலைச்சரிவில் இருக்கும் வேங்கைமரத்தின் பூவையுடைய கிளைகளில் தவழும்
பறம்புமலை அவனைப் பாடியவர்க்கு உரிமையாகிவிட்டது. அறத்தை மேற்கொண்டு
பாரியும் பரிசிலர் இரந்து வேண்டினால்
வரமாட்டேன் என்று கூறாமல் அவர் எல்லையில் போய் நிற்பான்.

# 109 கபிலர்

வியக்கத்தக்கது பாரியின் பறம்பு மலை!
பெருமை கொண்ட முரசுகளையுடைய மூன்று வேந்தர்களும் ஒன்று கூடி முற்றுகையிட்டாலும்,
உழவர் உழாமல் கிடைக்கும் பயன்கள் நான்கினை அது உடையது,
ஒன்று, சிறிய இலையையுடைய மூங்கிலில் நெல்விளையும்,
இரண்டு, இனிய சுளைகளையுடைய பலாவின் பழம் பழுத்துக்கிடக்கும்,
மூன்று, செழிப்பான கொடியை உடைய வள்ளி, கீழே கிழங்கு வைத்திருக்கும்,
நான்கு, அழகிய நிறத்தையுடைய நீலநிறம் பாய்ந்து தேன் முதிர்தலால் தேனடை அழிந்து
இறுகிய நெடிய குன்றத்தில் தேன் சொரியும்,
அகல, நீள, உயரத்தால் வானிடத்தைப் போன்றது அவன் மலை, வானத்து
மீன்களைப் போன்றவை அங்குள்ள சுனைகள், அவ்விடத்தில்
மரங்கள்தோறும் கட்டிய களிறுகளைக் கொண்டவர்கள் என்றாலும்
இடெமெல்லாம் பரப்பிய தேரினைக் கொண்டவர்கள் என்றாலும்
உங்கள் முயற்சியால் கொள்ளமுடியாது, உமது வாள் வலிமைக்குப் பயந்து அவன் தரவும்மாட்டான்
எனக்குத்தெரியும் அதனைப் பெற்றுக்கொள்ளும் வழி,
வடித்து முறுக்கப்பட்ட நரம்பினையுடைய சிறிய யாழை வாசித்து
நறுமணமிக்க தழைத்த கூந்தலையுடைய உமது விறலியர் உமது பின்னே வர,
ஆடிக்கொண்டும் பாடிக்கொண்டும் செல்வீர்களேயானால்
நாட்டையும் மலையையும் சேர்த்தே தருவான்.

# 110 கபிலர்

நேர் நின்று வெல்ல வல்ல படையைக் கொண்டுள்ள வேந்தராகிய நீங்கள் மூவரும் கூடிநின்று
போரிட்டாலும் பறம்பு நாட்டை வெற்றிகொள்ள இயலாது,
முந்நூறு ஊர்களைக் கொண்டது குளிர்ந்த நல்ல பறம்பு நாடு,
அந்த முந்நூறு ஊர்களையும் பரிசிலர் பெற்றுக்கொண்டனர்,
நானும் பாரியும் மட்டும் இருக்கிறோம்,
மலையும் உள்ளது, நீங்கள் பாடிக்கொண்டு வந்தால்.

# 111 கபிலர்

வியப்பிற்குரியது இந்தப் பெரிய கரிய குன்றம்,
அதனை வேலால் வெல்லுதல் வேந்தர்களுக்கு அரியது ஆகும்,
நீலத்தினது இணையான மலர்களைப் போன்ற மையுண்ட கண்களைக் கொண்ட
கிணைமகளுக்கு அது எளிது, அவள் பாடிக்கொண்டு வந்தால்.

# 112 பாரி மகளிர்
போன மாதம், அந்த முழுமதி நாளில்
எம் தந்தை எங்களிடம் இருந்தார், எமது குன்றையும் பிறர் கொள்ளவில்லை,
இந்த மாதம் இந்த முழுமதி நாளில்
வென்று முழக்குகின்ற முரசினையுடைய வேந்தர்கள் எமது
குன்றையும் கைப்பற்றினர், நாங்கள் எம் தந்தையையும் இழந்தோம்.

# 113 கபிலர்

மது இருந்த சாடியை வாய் திறக்கவும், ஆட்டுக்கிடாயை வெட்டவும்
சமைத்து அமைந்து முடியாத நிறைந்த துவையலையும், ஊன் சோற்றையும்
விரும்பியபடியெல்லாம் கொடுக்கும் மிக்க செல்வம் நிறைந்து
எம்மோடு நட்புடன் இருந்தாய் முன்னர்; இப்போதோ
பாரி இறந்துபோய்விட, நாங்கள் கலங்கிச் செயலிழந்து
நீரொழுகும் கண்ணுடையவராய் வணங்கி உன்னை வாழ்த்திச்
செல்கின்றோம், வாழ்க, பெரும் புகழையுடைய பறம்புமலையே!
சித்திரக்கோலால் தீட்டப்பட்ட திரண்ட முன்கையிலுள்ள குறிய வளையல்களை அணிந்த மகளிரின்
மணக்கின்ற கரிய கூந்தலைத் தீண்டுவதற்கு உரியவரை நினைத்து.

# 114 கபிலர்

இங்கே நிற்பவருக்குத் தெரியும் சிறிது எல்லை
சென்று நிற்பவர்க்கும் தெரியும் நிச்சயமாக,
யானை மென்று துப்பிய கவளத்தின் சக்கை போல
மதுவைப் பிழிந்து போட்ட சக்கையையுடைய சிதறல்களிலிருந்து
நீண்டதாய் மதுச்சேறு ஒழுகும் முற்றத்தையுடைய
தேர்களை வாரிவழங்கும் நாளோலக்கத்தையுடைய உயர்ந்தவனின் குன்றம்.

# 115 கபிலர்

ஒரு பக்கம் அருவி ஆரவாரிக்கும், ஒரு பக்கம்
பாணருடைய உண்கலங்கள் நிரம்ப ஊற்றுவதற்காக
வடித்துவிட்டுச் சிந்திய இனிமையான கள்ளாகிய மது
கற்களை உருட்டிக்கொண்டு ஒழுகும்; பலவேல்களையும்
தலைமை பொருந்திய யானையையும் உடைய வேந்தர்களுக்கு
இன்னான் ஆகிய இனியவனின் குன்றினில் - (ஒரு பக்கம் அருவி ஆரவாரிக்கும், ஒரு பக்கம் ... ... )

# 116 கபிலர்

இனிய நீரையுடைய பெரிய ஆழமான சுனையில் பூத்த குவளையின்
மொட்டு அவிழ்ந்து புறவிதழ் ஒடிக்கப்பட்ட முழுப் பூ புரளுகின்ற அல்குலையும்
மிக்க அழகையுடைய குளிர்ந்த கண்களையும் இனிய முறுவலையும் உடைய மகளிர்
புல் முளைத்து மூடிக்கிடக்கும் பலவாய்ப் பிரிந்து செல்லும் வழிகளையுடைய முள் செறிந்த வேலியினையும்,
பஞ்சு பரந்த முற்றத்தினையுமுடைய சிறிய வீட்டில்
பீர்க்கங்கொடி முளைத்த சுரைக்கொடி படர்ந்த இடத்தில்
ஈச்ச மர இலைகளின் குப்பை மீது ஏறி நின்று உமணர்கள்
உப்புமூடைகளை ஏற்றிக்கொண்டு வரிசையாகச் செல்லும் வண்டிகளை எண்ணிக்கொண்டிருக்கின்றனர்,
இதைக்கண்டு வருந்துகிறேன், கெடுவதாக என் வாழ்நாள்;
மலர்கள் நிறைந்த சோலையில் மயில்கள் எழுந்து ஆடவும்,
தமக்குப் பழக்கமான உயர்ந்த மலைச்சரிவுகளில் குரங்குகள் தாவியோடித்திரியவும்
குரங்குகளும் உண்டு வெறுத்துப்போய் உண்ணாத பலாப்பழங்கள்
பயன்தரும் காலமாக இல்லாதிருந்தும் மரங்கள் விளைந்து கொடுக்கும்
புதுவருவாய் அற்றுப்போகாத அகன்ற மலையைப் போன்ற
தலைமையுடன் விளங்கும் நெடிய மலையில் ஏறி, தமது தந்தையாகிய
மிகுந்த கள்ளினையும், கூரிய வேலினையும் உடைய பாரியின்
அருமையை அறியாதவர்கள் போரினை ஏற்று வந்த
வெற்றியையுடைய சேனையையுடைய வேந்தரின்
பொன்னால் செய்யப்பட்ட அணிகலன் அணிந்த மனம் செருக்கிய குதிரைகளை எண்ணுவோர்.

# 117 கபிலர்

கரியவன் என்னப்படும் சனிக்கோள் புகைந்தாலும், தூமகேது என்னப்படும் எரிகற்கள் தோன்றினாலும்
வெள்ளிக்கோள் தெற்குப்பக்கம் நகர்ந்தாலும்
வயலிடங்களில் நீர் நிறைய, புதர்களில் பூக்கள் மலர
வீட்டிடத்தில் கன்றினை ஈன்ற விருப்பததைச் செய்யும் கண்களைக் கொண்ட
பசுக்களின் நீண்ட கூட்டம் நல்ல புல்லினை மேய
ஆட்சி செம்மையாக இருந்ததால் ஆன்றோர் பெருகி,
தவறாமல் மழை பெய்கின்ற புன்செய்க் காடுகளைக் கொண்டது,
பூனைக்குட்டியின் முள் போன்ற பற்களைப் போல
பசிய இலைகளைக் கொண்ட முல்லை மொட்டுவிடும்
நுட்பமான தொழில்திறம் உள்ள வளையல்களை அணிந்த மகளிரின் தந்தையின் நாடு.

# 118 கபிலர்

குளத்தங்கரையின் உச்சி படுத்துக்கிடக்கும் பாறைகளும் எழுந்து நிற்கும் கற்பாறைகளும் கலந்தது,
கரையோ, எட்டாம் நாள் பாதி மூடிய திங்கள் போன்று, உச்சியைத் தொட்டுக்கொண்டிருக்கும் நீரை உடையது;
தெளிந்த நீரைக்கொண்ட அந்தக் குளம் பாதுகாப்பார் இல்லாமல் உடையும் நிலையில் உள்ளது.
இவ்வாறாகிப்போனது, கூர்மையான வேலையும், திரண்ட வலிமையும்,
தேரைக் கொடுக்கும் கொடைத்தன்மையையும் உடைய பாரியின் பறம்பு நாடு.

# 119 கபிலர்

கார்கால மழை பெய்து ஓய்ந்த காண்பதற்கு இனிய வேளையில்
யானை முகத்தின் புள்ளிகளைப் போன்று தெறுழின் பூக்கள் மலர,
சிவந்த புற்றில் பிடித்த ஈசலை இனிய மோரில் இட்டுச்சமைத்த புளிக்கூட்டை உடையது,
மெல்லிய தினையாகிய புதுவருவாயை உடையது, இனி அது கெட்டுப்போய்விடுமோ?
நிழலே இல்லாத நீண்ட வழியில் நிற்கும் தனிமரம் போல
முரசுடைய வேந்தர்களைக் காட்டிலும்
இரவலர்களுக்குக் கொடுக்கும் வள்ளல் பாரியின் நாடு.

# 120 கபிலர்

வெம்மை முதிர்ந்த வேங்கை மரத்தையுடைய சிவந்த மேட்டு நிலத்தில்
கார்காலத்து மழையால் மிகுந்த பெரிய அளவில் பக்குவமடைந்த ஈரத்தில்
புழுதி கலக்க பலமுறை உழுது விதைத்து
பல்கள் உள்ள கலப்பையால் இலேசாக உழுது நெருங்கிய பயிர்களை விலக்கி, பல கிளைகளையுடைய நிலையில்
களைகளை அடியோடு பறித்தலால் இலை தழைத்துப் பெருகி
மென்மையான மயிலின் அண்மையில் ஈன்ற பேடையைப் போல ஓங்கி
கரிய தண்டு நீண்டு எல்லாமே ஒன்றாய்ப் பாளை விரிந்து
கதிரின் அடியும் தலையும் குறைவில்லாமல் நிறையக் காய்த்து
நன்றாக விளைந்த புதிய வரகினை அறுக்கவும்,
தினையைக் கொய்யவும், எள்ளின் இளங்காய் முற்றவும், அவரையின்
செழுமையான கொடியில் வெண்மையான காய் பறிக்கும் பக்குவத்தில் இருக்கவும்
நிலத்தில் புதைக்கப்பட்ட முற்றிய மதுவாகிய தேறலை
புல் வேய்ந்த குடிசைகளில் மக்கள் குடியுள்ள இடங்கள்தோறும் பருகக்கொடுக்கவும்,
மணமிக்க நெய்யில் கடலை துள்ளுமாறு வறுத்துச் சேர்த்து, சோற்றை ஆக்கி உண்டு
பெரிய தோள்களையுடைய மகளிர் உண்கலன்களைக் கழுவவும்,
இவ்வாறாக வருத்தமில்லாத புதுவருவாயையுடையது இனிமேல் அழிந்துவிடும் போலும்;
கரிய பலவாகிய கூந்தலையுடைய மடந்தையர்களின் தந்தையாகிய,
அசைகின்ற மூங்கில்கள் ஒலிக்கும் உயர்ந்த உச்சியையுடையனும், புலவர்கள்
பாடி ஓயாத தன்மையையுடையவனும், பகைவர்கள்
புறமுதுகிட்டு ஒடும்போது அவரின் கழல்கள் ஆரவாரிக்கும் காட்சியைக் கண்ட
போரை விரும்பிய முருகனைப் போன்ற பெரிய வெற்றியையும் உடையவனது நாடு.

# 121 கபிலர்

ஒரு திசையிலிருக்கும் ஒரு வள்ளலை நினைத்து, நான்கு திசைகளிலிருந்தும்
பரிசில் பெற மக்கள் பலரும் வருவார்கள்,
அவர்களின் தகுதியை அறிவது மிகவும் கடினம், நிறைய
அள்ளிக்கொடுப்பது மிகவும் எளிது, பெரிய வள்ளன்மை உடைய தலைவனே!
அதனை நன்கு அறிந்திருப்பாயென்றால்
புலவர்களின் தகுதியைப் பார்க்காமல் எல்லாரையும் ஒன்றாகக் கருதுவதைத் தவிர்ப்பாயாக,

# 122 கபிலர்

கடலால் கொள்ளப்பட முடியாதது, பகைவர் கைப்பற்ற முயலமாட்டார்,
வீரக்கழல் அணிந்த திருத்தமான அடிகளைக் கொண்ட மலையமான் திருகுடிக் காரியே! உனது நாடு
வேள்வித்தீயைக் காக்கும் அந்தணர்களுடையது
குறையாத செல்வத்தையும், வெற்றி பொருந்திய படையையும் உடைய 
மூவேந்தருள் ஒருவன் ‘எனக்கு வலிமை சேர்க்கும் துணையாக இரு' என்று
உன்னைப் புகழ்ந்து தருகின்ற பொருள், உனது குடியை
வாழ்த்திக்கொண்டு வரும் இரவலருக்குச் சொந்தமாகும்,
வடமீனாகிய அருந்ததி விண்மீனைப் போன்ற கற்பினையும், மென்மையான மொழியினையும் உடைய
உன் மனைவியின் தோள் மட்டுமே உனக்கு உரிமையானது என்பதைத்தவிர
உனக்கு என்று வேறு ஒன்றும் இல்லையெனினும் நீ பெருமிதம்கொண்டு விளங்குகிறாய். 

# 123 கபிலர்

ஒரு நாளின் காலையிலே மதுவை உண்டு, நாளோலக்கத்து மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்கும்போது
தேர்களை வழங்குதல் யார்க்கும் எளியது,
அழியாத நல்ல புகழோடு விளங்கும் மலையமான் திருமுடிக்காரி
மது அருந்திய நிலையில் இல்லாமல் வழங்கிய அணிகலன்களால் அணியப்பட்ட உயர்ந்த தேர்
நல்ல பயனைத் தரும் முள்ளூரின் மேல்
பெய்த மழைத்துளிகளிலும் பலவாகும்.

# 124 கபிலர்

போன நாளோ நல்ல நாள் இல்ல, போகின்றபோதே பறவைகள் தீயசகுனம் காட்டுகின்றன,
புகுந்த நேரமோ நல்ல நேரம் இல்லை, சொன்ன மொழிகளோ திறம்பட்டதாக இல்லை,
இருப்பினும் வெறுங்கையாய்த் திரும்பியதில்லை, ஒழுங்குபட
ஓசை நிறைந்து ஒலிக்கும் அருவியையுடைய
பெருமை பொருந்திய மலையனைப் பாடிச் சென்றவர்கள் - (வெறுங்கையாய்த் திரும்பியதில்லை)

# 125 வடமவண்ணக்கண் பெருஞ்சாத்தனார்

பருத்தி நூற்கும் பெண்ணின் சிக்கெடுத்த பஞ்சினைப் போல
நெருப்பால் சுட்டதன் சூடு தணிந்த நிணம் படர்ந்த கொழுத்த இறைச்சித்துண்டினை
நிறைய கள் ஊற்றிய உண்கலத்தோடு மாற்றி மாற்றி
உண்போமாக, எம்முடைய தலைவனே! உன்னைக் காண்பதற்காக வந்திருக்கிறேன் -
பகைவரின் வலிமையை அழித்த
வல்லவனே! நீ மகிழ்வுடன் இருக்கும் அரசவை இருக்கையின்போது;
உழுதுவிட்டு வந்த வலிமை மிக்க பகடு, வைக்கோலைத் தின்றாற்போல
நல்ல அமிழ்தம் ஆவதாக, நீ மிக விரும்பி உண்ணும் கள்;
மலையைப் போன்ற யானை இறந்துபட
எதிர்நின்று கொன்று வென்றவனும் உன்னையே புகழ்ந்து கூறுவான்
‘நம்மை வெற்றிபெறச் செய்தவன் இவன்தான்' என்று;
வீரக்கழலாகிய அணிகலனால் சிறந்த சிவந்த அடியால் போர்க்களத்தைக் கைக்கொள்வதற்காக
விரைந்து வந்து போரைத் தடுத்த
வலிய வேலினையுடைய மலையன்மட்டும் இல்லாமற்போயிருந்தால்
நல்ல போரினை வெல்லுதல் நமக்கு எளிதாயிருந்திருக்கும் என்று
தோற்றுப்போனவனும் உன்னையே புகழ்ந்து கூறுவான்,
நம்மைத் தோல்வியுறச்செய்தவன் இவன் என்று;
ஆதலால் நீ ஒருவனே ஒப்பற்றவன், பெருமானே! பெரும் மழைக்கு
இருப்பிடமாக அமைந்த உயர்ந்த மலையையுடைய
சிறப்புக்குத் தகுதியான செவ்வேளைப் போன்றவனே! உன்னை நட்பாகவும் பகையாகவும் பெற்றவர்க்கு

# 126 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்

பகைவரின் யானைகளின் நெற்றிப்பட்டத்துப் பொன்னைக்கொண்டு
பாணர்களின் தலை பொலிவுபெறும்படியாகச் செய்து
வாடாத பொற்றாமரையைச் சூட்டிய சிறந்த தலைமையைக் கொண்ட
புறமுதுகிட்டு ஓடாத கொள்கையைப் பூண்ட பெரியோன் மரபில் வந்தவனே!
உன் புகழைப் பாட வல்லவர்களாய் இராதபோதிலும், விரைந்து
உன்னிடம் உன் புகழைச் சொல்லுவோமானால், இரவுநேரம்
தூங்கிப்போனதைப் போல செறிந்த இருளையுடைய சிறுகாட்டையும்
பறை ஒலி போன்ற ஒலியை எழுப்பும் அருவியையும் உடைய முள்ளூருக்கு வேந்தனே!
அழிக்கவே முடியாத இயல்பினையுடைய உன் சுற்றத்தோடுகூட அழகு பெற
உலகத்தில் பரந்துகிடக்கும் மக்களுக்கெல்லாம்
அறிவில் மாசற்ற அந்தணனாகிய கபிலன்
உன்னிடம் பொருள்வேண்டி வருகின்ற புலவர்க்கு இனி இடமில்லாமல்
உன்னுடைய புகழ் பரந்து நிற்கப் பாடிவிட்டான், அதனால்
சினம் மிக்க படையையுடைய சேரன் மேற்குக் கடலில்
பொன் தரும் மரக்கலங்களைச் செலுத்திய அவ்விடத்தில்
பிற மரக்கலங்கள் எவ்வாறு செல்ல முடியாதோ அது போல் நாங்களும் ஆனோம்,
எமது வறுமை எங்களை உந்தித்தள்ள, உன் புகழ் எங்களை  இழுத்துவர இங்கு வந்து உன்
கொடைக்குணம் பற்றி சில சொற்களை நாங்கள் தொடுத்தோம், முள் போன்ற பற்கள் கொண்ட
பாம்பினைக் கொல்லும் இடியினைப் போல் முரசு மிகுந்து ஒலிக்க,
பட்டத்து யானையோடு வேந்தர்கள் போர்க்களத்தில் மடிய
அரிய போரில் பகைவர்கள் சிதறியோடும்படி தாக்கி, பெரிதும்
பொருந்தாத பகைவரைத் தடுக்கும்
பெண்ணை ஆற்றுப்பக்கத்தையுடைய நாட்டிற்கு உரிமையாளனே!

# 127 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

களாப்பழம் போன்ற கருநிறத் தண்டினை உடைய சிறிய யாழைக்கொண்டு
பாடுவதற்கு இனிய பாடலைப் பாணர்கள் பாடிப் பரிசில் பெற்றுச் சென்றுவிட
களிறுகள் இல்லாமல் போன வெறுமையான யானை கட்டும் தறியுள்ள இடங்களில்
காட்டு மயில்கள் கூட்டமாக வந்து தங்க,
கொடுப்பதற்கு இயலாத மங்கல நாண் ஒன்று மட்டுமே அணிந்த மகளிரோடு
பொலிவு குன்றியது ஆய் என்ற வள்ளலின் அரண்மனை என்பர்,
சுவைப்பதற்கு இனிய தாளிப்பையுடைய உணவைப்
பிறர்க்குத் தருதல் இல்லாமல், தம் வயிற்றை நிரப்பி,
மற்றவரால் பாராட்டப்படும் மேம்பட்ட புகழிலிருந்து நீங்கிய
முரசு முழங்கும் அரசர் அரண்மனை இதற்கு ஒப்பாகாது.

# 128 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

ஊர்ப்பொதுவிடத்தில் இருக்கும் பலாமரத்தின் பெரிய கிளையில் இருக்கும் பெண்குரங்கு
இரவலர்கள் அந்த மரத்தில் தூக்கிக் கட்டியிருக்கும் நன்கு இழுத்துக்கட்டப்பட்ட முழவின்
இனிதாக ஒலியெழுப்பும் தெளிவான முகப்பினைப் பலாக் கனி என்று நினைத்து அடிக்க,
அங்கிருக்கும் அன்னச்சேவல் அந்த ஓசைக்குப் பதில்கொடுக்கும் வகையில் எழுந்து ஒலிக்கும் 
கழலும்படி விடப்பட்ட வீரவளையையுடைய ஆய் என்பவனின் முகில் படியும் பொதிகை மலையை
ஆடல்மகளிர் வேண்டுமானால் நெருங்கலாமேயன்றி
பெருமை பொருந்திய மன்னர்கள் நெருங்க முடியாது.

# 129 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

குறுகலாக இறங்கும் கூரையைக் கொண்ட குடிசையில் வாழும் குறமக்கள்
வளைந்த மூங்கில்குழாயில் வார்த்திருந்த முதிர்ந்த மதுவை அருந்தி
வேங்கை மரத்தையுடைய முற்றத்தில் குரவைக்கூத்து ஆடுகின்ற
இனிய சுளைகளைக் கொண்ட பலாமரங்களைக் கொண்ட பெரிய மலையின் உரிமையாளன்
ஆய் அண்டிரன் என்னும் கொல்லுகின்ற போரைச் செய்யும் தலைவன்
இரவலர்களுக்கு வழங்கிய யானைகளின் எண்ணிக்கைக்கு, மேகங்களால் மறைக்கப்படாத
வானத்தில் விண்மீன்கள் பல தோன்றுமானால் அவற்றின் எண்ணிக்கை நிகராகாது, 
ஒரு விண்மீனுக்கும் அடுத்த விண்மீனுக்கும் இடையே கருமையான இடம் இராதபடி
எங்கும் பெரும் வெளிச்சம் தோன்ற விண்மீன்கள் நெருங்கியிருந்தால் அந்த எண்ணிக்கை சரியாக அமையும்.

# 130 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

மின்னும் மணிகளால் வளைத்துச்செய்யப்பட்ட பூண்களை அணிந்த ஆயே! உன் நாட்டுப்
பெண் யானைகள் ஒரு பிரசவத்தில் பத்துக் கன்றுகளை ஈனுமோ?
உன்னையும், உன் மலையையும் பாடி வருபவர்க்கு
உன் இனிய முகத்தை வெளிப்படுத்தி மகிழ்ச்சியுடன் நீ அளித்த
தலைமைச் சிறப்பு வாய்ந்த யானைகளை எண்ணிப்பார்த்தால், கொங்கர்களை
மேற்குக் கடல்பக்கம் நீ விரட்டிய போது
அவர்கள் விட்டுச்சென்ற வேலின் எண்ணிக்கையைக் காட்டிலும் அதிகமாகும்.

# 131 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

மேகக் கூட்டங்கள் சென்று தங்கும் உயர்ந்த மலைக்கு உரியவன்
சுரபுன்னைப் பூவால் தொடுக்கப்பட்ட தலைமாலையையும் குறிதப்பாத வாளையும் உடைய அண்டிரனின்
மலையைப் பாடினவோ?
களிறுகளை மிகக்கொண்டிருக்கின்றன, இந்தக் அழகுபெற்ற காடு - (அண்டிரனின் மலையைப் பாடினவோ?)

# 132 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

எல்லாருக்கும் முன்னதாக நினைக்கப்படவேண்டியவனைப் பின்பே நினைத்தேன் நான்,
அப்படி எண்ணிய என் உள்ளம் அழிந்துபோகட்டும், பிறரைப் புகழ்ந்த என் நா பிளந்துபோகட்டும்,
பாழ்பட்டுப்போன ஊரின் கிணற்றினைப் போலத் தூர்ந்துபோகட்டும் என் செவிகள், 
நரந்தை என்னும் நறுமணமுள்ள புல்லை மேய்ந்த கவரிமான்
குவளைப் பூவையுடைய புதிய நீரைக்கொண்ட சுனையில் பருகி அருகில் இருக்கும்
தகர மரத்தின் குளிர்ந்த நிழலில் தம் பெண்ணோடு தங்கும்
வடதிசையில் இருக்கிறது வானளாவிய இமயம்,
தென்திசையில் ஆய் குடியும் இல்லையென்றால்
இந்தப் பரந்த இடத்தையுடைய உலகம் தலைகீழாய்ப் போயிருக்கும்

# 133 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

மென்மையான இயல்பினையுடைய விறலியே! நீ ஆய் அண்டிரனின் நல்ல புகழை உன் செவியால்
கேட்டதேயன்றி அவனை நேரில் கண்டு அறியமாட்டாய்,
அவனைக் காண விரும்பினால் சிறந்த உன்
நறுமணம் கமழும் கூந்தலை மலையிலிருந்து வரும் காற்று கோதிவிட
பீலியையுடைய மயிலைப் போல கண்ணுக்கினியதாக நடந்து
மழை போன்ற கொடைத்தன்மையுள்ள
தேரினையுடைய வேள் ஆயைக் காணச் செல்வாயாக.

# 134 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

இந்தப் பிறப்பில் என்ன நன்மை செய்கிறோமோ, அது அடுத்த பிறவிக்கு உதவும் என்று
அறத்தை விலைபேசி விற்கும் வாணிகன் அல்ல ஆய்,
சான்றோர் பலரும் சென்ற நல்ல வழி என்று
அதனால் உண்டானது அவனது கொடைக்குணம்.

# 135 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

புலிகள் நடமாடும் உயரமான சிகரங்களை உடைய நீண்ட மலைத்தொடரின்
ஏறுவதற்குக் கடினமான பிளவுகளை ஒட்டிய சிறிய வழியில் ஏறுதலால் வருந்தி,
உடல் வளைந்து மெல்ல அடியிட்டு நடக்கின்ற நடையினையும்,
வளை அணிந்த கையினையும் உடைய விறலி என் பின்னே வர,
பொன்னைக் கம்பியாகச் செய்ததைப் போன்ற முறுக்கடங்கின நரம்பினை உடைய,
பொருளோடும் சேர்ந்த வரிப்பாட்டு இடந்தோறும் மாறி மாறி ஒலிக்க
படுமலை என்ற பாலைப்பண் நிலைபெற்ற பயன் பொருந்திய சிறிய யாழை
தளர்ந்த நெஞ்சத்துடன் ஒரு பக்கத்தில் அணைத்துக்கொண்டு
புகழ்தற்கு அமைந்த சிறப்பையுடைய உனது நல்ல புகழை நினைத்து
என்னுடைய தலைவனே! நான் வந்தேன், எப்பொழுதும்
உன்னுடைய அவைக்கு வரும் பரிசிலரைக் கண்டால், கன்றுகளுடன்
உரல் போன்ற காலினைக் கொண்ட யானைகளை அவருக்காக விரட்டிவிடும்
மலையையுடைய நாடனே! பெரிய வேள் ஆகிய ஆயே!
நாங்கள் உன்னிடம் வேண்டியது களிறும் அல்ல, குதிரையும் அல்ல,
ஒளிர்கின்ற சேணங்களை அணிந்த குதிரைகளைக் கொண்ட தேரையும் அல்ல,
பாணரும், புலவரும், பரிசிலர் முதலானவர்களாகிய அவர்கள்
தமக்கு என ஒரு பொருளை எடுத்துக்கொள்வார் என்றால் அதை எமக்கு உரியது என்று
கைப்பற்ற எண்ணாத பயன் மிகுந்த அரசுரிமையோடு
அப்படியே இருக்கக்கடவது உன் வாழ்நாள்கள், உன்னைக்
காண்பதற்காக மாத்திரமே நான் வந்தது. பகைவரை
மிக்க வலிமையை வென்ற ஆற்றலும்,
யாவரும் பொதுவாகப் புகழும் நாட்டையும் உடையவனே!

# 136 துறையூர் ஓடை கிழார்

யாழின் பத்தராகிய குடத்தின் வெளிப்பக்கத்தைப் போன்று
நூல் இழை சூழ்ந்த பல தையல்களின்
இடையில் உள்ள சிறிய துளைகளைப் பிடித்துக்கொண்டு ஒன்றையொன்று பின்னிக்கிடக்கிற
ஈர்களின் கூட்டத்துடன் தங்கியிருக்கும்
பேன்களாகிய பகையை ஒரு பகை என்று சொல்வேனோ?
உணவு உண்ணாததால் உடல் வாட்டமடைந்து
தெளிந்த நீரால் கண்கள் நிறைந்து
வியர்வை கசிந்து கிடக்கும் என் பல சுற்றத்தோடு
பசிநோய் துன்புறுத்தும் பகையை ஒரு பகை என்று சொல்வேனோ?
இப்படிப்பட்ட நிலைமையையும் அறியாமால்
‘உன் கையிலிருப்பதைக் கொடு' என்று என் நிலை தளரும்படி
மரங்கள் செறிந்த குளிர்ந்த மலையின்
குரங்குகளைப் போல பறித்துக்கொள்ளும் இயல்புடைய அற்பமான குட்டையான வழிப்பறிக்கள்வர்கள்
பரந்து வந்து துன்புறுத்தும் பகையை ஒரு பகை என்று சொல்வேனோ?
எத்தகைய பகையையும் அறிந்திருப்பவன் ஆய்
என்று எண்ணி உன் பெயரைப் போற்றி
வாயாரப் உன் புகழை உயர்த்திக்கூறி உன்னை விரும்பி
ஞாயிறு காய்ந்த பாறைவழிகளில் ஏறி
இங்கு உன்னிடம் வந்த பெரும் ஆசையையுடையவர்கள் நாங்கள்
எங்களுக்கு ஒன்றைக் கொடுப்பவர்கள் பயன்கருதாமல் பிறர்க்கு ஒன்றைக் கொடுப்பவர்கள் ஆவார்,
பயன்கருதி பிறர்க்குக் கொடுப்பவர்கள் தங்களுக்குத் தாங்களே கொடுத்துக்கொள்பவர்கள் என்று
அவ்வளவாக நான் சொன்னேனாக,
உனக்குப் பொருத்தமானதை நீ ஆராய்ந்து
எமக்குப் பரிசில் கொடுத்து எங்களை அனுப்புவாயாக, நாள்தோறும்
குளிர்ந்த நீர் ஓடும் வாய்க்கால்களையுடைய துறையூரின் நீர்த்துறையின் முன் இருக்கும்
நுண்ணிய பல மணலைக் காட்டிலும் பல நாள் வாழ்வாயாக என்று வாழ்த்தி
உண்போம் பெருமானே! நீ தந்த செல்வத்தை.

# 137 ஒருசிறை பெரியனார்

ஒலிக்கும் முரசினையும் கூட்டமாக நிறைந்த யானைகளையும்
கடலாகிய எல்லையையும் உடைய வெற்றி பொருந்திய மூவேந்தரைப்
பாடும் ஆசையை இன்றளவும் நான் ஒருவனே அறியாதவன்,
நீதான் முன்காலம் தொடங்கி நான் அறிந்தவன், நீர் நிறைந்த
பள்ளத்திற்குள் விதைத்த விதை அது வறண்டுபோனாலும் சாகாது,
திரண்ட கழையைக் கொண்ட கரும்பினைப் போலத் தழைக்கும்,
மேகத்தால் முகந்து சொரியப்பட்ட நீர் கோடைக்காலத்தில் வெயில்காய்ந்தாலும்
மகளிர் கண் போன்ற குவளை மலர் பூக்கும்,
நாள்தோறும் கரிய அடிமரத்தையுடைய வேங்கை மலரின்
பொன்னை போன்ற பூவைச் சுமந்து
நீலமணி போன்ற நீர் கடலில் செல்லும், 
இத்தகைய வளம் வாய்ந்த மலைப்பக்கத்தையுடைய நாஞ்சில் என்னும் மலையையுடைய தலைவனே!
சிறிய வெள்ளிய அருவியையுடைய பெரிய மலையையுடைய நாட்டினையுடையவன் நீ,
நீ வாழ்வாயாக, உன் தந்தையும்
தாயுமாகிய உன்னைப் பெற்றவர்கள் வாழ்க

# 138 மருதன் இளநாகனார்

பசுக்கூட்டம் நிறைந்த வழிகள் பலவற்றைக் கடந்து,
மான்கூட்டம் நிறைந்த மலைகள் பின்னுக்குச் செல்ல,
மீன் கூட்டம் நிறைந்த நீர்த்துறைகள் பலவற்றையும் கடந்து
பரிசிலை நினைத்து வந்த பெருத்த ஓசையைத் தரும் சிறிய யாழையும்
கந்தல் ஆடையையும் உடைய முதிய பாணனே!
நீதான் பெரிய எண்ணம்கொண்டவன், உன் தலைவன்
இன்னொரு நாள் வா என்று சொல்லமாட்டான்,
அடர்ந்து வளர்ந்த கரிய கூந்தலையுடைய ஆய்ந்த அணிகலன்களை அணிந்த பெண்ணின் தலைவன்
கிளி தங்கிய பெரிய தினைப்புனத்தில்
மரப்பொந்தில் வைத்த பெரிய கதிரைப் போன்றவன். அதனால்
உன்னை முன்பும் வந்தவன் என்று அறிவார் யார்?

# 139 மருதன் இளநாகனார்

தோள்கள் வடுப்பட பல சுமைகளைச் சுமந்துவருகிற
குட்டையான மயிரையுடைய பல இளைஞர்களும்,
பாதங்கள் நோக நெடுநேரம் மலை ஏறிய
கொடி போன்ற இடையை உடைய விறலியர்களும்
உயிர்வாழவேண்டுமே  என்பதற்காக
பொய்யைக் கூறமாட்டேன், உண்மையையே கூறுகிறேன்,
புறங்கொடாத கொள்கையைப் பூண்ட வலிமையுடையவர்களின் வழிவந்தவனே!
உயர்ந்த உச்சியையுடைய உழப்படாத நாஞ்சில் என்னும் பெயரையுடைய மலைக்குத் தலைவனே!
அழியாத எண்ணத்தோடு பரிசில் பெறுவதை விரும்பி
அது வாய்க்கும் காலத்தைக் கருதும் நிலை இல்லை,
ஈதலில் குறைவுபடாதவன் உன்னுடைய அரசனாகிய சேரன், அவனுக்காகச்
சாதற்கு அஞ்சாதவன் நீ, அந்நிலையில்
பெரிய நிலம் பிளவுபட்டதைப் போல ஒருநாள்
பொறுத்தற்கரிய போர் வந்தால்
வருத்தமடையும் என் பசித்துன்பத்தையுடைய சுற்றம்.

# 140 ஔவையார்

அகன்று பரந்த பலாமரங்களையுடைய நாஞ்சில் மலைக்குத் தலைவன்
உண்மையாகவே மடையன், செம்மையான நாவினையுடைய புலவர்களே!
வளையல் அணிந்த கைகளையுடைய விறலியர் தோட்டத்தில் பறித்த
கீரைக்கு இடுபொருளாக நாங்கள் சிறிதளவு
அரிசியை வேண்டினோமாக, தான் பரிசிலர்க்கு உதவும்
தகுதியை அறிந்திருத்தலால், தன் மேம்பாட்டையும் நினைத்து
பெரிய கடினமான வழி சூழ்ந்த மலையைப் போன்ற ஒரு
பெரிய களிற்றினையே வழங்கிவிட்டான், இதுபோன்றதொரு
ஆராய்ந்து பார்க்காத கொடையும் உண்டா?
கவனமாக இருக்கமாட்டார்கள் போலும், பெரியவர்கள் தம் கடமையைச் செய்யும்போது.

# 141 பரணர்

”பாணன் சூடிய பசும்பொன்னால் ஆன தாமரைப்பூ,
சிறந்த அணிகலன்களை அணிந்த விறலியின் தங்கச் சங்கிலியுடன் பொலிந்து விளங்க
விரைந்து செல்லும் குதிரைகள் பூட்டிய நீண்ட தேரினை பூட்டவிழ்த்துவிட்டு இளைப்பாறி
ஊரில் இருப்பதைப் போல நடுக்காட்டில் இருக்கின்றவரே,
நீங்கள் யாரோ” என்று விடாமல் கேட்கும்
மேகம் போன்று கருத்துப்போன சுற்றத்தாரையும் கடும் பசியையும் உடைய இரவலனே!
வெற்றிதரும் வேலினையுடைய தலைவனைக் காண்பதற்கு முன்
உன்னைக்காட்டிலும் மோசமான நிலையிலிருந்தோம், இப்போதோ,
இந்த நிலையில் இருக்கின்றோம், எந்நாளும்
உடுத்திக்கொள்ளவோ, போர்த்திக்கொள்ளவோ போவதில்லை என்று அறிந்திருந்தும்
பட்டுத்துணியை மயிலுக்குக் கொடுத்த எம் அரசன்
மதம் மிக்க யானையினையும், மனம் செருக்கின குதிரையினையும் உடைய பேகன்
எவ்வளவென்றாலும் கொடுப்பது நல்லது என்று
அடுத்த பிறப்பை எண்ணிச் செய்யப்பட்டது அல்ல
பிறர் வறுமையை எண்ணிச் செய்யப்பட்டது அவன் கொடைத்திறம்

# 142 பரணர்

வற்றிய குளத்தில் பெய்தும், அகன்ற விளைநிலங்களில் பொழிந்தும்
பெய்யும் இடத்திற்கு உதவாத வகையில் உவர்நிலத்தை நிறைத்தும்
ஒரு வரையறை இல்லாத வழக்கத்தையுடைய மழையைப் போல
மதம் மிக்க யானையினையுடைய கழல் புனைந்த காலையுடைய பேகன்
யாருக்கு வேண்டுமானாலும் கொடுப்பானேயன்றி
யாரிடம் வேண்டுமானாலும் போரிடமாட்டான், பிறர் படை வந்து கலந்து போரிட்டால். 

# 143 கபிலர்

மலையை மேகங்கள் சூழ்ந்துகொள்ளட்டும் என்று மிகுந்த பலிப்பொருளைத் தூவி,
மழை மிகப் பெய்தலால், மேகங்கள் மேலே உயர்ந்து செல்லட்டும் என்று
கடவுளைத் தொழுத குறவர் மக்கள்
மழையும் இடம் மாறிச்சென்றதால் உவகையுடையவராய், மலைச் சாரலில்
புனத்தில் விளைந்த தினையை உண்ணுகின்ற நாடனே! சினங்கொண்டு செய்கின்ற போரையும்
வள்ளன்மையாகிய கொடையையும் விரைந்து ஓடும் குதிரையையும் உடைய பேகனே!
இவள் யார் வருந்தத்தக்கவள்? நேற்று
காட்டுவழியில் உழன்று வருந்திய எனது சுற்றம் பசித்ததாக
குறுந்தடியால் அடிக்கப்பட்ட முரசினைப் போன்று ஒலிக்கும் அருவியையுடைய 
பெரிய உயர்ந்த மலையின் சரிவில் உள்ள ஒரு சிற்றூரில்
வாயிலில் வந்து உன்னை வாழ்த்திக்கொண்டு
உன்னையும் உன் மலையையும் பாட, துன்ப மிகுதியால்
வழியும் கண்ணீரைத் தடுக்கமாட்டாதவளாக
தன் முலைப்பக்கம் நனையுமாறு விம்மி
புல்லாங்குழல் வருந்தி ஒலிப்பது போல மிகவும் அழுதாள் - (இவள் யார் வருந்தத்தக்கவள்?)

# 144 கபிலர்

இரக்கப்படாவிட்டால் அது கொடியது, நேரம் இருட்டிக்கொண்டு வர
என்னுடைய சிறிய யாழில் இரங்கல் பண்ணாகிய செவ்வழி என்னும் பண்ணை அமைத்து, உன்
மழையைப் பெற்ற காட்டினைப் பாடினோமாக,
நீல நிற மணமுள்ள நெய்தல் மலரைப் போன்ற பொலிவுடைய மையுண்ட கண்கள்
கலங்கி விட்டுவிட்டு வீழ்ந்த கண்ணீர்த்துளிகள் அணிகலன் அணிந்த மார்பகப் பகுதியை நனைக்க
வருத்தம் மிகுந்தவளாய் இருக்க, “இளம்பெண்ணே!
உறவினளோ, எமது நட்பினை விரும்புவனுக்கு” என்று
நாங்கள் அவளை வணங்கிக் கேட்டோமாக, காந்தளின்
மொட்டுப் போன்ற விரல்களால் தன் கண்ணீரைத் துடைத்து
”நாம் அவனுடைய உறவினர் அல்ல, கேளுங்கள், இப்பொழுது
என்னைப் போன்ற ஒருத்தியின் அழகை விரும்பி ஒவ்வொருநாளும்
வருகிறான் என்று சொல்கிறார்கள், விளங்குகின்ற புகழையுடைய பேகன்
கலீரென ஒலிக்கும் தேருடன்
முல்லை வேலியையுடைய நல்ல ஊருக்குள்”

# 145 கபிலர்

மென்மையான இயல்பினையுடைய கரிய மயில் குளிரால் நடுங்கும் என்று இரக்கப்பட்டு
பட்டுச்சால்வையைக் கொடுத்த அழியாத புகழுக்குரிய
மதம் மிக்க யானையையும் மனச் செருக்குடைய குதிரையையும் உடைய பேகனே!
நாம் பசித்ததினால் வரவில்லை, எம்மைச்சுற்றிப் பாரமான கூட்டமும் இல்லை,
களாப்பழம் போன்ற கரிய தண்டினையுடைய சிறிய யாழை
இசை இன்பத்தை விரும்புவோர் தலை அசைத்துப் பாராட்டும்படி பண் அமைத்து
”அறத்தைச் செய்வாயாக, அருளை விரும்புபவனே” என்று
இதுவே நாம் இரந்துவேண்டிக்கொண்ட பரிசில், அது என்னவெனில், இருட்டோடேயே
பல மணிகளைக் கொண்ட சிறந்த தேரில் ஏறிப்போய்
காண்பதற்கே முடியாத கடும் துயரத்தோடு இருப்பவளின் பொறுத்தற்கரிய துன்பத்தைக் களைவாயாக.

# 146 அரிசில் கிழார்

அவ்வாறே ஆகட்டும்; உனது பெறுதற்கரிய அணிகலன்களும், செல்வமுமாகிய 
அவற்றைப் பெற நாங்கள் விரும்பவில்லை, கொல்லும் போரையுடைய பேகனே!
சிறிய யாழில் செவ்வழி என்னும் இரங்கல் பண்ணை அமைத்து, உன் வன்மையான நிலமாகிய
நல்ல மலைநாட்டை நாம் பாட, என் மீது அன்புகொண்டு
பரிசில் அளிக்கவேண்டுமென்றால், தலைவனே! நீ
அருள்கூராமையால் காண்போர் இரங்க மெலிந்து
பொறுத்தற்கரிய துயரில் வருந்தும் உனது திருத்தமான அணிகலன் அணிந்த துணைவியின்
நீண்ட மயில்தோகையைக் காலோடு கவிழ்ந்தாற் போன்ற
தழைத்த மெல்லிய கூந்தலில் மணங்கமழும் நறும்புகையை ஊட்டி
குளிர்ந்த மணங்கமழும் மாலையைச் சூட
விரைந்த வேகம் கொண்ட உயர்ந்த தேரில் பூட்டுக உன் குதிரைகளை.- (அவ்வாறே ஆகட்டும்)

# 147 பெருங்குன்றூர் கிழார்

கற்குகைகளையும், அருவிகளையும் உடைய பல மலைகளைக் கடந்துவந்து
சிறிய யாழில் செவ்வழிப்பண்ணை அமைத்து வந்ததற்கு,
கார்காலத்து மழையின் இனிய துளி வீழ்கின்ற ஓசையைத் தன்னந்தனியாகக் கேட்டு
நேற்று ஒரு பக்கம் தனிமையில் இருந்த
செவ்வரி படர்ந்த மதர்த்த குளிர்ச்சியான கண்களையுடைய அழகிய மாநிறப் பெண்மணி
எண்ணெய் தேய்க்கப்படாத மை போன்ற கரிய கூந்தலை
கழுவப்பட்ட நீல மணியினைப் போன்று மாசறக் கழுவி
புத்தம்புது மலர்கள் சூடும்படி செய்ய இன்று நீ புறப்பட்டால்
அதுவே எம் பரிசில் ஆவியர் கோவே!

# 148 வன்பரணர்

ஒலித்துக்கொண்டு உச்சியிலிருந்து வீழும் அருவி விளங்கும் மலைக்குரிய நள்ளியே!, உன்
தளர்ச்சி இல்லாத உறுதியான முயற்சியால் விரும்பத்தக்க வளத்தைப் பாராட்டி
நாள்தோறும் நல்ல அணிகலன்களை யானையோடு கொண்டுவந்து
நெல்குதிர் சிறக்கும் பெரிய இடத்தில் பரிசில் முழுவதாகத் தருகின்றனர், அதனால்,
பெருமை இல்லாத மன்னரைப் புகழ்ந்து
அவர் செய்யாதவற்றைச் செய்ததாகக் கூறிப் புகழ்வதை
அறியாதது ஆயிற்று எங்களுடைய சிறிய செம்மையான நாக்கு.

# 149 வன்பரணர்

நள்ளி, வாழ்வாயாக, நள்ளியே! அமைதியான
மாலை நேரத்தில் காலையில் பாடும் மருதம் என்ற பண்ணை வாசித்து, காலை நேரத்தில்
கையில் எப்பொழுதும் இருக்கும் யாழில் மாலையில் பாடும் செவ்வழிப் பண்ணை வாசித்து,
மரபு முறைமையை எங்கள் பாணர்கள் மறந்துபோய்விட்டனர், அதற்குக் காரணம் நீ
எங்களுக்குக் கொடுத்துப் பாதுகாப்பதைக் கடமையாகக் கொண்ட உன் ஈகைக்குணமே.

# 150 வன் பரணர்

குளிர் காலத்துப் பருந்தின் கருமையான சிறகைப் போன்ற
நைந்துபோன கந்தல்துணியை உடுத்தியிருந்தேன், பலா மரத்தடியில் அமர்ந்து
என்னையும் மறந்து இருந்தேன், என் நாட்டைவிட்டு வேற்றுநாட்டுக்கு வந்த என்
பயணத்தினால் ஓய்ந்துபோன வருத்தத்தையும் வறுமையையும் நோக்கி வந்த
மானின் கூட்டத்தை அழித்த குருதி தோய்ந்த அழகிய வீரக்கழலினையுடைய காலினையும்
பளிச்சென்ற ஒளியையுடைய அழகிய நீலமணி விளங்கும் உச்சியையும் உடைய
செல்வத்தையுடைய தலைவனாகிய ஒரு வலிய வில்லையுடைய வேட்டுவனை
வணங்கி எழ முயன்றேனாக, கை கவித்து என்னை அமரச் செய்து
நெய் இழுது போன்ற வெண்மையான நிணத்தையுடைய கொழுத்த தசையை,
காட்டு வழியினில் பாதைமாறிச் சென்ற இளைஞர்கள் விரைந்து
தாம் வந்து சேரும் முன்னர், மிக விரைவாக
தான் கடைந்த தீயில் சடுதியில் சுட்டு, உம்
மிகப் பெரிய சுற்றத்துடன் தின்னுங்கள் என்று தந்ததால்
அமிழ்து என மென்று உண்டு வாட்டுகின்ற பசி தீர்ந்ததாக,
நல்ல மரங்கள் செறிந்திருக்கும் நறிய குளிர்ந்த மலைச்சாரலில்
மலையுச்சியிலிருந்து வீழ்ந்த அருவிநீரைக் குளிரப் பருகி,
அவனிடம் விடைபெறத் தொடங்கினேனாக, விரைவாக வந்து,
பெறுவதற்கு அரிய பெருமை பொருந்திய நல்ல அணிகலன்கள்
வேறு ஒன்றுமில்லை, நான் இப்போது காட்டில் உள்ளேன் என்று கூறி
மார்பில் அணிந்திருந்த ஒளிரும் முத்து வடங்களையுடைய ஆரத்தை
முன்கையில் இறுகப் பூட்டியிருந்த கடகத்துடனே தந்தான்;
நீங்கள் எந்த நாட்டவரோ என்று கேட்க நாடும் சொல்லான்,
தாங்கள் யாரோ என்று கேட்கப் பெயரும் சொல்லான்,
அதனைப் பிறர் பிறர் வழியாகக் கேட்டறிந்தேன்,
இரும்பால் செய்யப்பெறாத மிக்க புகழையுடைய தோட்டி என்னும்
அழகிய மலையைக் காக்கும் அழகிய நெடிய பக்கமலையினையும்
பளிங்கினைக் கீறினாற் போன்ற இனிய நீரையும் உடைய
பெரிய மலைநாட்டையுடைய நள்ளி அவன் என்று.

#151 பெருந்தலை சாத்தனார்

முன்பெல்லாம், பாடும் புலவர்கள் மகிழ்ச்சிகொள்ள,
வானளாவிய உச்சியையுடைய சிறந்த மலைப்பக்கத்து வழியாகத்
தன் தலைவன் நெடுந்தொலைவுக்குச் சென்றால், நகைகளை அணிந்துகொண்டு
புன்மையான தலையையுடைய மென்மையான பெண்யானையைப் பரிசிலாகப்
பெண்களும் தம் தரத்தில் கொடுக்கும் வளமான புகழ் பொருந்திய
கண்டீரக்கோன் என்பதனால் பெரிதும்
தழுவிக்கொள்ளுதலை மேற்கொண்டேன் நான், பொன்னால்செய்யப்பட்ட தேரையுடைய
நன்னனின் மரபில் வந்தவனாதலால் நீயும்
தழுவிக்கொள்ளுவதற்குப் பொருத்தமானவனே! தெளிவான சொற்களையுடைய
பாடுவார்க்குக் கதவை அடைத்த காரணமாக, தவழ்கின்ற மேகங்கள்
தெய்வங்கள் இருக்கும் பக்க மலையில் மழையைப் பொழியும் உம்முடைய
மணங்கமழும் உயர்ந்த மலையைப் பாடுதலை விலக்கினார் எம் போன்ற புலவர்கள்.

#152 வன்பரணர்

யானையைக் கொன்று வீழ்த்திய சிறப்பாகத் தொடுக்கப்பட்ட அம்பு
பிளந்த வாயையுடைய புலியை இறக்கச் செய்து
துளையையுடைய கொம்பைக் கொண்ட புள்ளிமானை உருளச்செய்து, உரல் போன்ற தலையையுடைய
கேழலாகிய பன்றியை வீழ்த்தி, அருகிலிருக்கும்
ஆழமான புற்றில் இருக்கும் உடும்பில் தைத்து நிற்கும்
வலிய வில்லின் வேட்டையை வெற்றிகரமாக முடித்தவன்
புகழ் பொருந்திய சிறப்பினையுடைய அம்புத்தொழிலில் முழு நிறைவு பெற்ற
கொலையாளி யாரோ? கொலையாளியாக இருப்பினும் இவன்
விலைக்காகக் கொன்றவன் போல் தெரியவில்லை, செல்வம் மிக உடையவன்
முத்துமாலை தாழ்ந்து கிடக்கும் அழகிய பரந்த மார்பினையுடையவன்,
மலைச் சாரலில் அருவியையுடைய பயன் மிகத் தரும் மலைக்கு உரிமையாளன்,
ஓரியாய் இருப்பானோ? இல்லை, அவன் அல்லவோ?
பாடுவேன் விறலியே ஒரு பாட்டு, நீங்களும்
முழா இனிது ஒலிக்க அதன் முகப்பில் சாந்து பூசுங்கள், யாழில் பண்ணை நிறுவுங்கள்
கண் திறக்கப்பட்ட தூம்பாகிய களிற்றுத் துதிக்கை போன்ற பெருவங்கியத்தை ஊதுங்கள்,
எல்லரி என்ற சல்லியைத் தட்டுங்கள், ஆகுளி என்ற சிறுபறையை அறையுங்கள்,
பதலையின் ஒரு பக்கத்தை மெல்லெனத் தட்டுங்கள்,
இசைப் புலமைக்குச் சான்றாக அமையும் கோலை என் கையில் தாருங்கள் என்று
தலைவனாதலால் இவ்வாறு சொல்லிக்கொண்டு அணுகி
இருபத்தொரு பாடல் துறையும் முறையால் பாடி முடித்து
வேந்தனே என்று அவனது பெயரைச் சொன்னபோது, அங்கே அது
தன் பெயராதலால் நாணமடைந்து, பின்னர் நாங்கள்
நாடுநாடாகச் சென்று வருகிறோம், இங்கு ஒரு
வேட்டுவரும் இல்லை உன்னைப் போன்றவர்கள் என்று
நாங்கள் விரும்பியதைக் கூறவும், அதனைக் கூறவிடாமல், வேட்டையில்
தான் எய்து கொன்ற மானின் வேகவைத்த நிணத்தையுடைய தசையுடன்
பசுவின் நெய்யை உருக்கினாற் போன்ற மதுவைத் தந்து
தன்னுடைய மலையில் கிடைத்த மாசில்லாத நல்ல பொன்னைப்
பல மணிக் குவியல்களுடன் கலந்து எடுத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று
காட்டு வழியில் எமக்குத் தந்தான் குகைகளையும் சிகரங்களையும் கொண்ட
உயர்ந்த பெரிய கொல்லிமலைக்குத் தலைவன்
தனக்கென வைத்துக்கொள்ளாத ஈகைக்குணமுடைய, வெற்றியையே எப்போதும் விரும்புபவன்

# 153 வன்பரணர்

மேகங்கள் சுழ்ந்த மலைக்குத் தலைவன், நாள்தோறும்
அணிகலன்களை அணிந்த யானைகளை இரப்போர்க்குக் கொடுக்கும்
ஒளி விடுகின்ற பசும்பொன்னால் செய்த பூண்களையும், கடகம் அணிந்த முன்கையினையும் உடைய
கொல்லும் போரைச் செய்து அமையாத ஆதன் ஓரியின்
மழை போன்ற வளப்பமான கொடையைக் காண எண்ணி, மிகுதியாகச்
சென்றது எமது கூத்தர்களைக் கொண்ட சுற்றம்;
குளிர்ந்த நீரில் பூக்காத மணிகள் கலந்த (பொன்னால் செய்த) குவளையையும்
வெள்ளிக்கம்பியால் தொடுக்கப்பட்ட பொன்னரி மாலையையும், பிற அணிகலன்களையும்
யானைக் கூட்டத்துடன் பெற்றவர்களாய் அந்த இடத்தை விட்டு நீங்கி
பசிக்காதவராய் ஆகிவிட்டதனாலோ என்னவோ, வாரால் இழுத்துக்கட்டப்பட்ட
பல கருவிகள் கூடிய இனிய வாத்தியங்கள் முழங்க
ஆடவும் இயலாதவர் ஆயினார், தம் பாடலையும் மறந்து

# 154 மோசிகீரனார்

அலைகள் வந்து மோதும் கடலின் கரையை ஒட்டிச் சென்றாலும்
தெரிந்தவரைக் கண்டால் தாகத்தை நீக்கும்
சிறிதளவு நீர் கேட்பர் மாந்தர், அது போல்
அரசர் பலர் அருகிலே இருந்தாலும், குற்றமற்ற
வள்ளல்களையே எண்ணிச் செல்வார்கள் புலவர், அதனால்
நானும் பெற்ற ஊதியத்தைப் பார்த்து, இதனால் என்ன பயன் என்று இகழமாட்டேன்,
வறுமையுற்றதால் உன்னை நினைத்து வந்தேன்,
எனக்குக் கொடுப்பாய் என்று இரந்துவேண்டுவது எனக்குக் கடினமான செயல், நீ அந்தப் பரிசிலைக்
கொடுத்தாலும், கொடுக்காவிட்டாலும் வெல்லுகின்ற போரில்
வீசப்படும் ஆயுதத்துக்குத் தப்பி ஓடாத ஆண்மையையும், வெள்ளைத் துணியின்
தூய விரிப்பைப் போன்று நிறைவாக, உச்சியிலிருந்து
பலவாய்க் கொட்டும் குளிர்ந்த அருவியையுடைய உனது
கொண்பெருங்கானத்தையும் பாடுவது எனக்கு எளிது.

# 155 மோசி கீரனார்

வளைந்த தண்டையுடைய சிறிய யாழை, வாடிப்போன இடுப்பில் தழுவிக்கொண்டு
அறிந்தவர் யார் என் பசித்துன்பத்தைப் போக்க என்று
நயமாகக் கேட்கும் பாணனே! இப்போது கேள்!
பாழடைந்த ஊரில் முளைத்த நெருஞ்சியின் பொன்னிறப்பூ
எழுகின்ற கதிரவனை எதிர்கண்டது போல 
வறுமையுற்ற புலவரின் கவிழ்த்துப்போட்ட உண்கலங்கள், புகழ் விளங்கும்
கொண்பெரும் கானத்துத் தலைவனின்
குளிர்ந்த மாலையணிந்த மார்பினை மலர்ந்து நோக்கின.

# 156 மோசிகீரனார்

வள்ளன்மை, வலிமை ஆகிய இரண்டில் ஏதேனும் ஒன்றனைக் கொண்டிருக்கும் பிறர் மலைகள், எந்நாளும்
இரண்டையும் நன்றாகப் பெற்றிருக்கும் கொண்பெருங்கானம்,
விரும்பிச் சென்ற இரவலர் வேண்டும் என குறித்துக் கூறி
வளைத்து உண்ணுமாறு கிடந்தாலும் கிடக்கும், அது அல்லாமல்
நிறுத்தற்கரிய படையையுடைய வேந்தரிடம்
கப்பத்தை வாங்கிக்கொண்டு அவர்களை வழியனுப்பும் பெருமிதமும் உடையது.

# 157 குறமகள் இளவெயினி

தன்னுடைய உறவினர் தனக்குப் பிழைசெய்தால் அதனைப் பொறுத்துக்கொள்ளுதலும்,
பிறர் கொண்ட வறுமைக்குத் தான் நாணுதலும்,
படையிடத்துப் பிறர் பழிக்காத வலிமையுடையவன் ஆதலும்
வேந்தனைக் கொண்ட அவையில் நிமிர்ந்து நடத்தலும்
உமது தலைவர்களுக்குத் தகுவன அல்ல, எம்முடைய தலைவன்
வில்லை முழுதுமாக இழுப்பதால் அகன்ற மார்பினையும், கொல்லும் வேலினையும்,
காந்தள் தலைமாலையையும் உடைய குறவர் பெருமகன்
தவழ்கின்ற மேகங்களைத் தன் உயரத்தால் தடுக்கும் பயன் பொருந்திய மலையின் உச்சியில்
ஞாயிறு மறைகின்ற பொழுதில் கூட்டத்திலிருந்து பிரிந்து
தான் தங்கும் இடத்தைக் காணாத காட்டு விலங்காகிய நல்ல கலைமான்
மடப்பத்தையுடைய மானாகிய இளம் பெண்மானைக் குரலால் அழைத்தால், பிளவுண்ட குகையில் இருக்கும்
பெரிய புலியின் புகர் நிறத்தையுடைய ஆண் கூர்ந்து கேட்கும்
பெரிய மலையையுடைய நாட்டிற்குரியவனாகிய எம்முடைய ஏறைக்கோனுக்குத் தகும்.

# 158 பெருஞ்சித்திரனார்

குறுந்தடியைக் கொண்டு முரசை அடித்து, வெண் சங்கை ஊதி
அரசர்களுடன் போரிட்ட, சிறந்த நெடிய மலையில்
ஒலிக்கும் வெள்ளிய அருவி கல்லை உருட்டிக்கொண்டு ஓடும்
பறம்பு மலையின் வேந்தன் பாரியும், உயர்ந்த உச்சியையுடைய
கொல்லிமலையை ஆண்ட வலிய வில்லினையுடைய ஓரியும்,
காரி என்னும் குதிரையின் மீதேறிப் பெரும் போரினை வென்ற
மழையைப் போன்ற கொடையுள்ளத்தையும், வீரம் மிகுந்த போரினையும் உடைய மலையனும்,
யாராலும் ஏறப்படாத குதிரை என்னும் உயர்ந்த மலையையும், கூரிய வேலையும்
கூவிளம்பூ தலைமாலையையும் வளைந்த பூண்களையும் உடைய எழினி அதியமானும்,
மிகக் குளிர்ந்த மலையின் இருள் செறிந்த குகையினையும்
அரிய ஆற்றலையுடைய தெய்வம் காக்கும் உயர்ந்த சிகரங்களையும் உடைய
பெரிய மலைநாட்டினனான பேகனும், திருத்தமான சொற்களையுடைய
மோசி என்னும் புலவர் பாடிய ஆயும், ஆசைப்பட்டுத்
தன்னை நினைத்து வருவாருடைய வறுமை முற்றிலும் நீங்க
தவறாமல் கொடுக்கும் மேம்பாடு பொருந்திய வள்ளன்மையுடைய,
பகைவரைத் துரத்திய நள்ளியும் என்று சொல்லப்பட்ட
எழுவரும் இறந்துபோன பின்னர், பார்த்தவருக்கு இரக்கம் வர
பாடி வருபவரும், மற்றவரும் சேர்ந்து
வேண்டி வருபவரின் துன்பத்தைத் தீர்ப்பேன் நான் என்று நீ இருப்பதால், வேகமாக இந்த இடத்துக்கு
உன்னை நினைந்து வந்தேன் நான், வானத்தைத் தோயும்படி
மூங்கில்கள் வளரும் மலையில் சுரபுன்னையோடு உயர்ந்து
ஆசினி மரங்கள் அழகுபெற்ற பலாவின்மேல் ஆசைகொண்டு
முள்போன்ற வெளிப்பக்கத்தையுடைய பழுத்த கனியினைப் பெற்ற ஆண்குரங்கு
பஞ்சு போன்ற தலையையுடைய பெண்குரங்கை கையால் குறிகாட்டி அழைக்கும்
குறைவில்லாத புதுவருவாயினையுடைய முதிரமலைக்கு உரியவனே!
இந்த உலகம் முழுதும் விளங்கும் சிறப்பினையும், நன்கு செய்யப்பட்ட தேரினையும் உடைய குமணனே!
புகழ் உயர்ந்து விளங்கும் கொடையுடன்
பகையிடத்து உயர்க நீ தூக்கிய வேல்.

# 159 பெருஞ்சித்திரனார்

இப்போது வாழுகின்ற நாட்களுடன், தனக்குச் சென்ற ஆண்டுகள் பல ஆதலின்
‘என் உயிர் இன்னும் போகாமல் இருக்கிறதே' என்று பலவாறாக வெறுத்து
ஊன்றுகோலையே காலாகக் கொண்டு, குறுகிய பல அடியிட்டு நடந்து,
நூலைத் தொங்கவிட்டது போன்ற மயிரை உடையவளாய், கண்பார்வை மறைந்து
முற்றத்துக்கும் போகாத முதுமையையுடையவளான தாயும்,
வெளிறிப்போன உடம்புடன், நினைவு வருத்த வருந்தி
இடுப்பில் கொண்ட சிறு குழந்தைகள்
பிசைந்து உண்ணத் தளர்ந்த மார்பை உடையவளாய், பெருந்துயர் அடைந்து
குப்பைக் கீரையின் ஏற்கனவே கொய்த இடங்களில் கிளைத்த
முற்றாத இளம் தளிர்களைக் கொய்துகொண்டு, உப்பு இல்லாமல்
நீரையே உலையாக வைத்து மோர் இல்லாமல்
வெந்த சோறை மறந்து, பச்சை இலைகளைத் தின்று
அழுக்கேறிய, கிழித்ததால் குறைந்துபோன உடையினளாய், அறக்கடவுளைப் பழித்து,
உண்ணாதவளாகிய என்னை விரும்பும் என் மனைவியும்
ஆகிய இருவர் நெஞ்சமும் மகிழ, வேடர்களால்
சுடப்பட்டுக் கரிந்துபோன புனத்தை மண் கீழும் மேலுமாக உழுத அகன்ற இடத்தையுடைய கொல்லையில்
மலைநெல்லை விதைத்து அது பசுமை மிக அழகு பெற்று
கோடை மிகுதியால் கதிர்விடாத பயிருக்கு, திடுமென
மின்னலும் இடியும் சேர்ந்த மேகங்கள் மழையைச் சொரிந்தாற் போல,
கொடுத்த உனது புகழை வாழ்த்தி, கூட்டமான என்
பசி வாட்டுதலால் வருத்தமுற்ற சுற்றமும் மகிழ,
உயர்ந்து ஏந்தலான கொம்புகளையுடைய கொல்லுகின்ற களிற்றினைப் பெற்றாலும்
முகம் மாறித் தரும் பரிசிலை நான் ஏற்கமாட்டேன், மகிழ்ந்து நீ
இன்புற வழியனுப்பினால், சிறியதாகக்
குன்றிமணி அளவே கொடுத்தாலும் பெற்றுக்கொள்வேன், கூரிய வேலைக்கொண்ட குமணனே!
எனவே அவ்வாறு இன்பம் அடைய அருள்செய்ய வேண்டுகிறேன், வெற்றியையும் புகழையுமுடைய
பழி இல்லாத நல்ல குடியில் பிறந்த
மேலும் புகழால் உயர்ந்த தலைவனே! உன்னைப் பாடிய நான்.

# 160 பெருஞ்சித்திரனார்

அச்சந்தரும் ஞாயிற்றின் ஒளிமிகும் சுடர்கள் தின்றதால்
காய்ந்துபோன புல்லையுடைய கானம் தழைக்க, 'சோ'வென்று
அதிரவைக்கும் ஓசையையுடைய இடியுடன் மழை பெய்ததைப் போல
பசி தின்றதால் காய்ந்துபோன, வியர்வையையுடைய உடம்பு
சோறு உண்பதை அறியாமற்போனதால் வாட்டமுற்று
ஒடுங்கிப்போன வரிசைகளையுடைய குடல் நிரம்புமாறு, குளிர்ந்த,
தாளிப்பு செய்யப்பட்ட கொழுத்த துவையலோடு நெய் உள்ள சோற்றை,
திங்களைச் சேர்ந்த அன்றைய விண்மீன் போல, புழக்கத்திலுள்ள
பொன்னாலான சிறிய நல்ல கலன்களில் சுற்றி வைத்து
'குறைவு இன்று இருப்பதாக பாடுவோரின் சுற்றம்' என்று
பெறுவதற்கு அரிய பொன் அணிகலன்களை எளிதாக வழங்கி,
தன் நண்பரிடத்துக் காட்டிலும் எம்மிடம் அதிக நட்புக் கொள்ளும் நல்ல புகழையுடைய குமணன்
மது நிறைந்த தெருவினையுடைய முதிரம் என்னும் மலையில் இருப்பவன்,
நீ அவனிடம் சென்றால் உனக்கு மிகுதியும் தருவான் என்று
உனது பல்வேறு புகழையும் கூறுவார் கூற, மிக வேகமாக,
என் மனம் என்னைத் தூண்ட வந்தேன், மனத்தில் இகழ்ச்சிக்குறிப்பு உண்டாக,
எனது வீட்டில் உணவு இல்லாததால், அந்த வீட்டை மறந்து இருக்கும்
குதிரையின் அற்பமான பிடரிமயிரைப் போன்ற குடுமியை உடைய புதல்வன், பல முறை
(என் மனைவியின்)பால் இல்லாத வறண்ட மார்பகத்தைச் சுவைத்தும் பால் பெறாதவனாய்
கூழையும் சோற்றையும் விரும்பி, ஒவ்வொன்றாக
உள்ளே ஒன்றும் இல்லாத வெற்றுப் பாத்திரங்களைத் திறந்து பார்த்து அழுவதைக் கண்டு,
“புலி வந்து கொல்லும்” என்று சொல்லியும், “நிலாவைப் பார்” என்று திங்களைக் காட்டியும்
நொந்துபோய், “உன் அப்பாவை நினைத்து
கோபப்படும் உன் முகத்தைக் காட்டு” என்று பலமுறையும்
கேட்டு அமையாதவளாய் நாள் முழுதும்
துன்பப்படுவோளின் வளம் செழிக்குமாறு
குறையாத செல்வத்தை மிகுதியாகக் கொடுத்தாய், விரைவில்
வழியனுப்பவேண்டுகிறேன், ஒலிக்கும் அலைகளைக் கொண்ட
நீர் சூழ்ந்த இந்நிலவுலகில் ஓங்கி இருக்கும்படி
உனது சிறப்புப் பொருந்திய பெரும் புகழை வாழ்த்துவேன் பலமுறை.

# 161 பெருஞ்சித்திரனார்

பெரிதாய் ஒலிக்கின்ற பரந்த கடல் குறைவுபட நீரை முகந்துகொண்டு
விரைவாகச் செல்லும் மேகங்கள் தாம் விரும்பிய இடத்தில் திரண்டு
பெரிய மலையைப் போன்ற தோற்றத்தையுடையனவாய், கருக்கொண்டு கறுத்து
இடி முழக்கத்துடன் மின்னலும் சேர்ந்த தொகுதியுடன் மழையை முறையாகப் பெய்து
வளத்தைத்தரும் மழை நீங்கிய கோடைக்காலத்தில்,
உலகத்து உயிர்கள் எல்லாம் சென்று நீர் பருக கங்கையின்
கரையை மோதும் பெரு வெள்ளம் நிறைந்து தோன்றுவது போல
எங்களுக்கும் மற்றவர்க்கும் நீதான் தலைவனாக இருப்பதினால்
அன்பு இல்லாத கள்வர்கள் கொன்று வழியில் பறித்துக்கொள்வதால்
போய்வரக் கூடியவை அல்ல காட்டுவழிகள், தம் உயிர் மீது அன்பு இல்லாமல், 
வலிய கலைமான் அசைபோட்டுக்கிடக்கும் செல்வதற்கரிய அவ்வழியில் சென்றவர்க்கு
இன்றுடன் வாழ்நாள் முடிந்தது என்று சொல்லி
கண்பார்வை மறையும்படி நீர் கசிந்து, மனதிடம் அழிந்து
பொறுக்கமுடியாத துன்பத்தில் வருந்திக்கிடக்கும் பெரும் வறுமையில் ஆழ்ந்துள்ள என் மனைவி, உன்
முயற்சியால் உண்டான செல்வத்தைப் பார்க்கப்பார்க்க வியந்துபோகும்படி,
பனைமரம் போன்ற துதிக்கையோடு, முத்து விளையும்படி முதிர்ந்து
உயர்ந்த கொம்பினை ஏந்திய மலை போன்ற வலிய களிற்றின்
ஒளி விளங்கும் நெற்றிப்பட்டம் பொலிய, பக்கங்களில்
ஒலிக்கின்ற மணிகள் மாறிமாறி ஒலிக்க, அதன் மீது ஏறிப் பெருமிதம் தோன்ற அமர்ந்து
செல்வதை விரும்பினேன், வெற்றி மிக்க வேந்தனே!
எனது வறுமை என்னைப் பின்னே நின்று துரத்த, உன் புகழ் என்னை முன்னே இழுக்க, உனது
கொடைத்திறம் பற்றி நான் பாடுவதை என்மீது அன்புகொண்டு கேட்பாயாக!
அவ்வாறு பாட வல்லவன் என்றாலும், வல்லமையற்றவன் என்றாலும் விரைந்து
என் கல்வியறிவின் அளவை அறிந்து நோக்காமல் சிறந்த
உன் அளவை அறிவாயாக பெருமானே! எந்நாளும்
அரசர் நாணும்படி நான் திரும்புவேன், சாந்து பூசி,
பல நல்ல இலக்கணங்களைக் கொண்ட மேம்பட்ட அழகினையுடைய மார்பை
சிறந்த அணிகலன்களையுடைய மகளிர் தழுவும்போதெல்லாம் விரும்ப,
நாள்காலையில் முரசு முழங்கும் இடங்களையுடைய எல்லையில், உனது
அடி நிழலில் வாழ்வார் நல்ல அணிகலன்களை மிகுதியாகப் பெற 
வாட்போரில் சிறப்படைந்த உன் படையையும்
உன் சிறப்பு மிக்க செல்வத்தையும் புகழ்வோம் பலமுறை.

# 162 பெருஞ்சித்திரனார்

இரப்போரின் பாதுகாவலன் நீயும் இல்லை;
இரப்போருக்குப் பாதுகாவலர்கள் இல்லாமலும் போய்விடவில்லை;
இனியும் இரப்போர் இருப்பதையும் காண்பாய், அந்த இரவலர்க்குக்
கொடுப்போர் இருப்பதையும் இனிக் காண்பாய், உன் ஊரிலுள்ள
காவல் மரம் வருந்தும்படியாக, நான் கொண்டுவந்து கட்டிய
உயர்ந்த நல்ல இலக்கணமுள்ள யானை எமது பரிசில்,
விரைந்து ஓடும் குதிரையையுடைய தலைவனே! இனி நான் போகிறேன்.

# 163 பெருஞ்சித்திரனார்

உன் மீது அன்புகொண்டு வாழ்பவர்க்கும், நீ அன்புசெலுத்தி வாழ்பவர்க்கும்,
பல குணங்களும் சிறந்த கற்பினையுடைய உனது சுற்றத்து மூத்தவர்க்கும்,
நமது சுற்றத்தின் மிக்க பசி நீங்க உனக்கு
நெடுநாள் கடன் தந்து உதவியோர்க்கும், 
இன்னாருக்கு என்றுதான் இல்லாமல், என்னையும் கலந்துகொள்ளாமல்,
நமக்கே வைத்துக்கொண்டு வளமுடன் நெடுங்காலம் வாழ்வோம் என்னாமல், நீதான்
எல்லார்க்கும் கொடுப்பாயாக, இல்லக்கிழத்தியே!
பழங்கள் பழுத்துத் தொங்கும் முதிரமலைக்கு உரியவன்
திருத்தமான வேலையுடைய குமணன் கொடுத்த செல்வம் இது.

# 164 பெருந்தலை சாத்தனார்

சமைப்பதை முற்றிலும் மறந்த, குமிழ்கள் தேயாமல் உயர்ந்து விளங்கும் அடுப்பில்
காளான் முளைத்திருக்க, உடம்பை மெலிவிக்கும் பசியால் வாடி,
பால் இல்லாததால் தோலுடன் சுருங்கி
துளை தூர்ந்துபோன பொல்லாத வெறுமையான முலையைச்
சுவைத்துச் சுவைத்து அழும் தன் குழந்தையின் முகத்தை நோக்கிக்
கண்ணீரால் நிறைந்த ஈரமான இமைகளையுடைய குளிர்ந்த கண்களையுடைய என்
மனையாளின் வருத்தத்தைப் பார்த்து, உன்னை நினைத்து
உன்னிடம் வந்திருக்கிறேன், நல்ல போரையுடைய குமணனே!
எனது வறிய நிலையை அறிந்தாயாயின், இந்நிலையில்
உன்னை வளைத்தும் பரிசு கொள்ளாமல் விடமாட்டேன், பலவாக அடுக்கப்பட்டு
மீட்டும் நிலையிலுள்ள நரம்பினைக் கொண்ட, தோலால் போர்த்தப்பட்ட நல்ல யாழையும்
மார்ச்சனை பூசப்பட்ட முழவினையும் கொண்ட கூத்தர்களின்
வறுமையைப் போக்கும் குடியில் பிறந்தவனே! 

# 165 பெருந்தலை சாத்தனார்

எதுவுமே நிலையில்லாத இந்த உலகத்தில் என்றென்றும் நிலைத்து வாழவேண்டும் என்று எண்ணியவர்கள்
தமது புகழை இவ்வுலகத்தில் நிலைநிறுத்தித் தாம் மாண்டுபோயினர்,
யாராலும் அடையமுடியாத சிறப்பினையுடைய உயர்ந்த செல்வர்
வறுமையால் இரப்போர்க்குக் கொடுக்காததால்
முந்தைய கொடையுள்ளம் உள்ள மக்களைப்போல் உலகில் தொடர்ந்து இருப்பதை அறியாமற் போனார்,
கால்வரை தாழ்ந்த ஒலிக்கின்ற மணிகள் மாறிமாறி ஒலிக்கும் புள்ளிகளையுடைய நெற்றியையுடைய
வெற்றியுடன் நடந்துவரும் யானையைப் பாடுபவர்க்கு மிகுதியாகக் கொடுக்கும்
அழிவு இல்லாத நல்ல புகழையுடைய, வலிமையுள்ள குதிரையை உடைய தலைவனை
நான் பாடி நிற்கையில், பயனில்லாமல்
பெருமைபெற்ற பரிசிலன் வாடியவனாகத் திரும்புவது, என்
நாட்டை இழந்ததைக் காட்டிலும் மிகவும் கொடியது என்று
வாளைத் தந்தான், தன்னுடைய தலையை எனக்குக் கொடுக்க
தன்னைவிடச் சிறந்த பொருள் வேறு ஒன்றும் இல்லாததால்;
வெற்றி மிக்க உவகையோடு வந்திருக்கிறேன்
போரில் புறங்கொடாத கொள்கையைப் பூண்ட உன் தமையனைப் பார்த்துவிட்டு

# 166 ஆவூர் மூலம் கிழார்


நன்கு ஆராயப்பட்ட மிக நீண்ட சடையினையுடைய
முதிய இறைவனது வார்த்தைகளைவிட்டு விலகாமல்
அறம் ஒன்றையே சார்ந்து, நான்கு பகுதி உடையதாகி
ஆறு அங்கங்களாலும் உணரப்பட்ட ஒரு பழைய நூலாகிய வேதத்துக்கு
மாறுபட்டவைகளைக் கண்டோரின் செருக்கை அழிக்க விரும்பி
அவரது உண்மை போன்ற பொய்யை உணர்ந்து
அப்பொய்யை உண்மை என்று கருதாமல் உண்மைப் பொருளை அவர்களுக்கு ஏற்பச் சொல்லி
இருபத்தொரு வேள்வித்துறைகளையும் குறையில்லாமல் செய்து முடித்த
புகழ் நிறைந்த சிறப்பையுடைய அறிவுடையோர் மரபில் வந்தவனே!
வேள்வித் தொழிலுக்காக நீ போர்த்த
காட்டில் வாழும் கலைமானின் தோல்
நீ தோளின் மேல் அணிந்திருக்கும் பூணூலின் மேல் பொலிவுற்று விளங்க,
அறமற்றவைகளைக் கடிந்து நீக்கிய பெறுவதற்கரிய கற்பினையும்
அறநூல்கள் புகழ்கின்ற, யாகபத்தினிகள் நெற்றியில் அணியும் அணியான சாலகத்தைச் சூடி
சிறிய நெற்றியினையும், பெரிய அகன்ற அல்குலையும்
சிறிதளவான பேச்சையும், நிறைந்த கூந்தலினையும் உடைய உன்
நிலைக்கு மனமொத்த உன் துணையாகிய மனைவிமார்
தத்தமக்கு அமைந்த ஏவல் தொழிலைக் கேட்டுச் செய்ய,
காடோ, நாடோ அந்த அந்த இடத்தில்
காடென்றால் காட்டுப்பசு ஏழுடனும், நாடென்றால் நாட்டுப்பசு ஏழுடனும் குறையே இல்லாமல்
தண்ணீரைப்போல நெய்யை வழங்கியும்,
எண்ணிறந்த பல வேள்விகளைச் செய்தும்
மண் தாங்காத புகழ் பரப்பியும்
பெறுதற்கரிய விளக்கமுற்ற வேள்வி முடிந்த காலத்தில்
விருந்தினர்க்கு விருந்து செய்த உன் திருத்தமான மேம்பட்ட நிலையை
யாம் இன்றுபோல் எந்நாளும் காண்போமாக, மேற்கில்
பொன் விளையும் உயர்ந்த குடகு மலையில் மேகங்களின் இடி முழங்கினால்
பூக்கள் பரந்த புது நீரையுடைய காவிரி காக்கும்
குளிர்ந்த நீருடைய விளைநிலம் கொண்ட எங்கள் ஊரில் 
உண்பன உண்டும், தின்பன தின்றும், ஏறுவனவற்றில் ஏறியும் கொண்டாடுவதற்காகச்
செல்கிறேன் நான், நீ இறவாதிருந்து
மேகங்கள் அண்ணாந்துபார்க்கும் உயர்ந்த நீண்ட மலையான
மூங்கில் வளரும் இமயம் போல
நீ நிலைபெற்று வாழ்வாயாக, இந்த நிலத்தின் மேல்

# 167 கோனாட்டு எறிச்சிலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்

நீதான், போரைக் கண்டால், அந்தப் போரை வென்று, அந்தப் பகைவரின்
படையைத் தடுத்து எதிரே நிற்பதால்,
எதிரியின் வாள் பட்டதால் வடுக்கள் அழுந்தின உடம்புடனே
இச் செய்தியைக் கேட்ட செவிக்கு இனியவனாய் இருக்கிறாய், ஆனால் கண்ணுக்கு இனியவன் இல்லை
உன் பகைவரோ, உன்னைக் கண்டவுடன் புறங்கொடுத்து ஓடிவிடுதலால்
காயப்படாத உடம்பாகிய வடிவுடன் 
கண்ணுக்கு இனியவராக இருக்கின்றனர், ஆனால் அச் செய்தியைக் கேட்ட செவிக்கு இனியவர் இல்லை,
அதனால் நீயும் ஒன்றில் இனியவன், அவரும் ஒன்றில் இனியவர்,
இதில் ஒத்துப்போகாதது என்ன இருக்கிறது? வெற்றிபெரும் போரினைச் செய்யும்
வீரக்கழல் அணிந்த திருத்தமான அடிகளையும், விரையும் குதிரையையும் உடைய கிள்ளியே!
உன்னை வியந்து போற்றுகிறது இந்த உலகம், அது
எப்படியோ, பெருமானே! எமக்குச் சொல்வாயாக.

# 168 கருவூர் கந்தப்பிள்ளை சாத்தனார்

அருவி ஆரவாரிக்கும் மூங்கில்கள் நெருக்கமாக வளர்ந்த அகன்ற இடமாகிய
மிளகுக் கொடி வளரும் மலைச்சாரலில் மலர்ந்த காந்தள் செடியின்
கொழுத்த கிழங்கு வெளிப்படக் கிண்டியெடுத்து, தன் கூட்டத்துடன்
கடுமை நிறைந்த காட்டுப்பன்றி உழுதுபோட்ட புழுதிபட்ட நிலத்தில்
ஒரு நல்ல நாள் வருவதை எதிர்நோக்கிக் காத்திருந்து, குறவர்கள்
உழாமலேயே விதைத்த பெரிய கதிர்களையுடைய சிறுதினையின்
முதலில் விளைந்த புதுவரவை அதே நாள் காலையில் புதிதாக உண்ணுவதற்காக
காட்டுப்பசுவில் கறந்த நுரையுடன் கூடிய இனிய பாலை
மானின் தசையை வேகவைத்த புலால் நாறும் பானையின் (கொழுப்புத்தோய்ந்த)
வெள்ளிய நிறமுடைய பெரிய வெளிப்புறத்தைக் கழுவாமல் (பாலை) உலைநீராக ஊற்றி,
சந்தன விறகால் வேகவைக்கப்பட்ட சோற்றை
கூதாளி அழகாகப் பூத்துக்கிடக்கும் முல்லைப்பூ மணக்கும் முற்றத்தில்
செழுமையான குலையையுடைய வாழையின் அகன்ற இலையில் பலருடன் பகுத்து உண்ணும்
யாரும் ஏறாத குதிரையாகிய குதிரைமலைக்குத் தலைவனே! கூரிய வேலையும்
நறைக்கொடி நாரால் தொடுத்த வேங்கை மலர்களைக் கொண்ட அழகிய தலைமாலையையும் உடைய,
தீட்டப்பட்ட அம்பையுடைய வில்லோர்களுக்குத் தலைவனே!
கையால் அளவின்றிக் கொடுக்கும் ஈகையினையும், விரைந்தோடும் குதிரையையும் கொண்ட வேந்தனே!
உலக எல்லைக்குள் தமிழகம் கேட்கும்படி
பொய்யில்லாத நேர்மையான நாக்கு வலிக்கும்படி வாழ்த்தி
நாள்தோறும் பாடுவார்கள் பரிசிலர் என்று சொல்வர் -
ஈகைக் குணம் இல்லாத மன்னர் வெட்கப்படும்படியாக
அழியாது பரந்த உனது பழி இல்லாத சிறந்த புகழை - (வாழ்த்தி நாள்தோறும் பாடுவார்கள் பரிசிலர்)

# 169 காவிரிபூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்

நீ படையெடுத்துச் செல்லும்போது பகைவரின் படையில்
வேலை எடுத்து எறியும் படைக்கு முன்னர் நிற்பாய் என்பதாலும்,
பகைவர் படையெடுத்து வரும்போது உம் படையின்
பின் அணியைத் தாங்கவேண்டி அகன்ற ஆற்றினைக்
குன்று குறுக்கே தடுப்பதைப் போல் நிற்பாய் என்பதாலும்
அரிது, பெருமானே! என்றும் உன்னைக் காணும் நேரம் கிடைப்பது 
பெரிதோ பெரிது என் சுற்றத்தின் துயரம்,
இப்பொழுதே பரிசில் கொடுத்து எங்களைப் போகச்செய்வாயாக, வெற்றியுடைய வேலைக்கொண்ட
இளம் கோசர் பலர் ஒளிவிளங்கும் படைக்கலம் பயிற்சிசெய்வதற்காக
உக்கிரமாக வேல் போன்றவற்றை எறிந்த அகன்ற இலையையுடைய முள்முருங்கையின்
பெரிய மரக் கம்பம் போல,
போரிடுபவர்க்குப் பிற்படாத உன் வெற்றி வாழ்வதாக.

# 170 உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார்

காட்டுப்பசுக்கள் காயைத்தின்று விதையைத் துப்பிய நெல்லி மரங்களை வேலியாகக் கொண்ட
விதைகள் பரலாகச் சிதறிக்கிடக்கும் முற்றத்தையுடைய அழகிய வீடுகளைக் கொண்ட சிறிய ஊரில்
பகல் முழுதும் வேட்டையாடித் திரிந்த படிக்காத தோற்றத்தையுடைய
வில்லே ஏராகக் கொண்டு வேட்டையே உழவாகக் கொண்டவர்களின் நடுவே, 'துடும்துடும்'என்று
புலையன் தன் காய்த்துப்போன உள்ளங்கை சிவக்கும்படி
வலிமையுடன் அடித்து உரக்க ஒலியெழுப்பும் வலிய கண்ணையுடைய அச்சமுண்டாக்கும் உடுக்கு
புலி படுத்துக்கிடக்கும் உயர்ந்த மலையில் வாழும் பேராந்தையுடன் மாறிமாறி ஒலிக்கும்
மலையை உடைய நாட்டிற்கு உரிமையாளன் கூரிய வேலைக் கொண்ட பிட்டனை
நெருங்குவதைத் தவிருங்கள், பகைவர்களே! அவன்தான்
சிறிய கண்ணையுடைய யானையின் வெள்ளிய கொம்பு தந்த
ஒளி திகழும் முத்தினை விறலியருக்கு வழங்கி,
பிழிந்து நாரால் வடிகட்டின விரும்பத்தக்க கள்ளாகிய தேறலை
பண் அமைத்த நல்ல யாழைக்கொண்ட பாணனின் சுற்றத்தைப் பருகச்செய்து
தன்னிடம் பரிசில் கேட்டு வந்தவர்க்கு மென்மையானவனாக இருப்பானே அல்லாது பகைவர்க்கு
இரும்பைப் பயன்படுத்தும் வலிய கையையுடைய கொல்லன்
ஓங்கி அடிக்கும் சம்மட்டியோடு எதிர்த்துநிற்கும்
உலைக்கல் போன்ற வலிமையும் ஆண்மையும் உடையவன்.

# 171 காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்

இன்று சென்றாலும் தருவான், சிறிதுநாள்
கழித்துச் சென்றாலும் தருவான், அடுத்துச் சென்றாலும்
முன்பே தந்தேனே என்று சொல்லாமல் அவனை அணுகி
நாள்தோறும் சென்றாலும் பொய்க்காமல்
நாங்கள் வேண்டியபடியே எம்முடைய வெறும் கலத்தை நிரப்புவான்,
தான் விரும்பியபடியே தன்னுடைய அரசன் மகிழும்படி
செய்வதற்கரிய போர்த்தொழிலை முடிப்பானாக, திருத்தமான வேலையுடைய கொற்றன்,
இனமான மிகுந்த துடிப்புள்ள காளைகளைத் தொழுவத்துடன் கேட்டாலும்,
களம் நிறைந்த நெல்லின் குவியல்களைக் கேட்டாலும்
அரிய அணிகலன்களை யானைகளோடு கேட்டாலும் பெருந்தகையாளனாகிய அவன்
எமக்கு மட்டுமல்ல, பிறர்க்கும் அத்தகைய அறத்தைச் செய்பவன்,
அவன் அப்படிப்பட்டவன் என்பதால் எம் இறைவனது பாதம்
முள்ளாலும்கூட வருந்தாமலிருக்கட்டும், 
கொடுப்பவர்கள் அரிதாகிப்போன இந்த உலகத்தில்
உயிர்வாழ்வோர் வாழ அவனது அடி வாழ்வதாக.

# 172 வடமண்ணக்கன் தாமோதரனார்

அடுப்பில் உலையை ஏற்றுங்கள், சோற்றை ஆக்குங்கள்
கள்ளும் குறைவுபடாமல் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள், ஒளிரும் அணிகலன்களையுடைய
பாடுவதில் வல்ல விறலியர் மாலையும் சூடுங்கள்,
இப்படிப்பட்ட பல செயல்களை செய்யுங்கள், கொஞ்சங்கூட
வருந்தவேண்டாம், மேலும் தேவைப்படும் உணவுப்பொருளை எண்ணி,
ஐவனநெல்லுக்காகக் காவல்காப்போர் காவலுக்காக மூட்டிய தீ குறைந்தபோது
ஒளி வீசும் திருந்தின மாணிக்கம் செறிந்திருக்கும் இருளை அகற்றும்
மலைநாட்டை உடையவன் வலிய குதிரையையுடைய பிட்டன்,
அரிய போரை வெல்லும் வேலும், அவனுடைய தலைவனாகிய
மிகப் பெரிய கொடையையுடைய கோதையும்
அவனைப் பகைத்த மன்னரும் வாழ்வார்களாக நீண்ட காலம்.

# 173 சோழன் குளமுற்றத்து துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்

நான் உயிர்வாழும் நாளையும் சேர்த்துப் பண்ணன் வாழ்வானாக,
பாணர்களே! பாருங்கள்! இந்த இரவலனது சுற்றத்தின் வறுமையை
புதிதாகப் பழுத்திருக்கும் மரத்தில் பறவைகள் ஒலிப்பது போல
உணவு பரிமாறுவதாலும் உண்பதாலும் உண்டான மிகுந்த ஆரவாரம் கேட்கிறது;
காலம் தப்பாத மழை பெய்யும் காலம் பார்த்துத்
தம் முட்டைகளை எடுத்துக்கொண்டு மேட்டுநிலத்துக்குச் செல்லும்
மிகச் சிறிய எறும்பின் ஒற்றை வரிசையைப் போல
சோற்றை உடைய கையினராய், வெவ்வேறாகப் போகின்ற
பெரும் சுற்றத்தாரோடும் கூடிய சிறுவர்களைக் கண்டோம், கண்டும்
மீண்டும் மீண்டும் வினவுகிறோம், தெளிவாக
பசியென்னும் நோயைப் போக்கும் மருத்துவன் வாழும் வீடு
அருகில் இருக்கிறதா? தொலைவில் இருக்கிறதா? எங்களுக்குச் சொல்லுங்கள்.

# 174 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்

பிறரை அச்சுறுத்தி வருத்தும் அசுரர் கூட்டம் கொண்டுபோய் மறைத்ததினால்
தொலைவிலிருந்து ஒளிவிடும் சிறப்பு மிக்க சூரியனைக் காணாமையால்
இருளானது உலகத்தார் கண்ணை மறைத்த வட்டமான உலகத்தில்
மன உளைச்சலொடு சேர்ந்த துன்பம் நீங்கும் வண்ணம், மிக்க வலிமையுடைய
கருநிறக் கண்ணன் அந்தச் சூரியனைக் கொண்டுவந்து நிறுத்தியதைப் போல்,
போரில் தோற்றதால் தம் அரசனை இழந்து துயரத்துடன் இருக்கும் நேரத்தில்
முரசு கிளர்ந்து ஒலிக்கும் அரண்மனை முற்றத்தோடு, கரையை மோதி
முழங்கும் நீர் உடைந்து பெருக்கெடுத்த அகண்ட காவிரி பாயும்
வளமான நல்ல நாட்டின் அல்லல் தீர,
பொய்யா நாவின் கபிலன் பாடிய
மேகங்கள் சூழ்ந்த பெரிய மலையில், விரைந்து
போரை விரும்பும் மறவர் புறங்காட்டி ஓடுவதைக் கண்ட
இகழ்ச்சியற்ற சிறப்பையுடைய முள்ளூரின் மலையுச்சியில்
அரிய இடத்தில் இருந்த பெரிய வெற்றியையுடைய சோழனது
திங்களைப் போன்ற வெண்கொற்றக்குடையைத் தோன்றச்செய்து, அந்தக் குடையைப்
புதுமையுண்டாக நிலைநிறுத்திய புகழால் மேம்பட்டவனே!
குகையில் வாழும் புலியின் சின்னத்தைப் பொறித்த கோட்டையையும், ஒளிவிடும் அணிகலன்களையும்
வண்டு ஒலிக்கும் மாலையையும் பெரும் புகழையும் உடைய உன் முன்னோனாகிய தந்தை
இங்கே செய்த நல்ல அறத்தின் பலனை அங்கே சென்று அனுபவிக்குமாறு
தேவருலகத்துக்குப் போய்விட்டான், எனவே
நல்ல நெறியைக் கொன்றவர் பக்கத்திலிருக்க, திசையெங்கும் தேடியலையும்
கவலையுற்ற மனத்தின் வருத்தம் தீர
நீ வந்து தோன்றினாய், இணைந்த மாலையையுடைய தலைவனே!
மலையிடம் பொடிபட, கானம் வெம்பிப்போக
மிக்க நீர் உள்ள எல்லைகளில் உள்ள பல குளங்கள் வற்றிப்போக,
கோடைக்காலம் நீண்டு செல்லும் பசுமை இல்லாத காலத்தில்
இந்தப் பெரிய உலகம் நெளியுமாறு திரண்டு
இடி முழங்கும் மின்னல் தொகுதியோடு மழை பொழிந்ததைப் போல - (நீ வந்து தோன்றினாய்)

# 175 கள்ளில் ஆத்திரையனார்

என் இறைவனே! ஆதனுங்கனே! நீ வாழ்க! என்
நெஞ்சத்தைத் திறப்போர் உன்னைக் காண்பார்கள்,
உன்னை நான் மறந்தால், மறக்கும் வேளையானது
என் உயிர் உடம்பிலிருந்து பிரியும் பொழுது
என்னையே நான் மறந்தால், அப்போது உன்னை மறப்பேன், வெற்றிதரும் வேலையும்
விண் முட்டும் உயர்ந்த வெண்கொற்றக்குடையையும், கொடியுடைய தேரையும் கொண்ட மௌரியரின்
உறுதியான ஆரங்கள் கொண்ட சக்கரங்கள் எளிதில் உருண்டோட வெட்டப்பட்ட
மலைகளுக்கு அப்பாலுள்ள உலகத்திற்கு இடைகழியாகிய அற்றவாயில் என்னுமிடத்தில் நிலைபெற்ற
பரந்த இடத்தையுடைய சூரியமண்டிலம் போல, நாள்தோறும்
பலரையும் காப்பாற்றுவதை ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிற அறத்துறையாகிய உன்னை - 

# 176 புறத்திணை நன்னாகனார்

விளையாட்டுத் தோழியரான ஒளிரும் வளையகளை அணிந்த மகளிர்
காட்டுப்பன்றி தோண்டிப்போட்ட கரிய சேற்றைக் கிளறினால்
ஆமை இட்ட புலால் நாறும் முட்டையை
தேன் மணக்கும் ஆம்பலின் கிழங்குடனே பெறும்
துடும் என்று ஒலிக்கும் நீரோடும் வாய்க்கால்களைக் கொண்ட
பெரிய மாவிலங்கை என்னும் ஊர்க்குத் தலைவன், சிறிய யாழையுடைய
வறியோர் தொடுக்கும் புகழ்மாலை சூடும் நல்லியக்கோடனைத்
துணையாகக் கொண்டிருக்கிறாய், வாழ்க, என்னைப் பிடித்த விதியே!
பாரியின் பறம்புமலையின் குளிர்ந்த சுனையிலுள்ள தெளிந்த நீர்
ஊருக்குள்ளேயே கிடைப்பதால் அந்த ஊரைச் சேர்ந்தவர்கள் மெத்தனமாய் இருப்பவர் போல
அவனைப் பார்க்காமல் கழிந்த நாள்களுக்காகவும், அவனைப் பார்க்காமல் இருக்கும்
வரப்போகிற நாள்களுக்காகவும் என் நெஞ்சம் வருந்தும், அவனது
மிக்க மென்மையான சாயலைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் அவற்றை எண்ணி. 

# 177 ஆவூர் மூலங்கிழார்

ஒளிவிடும் வாளையுடைய மன்னர்களின் ஒளி சிந்தும் விளக்குகளையுடைய உயர்ந்த அரண்மனையில்
கண்கள் பூத்துப்போக, பல நாள்கள் வாடிக்கிடந்து
பாடிப் பெற்ற பொன் அணிகலன்கள் அணிந்த யானையானது -
தமக்கு வேண்டியவர் எனில் எல்லாரும் எளிதில் நுழையலாம், போர் எனில்
திங்களும் நுழையமுடியாத அளவுக்குப் பொறிகள் பொருத்தியிருக்கும் ஒடுக்கவாயிலை உடைய
கள்ளை ஒருவருக்கொருவர் மாறிமாறி நீட்ட, அருகருகே இருந்த
குறுகிய பல அரண்களுக்குள் அக் கள்ளை நிரம்ப உண்டு தங்கியிருந்து
புளிப்புச் சுவையை விரும்பிய கள் செருக்கினால் சிவந்த கண்ணையுடைய ஆடவர்
இனிய புளிப்பையுடைய களாப்பழத்துடனே, துடரிப்பழத்தைத் தின்று, வெறுத்துப்போய்
மிதமாக அரித்து ஓடும் நீரையுடைய நல்ல காட்டு ஆற்றின் மணற்குன்றின் மேல் ஏறி
கடிய நாவல் பழத்தைப் பறித்து இருந்து உண்ணும்
பெரும் புகழ் ஆதியின் பின்னிக்கிடக்கும் செடிகொடிகளைக் கொண்ட காட்டை உடைய குடநாட்டில்
பாலை மறவர் தந்த முள்ளம்பன்றியின் வெட்டப்பட்ட தசையின்
குழைவான கொழுப்பு நிறைந்த சூடான வெண் சோற்று உருண்டையை
வருவார்க்கெல்லாம் அளவின்றி அள்ளிக் கொட்ட
பெரிய பனையோலையால் செய்த குடையில் வாங்கி உண்ணும்
பெரிதாகப் புலர்ந்த விடியற்காலையின் சிறப்புக்கு ஒப்பிடமுடியாதது. 

# 178 ஆவூர் மூலங்கிழார்


கட்டிப்போட்டிருக்கும் கம்பத்தை வெறுத்து நெடுமூச்சு விடும் யானையோடு, இலாயத்தை வெறுத்து
காற்றுப்போல் இயங்கும் குதிரை ஆரவாரிக்கும் இடத்தில்
இடுமணல் நிறைத்த முற்றத்தில் புகுந்த சான்றோர் முன்னிலையில்
உண்ணவில்லையென்றாலும், தன் பெயரில் சபதம் செய்து
உண்ணுங்கள் என்று எங்களை இரந்துவேண்டும் பெரும் புகழையுடைய சாத்தன்
எம்மைப் போன்றவரிடம் இனிய பண்பினையுடையவன், பகைவர்
எறிகின்ற படைக்கலங்கள் ஒன்றோடொன்று தம்முள் கலந்து வரும் அச்சம் தரும் போரில்
கள்ளுச்சட்டியைக் கையினில் பிடித்துக்கொண்டு, உள்ளூரில் கூறிய
வீரமொழிகளைப் போரின்போது மறந்த சிறியவரான பெரியவர்கள்
பயந்து பின்வாங்கும்போது
அவர்க்கு அரணாகத் தான் முன்னே நிற்பான்

# 179 வடநெடுந்தத்தனார்
** வடம நெடுந்தத்தனார் வடம நெடுந் தச்சனார் எனவும் பாடம்

உலகத்தின் மேல் வள்ளல்தன்மையுடையவர்கள் இறந்துபோக
எதையுமே ஏற்கமுடியாமல் கவிழ்த்துவைத்த என் பிச்சைப் பாத்திரத்தை
நிமிர்த்துவோர் யார் என்று கேட்டதால், தன்னுடன் பகைமைகொண்டோரின்
நன்கு இழுத்துக் கட்டப்பட்ட முரசத்துடன், பல நாடுகளை வெற்றிகொண்ட
திருமகள் விரும்பும் நுணுக்கமான வேலைத்திறன் கொண்ட ஆபரணங்களை அணிந்த பாண்டியனின் வீரன்
மன்னனுக்குப் படை வேண்டிய பொழுது வாட்படைவீரரைக் கொடுத்து உதவியும்,
செயல் வேண்டிய பொழுது ஆலோசனை வழங்கி உதவியும்
இவ்வாறு வேண்டிய பலவற்றையும் அரசனுக்கு உதவி,
தான் தாங்கும் நுகம் ஒருபக்கம் சாயாமல் செல்லும் காளை போல ஆண்மை பொருந்திய ஊக்கத்தையும்
தோற்றுப்போகாத நல்ல புகழையும் உடைய நாலை கிழவன்
பருந்தினது பசியைப்போக்கும் நல்ல போரைச் செய்யும்
திருத்தமான வேலையுடைய நாகன் என்று பலரும் கூறினர்.

# 180 கோனாட்டு எறிச்சிலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்

தினந்தோறும் கொடுக்கும் செல்வம் உடையவன் அல்லன்,
இல்லை என வருவோர்க்கு இல்லை என மறுக்கும் இழிவு உடையவனும் அல்லன்,
அரசனுக்கு ஏற்பட்ட துயரத்தைத் தாங்கி, போர்க்களத்தில்
படைக்கலங்கள் பட்டதால் உண்டான விழுப்புண்ணின் வலியை நீக்கி
மருந்துக்காக வெட்டப்பட்ட மரத்தைப் போல வாளால் ஏற்பட்ட வடுக்கள் ஒன்றோடொன்று கலந்து
பழிகூறப்படாத அழகுபெற்ற உடம்பையுடையவன், இரவலர்க்குக் கொடுப்பதை எதிர்பார்த்து இருப்பவன்
ஈர்ந்தூர் என்னும் ஊரினன், பாணரின் பசிக்குப் பகையானவன், அவனிடம்
உன் வறுமையை நீக்க விரும்பினால் எம்முடன்
நீயும் வருவாயாக முதுமை வாய்க்கப்பெற்ற இரவலனே!
நாம் அவனை இரந்து வேண்டும்பொழுது, அவன் எம்முடைய
உண்ணாத வயிற்றைச் சுட்டிக்காட்டி, தன் ஊரிலிருக்கும்
வலிமையான கையையுடைய கொல்லனிடம் வேண்டுவான்,
”சிறந்த இலைவடிவில் அமைந்த நெடிய வேலைக் கூர்மையாக்கித்தா” என்று 

# 181 சோணாட்டு முகையலூர் சிறுகரும் தும்பியார்

ஊர்ப்பொதுவில் நின்ற விளாமரத்தின் பழம் வீட்டில் விழ, அதனைக்
கரிய கண்ணையுடைய மறத்தியின் காதல் மகனுடன்
காட்டிலுள்ள கரிய பெண்யானையின் கன்றும் வந்து எடுக்கும்
பெரிய அரண் சூழ்ந்த வலிய நிலத்தில் இருப்பிடத்தைக் கொண்ட
புலால் நாறும் அம்பையும் போரிடுவதற்கு அரிய காவல்காட்டினையுமுடைய
வலார் என்னும் ஊரில் உள்ளவன் குறிதப்பாத வாளினை உடைய பண்ணன்;
உனது உண்ணாத வறுமையிலுள்ள சுற்றம் உண்டு பிழைக்க விரும்பினால்
இப்போதே நீ செல்வாயாக, சென்று அவன்
பகைநாட்டுக்குச் செல்லும் முன்னர் உன்
வறுமையைக் காட்டி, உன் பசிக்குப் பகையாகிய பரிசிலைப் பெற்றுக்கொள்வாயாக.

# 182 கடலுள் மாய்ந்த இளம்பெரு வழுதி
இந்த உலகம் நிலைத்து இருக்கிறது, இந்திரர்க்கு உரிய
அமிழ்தம் தமக்குக் கிட்டியது எனினும், அதனை இனிது என்று கொண்டு
தனித்து உண்பவரும் இல்லை, யாரோடும் வெறுப்புக் கொண்டிருப்பவர் இல்லை,
சோம்பல் உடைவரும் இல்லை, பிறர் அஞ்சுகின்ற துன்பத்திற்குத் தாமும் அஞ்சுவர்,
புகழ் கிடைக்கும் என்றால் உயிரையும் கொடுப்பார், பழி வரும் என்றால்
அதனால் உலகம் முழுவதையும் பெற்றாலும் ஏற்கமாட்டார், சோர்வடையமாட்டார்,
அத்தகைய சிறப்புகளை உடையவர்கள் ஆகி
எதையும் தமக்கு என முயலாத வலிய முயற்சியால்
பிறர்க்காக முயல்பவர்கள் இருப்பதால் - (இந்த உலகம் நிலைத்து இருக்கிறது)

# 183 ஆரிய படை கடந்த நெடுஞ்செழியன்
ஆசிரியர் இடர்ப்பாடு உற்றபோது உதவியும். அவருக்குத் தேவையான பொருள் கொடுத்தும்,
பின் நின்று கற்கும் முறைமையையும் வெறுக்காமல் கற்றல் நல்லது;
பிறப்பு ஒரு தன்மையாகிய ஒரு வயிற்றுப் பிறந்தோருள்ளும்
கல்வியின் சிறப்பால் தாயும் மனம் வேறுபடும்;
ஒரு குடும்பத்தில் பிறந்த பலருக்குள்ளும்
மூத்தவன் வருக என்று அழைக்காமல், அவர்களுக்குள்
அறிவுடையோன் கூறும் ஆலோசனை வழியே அரசும் நடக்கும்,
வேறுபாடு தெரியப்பட்ட நான்கு பிரிவினுள்ளும்
கீழ்ப்பிரிவைச் சார்ந்த ஒருவன் கற்றால்
மேல் பிரிவைச் சார்ந்த ஒருவனும் அவனிடம் கீழ்ப்படுவான்.

# 184 பிசிராந்தையார்

நன்கு விளைந்த நெல்லை அறுத்துக் கவளமாக யானைக்குக் கொடுத்தால்
ஒரு மாவிற்கும் குறைந்த நிலத்தில் விளைந்தது, பல நாள்களுக்கு வரும்;
நூறு செய் நிலம் என்றாலும், யானை தனியே புகுந்து உண்டால்
அதன் வாய்க்குள் புகுவதைக் காட்டிலும், காலே மிதித்துப் பெரிதும் அழித்துவிடும்;
அறிவுடைய வேந்தன் முறை அறிந்து இறை கொண்டால்
கோடிப்பொருளை உற்பத்திசெய்து நாடு மிகவும் வளம்பெறும்;
அரசன் அறிவுச்சிறுமையன் ஆகி நாள்தோறும்
தரம் அறியாத ஆரவாரத்தையுடைய சுற்றத்தோடு
மக்களின் அன்பு கெடும்படியாகத் திரட்டும் பெரும் பொருளை விரும்பினால்
யானை புகுந்த வயல் போல
தானும் பயனடையான், அவன் நாடும் கெட்டுப்போகும்.

# 185 தொண்டைமான் இளந்திரையன்
சக்கரங்களை வண்டியின் நெடுஞ்சட்டத்துடன் முறையாக இணைத்து, நிலத்தில் செலுத்தப்படும்
பாதுகாப்பான வண்டி, அதனைச் செலுத்துவோன் வல்லவனாக இருந்தால்
இடர்ப்பாடு இல்லாமல் தன் வழியில் இனிதாகச் செல்லும்;
வண்டியைச் செலுத்துவதில் தெளிவில்லாதவனாக இருந்தால் நாள்தோறும்
பகையாகிய செறிந்த சேற்றில் அழுந்தி
மிகப் பல தீய துன்பத்தை மேன்மேலும் உண்டாக்கும்.

# 186 மோசிகீரனார்
நெல்லும் உயிர் அன்று, நீரும் உயிர் அன்று,
மன்னனையே உயிராக உடையது இந்தப் பரந்த இடத்தையுடைய உலகம்,
அதனால், நாம்தான் நாட்டுமக்களுக்கு உயிரானவன் என்பதனை அறிந்திருத்தல்
வேல்கள் மிகுந்த படையையுடைய வேந்தனுக்குக் கடமையாகும்.

# 187 ஔவையார்
ஒன்றில் நாடாக இருக்கிறாய், ஒன்றில் காடாக இருக்கிறாய்,
ஒன்றில் பள்ளமாக இருக்கிறாய், ஒன்றில் மேடாக இருக்கிறாய்,
எந்த இடத்தில் நல்லவராக ஆடவர் இருக்கிறார்களோ
அந்த இடத்தில் நீயும் நல்லதாக இருக்கிறாய், வாழ்க நிலமே!

# 188 பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி
பெறக்கூடிய செல்வம் பலவற்றையும் பெற்றுப் பலருடன் உடனிருந்து உண்ணும்
உடைமை மிக்க செல்வராக இருந்தாலும், சிறிதளவு கால இடைவெளியுடன்
சிறு சிறு எட்டுகளாக எடுத்துவைத்து, சின்னக் கையை நீட்டி
வட்டில் உணவைத் தரையில் சிந்தியும், கூடவே பிசைந்தும், வாயில் கவ்வியும், கையால் துழாவியும்
நெய்யையுடைய சோற்றை உடம்பில் படுமாறு சிதறியும்,
அறிவை இன்பத்தால் மயக்குகின்ற புதல்வரை இல்லாதவர்க்குத்
தம் வாழ்நாளின் பயன் என்பதில் குறைபாடு இல்லை.

# 189 மதுரை கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார்
தெளிந்த நீரால் சூழப்பட்ட உலகம் முழுவதையும் மற்ற வேந்தர்க்கும் பொதுவானது என்பதில்லாமல்
தனது வெண்கொற்றக்குடையின் கீழ் ஆட்சிசெய்யும் ஒருவர்க்கும்,
நடுச்சாமத்திலும், பகலிலும் உறங்காதவனாக
விரைந்தோடும் விலங்குகளை வேட்டையாடித் திரியும் கல்வியில்லாத ஒருவனுக்கும்,
உண்பது நாழி அளவு, உடுப்பவை அரை ஆடை, மேலாடை என இரண்டே,
மற்றவையும் எல்லாம் ஒன்றுபோலத்தான்,
செல்வத்தால் பெறும் பயன் கொடுத்தல்,
செல்வத்தை நாமே அநுபவிப்போம் என்றால் அவர் இழக்கப்போவது மிகுதியாக இருக்கும்.

# 190 சோழன் நல்லுருத்திரன்
விளைந்து முற்றிய பதத்தில் உள்ள சிறிய நிலத்திலிருந்து வளைந்த கதிராகிய
உணவைக் கொண்டுவந்து தன்னுடைய வளையில் நிறையச் சேமித்துவைக்கும்
எலியைப் போன்ற சிறிய முயற்சியராகி, தம்மிடம் உள்ள
செல்வத்தை நுகராது இறுகப்பிடிக்கும் ஊக்கமற்றவரோடு
ஏற்படும் நட்பு எனக்கு இல்லாமல் போகட்டும்;
கொடூரமான காட்டுப்பன்றியை அடித்து, அது இடப்பக்கம் விழுந்ததென்றால்
அன்றைக்கு அவ்விடத்தில் அதனை உண்ணாமலிருந்து, பின்னொருநாள்
பெரிய மலையின் குகையினின்றும் கிளம்பி, உணவை விரும்பி எழுந்து
பெரிய களிறாகிய ஒற்றை யானையை நல்ல வலப்பக்கம் விழுமாறு கொல்லும்
புலிக்குப் பசித்ததைப் போல தளர்ச்சி இல்லாத உள்ளத்து
வலிமையுடையோரின் நட்போடு
கூடி வாழும் நாட்கள் நமக்கு உண்டாவதாக.

# 191 பிசிராந்தையர்
உமக்கு வயது பல ஆண்டுகள் ஆகியிருக்க நரை இல்லாமல் இருப்பது
எப்படி ஆகியது என்று கேட்பீர்கள் என்றால்,
மேன்மையான குணங்களையுடைய என் மனைவியோடு மக்கள்மாரும் அறிவு நிரம்பியவர்கள்,
நான் எதைச் செய்ய நினைக்கிறேனோ அதனையே செய்கிறார்கள் என் ஏவலாளர், வேந்தனும்
தவறானவற்றைச் செய்யாமல் மக்களைக் காப்பான், அதற்கு மேலும்
நல்ல குணங்களால் நிறைந்து, பணியவேண்டியவரிடம் பணிந்து, புலனடக்கமுள்ள கொள்கையையுடைய
சான்றோர் பலர் இருக்கின்றனர் நான் வாழும் ஊரில்.

# 192 கணியன் பூங்குன்றன்
எல்லா ஊரும் நம் ஊரே, எல்லா மக்களும் நம் உறவினரே!
கேடும் ஆக்கமும் பிறர் தருவதால் வருவதில்லை,
வருந்துவதும், அது தீர்தலும் அவற்றைப் போன்றனவே,
இறப்பு என்பது புதியது அன்று, வாழ்க்கை
இனியது என்று மகிழ்ந்ததில்லை, வெறுத்தபோது
இனிமையற்றது என்று சொன்னதும் இல்லை, மின்னலுடனே
மழை குளிர்ந்த துளிகளைப் பெய்தலால், பெருக்கெடுத்து
பாறைகளை மோதிக்கொண்டு ஆரவாரிக்கும் மிகுந்து செல்லும் பெரிய ஆற்றின்
நீரின் வழியே போகும் மிதவையைப் போல, பெறுவதற்கரிய இந்த உயிர்
விதிவழியே போகும் என்பது அறிவுடையோர் கூறிய
நூலால் தெளிந்தோம்; எனவே, நன்மையால் மிக்க
பெரியோரை வியந்து போற்றுதல் செய்யோம்,
சிறியோரை இகழ்தல் அதனைக்காட்டிலும் செய்யோம்.

# 193 ஓரேருழவர்
தோலை உரித்து அதனை மேல்கீழாய்த் திருப்பிப்போட்டதைப் போன்ற பரந்த வெளிறிய உவர்மண் நிலத்தில்
ஒருவன் விரட்டுகின்ற மானைப் போல
ஓடித் தப்பிவிடுதலும் கூடும்
சுற்றத்தோடு கூடி வாழும் இல்வாழ்க்கை தப்பவிடாமல் காலைத் தடுக்கும்.

# 194 பக்குடுக்கை நன்கணியார்
ஒரு வீட்டில் இழவுக்கொட்டு கொட்ட, ஒரு வீட்டில்
மிகக் குளிர்ந்த மணமுழவின் ஓசை பெரிதாக ஒலிக்க,
கணவருடன் சேர்ந்திருப்போர் பூக்களையும், அணிகலன்களையும் அணிந்திருக்க, அவரைப் பிரிந்திருப்போரின்
வருத்தம் மிக்க கரிய கண்கள் கண்ணீர் ஒழுகிச் சிந்த,
படைத்திருக்கிறான் அந்தப் பண்பு இல்லாத கடவுள்,
கொடுமையானது இந்த உலகத்தின் இயற்கை,
எனவே இனியதைக் காண்க, இதன் இயல்பினை உணர்ந்தவர்கள்.

# 195 நரிவெரூஉ தலையார்
பலராய்க் கூடியிருக்கும் சான்றோர்களே! பலராய்க் கூடியிருக்கும் சான்றோர்களே! 
மீனின் முள் போன்ற முதிர்ந்த நரையையும், சுருக்கம் விழுந்த கன்னங்களையும்
யாருக்கும் பயனில்லாமற் போன மூப்பையும் கொண்ட சான்றோர்களே!
மழு என்ற கூரிய ஆயுதத்தையும், கடுமையான வலிமையையும் உடைய கூற்றுவன்
உம்மைப் பாசக்கயிற்றினால் கட்டிக்கொண்டுபோகும்போது வருந்துவீர்கள்,
உங்களால் நல்லதைச் செய்ய முடியாவிட்டாலும்
நல்லவை அல்லாததைச் செய்வதைத் தவிருங்கள், அதுதான்
எல்லாரும் விரும்புவது, அன்றியும்
நல்ல வழியில் செலுத்தும் பண்பும் அதுதான்.

# 196 ஆவூர் மூலங்கிழார்


தம்மால் கொடுக்க இயலும் பொருளை இயலும் என்று சொல்லிக் கொடுத்தலும், எவருக்குமே
தம்மால் கொடுக்க இயலாத பொருளை இல்லை என்று சொல்லி மறுத்தலுமாகிய இரண்டும்
முயற்சியின்பாற்பட்ட நட்பின் கூறுகளாகும்,
தம்மால் இயலாததை இயலும் என்று சொல்வதும், இயலுவதை
இல்லை என்று மறுத்தலும் ஆகிய இரண்டும் வேகமாக
இரந்துவருவோரை வருத்தப்படுத்துவதுமட்டுமன்றி, கொடுப்போரின்
புகழைக் குறைப்படுத்தும் வழியுமாகும்,
இப்போது நிகழ்ந்தது அது போன்றது, எள்ளளவுகூட
நெடுநாள் காணாமல் இப்போது பார்க்கிறோம், அதனால்,
நோயில்லாமல் வாழ்வாராக உன் மக்கள், நானும்
வெயிலடிக்கிறதே என்று வெளியில் செல்ல வெறுத்ததில்லை, குளிருகிறதே என்று சோம்பியிருந்ததில்லை
பாறையைக் குடைந்தது போன்ற, காற்றுக்கு மறைவிடமாகிய வறுமையுள்ள என் வீட்டில்
நாணம் ஒன்றைத்தவிர வேறு ஒன்றை அணியாத கற்பினையும், பளிச்சென்ற நெற்றியையும்,
மென்மையான இயல்பினையும் உடைய என் மனைவியை நினைத்துச்
செல்கிறேன், உன் ஆயுள் பெருகட்டும்.

# 197 கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்


காற்று இயங்குவதைப் போல தாவிச் செல்லும் குதிரைகளோடு
கொடி அசையும் உச்சியையுடைய தேரினை உடையவர் என்றும்,
கடலைக் கண்டது போன்ற ஒளியுடைய படைக்கருவிகளைக் கொண்ட படைவீரரோடு
மலையை எதிர்த்து மோத வல்ல களிற்றினையுடையவர் என்றும்,
இடி முழங்கினாற் போன்ற அச்சந்தரும் முரசமோடு
போரில் மேம்பட்ட வெற்றியாளர் என்றும்,
நிலம் முழுதும் படையினையுடைய சிறந்த அணிகலன் அணிந்த அரசரின்
ஆட்சியின் கீழுள்ள செல்வத்தை ஒருபொருட்டாக எண்ணியது இல்லை;
எம்மால் மதிக்கப்படுவோர்
முள்வேலி அடைத்த தோட்டத்தில் ஆட்டுக்குட்டி மேய்ந்து மிஞ்சிய
குறிய, மணமுடைய முஞ்ஞையின் செழுமையான கண்ணில் கிளைத்த சிறிய இலையை
முல்லை நிலத்தில் விளையும் வரகுச் சோற்றுடன் பெறுகின்ற
சிறிய ஊர்க்குரிய மன்னன் என்றாலும், எம்மிடம்
முறைமை அறிந்து நடக்கும் குணத்தையுடையவரே;
மிகப் பெரிய துன்பத்தை அடைந்தாலும் கொஞ்சங்கூட
நல்ல உள்ளம் இல்லாதவரின் செல்வத்தை விரும்பமாட்டோம்;
நல்ல அறிவாளரின் வறுமையை
நாங்கள் மிகவும் பெரிதாக விரும்பி அதனையே நினைப்போம், பெருமானே 

# 198 வடமவண்ணக்கண் பேரிசாத்தனார்


அருவி கீழே விழும் பெரிய மலையைப் போன்ற
முத்தாரத்தோடு பொலிந்த உன் மார்பினில், ஆசை குறையாத
தெய்வத்தன்மை அமைந்த கற்பினையும், சிவந்த ஆபரணத்தையும் உடைய
உன்னுடைய மனைவி பெற்றுத் தந்த பவழ மணி போன்ற அழகிய வாயினையும்
கிண்கிணியையுமுடைய உன் புதல்வர் பொலிவு பெறுக என்று வாழ்த்தி
திண்ணிய தேரையுடைய அண்ணலே! உன்னைப் புகழ்ந்து,
உன் மேல் அன்பு பெரிதாகையால் கனவிலும் உன் புகழையே கூறும்
என் ஆசை மிகுந்த நெஞ்சம் இன்புற்று மகிழ,
ஆலிலையில் இருந்த திருமால் போன்ற உன்னுடைய செல்வத்தையெல்லாம்
வேலையுடைய தலைவனே! நான் கண்டேன், எனவே
விடைபெறுகிறேன், வாழ்க உன் தலைமாலை, தொடர்ச்சியான
குளிர்ந்த தமிழ்நாட்டு எல்லை முழுவதையும் கொள்ளைப்பொருளாகக் கொண்டு
உன் பகைவர் பணிய, அவர் பொருளையும் சேர்த்து உண்ணும் தணிக்க முடியாத மிக்க வலிமையுடைய
உன்னைப் போன்ற உன் புதல்வர்கள் எப்போதும்
பகைவர் வாட, பெறுவதற்கு அரிய அணிகலன்களைத் தந்து உன்னுடைய
பொன்னை உடைய பெரிய அரண்மனையில் நிரம்ப வைத்த உன்னுடைய
முன்னோர்களைப் போல் இருப்பதாக அவர்களின் பெரிய கருணை உள்ளம்,
எல்லா இடங்களிலும், ஒவ்வொரு நாளும் மிகுந்து, செறிந்த அலைகளைக் கொண்ட
பெரிய கடல் நீரைக் காட்டிலும், அந்தக் கடல் கொழிக்கும் மணலைக் காட்டிலும்
நீண்டு உயர்ந்த வானத்திலிருந்து விழும் மழைத் துளிகளைக் காட்டிலும் மிகுதியாக
உன் மைந்தர் பெறும் மக்களைக் காணும்போதெல்லாம், நீயும்
விரும்பிய செல்வத்துடனே புகழும் இனிதே விளங்க
நெடுங்காலம் வாழ்வாயாக நெடுந்தகையே! நானும்
உறவினரே இல்லாத தொலைதூர நாட்டில் நாள்தோறும்
மழைத்துளியை விரும்பும் வானம்பாடியைப் போல உன் கொடை மேல் ஆசையால் வருந்தி, உன்
அடி நிழலில் வாழ்ந்து பழகிய அடியேனாகவே வாழ்வேன்,
விரைந்து ஓடும் குதிரையையுடைய மாறனே! நீ செய்த செயலை மறவாதிருப்பாயாக!

# 199 பெரும்பதுமனார்
தெய்வம் உறையும் ஆலமரத்தின் பெரிய கிளைகளில் பழுத்த மிகுதியான பழத்தை
நேற்று உண்டோம் என்று கருதாமல், பின்பும்
அங்குச் செல்வதைக் குறைப்பதில்லை, ஆரவாரிக்கும் பறவைக்கூட்டம்,
அதனைப் போன்றவர் இரப்போர், அவர்களை
எதிர்கொண்டு காக்கும் மேலான செயலைச் செய்யும் பெருமக்களின்
செல்வம் அந்த இரப்போரின் செல்வம் ஆகும், 
அந்தப் பெருமக்களின் வறுமை, அந்த இரப்போருடைய வறுமை ஆகும்.

# 200 கபிலர்

குளிர்ந்த மலையில் உயர்ந்துநிற்கும் பசும் இலைகளையுடைய பலாமரத்தின்
பழத்தைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு உண்ட கரிய விரலையுடைய ஆண்குரங்கு
சிவந்த முகத்தையுடைய தனது பெண்குரங்குடனே அன்பாகச் சேர்ந்து, மலைமுகடுகளுடன் விளங்கி,
மேகங்களும் உச்சியை அறியாத உயர்ந்த மலைப்பக்கத்தில்
மூங்கில் உச்சியில் தூங்கும் மலைநாட்டு வேந்தனே!
கொழுப்பைச் சுவைத்து மகிழ்ந்த குருதிதோய்ந்ததினால் நெருப்புப்போன்ற தலையுடைய நீண்ட வேலையும்
களத்தையே தன்வசப்படுத்திக்கொண்டு சீறும் கொடுமை நிறைந்த யானையையும்,
ஒளிரும் மணிகளால் செய்யப்பட்ட வளைந்த ஆபரணங்களையும் உடைய விச்சிக்கோவே!
இவர்கள், பூக்கள் தன் தலையில் எப்போதும் அலங்கரிக்கும் கொடி முல்லையானது
தன் நா தழும்பு உண்டாகுமாறு பாடாது என்றாலும்
ஒலிக்கின்ற மணிகளையுடைய நெடிய தேரைக் கொள்க என அந்த முல்லைக்குக் கொடுத்த
பரந்து மேம்பட்டு விளங்கும் சிறப்பினையுடைய பாரியின் மகளிர்,
நானோ, பரிசிலன், அத்துடன் நிலைபெற்ற அந்தணன், நீயோ,
போரிடும் முறையில் போரிட்டுப் பகைவரை வணங்கச்செய்யும் வாளால் மேம்பட்டவன்,
உனக்கு நான் கொடுப்ப இவர்களை ஏற்றுக்கொள், சினத்தையுடைய போரில்
அடங்காத மன்னரை அடக்கும்
குறையாத விளைச்சலையுடைய நாட்டிற்கு உரியவனே!

# 201 கபிலர்

இவர்கள் யார் என்று கேட்பாயென்றால், இவர்கள்தாம்
ஊர் எல்லாவற்றையும் இரவலர்க்கு வழங்கி, தேருடன் உள்ளவற்றை எல்லாம்
முல்லைக் கொடிக்கு வழங்கிய அழியாத நற்புகழையும்
ஒலிக்கும் மணியையுடைய யானையையும் உடைய பறம்புமலையின் கோமான்
மிகப் பெரியவனாகிய பாரியின் பெண் மக்கள், நான்தான்
இவர்களின் தந்தையின் தோழன், இவர்கள் என் பிள்ளைகள்,
அந்தணனாகிய புலவன் கொண்டுவந்திருக்கிறேன்,
நீதான், வடதிசை முனிவனின் ஓமகுண்டத்தில் தோன்றி
செம்பு கலந்து செய்யப்பட்ட மிக உயரமான கோட்டையையும்
வெறுப்பில்லாத கொடையை உடையவராய், துவராபதி என்னும் நகரை ஆண்டு
நாற்பத்தியொன்பது தலைமுறையாக வந்த
வேளிர்களுக்கு வேளாய் இருப்பவன், வெற்றிதரும் போரினையுடைய தலைவனே!
மாலை சூட்டிய யானையையுடைய பெரிய இருங்கோவே!
முயற்சியைக் கடமையாகக் கொண்டதனால் பாணர்க்குச் செய்யும் கடமைகளைச் செய்த
தழைத்த தலைமாலையைக் கொண்ட புலிகடிமாலே!
நான் இவர்களை உனக்குத் தர, நீ பெற்றுக்கொள்வாயாக, வானத்தால் சுற்றிலும் மூடப்பட்டு
பெரிய கடல் சூழ்ந்த இந்த உலகத்தில் அணுக முடியாத வலிமையையுடைய
பொன் விளையும் பெரிய மலைக்குத் தலைவனே! வெற்றி வேலையுடைய
பகைவர் அஞ்சும் படையையுடைய
கேடு இல்லாத நாட்டுக்கு உரியவனே!

# 202 கபிலர்

வெட்சிச் செடியையுடைய காட்டில் வேட்டுவர் விரட்டுவதால்
தனக்குப் புகலிடம் காணாத காட்டு மாட்டின் நல்ல காளை
மலைச்சாரலிலுள்ள மணிகள் மேலே கிளம்பவும், சிதறிய பொன் மினுங்கவும்,
வேகமாக ஓடும் நீண்ட மலைப்பகுதியில்
வெற்றி நிலைபெற்ற, சிறந்த புகழ் பொருந்திய
சிற்றரையம், பேரரையம் என்று இரு பகுதிகளாகப் பெயர் கொண்ட அச்சம் பொருந்திய பழைய ஊரில்
கோடி கோடியாகப் பொருளை உங்களுக்கு வழங்கிய
நீடிய நிலையையுடைய அரையம் என்ற ஊருக்கு நேர்ந்த அழிவைக் கேட்பாயாக இப்போது,
உன் தந்தையின் உரிமைச் செல்வத்தை நிறையப் பெற்ற
தழைத்த தலைமாலையையுடைய புலிகடிமாலே!
உம்மைப் போல் அறிவுடைய உம்மவன் ஒருவன்
புகழ்ந்து பாடும் செய்யுளைச் செய்த கழாத்தலையார் என்னும் புலவரை
அவமதித்ததனால் உண்டான பலனே அது, நன்கு இயற்றப்பட்ட தேரையுடைய தலைவனே!
இவர்கள் எவ்வி என்பவனின் பழைய குடியில் வந்தவர்கள், மேலும் இவர்கள்
கொடைப்பண்புடைய பாரியின் மகளிர் என்ற என்
தெளிவில்லாச் சிறுசொல்லைப் பொறுத்துக்கொள்வாயாக, பெருமானே!
உன்னை விட்டுச் செல்கின்றேன், வெல்வதாக உன் வேல், மலைச்சரிவில்
அரும்புகளே இல்லாமல் மலர்ந்த கரிய அடிமரத்தையுடைய வேங்கையின்
கரிய புறவிதழையுடைய ஒளிவிடும் பூ பரந்த சிறுதூண் போன்ற பாறை
பெரிய புலியின் வரிகளையுடைய முதுகினைப் போன்றிருக்கும்
பெரிய மலையிடத்து ஊர்களைக் கொண்ட நாட்டை உடையவனே!

# 203 ஊன்பொதி பசுங்குடையார்


ஏற்கனவே பொழிந்து கழிந்துவிட்டோமே என்று வானம் பெய்யாது போனாலும்,
ஏற்கனவே விளைந்துவிட்டோமே என்று நிலம் தன் வளத்தை ஒளித்துவைத்துக்கொண்டாலும்,
எல்லா உயிர்களுக்கும் வாழ்க்கை இல்லாமற் போய்விடும்,
ஏற்கனவே வாங்கியிருப்பினும் இன்னும் தாருங்கள் என்று எம்மைப் போன்றவர்கள் இரந்துகேட்டால்
முன்னரேயே வாங்கிவிட்டீர்களே என்று உம்மைப் போன்றவர்கள் மறுப்பது
இனியதல்ல, நன்கு இயற்றப்பட்ட தேரையுடைய தலைவனே!
தம்மிடத்துள்ள வறுமையினால் தம்மை நாடி வந்தவர்க்குப் பரிசளிக்க இயலாதவர்களைவிட,
செல்வம் இருந்தும் பரிசளிக்காதவர்கள், தம்மை நாடிவந்தவர்களால் விரும்பப்படுவதை இழந்தவராவர்,
அப்படிப்பட்டவனும் நீ அல்லன், பகைவரது
அரிய அரண் அவரிடமே இருக்கும்போதும், உங்களுடையது என்று
பாணர்க்குக் கொடுத்துக் கடமையாற்றும் வள்ளலே!
எம் தலைவனே! நீ இரவலரைப் பாதுகாப்பதைக் கடமையாகப் பூண்டுகொள்வாயாக.

# 204 கழைதின் யானையார்

ஒருவரிடம் போய் ‘எனக்குக் கொடு'என்று கேட்பது இழிவானது, அதற்குப் பதிலாகக்
‘கொடுக்கமாட்டேன்' என்று சொல்வது அதனைக் காட்டிலும் இழிவானது;
‘இதனைப் பெற்றுக்கொள்' என்று ஒருவருக்குக் கொடுப்பது உயர்வானது, அதற்குப் பதிலாக
‘வேண்டாம்' என்று மறுப்பது அதனைக் காட்டிலும் உயர்வானது;
தெளிந்த நீர்ப்பரப்பாக ஒலிக்கும் அலைகளையுடைய பெரிய கடலின் நீரை
உண்ணமாட்டார் தண்ணீர் வேட்கை உள்ளவர்கள்;
பசுக்களும், மற்ற விலங்குகளும் சென்று குடித்ததினால் கலங்கிப்போய்
சகதியுடன் கிடக்கும் சிறிதளவு நீரேயானாலும்
அந்த உண்ணுகின்ற நீரையுடைய இடத்திற்குச் செல்லும் வழிகள் பல ஆகும்;
தமக்குப் பரிசில் கிடைக்காவிட்டால், தீய சகுனங்களையும், புறப்பட்ட நேரத்தையும் பழிப்பாரேயன்றி
தாம் நாடிச் சென்றவரைப் பழிக்கமாட்டார், அதனால்
வெறுப்புக்கொள்ளமாட்டேன், ஓரியே! ஆகாயத்தில்
மின்னல், இடி ஆகிய தொகுதியையுடைய மழை போல
அளவின்றிக் கொடுக்கும் கொடையாளன் உன்மேல் - (வெறுப்புக்கொள்ளமாட்டேன், ஓரியே!)

# 205 பெருந்தலை சாத்தனார்

நிரம்பிய செல்வத்தையுடைய மூவேந்தர்களே என்றாலும்
விருப்பத்துடன் எங்களைப் பேணிக் கொடுக்காதவற்றைப் பெற விரும்பமாட்டோம்,
வெற்றிபெற்றதால் சினம் தணிந்த விரைந்த ஓட்டத்தையுடைய குதிரையை உடைய,
அஞ்சிவந்த பகைவர்க்குப் புகலிடமாய் ஆகி, அஞ்சாத பகைவரின்
முயற்சியையுடைய எழுச்சிமிக்க உள்ளத்தைக் கெடுத்த, வாள்போரில் சிறந்த படையினையுடைய,
வெண்மையான பூவையுடைய முல்லை வேலியையுடைய கோடை என்னும் மலைக்குத் தலைவனே!
சிறியதாகவும், பெரிதாகவும் அரிய வழிகளால் தடுக்கப்பட்ட
மான் கூட்டத்தை அழித்த விரைந்த ஓட்டத்தையுடைய சினங்கொண்ட நாயையும்
வலிய வில்லினையும் கொண்ட வேட்டுவனே! நீ துயர் இல்லாதவனாக இருப்பாயாக,
இடியின் மிக்க ஓசையையுடைய புதுமழையைக் கொண்டுவர, கீழிறங்கிக்
கடலில் திரண்ட முதன்மை மேகம்
நீர் இல்லாமல் திரும்பாதது போல, தேருடன்,
மின்னுகின்ற கொம்பினை ஏந்திய தலைமைப் பண்புடைய
யானை இல்லாமல் திரும்பமாட்டாது பரிசிலர்களின் சுற்றம்.

# 206 ஔவையார்

வாயில் காப்பவனே! வாயில் காப்பவனே!
வள்ளல்களின் செவியாகிய வயலில், சிறந்து விளங்கும் சொற்களாகிய விதையை விதைத்து, தாம்
விரும்பும் பரிசிலைப் பெற்றுக்கொள்ளும் வலிமையான உள்ளத்தையும்
தகுதியறிந்து போற்றுதலை வருந்தி வேண்டும் கொள்கையையும் உடைய, இந்தப் பரிசில் வாழ்க்கை வாழும்
பரிசிலர்க்கு அடைக்காத வாசலைக் காப்பவனே!
விரைந்த ஓட்டத்தையுடைய குதிரைத் தலைவன், அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி
தன் தரத்தை அறியவில்லை போலும்! என் தரத்தை அறியவில்லை போலும்!
அறிவும் புகழும் உடையோர் இறந்துபோய்விட்டதால்
வறுமைப்பட்ட இடமாய்ப் போய்விடவில்லையே இந்த உலகமும், அதனால்,
தூக்கித்தோளில் போட்டோம் எம் இசைக்கலங்களை, இழுத்துக் கட்டினோம் அந்த மூட்டைகளை,
மரம் வெட்டச் செல்லும் தச்சனின் தேர்ச்சி மிக்க சிறுவர்கள்
கோடரியுடன் காட்டுக்குள் சென்றது போல
எந்தப் பக்கம் சென்றாலும் அந்தப் பக்கம் சோறு கிடைக்கும்.

# 207 பெருஞ்சித்திரனார்

எழுவாயாக நெஞ்சமே! இனி நாம் போவோமாக, யார்தான் -
கண்ணால் பருகுவது போன்ற ஆசை இல்லாத இடத்தில்
அருகில் இருப்பதைக் கண்டும் கண்டறியாதவர் போல
உள்ளம் மகிழும்படி கொடுக்காமல், முகம் மாறுபட்டுத் தருகின்ற பரிசிலை
முயற்சியே இல்லாதவர் விரும்பாமல் இருக்கமாட்டார் (முயற்சியுடையோர் விரும்பார்)
வாருங்கள் என்று வேண்டி வரவேற்கும் தரமுடையவர்க்கோ
உலகம் பெரியது, அதில் விரும்பிப் பேணுவோரும் பலர்;
மிக்க வலிமையையுடைய யாளியைப் போல
உள்ளம் உள்ளுக்குள் அவிந்து அடங்கிப்போகாமல் (எழுவாயாக நெஞ்சமே!) அனைவரும் அறிய
இரக்கம் காட்டாதவனிடத்தில் வருந்தி நின்று
கிடைக்காத கன்றிப்போன கனிக்கு அலைபவர் - (யார்தான்)

# 208 பெருஞ்சித்திரனார்

பல குன்றுகளும் மலைகளும் பின்னே செல்ல
அவற்றைக் கடந்து வந்தேன், பரிசிலைக் கொண்டு செல்வதற்கு என்று
சொல்லி நின்ற என் மீது அன்பும் இரக்கமும் கொண்டு, இப்பரிசிலை எடுத்துக்கொண்டு
இப்படியே செல்லட்டும் அவர்கள் என்று சொல்ல என்னை
எப்படி அறிந்தான் பகைவரால் தடுத்தற்கு அரிய காவலன்?
என்னப் பார்க்காமலேயே கொடுத்துவிட்ட இந்தப் பரிசிலைப் பெறுவதற்கு, நான் ஒரு
பாட்டினை விற்கும் வியாபாரப் பரிசிலன் அல்லன், உபசரித்து
தினையளவே ஆயினும் இனியது, பரிசிலரின்
திறத்தின் அளவு அறிந்து கொடுத்து வழியனுப்பினால்

# 209 பெருந்தலை சாத்தனார்

பொய்கையில் மேய்ந்த நாரை, வைக்கோல் போரில் வந்து தங்கும்
நெய்தல் நிலத்து அழகிய வயல்வெளியில் நெல்லை அறுக்கும் உழவர்கள்
மொட்டு அவிழ்ந்து மென்மையான இதழ்கள் நெகிழ்ந்த ஆம்பலின்
அகன்ற இலையில் மதுவை உண்ட பின்பு, தெளிந்த கடலின்
ஒலிக்கும் அலைகளின் இனிய சீரான தாள ஓசையில் தூங்கும்
நன்செய் நிலங்களைக் கொண்ட ஊர்களையுடைய நல்ல நாட்டின் வீரனே!
பல பழங்களையும் விரும்பி, தாம் பெரிதும் வாழும் ஆகாயத்தில் விசைத்தெழுந்து
பெரிய மலையின் குகைகள் எதிரொலிக்கச் சென்று
பழங்களையுடைய பெரிய மரத்தில் கனிகள் தீர்ந்துபோய்விட மனம் வருந்தி
பழங்கள் கிடைக்கபெறாமல் திரும்பி வரும் பறவைக் கூட்டம் போல, உன் மேலுள்ள
ஆசை அழைத்து வர வந்து, உன் புகழைக் கூறும் பரிசிலனாகிய நான்
வெறுங்கையுடன் திரும்புவேனோ? வாள்போரில் மேம்பட்டவனே!
நீ எனக்குக் கொடுக்கவில்லை என்றாலும் வருந்தமாட்டேன்,
நோய் இன்றி இருப்பாயாக, பெருமானே! நம்மிடையே உள்ள
மிக அண்மையான நெருக்கத்தைக் காண்பதாகுக - நாள்தோறும்
மணம் மிக்க பலவான நன்கு வளர்ந்த கூந்தலையும், தேன் போன்ற இனிய சொல்லையும்
தெரிந்தெடுத்த அணிகலன்களையும் உடைய மகளிர் உன்னுடனிருக்கும் இனிய காலத்தை எதிர்நோக்கும்
பெரிய மலையைப் போன்ற மார்பினையுடைய
போரை விரும்பும் முருகனை ஒத்தவனே! உன் நாளோலக்கம் - (நம்முள் குறு நணி காண்குவது ஆக)

# 210 பெருங்குன்றூர் கிழார்

உயிர்களைப் பாதுகாக்கும் உன்னுடைய மேன்மையான நிலையை எண்ணிப்பாராமல்,
அன்பு நீங்கிய அறம் இல்லாத பார்வையுடன்
உம்மைப் போன்றவர் யாவரும் இப்படிப்பட்டவராய் இருந்தால்
எம்மைப் போன்றவர்கள் இங்கு பிறவாதிருப்பார்களாக,
குற்றமில்லாத கற்பினையுடைய எம்மை விரும்பிய மனைவி
சிறிதே உயிர் உடையவளாய் இருந்தால் என்னை
நினைக்காமல் இருக்கமாட்டாள், அதனால்
அறன் இல்லாத கூற்றம் முறைகேடாக உயிர்கொள்ளத் துணிய,
இறந்துவிட்டானோ, என் உயிரும் போகட்டும் என்று
சொல்லுகின்ற துன்பத்தையுடையவளாய்ப் பலவாறு வெறுத்துத் தங்கியிருக்கும்
மனையோளின் இடுக்கண் தீர, இங்கிருந்து
புறப்பட்டேன், வாழ்க வேந்தனே! இங்கே பார்!
வருந்திய மனத்தோடு போகிறேன், உன்னைப் பகைத்தவர்களின்
அரிய காவலையுடைய முனையிடத்து அரண் போல
பெரிய செயலற்ற என் வறுமையை முன்னே போகவிட்டு.

# 211 பெருங்குன்றூர் கிழார்

அஞ்சத்தக்க தன்மையையுடைய, கடும் சினமுள்ள மேகத்திலுள்ள இடி
அஞ்சுகின்ற பாம்பின் அணுகமுடியாத தலை துண்டாக,
நிலப்பரப்பை நின்று பார்ப்பது போன்ற நீண்ட மலை பிறழும்படியாகவும்
சிறிய மலை சிதறும்படியாகவும் இடிக்கும் ஓசையைப் போல
முரசு ஓங்கி ஒலிக்கும் படையுடனே முன்னேறிச் சென்று
அரசுகள் வீழ எதிர்நின்று கொல்லும் புகழ் அமைந்த தலைவனே! உன்னை
நினைத்து வந்த உயர்ந்த நிலையையுடைய பரிசிலனாகிய நான்
நீ வள்ளல் என்பதால் எம்மை வணங்கிப் பரிசில் தருவான் இவன் என்று
எம்மை ஏற்றுக்கொள்ளாத மாந்தரின் கொடுமையை உனக்குக் கூறவும் நீ
நினைத்ததையே உறுதியாகச் செய்துமுடித்தாய், முதல் நாள்
பரிசில் கையில் உள்ளது போல் காட்டி, அடுத்த நாள்
அது பொய்யாகிப் போன வேறுபட்ட நிலையை எண்ணி நான் வருந்தியதற்கு
நீ வெட்கப்படவில்லை, என்றாலும் நீ வெட்கப்படும்படி சொல்லி என்
நுணுக்கமாக ஆய்வுசெய்யும் செம்மையான நாக்கு வருந்தும்படி, உன்னைப் புகழ்ந்து
பாடப்பாட அந்த பாடு புகழை ஏற்றுக்கொண்ட உன்
வெற்றி பொருந்திய அகன்ற மார்பினை வணங்கி வாழ்த்திப்
போகிறேன். நான், நாள்தோறும்,
உணவில்லாததால் என் வீட்டின் பழைய சுவர்களில் வேறுவேறு இடங்களில் மாறிமாறித் தோண்டிய
வீட்டு எலிகள் இறந்து கிடக்கும் பழைய சுவர்களையுடைய வீட்டில்
என் மனைவியின் முலைகளில் பால் இல்லாததால், பலமுறை சுவைத்தும் ,
பால் குடிப்பதையே மறந்துவிட்ட என் மகனோடு
வீட்டில் வறுமையில் வாடும் என் மனைவியின் ஒளிபொருந்திய நெற்றியை நினைத்து -

# 212 பிசிராந்தையார்

“உம் அரசன் யார்?” என்று என்னைக் கேட்பீராயின், எம் அரசன்
உழவர்களுக்காக வடிக்கப்பட்ட, முதிர்ந்த விரும்பத்தகுந்த கள்ளை
ஆமையின் அவித்த இறைச்சியுடன் ஆசைதீர அவ்வுழவர்கள் உண்டு,
வதக்கிய கொழுத்த ஆரல் மீனைத் தம் கன்னத்தில் அடக்கித்
தம்முடைய தொழிலை மறந்துபோகும், நீங்காத விழாக்களையும்
புதுவருவாயையும் உடைய வளமான சோழநாட்டில், பாணர்களின்
வருத்தமடைந்த சுற்றத்தாரின் பசிக்குப் பகையாக இருக்கும்,
உறையூரில் வாழ்பவன் கோப்பெருஞ்சோழன்.
அவன் குறையற்ற நண்பர் பொத்தியாரோடு கூடி
உண்மையான பெருமகிழ்ச்சியோடு நாள்தோறும் மகிழ்ந்து -

# 213 புல்லாற்றூர் எயிற்றியனார்

நெருங்கி வரும் போரில் வெல்லும் ஆற்றலும் மிகுந்த முயற்சியும் உடையவனாகிய
வெண்கொற்றக்குடையுடன் விளங்கும் வெற்றி பொருந்திய வேந்தே!
கிளர்ந்தெழும் கடல் சூழ்ந்த, இந்தப் பரந்த இடத்தையுடைய உலகத்தில்,
உன்னை எதிர்த்து வந்த இருவரையும் எண்ணிப்பார்த்தால்,
அவர்கள் தொன்றுதொட்டு வரும் வலிமையுடைய உன் பகைவராகிய சேரரோ பாண்டியரோ அல்லர்.
போரில் வெற்றிபெறும் நோக்கத்தோடு உன்னை எதிர்த்து வந்தவர்கள்
சிந்தித்துப் பார்த்தால், நீ அவர்களுக்குப்
பகைவன் அல்லன். பகைவர்களைக் கொல்லும் யானைகளையுடைய தலைவனே!
பரந்துபட்ட நல்ல புகழை அடைந்து, நீ
தேவருலகம் சென்ற பிறகு,
நீ விட்டுச்சென்ற அரசுரிமை அவர்களுக்கு உரியதுதானே?
ஆதலால், அவ்வாறு ஆதல் நீ அறிவாய். மேலும்
நான் சொல்வதை இன்னும் நன்றாகக் கேள். புகழை விரும்புபவனே!
நிலைபெற்ற வலிமையோடு உன்னோடு போர்செய்யப் புறப்பட்டு வந்திருக்கும்
ஆராயும் திறனற்ற அறிவையுடைய உன் மக்கள் தோற்றால்,
உனக்குப் பிறகு, உன் பெருஞ்செல்வத்தை யாருக்குக் கொடுக்கப் போகிறாய்?
போரை விரும்பும் அரசே! நீ அவர்களிடம் தோற்றால்
உன் பகைவர்கள் அதைக்கண்டு மகிழ, பழிதான் மிஞ்சும்.
அதனால், உன் வீராவேசத்தை விட்டுவிடுக, மிகவும் விரைவாக
புறப்படுவாயாக. உன் உள்ளம் வாழ்வதாக. அஞ்சுபவர்களுக்குப்
பாதுகாப்பாக இருக்கும் உனது அடி நிழல் மயங்காத வண்ணம் 
நல்ல செயல்களை செய்ய வேண்டும், விண்ணவரின்
பெறுவதற்கரிய உலகத்தில் இருக்கும் பெரியோர்
விரைந்த விருப்பத்தோடு உன்ன விருந்தினனாக ஏற்றுக்கொள்ள - (நல்ல செயல்களை செய்ய வேண்டும்)

# 214 கோப்பெரும் சோழன்
நல்ல செயல்களைச் செய்யலாமா வேண்டாமா என்ற
ஐயம் நீங்காதவர்களாக இருப்பார்கள் அழுக்கு நிறைந்த அறிவு
நீங்காத உள்ளத்தினையுடைய துணிவு இல்லாதவர்கள்
யானையை வேட்டையாடச் சென்றவன் யானையைப் பெறலாம்;
சிறுபறவையை வேட்டையாடச் சென்றவன் வெறுங்கையோடு திரும்பி வரலாம்.
அதனால், உயர்ந்த விருப்பமுடைய பெரியவர்களுக்கு
அவர் செய்த நல்வினைக்குத் தகுந்த பயன் கிடைக்குமானால்,
விண்ணுலக இன்பம் கிடைக்கலாம்.
விண்ணுலக இன்பம் கிடைக்காவிடினும்
மீண்டும் பிறவாமல் இருக்கும் நிலையையும் பெறலாம்.
பிறவாமை என்ற நிலை இல்லை என்றாலும், இவ்வுலகிலே இமயத்தின்
சிகரம்போல் உயர்ந்த புகழை நிலைநாட்டிக்,
குறையற்ற உடலோடு இறப்பது மிகப் பெருமை வாய்ந்தது.

# 215 கோப்பெரும் சோழன்
பிளவுபட்ட கதிர்களையுடைய வரகைக் குற்றி உலையேற்றி வடிக்கப்பட்ட சோற்றையும்,
பூக்களின் தாதுகள் எருவாக உதிர்ந்த புழுதியையுடைய தெருவில் அரும்புகளோடு தழைத்த
வேளைச்செடியின் வெண்ணிறப் பூக்களை வெள்ளை நிறமுள்ள தயிரில் இட்டு,
இடைச்சியர் சமைத்த அழகிய புளிக்கூழை
அவரையைக் கொய்பவர்கள் நிறைய உண்ணும்
தென்திசையில் உள்ள பொதிகை மலையையுடைய பாண்டிய நன்னாட்டில் உள்ள
பிசிர் என்னும் ஊரில் உள்ளவன் என்பார்கள் என் உயிரைப் பாதுகாப்பவன்;
நான் செல்வாக்குடன் இருந்த காலத்தில் அவன் வந்து என்னைப் பார்க்காவிட்டாலும்
நான் துன்பத்தில் இருக்கும் பொழுது என்னைப் பார்க்க வராமல் இருக்கமாட்டான்.

# 216 கோப்பெரும் சோழன்
”உன்னைப்பற்றி அவன் கேள்விப்பட்டிருக்கிறானே தவிர, சிறுபொழுதுகூட
நேரில் கண்டதில்லை. இவ்வாறு பல ஆண்டுகள் கழிய
தவறாமல் கூடிக் கலந்து பழகிய உரிமையுடைய நண்பராக இருப்பினும்,
அவன் அம்முறைப்படி நடத்தல் அரிது, தலைவனே!” என்று
சந்தேகப்படாதீர்கள். அறிவு நிறைந்தவர்களே!
அவன் என்னை ஒருபொழுதும் இகழாதவன்; இனியவன்; பிணிப்புண்ட நட்புக் கொண்டவன்;
புகழ் கெடும்படி வரும் பொய்யை விரும்பாதவன்.
தன் பெயர் என்னவென்று சொல்லும்போதுகூட, “என் பெயர் 
களங்கமில்லாத சோழன்” என்று கூறும் சிறந்த
அன்பும் உரிமையும் உடையவன். அதற்கும் மேலே,
இத்தகைய நிலையில் அவன் வராமல் இருக்க மாட்டான்;
அவன் இப்பொழுதே வருவான்; அவனுக்கு ஒரு இடம் ஒதுக்கி வையுங்கள்.

# 217 பொத்தியார்
எண்ணும்போது வியப்பாக உள்ளது.
இத்துணைப் பெரிய சிறப்போடு இங்கு இவ்வாறு முடிவெடுத்தது;
அதைவிட வியப்பையுடையது,. வேறு நாட்டுப்
பெருமை மிக்க சான்றோன் ஒருவன், பாதுகாத்துவரும்
புகழை மரபாகக்கொண்டு, நட்பைப் பற்றுக்கோடாகக் கொண்டு,
இப்படிப்பட்ட ஒரு நேரத்தில் இங்கு வருவது;
அவன் வருவான் என்று கூறிய அரசனது பெருமையும்,
அந்தக் கூற்றுக்குப் பழுது நேராமல் வந்தவனின் அறிவும்
வியக்குந்தோறும் வியக்குந்தோறும் வியப்பின் எல்லையைக் கடந்ததாக உள்ளது.
அதனால், தன் ஆட்சியில் இல்லாத நாட்டில் வாழும்
சான்றோனின் நெஞ்சில் இடம் பெற்ற பழைய புகழையுடைய
அப்படிப்பட்ட பெரியவனை இழந்த இந்நாடு
என்னாகுமோ? இது இரங்கத்தக்கதுதான்.

# 218 கண்ணகனார் - நத்தத்தனார் எனவும் பாடம்
பொன், பவளம், முத்து, நிலைபெற்ற
பெரிய மலையிலிருந்து பெற்ற விரும்பத்தக்க மாணிக்கம் ஆகியவை
ஒன்றுக்கொன்று தொலைவான இடங்களில் தோன்றியவையானாலும், கோக்கப்பட்டு 
பெருமதிப்புடைய நல்ல அணிகலன்களை அமைக்கும் பொழுது,
அவை ஒரே இடத்தில் காணப்படுவது போல, எந்நாளும் சான்றோர்கள்
சான்றோர்களையே சேர்ந்திருப்பர்.
சான்றோர் அல்லாதவர், சான்றோர் அல்லாதவர்களையே சேர்ந்திருப்பர்.

# 219 கருவூர் பெருஞ்சதுக்கத்துப் பூதநாதனார்

ஆற்றின் நடுவே இருக்கும் மேட்டில் உள்ள புள்ளிபுள்ளியான மர நிழலில்,
உடல் முழுதும் உள்ள தசைகள் அனைத்தையும் வாட்டும் வீரனே!
என்னை நீ வெறுத்தாய் போலும்!
உன் கருத்திற்கேற்ப உன்னோடு வடக்கிருந்தவர்கள் பலர்.

# 220 பொத்தியார்
பெருமளவில் சோற்றை அளித்துப் பல ஆண்டுகள் பாதுகாத்துவந்த
பெரிய யானையை இழந்த வருத்தம் மிகுந்த பாகன்,
அந்த யானை தங்கியிருந்த சோகம் உண்டாக்கும் கூடத்தில்,
கட்டியிருந்த கம்பம் வெறுமையாய் இருப்பதைக் கண்டு அழுததைப்போல்,
நான் கலங்கினேன் அல்லனோ? பொன்மாலை அணிந்தவனும்
தேர்களை வழங்குபவனும் ஆகிய சோழன் இல்லாத
பெரும்புகழ்கொண்ட உறையூரின் அரசவையைக் கண்டு

# 221 பொத்தியார்

பாடி வருபவர்களுக்கு அள்ளிக் கொடுத்துப் புகழ் பல கொண்டவன்;
ஆடி வருபவர்களுக்கு அள்ளிக் கொடுத்த மிகுந்த அன்புடையவன்;
அறவோர் புகழ்ந்த செங்கோலன்;
சான்றோர் புகழ்ந்த உறுதியான நட்புடையவன்;
மகளிரிடத்து மென்மையானவன்; வலியோர்க்கு வலியோன்;
குற்றமற்ற கேள்வி அறிவுடைய உயர்ந்தவர்களுக்குப் புகலிடமானவன்;
அத்தகைய தன்மைகள் உடையவன் எனக் கருதாது, அந்தத் தகுதிமிக்கவனைச்
சிந்திக்கும் திறனற்ற கூற்றுவன், அவனது இனிய உயிரைக் கொண்டுசென்றான்.
வருந்தும் நம் சுற்றத்தாரோடு சேர்ந்து அக்கூற்றுவனை
வைவோம்; வாருங்கள். வாய்மையே பேசும் புலவர்களே!
அகன்ற இடமுள்ள இந்த உலகு துன்பம் அடைய,
கேடில்லாத நல்ல புகழ்மாலையைச் சூடி,
எம்மைப் பாதுகாத்தவன் நடுகல்லாகிவிட்டான் என்று

# 222 பொத்தியார்

”தீச்சுடர் போல் ஒளிரும் மின்னுகின்ற அணிகலன்கள் அழகுசெய்யும் மேனியையுடைய,
உன் நிழலைக் காட்டிலும் உன்னைவிட்டு ஒருபோதும் நீங்காத, நீ விரும்புபவள் உண்டாகியிருக்கும்
புகழ் நிறைந்த புதல்வனைப் பெற்றபின் வா” எனக் கூறி
என்னை இங்கிருந்து போகச் சொன்ன அன்பில்லாதவனே!
நம் நட்பினை நீ எண்ணிப் பார்க்காமல் இருந்திருக்கமாட்டாய்.
புகழை விரும்பும் மன்னா! எனக்குரிய இடம் எது?

# 223 பொத்தியார்

பலருக்கும் அருள் செய்யும் நிழலாகி, உலகத்தாரால் மிகவும் பெருமையாகப் பேசப்படும் வகையில்
அரசாளும் பணியை முற்றிலும் முடிக்காமல் ஒரு சிறிய இடத்தில் அடங்கி
நிலைபெறும் நடுகல்லாய் ஆன போதும்,
இடம் கொடுத்து உதவி செய்வாய், உடம்போடு 
இனிய உயிர் வாழ விரும்புவது போல விரும்பும் உரிமையுடைய,
பழைய நட்பினர் உன்னிடம் வந்தால்,

# 224 கருங்குழல் ஆதனார்

பகைவர்களின் அரண்களை மதியாது, அவற்றைப் போரில் அழித்ததுவும்,
துணையாகக் கூடிய இனத்துடன் சேர்ந்து, குடிப்பதற்கு மதுவைக் குடம் குடமாக அளித்து,
பாணர்களின் பெரிய சுற்றமாகிய கூட்டத்தைப் பாதுகாத்ததுவும்,
அறத்தை முழுமையாகக் கற்ற சான்றோர்களின் சிறந்த அவையில்
வழிமுறைளை நன்கு அறிந்தவர்கள் முன்னின்று பாராட்டிய
தூய்மையான இயல்பும், கற்பொழுக்கமாகிய கொள்கையுமுடைய குற்றமற்ற குல மகளிரோடு
வட்டவடிவமான பல மதில்களால் சூழப்பட்ட வேள்விச் சாலையுள்,
பருந்து விழுங்குவதுபோல் செய்யப்பட்ட இடத்து நாட்டிய வேள்வித் தூணாகிய நீண்ட கம்பத்து,
வேதத்தால் சொல்லப்பட்ட வேள்வியைச் செய்து முடித்ததுவுமாகிய.
இத்தகைய செயல்களின் பயனை நிச்சயமாக அறிந்த அறிவுடையோன்
இறந்தான்; ஆகவே இவ்வுலகம் இரங்கத் தக்கது;
அருவியில் நீர் குறைந்து, உலகத்தார் அஞ்சும்படி தீய்ந்து
பெரும் வறட்சி மிகுந்த வேனிற்காலத்தில்
பசியால் வாடும் பசுக்களாகிய பயன்தரும் கூட்டத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக,
கூர்மையான கொடுவாளால் இடையர்கள் இலைகளும் பூக்களும் உதிரக்
கொய்து தழைச்செறிவை அழித்த வேங்கை மரத்தைப் போல்
மெல்லிய இயல்புடைய மனைவியர் தங்கள் அணிகலன்களைக் களைந்தனர்.

# 225 ஆலத்தூர் கிழார்

முன்னே செல்லுகின்ற படையினர் நுங்கின் இனிய பதத்தினை உண்ண,
படையின் இடைப்பகுதியில் உள்ளோர், பனம்பழத்தின் இனிய கனியை உண்ண,
படையின் கடைப்பகுதியில் உள்ளோர் பிளந்த வாயையுடைய தோலுடன் சுட்ட பனங்கிழங்கினை உண்ண,
பரந்த நிலப்பரப்பையுடைய உலகத்தை வலமாகச் சுற்றிப்
பகைமன்னர்களின் பெருமிதத்தை அழித்த வேல் ஏந்திய படையோடு கூடிய,
வலிமை என்று சொல்லப்பட்டதன் விளைவை இப்பொழுது கேட்பாயாக;
கள்ளிச் செடிகள் உயரமாய் வளர்ந்திருக்கும் களர் நிலமாகிய பாழிடத்தில்
முள்ளுடைய பெரிய காட்டில் இருப்பதாயிற்று (அந்த வலிமை),
சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி கேட்பானோ என்று அஞ்சி,
முன்பு, இனிய ஓசையையுடைய முரசுடனே, வெற்றியை அறிவிக்க
தூக்கணங்குருவியின் தொங்கும் கூட்டைப் போல
ஒருபக்கம் தொங்கவிட்ட திரிந்த வாயையுடைய வலம்புரிச் சங்கு
இப்போது, உலகாளும் மன்னர்களின் அரண்மனை வாயில்களில்,
காலையில் ஒலித்தாலும் நான் அதனைக் கேட்டு வருந்துகிறேன்.

# 226 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்

மனத்துள் கறுவிக்கொண்டோ, வெளிப்படையாக வெகுண்டோ,
மெய்தீண்டி வருத்தியோ இருந்திருந்தால் அதற்கு உய்வு இருந்திருக்காது;
பாடுவோர் போல் வந்து தொழுது வணங்கி, வாழ்த்தி,
அவனை இரந்து கேட்டுத்தான் அவன் உயிரை நீ கொண்டு சென்றிருக்க வேண்டும். பொன்மாலையையும்,
உக்கிரமாகப் போரில் பகைவரை அழிக்கும் படையையும்,
திண்மையான தேரையும் உடைய கிள்ளிவளவனின் உயிரைக் கொண்ட கூற்று.

# 227 ஆவடுதுறை மாசாத்தனார்

மிகவும் அறிவற்றவன் நீ, இரக்கமற்ற கூற்றமே!
விவேகம் இல்லாததால், நீ விதையைச் சமைத்து உண்டாய்,
இன்னமும் காண்பாய் நான் சொல்லுவது மெய்யே என்று;
ஒளிருகின்ற வாளையுடைய வீரர்களும், யானைகளும், குதிரைகளும்
இரத்தம் என்னும் அழகிய சிவப்பு நிற நீர் பெருகும் போர்க்களத்தில் இறந்துபட,
அதற்கும் நிறைவடையாமல், நாள்தோறும் பகைவர் படைகளை வென்று அழித்து, என்றும் உன்னை
வாட்டும் பசியைத் தீர்க்கும் பழியற்ற ஆற்றல் உடையவனாகிய,
உன்னைப் போல் பொன்னால் செய்த பெரிய அணிகளை அணிந்த
வளவன் என்னும் வண்டுகள் மொய்க்கும் மாலையணிந்த
இத்தன்மையுடையவனின் உயிரைப் பறித்தாய்.
இனி உன் பசியைத் தீர்ப்பவர் யார்?

# 228 ஐயூர் முடவனார்

மண்பாத்திரங்களைச் செய்யும் குயவனே! மண்பாத்திரங்களைச் செய்யும் குயவனே!
இருள் ஓரிடத்தில் செறிவாய் நின்றதைப் போல் கரிய நிறத்தில் திரண்ட மிகுந்த புகை
அகன்ற பெரிய ஆகாயத்தில் சென்று தங்கும் சூளையையுடைய
அகன்ற இடத்தையுடைய பழைய ஊரில் மண்பாத்திரங்கள் செய்யும் குயவனே!
நீ என்ன பாடு படுவாயோ? நீ இரங்கத் தக்கவன்.
நிலமெல்லாம் பரப்பிய மிகப் பெரிய படையையுடைய,
புலவர்களால் புகழப்பட்ட பொய்மை இல்லாத நல்ல புகழையுடைய,
விரிந்த கதிர்களையுடைய ஞாயிறு, வானத்தில் ஊர்ந்து ஏறுவது போன்ற
தொலைவிலும் விளங்கும் சிறப்பையுடைய சோழர் குலத்தின் வழித்தோன்றல்
கொடி அசைந்தாடும் யானைகளையுடைய மிகப் பெரிய வளவன்
தேவருலகம் அடைந்தானாக,
அவனை அடக்கம் செய்வதற்கேற்ற இடம் அகன்ற தாழியைச்
செய்ய விரும்பினாய் என்றால், எப்படியும்
பெரிய நில உலகத்தைச் சக்கரமாகவும், பெரிய இமயமலையை
மண்ணாகவும் கொண்டு உன்னால் அந்தத் தாழியைச் செய்ய முடியுமா? - (நீ இரங்கத் தக்கவன்.)

# 229 கூடலூர் கிழார்


மேட இராசியில் உள்ள கார்த்திகை நாளில் முதல் கால்பகுதியில்
இருள் நிறைந்த நடு இரவில்,
வளைந்த பனை போல் இருக்கும் அனுடத்தின் அடிப்பகுதிக்கு முந்திய மீனாகிய கேட்டை முதலாக,
குளத்தைப்போல் தோற்றமளிக்கும் புனர்பூசத்தின் முடிவில் உள்ள திருவாதிரை எல்லையாக உள்ள
ஒரு பங்குனி மாதத்து முதற் பதினைந்து நாட்களுள்,  
உச்சமாகிய உத்தர நட்சத்திரம் உச்சியிலிருந்து சாய
அந்த உத்தர நட்சத்திரத்திற்கு எட்டம் நட்சத்திரமாகிய மூலம் அதற்கு எதிராக எழ,
அந்த உத்தரத்திற்கு முன் எட்டாம் நட்சத்திரமாகிய மிருகசீரிடம் மேற்கே சாய்ந்து மறையும் நேரத்தில்
கிழக்கும் போகாமல், வடக்கும் போகாமல்,
கடல் சூழ்ந்த உலகுக்கு விளக்குப் போல்
தீப்பரந்து சிதறி விழ, காற்றில் கிளர்ந்து எழுந்து 
வானத்திலிருந்து ஒரு நட்சத்திரம் விழுந்தது,
அதைக் கண்டு, நாமும் மற்றவரும் பல்வேறு இரவலரும்,
“பறை ஓசைபோல் ஒலிக்கும் அருவிகள் நிறைந்த நல்ல மலைநாட்டின் தலைவன்
நோயின்றி இருப்பது நல்லது” என்று
வருந்திய நெஞ்சத்துடன் வாடிக் கலங்கி
அஞ்சினோம்; அந்த நட்சத்திரம் விழுந்து ஏழாம் நாள். இன்று,
வலிய யானை தன் தும்பிக்கையை நிலத்தில் வைத்து உறங்கவும்
வாரால் பிணிக்கப்பட்ட முரசு கிழிந்து உருளவும்
காவலுக்கு அடையாளமாக இருக்கும் கொற்றக்குடையின் காம்பு ஒடிந்து சிதையவும்
காற்றைப்போல் விரைந்து செல்லும் குதிரைகள் நிலைகலங்கி நிற்கவும்
விண்ணுலகம் அடைந்தான், ஆகையால்
ஒளி மிக்க வளையல்களையுடைய மகளிர்க்கு உற்ற துணையாகி
தனக்குத் துணையாக வந்த பெண்களையும் மறந்தனனோ?
பகைவரைக் கொல்லும் வலிமையும், தன்னை நாடி வந்தவர்களுக்கு
அளக்காமல் பொருட்களை அளித்த கொடைவள்ளலும்,
நீல மலையைப் போன்ற திருமால் போன்றவனுமாகிய சேரன் 

# 230 அரிசில்கிழார்

கன்றுகளுடன் கூடிய பசுக்களின் கூட்டம் காட்டிலே பாதுகாப்பாகத் தங்கி இருக்கவும்,
சூடேறிய கால்களுடன் நடந்து வந்த வழிப்போக்கர்கள் தாம் விரும்பிய இடங்களில் தங்கவும்,
களத்தில் நிறைந்த நெற்குவியல்கள் காவல் இன்றிக் கிடக்கவும்,
எதிர்த்து வந்த பகையை விரட்டி, நிலைகலங்காத செங்கோல் ஆட்சி புரிந்து,
உலகம் புகழும் போரைச் செய்யும் ஒளி பொருந்திய வாளையுடைய,
பொய் கூறாத எழினி போர்க்களத்தில் இறக்க,
பெற்ற தாயால் கைவிடப்பட்ட குழந்தை போல்
தன்னை விரும்பும் சுற்றத்தார் வேறுவேறு இடங்களில் இருந்து வருந்த,
மிகுந்த பசியால் வருந்திய துன்பம் மிகுந்த நெஞ்சத்தோடு,
அவனை இழந்து வருத்தமுற்றுக் கிடந்த உலகத்தைக் காட்டிலும் மிகப் பெரிதாக
நீ இழந்துவிட்டாய், அறமில்லாத கூற்றமே!.
தன் வாழ்க்கைக்கு ஏதுவாக விளையும் வயலின் வளத்தை அறியாதவனாய்
வறுமையுற்ற குடியில் உள்ள உழவன் விதைகளைச் சமைத்து உண்ட போல்
இந்த ஒருவனது பெறுதற்கரிய உயிரை உண்ணாமல் இருந்திருப்பாயாயின்,
பல பகைவர்களுடைய உயிர்களை உண்டு
நீ நிறைவடைந்திருப்பாய், அவன் பகைவரைக் கொல்லும் போர்க்களத்தில்.

# 231 ஔவையார்

தினைப்புனத்திற்காகக் குறவன் வெட்டிய மரத்துண்டம் போல்
கரிந்த வெளிப்பக்கம் உடைய விறகு அடுக்கிய ஈமத்தீயின் ஒளிநிறைந்த தீக்கொழுந்துகள்
உடலை நெருங்கினாலும் நெருங்கட்டும்; நெருங்காமல் போய்
வானளாவ ஓங்கினும் ஓங்கட்டும், குளிர்ந்த சுடர் கொண்ட
திங்களைப் போன்ற வெண்கொற்றக்குடையை உடைய,
ஓளிபொருந்திய ஞாயிற்றைப் போன்றவனது புகழ் அழியாது.

# 232 ஔவையார்

இல்லாமல் போகட்டும். காலையும் மாலையும் 
இல்லாமல் போகட்டும் என் வாழ்நாட்களும்
நடுகல்லுக்கு மயில் தோகையைச் சூட்டி, நாரால் வடிக்கப்பட்ட மதுவை
ஒரு சிறிய கலத்தில் ஊற்றிக் கொடுத்தால் அதை ஏற்றுக் கொள்வானோ?
ஓங்கிய சிகரத்தையுடைய உயர்ந்த மலையுடன் கூடிய
நாடு முழுவதும் கொடுத்தாலும் அதை ஏற்றுக் கொள்ளாதவன்.

# 233 வெள்ளெருக்கிலையார்

பொய்யாகட்டும், பொய்யாகட்டும்,
பெரிய பாதங்களையுடைய யானைகளைப் பரிசிலருக்குக் குறையாது வழங்கிய
சிறந்த, வலிய முயற்சியையுடைய அகுதையிடத்து உள்ள(தாகச் சொல்லப்பட்ட)
பொன்னால் செய்யப்பட்ட சக்கரப்படையைப் போல பொய்யாகட்டும்,
பெரிய பாண் சுற்றத்துக்குத் தலைவனும், மிகுந்த அணிகலன்களை அணிந்தவனும்,
போரில் பகைவரை அழிக்கும் பெரிய படையையுடையவனுமாகிய வேள் எவ்வியின் மார்பில்
வேலால் உண்டான விழுப்புண்கள் பல என்று
இன்று அதிகாலையில் வந்த செய்தி - (பொய்யாகட்டும், பொய்யாகட்டும்.)

# 234 வெள்ளெருக்கிலையார்

மனம் நொந்துபோகிறேன் நான், என் வாழ்நாட்கள் இன்றோடு ஒழியட்டும்.
ஒரு பெண் யானையின் கால் அடி அளவே உள்ள சிறிய இடத்தை மெழுகி,
அவனை விரும்பும் அவன் மனைவி அங்கிருந்த புல் மேல் படைத்த
இனிய, சிறிதளவு உணவை எப்படித்தான் உண்டானோ?
உலகத்து மக்களெல்லம் நுழையும்படியாகத் திறந்த வாயிலை உடைய,
பலரோடும் சேர்ந்து உண்பதை வழக்கமாகக் கொண்டவன்.

# 235 ஔவையார்

சிறிதளவு கள்ளைப் பெற்றால் எமக்குத் தருவான்;
பெருமளவு கள்ளைப் பெற்றால்
அதனை நாங்கள் உண்டு பாட, அதைக் கேட்டு மகிழ்ந்து அவனும் உண்பான்;
சிறிதளவு சோறாக இருந்தாலும் அதை மிகப் பல கலங்களில் இட்டுப் பலரோடும் பகிர்ந்து உண்பான்;
பெருமளவு சோறாக இருந்தாலும், அதை மிகப் பல கலங்களில் இட்டுப் பலரோடும் பகிர்ந்து உண்பான்;
எலும்போடு கூடிய தசை கிடைக்கும் இடம் முழுதும் எமக்கு அளிப்பான்;
அம்புடன் வேல் தைக்கும் இடமாகிய போர்க்களங்கள் எல்லாவற்றிலும் தானே சென்று நிற்பான்;
நரந்தம் மணக்கும் தன் கையால்
புலால் மணக்கும் என் தலையை அன்போடு தடவுவான்;
அரிய தலைமையுடைய பெரிய பாணர் கூட்டத்தினரின் அகன்ற உண்கலங்களைத் துளைத்து
இரப்போர் கைகளையும் ஊடுருவி,
அவன் பாதுகாக்கும் சுற்றத்தாரின் துன்பம் மிகுந்த கண் பாவை ஒளி மழுங்கிப்போக,
அழகிய சொல்லும் ஆராய்ந்த அறிவும் உடைய புலவர்களின் நாவில்
சென்று வீழ்ந்தது அவன்
அரிய மார்பைத் துளைத்த வேல்;
எமக்குப் பற்றுக்கோடாக இருந்த எம் இறைவன் இப்பொழுது எங்குள்ளானோ?
இனிப் பாடுவோரும் இல்லை; பாடுவோருக்கு ஒன்று ஈவோரும் இல்லை.
குளிர்ந்த நீர்த்துறையில் உள்ள தேனொழுகும் பெரிய பகன்றை மலர்
பிறரால் சூடப்படாது கழிந்தாற் போல, பிறர்க்கு ஒன்றும்
கொடுக்காமல் வாழ்ந்து இறப்பவர் மிகப் பலர்.

# 236 கபிலர்
குரங்கு பிளந்து உண்டதால் கிழிந்துபோன முழவு போன்ற பெரிய பலாப்பழம்
வில்லுடன் கூடிய குறவர்களுக்கு சில நாட்கள் வைத்து உண்ணக்கூடிய உணவாகும்
மலைகள் பொருந்திய நாட்டையுடையவனே!, பெரிய வள்ளல் தன்மை வாய்ந்த பாரியே!
நீயும் நானும் கூடியிருந்த நட்பிற்குத் தகுந்தவாறு நீ நடவாமல் என்னை
வெறுத்தவன் ஆகிவிட்டாய்; பல ஆண்டுகள் நீ என்னைப் பாதுகாத்திருந்தாலும்
பெருமைக்குரிய, சிறந்த நட்பிற்குப் பொருத்தமில்லாத முறையில்,
நானும் உன்னுடன் கூட வருவதற்கு இசையாமல், “இங்கே இருந்து வருக” எனக் கூறி
இப்படி நீ வேறுபட்டவனாக ஆகிவிட்டதனால், உனக்கு நான்
ஏற்றவனாக இல்லாமல் போய்விட்டேன் என்று நினைக்கிறேன். ஆயினும்,
இப் பிறவியில் நீயும் நானும் இன்புற்றிருந்ததைப் போல் காட்டி, மறுபிறவிலும்
இடைவிடாமல் காட்சியளிக்கும் உன்னுடன்
கூடி வாழ்வதை இயன்றதாக்குக உயர்ந்த நல்வினையே!

# 237 பெருஞ்சித்திரனார்

நெடுங்காலம் வாழ்க என்று நான் நெடிய வாயிலை அணுகிப்
பாடி நின்ற பசியையுடைய நாளில்,
கோடைக்காலத்துக்கேற்ற கொழுத்த நிழலாக இருந்து,
யாரிடத்திலும் பொய் கூறாத அறிவுடையவன் செவிகளில்
விதைத்த கேள்வியாகிய பயிர் நன்கு விளைந்தது என்று நினைத்துப்
பரிசிலை விரும்பியிருந்த என் விருப்பம் பயனில்லாமல் போக,
சமைத்த சோற்றுப் பானையிலிருந்து நெருப்பு புறப்பட்டது போல,
இரங்கத்தக்க இரவலர்கள் உண்ணட்டும் என்று எண்ணாத
அறமற்ற கூற்றுவன், இவன் உயிர் கொள்ளத்தக்கதா என்ற கூறுபாடு இன்றி கொல்லத் துணிய,
முறைப்படி தம் மார்பில் வெப்பமுண்டாகுமாறு அடித்துக் கொண்ட மகளிரின்
கை வளையல்களின் முறிந்த துண்டுகள் வாழைப் பூப்போல் சிதற,
முதிய வாக்கினையுடைய சுற்றத்தாரும் பரிசிலரும் வருந்த,
கள்ளிச் செடிகள் விளையும் பாழிடங்களிலுள்ள சுடுகாட்டில்,
ஒளியுடைய வேலையுடைய வீரன் இறந்துபோய்ச் சேர்ந்தான்;
கூற்றுவன் நோயின்றி இருப்பானாக! உயர்ந்த மலையில்,
புலி பார்த்துத் தாக்கிய யானையாகிய இரை தப்பிப் போனால்,
புலி எலியைப் பார்த்துத் தாக்காது, அலைகள் மிகுந்த
கடலில் விரைந்து சென்று சேரும் ஆற்று நீர்போல், நாமும் விரைந்து சென்று
மிகுந்த பரிசிலைப் பெற்று வருவோம்.
நெஞ்சே! துணிவை முன்வைத்து எழுவாயாக.

# 238 பெருஞ்சித்திரனார்

பிணமிட்டுக் கவிழ்த்துப் புதைக்கப்பட்ட சிவந்த தாழியின் குவிந்த மேற்புறத்தில் இருந்த
சிவந்த காதுகளையுடைய ஆண்கழுகுகளும், பெண்கழுகுகளும், அச்சமில்லாமல்,
வலிய வாயையுடைய காக்கையும், கோட்டானும் கூடியிருக்க,
பேய்களின் கூட்டத்தோடு தாம் விரும்பியபடி திரிகின்ற
இடுகாட்டைச் சேர்ந்துவிட்டான், கள்ளை விரும்புகின்றவன்;
அவனை இழந்த, வளையல்களை நீக்கிய அவன் மனைவியர் போல் முன்பிருந்த அழகு அழிந்து,
பாடுபவர்களின் சுற்றத்தினரும் கண்களில் ஒளி மழுங்க வருந்தினர்;
தொகுதியாக இருந்த முரசுகளின் கண்கள் கிழிந்தன;
பாகர்கள் இல்லாத, மலைபோன்ற யானைகள் தம் தந்தங்களை இழந்தன;
கொடும் திறம் கொண்ட கூற்றுவன் கொடிய இறப்பைச் செய்துவிக்க,
என் தலைவன் இறந்துபட, அவ்வாறு அவன் படுதலை அறியாமல்
அந்தோ! இரக்கத்திற்குரியவனான நான் அவனைக் காண வந்தேன்.
என்னைச் சேர்ந்த சுற்றத்தார் என்ன ஆவார்களோ?
மழைபொழியும் இரவில், மரக்கலம் கவிழ்ந்த நேரத்தில்,
பொறுக்கமுடியாத துன்பமுற்ற நெஞ்சத்துடனே, ஒருசேரக்
கண்ணும் பேச்சும் இல்லாத ஒருவன் கடலில் விழுந்ததைப் போல்
எல்லையைக் காணமுடியாத, அலைகள் இல்லாத வெள்ளத்தில்
கொடிய துன்பமாகிய சுழலில் சுழலுவதைவிட
இறப்பதே நல்லது, அது நமக்குத் தகுந்த செயலும் ஆகும்.

# 239 பேரெயில் முறுவலார்

வளையல்கள் அணிந்த மகளிரின் தோளைத் தழுவினான்;
காவலுடைய சோலையிலுள்ள மரங்களிலுள்ள பூக்களைச் சூடினான்;
குளிர்ந்த, மணக்கும் சந்தனம் பூசினான்;
பகைவரைக் கிளையோடு அழித்தான்;
நண்பர்களை உயர்வாகக் கூறினான்;
வலிமையுடையவர்கள் என்பதால் ஒருவரிடம் பணிந்து பேசமாட்டான்;
தம்மைவிட வலிமை குறைந்தவர்களிடம் தன்னைப் பெரிதாகப் பேசமாட்டான்;
பிறரிடம் ஒன்றை இரப்பதை அறியாதவன்;
தன்னிடம் இரப்பவர்களுக்கு இல்லையென்று கொடுக்க மறுப்பதை அறியாதவன்;
வேந்தர்களின் அவையில் தனது உயர்ந்த புகழ் தோன்றுமாறு செய்தான்;
தன்னை எதிர்த்துவரும் படையை முன்நின்று தடுத்தான்;
தோற்று ஓடும் படையைத் தொடர்ந்து பின் செல்லாமல் நின்றான்;
விரைந்து செல்லும் குதிரையைச் செலுத்தினான்;
நெடிய தெருக்களில் தேரை ஓட்டினான்;
உயர்ந்த இயல்புடைய யானையின்மீது சென்றான்;
இனிமையான கள் நிரம்பிய குடங்களைப் பலரோடு பகிர்ந்து குடித்து முடித்தான்;
பாணர்கள் மகிழுமாறு அவர்கள் பசியைப் போக்கினான்;
பிறரைக் குழப்பும் சொற்களைக் கூறுவதைத் தவிர்த்தான்; இவ்வாறு,
அவன் செய்ய வேண்டிய எல்லாவற்றையும் செய்தான், ஆகவே,
புதைத்தாலும் சரி; அல்லது எரித்தாலும் சரி,
இப் புகழை விரும்புவோனது தலையை - நடப்பது நடக்கட்டும்.

# 240 குட்டுவன் கீரனார்

வெற்றி நடைபோடும் குதிரையும், யானையும், தேரும்,
குறையாத வருவாய் உள்ள நாடும், ஊரும்,
பாடுபவர்களுக்குக் குறையாது வழங்குபவன் ஆய் அண்டிரன்.
பக்கங்கள் ஏந்திய அல்குலையுடைய, சிறிய வளையல்களை அணிந்த மனைவியரோடு
காலன் என்று சொல்லப்படும் கருணை இல்லாதவன் கொண்டுபோக
விண்ணுலகம் அடைந்தான் என்று
பொந்தில் வாழும் பிளந்த வாயையுடைய ஆந்தை,
“சுட்டுக் குவி” என்று செத்தவர்களை அழைப்பது போலக் கூவும்
கள்ளியையுடைய பாழிடமாகிய காட்டில் ஒருபக்கத்தில் வைத்து
ஒளிமிக்க தீச் சுடுவதால் அவனுடைய உடல் அழிந்துவிட்டது;
பொலிவிழந்த கண்களையுடையவர்களாய், தம்மைப் பாதுகாப்போனைக் காணாது,
ஆரவாரிக்கும் சுற்றத்துடன் செயலிழந்து நிற்கும் புலவர்கள்
தம் உடலை வாட்டும் பசியுள்ளவராய், வேறு
நாடுகளுக்குச் செல்லும் பயணத்தை மேற்கொண்டனர், இப்பொழுது.

# 241 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

உறுதியான தேர்களை இரவலர்க்கு அளித்த, குளிர்ந்த மாலையணிந்த
ஆய் அண்டிரன் வருகிறான் என்று, ஒளி பொருந்திய வீர வளைகளையும்,
வச்சிரம் என்னும் ஆயுதத்தையும், பெரிய கையையும் உடைய இந்திரனின் அரண்மனையில்,
போர்த்தப்பட்ட முரசுகள் முழங்க,
ஆரவார ஒலி வானத்தில் எழுந்தது.

# 242 குடவாயி தீரத்தனாரி

இளம் ஆடவர் தலைமாலையாய் சூடிக்கொள்ளார்; வளையல் அணிந்த மகளிர் கொய்யமாட்டார்கள்;
நல்ல யாழின் தண்டால் மெதுவாக வளைத்துப் பறித்துப்
பாணனும் சூடமாட்டன்; பாடினியும் அணிந்துகொள்ளமாட்டாள்.
தன்னுடைய வீரம் வெளிப்படுமாறு பகைவர்களின் வீரர்களைக் கொன்ற,
வலிய வேலையுடைய சாத்தன் இறந்த பிறகு,
முல்லையே! ஒல்லையூர் நாட்டில் பூத்தாயோ?

# 243 தொடித்தலை விழுத்தண்டினார்
இப்பொழுது நினைத்தால் மனவருத்தமாக உள்ளது. செறிவான மணலால்
செய்யப்பட்ட பொம்மைக்கு, பறித்த பூவைச் சூடி,
குளிர்ந்த பொய்கையில் விளையாடும் பெண்களோடு கை கோத்து,
அவர்கள் தழுவும் பொழுது தழுவி, அவர்கள் ஆடும் பொழுது ஆடி,
ஒளிவு மறைவு இல்லாமல் வஞ்சனை இல்லாத இளையோர் கூட்டத்தோடு
உயர்ந்த கிளைகளையுடைய மருதமரத்தின் நீர்த்துறையில் படும்படி தாழ்வாக
நீர்க்கு மிக அண்மையிலே படிந்த கிளையைப் பற்றி ஏறி, அழகு மிக,
கரைகளில் உள்ளோர் வியக்க, நீரலைகளிலிருந்து நீர்த்துளிகள் சிதற,
ஆழமான நீரையுடைய மடுவில், “துடும்” எனக் குதித்து,
மூழ்கி, அடிமணலை அள்ளிக்கொண்டுவந்து காட்டிய அறியாமை மிகுந்த இளமை
இரங்கத் தக்கது., அந்த இளமை இப்பொழுது எங்கு உள்ளதோ?
பூண் சூட்டிய நுனியையுடைய பருத்த ஊன்றுகோலை ஊன்றித் தளர்ந்து,
இருமல்களுக்கு இடைஇடையே வந்த சில சொற்களைக் கூறும்
பெரிய முதியவர்களாகிய எமக்கு - (அந்த இளமை இப்பொழுது எங்கு உள்ளதோ?)

# 244
பாணர்களின் தலைகளில் வண்டுகள் சென்று தாது ஊதுவதில்லை,
விறலியரின் முன்கைகளில் வளையல்கள் அழகு செய்யவில்லை.
இரவலர்களும் --

# 245 சேரமான் கோட்டம்பலத்து துஞ்சிய மாக்கோதை
எவ்வளவு பெரியதாயினும், நான் உறும் துன்பம் அவ்வளவு வலிமை உடையதன்று.
அது என் உயிரை அழிக்கும் வலிமை இல்லாததால்,
கள்ளிச்செடிகள் ஓங்கி வளர்ந்த களர் நிலமாகிய பாழிடத்தில்,
வெட்ட வெளியில் மூட்டிய தீயை விளைவிக்கும் விறகடுக்கான ஈமத்தின்
ஒளி பெருகும் நெருப்பாகிய படுக்கையில் கிடத்தப்பட்டு
மேலுலகம் சென்றாள் என் மனைவி,
ஆனால், நான் இன்னும் வாழ்கின்றேனே! என்ன இந்த உலகத்தின் இயற்கை?

# 246 பூத பாண்டியன் தேவி பெருங்கோப்பெண்டு
பலராய்க் கூடியிருக்கும் பெரியோர்களே! பலராய்க் கூடியிருக்கும் பெரியோர்களே!
”உன் கணவனோடு நீ இறந்து போ” என்று கூறாது, நானும் ஈமத்தீயில் இறப்பதைத் ”தவிர்க” என்று கூறும்
பொல்லாத சிந்தனையையுடைய பல பெரியோர்களே!
அணிலின் மேலுள்ளது போன்ற வரிகளையுடைய வளைந்த வெள்ளரிக்காயை அரிவாளால் அரிந்திட்ட
விதைகளைப் போன்ற, வெள்ளை நிறமான, மணமுள்ள, நெய் கலவாத,
பானையின் அடிப்பகுதியில் நீருடன் கிடந்ததைக் கையால் எடுத்துப் பிழிந்த சோற்றுத்திரளோடு,
வெள்ளை எள்ளை அரைத்து ஆக்கிய துவையலுடன், புளியிட்டுச் சமைத்த
வேகவைத்த வேளைக் கீரையை உணவாக உண்டு,
பருக்கைக் கற்களால் ஆன படுக்கையில் பாயில்லாமல் படுத்துக்கிடக்கும்
கைம்மை நோன்பால் வருந்தும் பெண்களில் நான் ஒருத்தி அல்லள்;
சுடுகாட்டில் கரிய கட்டைகளை அடுக்கிச் செய்யப்பட்ட பிணப்படுக்கை
உங்களுக்குத் தாங்க முடியாததாக இருக்கலாம்; எனக்கு என்
பெரிய தோள்களையுடைய கணவர் இறந்ததால், அரும்புகளே இல்லாமல்,
வளமான இதழ்களையுடைய மலர்ந்த தாமரைகளை உடைய
நீர் செறிந்த பெரிய பொய்கையும் தீயும் ஒன்றேதான்.

# 247 மதுரை பேராலவாயர்
யானை கொண்டுவந்து தந்த காய்ந்த மர விறகால்
வேடர்கள் தீ மூட்டக் கடைந்து கொள்ளப்பட்ட நெருப்பின் வெளிச்சத்தில்
படுத்திருக்கும் மடப்பம் பொருந்திய மான்களின் கூட்டத்தை உறக்கத்திலிருந்து எழுப்பி,
குரங்குகள் அந்த இடத்தைச் சுத்தப்படுத்தும் பெண் தெய்வக் கோயில் முற்றத்தில்
நீர் வடியும் கூந்தல் பெரிய முதுகில் விழுந்து கிடக்க,
பெரும் துயரம் உடைய கண்களோடு, சுடுகாட்டை நோக்கி
மனம் கலங்குகிறாள், தன் கணவனின்
ஓயாது முரசு ஒலிக்கும், காவலுடைய பெரிய அரண்மனையில்
சிறுபொழுது தன் கணவனைவிட்டுப் பிரிந்து தனித்திருந்தாலும்
தன் இனிய உயிர் நடுங்கும் தன் இளமையைத் துறந்து - (சுடுகாட்டை நோக்கி மனம் கலங்குகிறாள்)

# 248 ஒக்கூர் மாசாத்தனார்
இரங்கத் தக்கன இந்த சிறிய வெண்ணிறமான அல்லிப் பூக்கள்,
சிறுவயதில் இந்த அல்லியின் இலைகள் எனக்கு தழையுடையாக உதவின; இப்பொழுது,
பெரிய செல்வமுடைய என் கணவன் இறந்ததால், உரிய பொழுதில் உண்ணாமல்,
பொருந்தாத நேரத்தில் உண்ணும்
அல்லியிடத்தில் உண்டாகும் புல்லரிசியாக எமக்கு ஆயின.

# 249 தும்பி சொகினனார் தும்பிசேர் கீரனார் என்பதும் ஆம்
கதிர் நுனை போன்ற கூர்மையான மூக்கையுடைய ஆரல் மீன் கீழேயுள்ள சேற்றில் ஒளிந்துகொள்ள,
திரண்ட மீசையையுடைய வாளைமீன் நீர்மேல் பிறழ,
நெருப்புப்போல் சிவந்த செந்தாமரை பூத்த பொய்கைகளை நெருங்கி ஒன்றுசேர்ந்து வலைஞர்கள்,
மெல்லிய ஓசையையுடைய தடாரி போன்ற ஆமை புரள,
பனங்குருத்தைப் போன்ற சினை முற்றிய வரால் மீன்களோடு,
எதிரிடும் வேல் போன்ற கெண்டை மீன்களையும் முகந்து கொள்ளும்
அகன்ற நாட்டின் தலைவனின் உணவு, நேற்று
ஒளி பொருந்திய இடத்தில், பலரோடு கூடி
ஒன்றாகக் கழிந்தது. இப்பொழுது,
தன்னிடம் நிறைந்த கற்பினையும் அழகிய நெற்றியையும் உடைய அவன் மனைவி
அவன் மேலுலகம் அடைந்ததால், அவனுக்கு உணவு கொடுப்பதற்காக
புழுதி படிந்த முறமளவு உள்ள சிறிய இடத்தைத் துடைத்து
அழுவதை நிறுத்தாத கண்ணையுடையவளாய்
தன்னுடைய கண்ணிலிருந்து ஒழுகும் நீரில் கலந்த பசுஞ்சாணத்தால் மெழுகுகிறாள்.

# 250 தாயம் கண்ணியார்
மிகுந்த ஓசையுடன் தாளித்த வளமான துவையலோடு கூடிய உணவை அளித்து
இரவலர்களை வேறு எங்கும் செல்லாமல் தடுத்து நிறுத்திய வாயிலையும், வேண்டி வந்தவர்களின்
கண்ணீரைத் துடைக்கும் குளிர்ந்த நறுமணமுள்ள பந்தலையும் உடையதாக முன்பு இருந்த நீ,
கூந்தலைக் குறைத்து, குறிய வளையல்களை நீக்கி,
அல்லி அரிசியை உணவாகக் கொண்ட மனைவியுடன் இப்பொழுது
பொலிவிழந்து காணப்படுகிறாய், வளங்கள் பொருந்திய அழகிய மாளிகையே! 
சுவையான சோற்றை உண்டு இனிய பாலை விரும்பும்
குடுமித் தலையையுடைய புதல்வர்களின் தந்தை
தனியிடமாகிய சுடுகாட்டை அடைந்த பின்.

# 251 மாற்பித்தியார்
ஓவியம் போல் அழகான இடங்களுடைய மாளிகையில்,
கொல்லிப்பாவை போன்ற, சிறிய வளயல்களை அணிந்த மகளிரின்
அணிகலன்களை அவற்றின் நிலையிலிருந்து நெகிழவைத்த இளைஞனை முன்பு கண்டுள்ளோம்.
மூங்கில் இருக்கும் இடத்தையுடைய நெடிய மலைகளிலிருந்து விழும் அருவிகளில் நீராடி,
காட்டு யானைகள் கொண்டு வந்து தந்த விறகால் மூட்டிய
மிகுந்த வெப்பமுள்ள சிவந்த தீயை மூட்டி
தன் முதுகுவரை தாழ்ந்துள்ள திரண்டு சுருண்ட சடைமுடியை உலர்த்துபனும் அவனே.

# 252 மாற்பித்தியார்
ஓசையிடும் வெண்மையான அருவியில் நீராடுவதால், பழையநிறம் மாறி
தில்லை மரத் தளிர் போன்ற வெளிறிய சடையோடு கூடி நின்று,
செறிந்த இலைகளுடைய தாளியைப் பறிக்கின்ற இவன்,
வீட்டில் நடமாடித்திரியும் இளம் மயிலை ஒத்த தன் மனைவியை வயப்படுத்தும்
சொற்களாலாகிய வலையையுடைய வேட்டுவனாக இருந்தான், முன்பு.

# 253 குளம்பாதாயனார்
“எனக்காக அவலம் கொள்ளாதே. இனி” என்று சொல்லி
நன்கு சுற்றப்பட்ட தலைமாலையையுடைய இளைஞர்கள் மகிழ்ந்திருக்க
நான் மகிழ்ந்திருக்கமாட்டேன் என்று போருக்கு வந்ததன் விளைவே இது; நெல் விளையாத
பச்சை மூங்கில் பட்டையை உரித்தது போன்ற வெளுத்திருந்த
வளையல் இல்லாத வறுங்கையைத் தலைக்குமேலே தூக்கிக்கொண்டு
உன் சுற்றத்தாருடன் எப்படிச் செல்வேன்? நீயே வாய்திறந்து சொல்லிவிடு.

# 254 கயமனார்
இளையவர்களும் முதியவர்களும் போர்க்களத்திலிருந்து வேறு இடங்களுக்குச் செல்ல,
நான் எழுப்பவும் எழாதவனாய், உனது மார்பு மண்ணைத் தழுவ,
நடுக்காட்டில் இறந்துகிடக்கும் வீரனே! வெளுத்த
வளையல்கள் இல்லாத வெறுங்கையைத் தூக்கி, உன் சுற்றத்தாரிடம்,
இப்படி ஆகிவிட்டான் இளையவன் என்று நான் சொல்ல
உன்னைப் பற்றிய செய்தி பரவுமானால், 
”ஊரின் முன்னே உள்ள, பழுத்த கோளியாகிய ஆலமரத்தில்
பறவைகள் ஆரவாரிக்கும் புதுவருவாயைப் போன்றது என் மகனுடைய
செல்வமும் தலைமையும் எனக்கு” என்று எப்போதும்
விடாமல் புகழ்ந்து பேசும் உன் தாய்
என்ன ஆவாளோ? அவள் இரங்கத்தக்கவள்.

# 255 வன்பரணர்
'ஐயோ!' என்று ஓலமிட்டு அழுதால் புலி வந்துவிடுமோ என்று அஞ்சுகிறேன்;
உன்னை அணைத்தவாறு எடுத்துச்செல்லலாம் எனில் உன் அகன்ற மார்பைத் தூக்க முடியவில்லை;
என்னைப்போல் பெரிய நடுக்கமுறுவான் ஆகுக, உனக்கு
இவ்வாறு கொடுமை விளைவித்த அறமற்ற கூற்றுவன்; 
என்னுடைய வளையல் அணிந்த முன்கையைப் பற்றிக்கொண்டு
மலையின் நிழலைச் சென்றடையலாம், மெல்ல நடப்பாயாக.

# 256 பெயர் தெரிந்திலது
மண்பாண்டங்கள் செய்யும் குயவனே! மண்பாண்டங்கள் செய்யும் குயவனே! 
அச்சுடன் பொருந்திய வண்டியின் ஆரக்காலைப் பற்றிக்கொண்டு வந்த
சின்னஞ்சிறு வெள்ளைப் பல்லியைப் போல, என் கணவனுடன்
பல வழிகளையும் கடந்து வந்த எனக்கும் சேர்த்து, அருள் கூர்ந்து
பெரிய பரப்பினையுடைய அகன்ற பூமியிலுள்ள இடுகாட்டில் புதைக்க, தாழியை
அகலம் உள்ளதாகச் செய்வாயாக!
பெரிய இடங்களையுடைய பழைய ஊரின்கண் மண்பாண்டங்கள் செய்யும் குயவனே!

# 257 பெயர் தெரிந்திலது
(பகைவர்க்குச்)செருப்பிடையே நுழைந்த சிறிய கல் போன்றவன், திரண்ட கால்களையும்,
அழகிய வயிற்றையும், அகன்ற மார்பையும், குளிர்ந்த கண்களையும்,
குச்சுப்புல்லை வரிசையாக வைத்தது போன்ற நிறம் பொருந்திய மயிரினையுடைய தாடியையும்,
காதுக்கும் கீழே தாழ்ந்த கன்னமுடியையும் உடையவனாய், வில்லுடன் கூடியவன்
யாராய் இருப்பான்? இரங்கத்தக்கவன்தான். ஆராய்ந்து பார்த்தால்,
இவன் ஊரைவிட்டு அதிகம் எங்கும் போகாதவன். பாதுகாப்பிற்காகக்
காட்டைப் பிடித்துக்கொண்டவனும் அல்லன்; இன்று காலை,
பகைவர்களின் கூட்டமான ஆநிரை போகின்ற இடத்தைப் பார்த்து
கையால் சுட்டிக்காட்டி, அவசரப்படாமல் மெல்ல எண்ணிப்பார்த்து
தன் வில்லால் பசுக்களை திருப்பிக் கொணர்ந்தான், அப் பசுக்கள்தான்
மிகப் பல என்றாலும் அவனுக்கு என்ன பயன்? கொஞ்சங்கூட (தனக்கென வைத்துக்கொள்ளாததால்)
பாலின் வெண்மை தட்டுப்படாத பானையுடன்,
காலைப் பொழுதில் துளிகள் தெறிக்கக் கடையும் மத்தின் ஒலியையும் கேட்காதவன்.

# 258 உலோச்சனார்
தண்டில் முள்ளுடைய காரைச் செடியின் முதிர்ந்த பழத்தைப் போன்று
நன்கு முதிர்ந்த இனிய மதுவையுடைய கந்தாரம் என்னும் இடத்திலிருந்து தான் கொண்டுவந்து
நிறுத்திய ஆநிரைகளுக்கு ஈடாகக் கள்ளை வாங்கிப் பருகி,
வளமான ஊனைத் தின்று, நன்றாகக் கொழுப்பு படிந்துள்ள
தன் ஈரமான எச்சில் கையை வில்லின் முதுகில் துடைத்துவிட்டு,
வேறொரு இடத்திற்குச் சென்றிருக்கிறான், சிறிய தாடியையுடைய காளை போன்ற அந்த இளைஞன் 
இங்குள்ளவர்கள் அனைவரும் ஒருமுறை குடித்து முடிக்கும் முன்னே, பெரிய ஆநிரைகளைக் கவர்ந்து
ஊரின் வெளியே நிறையக் கொணர்வான்; வேறு யாருக்கும் கள்ளினை ஊற்றாமல்
தொடாமல் காத்துவையுங்கள், முதிர்ந்த கள் உள்ள சாடியை;
பசுக்களை ஓட்டிவரும் புழுதி படிந்த மேனியன்
தாகத்துடனும் இருப்பான், அந்தக் கள்ளினை விரும்புவோன்..

# 259 கோடை பாடிய பெரும்பூதனார்
எருதுகளையுடைய பெரிய ஆநிரை முன்னே போக, அவற்றைக் கவர்ந்தவர்கள் அவற்றுடன் செல்லாது,
இலைகளால் மூடப்பட்ட பெரிய காட்டுக்குள் தலைமறைவாக இருந்த
வலிய வில்லையுடைய வீரர்கள் மறைவிடத்தில் இருப்பதைக் காண்பாயாக.
போகவே போகவேண்டாம், உன் எண்ணம் வெல்வதாக,
தெய்வம் உடலில் ஏறிய புலைத்தியைப் போல்
துள்ளிக் குதிக்கும் பசுக்களைத் தேடி - (போகவே போகவேண்டாம்)
இடுப்பில் ஒளிர்ந்து பிரகாசிக்கும் வாளையும், காலில் வீரக்கழலையும் அணிந்தவனே! 

# 260 வடமோதங்கிழார்
ஓசை அதிகரிக்குமாறு இசைத்தாலும், ஓசையை உள்வாங்கித் திரிந்து,
இரங்கற் பண்ணாகிய விளரிப் பண்ணே இனிய யாழிலிருந்து வருகிறது என்பதை நினைத்து
வருத்தம் அடையும் நெஞ்சத்துடன் புறப்பட்டுவரும் வழியில், ஒரு குடும்பப்பெண்
விரித்துப் போட்டுக்கொண்டு வரும் கூந்தலைப் பார்த்து, இது தீயசகுனமாதலால் களர்நிலத்தில் இருக்கும்
கள்ளிமரத்தின் நிழலில் இருந்த கடவுளை வாழ்த்தி,
பசியோடு கூடிய வயிற்றையுடையவனாய், வருந்தித் தொழுது,
“நான் காண வந்த தலைவனைக் காண முடியாதோ?” என்று கேட்டு வருகின்ற
பாணனே! நமது வருவாயின் நிலையை நான் கூறுகிறேன். கேள்!
தலைவன் நமக்கு அளித்தவற்றை வைத்து உண்டாய் என்றாலும், இரப்பதற்காக வேறிடம் புறப்பட்டு
வருத்தம் அடைந்தாய் என்றாலும், இவை இரண்டும்
உனது கையிலுள்ளன, மிக அருகில் உள்ள
ஊரில் முன்பு தோன்றிய பூசலால், தன்னுடைய ஊரில்
இருந்த ஆநிரைகளைக் கவர்ந்த வீரம் மிக்க பகைவர்கள்
எய்த அம்பு வெள்ளத்தைத் தன் வலிமையை மட்டுமே துணையாகக் கொண்டு
பகைவரைக் கொன்று, வெற்றியை ஈட்டி, ஆநிரைகளை விடுவித்து,
உலகம் வருந்துமாறு, தன்னை விழுங்கிய பாம்பின்
கூர்மையான பற்களையுடைய வாயிலிருந்து திங்கள் மீண்டது போல், மறவருடைய
கையிலிருந்து தப்பி வந்த கன்றுகளையுடைய பல பசுக்களைக்
கூட்டத்துடன் கொண்டுவந்த பெரும்புகழ் பெற்றவன் ஆகி
தோலை உரித்துவிட்டுச் செல்லும் பாம்பு போல், தானே
அரிதாகச் செல்லப்படும் மேலுலகம் சென்றான்; அவன் உடல்
காட்டிலுள்ள சிறிய ஆற்றின் அரிய கரையில், காலூன்றி உறுதியாக நின்று
நடுக்கத்துடன் சாய்ந்த அம்பு ஏவும் இலக்குப் போல்
அம்புகளால் துளைக்கப்பட்டு அங்கே வீழ்ந்தது.
உயர்ந்த புகழ் மிகவும் தோன்றிய தலைவனின் பெயர்,
மென்மையான, அழகிய மயிலின் அழகிய மயிராகிய பீலி சூட்டப்பட்டு,
பிறர் இடம் கொள்ள முடியாத சிறிய இடத்தில்
திரைச் சீலைகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட பந்தரின் கீழ் நடப்பட்ட கல்லின் மேலே பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

# 261 ஆவூர் மூலங்கிழார்
ஐயோ! என் தலைவனின் கதவுகள் எப்பொழுதும் அடைக்கப்படாத பெரிய இல்லமே!
வண்டுகள் மொய்க்கும் மது எப்பொழுதும் குறையாமல் இருக்கும் உண்கலத்துடன்,
வந்தோர்க்குக் குறையாமல் அளிக்கும் மிகுந்த சோற்றையுடைய தேய்ந்த உயர்தளமுடைய முற்றம், 
நீரின்றி வற்றிய ஆற்றில் உள்ள ஓடம் எப்படி இருக்குமோ அப்படியாக இருக்கப்
பார்க்கவே பார்த்தேன், அதைப் பார்த்த என் கண்கள் ஓளி இழந்துபோகட்டும்.
உலகத்தைக் காக்கும் வேந்தருடைய செல்வம் மிக்க அழகிய அரண்மனையில்
மதத்தால் மயங்கிய யானை பெருமூச்சு விடுவதைப் போன்ற
நெய் காய்கின்ற உலையில் சொரியப்பட்ட ஆட்டிறைச்சியின் ஓசையையுடைய பொரியலை
புதிய மாந்தர்கள் தம் ஓளிமழுங்கிய கண்களால் கண்ணாரக் கண்டு மகிழ்ந்து
உண்ணத் தந்தாய் முன்பு; இப்பொழுது,
பல பசுக்களின் கூட்டத்தை கைப்பற்றிய வில்வித்தை கற்கத் தேவையில்லாத வலிய வில்வீரரை,
பெருங்குரலைத் தன்னிடத்தே கொண்ட கூகைகள் தம் இனத்தைக் கூவி அழைக்க, அலைக்கழித்து,
இளம் பசுங் கன்றுகளின் முலை போன்ற தோற்றமுள்ள, மணமுள்ள கரந்தைப் பூவை,
அறிவிற் சிறந்தோர் சூட்ட வேண்டிய முறைப்படி சூட்ட,
பசுக்களை மீட்டுவந்து, நடுகல்லாகிப்போய்விட்ட
வெற்றியையுடைய வேலையுடைய தலைவன் இல்லாததால், அழுது,
மயிர் கொய்யப்பட்ட தலையுடன், கைம்மை நோன்பை மேற்கொண்டு, கலக்கமுறும்
அணிகலன்களை இழந்த அவன் மனைவியைப் போல்
பொலிவிழந்து காணப்படுகிறாய், பல அழகும் இழந்து.

# 262 மதுரை பேராலவாயர்
மதுவைப் பிழியுங்கள்; ஆட்டை வெட்டுங்கள்.
பசிய இலை, தழைகளால் வேயப்பட்ட சிறிய கால்களையுடைய பந்தலில்
நீர் கொழித்துக் கொண்டுவந்த குறுமணலைப் பரப்புங்கள்;
பகைவரின் தூசிப்படையை முறித்துத் திரும்பிவரும் தனது படைக்குப் பின்னே நின்று,
ஆநிரையுடன் வரும் என் தலைவனுக்குப்
பக்கத்தில் துணையாக உள்ள மறவர்கள் அவனைவிட மிகவும் சோர்வுடன் இருப்பார்கள்.

# 263 திணை கரந்தை - துறை: கையறுநிலை
பெரிய யானையின் காலடி போலத் தோன்றும் ஒரு கண்ணையுடைய
பெரிய பறையை வைத்திருக்கும் இரவலனே! நீ அந்த வழியாகச் சென்றால்,
தொழாமல் செல்வதைத் தவிர்ப்பாயாக, தொழுது சென்றால், இடைவிடாமல்
வண்டுகள் மேம்பட்டு வாழும் மலர்ச்சோலை ஆகும் இந்தக் கொடிய வழி;
பல பசுக்கள் கொண்ட திரளான கூட்டத்தைக் கவர்ந்துசெல்லும்போது மீட்டுக்கொண்டுவந்து,
போர்த்தொழில் தவிர வேறெதையும் கற்காத இளைஞர்கள் பயந்தோட, தான் ஓடாமல்
பகைவர்களின் வில்களிலிருந்து வந்த விரைவான அம்புகளால் மூழ்கப்பெற்று
கரையை அரிக்கும் நீரில் அணை போல் தடுத்தவனின் நடுகல்லை-(தொழாமல் செல்வதைத் தவிர்ப்பாய்)

# 264 உறையூர் இளம்பொன் வாணிகனார்
பரல்கற்களையுடைய இடத்தில் உள்ள மேட்டுப்பகுதியைச் சேர்த்து,
பெருங்குரும்பையைக் கீறி எடுத்த நாரால் தொடுத்த சிவந்த பூக்களுடன் கூடிய தலைமாலையுடன்
அழகிய மயில் தோகையையும் சூட்டி, அவன் பெயர் பொறித்துத்
தலைவனுக்கு இப்பொழுது நடுகல்லும் நட்டுவிட்டார்களே; கன்றுகளோடு
பசுக்களையும் மீட்டு வந்து, பகைவரை விரட்டியடித்த
தலைவன் இறந்ததை அறியாது
பாணர்கள் கூட்டம் இன்றும் அவனைக் காண வருமோ?

# 265 சோணாட்டு முகையலூர் சிறுகருந்தும்பியார்
ஊரிலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள முரம்பு நிலமாகிய பழைய சுடுகாட்டில்
ஓங்கி உயர்ந்த வேங்கை மரத்தின் ஒளிபொருந்திய மணமுள்ள பூங்கொத்துகளை
அழகிய பனங்குருத்துக்களோடு அலங்கரித்துத் தொடுத்து,
பல பசுக்களையுடைய இடையர்கள் இலைமாலையாகச் சூட்டி வழிபடும்
நடுகல்லாயினாயே! விரைந்து செல்லும் குதிரைகளையுடைய தலைவனே! 
மழையின் இடிபோன்ற வலிமையும், வண்மையும் உடைய உன் அடி நிழலில் வாழும் வாழ்க்கையையுடைய
பரிசிலர்களின் செல்வம் மட்டுமல்லாமல் மலர்ந்த மலர்களாலாகிய மாலையணிந்த,
விரைந்து செல்லும் வலிமையுடைய யானைகளையுடைய வேந்தர்களின்
குறையாத வெற்றியும் உன் இறப்பால் உன்னுடன் மறைந்தனவே.

# 266 பெருங்குன்றூர் கிழார்

பயன் பொருந்திய பெரிய மேகம் மழை பெய்யாமல் நீங்கிப்போக,
நீர்நிலைகள் களியாகி உலர்ந்துபோகும் கோடைக் காலத்திலும்
துளையுள்ள தண்டினைக் கொண்ட ஆம்பலின் அகன்ற இலையின் நிழலில்
கதிர் போன்ற கூர்மையான கொம்புகளையுடைய நத்தையின் சுரித்த முகத்தையுடைய ஆண்
இளம் பெண்ணாகிய சங்குடன் பகலில் கூடுகின்ற
நீர் விளங்கும் வயல்களுள்ள நாட்டையுடைய பெரிய வெற்றி வீரனே!
விண்ணைத் தொடும் நெடிய குடையும் வலிய குதிரையும் உடைய சென்னியே!
சான்றோர்கள் கூடியுள்ள அவைக்குச் சென்ற ஒருவன்,
“எனக்கு ஆதரவு அளிக்க வேண்டும்” என்று ஓலமிட, அவர்கள் அதனை விரைவில் தீர்ப்பது போல
நீ விரைவில் தீர்த்துவைப்பாய், என்னை நினைத்து வந்த
விருந்தினரைக் கண்டதும் ஒளிந்துகொள்ளும் நன்மையில்லாத வாழ்க்கையையுடைய,
ஐம்பொறிகளும் குறைவின்றி இருக்கும் என் உடலில் தோன்றி, என்
அறிவைக் கெடுத்து நிற்கும் வறுமையை - (நீ விரைவில் தீர்த்துவைப்பாய்)

# 267

# 268

# 269 ஔவையார்
குயிலின் அலகு போன்ற கூர்மையான மொட்டுக்களையுடைய காட்டு மல்லிகைக் கொடியில்
நெருக்கமில்லாமல் மலர்ந்த பல பூக்கள் மிகுந்த மாலையைக்
கரிய பெரிய தலைமுடியில் அழகுடன் சூடி,
புதிய அகன்ற கலத்தில், புலியின் கண் போன்ற நிறத்தையுடைய வெம்மையான மதுவை
ஓரிரு முறை இங்கே இருந்து நீ உண்ட பின்,
இலை, தழைகளைக் கலந்து தொடுத்த மாலை அணிந்த துடியன் வந்து “போர் வந்தது” என்று அறிவிக்க
பிழிந்த மதுவாகிய உணவை உண்ணுமாறு உன்னை வேண்டியும், நீ அந்த
மதுவை வாழ்த்தி, அதனைக் கொள்ளவில்லை என்று கூறுவார்கள்,
கரந்தை சூடியோர் மிகுதியாய்க் கூடி மறைந்திருத்தலை அறிந்து மாறிச் சென்று செய்த போரில்
அவர்களின் பலவான இனமான பசுக் கூட்டங்களைக் கவர்ந்துகொண்டு, வில் மறவர்களை,
வளைந்த சிறகையும், நிறத்தையும் உடைய பருந்துகள் ஆரவாரிக்குமாறு
கொன்று மாறுபாட்டைப் போக்கியது உனது வலிய கையில் உள்ள இந்த வாள்தானே.

# 270 கழாத்தலையார்
பல விண்மீன்கள் ஒளிரும் மாகமாகிய உயர்ந்த வானத்தில் முழங்கும் முகில் போல
முழங்கும் முரசினையும், கூட்டமாக அமைந்த யானையினையும் உடைய,
நில உலகில் நெடுங்காலம் ஆட்சிச் சக்கரத்தைச் செலுத்தும் வேந்தரும்
போர்க்களத்தில் ஒன்று கூடி அன்பால் வருந்தி நின்றனர்;
நறுமணப் பொருள்களைத் துறந்தமையால் நறுமணம் கமழாத, நரைத்த தலையையுடைய 
சிறுவர் தாயே! பெரிய குடும்பத்துப் பெண்ணே!
நான் வருந்துகிறேன், நீயே பார்ப்பாயாக;
மறம் பொருந்திய வீரர்களைப் போர்க்கழைக்கும் அரித்த குரலையுடைய போர்ப்பறையின்
இனிய ஓசையைக் கேட்ட, பகைவர்களால் நெருங்குதற்கரிய மறவர்,
வெற்றிபெறும் வேட்கையையுடையவராய், போர்க்களத்தின் நடு இடத்தைக் கைப்பற்ற எண்ணி
பெரும் போரைச் செய்த அச்சம்தரும் போர்க்களத்தில்,
பெரிய கோடரியால் வெட்டப்பட்டு விழுந்த மரம் போல்
வாளின்மேல் கிடந்த, ஆண்மையுடைய உன் மகனின் ஆற்றலை எண்ணி - (வேந்தரும் வருந்தி நின்றனர்)

# 271 வெறி பாடிய காமக்கண்ணியார்
நீர் அற்றுப்போவதை அறியாத நிலத்தோடு ஒன்றி நிற்கும்
கரிய பூங்கொத்துக்களையுடைய நொச்சியின் கண்ணுக்கு நிறைவான நிறமுடைய தழையை,
மெல்லிய அணிகலன்கள் அணிந்த பெண்கள் தம் அழகான அகன்ற இடையில்
தழையுடையாக அணிவதையும் கண்டோம். இப்பொழுது,
அச்சம்தரும் குருதியில் கலந்து, உருமாறி,
துண்டிக்கப்பட்டுக் கிடந்த நொச்சி மாலையை ஊன்துண்டு என்று கருதிப்
பருந்து ஒன்று கவர்ந்துகொண்டு உயரே எழுவதை யாம் கண்டோம்.
வீரத்தை விரும்பும் ஆண்மகன் ஒருவன் அணிந்திருப்பதால்.

# 272 மோசி சாத்தனார்
மணிகளைக் கொத்துக்கொத்தாய்க் கோத்துவைத்தாற் போன்ற கரிய பூங்கொத்துக்களையுடைய நொச்சியே!
பூக்கள் மலரும் பலவிதமான மரங்களுக்குள்ளும் நீதான் மிகுந்த
அன்பிற்குரிய நல்ல மரம், நீ ஒளிமிக்கதாய் இருக்கின்றாய்;
காவலையுடைய பெரிய மாளிகைகளில் காண்பதற்கு இனிமையாய் அழகு மிக்க
வளையல் அணிந்த இளமகளிர் இடுப்பில் தழையுடையாக இருப்பாய்;
பாதுகாவலுடைய மதிலில் நின்று பகைவர்களின் மாறுபாட்டை அழித்தலில்
கைவிடாது ஊரைக் காக்கும் வீரர்களின்
பெருமைக்குரிய தலையில் அணியப்படும் உரிமையும் உன்னுடையதாகும்.

# 273 எருமை வெளியனார்
குதிரை வரவில்லையே! குதிரை வரவில்லையே!
மற்ற வீரர்கள் அனைவருடைய குதிரைகளும் வந்தன. எம் வீட்டில் உள்ள
சிறிதளவே குடுமியுள்ள இளமகனைத் தந்த
என் கணவன் ஏறிச்சென்ற குதிரை வரவில்லையே!
இரண்டு பெரிய ஆறுகள் கூடும் பெரிய சந்திப்பில்
குறுக்கே நின்ற பெருமரம் போல்,
அவன் ஏறிச்சென்று போரிட்ட குதிரை சாய்ந்ததோ?

# 274 உலோச்சனார்
நீல நிறமுடைய கச்சையையும், பூவேலைப்பாடுகள் நிறைந்த ஆடையையும்,
மயில் தோகையால் தொடுக்கப்பட்ட தலைமாலையையும் உடைய பெரியோனாகிய வீரன்,
தன்னைக் கொல்ல வந்த யானையின் நெற்றியில் வேலைச் செலுத்தி, இப்பொழுது,
தன் உயிரையும் செலுத்திப் போரிடுவான் போல் தோன்றுகிறது; பகைவர்
தங்கள் வலக்கரங்களில் வேலை ஏந்தியவராய் யானைகளுடன் பரவி வர,
அவன் மீது வந்து தைத்த வேலைப் பிடுங்கி, அவர்களை இரு கைகளாலும் இறுகப் பற்றி,
தன் வலிமையால் உயரத் தூக்கி, நிலத்தில் மோதி, உயிர் நீங்கிய உடலைப் பற்றிக்கொண்டு நிற்கின்றான்.

# 275 ஒரூஉத்தனார்
வளையத் தொடுத்த மாலையைச் சூடுவதும், வளைத்துக் கட்டிய அலையலையான ஆடையை உடுத்துவதும்,
அரசன் விரும்புவதைக் கூறி அவனைத் தன் வசப்படுத்துவதும்
இவனுக்குப் பொருந்திவருகின்றன; மனவலிமையையுடன் போர்புரியும்
போர்க்களத்தின் மையப்பகுதியினர் அலறக் கூட்டமான படையைப் பிளந்துகொண்டு, தன்னுடைய
நன்கு செய்யப்பட்ட, சிறந்த வேலின் இலைமுகத்தைத் தான் செல்லும் திசைநோக்கி ஏந்தி,
“இவனை இங்கே தடுத்துநிறுத்துங்கள், தடுத்துநிறுத்துங்கள்.” என்று பகைவர் கூற, அதை மதியாமல்
கால் சங்கிலியை இழுத்துச்செல்லும் யானைபோல், இறந்த வீரர்களின் குடல்கள் காலைத் தடுக்க,
தன் கன்றை விரும்பும் பசுவைப் போல்
பகைவரின் முன்னணிப் படையை எதிர்த்து அவரால் சூழப்பட்டிருக்கும் தன் தோழனைக் காக்க வருகிறான்.

# 276 மதுரை பூதன் இளநாகனார்
நல்ல மணமுள்ள பொருள்களைத் துறந்த, நரைத்த வெண்மையான கூந்தலையும்,
இரவமரத்தின் விதைபோன்ற சுருங்கிய கண்ணையுடைய வற்றிய முலையையும் உடைய,
செம்மையான பண்புடைய முதியவளுடைய அன்புச் சிறுவன்,
இளமைப் பான்மையையுடைய இடைக்குலப் பெண் ஒருத்தி தன் வளமையான நகத்தால் தெளித்த
ஒரு குடப்பாலுக்குச் சிறிதளவு உறை போலப்
பகைவரின் படைக்குத் தானே துன்பம் எல்லாம் தருபவன் ஆனான்.

# 277 பூங்கணுத்திரையார்
மீன் உண்ணும் கொக்கின் இறகு போன்ற
வெண்மையான, நரைத்த கூந்தலையுடைய முதிய தாய், தன் சிறுவன்
யானையைக் கொன்று தானும் வீழ்ந்தான் என்ற செய்தியைக் கேட்டவுடன் அடைந்த மகிழ்ச்சி,
அவள் அவனைப் பெற்றபோது அடைந்த மகிழ்ச்சியைவிடப் பெரிது; அவள் வடித்த மகிழ்ச்சிக் கண்ணீர்த்துளிகள்
வலிய கழையாய் அசைகின்ற மூங்கிலில்
மழை பெய்யும்போது தொங்கிக்கொண்டு சொட்டும் மழைத்துளிகளைவிட அதிகமானவை.

# 278 காக்கைபாடினியார் நச்செள்ளையார்
நரம்புகள் புடைத்து வற்றி உலர்ந்த மெலிந்த தோள்களையும்,
தாமரை இலை போன்ற அடிவயிற்றையும் உடைய முதியவளிடம், அவள் மகன்
பகைவரின் படையைக் கண்டு நிலைகுலைந்து, புறமுதுகு காட்டி இறந்தான் என்று பலரும் கூற,
கடும் போரைக் கண்டு அஞ்சி என் மகன் தோற்றோடி இறந்தது உண்மையானால், அவன் பால் உண்ட என்
முலைகளை அறுத்திடுவேன் நான் என்று சினந்து,
கையிலேந்திய வாளோடு சென்று, போர்க்களத்தில், இறந்து கிடந்த பிணங்களைப் புரட்டிப் புரட்டிப் பார்த்துச்
சிவந்த போர்க்களம் முழுவதும் தன் மகனின் உடலைத் தேடியவள். சிதைந்து வேறு வேறாக
வெட்டுப்பட்டு அவன் உடல் கிடப்பதைக் கண்டு,
அவனைப் பெற்றபோது அடைந்ததைவிட பெருமகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.

# 279 ஒக்கூர் மாசாத்தியார்
இவளது சிந்தை கெடுக; இவளது துணிவு மிகவும் கடுமையானது.
முதுமையான மறக்குலப் பெண் என்று சொன்னால் அதற்கு இவள் தகுதியானவள்.
முந்தாநாள் நடைபெற்ற போரில், இவளுடைய தந்தை,
யானையைக் கொன்று தானும் வீழ்ந்து மாண்டான்;
நேற்று நடைபெற்ற போரில், இவள் கணவன்
ஆநிரைகளைக் கவர்ந்து செல்வோரைக் குறுக்கிட்டுத்தடுத்து அப் போரில் இறந்தான்;
இன்றும் ஒலிக்கிற போர்ப்பறை கேட்டு, மறப் புகழ் மேல் விருப்பம்கொண்டு அறிவு மயங்கி
வேலினைக் கையில் கொடுத்து, வெண்ணிற ஆடையை எடுத்து விரித்து, இடுப்பில் உடுத்தி,
பரட்டை மயிர்க் குடுமியில் எண்ணெய் தடவி,
இந்த ஒரு மகனைத் தவிர வேறு மகன் இல்லாதவள்
“போர்க்களத்தை நோக்கிச் செல்க” என்று அனுப்பினாள்.

# 280 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்
என் கணவனின் மார்பில் புண்ணும் கடுமையானதாக இருக்கிறது;
நடுப்பகலில் வந்து வண்டுகளும் மொய்த்து ஒலிக்கின்றன;
என்னுடைய பெரிய மாளிகைப் பிரகாரங்களின் விளக்குகள் நின்று எரியாமல் அவிந்துவிடுகின்றன;
அவன் அருகிருந்து உறங்காத என் கண்கள் உறக்கத்தை விரும்புகின்றன;
அச்சத்தைத் தரும் கூகை தன் குரலால் அலறுகிறது;
நெல்லும் நீரும் சொரிந்து விரிச்சி கேட்கும்
செம்மைப்பண்புள்ள முதிய பெண்டிரின் சொற்களிலும் முழுமை இல்லை;
துடியனே! பாணனே! பாடுவதில் வல்ல விறலியே!
நீங்கள் என்ன ஆவீர்களோ? நீங்கள் இரங்கத்தக்கவர்கள்; உங்களுக்கும்
இவ்விடத்து வாழும் வாழ்க்கையோ அரிது; நானும்
நீராடிய பிறகு மொட்டைத் தலையில் இருந்து தெளிந்த நீர் ஒழுக,
முன்பு இளமைக் காலத்தில் உடுத்திய அழகிய மாறுபட்ட தழைமாலையாக விளங்கிய
சிறிய வெள்ளாம்பலில் உண்டாகும் அல்லியரிசியை உண்ணும்
அணிகலன்கள் அணியாத கைம்பெண்கள் போலத்
இனி வாழும் வகையை நினைத்து வருந்தி இங்கு நான் உயிர் வாழ்வது அதனினும் அரிது.

# 281 அரிசில் கிழார்
இனிய கனியைத் தரும் இரவமரத்தின் இலையோடு வேப்பிலையையும் சேர்த்து வீட்டில் செருகி,
வளைந்த தண்டையுடைய யாழோடு பலவகை இசைக்கருவிகளும் ஒலிக்க,
கையால் மெல்ல எடுத்து மைபோன்ற சாந்தைத் தலைவனின் புண்களில் மெழுகி,
வெண்சிறுகடுகுகளைத் தூவி, ஆம்பல் தண்டை ஊதி,
ஓசையைச் செய்யும் மணியை ஒலித்து, காஞ்சிப் பண்ணைப் பாடி,
நெடிய அரண்மனை பிரகாரங்களில் முழுதும் நல்ல மணமுள்ள புகையை எழுப்பி,
காப்போம்., வாருங்கள்! அன்புடைய தோழிகளே! 
வேந்தனுக்கு உண்டாகிய துன்பத்தைத் தான் தாங்கிய,
பூ வேலைப்பாடு அமைந்த கழல் பூண்ட பெருந்தகைக்கு உண்டாகிய புண்களை - (காப்போம்., வாருங்கள்!)

# 282 பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ
மார்பை வேல் ஊடுருவிச் செல்ல, இப்பெரிய உலகில்
செய்தற்கரிய கடமைகளைச் செய்த, மிகுந்த செயல் புரியும் சான்றோனாகிய மறவனை
எவ்விடத்து உள்ளான் என்று கேட்கின்றீரெனில்
தன்னை நோக்கி வரும் மாற்றார் படையை எதிர்கொள்ளக் கிளர்ந்தெழும் மாலையணிந்த மார்பைத்
தம் அரிய கடமைகளை நிறைவேற்றும் வகையில் பகைவர்கள் தாக்கியதால்,
அம்பு, வேல் ஆகியவை தைத்து அவன் உடல் தெரியாமல் போய், உயிரும் நீங்கியது;
போரிடும் பகைவர் பின்வாங்கித் தம் எதிர்ப்பு குலைந்து வலிமை தொலைதலால்,
காக்கக்கூடிய தன்மை இழந்து, உருத்தெரியாமல் சிதைந்து பலவேறு துண்டுகளாகிய
அவனுடைய கேடயம் கிடப்பதைத் தவிர, அவன் போர்க்களத்தில் கிடந்து ஒழியாமல்
நெடுந்தொலைவுக்கு விளங்கும் நல்ல புகழை நிறுவி,
நாவால் நல்லுரைகளைக் கூறும் புலவர்களின் வாயிலிருந்து வரும் செய்யுளில் உள்ளான்.

# 283 அடை நெடும் கல்வியார்
ஒளிபொருந்திய செங்குரலிக்கொடி நிறைந்த குளிர்ந்த நீர்நிலை கலங்க,
வாளைமீனை நீர்நாய் தனக்கு அன்றைய உணவாகப் பெற்று உண்டு,
உணவு இல்லாமல் அங்கே வாழும் பாம்புகளை வரால்மீன் எனக்கருதி மயங்கி
தன்னிடம் பகைகொள்ளும் முதலைகளோடு மாறிமாறிப் பகைகொண்டும் விலகியும் போகும்
அழும்பில் என்னும் ஊருக்குத் தலைவன், அடங்காதவனாக எதிர்நின்று போரிடுவான் என்று எண்ணி,
வெற்றியை விரும்பும் கோசருடைய அவைக்களத்திலும்
போர்க்களத்தின் நடுவிடமும் இல்லையாக ---------- தான் தோழன்பொருட்டு
ஆரக்கால்கள் சூழச் செருகப்பட்டுத் தோன்றும் குடம் போல, வேல் மார்பில் பாய்ந்து அழுத்தித் தங்க
தோழனின் உயிர் உடலிலிருந்து நீங்குவதற்கு ஊசலாடிக்கொண்டிருக்கும் அளவில், கோபங்கொண்டு
திண்ணையில் வைத்து விளையாடும் பாவையைத் திணிந்த மணலில் வைத்து விளையாடும்
மென்மையான தோள்களையுடைய மகளிர் மிகவும் பேணி வளர்க்கத்
துளிர்விட்டுத் தழைத்த நீண்ட பசிய இலைகளையுடைய
மணக்கும் தும்பைப் பூ மாலையை நெற்றியில் கட்டிக்கொண்டு போருக்குப் புறப்பட்டான்.

# 284 ஓரம் போகியார்
“விரைந்து வருக, விரைந்து வருக” என்று
வேந்தன் அனுப்பிய சிறந்த தூதுவர் ஆங்காங்கு சென்று தெரிவிக்க,
நூலால் தொடுக்கப்பட்ட மாலையைச் சூடிக்கொண்டு, காலால் நடந்து
தனியனாய் வந்த மறக்குடி மறவன்,
கடுமையான போரில் பகைவரை மேலே செல்லாதவாறு தடுத்து முன்னே சென்று வெட்டி வீழ்த்தின
யானையின் பிணத்தின் தந்தங்களை தன் வாளின் வளைவை நிமிர்த்தும் அமைப்பாகக் கொண்டு
வளைந்து கோணிய வாளை நிமிர்த்திக்கொண்டு
தன்னைக்கண்டு பயந்தோடிய பகைவனை, அவன் திருப்பிக்காட்டிய முதுகைக் கண்டு சிரிப்பான்.

# 285 அரிசில் கிழார்
பாசறையில் உள்ளவர்களே! பாசறையில் உள்ளவர்களே!
துடியனின் கையில் இருக்கிறது வேல்; அடியில் இணைக்கப்பட்ட
வளைந்த கரிய தண்டோடு, இனிய இசையை எழுப்பும் நரம்புகளுடன் கூடிய சிறிய யாழையுடைய
பாணனின் கையில் இருக்கிறது கேடயம்; கண்ணுக்கு இனியதாக
மிகவும் நெருக்கமாக அடுக்கிய மூட்டைகள் போல --------------------------------------
வாடிய மாலையைத் தலையில் அணிந்த தலைவன்,
வேந்தனுக்கு வேண்டிய செயல்களைச் செய்யும் அரிய அமைச்சர் போன்ற தலைமைவாய்ந்த சுற்றத்தாரோடு
நெடிய அரண்மனைக்கு வந்தானாக, பகைவர்கள் எய்த அம்புகள் மொய்த்த
வலிய வெள்ளிய தோள் ..........................................
நிலத்தைச் சேறாக்கும் குருதியைத் தலைவன் சொரிந்து, ஐயோ!
பகைவர்கள் சினத்துடன் எறிந்த நெடிய வேல் அவன் மார்பை ஊடுருவிப் புதைந்து நிற்க,
மாமிசம் படிந்த கழலுடன் நிலத்தில் வீழ்ந்தான்.
அவன் வீழ்ந்ததைக் கண்டு, அங்கிருந்த சான்றோரெல்லாம் புகழ, நாணித் தலைகுனிந்து
வணங்கினான், குருசிலாகிய அவன்; கதிர்கள் தம்முள் பின்னிக்கொண்டு
அசையும் கழனிகளையுடைய மருதநிலத்து ஊர்களைத் தவிர (முன்னே இரவலர்க்குக் கொடுத்துவிட்டதால்)
வறுமையுற்ற இரவலராகிய சுற்றத்தின் தலைவனுக்கு (எஞ்சிநின்ற) ஒரு
சாகுபடி செய்யக்கூடிய கரம்பை மண்ணுள்ள நிலமுள்ள சிறிய ஊரைப் பரிசாகக் கொடுத்தான்.” என்று - 

# 286 ஔவையார்
வெண்மையான நிறத்தையுடைய வெள்ளாட்டுக் கிடாய்கள் போலத்
தன்னைப் போன்ற இளைஞர்கள் பலர் இருக்கவும்,
அந்தப் பலருக்கும் மேலாக என் மகனுக்கு நீட்டித் தரப்பட்ட மண்டையிலுள்ள கள், என் மகனைக்
கால் இல்லாத கட்டிலாகிய பாடையில் கிடத்தி
தூய வெண்ணிறப் போர்வையால் இன்னும் போர்க்கவில்லையே.

# 287 சாத்தந்தையார்
துடிப் பறையை அடிக்கும் புலையனே!
குறுந்தடியால் பறையடிக்கும் பறையோனே!
கார்காலத்து மழைபோல் அம்புகள் உடம்பில் தைத்தாலும்,
வயல்களில் பிறழும் கெண்டை மீன்கள் போல வேற்படை வந்து பாய்ந்தாலும்,
பொன்னாலான நெற்றிப்பட்டம் அணிந்த தலைமை பொருந்திய யானைகள்
விளங்குகின்ற, வெண்மையான தந்தங்களின் நுனியை அமிழ்த்துக் குத்தினாலும்,
அஞ்சிப் புறமுதுகுகாட்டி ஓடாத பெருமைபொருந்திய வீரர்கள்
ஆழமான நீருடைய பொய்கையிலிருந்து கிளர்ந்தெழுந்த வாளைமீன்
நெல்வளமிக்க நீண்ட வீட்டின் புறத்தே நிறுத்தப்பட்ட நெற்கூட்டின் அடிப்பக்கத்தில் புரளும்
மருதநிலத்து ஊர்களைப் பெறுவதால் என்ன பயன்? வீரர்கள் போரில் இறந்தால்,
அவர்கள் குற்றமற்ற மகளிரை மணந்து மிகவும் இன்பத்தை
மேலுலகத்தில் அனுபவிப்பார்கள். அதனால்,
குறும்பு செய்யும் பகைவேந்தனுடைய படையின்
வரவை இங்கே இருந்து காண்பீராக.

# 288 கழாத்தலையார்
மண்ணைக் குத்தியதால் வரிவரியாகக் கோடுகள் உள்ள கூரிய கொம்பினையுடைய
தலைமை பொருந்திய நல்ல காளைகள் இரண்டைப் போரிடச் செய்து,
வெற்றிபெற்ற காளையின் தோலை உரித்து, மயிர் சீவாத அத்தோலால் போர்த்தப்பட்ட,
இறுக்கமாகக் கட்டப்பட்ட முரசு போர்க்களத்தின் நடுவே ஒலிக்க,
தடுத்தற்கரிய போர் நடந்த அப்போர்க்களத்தில் சினம் தோன்ற,
பகைவர் எறிந்த நெடிய வேல் வந்து பாய்ந்ததால் நாணமடைந்த நெஞ்சத்துடன்
அரிய செயலைச் செய்து மடிந்து வீழ்ந்தான்,
குருதியோடு ஏறியிறங்கும் அவனது மார்பைத்
தழுவவந்த அவன் மனைவியைத் தழுவவிடாமல் பருந்துகள் அவன் உடலை மொய்த்தன.

# 289 கழாத்தலையாரி
ஈரமுள்ள பருவம் மாறுவதற்குமுன் உழுவதற்கு உதவிசெய்தன என்றாலும்,
தனக்குள்ள பல எருதுகளிலும் நல்ல எருதுகளைத் தேர்வுசெய்யும்பொருட்டு
அவற்றை வெவ்வேறாக ஆராய்ந்து தேர்ந்தெடுக்கும் உழவனைனைப் போல,
பெருமைபெற்ற பழமையான குடியில் பிறந்த, வழிவழியாக வரும் நற்பண்புகளைக் காத்துவரும்
முதுகுடி மறவர்களுக்குள் தன்மேல் கொண்டிருக்கும் அன்பால்
தனக்காக முகந்து எடுத்துத் தந்த பசும்பொன்னாலான மண்டையிலுள்ள கள்ளை
“இவனுக்கு ஈக” என்று அரசன் அன்போடு கொடுத்துச் சிறப்பிப்பதைக் கண்டு வியப்பதை விடு;
கேட்பாயாக வாழ்க, பாணனே! பாசறையில்
இன்று போர்க்குரிய பூக்கள் வழங்கப்படுகின்றன என்று தெரிவிக்கும்
தோலை மடித்துப் போர்த்த வாயையுடைய தண்ணுமைப் பறையை இழிசினன் முழக்கும் ஓசையை -

# 290 ஔவையார்
”அரசே, முதலில் கள்ளை இவனுக்கு அளித்துப் பின்னர் நீ உண்பாயாக; சினத்துடன் செய்யும் போரையும்,
கூட்டமான யானைகளையும், நன்கு செய்யப்பட்ட தேர்களையும் உடைய தலைவனே!
உன் தந்தையின் தந்தைக்கு இவன் தந்தையின் தந்தை
போரினில் பகைவர்கள் எறிந்த வேல்களைக் கண்ணிமைக்காமல், தச்சனால்
ஆரக்கால்கள் செருகப்பட்ட வண்டியின் குடத்தைப் போல, தான் ஏற்று நின்று மாய்ந்தான்;
வீரத்துடன் போர்செய்து புகழ்பெற்ற வலிமையுடைய இவனும்,
மழை பெய்யும்பொழுது நம்மை அதனின்று காக்கும் பனையோலையால் செய்யப்பட்ட குடை போல
உன்னை நோக்கி வரும் வேல்களைத் தான் ஏற்றுத் தாங்குவான்.”

# 291 நெடுங்களத்து பரணர்
சிறுவர்களே! துடி அடிப்பவர்களே! பாடும் வல்லமைபெற்ற மக்களாகிய பாணர்களே!
தூய வெள்ளாடை உடுத்திய கரிய நிறமுடைய என் கணவனை நெருங்கியுள்ள
பெரிய பறவைக் கூட்டத்தின் ஆரவாரத்தை நீக்குவீர்களாக; நானும்
விளரிப் பண்ணைப் பாடிச் சுற்றிவந்து, வெள்ளை நிறமுள்ள நரிகள் நெருங்கவிடாமல் ஓட்டுவேன்;
என்னைப்போலவே வேந்தனும் பெரிதும் வருந்தி நடுங்கட்டும்;
எந்தப் பயனுமின்றி வேந்தனுக்காகச் சாக விரும்பும் என் தலைவனுக்கு, அவ்வேந்தன் தன் மார்பில் இருந்த
பல வடங்களோடு கூடிய பல மணிகள் கலந்த மாலையை அணிவித்து, என் கணவன் அணிந்திருந்த
ஒற்றைவட மாலையைத் தான் அணிந்துகொண்டான்.

# 292 விரிச்சியூர் நன்னாகனார்
”அரசனுக்குக் கொடுப்பதற்காக முகந்து எடுத்த இனிய குளிர்ந்த (விலையுயர்ந்த) மதுவை,
நாங்கள் அவனுக்குத் தகுதியான முறைப்படி தரம் குறைந்த கள்ளைக் கலந்து கொடுக்க, அதை மறுத்துத்
தன் குறிதவறாத வாளைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு எழுந்து நின்றான்” என்று
அவன் மீது சினம் கொள்ளாதீர்கள், ஆண்மையில் அவனைவிடக் குறைந்தவர்களே!
இங்கே எவ்வாறு வீரத்தோடு அவன் வாளைப் பற்றினானோ அதுபோல, போரிட வேண்டுமானால்
”எனக்குரிய முறை வரட்டும்.” என்று சொல்லாமல், விரைந்து
முன்னே எழுகின்ற பெரிய படையைத் தடுத்து விலக்கி
அங்கேயும் முதலில் நிற்கும் ஆண்மை உடையவன் அவன்.

# 293 நொச்சி நியமங்கிழார்
குத்துக்கோலுக்கும் அடங்காத யானையின் மேலே இருப்பவன்
அரணுக்கு வெளியில் போரிடும் பகைவரை எதிர்த்துப் போரிட வருமாறு அறையும் அழைப்புகான தண்ணுமை,
போருக்கு அஞ்சி நாணி இருக்கும் ஆண்களுக்காக ஒலிக்கும்; ஆதலால்
எங்களைக்காட்டிலும் தன்னுடைய மிகுந்த பொலிவு வாடிப்போக, இது போரிடலால் நேர்ந்தது என்று
பூவை விற்பதற்குப் போருக்குப் போகாதவர்கள் இருக்கும் வீடுகளுக்குப் போவாள் போலும்;
இரங்கத் தக்கவள், இந்தப் பூ விற்கும் பெண். (போருக்குச் சென்றவர்களின் வீட்டுப் பெண்கள் பூ அணிவதில்லை)

# 294 பெருந்தலை சாத்தனார்
வெண்மையான குடைபோலத் திகழும் திங்கள் வானத்தின் மேலிருந்து ஒளி வீசிக் கொண்டிருக்க,
வீரர்கள் ஒன்றாகத் தங்கியிருக்கும் கடல் போன்ற பாசறையிலிருந்து சென்று
புதிதாகச் செய்யப்பட்ட படைக்கருவிகளைக் கைக்கொண்ட கொலைத் தொழிலைச் செய்யும் வீரர்கள்
எதிர்ப்போர் நம்மவர் என்றும் பிறர் என்றும் வேறுபாடு பாராமல் கைகலந்து போர் செய்யும் போர்க்களத்தில்,
“உங்கள் அரசனின் பெருமையையும் உங்கள் புகழையும் தோன்றச்செய்து, உங்களுக்குள்
யாருக்கெல்லாம் வாழ்நாள் முடியப் போகிறதோ அவர்கள் என்னோடு போரிட வாருங்கள்.” என்று கூறி,
போரிட வந்தவர்களையெல்லாம் வென்று, ஒரு பக்கமாக நிற்க, 
பாம்பு உமிழ்ந்த மணியை எடுக்க எவரும் நெருங்காததைப் போல, எவரும் நெருங்கவில்லை.
வரிசையாக மாலையணிந்த மார்பையுடைய உன் கணவனை.

# 295 ஔவையார்
கடல் எழுந்தாற் போல் அமைந்துள்ள பெரிய பாசறையோடு கூடிய போர்க்களத்தின் நடுவில்,
தீயால் சூடாக்கிக் கூர்மையாகத் தீட்டிய வேலைப் பகைவர் மீது திருப்பி,
தன் படையை முன்னால் செலுத்தித் தானும் எழுந்து சென்று, அம்பும் வேலும் பாய்ச்சிப் போரிடும் போரில்
எதிர்த்து வரும் பகைவர் படையைப் பிளந்து, தான் போர் செய்வதற்கு இடமுண்டாகுமாறு குறுக்கிட்டுத் தடுத்து,
படைகளின் நடுவில் இருக்கும் போர்க்களத்தில், துண்டுபட்டு வேறு வேறாகக் கிடந்த,
சிறப்பிற்குரிய தன் மகனின் மற மாண்பைக் கண்டு, அன்பு மிகுந்து,
வற்றிய முலைகள் மீண்டும் பாலூறிச் சுரந்தன,
புறமுதுகு காட்டி ஓடாத கொள்கையையுடைய அந்த இளைஞனின் தாய்க்கு - 

# 296 வெள்ளை மாளர்  - வெள்ளை மாறனார்
வேப்ப மரத்தின் கிளைகளை ஒடிக்கவும், காஞ்சிப் பண் பாடவும்,
நெய்யுடைய கையோடு வெண்சிறுகடுகைப் புகைக்கவும் என்று
எல்லா வீடுகளும் ஆரவாரமாக இருக்கின்றன;
பகை வேந்தனைச் சினந்து அவனை வீழ்த்தாமல் மீளேன் என்று இவன் போர் புரிகிறான் போலும்;
அதனால்தான் நெடுந்தகையாகிய இவனின் தேர் காலம் தாழ்த்தி வந்தது.

# 297
மிகுந்த நீரில் இருக்க விரும்பும் மெதுவான நடையையுடைய எருமையின்
பெரிய கொம்பு போன்ற நெடிய முற்றிய நெற்றுக்களையுடைய
பச்சைப் பயறு நீக்கப்பட்ட தோட்டைத் திரட்சியான படுக்கையாகக் கொண்டு
கன்றுடன் கூடிய காட்டுப்பசு உறங்கும் சிறிய ஊர்களைக்
கொடையாகக் கொள்வதை விரும்பமாட்டோம்; நாரால் வடிக்கப்பட்டு
பூக்களையிட்டு முதிரவைத்த சாடியிலுள்ள கள்ளை வாழ்த்தி,
நீரின் பக்கத்தே பொருந்தி காட்டுக்கோழிகள் முட்டையிடும்
மருதநிலத்தூர்களைப் பெறுவதும் உரியதாகும், கூர்மையான நுனியையுடைய
நீண்ட வேல் தைத்த மார்புடன்
மடல் நிறைந்த வலிய பனைமரம்போல் நிற்கும் வீரர்க்கு.

# 298 - ஆவியார்
முன்பெல்லாம், எங்களுக்குக் களிப்பை மிகுதியாகத் தரும் தரம் குறைந்த கலங்கிய கள்ளைக் கொடுப்பான்; தான்
களிப்பைக் குறைவாக அளிக்கும் தரம் மிகுந்த தெளிந்த கள்ளை உண்பான்; மிகவும்
அன்பில்லாதவனாகிவிட்டான் எம் அரசன் இப்பொழுது;
பகைவருடைய கைப்பற்றுவதற்கு அரிய அரணைச் சூழ்ந்து போரிடும் நேரத்தில்,
வாயை மடித்துச் சீழ்க்கையடித்து ஒலியெழுப்பி “நீ முந்து” என்று எங்களை ஏவுவதில்லை. 

# 299 பொன் முடியார்
பருத்தியை வேலியாகக் கொண்ட சிறிய ஊரின் மன்னனுடைய,
உழுந்தின் சக்கையைத் தின்று வளர்ந்த தளர்ந்த நடையையுடைய குதிரைகள்
கடல்நீரைப் பிளந்துகொண்டு விரையும் தோணியைப் போலப் பகைவரின் படையைப் பிளந்துகொண்டு செல்ல,
நெய்யூற்றி மிதித்துச் செய்த உணவை உண்ட, ஒழுங்காகக் கத்திரிக்கப்பட்ட பிடரியையுடைய,
மருதநிலத்தூர்களையுடைய பெருவேந்தனின் மாலைகள் அணிந்த குதிரைகள்
தெய்வத்தன்மை வாய்ந்த முருகன் கோட்டத்தில்,
கலன்களைத் தொடாத விலக்குடைய மகளிரைப் போல அஞ்சிப் பின்னிட்டு நின்றன.

# 300 அரிசில் கிழார்
“கேடயம் தா; கேடயம் தா” என்று கேட்கிறாயே! கேடயம் மட்டுமல்லாமல்
பெரும்பாறையின் பின்னால் மறைந்துகொண்டாலும் நீ தப்ப மாட்டாய்;
நேற்று, பகற்பொழுதில் நீ கொன்றவனின் தம்பி,
அகலில் இட்ட குன்றிமணி போல் சுழலும் கண்களையுடையவனாய்
பெரிய ஊரில், காய்ச்சிய கள்ளைப் பெறுவதற்கு,
வீட்டில் புகுந்து, கள்ளை முகக்கும் கலயத்தைத் தேடுவதுபோல் உன்னைத் தேடுகிறான்.”

# 301 ஆவூர் மூலங்கிழார்
பல சான்றோர்களே! பல சான்றோர்களே!
மணமாகாத பெண்ணின் கூந்தல் பிற ஆடவரால் தீண்டப்படாதவாறு போல,
போர் கருதி எழுப்பப்பட்ட கடத்தற்கரிய முள்வேலி சூழ்ந்த
ஆரவாரம் மிகுந்த பாசறையில் உள்ள பல சான்றோர்களே!
முரசு முழங்கும் படையையுடைய உங்கள் அரசனையும் காத்துக்கொள்ளுங்கள்;
ஒளிர்கின்ற உயர்ந்த கொம்புகளையுடைய உங்கள் யானைகளையும் நன்கு பாதுகாத்துக்கொள்ளுங்கள்;
எத்தனை நாட்கள் உங்கள் போர் இங்கே நடைபெறுமோ அத்தனை நாட்களும்
தன்மேல் படையெறிந்து போரிடாதவருடன் போரிடுவது எங்கே உண்டு? தன்மேல் படையெறிந்தோரையும்
தகுதியில்லாதவராக இருந்தால் எங்கள் அரசன் எதிர்சென்று போர்செய்ய மாட்டான்; அதனால்,
அவன் கருதியதை அறிந்தவர் உங்களுள் யார்?
உங்கள் படையில் பலர் இருப்பதாக எண்ணிச் செருக்குடன் இகழ்வதைத் தவிர்க; இதோ பாருங்கள்!
நிலத்தை அடியிட்டு அளப்பதைப்போல மிகக் குறுகிய வழியிலும் நில்லாது
மிக விரைவாக ஒடும் குதிரையின் பண்புகளைப் பாராட்டி,
இரவுப்பொழுது வந்ததால், தன் பாசறைக்குச் சென்றிருக்கிறான்; மிகுந்த ஆரவாரத்துடன்
உங்கள் வேந்தன் ஏறிவரும் யானையைத் தாக்குவதற்கு அல்லாமல்
தன்னுடைய ஒளிவிடும் இலைவடிவில் அமைந்த வேலை எங்கள் அரசன் தன் கையில் எடுக்க மாட்டான்.

# 302 வெறிபாடிய காம கண்ணியார்-காம கணியார் எனவும் பாடம்
வளைத்த மூங்கில் விடுபட்டதும் கிளர்ந்து எழுவது போல ஓடி
தாவித் துள்ளித் திரிந்தன குதிரைகள்; பூக்களும்
ஒளிரும் அணிகலன்களை அணிந்த மகளிரின் கூந்தலில் இடங்கொண்டன;
நரந்தம் பூவால் பலவடங்களாகத் தொடுக்கப்பட்ட மாலை சுற்றப்பட்ட,
மென்மையாக அமைந்த தாளத்திற்கேற்ப வளைந்த, தண்டையுடைய சிறிய யாழினுடைய
கைவிரலால் இசைக்கும் நரம்புகளை மீட்டி இசையெழுப்பும் பாணர்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்டன -
குறுகிய வழிகளையுடைய, சாகுபடி செய்யக் கூடிய நிலங்கள் உள்ள சிற்றூர்கள்;
தன்னைப் பகைத்துப் பார்க்கும் பகைவரைக் கொல்லும் காளை போன்ற வீரன் ஒருவன் ஊக்கத்தோடு
தன் வேலால் கொன்ற களிறுகளை ஒவ்வொன்றாக எண்ணிப் பார்த்தால்,
வானத்தில் ஊர்ந்து செல்லும் ஆகாயத்து மீன்களும்
குளிர்ந்த மழைத்துளிகளும் அவற்றுக்கு உறைபோடக்கூடக் காணாது.

# 303 எருமை வெளியனார்
நிலம் பின்னோக்கிப் போவது போலக் குளம்பை ஊன்றிக்
காண்போரின் நெஞ்சைக் கலங்கடிக்கும் வகையில் சுழன்று வரும் குதிரை மேல் வரும்,
தன்னை இகழும் பகைவரைக் கொல்லும் காளை போன்றவன், தனது கூரிய,
கொடிய வலிமை பெற்ற வேலால் எதிர்த்தவர்களின் மார்பைக் குத்திப் புண் செய்யுமாறு
ஆட்டிக்கொண்டு காண வருகின்றான்; நேற்று,
புகழ் மிக்க சிறப்பினையுடைய வேந்தர்களின் கண்முன்னே,
கரையை மோதும் கடலைப் பிளந்து செல்லும் படகைப் போல் பகைவர் படையைப் பிளந்து, அவர்களுடைய
பெரிய தலையையுடைய இளம் பெண்யனைகள் தனிமையுற்று வருந்துமாறு,
ஒளிரும் கொம்புகளையுடைய களிறுகளை கொன்ற என்னை - (காண வருகின்றான்)

# 304 அரிசில்கிழார்
வளைந்த காதணிகளை அணிந்த மகளிர் மாலை சூட்ட,
நடுங்கவைக்கும் குளிரைப் போக்குவதற்காக நாரால் வடிகட்டப்பட்ட மதுவைக் குடித்து,
காற்றின் விரைவையும் கடந்து செல்லும் மிகுந்த ஓட்டத்தையுடைய குதிரைகளைப்
போருக்குத் தகுந்தவையாக ஆயத்தம் செய்வதற்கு நீ விரைந்கொண்டிருக்கிறாய்; ”நேற்று,
என் அண்ணனைக் கொன்றவனோடும் அவன் தம்பியோடும் ஒருசேர
நாளை போர்புரிவேன்” என்று கூறி
சிறிதளவும் வயிற்றுக்கு உணவு எடுத்துக்கொள்ளாமல், பல குதிரைகளைப்
பெரிதும் ஆராய்கின்றாய் என்று கூறுகிறார்கள், அதைக் கேள்விப்பட்டு,
வெற்றியை உண்டாக்கும் முரசையும் வெல்லும் போரையும் உடைய பகைவேந்தனின்
விளங்கும் பெரிய பாசறையில் உள்ளவர்கள் நடுங்குகின்றார்கள்,
உன் சொல்லும் செயலும் வேறு வேறல்ல என்பதை எண்ணி 

# 305 மதுரை வேளாசான்
பசலைக் கொடி போல வாடி மெலிந்த இடையையும்
வருத்தத்தால் ஊர்ந்து செல்வது போன்ற நடையையும் உடை ய இளம் பார்ப்பனன் ஒருவன்,
இரவில் வந்து, நில்லாமல் உள்ளே சென்று
சொல்லிய சொற்களோ சிலவே. அதன் விளைவாக,
மதில்மேல் சாத்திய ஏணியையும், கதவுக்கு வலிமை சேர்ப்பதற்காக வைத்திருந்த சீப்பையும் நீக்கி,
சிறப்பாகப் போர்புரியும் யானைகள் அணிந்திருந்த மணிகளையும் களைந்துவிட்டனர்..

# 306 அள்ளூர் நன் முல்லையார்
முள்ளையுடைய கழற்கொடிகளாலாகிய வேலி சூழ்ந்த, யானைகள் புகுந்து உழக்குதலால் கலங்கிச் சேறாகி, 
உண்ணும் நீர் சிறிதளவே உள்ள நீர்த்துறையையும், அழகிய சிறுகுடிகளையுமுடைய சிற்றூரில் வாழும்,
தழைத்த மெல்லிய கூந்தலையும் ஒளி பொருந்திய நெற்றியையும் உடைய பெண் ஒருத்தி,
நாளும் தவறாமல் தன் முன்னோர்களின் நடுகல்லைத் தொழுது வழிபட்டாள்,
”விருந்தினரை எதிர்கொள்ளப்பெறுவேனாக நான், என் கணவனும்
------------ ------------------ வேந்தனோடு
பிற நாடுகளை வென்று பொருள் பெற உதவும் சிறந்த பகையை அடைவானாகுக” என்று -

# 307
எமக்குப் பற்றாகிய எம் தலைவன் எங்கு இருக்கிறானோ?
மலை போன்ற யானையைக் கொன்று அதனோடு அவனும் இறந்தான்;
அவன் அயலான் போலத் தோன்றுகிறான் அங்கே அவனைப் பார்! 
வேனிற் காலத்தில் வரிகளையுடைய அணிலின் வாலைப் போல்,
காட்டு ஊகம் புல்லிலிருந்து உதிர்ந்த பழைய பூக்கள்
வரிவரியாகப் பெரிய தலைமயிரில் உள்ள சுருள்களில் தங்குவதால்,
நீரும் புல்லும் கொடாமல், உப்பு வணிகர்கள் 
யாருமில்லாத ஓரிடத்தில், முடமாகியதால் கைவிட்டுப்போன
வாழும் திறனற்ற பெரிய எருது தன்னருகே உள்ளதை எல்லாம் தின்று முடிப்பதைப்போல், பகைவர்களின்
உயிர்களை எல்லாம் கவர்வான்; அதைக் கண்டு
மிகுந்த சினம் கொண்ட யானையையுடைய வேந்தனும், இக்களத்தில்
இறப்பதைவிடச் சிறந்த செயல் வேறு யாதும் இல்லை என்று கருதியும்,
புலவர் பாடும் பாடலை வேறுவகையால் பெறுவதற்குரிய அருமையை நினைத்தும்,
தன் உயிர் மேல் ஆசையின்றி வீழ்ந்து பெருமையுடையவன் ஆயினான்.

# 308 கோவூர் கிழார்
பொன்னை உருக்கி வார்த்ததைப் போன்ற முறுக்கு அடங்கிய நரம்புகளையும்,
மின்னல் போன்ற தோல் போர்வையையும், வண்டிசை போன்ற இசையையும் உடைய சிறிய யாழை இசைக்கும்
புலமை நிறைந்த, கேட்பவர்களின் நெஞ்சில் விருப்பத்தை எழுப்பும் பாணனே!
சிற்றூர் மன்னனின் சிறிய இலைகளையுடைய வேல்,
பெருவேந்தன் ஊர்ந்துவந்த யானையின் உயர்ந்த நெற்றியில் பாய்ந்து தங்கியது;
பெருவேந்தன் சினத்துடன் எறிந்த வேல் என் கணவனுடைய
சந்தனம் பூசிய மார்பில் தைத்து ஊடுருவிச் சென்றது;
மார்பில் ஊடுருவிய ஒளி விளங்கும் வேலைப் பிடுங்கிக் கையில் ஏந்தி, மிக்க வலிமையுடைய நம் தலைவன்
ஓங்கி எறிந்தபோது. பகைவேந்தனின்
சிறிய தலையையுடைய இளம் பெண்யானைகள் நாணுமாறு
களிறுகளெல்லாம் புறங்கொடுத்து ஓடின.

# 309 மதுரை இளங்கண்ணி கௌசிகனார்
இரும்பாலாகிய வேல், வாள் முதலிய படைக்கருவிகளின் நுனி மழுங்குமாறு கொன்று, பகைவரைப்
போரில் வெல்லுதல் மற்ற எல்லா வீரர்களுக்கும் எளிதாகும்;
நல்லபாம்பு வாழும் புற்றுப் போலவும்,
கண்டாரைக் கொல்லும் காளை திரியும் பொதுவிடம் போலவும்,
வெல்லுதற்கு அரிய வலிமையுடைய பகைவர், இவன் பாசறையில்
உள்ளான் எனக் கேட்டு நெஞ்சம் நடுங்கும்படியான சிறந்த புகழ்,
வெற்றி மிக்க நெடிய வேலினையுடைய நம் தலைவனிடம் மட்டுமே உள்ளது.

# 310 பொன்முடியார்
இளையோனாக இருந்தபொழுது, பாலை ஊட்டினாலும் உண்ணமாட்டானாதலின்
சினம் கொள்ளாமல் சினம் கொண்டதுபோல் நடித்து ஓங்கிய சிறுகோலுக்கு அஞ்சியவனோடு
கவலைகொண்டு வருந்தும் மனமே! இப்பொழுது,
புள்ளிகள் பொருந்திய நெற்றியையுடைய யானைகளைக் கொன்றும் அவ்வளவில் நில்லாதவனாக,
இவன் முன்னாள் போரில் இறந்த வீரனின் மகன் என்பதற்கேற்ப,
மார்பில் புண்படுத்தி நிற்கும் அம்பைச் சுட்டிக்காட்டியபொழுது,‘அதை நான் அறியேன்' என்று கூறினான்,
குதிரையின் பிடரிமயிர் போன்ற குடுமியுடன்,
கேடயத்தின்மேல் விழுந்து கிடக்கும் குறுந்தாடிக்காரன்.

# 311 ஔவையார்
களர்நிலத்தில் உள்ள கிணற்றைத் தோண்டி, நாள்தோறும்
வண்ணாத்தி துவைத்து வெளுத்த தூய ஆடை
அழுக்குப் படிய, சாணப்பொடி பரவிக்கிடக்கும் தெருவில் அமர்ந்திருந்து,
பலரின் குறைகளை விசாரித்துத் தீர்த்துவைத்த மலர்மாலை அணிந்த தலைவனுக்கு
ஒருவரும் இல்லாமற்போய்விட்டார்களே! போர்க்களத்தில் 
சிறப்பு மிகுந்த சிவந்த கண்களில் புகையெழ நோக்கி, ஒரு
கேடகத்தைக் கொண்டு அவனை மறைத்து நிற்கும் பெருந்தன்மையுடையவன் - (ஒருவரும் இல்லை மாதோ)

# 312 பொன்முடியார்
மகனைப் பெற்று வளர்த்துப் பாதுகாத்தல் என் தலையாய கடமை;
அவனை நற்பண்புகள் நிறையப் பெற்றவனாக்குதல் அவன் தந்தையின் கடமை;
அவனுக்குத் தேவையான வேலை உருவாக்கிக் கொடுத்தல் கொல்லரின் கடமை;
அவனுக்கு நல்லொழுக்கத்தைக் கற்பிப்பது அரசனின் கடமை;
ஓளியுடன் விளங்கும் வாளைக் கையில் ஏந்தித் தடுத்தற்கரிய போரைச் செய்து,
பகைவரின் யானைகளைக் கொன்று வெற்றியுடன் திரும்புவது அந்த இளங்காளையின் கடமை.

# 313 மாங்குடி மருதனார்
பல வழிகள் நிறைந்துள்ள நாட்டையுடைய பெரிய வலிமை மிக்க தலைவன்.
கையில் பொருள் யாதொன்றும் உடையவன் இல்லையெனினும், பொருளை விரும்பி
அவனைக் காணச் சென்ற இரவலர்,
யானைகளுடன் நெடிய தேர்களையும் விரும்பிக் கேட்டாலும் தருகின்ற கடமையையுடையவன்,
உப்பை வண்டிகளில் சுமந்து செல்லும் உப்பு வணிகர்களின் காட்டினில் இருக்கும்
கழிநீர் வந்து மோதும் குன்று போல் குவிந்திருக்கும் உப்பினைப் போன்றதாய் (அள்ள அள்ள உற்பத்தியாகும்)
இகழ்ச்சிக்கு உரியது அன்று அவன் உள்ளத்தில் எழும் எண்ணம்.

# 314 ஐயூர் முடவனார்
இல்லத்திற்கு விளக்குப் போல் விளங்கும் ஒளி பொருந்திய நெற்றியையுடைய பெண்ணின் கணவன்;
போரில் தன் படைக்கு எல்லையாக நின்று காக்கும் வெற்றி பொருந்திய வேலையுடைய நெடுந்தகை;
நடுகற்கள் விளங்கும் சருகுகள் நிறைந்த பாழிடங்களையும்,
சிறிய கொட்டைகளையுடைய நெல்லி மரங்களையும் உடைய சிறிய ஊரில் வாழும்
குடிமக்களில் அவனும் ஒருவன்; தானே கொடியை உயர்த்திக்
கட்டுக்கடங்காது வரும் பகைப்படையை
அணைபோலத் தடுத்து நிறுத்துபவனும் அவனே - தனது அரசனுக்குத் துன்பம் வந்தால்,

# 315 ஔவையார்

மிகுதியாக உணவு உடையவனாயின் பரிசிலர்க்குக் கொடுத்து எஞ்சியதை உண்ணுபவன்;
தான் கொடுக்கக் கடமைப்பட்டிருக்கிறவர்களுக்குக் கொடுப்பதைவிட இரவலர்க்கு அதிகமாகக் கொடுப்பான்;
அறிவில்லாதவர் மகிழக்கூடிய துணையாக இருப்பான்; நெடுமான் அஞ்சி
வீட்டுத் தாழ்வாரத்தில் செருகப்பட்ட தீக்கடை கோல் போல்
தன் ஆற்றல் வெளியே தோன்றாமல் ஒடுங்கி இருப்பதிலும் வல்லவன்; மேலும் அதனைக்
கடையும்போது வெளிப்படும் சுடர்த் தீயைப் போல
வெளிப்படத் தோன்றுவதிலும் வல்லவன், தன் ஆற்றல் தோன்ற வேண்டுமிடத்தில்.

# 316 மதுரை கள்ளி கடையத்தன் வெண்ணாகனார்
தான் உண்ட கள்ளினை வாழ்த்தியவாறு,
செத்தைகள் நிறைந்த, பெருக்கித் தூய்மை செய்யப்படாத முற்றத்தில்
விடியற்காலத்துக் களிப்பினால் ஏற்பட்ட மயக்கத்தால் உறங்குகின்றானே
அவன் எம் தலைவன்; நாங்கள் அவனுடைய பாணர்கள்;
நேற்று, தன்னிடம் வந்த விருந்தினரைப் பேணுவதற்குத் தன்
பெரிய, பக்கத்தில் செருகியிருக்கும் பழமையான வாளை ஈடு வைத்தான். இன்று இந்தக்
கரிய தண்டையுடைய சிறிய யாழ் பணையம் ஆகும். இதனைவைத்துக்
கொடுப்பதற்கு அவன் ஒன்றும் இல்லாதவன் என்று எண்ணாமல், நீயும்
கொடிபோன்ற இடையையுடைய உன் பாடினி ஒளிவிடும் அணிகலன்களை அணிய,
கள்ளையுடைய கலங்களையுடைய நாங்கள் மகிழ்ச்சிகொள்ள,.
அவனிடம் சென்று விருந்து உண்டு, வாய் சிவந்து பின்பு வருக - 
சிறிய கண்களையுடைய யானையையுடைய பகைவேந்தன் போரில் விழுந்து இறந்ததினால்.

# 317 வேம்பற்றூர் குமரனார்
வெற்றி பயக்கும் வேல் ------------------------------வந்து,
முற்றத்தில் மிகுந்த களிப்புடன் கிடக்கும் இவனுக்கு,
படுப்பதற்குத் தோல் இருந்தாலும், பாய் இருந்தாலும்
அல்லது வேறு எது இருந்தாலும் விரைந்து கொடுப்பீர்களாக;
எமக்குப் பொருள்மேல் சென்ற விருப்பம் மீள ...................
............................... எங்களுக்கும், மற்றவர்களுக்கும்,
யாவருக்கும் கொடுத்துவிட்டு, (தனக்கு விரிக்கக்கூட இல்லாமல், வெறுந்தரையில்) துயிலை மேற்கொள்கிறான்.

# 318 பெருங்குன்றூர் கிழார்
பறித்த கீரை சமைக்கப் படாமல் வாடி வதங்க, கொண்டு வந்த விறகு உலர்ந்து கெட, (அரிசி இன்றி)
மயில் போன்ற சாயலும், கரிய நிறமும் உடைய அவன் மனைவியோடு
பசியால் வாடும் இப்பெருந்தகையின் ஊர் முழுதும்;
வீடுகளின் இறைப்பில் வாழும் பெண்குருவியின் துணையாகிய கரிய கழுத்தையுடைய ஆண்குருவி,
பாணர்களுடைய யாழ் நரம்பின் கோதுகளுடன், வலிமைமிக்க சிங்கத்தின்
கதிர் போல் விரிந்த பீலி போன்ற பிடரி மயிரும் சேர்த்துச் செய்த கூட்டில்,
பெரிய வயலில் விளைந்த நெல்லின் அரிசியைக் கொண்டுவந்து தின்று தன்
சிறிய முதுகுடைய பெட்டையோடு வாழும்
புதுவருவாய் உள்ளதாக இருக்கும் (இந்த ஊர்), வேந்தனுக்குத் துன்பம் வந்தால் -(அரிசி இன்றிப் பசியால் வாடும்)

# 319 ஆலங்குடி வங்கனார்
செம்மண் நிலத்தில், பள்ளத்திலே இருக்கும் கிணற்றைத் தோண்டியதால் உண்டாகிய
சிவந்த இடத்தில் சிறிதளவு ஊறிய நீரை முகந்துவைத்த, எங்கள் சிறிய வீட்டின்
முற்றத்தில் உள்ள பழைய அகன்ற வாயையுடைய சாடியின்
அடியில் கொஞ்சம் கிடக்கிறது; அது சிறிதும் குற்றமற்ற நல்ல நீர்;
படல் வேலியோடு கூடிய முற்றத்தில், உலர்ந்த தினையை வீசி,
புறாவும், காடையும், முழுவதும் கொத்தித்தின்ன என விடுத்து அவற்றைப் பிடித்துச்
சமைப்பதற்கு, இப்போது மாலை நேரம் கழிந்து இரவு வந்துவிட்டது. அதனால்,
முயலைச் சுட்டுச் சமைத்த கறியையாகிலும் தருகிறோம். எம் இல்லத்திற்குள் வந்து
இங்கே தங்குக, அறிவு முதிர்ந்த பாணனே!
வளைந்த கொம்புகளையுடைய காட்டுப் பசுவின், நடுங்கும் தலையையுடைய இளம் கன்றைப்
பரட்டைத்தலைச் சிறுவர்கள் தம்முடைய சிறுதேர்களில் கன்றுகளாகப் பூட்டி விளையாடும்
சிற்றூருக்குத் தலைவனான என் கணவன். நேற்றைய நாளில்,
வேந்தனின் கட்டளைப்படி போருக்குச் சென்றிருக்கிறான்; அவன் வந்ததும், உன்
மனைவிக்குப் பொன்மாலை அணிவித்து,
உனக்கு வாடாத பொற்றாமரைப் பூவைச் சூட்டுவான்.

# 320 வீரை வெளியனார்
வீட்டு முற்றத்தில் முன்னைக் கொடியும் முசுண்டைக் கொடியும் அடர்த்தியாகப் படர்ந்து இருந்ததால்
அங்குப் பந்தல் வேண்டாத அளவுக்குப் பலர் உறங்கக்கூடிய நிழலில்,
யானை வேட்டைக்காரன், நன்றாகத் தூங்கிக் கொண்டிருக்க,
விலங்குகளைப் பிடிப்பதற்காகக் கட்டிவைக்கப்படும் பார்வை இளம்பெண்மானைத் தழுவி, வேறு ஒரு
வேலை எதுவும் இல்லாத தனி ஆண்மான் புணர்ந்து மகிழ்ச்சியோடு விளையாடிக்கொண்டிருக்க,
மான்கள் புணர்ச்சி இன்பத்தை அனுபவிப்பதைக் கண்ட வேட்டுவனின் மனைவி,
கணவன் விழித்துக்கொள்வான் என்று அஞ்சியும், ஆண்மான்
பெண்மானை விட்டு விலகி ஓடிவிடும் என்று அஞ்சியும், சிறிதும்
வீட்டில் நடமாடாமல் இருக்க, கல்லென்று ஆரவாரித்து,
மான் தோலின் மேல் பரப்பி உலரவைத்த தினை அரிசியான தீனியைக் 
காட்டுக் கோழியோடு, காடையும் கவர்ந்து தின்று கொண்டிருக்க, அவற்றைப் பிடித்து,
சந்தனக் கட்டையால் மூட்டிய தீயில் சுட்ட ஆரல் மீனின் மணம் கமழ,
துண்டு துண்டாக அறுத்த நிறைந்த இறைச்சியைச் சமைத்து,
கரிய பெரிய சுற்றத்தாரோடே ஒன்றாகக் கூடியிருந்து இனிதே உண்டு
தங்கிச் செல்க பாணனே! குறையாமல்
வேந்தன் தனக்குத் தரும் சிறப்பான பெருஞ்செல்வத்தை என்றும் தன்பால் வரும் பரிசிலர்க்குக்
குறையாமல் கொடுக்கும் வள்ளல்தன்மையையும் 
புகழையும் உடைய நெடுந்தகை பாதுகாக்கும் இந்த ஊரில் - (தங்கிச் செல்க பாணனே!)

# 321 உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார்
புள்ளிகள் நிறைந்த முதுகையுடைய குறும்பூழ்ப் பெண்பறவையின் போர்புரிவதில் ஆற்றலுடைய சேவல்
மேல் தோல் நீக்கிய, இனிமை பொருந்திய வெண்ணிறமான எள்ளின்
முறத்தில் வைத்து உலர்த்தப்பட்ட காய்ச்சலை, தக்க சமயம் பார்த்துக் கவர்ந்து உண்டு, உடனே
வேனிற்காலத்தில் பூத்த கோங்குப் பூவின் கொட்டை போன்ற
வளைந்த அழகிய காதுகளையுடைய, வரப்பில் வாழும் எலியை விரட்ட,
அவ்வெலி தழைத்து விளங்கும் வரகின் உயர்ந்த இளங்கதிர்களில் மறைந்துகொள்ளுகின்ற
புன்செய் நாட்டில் உள்ளது, அங்குச் சென்று
பறித்துத் தின்னப்படும் பழம் பசந்து ..................... பாணனே! 
வாளால் வெட்டப்பட்டு வடுவுடன் விளங்கும் தலையையுடைய,
போரை விரும்பும் தலைவன் பாதுகாக்கும் ஊர்.- (புன்செய் நாட்டில் உள்ளது)

# 322 ஆவூர்கிழார்
நிலத்தை உழுததால் ஓய்ந்த நடையோடு செல்லும் காளையின் தலையில் நன்கு முளைத்த கொம்பு போல்,
பிளவுபட்ட முட்களையுடைய கள்ளி மரத்தின் பொரிந்த அடிப்பகுதியில் இருந்துகொண்டு,
புதிதாக அறுத்த வரகின் அடித்தாளில் மேயும் எலியைப் பிடிப்பதற்குத் தக்க சமயம் பார்க்கும்
சிறுவர்கள் தங்கள் கையில் வில்லை எடுத்துக்கொண்டு ஆரவாரம் செய்தால்,
அந்த ஒலியைக் கேட்ட, பெரிய கண்களையுடைய சிறிய முயல், கரிப்பிடித்த பாத்திரங்கள் உடையுமாறு
உருட்டித் தள்ளிவிட்டு வீட்டு முற்றத்தில் பாயும் புன்செய். நிலத்தில் உள்ளது -
கரும்பை ஆட்டும் ஆலைகள் ஒலியெழுப்பினால், அருகே உள்ள நீர்நிலைகளில்,
பெரிய கழுத்தையுடைய வாளைமீன்கள் துள்ளிப் பாயும்
வளமான மருதநிலத்து ஊர்களை ஆட்சி செய்யும் அரசர்களுக்குக்
கண்ணுறக்கம் இல்லாமல் செய்யும் வேலை உடையவனின் ஊர்.

# 323 ...............கிழார்
புலியிடம் சிக்கிக்கொண்டு இறந்த ஒரு காட்ட்ப்பசுவின் கன்றுக்குச்
சினம் இல்லாத முதிய பசு தன் கன்று எனச் சேர்த்துத் தன் பாலை உண்ணக்கொடுக்கும். 
.............................................. பரிசிலர்களுக்கு 
அவர் நினைத்ததை நினைத்தவாறு அளிக்கும், தனக்கென எதையும் வைத்துக் கொள்ளாத ஈகைக் குணமுடைய,
வெள்ளிய வேல் ஏந்திச் செய்யும் போர் இருந்தால், தன் ஒளி பொருந்திய வாளை,
உரல் போன்ற காலடிகளையுடைய யானையை வீழ்த்துவதற்கு அன்றி
உறையிலிருந்து எடுப்பதை அறியாத வேற்படையை உடைய, தலைவனின் ஊர்.

# 324 ஆலத்தூர் கிழார்
ஆண் காட்டுப் பூனையின் பார்வை போன்ற அஞ்சத்தக்க பார்வையையும், பெரிய தலையையும்,
பறவைகளின் ஊனைத் தின்பதால் புலால் நாற்றம் வீசும் மெல்லிய வாயையும் உடைய,
வெளுத்த வாயையுடைய வேட்டுவர்களின், ஒருவரை ஒருவர் நேசிக்கும் சிறுவர்கள்,
சிறிய இலையைக்கொண்ட உடைவேல் மரத்தின், உள்ளே துளையமைந்த வெண்ணிற முள்ளை,
ஊகம் புல்லின் சிறிய தண்டில் செருகிய அம்பை,
வளாரால் செய்யப்பட்ட வலிய வில்லில் வைத்து வளைவாக இழுத்து,
பருத்தி வேலியின் அடியில் தங்கியிருக்கும் எலியைக் குறிபார்க்கும்
புன்செய் நிலம் சூழ்ந்த அழகிய குடிகளை உடைய சிறிய ஊரில்,
குமிழம் பழத்தை உண்ணும் வெள்ளாடுகள் பின் வாய் வழியாக இட்ட
வெண்ணிறமுள்ள பிழுக்கைகள் பரந்து கிடக்கின்ற வளப்பமான தூண்கள் உள்ள பந்தலின் கீழ்,
இடையன் கொளுத்திய சிறிய தீயின் வெளிச்சத்தில்,
பாணர்களுடன் இருந்த, நாணமாகிய நற்பண்பு உள்ள தலைவன்,
வெற்றி பயக்கும் படையையுடைய வேந்தனுக்கு,
அவன் அல்லல்படும்போது தானும் அவனோடு சேர்ந்து அல்லல்படும் மனமறியக்கொண்ட உயிர்த் துணைவன்.

# 325 உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார்
பன்றிகளால் புழுதியாக்கப்பட்ட மேய்ச்சல் நிலத்தில்
புதிதாக வந்த பெரு மழை அவ்விடத்தில் குறைவாகப் பெய்து அவ்விடத்தைவிட்டு நீங்க,
பள்ளங்களில் தங்கிய சிறிதளவு நீரை, கன்றையுடைய பசு குடித்துவிட்டதால்,
அங்குள்ள மக்கள், சேற்றைத் தோண்டியதால் ஊறிய கலங்கலான நீரை
முறைவைத்துப் பகிர்ந்து உண்ணும் நிறைவில்லாத வாழ்க்கையையுடைய,
முள்ளம்பன்றியைக் கொல்லுகின்ற, சொல்லியதைச் சொல்லியவண்ணம் செய்து முடிக்கும் ஆடவர்கள்
அறுத்தெடுத்த உடும்பின் தசையை, ஒடுமரத்தின் வலிய கழிகளால் செய்யப்பட்ட படல் சார்த்திய
சிறிய வீட்டின் முற்றத்தில் எல்லாருக்கும் பகிர்ந்து கூறுபோடுவதற்காக,
நெருப்பில் வேகவைத்த கொழுத்த புலாலின் மணம்
தெருவெங்கும் கமழும் - வலிதாக எழுப்பப்பட்ட ஊர் மன்றத்தில் நிற்கும்
உலர்ந்த தலையையுடைய இலந்தை மரத்தின் அசையும் நிழலில்,
மெல்லிய தலையையுடைய இளஞ்சிறுவர்கள் அம்பெய்தி விளையாடும் - 
கடத்தற்கரிய காவற்காடுகள் உள்ள நாட்டில் உள்ளது, வெற்றி பயக்கும் வேலையுடைய
வேந்தன் தன் படையுடன் வந்தாலும் தாங்கக்கூடிய - 
குறையாத ஈகையையுடைய நெடுந்தகையாகிய தலைவனுடைய ஊர்,

# 326 தங்கால் பொற்கொல்லன் வெண்ணாகனார்
ஊரானது, பழைய வேலியடியில் பதுங்கியிருக்கும் மெத்தென்ற நடையுடைய காட்டுப்பூனையாகிய
இருளில் வந்து வருத்தும் பகைக்கு வெருண்ட இளம் பெட்டைக் கோழி
உயிர் நடுங்குவது போல் நடுக்கமடைந்து தொண்டை கிழியக் கத்த,
குச்சிகளையும், செத்தையையும் அகற்றுவதற்காக எழுந்த
நூல் நூற்கும் பெண்ணின் சிறிய விளக்கொளியில்,
முருக்கம் பூப் போன்ற கொண்டையையுடைய சேவற்கோழியைக் கண்டு அச்சம் தணியும்
கடத்தற்கரிய காவற்காடுகள் சூழ்ந்த இடத்தில் உள்ளது; இவ்வூர்த் தலைவனின் மனைவி,
வேடர்களின் சிறுவர்கள் நெடுந்தொலைவு செல்லாமல்
கொல்லையில் பிடித்துவந்த குறுகிய காலையுடைய உடும்பின்
தசையுடன் சேர்ந்த கொழுப்பை இட்டுச் சமைத்த தயிரோடு கூடிய கூழ்போன்ற உணவையும்,
புதிதாக வந்த வேறு நல்ல உணவுப் பொருட்களையும் பாணர்களோடு, ஒருசேர,
அவர்களோடு வந்த மற்ற விருந்தினர்களுக்கும் கொடுத்து உண்பிக்கும் விருப்பமுடையவள்; அவள் கணவனும்
கடத்தற்கரிய போர் அழியுமாறு தாக்கி, பெரும் போரில்
தலைமையையுடைய யானைகள் அணிந்திருந்த
பொன்னால் செய்யப்பட்ட நெற்றிப்பட்டம் முதலியவற்றை பெரும் பரிசிலாக வழங்குபவன்.

# 327
எருதுகளைப் பூட்டிப் போரடிக்காமல் இளைஞர்கள் காலால் மிதித்து எடுத்த,
சிறிதளவே விளைந்த வரகின் அற்பமான குவியலில்,
வளைத்துக்கொண்ட கடன்காரர்களுக்குக் கொடுத்தது போக எஞ்சியிருப்பதைப்
பசித்து வந்த பாணர்கள் உண்டு வெளியேறிய பிறகு,
சுற்றத்தாரின் வறுமையைக் களைவதற்காக, தன்னூரில் வாழும்
அற்ப மனிதர்களிடத்தில் அவரவர்க்குத் தகுந்தபடி பேசி
வரகைக் கடனாகக் கேட்டுப் பெறும் பெருந்தகை,
பெருவேந்தர்கள் படையெடுத்து வந்தால் எதிர்த்து நின்று வெற்றிகொள்ளும் வலிமையுடையவன்.

# 328
................. பொலிவற்ற இலைகளும் அடிப்பாகமும் உடைய மரங்கள் உள்ள முல்லை நிலத்தைச் சேர்ந்த
புன்செய் நிலங்களில் உள்ள சிற்றூர்களில் நெல் விளையாது;
அங்கு விளையும் வரகையும் தினையையும் ஆகிய உள்ளவை எல்லாம்
இரவலர்க்குக் கொடுத்ததால் அவை தீர்ந்து போயின;
.......................... பொருந்தினான்;
அத்தன்மை உடையவனாயினும் பாணனே! மிகவும்
கிண்ணத்தில் ஊற்றிவைத்த பாலில் உறையிடுவதற்காக வைத்திருந்த தயிரையும், தொடரிப் பழத்தையும்,
களாப் பழத்தின் புளிப்பைப் போலப் புளிப்பேறிய கள்ளையும் .........................
........................ வெந்து வாடிய கொழுத்த ஊன்துண்டுகளையும்,
அறுவடை செய்த வரகிலிருந்து எடுத்த அரிசியில் நெய்யிட்டுச் சமைத்துத்,
துடுப்பால் துழாவப்பட்ட களிப்பைத் தருகின்ற வெண் சோற்றை
உண்டு இனிது இருந்த பின்பு ...............................
............................. கொடுப்பான்;
தாளிமரத்தின் அடியில் நீளப் படர்ந்த, சிறிய மணமிக்க முன்னைக் கொடியை
முயல் வந்து தின்னும் முற்றத்தையுடைய
சிறிய ஊர்களையுடைய மன்னனைப் பாடிச் சென்றால்,

# 329 மதுரை அறுவை வாணிகன் இளவேட்டனார்
வீடுகளில் காய்ச்சப்படும் கள்ளை உடைய சில குடிகளே உள்ள சிற்றூரின்
பக்கத்தில், நடப்பட்ட நடுகல்லுக்கு, விடியற்காலையில் படையல் செய்து,
நல்ல நீரால் நீராட்டி, நெய்விளக்கு ஏற்றியதால் உண்டாகிய
மேகம் போன்ற கரிய புகை தெருவெல்லாம் மணக்கும்
அரிய முதன்மையான இடத்தையுடையதாய் இருந்தாலும், வரிகள் பொருந்திய கழுத்தையுடைய
பாம்பு வாழும் புற்றினைப் போன்றது; நாள்தோறும்,
செல்வந்தர்களுக்கு உண்டாகும் துன்பத்தைப் பாராமல், இரவலர்களுக்குக்
குறையாது கொடுக்கும் வள்ளல் தன்மை உடைய
புகழ் மிகுந்த பெருந்தகையால் பாதுகாக்கப்படும் ஊர்.

# 330 மதுரை கணக்காயனார்
தன் வேந்தனுடைய முன்னணிப் படை சிதைந்து அழியுமாறு, பகைவர் படை நெருக்கி மோதுவதால்,
உயர்த்திய வாளை வலக்கையில் பிடித்துக்கொண்டு, தான் ஒருவனாக
பகைவர் படை தன்னைக் கடந்து செல்லாமல் தடுப்பதால், இவன் பெருங்கடலுக்குக்
கரையைப் போன்றவன்; எப்போதும்,
தன்னைப் பாடிச் சென்ற பரிசிலர்களை மட்டுமல்லாமால், வருவாய்
வரி செலுத்துவதற்குக்கூடப் போதாத சிற்றூரில் வாழும் மக்களையும்
வழிவழியாகக் காத்து வரும் வள்ளல்தன்மையும் உடையவன்,

# 331 உறையூர் முதுகூத்தனார் உறையூர் முது கூற்றனார் எனவும் பாடம்
கல்லை உடைத்துக் கட்டிய கடும் உவர்நீர் உள்ள கிணறும்,
வில்லால் வேட்டையாடி வாழ்க்கை நடத்தும் மக்களும் உள்ள சிற்றூரின் மிகுந்த வலிமையுடைய தலைவன்.
மிகவும் வறுமையுற்றவனாயிருந்தாலும், குளிர் மிகுவதால்
இருள் மயங்கும் மாலை நேரத்தில் சிறிய தீக்கடைக் கோலால் கடைந்து தீ உண்டாக்கும்
வேறு தொழிலைக் கற்காத இடையனைப் போலத், தன் இல்லத்தில் இல்லாததைக் குறிப்பால் அறிந்து
அவ்வாறு இல்லாததை உண்டாக்கிக்கொள்ளவும் வல்லவன்; வீட்டில் இருப்பது
மிகவும் சிறிய அளவினதாயிருந்தாலும், மிகப் பலர் இருக்கிறார்களே என்று மனம் கலங்காதவளாய்
நீண்ட நெடிய பந்தலின் கீழ் அவர்களை இருத்தி உணவை முறையாக அளித்து உண்பிக்கும்
இல் வாழ்க்கையில் சிறந்த மகளிரைப் போல, கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப்
பரிசிலர்களின் தகுதியை அறிந்து கொடுக்கவும் வல்லவன்; செல்வம் மிகுதியாக இருந்தால்
நாட்டைக் காக்கும் பெருவேந்தர்களின் தலைவாயிலில் அளிக்கப்படும்
உயர்ந்த பலியாகிய வெண்மையான சோற்றைப் போல,
அள்ளித்தூவும் காலத்தில் பலரும் கொள்ளுமாறு வாரி வழங்கக் கூடியவன்.

# 332 விரியூர் கிழார்
பிறருடைய வேலைப் போல் அல்லாமல், இந்த ஊரைச் சார்ந்த
வீரனின் வேலோ மிகுந்த மதிப்பு உடையதாகும்.
அந்த வேலின் பெரிய இலைப்பகுதியில் புழுதியும் படிந்து, பல பொருள்களுக்கிடையில் கலந்து
குடிசையின் கூரையில் கிடந்தாலும் கிடக்கும்;
அந்த வேல், மாலை சூட்டப்பட்டு, மங்கல மகளிரின் இனிய குரலோடு,
பெரிய பையில் அமைந்த யாழின் இசையும் கலந்து இசைக்க,
தெளிந்த நீருள்ள குளங்களையும் தெருக்களையும் ஊர்வலமாக வந்து,
உலகம் முழுதும் உள்ள பகைவர்கள் கவலை கொள்ளும்படியாகச் செல்லவும் செல்லும், அங்கு
பெரிய கடல் போன்ற படையையுடைய வேந்தரின்
பெரிய யானைகளின் முகத்திலும் சென்று பாய்வதில் தப்பாதாகும்.

# 333
நீரில் விழுந்த மழையின் பெரிய துளியால் உண்டாகிய
குமிழி போலிருக்கும் கொட்டை போன்ற விழிகள் பொருந்திய கண்களையும்,
கரிய பிடரியையுமுடைய தலையையும், பெரிய காதுகளையுமுடைய சிறு முயல்
உள்ளூரில் உள்ள சிறிய புதர்களில் துள்ளி விளையாடும்
வளைகளையுடைய மன்றத்திற்குச் சென்றால்,
அங்குள்ளவர்கள் உண்ணுக என்று குறிப்புணர்ந்து உரைக்காத வருத்தமுடையதாயினும்
புலவர்களே, நீங்கள் அங்கே பெரிதும் தங்கிச் செல்க;
அவ்வாறு அங்குச் சென்றதினால் மனையவள் விரும்பி
வரகு, தினை ஆகிய இருப்பவை எல்லாம்
பரிசிலர்கள் உண்டதாலும், எடுத்துக்கொண்டதாலும் தீர்ந்து போக,
அம்மனைக்குரியவள், கைம்மாற்றுக் கடனாக உணவுப்பொருட்களைப் பெற இயலாமையால்,
காய்ந்த கதிராக இருக்கும் விதைத் தினையை உரலிலிட்டு இடித்துச் சமைத்துச் சோறுபோடுவாளேயன்றி
சிறிதும் இல்லாததைக்கூறி உணவின்றி உங்களை வறிதே போகவிடமாட்டாள்; தன் ஊரிலுள்ள
வேட்டுவர்களின் வீடுகள்தோறும் கூட்டப்படும் .....................................
............................ உடும்பின் தோலால் செய்யப்பட்ட
கைக்கவசம் அணிந்து நெடிய தேரைச் செலுத்தும் வீரர்களோடு ஊர்ந்து,
கச்சணிந்த யானைகளையுடைய வேந்தர்கள் அவ்வீட்டிற்கு வந்தாலும்
அவர்கள் உண்பதும் அவ்வுணவேயாகும்;
பரிசிலர்களுக்கு வழங்கும் பரிசில் அரசராகிய அவன் பகைவரை வென்று பெற்ற பொருளேயாகும்.

# 334 மதுரை தமிழ கூத்தனார்
அழகிய நீர்நிலைகளில் வளர்ந்திருக்கும் சண்பங்கோரையின் கதிர் போன்ற
தூய்மையான மயிரையும், குட்டையான கால்களையும், நீண்ட காதுகளையுமுடைய சிறிய முயல்,
பரட்டைத் தலையையுடைய சிறுவர்கள் ஊர் மன்றத்தில் விளையாடி ஆரவாரம் செய்வதால்
வைக்கோற் போரில் பதுங்கும் .................... பின்பு .............
....................... வேந்தனது ஊர்; மனையவள்
பாணரை உண்ணச் செய்தும், பரிசிலரை வரவேற்று அவர்களுக்கு ஆதரவு அளித்தும்
அவர்கள் உண்பதனால் உண்டாகும் ஆரவாரத்திற்கிடையே கை ஓய்ந்திருக்கமாட்டாள்:
உயர்ந்த கொம்புகளையுடைய யானையின் புள்ளிகளையுடைய முகத்தில் அணியப்படும்
பொன்னாலான நெற்றிப்பட்டத்தை ........................
பரிசிலாகப் பரிசிலர்களுக்கு அளிப்பதில்
வலிய வேலை உடைய தலைவனும் கைஓயமாட்டான்.

# 335 மாங்குடி கிழார்
அழித்தற்கரிய வலிமையையுடைய .........................
குரவ மலர், தளவ மலர், குருந்த மலர், முல்லை மலர் ஆகிய
இந்நான்கு மலர்களைத் தவிர வேறு மலர்களும் இல்லை;
கரிய அடியையுடைய வரகு, பெரிய கதிரையுடைய தினை,
சிறிய கொடியில் விளையும் கொள், புள்ளிகள் நிறைந்த அவரை
இவை நான்கைத் தவிர வேறு உணவுப்பொருட்களும் இல்லை;
துடியன், பாணன், பறையன், கடம்பன் ஆகிய
இந்நான்கு குடிகளைத் தவிர வேறு குடிகளும் இல்லை;
மனம் பொருந்தாத பகைவரின் முன்னே நின்று அவர் படையெடுப்பைத் தடுத்து,
ஒளிறும் உயர்ந்த கொம்புகளையுடைய யானைகளைக் கொன்று தாமும் விழுப்புண்பட்டு இறந்தவர்களின்
நடுகல்லைக் கும்பிடுவோமே அல்லாமல்
நெல்லைத் தூவிக் கும்பிடும் கடவுளும் வேறு இல்லை.

# 336 பரணர்
இந்தப் பெண்ணை மணஞ்செய்துகொள்ள விரும்பிய வேந்தனும் மிகுந்த கோபங்கொண்டிருக்கிறான்;
தான் செய்ய வேண்டிய கடமைகளைக் கழித்தலை இப்பெண்ணின் தந்தையும் செய்யமாட்டான்;
ஒளிறும் முகத்தில் உள்ள, உயர்ந்திருக்கும் பெரிய தொடி அணிந்த கொம்புகளையுடைய
யானைகள் காவல் மரத்தில் சேராமல் நிற்கின்றன; வேந்தனையும் அப்பெண்ணின் தந்தையையும் சேர்ந்த
ஒளிறும் வேலேந்திய வீரர்கள் வாயை மூடிக்கொண்டுள்ளனர்;
இசை வல்லுநர்களும் அறியாத பல இசைக்கருவிகள் முழங்குகின்றன;
ஐயோ! பெரும் துன்பத்துக்குள்ளாகியது, அரிய காவல் உள்ள இந்தப் பழமையான ஊர்;
அறமில்லாதவள், நிச்சயமாக, வலிமை வாய்ந்த மலையாகிய
வேங்கை மலையில் மலர்ந்த கோங்க மரத்தினுடைய
அரும்பின் வனப்பையுடைய முதிராத இளமுலையையுடைய
இப்பெண்ணை மிகவும் அழகுடையவளாக வளர்த்ததால் பெற்ற மகிழ்ச்சியுடன்,
இப்போது பகையை வளர்த்திருக்கும் பண்பில்லாத தாய் - (அறமில்லாதவள், நிச்சயமாக)

# 337 கபிலர்
மிகுந்த ஆரவாரமுடையவன், சோழநாட்டுத் தலைவன்;.
பிறருக்கு அளிப்பதற்காகக் கவிந்த தங்கள் கைகளில், உலகத்தை ஆளும் செல்வமுள்ளவர் என்றாலும்
வெற்றியைத்தரும் வாளை ஏந்தாமல், பாணர்களைப் போலப் பாடிப் பரிசுபெறச் சென்றவர்
வந்தபொழுது மனம் மலர்ந்து,
கொடுப்பதில் குறையாதவனாகிய, ஒளிரும் தொடியணிந்த பெரிய கையையுடைய,
பாரியின் பறம்பு மலையிலுள்ள யாரும் காண்பதற்கு அரிய குளிர்ந்த நீர்நிலை போல
யாராலும் காண்பதற்கரியவளாய், மாட்சி மிக்க
பெண்மை நிறைந்த அழகுடன், துவைக்கப்பட்ட
மெல்லிய துணி காற்றில் அசைவதுபோல் அசைந்து, குளுமையான
அகில் தந்த நறும்புகை மெதுவாகச் சென்று படிந்த
கபில நிறமுடைய பெரிய அரண்மனை முழுதும் கமழும் மணம் பொருந்திய
வீட்டுக்குள் அடைத்துவைக்கப்பட்டிருந்தாள் ஒளிபொருந்திய நெற்றியையுடையள்; இப்பொழுது
அவளை அடைய முடியாது என்பதைத் தெளிவாக உணர்ந்து,
விளைந்த நெல்லின் அரிசியில் உண்டாகிய கவளத்தை உண்பித்துச் சோலையெங்கும் கட்டிப்போட்டு,
சினங் கொண்ட கண்களையுடைய தங்கள் யானைகளைப் பாதுகாத்து வந்தனரே தவிர
போரிடத் துணியவில்லை வேந்தர்கள்; அப்பெண்ணின் தமையன்மார்,
சண்டையிடும் போர்களில் வெற்றிகொண்ட அச்சம் பொருந்திய நெடிய வேலையும்,
குருதி தோய்ந்த அச்சம் தரும் தலையையும் உடையவர்களாக இருந்தனர்;
அவர்களின் வீரம் இப்படியிருக்க, தெளிவாக
யாரோ? சிறந்த அணிகலன்களை அணிந்த,
இவளுக்கு உரிமையாகத் தோன்றிய பலவான தேமல் படர்ந்த, 
யானைக்கொம்பு போன்ற அழகிய இளமுலைகளை இறுகத் தழுவுவோர் - (யாரோ?)

# 338 குன்றூர் கிழார் மகனார்
ஏர் உழுத வயல்களையும், நீர் நிறைந்த வரப்புகளையும்,
நெல் நிரம்பிய வீட்டையும், பொன் நிறைந்த தெருக்களையும் ,
மொய்க்கும் வண்டுகள் ஒலிக்கும் பன்மலர்ச் சோலையையும் உடைய
நெடுவேள் ஆதன் என்பவனின் போந்தை என்னும் ஊர் போன்ற
பெரும் சீருடனே, போரிட்டுப் பகைவரிடம் பெற்ற அரிய செல்வத்தை உடையவள்; கரிய கிளைகளையுடைய
வேம்பின் பூமாலை, ஆத்தி மாலை, பனந்தோட்டு மாலை ஆகிய மூன்றையும்
சூடிய தலையை உடையவராய், வரிந்து கட்டப்பட்ட வில்லையுடையவராய்,
வெற்றி மிக்க முடிவேந்தரும் அவளை மணக்க விரும்பி பெண் கேட்க வந்தாலும் தன் தகுதிக்கேற்பத்
தன்னை வணங்காதவர்க்கு அவளைத் தரமாட்டான்; வளமான கதிர்த்தாளையும்
ஒன்றோடொன்று பின்னிக் கிடக்கும் கதிர்களையுமுடைய வயல்களுக்கு நடுவில், கரையில் கட்டப்பட்டு
காய்ந்து கிடக்கும் மரக்கலமும் கடலும் போலக் காட்சி அளிக்கும்
ஒற்றை மதிலால் சூழப்பட்ட கோட்டைக்குரியவனின் இளமை பொருந்திய ஒப்பற்ற மகளை.

# 339 குன்றூர் கிழார் மகனார்
அகன்ற, புல் வெளியில் பரந்து மேய்ந்த பல பசுக்களுடன் கூடிய நெடிய காளைகள்,
பூக்களையுடைய மரங்களின் நிழலில் தங்கி அசை போட்டுக் கொண்டிருக்க, இடையர்கள்,
பூக்கள் மிகுந்த முல்லைக் கொடிகளிலிருந்த பூக்களைப் பறிப்பர்;
சிறிய கோலால் எறியப்பட்ட நீண்ட காதுகளை உடைய குறு முயல்கள் 
ஆழமான நீர்நிலையில் உள்ள வாளைமீன்களோடு சேர்ந்து துள்ளித் தாவும்;
மேகலை அணிந்த இடையையும் வளை அணிந்த தோள்களையுமுடைய பெண்கள்
கடலில் நீராடிக், குளங்களில் மூழ்கிக்
கடற்கரையில் உள்ள கழியில் நெய்தற் பூக்களைப் பறிப்பர்;
பசிய தழை அசையும் வயலிடத்தே நெருங்கிய
--------------- ---------- கலத்தைப் போல
வளர வேண்டும் அவள் எப்போதும் - 
தன் பொருட்டு வேந்தர்கள் அரிய போர் செய்வதை விரும்பினவள் போல், 
முறம் போன்ற காதுகளையுடைய யானைகளைக் கொண்ட வேந்தர்களின்
வீரம் பொருந்திய நெஞ்சைக் கவர்ந்து பிறர் அறியாதவாறு அதை மறைத்துக்கொண்டவள்..

# 340 அள்ளூர் நன்முல்லையார்
'இடையில் அணிந்த தழை உடை அசையுமாறு ஓடிச் சென்று, செம்மணி போல் நிறமும் புள்ளிகளுமுடைய
குன்றிமணிக் கொத்துக்களைச் சேகரிக்கும், இளையவளான
மா நிறத்தவள் ..........................
யாருடைய மகள்?' என்று கேட்கிறாயா? நான் கூறுகிறேன். நீ கேட்பாயாக;
தன் கையில் ஆயுதங்களை எடுக்க, அதனை நேர்ந்து ஆயுதங்களை எடுக்காத
.......................... மைந்தர்களுக்குக்குத் தந்தையானவன்,
கரிய பனை போன்ற பெரிய துதிக்கைகளையுடைய யானைகளைக்
கரந்தைக் கொடி நிரம்பிய வயலில் தாக்கிக் கொல்லும்
பெரும் தகைமையினையுடைய மன்னருக்கு இவளைத் திருமணம் செய்விப்பது என்று முடிவு செய்துள்ளான்.

# 341 பரணர்
வேந்தன் வந்து பணிவோடு, பெண் கேட்டாலும் கொடுக்கமாட்டான். உயர்ந்த பக்கங்களையும்
அழகிய பூவோடு தழையும் சேர்த்துக் கட்டிய தழையுடை அணிந்த அல்குலையும்
சிறந்த பொறிகள் பொறிக்கப்பட்ட சிலம்பையுமுடைய இளம்பெண்னின் தந்தை
கணையமரத்தை குறுக்கே கொண்ட திண்ணிய நிலையையுடைய கதவையும்,
அரைத்த மண்ணால் அமைந்த மதிலையும், நாள்தோறும் வெற்றிக் குறியாக எடுத்த கொடி அசையும்
....................... ........................
புலிக்கூட்டத்தை ஒத்த வலிய வீரர்களோடு,
தான் கூறிய வஞ்சினச் சொல்லினின்றும் மாறாதவனாய், போர் குறித்த சினமுடையவனாய்,
வீரர்கள் போருக்குரிய பூக்களைப் பெற்றுக்கொள்ளுமாறு கட்டளையிட்டு, பின் நீராடக் குளத்தில் மூழ்கினான்.
ஒளிவிடும் அணிகலன்களை அணிந்து, அழகுடையவளாய், மணமாகாதவளாய், மெல்லியல்புடையவளாய்,
தேமல் படர்ந்த அழகிய முலையினையுடைய அவளை நான் நாளை
ஒன்று, மணம் செய்துகொள்ளும் நாளாக வேண்டும், அல்லது,
அரிய போரைச் செய்தற்குரிய வீரம் மிகுந்த ஆற்றலோடு
நீண்ட இலைவடிவில் ஆகிய வேலால் புண்பட்டு வடுப்பட்ட உடலோடு
மேலுலகம் புகுவேன், இந்த இரண்டில் ஒன்று நாளை நடைபெற வேண்டும்.என்று வஞ்சினம் கூறித் 
தன் படைக் கருவிகளைக் கையில் எடுத்தான் வேந்தன்; அப்போது. 
நீராடும் யானைகள் போரிடுவதால் கலங்கிச் சேறாகும் குளிர்ந்த குளம் போல,
தன் பேரழகை இழந்துவிடுமோ,
நன்செய் வயல்கள் பொருந்திய ஊராகிய இந்த மருதநிலத்து ஊர்?

# 342 அரிசில் கிழார்
காட்டுக் காக்கையின் தழைத்த சிறகைப் போன்ற
இருவாட்சிப் பூவால் தொடுக்கப்பட்ட மாலையையும் பெரிய தோளையும் உடைய இந்த இளம்பெண்,
வீரர்களின் குடியைச் சேராத பிறர்குடியினரின் மகளோ இவள் என்று கருதி ஆசையுடன் படபடத்து
அவளைப் பற்றி என்னிடம் கேட்கும் வெற்றி பொருந்திய வேலையுடைய பெருவீரனே!
திருமகளும் விரும்பத்தக்க பண்பும் அழகும் உடைய இவள். நலனோ
போர்மறவர்க்கு அன்றி பிறருக்கு எய்த முடியாதது;
வளப்பமான கால்களையுடைய கொக்கின் அகன்ற வாயையுடைய குஞ்சு,
மெத்தென்றிருக்கும் சேற்றின் கரையோரத்தில் நின்று, மீன்களை மேய்ந்து உண்ட பின்,
ஆரல்மீன்கள் இட்ட வெண்சிறுகடுகு போன்ற சிறிய முட்டைகளை
நல்ல இறாலின் குஞ்சுகளுடன் தாய்க் கொக்கு தர உண்ணும் 
மருதநிலத்து ஊருக்குத் தலைவன் இவள் தந்தையும், வேந்தர்களும்
இவளை மணம் முடிக்கப் பெறாமையால் பெரும் போரைச் செய்ததால்
இறந்தோரின் பிணங்கள் உயர்ந்த வைக்கோல் போராகவும், களிறுகள் அதனை மிதிக்கின்ற எருதுகளாகவும்
தமது வாள் வீரத்திற்கு ஏற்ப நாள்தோறும் வாளால் உழவுசெய்யும்
பெருமை உடையவர்கள் இவள் தமையன்மார்.

# 343 பரணர்
மீன்களை விற்று அதற்குப் பண்டமாற்றாகப் பெற்ற நெல் குவித்திருக்க,
உயர்ந்த தோணிகளா அல்லது வீடா என்று பிரித்து அறிய முடியாதபடி காண்போரை மயங்கச் செய்யும்;
மனையிடத்தே குவிக்கப்பட்ட மிளகு மூட்டைகள்
ஆரவாரம் மிக்க ஒலி பொருந்திய கடற்கரையோ என்று காண்போரைக் கலங்கச் செய்யும்;
மரக்கலங்கள் கொண்டுவந்த பொன்னாகிய பொருட்கள்
கழிகளில் இயங்கும் தோணிகளால் கரை சேர்க்கப்படும்;
மலையில் உள்ள பொருட்களையும் கடலில் உள்ள பொருட்களையும் 
கலந்து, வந்தோர்க்கெல்லாம் அளிக்கும்
தண்ணீரைப் போல் கள் மிகுதியாக உள்ள பொன்னாலான மாலை அணிந்த குட்டுவனுடைய நாட்டின்
கடல் போல் முழங்கும் முரசை உடைய முசிறி என்னும் நகரத்தை ஒத்த
நலம் மிகுந்த சிறந்த செல்வத்தைப் பணிந்துவந்து கொடுத்தாலும்
தன் தகுதிக்கு ஏற்றவர்கள் அல்லாதாரை இவள் திருமணம் செய்துகொள்ளமாட்டாள் என்று
இவள் தந்தையும் கொடுக்கமாட்டான், அதனால் பெண்கேட்டு வந்தவர்கள்
கோட்டை மதிலின் மேல் ஏறச் சார்த்திய ஏணிகள்
இனி வருத்தப்படும் போலும், பருந்துகள் இளைப்பாறுவதற்கு (உச்சிக்குச் செல்லமுடியாமல்)
இடைப்பட்ட மதிலில் தங்கியிருக்கும் கோட்டையையும்
படை ஏந்திய வீரர்கள் பாதுகாக்கும் அரிய வழிகளையும் உடைய நெடிய நல்ல ஊரில் -

# 344 அடைநெடும் கல்வியார் - அண்டர் நடும் கல்லினார்
செந்நெல் கதிர்களை உண்ட, அழகிய தோகைகளையுடைய மயில்,
வளையல்களை நிறைய அணிந்த மகளிர் ஓட்டுவதால், பறந்து எழுந்து,
நீர்த்துறையை அடுத்த மருதமரத்தில் தங்கும் ஊருடன்,
மிகுந்த அளவில் சிறந்த பொருட்களையும் இவள் தந்தைக்குத் தருவது ஒன்று, 
புகை எழும் மிக்க தீயானது ஊர்களில் பரந்து எரிய, பகைகொண்டு 
பண்பில்லாத வீரச் செயல்களைச் செய்வது மற்றொன்று, 
இவ்விரண்டினுள் ஒன்று நடைபெறாமல் இருப்பது கடினம்;
காஞ்சியின் குளிர்ந்த தளிர்களோடு ஆத்திப்பூவைக் கலந்து தொடுத்த மாலைசூடும் ................
வேங்கைத் தாதினை விரும்பும் இளையவளின் அல்குலில் பரந்த அழகிய வரிகள்.

# 345 அடைநெடும் கல்வியார் - அண்டர் நடும் கல்லினார்
யானைகளைக் கட்டுவதால் சோலையிலுள்ள மரங்கள் நிலைகுலைந்தன;
தேர்கள் ஓடியதால் தெருக்களில் புழுதிகள் நிரம்பின;
குதிரைகள் சுற்றித் திரிவதால் வழிகள் உருத்தெரியாதவாறு மாறின;
படைக்கலங்களைக் கழுவுவதால் நீர்த்துறைகள் கலங்கிப்போயின;
போர்புரிவதைத் தம் இயல்பாகக் கொண்ட மறவர்கள் தங்கள் படைக்கருவிகளுடன் வந்து தங்கியதால்
நிலம் சுமையைத் தாங்க முடியாமல் நெளிய, 
தம் படையோடு புதிது புதிதாகப் பல வேந்தர்கள் இப்பெண்ணை விரும்பி வந்தனர்;
பெண்யானையின் பெருமூச்சுப்போல் காற்றை வெளியிடும் உலைத் துருத்தியின் வாயிரும்பு போன்ற
இரட்டைக் கதவமைந்த பெரிய வழி காக்கப்படுவது கருதி,
கரிய கண்களையுடைய நெருக்கமாயமைந்த, விருப்பத்தையுண்டாக்கும் முலைகளையும்,
மயக்கம் உண்டாக்கும் பார்வையும் உடைய இவளை மணக்க விரும்பி வந்தவர்
இரங்கத்தக்கவர்;  இவள் தமையன்மாரோ, 
பெண்கேட்டு வந்தவர் தரும் செல்வத்தை விரும்ப மாட்டர்கள்; போர்புரிவதையே விரும்பி,
எமக்கு நிகரில்லாதவர்களுக்கு இவளைத் தரமாட்டோம். என்று கூறி,
கழிகளால் கட்டப்பட்ட கேடயத்தை ஏந்தியவர்; வடுப்பட்ட வாளை உடையவர்;
கூட்டமாகக் கூடி, குருதி நாறும் புலால் நாற்றத்துடன்,
கழுவாத தலையினர்; வலியக் கட்டப்பட்ட காம்பையுடைய நெடிய வேலேந்தும்
இத்தகைய வீரர்களை உடையதாக இருந்தாலும், ஐயோ,
என்னதான் ஆகுமோ?
பருத்திவேலி சூழ்ந்த இந்த மருதநிலத்து ஊர்.

# 346 அண்டர் மகன் குறுவழுதி
போதும் என்று உணரும் அளவுக்கு வயது முதிரவில்லை, இன்னும் பால் உள்ளது என்று ஊட்டுவதால்
ஈன்ற தாயும் இதனை விரும்பாதவள் அல்லள்;
நான் கல்வி அறிவுடையவன் என்று கூறுவான், வலிமையும் வீரமும் மிக்க சிறுவனாகிய அவள் தமையன்;
ஒளி விடும் வேலோடு போரிடுவதில் திறமையுடையவன் இவள் தந்தை; அது உண்மையாவது உறுதி;
போரில் இறந்தவர் அழிந்துபோக, எஞ்சியிருப்போர்க்குச் சுற்றமாய் இருப்பான்;
விரும்புபவர் யாரும் இல்லாமல் அழிந்துபோகும்
சிறுமைப்பட்ட இடமாகிய பெரும்பாழிடமாக இவ்வூரைச் செய்யப்போகும் இவள் அழகு - (அழிந்துபோகும்)

# 347 கபிலர்
மணமுள்ள கள்ளை உண்பவன் அதற்குத் துணையாக சில தொடுகறிகளையும் தின்றதனால்,
பல் இடுக்குகளில் சிக்கிக் கொண்ட துணுக்குகளைத் துழாவி எடுத்ததால் சிவந்த நாவைப் போலச் சிவந்த,
ஒளிபொருந்திய அழகிய வாளால் பகைவரை எதிர்த்து வெட்டியதால், வாடிய தும்பைப் பூமாலையும்,
பகைவரைத் தாக்கியதால் இலை முரிந்து வடுப்பட்ட வாயையுடைய வேலையும்,
சந்தனம் கமழும் மார்பையும் உடைய, மறம் பொருந்திய போரைச் செய்யும் அகுதை என்பவனின்
ஆழமான, நீர் நிறைந்த இடமாகிய கூடல் நகர் போன்ற,
திரண்ட கரிய கூந்தலை உடைய இந்தப் பெண்ணின் இளைய மார்பகங்கள் சிவக்குமாறு
.......................... ................................
என்னதான் ஆகுமோ? பெரிதும்
பளபளப்பாக இருக்கும் பருத்த அடிமரங்களை உடையனவாக இருந்தாலும், வேந்தர்கள்
தங்கள் போர்த்தொழிலில் நன்கு பயிற்சிபெற்ற யானைகளைக் கட்ட,
நம் ஊருக்குள் இருக்கும் மரங்களின் வேர்கள் அசைந்தன.

# 348 பரணர்
வெண்ணெல்லை அறுப்பவர்கள் இசைக்கும் முழவின் ஒலியைக் கேட்டு அஞ்சி,
மரங்களின் கணுக்களில் கட்டியிருந்த தேன் கூட்டிலிருந்த தேனீக்கள் வெருண்டு பறக்க,
தேனடையில் உள்ள தேனை எடுக்கும் குயவர் சேரியும், சில சிறு
மீன்களைப் பிடித்துச் சுத்தம் செய்யும் பாணர்களின் சேரியும் உடைய,
உண்மையே பேசும் தழும்பன் என்பவனின் ஊணூர் என்ற ஊரினைப் போன்ற,
குவளை மலர் போன்ற, மைதீட்டிய  கண்களையுடைய இவளை, இவளின் தாய்
பெறாமல் இருந்திருப்பாளாயின், அளவுகடந்து
நிழல் இருக்குமிடமெல்லாம் நெடிய தேர்கள் நிறுத்தப்பட்டிருக்க, இடங்கள்தோறும்
சிவந்த நெற்றியையுடைய யானைகள் கட்டப்பட்டிருக்க,
வருந்தமாட்டா, எங்கள் ஊர்ப் பெருந்துறையில் உள்ள மரங்கள்.

# 349 மதுரை மருதனிள நாகனார்
தன் வேலின் கூரிய முனையைக் கொண்டு தன் நெற்றியில் உள்ள வியர்வையைத் துடைத்துக்
கடுஞ்சொற்களைக் கூறுகிறான் வேந்தன்; இப்பெண்ணின் தந்தையும்
வஞ்சினம் கூறுகிறானே ஒழியப் பணிந்து பேசவில்லை;
இதுதான் இவர்களின் கொள்கையானால், கூர்மையான பற்களையும்,
செவ்வரி படர்ந்து மதர்த்துக் குளிர்ந்த கண்களையுமுடைய, இந்த அழகிய மாமை நிறமுள்ள இளம்பெண்,
மரத்திலே தோன்றிய சிறிய தீ மரத்தையே அழிப்பது போல
தான் பிறந்த ஊருக்கு வருத்தம் விளைவிப்பவளாயினாள்.

# 350 மதுரை ஓலைக்கடை கண்ணம் புகுந்தார் ஆயத்தனார்
தூர்ந்துபோன அகழியையும், தளர்ந்துபோன ஞாயில்களையும்
இடிந்த மதிலையுமுடைய சிதிலமடைந்த பழைய இவ்வூர்
மேலும் போரைத் தாங்காதாகலின், என்னதான் ஆகுமோ? 
ஒலிக்கும் மேகத்தினின்று தோன்றும் இடிபோல் முழங்கும் முரசையும்,
விரைந்து செல்லும் குதிரைகளையுமுடைய வேந்தர்கள் காலையில் வந்து எங்கள் ஊரின்
நெடிய நிலையையுடைய வாயிலிடத்துச் சுற்றித் திரிகிறார்கள்;
பெண் தர மறுத்தால் போர் செய்யாமல் அமைதியாக இருக்கமாட்டார்கள்; போரில் ஈடுபட்டு
கொல்லுகின்ற பகைமைக்கேதுவாகிய வலிமையுடைய தன் தமையன்மார் கையில் ஏந்திய
வடித்த வேலின் இலையைப் போன்ற சிவந்த, மை தீட்டிய கண்களையும்,
வளையல்கள் தவழும் முன்கைகளையும் உடைய இளமகளின்
அழகிய, நல்ல மார்பகத்தில் தேமல் தோன்றியதால் -

# 351 மதுரை படைமங்க மன்னியார்
ஒலிக்கும் மணிகள் கட்டப்பட்ட பக்கங்களையும், பருத்த கால்களையும் உடைய யானைகளும்,
கொடி நின்று அசையும் உச்சியையுடைய தேர்களும், குதிரைகளும்,
படைக்கலம் ஏந்திய வீரர்களுடன் நெருங்கிச் சேர்ந்து, ஆரவாரமான ஒலியுடன் கூடிய
கடலைக் கண்டாற் போன்ற இடம் அகன்ற படையையுடைய,
வெற்றிபெற ஒலிக்கும் முரசினையுடைய வேந்தர்கள், எப்போதும்
வள்ளன்மையுடையவனாகிய எயினன் என்பவனின் வாகை என்னும் ஊர் போன்ற
இவளின் பெண்மை நலத்தை அவளின் தந்தை மணம்செய்து தந்தாலொழிய மனநிறைவு அடையமாட்டார்;
என்னதான் ஆகுமோ? தெளிந்த நீரையுடைய
பொய்கையின் மீனை உண்ட சிவந்த வரிகளையுடைய நாரை
தேன் பொருந்திய மருதமரத்தின் பூக்கள் உள்ள கிளையில் தங்குவதை வெறுத்தால்,
அழகிய காஞ்சி மரத்தில் உறங்கும்
பாதுகாவல் அமைந்த சிறப்பான இந்த மருதநிலத்து நல்ல ஊர் - (என்னதான் ஆகுமோ?)

# 352 பரணர்
கள் நிரம்பக் கொண்ட வெண்ணிறமான பாத்திரத்தில்,
பருத்த முலைகளிலிருந்து .............. கறக்கிறார்கள்;
குழிவாயுள்ள பச்சையான ஓலைக்குடையில்
புதரில் பூத்த முல்லைப் பூக்களைப் பறிக்கிறார்கள்;
அல்லித் தண்டால் செய்யப்பட்ட வளையல்கள் அணிந்த கையையுடைய மகளிர்,
மணற்குன்றுகளில் ஏறி நீரில் பாய்வதால்,
புறத்தே வாயைக் கொண்ட மதகுகள் வழியே நீர் வழிந்து செல்லும்;
----------------- --------------- விலைக்கான கள்ளையுடைய
பெரும் கொடையினைக் கொண்ட தித்தனின், வெண்ணெல் விளையும் வயல்கள் வேலியாகச் சூழ்ந்துள்ள
உறந்தையைப் போன்ற புகழ் மிகுந்த நல்ல அணிகலன்களைக்
கொடுத்தாலும், நெடுந்தகையனாகிய இப்பெண்ணின் தந்தை ஏற்றுக்கொள்ளான்; இவளும்
விரிந்த கிளைகளையுடைய, கொத்துக் கொத்தாகப் பூத்த, இளம் வேங்கை மரத்தைப் போல
கதிர்விட்டு ஒளியுடன் திகழும் நுண்ணிய பல தேமல் பரந்த,
கரிய முலைக்காம்பு தோன்றிய முலையையுடையவள்; இவள் தமையன்மார்,
சிறிய கோலுக்கு மிகவும் வருந்தும் குதிரைகளுடன் .....................
................ .................. யாரோ?

# 353 காவிரிப்பூம் பட்டினத்து காரிக்கண்ணனார்
குற்றமற்ற பொற்கொல்லன் பழுதறச் செய்த
பொன்னாலாகிய பல காசுகளைக் கொண்ட மேகலையை அணிந்த அல்குலுடன்,
பொன்னால் செய்த தலைமாலையால் ஓளி விளங்க ஒப்பனை செய்துகொண்டு,
பண்பும் செயலும் கொண்டு நடந்து செல்பவளின் அழகைக் கண்டு,
நிறுத்திய தேரினையுடையவனாய், வெளுத்த பார்வையுடையவனாய்
மீண்டும் மீண்டும் கேட்கும், வெல்லும் போரினையுடைய தலைவா!
‘இவள் யார் மகள்?' என்று கேட்கின்றாய், இப்பொழுது நான் கூறுவதைக் கேள்! 
குன்றினைக் கண்டாற் போன்ற நிலையினையுடைய பல நெற்போர்களை
விடியற்காலையில் அழித்து எருதுகளைக்கொண்டு போரடித்த ,அகன்ற இடத்தில் குவித்த நெல்லை,
வலிய வில் வீரர்களுக்குச் சிலநாட்கள் வைத்து உண்ணக்கூடிய உணவாக நல்குவதில் மாறுதல் இல்லாத,
பழமையான குடிகள் நிறைந்த ஊருக்கு வேந்தனின் மகள் ஆவாள்; முன் நாட்களில்
இவளை மணந்துகொள்ள வேண்டி வந்த பெரிதும் மூத்த வேந்தர்களுக்கு
........................ ..........................................
போர்க்களத்தில் கொன்று, அவர் குருதியை ஆறாக ஓடச் செய்து,
கொறுவாய்ப்பட்டுப்போன கூர்மையான வாயையுடைய வேலோடு,
துணிக்கட்டுக்கள் நீக்கப்படாத புண்களை உடையவராய்,
அஞ்சத்தக்கவர்கள், இவள் தமையன்மார்.

# 354 பரணர்
அரசர்கள் முன் நின்று போரிடுவதற்கு வந்தாலும் அடங்காத,
வரிசையான, காம்போடு பொருந்திய வேலைப் போருக்கு முன் நீராட்டுவதற்கு,
போரில் சிறந்த பெரியோர்கள் வந்து கூடியவுடன் இப்பெண்ணின் தந்தையும் அவர்களுடன் சென்றான்;
வயல்கள் சூழ்ந்த கழனிகட்கு வாயிலாக அமைந்த நீர்நிலையில்,
கயல் மீனை உண்ணும் நாரையால் துரத்தப்பட்ட வாளை மீன்களை
நீரில் விளையாடும் பெண்கள் பிடித்துத் தம் வளமுடைய வீடுகளுக்கு எடுத்துச் செல்கின்ற
இந்த ஊர் தன் அழகை இழக்கும் நிலை வருமோ? 
தேமல் பரந்து உயர்ந்து நிமிர்ந்து நிற்கும் இளமுலைகளும்
புடைத்துக்கொண்டு இறங்கும் மூங்கில் போன்ற தோள்களும் உடைய இப்பெண்ணின்
பெண்மான் போன்ற மருண்ட மகிழ்ச்சியுடைய பார்வையால்-(இந்த ஊர் தன் அழகை இழக்கும் நிலை வருமோ?)

# 355
இவ்வூர் மதிலுக்கு ஞாயில்கள் இல்லை; அகழியில்
நீர் இல்லாததால் கன்றுகள் மேய்ந்து திரிகின்றன;
இந்த ஊரின் நிலையும் இதுதான்;
இவள் தந்தை இதனை எண்ணிப் பாராமல் அறியாமை மயக்கத்தில் உள்ளான்; இவள் தமையன்மார்
கண்ணுக்கினிய ஆத்திமாலையையும் விரைந்து ஓடும் குதிரைகளையும்டைய கிள்ளி
................... ...........................

# 356 தாயங்கண்ணனார்
களர் நிலம் படர்ந்து, கள்ளி மிகுந்து,
பகலில் கூவும் கூகைகளோடு, மாறுபட்டுக்கிடக்கும் பற்களையுடைய,
பிணம் சுடும் தீயின் வெளிச்சத்தில் தெரியும் பேய் மகளிரோடு
அச்சத்தை வரவழைக்கிறது, இந்தப் புகை தவழும் சுடுகாடு;
மனம் விரும்பும் காதலர்கள் அழுவதால் ஒழுகும் கண்ணீர்,
எலும்புகள் கிடக்கும் சுடுகாட்டிலுள்ள சாம்பலை அவிப்ப,
எல்லாரையும் தான் வெற்றிகண்டு, உலகத்து
மக்கட்கெல்லாம் தானே முடிவிடமாகிய சுடுகாடு,
தன்னை வெற்றி காண வல்லவர்களைக் கண்டதில்லை.

# 357 பிரமனார்
குன்றுகளுடன் சேர்ந்த மலைகளைத் தன்னோடு சேர்த்துக் கட்டிக்கொண்ட இந்த மண்ணுலகில்,
பொது என சொல்லப்பட்ட மூவேந்தர்களின் நாடு மூன்றையும்,
பொதுவானதாகக் கருதாமல் தனக்கே உரியதாகக் கொண்டு ஆண்டவர்களுக்கும்
முடிந்துபோய்விட்டன அல்லவா வாழ்நாட்கள்! துணையாகச்
செல்லவில்லை அல்லவா, அவர்கள் சேர்த்துவைத்த செல்வம்! இவ்வுலகில், அவரவர் செய்யும்
அறவினைகள்தான் அல்லவா மறுவுலகத்திற்குரிய சிறப்பான துணையாகும்! அந்த அறவினைத் துணையே
தெப்பம், அதனைக் கைவிட்டவர்க்கு மேலுலகப்பேறு அரிதாகும், துணைவர்கள் அழுதுகொண்டு
ஒன்றுகூட, உயிர் கூற்றுவனால் கவர்ந்து செல்லப்படும்பொழுது,
இக்கரையிலிருந்து நீந்தி அக்கரைக்குச் செல்வதற்கு - (அந்த அறவினைத் துணையே தெப்பம்)

# 358 வான்மீகியார்
கதிரவன் சுற்றிவரும் இப் பயன் மிக்க பெரிய உலகம்
ஒரே நாளில் ஏழுபேர் சொந்தமாக்கிக்கொள்ளும் இயல்பினது;
உலகியலாகிய இல்லறத்தையும், தவ வாழ்வாகிய துறவறத்தையும் ஆராய்ந்து பார்த்தால், துறவறத்துக்கு
(இல்லறம்) கடுகளவு கூட ஒப்பாகாது; எனவே,
பற்றுக்களைக் கைவிட்டனர் தவம் செய்வதை விரும்பியவர்கள்; அதனால்
பற்றுக்களை விட்டவர்களைத் திருமகள் கைவிடமாட்டாள்;
பற்றுக்களை விடாதவர்கள் திருமகளால் கைவிடப்பட்டவர்கள் ஆவார்கள்.

# 359 கரவட்டனாரி/காவட்டனார்

முற்றிலும் கெட்டுத் தேய்ந்து அழிந்து கிடக்கும், பல முட்களையுடைய பக்கமான இடங்களில்
வெவ்வேறு குரலுடன் கொடிய வாயையுடைய ஆந்தையுடன்,
பிணங்களைத் தின்னும் குறுநரிகள் தசை ஒட்டிய பற்களுடன் காணப்பட,
பேய்மகளிர் பிணங்களைத் தழுவிப் பற்றிக்கொண்டு
வெளுத்த தசையைத் தின்றதால், கொடிய புலால் நாறும் உடலுடையவராய்,
களர் நிலப்பக்கத்தில் காலை எடுத்துவைத்துக் கூத்தாடிக்
சுடுகாட்டுத் தீயின் வெளிச்சத்தில் காண்போர்க்கு அச்சம் உண்டாக நடமாடும்
சுடுகாட்டைத்தான் சென்றடைந்தனர் நாடுகளை வென்றவர்களும்;
உனக்கும் காட்டைச் சென்றடையும் அந்த நாள் வருதல் அப்படிப்பட்டதாகும்;
இவ்வுலகில் அவரவர் செய்த பழியும் நிலைத்து நிற்கும்; புகழும் நிலைத்து நிற்கும்.
அதனால், பழியை நீக்கிப் புகழை விரும்பியும்,
விருப்பு வெறுப்பு இல்லாமல், நடுவுநிலையில் இருந்து, நல்லவற்றையே பேசியும்,
ஒளிறும் தந்தங்களையுடைய பல களிறுகளுடன்,
பொன்னாலான அணிகலன்களை அணிந்த குதிரைகள் கலந்து வர,
பொன்னிழை அணிந்த நெடிய தேர்களை இரவலர்க்குக் குறையாது
கொள்க என்று கொடுத்து அனுப்பினால், வயது முதிர்வதற்கு முன்
நீ மேலுலகத்திற்குச் சென்ற பின்னரும்
இவ்வுலகில் நீண்ட காலம் நிலைத்து நிற்கும் ஈகையால் நீ எய்திய புகழ்.

# 360 சங்க வருணர் என்னும் நாகரியர்

மிகுதியாக உண்ணாதவராக இருந்து, சிறிதே சினமுடையவராய்,
குறைவாகப் பேசி, கேள்வியில் பலவாறு சிறந்து,
நுண்ணிய உணர்வோடு பெரும் கொடையினராய்,
கலங்கிய கள்ளுடன், குளிர்ந்த தெளிவான கள்ளை அளிப்பவராய்,
நன்கு தாளித்த கொழுவிய துவையலை அளிப்பவராய்,
பணிவதில் மகிழ்ந்து, அன்புடன் தழுவிப் பேசும் இன்சொல்லையுடையவருமாய்,
பயனளிக்கும் செயல்களைப் பலருக்கும் செய்து
இன்புற்றிருக்க இவ்வுலகத்தை ஆண்டவர்கள்
சிலரே. பெருமானே! நான் சொல்வதை இப்பொழுது கேள், எந்நாளும்
பலரே அவ்வாறு வாழ்வதை அறியாதோரே
அவர்களுடைய செல்வம் நிலைத்து நில்லாது.
நிலையில்லாச் செல்வத்தின் பண்பு இன்றும் அப்படித்தான். அதனால்,
நாள்தோறும் ஒழுக்கத்தில் குறையாமல் வாழ்க. உன்னிடம் பரிசிலை
விரும்பி வருவோரின் கையை நிரம்பச்செய்வதைக் காத்துக்கொள்க, காண்போர்க்கு அச்சம் வருமாறு
கேடு நிலைத்திருக்கும் பாழிடமாகிய மாறுபட்ட இடத்துக்குத் தக,
கள்ளிகள் ஓங்கி வளர்ந்த சுடுகாட்டுப்பக்கம்
பாடையை விட்டு இறக்கிய பின்பு, கள்ளுடன்
தருப்பைப் புல்லைப் பரப்பிய இடத்தில் படைக்கப்பட்ட கொஞ்சம் சோற்றை உணவாகப்
புலையன் உண்ணுமாறு படைக்க, அதைப் புல்லின்மேல் இருந்து உண்டு,
ஈமத் தீயில் வெந்து சாம்பலானவர்களைக் கண்ட பிறகும்,
பகுத்துண்டு வாழும் பலருள்ளும் பலர் ஒழுக்கம் குன்றாத புகழ் வாய்க்கப்பெற்றிலர்.

# 361 - கயமனார்
கார் காலத்தில் தோன்றும் இடியைப் போல் சட்டெனத் தோன்றி, ஆரவாரமாக,
அரிய பல உயிர்களைக் கொள்வதற்குச் சுழன்று திரியும் கூற்றமே,
உன் வருகைக்கு எங்கள் தலைவன் அஞ்சமட்டான்; அவன், நல்ல பல
நூல்களை கேட்டு அறிவு நிரம்பிய வேள்வி செய்யும் அந்தணர்களுக்கு
அரிய அணிகலன்களை நீர்வார்த்துக் கொடுத்து, பெரும் தகைமையை உடைய எம் தலைவன்;
தாயைவிட அன்பில் சிறந்தவனாக, இரவலர் பலர்க்கும் அளித்து,
நல்ல நடைபயின்ற குதிரைகளையும் யானைகளையும் தன்
அருளியியல்புகளைப் பாடுவோர்க்கு மிகக் கொடுத்தும்,
உருண்டோடும் பல தேர்களை, பகைவரைக் கொன்ற தன்
அடியினைச் சரணடைந்தோர்க்கு இனிமையுடன் வழங்கியும்,
பொன்னாலான மாலையைப் பெறுவதற்குரிய பாடினிகளுக்கும்,
பொற்றாமரைப் பூவைப் பாணர்களுக்கு,
இவ்வாறு பலர்க்கும் பரிசுகள் கொடுத்துக் கலந்து அளவளாவி நெடிய இருக்கையில் இருக்கும் பொழுது,
பொறுமைக் குணங்களால் நிறைந்த கற்பினையும், மான் போன்ற பார்வையையும்,
வில் போல் வளைந்த புருவத்தையும், கடுமையான
சொற்களைப் பேசுவதற்கு அஞ்சும் நாவையும், முள் போன்ற பற்களையும் உடைய மகளிர்,
அல்குலில் அணிந்த மேகலையின் எடை தாங்காமுடியாமல் தளர்ந்து, மென்மையாக
கலங்கலாகிய அழகிய கள்ளின் தெளிவைப் பொற்கலத்தில் எடுத்துவந்து
அமிழ்தம் என்று உண்பிக்க உண்டு, இகழ்ச்சி இல்லாதவன்;
நிலையே இல்லாத உலகத்தின் நிலையாமையைப் பற்றி நீ
அவனுக்குச் சொல்ல வேண்டா; எங்கள் தலைவனாகிய அவன், முன்னரே அறிந்து,
முற்றிலும் உணர்ந்த கேள்வி அறிவுடையவன், எனவே
......................... ............................ விவேகத்தினால்.

# 362 சிறுவெண்டேரையார்
கதிரவனைப்போல் ஒளியுடன் திகழும் ஆராய்ந்தெடுத்த மணிகள் பதித்த,
பிறைமதி போன்ற வளைந்த மாலை மார்பில் தவழ,
பலியூட்டப்பட்ட முரசு பாசறையில் ஒலிக்க,
பொழிலின் இடமெல்லாம் பரந்து நின்று, பெரிய வீரச் செயல்களைச் செய்யும் ஆடவர்,
போரை விரும்பி, உயர்த்திய வெற்றியையுடைய வெண்மையான கொடியை ஏந்தி,
வருத்தும் தெய்வம் உருவெடுத்து வந்தது போலக் கூட்டமாக வந்த சேனை
கூற்றுவனைப்போல் எவராலும் எதிர்த்தற்கு அரிய வலிமையுடன்,
பகைவரைத் தாக்குதற்கு அவர்கள் எழுப்பும் ஒலியைக் கேட்பீராக. அந்தணர்களே!
நான்மறைகளில் இதைப் பற்றிக் குறிப்பிடப்படவில்லை, இப்போர் அருளின் அடிப்படையில் செய்யப்படாததால்;
அறநூல்களிலும் கூறப்படவில்லை, இது பொருள்பற்றிய செயலாகையால்;
நிலையாமையைப் பற்றிய தெளிவின்மை நீங்கி, தெளிவின்மை காரணமான மயக்கத்தையும் போக்கி
அந்தணர்களுக்குக் கொடையளிக்கும் பொழுது அவர்கள் கையில் வார்த்த நீர், கடல்வரை ஓட,
நீர்வளம் மிகுந்த மருதநிலத்து ஊர்களைக் கொடுத்து, 
இரவலர்களுக்கு மிகப் பெரிதும் சோறு வழங்கி,
பரிசிலர்களுக்குப் பெருமைக்குரிய நல்ல அணிகலன்களைப் பெருமளவில் கொடுத்து,
சிறிய வெண்ணிற எலும்புகள் கிடக்கும் நெடிய வெண்மையான களர் நிலத்தில்
வலிய வாயையுடைய காக்கை கூகையுடன் கூடிப்
பகற்பொழுதிலும் கூவும் அகன்ற இடத்தில்,
சுடுகாடு இருக்குமிடம் தெரியாதபடி செறிந்த ஆரவாரம் மிக்க சுற்றத்தார் நிறைந்திருக்க,
இனி அங்குத் தனக்கு இடமில்லை என்று வீட்டிலிருந்து மெல்ல நீங்கக் கருதி,
உலகம் சிறிதாதலால் இங்கு இனி இயங்குவதற்கு அஞ்சி,
விண்ணுலகுக்குத் தன் புகழுடம்புடன் செல்வதற்காகப் போரிடுகின்றனர்.

# 363 ஐயாதி சிறுவெண்டேரையார்
கரிய கடல் சூழ்ந்த பெரிய இடத்தையுடைய உலகின் நடுவே,
உடைமரத்தின் இலை அளவுகூட இடத்தையும் பிறர்க்கு இல்லாமல்
தாமே ஆண்டு பாதுகாத்த அரசர்களின் எண்ணிக்கை,
கடலின் அலைகள் கொழித்தொதுக்கும் மணலின் எண்ணிக்கையைவிட அதிகம்; பிணங்களைச் சுடும். 
சுடுகாட்டைத் தங்கள் இடமாகக் கொண்டு போய்ச்சேர்ந்து தத்தம்
நாடுகளைப் பிறர் கைப்பற்றிக்கொள்ள இறந்துவிட்டனர்;
அதனால், நான் சொல்வதை நீயும் கேட்பாயாக. அழியாத
உடம்போடு என்றும் உயிரோடு இருந்தவர் யாரும் இல்லை;
சாதல் என்பது உண்மை; அது பொய்யன்று;
கள்ளி பரவிய முட்செடிகள் உள்ள சுடுகாட்டின்
பாடைகள் கிடக்கும் அகன்ற வெளியிடத்தில்,
உப்பில்லாமல் வேகவைத்த சோற்றை,
கையில் எடுத்துப் பிணத்தைத் திரும்பிப் பார்க்காமல்,
பிணம் சுடும் புலையன் கொடுக்கப் பெற்று
நிலத்தில் வைத்துப் படைத்த வேண்டாத உணவை உண்ணும்
கொடிய நாள் வருவதற்கு முன்பே,
நீ கருதிய தவமாகிய நல்வினையைச் செய்க,
கடல் சூழ்ந்த இவ்வுலகத்தை முழுவதுமாகத் துறந்து.

# 364 கூகை கோழியார்
வாடாத பொன்னாலான மாலையைப் பாடினி அணிய,
பாணன் தலையில் குளத்தில் பூக்காத
நெருப்பினைப் போன்ற பெரிய பொற்றாமரை அசைய,
கரிய, பெரிய ஆட்டுக் கடாவின் ஊனைத் தீயிலிட்டுக்
காரம் சேர்த்துச் சமைத்த பெரிய கொழுத்த தசையை,
மது உண்ணும் சிவந்த வாயிலிட்டு நாவால் இரண்டு பக்கங்களிலும் புரட்டிக் கொடுத்து
உண்டும் தின்றும், இரப்போர்க்குக் கொடுத்தும்
மகிழ்வோம் வருக!. வீரத்தோடு போர் புரிபவனே!
இவையெல்லாம் அரிதாய்ப் போய்விடும் காலமும் உண்டு பெருமானே!
நிலத்தைப் பிளந்து ஊடுருவிச் செல்லும் அசைகின்ற பல வேர்களையுடைய
முதிய மரத்தின் பொந்துகளிலிருந்து விரைவுடன் கூவும்
பேராந்தைகள் நீங்காத,
தாழிகளையுடைய சுடுகாட்டை அடையும்பொழுது -

# 365 மார்க்கண்டேயனார்
தம்முள் கலந்த கரிய மேகங்கள், மின்னல் முதலிய தொகுதியையுடைய ஆகாயத்தை முகமாகக் கொண்டு,
அதில் இயங்கும் ஞாயிறு, திங்கள் ஆகிய இரு சுடர்களைக் கண்களாகக் கொண்டு, இடம் விட்டு இடம் பெயரும்
காற்றும் ஊடே செல்லாத இடமாகிய, எவ்வுயிரும் செல்லுதற்கரிய வானத்தைக் கடந்து,
வயிரம் வைத்து இழைத்த சக்கரத்தின் குடத்தில் ஒளிரும் மணிகள் பொருந்திய ஆரக்கால்களையுடைய
பொன்னாலான ஆழிப்படையை (ஆட்சிச் சக்கரத்தை) போரின் முன்னே ஆற்றலுடன் செலுத்திப்
பகைவரை அழித்து, மேலே பகைவர் வாராததால், போரில் மிகுந்த வலிமையையுடைய
முன்னோர்களாகிய வேந்தர்கள் விண்ணுலகுக்குச் செல்லக் கண்டும், உடன் செல்லாது, இன்னும்
தன் நலத்தைப் பிறர்க்கு விற்கும் விலைமகளிரைப் போல, பலர் என் நலத்தைப் பாராட்டிப் புகழ,
நான் இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேனே என்று பலவகையிலும் மாட்சிமை அடைந்த
நிலமகள் தன் நிலைமையை நினைத்து வருந்திக் காஞ்சிப் பண்
பாடி அழுததாக அறிவுடையோர் கூறுவர்.

# 366 கோதமனார்

சிறந்த குறுந்தடியால் அடிக்கப்பட்டுப் பெரும் ஒலியெழுப்பும் முரசின் முழக்கம்,
மற ஒழுக்கமுடைய வீரரிடத்தே சென்று, வேந்தரின் ஆணை என்ற ஒரு குறிப்பே தோன்ற
பாம்பை நடுங்கச் செய்யும் இடி முழங்குவது போல முழங்க,
எல்லாச் சிறப்பிற்கும் தாம் ஒருவரே உரியவர் என்ற பெருமை உடையவரும்
தங்கள் புகழை நிறுவித் தாம் மடிந்துபோய்விட்டனர்;
அதனால், அறவோன் மகனே! வீரர்களுக்குத் தலைவனே!
உனக்கு ஒன்று சொல்கிறேன், அதைக் கேட்பாயாக;
உன்னுடைய வலிமையைப் பிறர் அறியாமலும்,
பிறர் சொல்லும் சொல்லின் உட்கருத்தை நீ அறிந்துகொண்டும்,
ஞாயிறு விளங்கும் எல்லையாகிய பகற்பொழுதில் வினைபுரிவோர்க்கு உதவி செய்தும்,
இரவுப் பொழுதில் மறுநாள் செய்ய வேண்டிய பணிகளை ஆராய்ந்து
பணியாளர்களுக்கு உரைப்பாயாக; பெருமானே! பெரிதும்
உழுதலைச் செய்து முடித்த பெரிய எருது வைக்கோலைத் தின்றாற்போலச்,
சிவந்த கண்களையுடைய மகளிரோடு சிறிது ஊடிக் கலந்து,
அழகிய கள்ளின் தெளிவை தேர்ந்தெடுத்த நல்ல பாத்திரங்களில் ஊற்றித் தர,
குறைவில்லாத செல்வத்தை உடையவனே! நீ அருந்துவாயாக. 
ஆட்டுக் கடாவை அறுத்துச் சூட்டுக் கோலில் கோத்துச் சுட்ட இறைச்சியை உண்ணும்படி,
தெய்வத்திற்குப் பலியுணவு வேண்டுவோர்க்கு இலையில் வைத்துக் குறையாது கொடுத்து,
சோறு வேண்டுவோர்க்கு இடமளித்து உண்பித்து,
நீர்நிலைகள் மிக்க ஒழுகிய மணல் பரந்த கரையில் இருக்கும்
சோலைகள்தோறும் அமைக்கப்பட்ட வெறியாடல் களங்களில்
இனி இடமில்லை என்னும்படி தொகுத்து நிறுத்தப்பட்ட ஆடுகளைப் போல்,
இறத்தல் உண்டு என்பது உண்மை; அது பொய்யன்று.

# 367 ஔவையார்
நாகலோகத்தைப் போன்ற வளமான பகுதிகளையுடைய நாடு
தம்முடையதாகவே இருந்தாலும், இறக்கும்பொழுது அது அவர்களுடனே செல்வதில்லை;
அது அவனுக்குப் பின்னர் வரும் வேற்று நாட்டவராயினும், வலிமையுடையோர்க்குப் போய்ச் சேரும்;
பொருளை வேண்டி இரந்த பார்ப்பனர்களுக்கு, அவர்களின் ஈரக்கை நிறைய
பூவும் பொன்னும் நீர்வார்த்துக் கொடுத்து,
நல்ல அணிகலன்களை அணிந்த மகளிர் பொற்கலங்களில் கொண்டுவந்து கொடுக்கும்,
நாரால் வடிகட்டப்பட்ட கள்ளின் தெளிவை அருந்திக் களித்து,
இரவலர்க்கு அரிய அணிகலன்களைக் குறையாது கொடுத்து,
இவ்வுலகில் நீங்கள் வாழ்வதற்காக வரையறுக்கப்பட்ட நாட்கள் முழுதும் வாழவேண்டும்;
நீங்கள் வாழும்பொழுது இவ்வுலகில் செய்த நல்வினைகளைத் தவிர,
நீங்கள் இறக்கும்பொழுது உங்களுக்குத் துணையாக வருவது வேறொன்றுமில்லை.
வீடுபேறு ஒன்றையே விரும்பிப், புலன்களை அடக்கிய அந்தணர்கள் வளர்க்கும்
முத்தீயைப் போல காண்பதற்கினிமையாய் வீற்றிருக்கும்
வெண்கொற்றக் குடையையும், கொடிகட்டிய தேரையும் உடைய மூவேந்தர்களே!
நான் அறிந்த அளவில் முடிவாகத் தெரிந்தது இதுவேயாகும்; வானத்தில்
ஒளிர்ந்து தோன்றும் விண்மீன்களையும் இம்மென்ற ஒலியுடன்
பெய்யும் பெரிய மழைத்துளிகளையும் விட
மேம்பட்டு விளங்குவன ஆகுக, நும்முடைய வாழ்நாட்கள்.

# 368 கழா தலையார்

யானைகளைப் பெற்றுவரலாம் என்று நினைத்து வந்தால்,
ஒளியுடன் கூடிய மேகங்களைத் தடுக்கும் மலைபோன்ற
யானைகளெல்லாம் அம்புபட்டு இறந்து கிடக்கின்றன;
கொடிஞ்சியையுடைய நெடிய தேர்களைப் பெறலாம் என்று நினைத்து வந்தால்,
விரைந்து செல்லும் குதிரைகள் வளைவான பாதைகளில் சென்றதால்
நெடிய வலிமை அழிந்து நிலத்தில் கிடக்கின்றன;
கொய்யப்பட்ட பிடரி மயிருள்ள குதிரைகளைப் பெறலாம் என்று நினைத்து வந்தால்,
உடலெல்லாம் காயத்துடன் மரணமடைந்து
காற்றில்லாத கடலில் உள்ள மரக்கலங்கள் போல்
குருதி வெள்ளத்தில் நிறைந்து மிதக்கின்றன; அவ்வாறு,
பெறுவதற்கு எதுவும் இல்லாததால், உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சியின்றி,
இரப்போர் வருந்தும் கொடிய அகன்ற போர்க்களத்தில்,
ஆள்களாகிய வைக்கோலை அறுத்துக் கடாவிட்டுப் போராகக் குவித்த வாளாகிய ஏரையுடைய உழவனே!
மதமுள்ள யானையின் கால்தடம் போன்ற என்
தடாரிப் பறையின் தெளிவான கண் ஒலிக்க இசைத்துப்
பாடி வந்ததெல்லாம், கூத்தர்களின்
முழவு போன்ற அழகிய மணிகளால் செய்யப்பட்ட வாகுவலயம் செறிந்த உன் தோளில் கிடக்கும்
பாம்பு போன்ற மாலையைப் பெறுவதற்குத்தான் போலும்.

# 369 பரணர்

இரும்பால் செய்யப்பட்ட பூண் அணிவிக்கப்பட்ட, உயர்ந்த, அழகிய கொம்புகளையும்,
பெரிய துதிக்கையையும் உடைய யானைகள் மேகங்களாக,
வஞ்சினம் கூறும் மறவர்கள் பகைவரைத் தாக்குவதற்காக உயர்த்திய
வாள்கள் மின்னல் ஆக, மின்னுகின்ற குறுந்தடியால் அடிக்கப்பட்டு,
குருதிப்பலி ஊட்டப்பட்ட முரசின் முழக்கம் மழையின் இடி முழக்கம் ஆக,
அந்த இடி முழக்கத்தால் பகையரசராகிய பாம்புகள் நடுங்கி வருந்தும் பொழுதில்,
மிகுந்த வேகத்துடன் செல்லும் குதிரைகள் வீசுகின்ற காற்று ஆக,
விசைத்துக் கட்டப்பட்ட வலிய வில்லின் பெரிய நாண் செலுத்திய
அம்புகளாகிய மழை பொழிந்த இடம் அகன்ற போர்க்களத்தில்
குருதி தோய்ந்து ஈரமாகிப் போன போர்க்களமாகிய வயலில், தேர்கள் ஏர்கள் ஆக,
விடியற்காலைப் பொழுதில் புகுந்து, நீண்ட படைக்கலங்களைப் பயன்படுத்திப்
பகைவர்களின் படைக்கருவிகள் கீழ்மேலாகப் புரட்டப்பட்ட, திருத்தமான புதிய படைச்சாலில்,
பிடித்தெறியும் ஒளியுள்ள வேலும், கணையமரமும் தூள்படச் சிதைவுறுதலால் விதைகளாய் நிலத்தில் விதைத்து,
பெரிய தலைகளை வெட்டிச் சாய்த்து, அச்சத்தை விளைவிக்கும் மூளையும் நிணமுமாகிய கூழே பசிய பயிராக,.
பேய்மகளிர் பற்றி இழுக்கும் பிணங்கள் குவிக்கப்பட்டு உயர்ந்த பல போர்களை
கூட்டமான நரிகளும், பேய்களும் இழுத்துப் போரடிக்க,
பூதம் காவல்புரிய, பிணங்களாகிய நெல் பொலிந்த போர்க்களத்தைப் பொருந்தி,
போர்க்களம் பாடும் பொருநரின் பாடல்களைக் கேட்டற் பொருட்டு வீற்றிருந்த பெருமைக்குரியவனே!
கல்லில் தேய்த்து அரைக்கப்படும் வெண்மையான சந்தனக் கட்டை போன்ற, இழுத்துக் கட்டப்பட்ட,
குற்றமில்லாத, புதிதாகப் போர்க்கப்பட்ட,
அரித்த ஓசையையுடைய பெரிய தடாரிப் பறை சூடுபடும்படி அடித்துப்
பாடிவந்தேன் பெருமானே! ஓசை நிறைந்து
மேகங்கள் தவழும், ஒலிமிகுந்த அருவிகள் நிறைந்த,
பொன்னிறமான நெடிய உச்சியையுடைய இமயம் போன்ற,
பட்டமணிந்த நெற்றியையுடைய, சுருங்குதல் இல்லாத
துடி போன்ற அடிகளையுடைய, கன்றுகளைக்கொண்ட பெண்யானைகள் இடையிடையே நிறைந்துள்ள
ஆண்யானைகளைப் பரிசாக அளிப்பாயாக.
குறையாத ஈகைத் தன்மையை விரும்புபவனே! 

# 370 ஊன்பொதி பசுங்குடையார்

வள்ளன்மை உடையவரைக் காணாததால், பிழைக்கும் வழியை எண்ணி,
பனை நாரையும் பனங்குருத்தையும் வைத்துத் தொழில் செய்து உண்டு, ஒருசேரப்
பசி வாட்டத் துவண்டுபோன என்னுடைய மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்க்கு
நிறைய உணவு பெறவேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடு, நாற்றிசையும் தேடி,
உடலில் வியர்வை ஒழுக அலைந்து புலர்ந்து, வயிறு ஒட்டிப்போய் வாட வந்து
காட்டு வழியில் வாழும் கோட்டானின் துடியொலி போன்ற கடிய குரலோசை,
உழுஞ்சில் மரத்தின் பிரிந்த கிளைகளிலிருந்த பருந்தின்
பெடையை அழைக்கும் ஆண்பருந்தின் குரலோடு கலந்து ஒலிக்கும் அவ்விடத்தில்,
மூங்கில் மரங்கள் காய்ந்து உலறிக் கிடக்கும் அந்த வறட்சி மிகுந்த நீண்ட வழியில்,
வரிகளையுடைய மரல் பழங்கள் வற்றி வாடிக் கிடக்கும் காடுகள் பின்னே செல்ல,
பழுத்த மரத்தைத் தேடிச் செல்லும் பறவைகளைப் போல,
ஓளி பொருந்திய போர்க்கருவிகளாகிய மழை, தலைகளாகிய கனிகளைக் கொய்ய,
முழங்கி வரும் குருதிவெள்ளம் நிலத்தின் மேல் பரவிச் செல்ல,
விளைந்த செழுமையான கதிர்களாகிய கழுத்தை அறுத்து, காலோடு சேர்த்துக் குவித்து,
இறந்த பிணங்களாகிய பல குவியல்கள் அழியும்படி வளைத்து,
யானைகளை எருதாகவும், வாளைப் பனை மடலாகவும் கொண்டு செலுத்தி,
போரடிக்கச் சுற்றிவரச்செய்த பகைவர் வீழ்ந்து கிடக்கும் கடாவிடும் இடத்தில் 
அகன்ற கண்ணையுடைய தடாரிப் பறை ஒலிக்க அறைந்து,
உன்னுடைய வலிமை மிகுந்த, அகன்ற போர்க்களம் பொலிவுபெறுக எனப் பாராட்டி,
இரும்பினால் செய்யப்பட்ட பூண் அணிந்த, உயர்ந்த, அழகிய கொம்புகளையுடைய,
மலை போன்ற யானைகளைப் பரிசிலாகப் பெறலாம் என்று நான் வந்தேன், பெருமானே!
நன்றாக வடிக்கப்பட்ட கோடரி பாய்ந்து வெட்டியதால் துண்டாகிக் கிடந்த
தொடியணிந்த பெரிய கை ஒன்றைத் தூக்கி, அஞ்சாத வீரர்களின்
கூட்டத்தில் தன்னுடைய கால்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும் வரியுள்ள குடல்களை ஒன்றுசேர்த்து
அழுகுரலையுடைய பேய்ப்பெண் பாடிக் கூத்தாட, கழுகோடு,
சிவந்த காதுகளையுடைய பருந்துகளும் வட்டமிட்டுத் திரியும்
அஞ்சத்தக்கப் இடங்களையுடைய போர்க்களத்திற்கு உரிமையுடையவனே!

# 371 கல்லாடனார்


அகன்ற இடங்களையுடைய இவ்வுலகில் பாதுகாப்பவரைக் காணாததால்,
மரத்தின் அடியில் இருந்து பட்டினி கிடந்த,
அரும்புகளாக இருந்து மலர்ந்த பூக்களை நாரால் மாலையாகத் தொடுத்து,
அங்குமிங்கும் அசையும் கரிய தலைமுடி அழகுபெறச் சூடிக்கொண்டு
பறையொடு கட்டப்பட்ட இசைக் கருவிகள் அடங்கிய பையை உடையவனாய், சிதைந்த வாயையுடைய
சமையல் செய்யும் பானையை உடையாதபடி மெல்லத் தூக்கிகொண்டு,
மன்றத்திலிருந்த வேப்பமரத்திலிருந்த ஒளிபொருந்திய பூக்கள் உதிர,
வேறு எந்தச் செயலையும் செய்ய விரும்பாமல், பொருள் ஒன்றையே விரும்பும் இருக்கையை உடையவனாய்,
சோற்றுக்குரிய அரிசி இல்லாததால், அரிய வழிகள் பல கடந்து,
கூர்மையான வாயையுடைய பெரிய வாள்படை, அவைகளின் இயல்பிற்கேற்ப மேலும் கீழுமாகச் சுழல,
தம்மை நோக்கி வரும் அம்புகளை ........................
...................... அன்பில்லாமல் பகைவர் மேற்சென்று
ஒலிக்கும் முரசு முழங்கும் புகழ் நிறைந்த பாசறையில் தங்கி,
வில்லையே ஏராகக் கொண்டு போராகிய உழவைச் செய்யும் உன்னுடைய நல்ல புகழை நினைத்து,
தலைகள் வெட்டுண்டு குறையுடல்களாய் விழும் பிணங்கள் எதிரே குவிய, அக் குவியலாகிய போரை அழித்து,
யானைகளாகிய எருதுகளைப் வாளாகிய பனைமடலால் செலுத்தி
போரடிக்கச் சுற்றிவரச்செய்த பகைவர் வீழ்ந்து கிடக்கும் கடாவிடும் இடத்தில் 
முழுமதி போன்றதும், வாரால் இறுகக் கட்டப்பட்டதுமாகிய என் தடாரிப் பறையை
அதன் அகன்ற கண் அதிரும்படி அடித்து, ஆகுளிப் பறையைக் கொட்டிக்கொண்டு,
பணை என்ற பறை போன்ற நெடிய கால்களையும், பலவாகச் சொரசொரப்புடைய பெரிய கையையும்,
புள்ளிகள் நிறைந்த முகத்தையுமுடைய யானைகளைப் பரிசாகப் பெறலாம் என்று வந்தேன். பெருமானே!
பன்றியின் கொம்பு போன்ற வெண்ணிறமான பற்களால் கடித்து இழுத்து,
தசை கலந்த வெண்மையான கொழுப்பைத் தின்று சுவைப்பவளாய்க்,
குடல்களைத் தலையில் மாலையாக அணிந்துகொண்டு, உண்ணவும், தின்னவும்
குறையாதவாறு பெரிய வளமாகிய பிணங்களைத் தந்த இவ்வேந்தன், வானத்தில்
விளங்கும் பல விண்மீன்களைவிடப் பல்லாண்டுகள் வாழ்வானாக என்று,
அச்சம் பொருந்திய பேய்மகள் பாடிக் கூத்தாடும்
குருதி உலர்ந்து செந்தூள் பறக்கும் போர்க்களத்திற்கு உரிமையுடையவனே!

# 372 மாங்குடி கிழார்


இழுத்துக் கட்டப்பட்ட தடாரிப் பறையை இம்மென ஒலிக்கும்படி அறைந்து,
உன்னைப் பாராட்டிப் பாடி வந்ததற்கெல்லாம் காரணம் - முழுமையாக
ஒளிவிடும் வாளின் பிரகாசமான ஒளி வெற்றியுண்டாக மின்னலைப் போல் மின்னி,
அம்புகளாகிய மழையைப் பொழிய, இடம் நிறைந்த பாசறையில்
மனம் பொருந்தாத பகைவர்களின் அறுபட்ட தலைகளாகிய அடுப்பில்,
கூவிளமரத்தின் கட்டைகளை விறகாகக் கொண்டு ஆக்கிய கூழில் வரிக்குடல்கள் நெளிய
தலையில் பொருந்தாத மண்டையோட்டை அகப்பையாகவும், வன்னிமரத்தின் கிளையை காம்பாகவும் கொண்டு,
குழந்தை பெறுதலில்லாத பேய்மகள் தோண்டித் துழாவிச் சமைத்த
விலங்குகளும் வேண்டாத ஊன்சோறாகிய பிண்டத்தை பேய்மடையன் கொற்றவைக்குப் படைக்க உயர்த்த
திருமண விழாவில் தெளிப்பது போல் வந்தவர் மீதெல்லாம்,
'கலயத்தின் சூடான வாயிலிருந்து வந்த புதுநீர் அமைவதாக.'என்று தெளித்துப்
புலால் நாறும் போர்க்களம் விளங்க மறக்கள வேள்வி செய்தவனே! உன்னுடைய,
நிலவுபோல் ஓளியுடன் திகழும் மாலையைப் பெறலாம் என்பதே.

# 373 கோவூர்கிழார்

இடியின் முழக்கத்தைப் போல முரசம் முழங்க,
போரில் பயிற்சி பெற்ற யானைகள் மேகங்களாக,
தேர், குதிரை ஆகியவை அழிந்து சிதைந்து மழைத் துளியாக விழ, அச்சம் உண்டாக
அம்புகளாகிய காற்று வீசுகின்ற இடமகன்ற பாசறையில், 
சொரியும் குருதியோடு கையிலேந்திய ஒளிபொருந்திய வாள்களால்
உடலைப் பிழிந்து எடுப்பதைப் போலப் பிளந்ததால் உண்டாகிய புண்களைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடைய,
வலிமையுடைய வீரர் போர் செய்வதை விரும்பித் திரண்ட பெரும்படையால்
கொங்கு நாட்டவரைப் புறமுதுகு காட்டி ஓடச் செய்த வெற்றியையுடைய வேந்தனே!
........................ பெரிய புள்ளிகளையும்,
மடப்பமுள்ள கண்களையுமுடைய மயில்கள் மனம் மாறுபட்டு அங்கும் இங்கும் நடப்பது போல்,
நெடுஞ்சுவர்களையுடைய தங்கள் நல்ல வீடுகள் தனிமைப்பட அவற்றை விட்டு அகன்று சென்று,
மெல்லிய தோள்களையுடைய மகளிர் ஊர் மன்றத்தை நெருங்காமல்,
தங்கள் கணவர் போரிற் பெற்ற விழுப்புண்ணைக் காண விரும்பி .....................
.................... தலையாட்டம் அணிந்த குதிரைகளை வாழ்க என வாழ்த்தி,
தங்கள் குறைகளைச்  சொல்லி ஆதரவு பெற யாரும் இல்லாததால், உன் நல்ல தாள் நிழலைச் சேர்வதற்காக,
நுண்ணிய அணிகலன்களை மார்பில் அணிந்த பரட்டைத் தலையுடைய சிறுவர்கள்
தாம் விளையாடிய அம்புகள் தீர்ந்து போனதால் தமக்கு அவற்றைச் செய்து தரும் உறவுகளைக் காணதவராய்,
......................... வாளால் தாக்காதவனாய்
எதிர்த்துப் போரிட்ட அரசன் புறமுதுகிட்டு ஓடியதால் அழிந்து கெட்ட போர்க்களத்தில்,
பெரிய மாடங்களைப் பற்றி எரிக்கும் தீப்போல உன் படையை நெருங்கி, கொம்புகள் ஒடிந்து
இடியால் தாக்கப்பட்டு விழும் மலை போல நிலத்தில் விழும்படி கொன்று,
சென்றான் உறுதியாகக் கொலை செய்வதில் வல்லவன்; அவன்மேல் சென்று அவன் மீது எறியும்போது ஏற்பட்ட
கொடும் புண்ணைக் கண்டு அதற்கு மருந்திடுவோரும், அதனைக் காணச் சகிக்காமல் கண்கலங்கி வருந்த
வஞ்சி மாநகரத்தின் முற்றம் உனக்கு வெற்றி பொருந்திய போர்க்களமாக மாற,
அஞ்சாத வீரர்களின் பிணமாகிய நெற்போர்களை அழித்து,
நீ குடநாட்டில் கடாவிட்டு அழித்தாய் பெருமானே!.
உன்னுடைய முரசு முழங்கும் பெரிய போர்க்களம் பொலிவுபெறுக,
விளக்கமுடைய உயர்குல வேந்தர்களின் போர்க்களம்தோறும் சென்று,
வெற்றியுடன் விளங்குக என்று புகழ்ந்து, புள்ளிகள் பொருந்திய முகத்தையுடைய யானைகளைப் பரிசிலாகப்
பெற்றனர் என்பர் பெரியோர், நானும்
அழகிய கண்ணையுடைய பெரிய தடாரிப் பறையை அதிரும்படி அடித்து,
இசையறிவில் முதிர்ச்சி பெறாதவனாக இருந்தாலும், நான் உன்னை அன்புடன் வாழ்த்தி,
உன்னைப் போன்றவர் வேறு எவரும் இவ்வுலகில் இல்லாததால்,
நீ பகைமன்னர்களின் மதிலிடத்தே பெற்ற பொருளைப் பெறலாம் என்று வந்தேன் பெருமானே!
பகைவர் புகழும் ஆண்மையும், நண்பர்களுக்குக்
குறைவின்றி உதவும் பண்பும் உடையவனாய், பேய்க் கூட்டமும்
நரிக் கூட்டமும் திரியும் அவ்விடத்தில், ஊன் தின்னும்
சிவந்த காதுகளையுடைய கழுகுகள் கூடிக்
காண்பவர்க்கு அச்சத்தை உண்டாக்கும் இடமாகிய போர்க்களத்தை உரிமையாக உடையவனே!

# 374 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

காட்டில் மேய்ந்த பிறகு, அகன்ற கொல்லையில் தங்கும்
புல்வாய் என்னும் மானினத்தைச் சேர்ந்த ஆண்மானின் நெற்றிமயிர் போலப்
பொற்றாமரை விளங்கும் என் தலையிலுள்ள சிதறிக் கிடக்கும் மயிர் அடங்கிப் படியுமாறு,
குளிர்ந்த பனித்துளிகள் துளிக்கும், பொழுது புலராத விடியற்காலத்தில்
ஊர்ப்பொதுவிடத்தில் நிற்கும் பலாமரத்தின் பருத்த அடியில் இருந்து, என்னுடைய
தெளிந்த கண்ணையுடைய பெரிய கிணைப்பறையை நன்கு ஒலிக்கும்படி கொட்டி,
பெரிய கலைமான்கள் செவிசாய்த்துக் கேட்கும்படி இசைத்து, அழகுண்டாக
கரிய தண்டினையுடைய குறிஞ்சி நிறைந்த மலைப்பக்கத்தைப் பாட,
புலிப்பல் கோத்த தாலியை அணிந்த பரட்டைத் தலையையுடைய சிறுவர்களைப் பெற்ற,
மான் விழி மகளிர் காட்டினில் உணவு தேர்கையில் அகன்று உலவிச் சுழல்கையில் கண்ட
வில்லம்பில் பட்ட முள்ளம்பன்றியின் கொழுத்த தசைத்துண்டுகள்,
மலைப்பிளவுகளையும் குகைகளையுமுடைய மலைப்பக்கத்தில் கிளை தழைத்து நிற்கும் சந்தனமரக்கட்டை,
புள்ளிகள் பொருந்திய முகமுடைய யானையின் தந்தம் ஆகிய மூன்றையும்,
மிக்க நிறம் பொருந்திய வலிய புலியின் வரி அமைந்த தோலின் மேல் குவித்து
விருந்தினர்க்குத் திறையாகக் கொடுக்கும் நாட்டையுடையவன் எங்கள் மன்னன்
கழலவிடப்பட்ட தொடியை அணிந்த ஆய் அண்டிரன் போல,
வள்ளல் தன்மையைக் கொண்டிருக்கின்றாயா? ஞாயிறே!
நீ வானில் வறிதே ஒளிசெய்கின்றாய்!

# 375 உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்

அசைகின்ற வெயிலைச் சுமந்துகொண்டிருக்கும் கலங்கிய நீர்நிலை போல்
நிலைதளர்ந்து, பாழடைந்து தளர்ந்துபோய் நிற்கும் பல தூண்களையுடைய
மன்றத்தின் ஒருபக்கத்தை படுக்கையிடமாகக் கொண்டு,
முரசு போன்ற அடியினையுடைய பனையின், அரத்தின் வாய் போன்ற கருக்குடைய பெரிய மடலிலிருந்தெடுத்த
நாரையும் குருத்தையும் கிணைப்பறையுடன் சேர்த்துக் கட்டி,
ஏரால் உழுதுண்டு வாழ்பவர்களின் குடியிருப்பில் கிடைக்கும் உணவை
முறையாக இரந்து உண்ணும் வருத்தத்துடன் கூடிய  வாழ்வையுடைய
எம்மை ஆதரிக்கும் சான்றோர் எவர் இருக்கிறார்கள் என்று எண்ணி
தேன்கூடுகள் தொங்குகின்ற, குறையாத புதுவருவாயையுடைய
மலைசார்ந்த தோட்டங்களையுடைய நல்ல நாட்டின் தலைவனே!
பொய்க்காத கொடையையும் கழலவிடப்பட்ட தொடியையுமுடைய ஆய் அண்டிரனே!
கிணைப்பறையைக் கொட்டிப் புகழ்ந்து பாட, எங்களைக் காப்போர் யாரும் இல்லாததால், நின்று கெடாமல்
பெரிய மழை முகில்கள் நீரைப் பெறுவதற்காகக் கடலை நோக்கிச் செல்வது போல், நானும்
ஒப்பற்ற உன்னை நினைத்து வந்தேன். அதனால்,
புலவர்களுக்குப் புகலிடமாகி, இவ்வுலகம் உள்ளளவும்
நீ நிலைபெற்று வாழ்வாயாக. ஒன்று,
நீ இல்லாமற்போனால் வெறுமையாய்ப்போய்விடும் இவ்வுலகில்
புலவர் இல்லாமல் போவாராக. அல்லது, நெருங்கிச் சென்று
பல சொற்களால் எடுத்துரைத்தாலும், சிறிதளவும் அவற்றை உணரக்கூடிய திறமை இல்லாத,
சிறப்பு இல்லாமல் பெருகிக்கிடக்கும் செல்வத்தையுடைய
பெருமை இல்லாத மன்னர்களை எம்மைப் போன்ற புலவர்கள் பாடாது ஒழிவாராக. 

# 376 புறத்திணை நன்னாகனார்

விசும்பாகிய பெருவெள்ளத்தைக் கடந்து சென்ற ஞாயிற்றின்
இளம் கதிர்கள் ஓளி குறைந்து, சிவந்த நிறத்துடன் ஞாயிறு வளைவாகத் தோன்றும் மாலைப் பொழுதின்
மிகச் சிறு பொழுது கழிந்த பின்னர், இறுக்கிக் கட்டப்பட்ட
கிழிந்த துணியையும், தோல் வார்களையும் கொண்ட எனது தடாரிப் பறையைத் தழுவிக் கொண்டு,
பாணர்கள் உணவு உண்ணும் சமயத்தில், நான், அவனுடைய
புதுமை மாறாத நல்ல மனையின் நெற்கூட்டின் அடியில் நின்றேன்.
கண்ணை மூடித் திறக்கும் நேரத்திற்குள், விரைவாகக்
கிழக்கே தோன்றிய திங்கள் அடர்ந்திருந்த இருளை அகற்ற,
முன்பிருந்த எனது நிலையைக் கண்டுகொள்ள முடியாதவாறு மாறியிருந்த உருவோடு, என் இடுப்பில் இருந்த
பழசாகிப்போய், துளைகளைத் தைக்க பருத்த இழைகள் ஊடே சென்று
நைந்து கரை கிழிந்து கிடந்த எனது உடையை நோக்கி,
‘இவன் புதியவன்; இரங்கத் தக்கவன்.' என்று கூறிப் பெருந்தன்மையுடைய நல்லியக் கோடன்,
என் கையில் இருந்த தாளத்தைத் தான் வாங்கிக்கொண்டு, பெரிதும்
பாம்பு சீறினாற் போன்ற கள்ளின் தெளிவையும், சுட்ட இறைச்சியையும் எனக்குத் தந்து,
நரகம் போன்ற என் வறுமையைக் களைந்து,
அன்று இரவே தேவையான பொருள்களை எல்லாம் அளித்தான், என் தலைவனாகிய நல்லியக் கோடன்;
அன்றைய நாள் முதல் இன்றுவரையும், இனிமேலும்
பிறரிடம் இரத்தலை நினைத்திலேன், என் வறுமைக் கடலைக் கடப்பதற்கு ஒரு தெப்பம் போல் இருந்ததால்;
நான் பிறர் உள்ளத்தில் எண்ணுவதை அளந்து அறியும் சிறந்த புலமை உடையவன்;
நீர் நிறைந்த குளத்தின் மதகைத் திறந்தால் வெளிப்படும் வெள்ளப் பெருக்குப் போல நான் மகிழ்ச்சி அடைந்து
இனி, ஒருநாளும், இரப்போரை மறுக்காத வள்ளல் தன்மை உடையவரின் வாயிலில்கூட
அவர்களின் முன் அவரின் பெரும் புகழுக்குரியவற்றைப் பாராட்டி
இசைக்காது எனது சிறிய கிணப்பறையின் ஓசை.

# 377 உலோச்சனார்

பனி மிகுந்த பல இரவுகளில்,
பரந்து கலைந்து தோன்றும் என் தலைமயிர் பனியால் நனைய,
இனிது உறங்கும் செல்வம் மிகுந்த மாளிகையின் எல்லையில்,
என் வறுமைத்துன்பத்தைப் போக்கக் கருதி என் தடாரிப்பறையை இசைத்துக்கொண்டு சென்று,
'வேள்வியில் அளிக்கப்படும் உணவை உண்ணும் தேவர்கள் புறத்தே நின்று பாதுகாக்க,
அறத்தை நெஞ்சில் உடைய வேந்தன் நெடுநாள் வாழ்வானாக!' என்று வாழ்த்த
அதைப் பார்த்து, வாழ்த்தி வந்தவர்களை வேந்தன் வரவேற்க,
'இரவலர்க்கு ஓளிவு மறைவின்றிக் கொடுக்கக் கவிந்த வளமுள்ள கையையுடையனாய்
நெடிது வாழ்க' என்று புலவர்களால் வாழ்த்தப்பட்ட பலருள்ளும்
பிற வேந்தர்க்கு, இவ்வேந்தன் உவமம் ஆவானே அன்றி
இவனுக்குப் பிற வேந்தர்கள் உவமம் இல்லை என்று சான்றோர் பலர் பாராட்ட,
அவர்கள் பாராட்டியதை நினைத்து மதிமயங்கி
அங்கே நின்ற என்னைக் கண்டு,
‘ஆதரவு அளிப்போரைத் தேடித் தொலைவில் உள்ள நாடுகளுக்குச் செல்லும் கிணைப் பொருநனே,
நீ என்னால் காக்கப்படுவாய்' என்று கூறி,
மலை தந்த மணிகளையும், காடு தந்த பொன்னையும்,
கடல் தந்த ஒளிர் முத்துக்களையும்,
வேறுவேறு வகையான உடைகளையும், கள் நிறைந்த குடங்களையும்,
நான் இனிமேல் வறுமையில் வருந்தாமல் இருப்பதற்காகக் கனவில் காண்பதைப் போல
நனவில் கொடுத்தான் அந்த அன்பு நிறைந்த வேந்தன்;
நாடுகளில் சிறந்த நாட்டைப் பற்றிப் பேசுபவர்கள் பெருநற்கிள்ளியின் நாடுதான் சிறந்தது என்று கூறுவர்;
வேந்தர்களில் சிறந்த வேந்தனைப் பற்றிப் பேசுபவர்கள் பெருநற்கிள்ளிதான் சிறந்த வேந்தன் என்று கூறுவர்;
புள்ளிகள் உள்ள நெற்றியையும், ஒளிர்கின்ற பூண் அணிந்த கொம்பினையுமுடைய யானைப்படைத் தலைவரும்,
காண்போர் உள்ளத்தைக் கவரும் ஓட்டமும் கச்சும் அணிந்த குதிரைப்படைத் தலைவரும்,
நன்றாக வார்த்த மணியையும், வளைந்த சக்கரங்களையும்,
மேலே கொடியையும் உடைய  நல்ல தேர்ப்படைத் தலைவரும்,
விரைவும் புகழும் வீரமுமுடைய வேல்படை, வில்படைத் தலைவர்களும்,
வாள் கொண்டு போர்செய்து வாழும் வாட்படைத் தலைவரும் ஆர்வத்தோடு கூடியிருத்தலால்
கடலின் முழக்கத்தையுடைய படையையுடைய
போரில் வெற்றி பெறுவதை விரும்பும் வேந்தனாகிய பெருநற்கிள்ளி நெடுங்காலம் வாழ்வானாக!

# 378 ஊன்பொதி பசுங்குடையார்

தெற்கிலிருந்து வந்து குறும்பு செய்த பரதவரின் வலிமையை ஒழித்து,
வடக்கிலிருந்து வந்து குறும்பு செய்த வடுகரின் வாட்படையை அழித்த
நன்றாகத் தொடுக்கப்பட்ட கண்ணியையும், நன்கு செய்யப்பட்ட வேலை ஏந்திய பெரிய கையையும்,
விரைந்து செல்லும் குதிரையைச் செலுத்துவதற்கான பரிவடிம்பு என்னும் காலணியையும்,
நல்ல மாலையையும், கள்ளையும் உடைய சோழன் இளஞ்சேட்சென்னியின் அரண்மனையில்
புதிதாக எழுந்த பிறை போன்ற, வெண்ணிறச் சுண்ணாம்பு பூசப்பட்ட மாடங்களையுடைய
குளிர்ந்த நீர்நிலை போன்ற குளிர்ச்சி பொருந்திய நெடுமனையின் முன்னே நின்று, என்னுடைய
அரித்த ஓசையைச் செய்யும் பெரிய கிணைப் பறை கிழியுமாறு கொட்டி,
மரபு தவறாமல், பகைமேற் செல்லும்போது பாடும் வஞ்சித்துறைப் பாடல்களை பாட,
எம்மைப் போன்ற பரிசிலர்க்குக் கொடுப்பதற்காகச் செய்யப்படாத, மிகப் பல,
மேன்மையான சிறப்பினையுடைய அரிய அணிகலன்களையும் பிற செல்வங்களையும்
எம்மால் தாங்க முடியாத அளவுக்கு வழங்கினான்; அதனைக் கண்டு
வறுமையால் வருந்திய என்னுடைய பெரிய சுற்றத்தார்
விரல்களில் அணிவனவற்றைக் காதில் அணிபவரும்,
காதில் அணிவனவற்றைக் விரல்களில் அணிபவரும்,
இடையில் அணியவேண்டியவற்றைக் கழுத்தில் அணிபவரும்,
கழுத்தில் அணிய வேண்டியவற்றைக் இடையில் கட்டிக்கொண்டவருமாய்
கடும் அழித்தல் தொழிலையுடைய இராமனுடன் கூடியிருந்த சீதையை,
மிக்க வலிமையுடைய அரக்கன் கவர்ந்துகொண்டு செல்லும்பொழுது,
சீதை கழற்றி எறிந்த நகைகள் நிலத்தே விழுந்தவுடன் அந்த நகைகளைக் கண்டெடுத்த குரங்குகளின்
சிவந்த முகமுடைய பெரும் கூட்டம் அவற்றைத் தாறுமாறாக அணிந்ததைக் கண்டோர் நகைத்ததைப் போல்
நீங்காத அரிய மகிழ்ச்சியை மிகவும் அடைந்தோம்,
பெரிய சுற்றத்திற்குத் தலைமை தாங்கி,
பல அரிய எண்ணங்களினால் உண்டாகிய நோயின் வருத்தம் உற்றதற்கும் மேலாக.

# 379 புறத்திணை நன்னாகனார்

'அவனுடைய கால்நிழலில் வாழும் வாழ்க்கையை நான் பெறுவேனாக;
என் நாவால் புகழ்ந்து பாடும் பாடலை அவன் ஒருவனே பெறுவானாக;
நெல்லை அறுவடை செய்பவர்கள், தம்முடைய கூர்மையான அரிவாள் மழுங்கிப்போனால்,
மறுபடியும் வலிமையோடு அரிவதற்காக, தீட்டுகின்ற கல் என்று நினைத்து
சேற்றில் உள்ள ஆமையின் வளைந்த முதுகில் தீட்டும்,
நெற்பயிர் நெருக்கமாக விளையும் வயல்கள் உள்ள மாவிலங்கை என்னும் ஊர்க்குத் தலைவனான
ஓய்மான் வில்லியாதனுக்கு நாங்கள் கிணைப் பொருநர் ஆவோம், பெருமானே! 
குறுகிய கால்களையுடைய பன்றியின் கொழுத்த ஊன்துண்டுகளான நல்ல வெளுத்த ஊனை,
நல்ல நறுமணமுள்ள நெய்யை உருக்கி அதன்மேல் பெய்து பொரித்து, நாள் காலையில் சோற்றோடு கொடுத்து
எம் பசியைப் போக்குவதில் வல்லவன் எமது தலைவன்' என்று,
விடியற்காலையில் வந்து பாடும் மரபினையுடைய உன் கிணைப்பொருநன் என்னிடம் கூற,
அதைக் கேட்டது முதல் எனக்கு உன்னைக் காணவேண்டும் என்ற விருப்பம் அதிகரித்து.
வானைத் தொடும் உச்சிகளையுடைய குன்றுகள் பின்சென்று மறைய,
உன்னிடம் கிடைக்கும் பரிசிலின் மேல் ஆசை செலுத்த, நான் உன்னிடம் வந்தேன் - குற்றமற்ற
தாயிடம் பால் குடிப்பதற்கு வரும் குழந்தையைப் போல; அங்கு அந்த
செல்வமுள்ள அழகிய மனையிலிருந்து மெல்லிதாகத் தோன்றும் நறுமணம் கமழும் புகை,
மழைபொழிய வரும் மேகம் போலத் தெருவெல்லாம் மறைக்கும்
அரணை அடுத்துள்ள ஆழமான அகழியையும், நீண்ட மதிலையுமுடைய உன் ஊர்க்கு,

# 380

தென் கடலிலிருந்து எடுத்த முத்துக்களாலான மாலையைச் சூடிய,
வடமலையிலிலிருந்து பெற்ற சந்தனத்தைப் பூசி,
...................... கடல் போன்ற படையும்,
இனிய புகழும், போரில் வெற்றியும் பெற்ற
பாண்டியருடைய வலிமை மிக்க தானைத் தலைவனுடைய நாட்டில்,
ஆகாயத்திலிருந்து பெய்த மழைநீர் கடலை அடைந்து முத்தாக மாறும்;
நறுமணம் கமழும் காட்டுமல்லிகையோடு கூதாளி செழித்து விளங்க,
.......................................
இனிய சுளைகளையுடைய பலாமரங்கள் நிறைந்த நாஞ்சில் நாட்டுக்குத் தலைவன்.
வலிமையோடு போரிட வந்தவர்க்கு நினைவுக்கும் எட்டாத தொலைவில் உள்ளவன்;
நட்புடன் எதிரில் வந்தவர்க்கு உள்ளங்கை போல அண்மையில் உள்ளவன்;
வலிய வேலையுடைய கந்தனுடைய நல்ல புகழையன்றி,
.................... வில்லைப்போல் வளைந்த மாலையணிந்த பிள்ளைப் பருவத்தில் உள்ள சிறுவர்களின்
தன்மையனாதலால், இந்த நாட்டு மக்கள்
வறுமையில் வருந்தும் காலம் வந்தாலும்,
வருந்துதல் இல்லாமல் போனது பொலிவு பெற்ற என் சுற்றம்.

# 381 புறத்திணை நன்னகனார்

கறியும் சோறும் தெவிட்டி வெறுப்பு ஏற்பட்டதால், இனியவை என்று
பால் கலந்து செய்தனவும், வெல்லப்பாகு கலந்து செய்தனவும் ஆகியவற்றைத்
தக்க அளவுடன் கலந்து, மென்மையுண்டாகக் கரைத்துக் குடித்து
விருந்தினராகப் பசியைப் போக்கிப் பலநாட்கள் இங்கு இருந்தோமாக,
'பெருமானே! விழாக்கள் நடைபெரும் எம்முடைய நாட்டிற்குச் செல்ல விரும்புகிறோம்' என்று
நாங்கள் அவனுக்கு அறிவித்தோமாக, தான் மிக்க
அன்புடையவனாதலால் எங்களைப் பிரிவதற்கு அஞ்சி,
'கொத்துக் கொத்தாகப் பூத்து, எவராலும் கொள்ளப்படாததால், பழுத்துக் கனிந்து,
பயன்படுத்த முடியாதபடி, முட்கள் கலந்த கொடிகள் பின்னிக் கிடக்கும் முதிய பாழிடத்தில்
மழை பெய்தாற் போன்ற, செல்வம் இருந்தும்
இரவலர்க்கு ஈயாத மன்னர்களின் முற்றத்தில் நின்று,
துண்டித்த வார்களால் கட்டப்பட்ட, சிதைந்த வெளிப்பக்கத்தையுடைய தடாரிப்பறையைக்
ஊன் பொருக்கு ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் தோல் பொருந்திய தெளிந்த முகப்பை அறைந்து,
விரலால் நொடிக்கும் நொடிப்பின் விசையிலும் மேம்பட்ட குற்றமில்லாமல் தாளமிட்டுப் பாடும் பாட்டால்
வறுமையைப் போக்க எப்படி முடியும்? ஆதரவின்றி வறுமையால் தனிமையில் வருந்தி,
வள்ளல்களைத் தேடித் திரிந்து வருந்துவதையும் யாம் போக்குவோம்.  அதனால்,
இப்பெரிய உலகம் தானிய வகைகளின் விளைச்சல் இல்லாமல் இருக்கும் வறண்ட கோடைக்காலம்
வருகின்ற மழை முகிலின் முழக்கத்து ஒலிக்கு நீங்கிய பிறகு,
நீ தொலைவில் உள்ள நாட்டில் இருந்தாலும், இந்த நாட்டிலேயே இருந்தாலும்
இதை அறிந்து கொள்வாயாக. கிணைவனே! நீ வாழ்க!
சிறியதும் பெரியதும் எண்ணி ஒரு வழி நடப்பாயாக' என்று சொன்னான் எங்கள் தந்தை,
ஒலிக்கின்ற வெண்ணிறமான அருவியையுடைய வேங்கட நாட்டுக்கு உரியவன்;
பெரியோரானாலும் சிறியோரானாலும் ஒருகரையிலிருந்து இன்னொருகரைக்கு மாறிமாறிக் கொண்டுசேர்க்கும்
அறவழியில் இயங்கும் தெப்பம் போல், மறவாமல்
பெரிய குறிக்கோளையும், எவராலும் மாற்றமுடியாத கொள்கையையுமுடைய
கரும்பனூர் கிழானின் அன்புக்குரிய மகன்.  

# 382 கோவூர் கிழார்

கடற்படையைக் கொண்டு சென்று, பகைவரை அழித்து அவர்களிடமிருந்து கொண்ட பொருளும்,
செறிவாகப் பெருகிய வலிமையும் முயற்சியும் உடைய
குளிர்ச்சி பொருந்திய சோழநாட்டு வேந்தன்,
அசைகின்ற தலையாட்டம் அணிந்த குதிரைகளையுடைய
நலங்கிள்ளியின் விருப்பத்துக்குரிய பொருநர் ஆவோம்;
அவனைத் தவிர வேறு எவரையும் பாடிப் பரிசில் பெறுவதை நாங்கள் விரும்ப மாட்டோம்;
அவன் திருவடிகள் வாழ்க என்று அவனை வாழ்த்துவோம்;
நெய்யிட்டுத் தாளித்த, ஊன் கலந்த
பல வகையான சோற்றுடன் இனிய சுவையுள்ள பொருள்களையும்
வறுமையால் ஏற்பட்ட பசித்துன்பத்தினையுடைய உன்னுடைய
முன்பு நீ பரிசு கொடுத்து அனுப்பியதால் உன் ஈகையை அறிந்த சிறுவரும்
நானும், எழுச்சி பொருந்திய மணியும், நல்ல நிறமும் படத்திலுள்ள அழகிய புள்ளிகளும்,
கண்ணே செவியாகவும், பிளவுற்ற நாவையும் உடைய
தன் சட்டையை உரித்த பாம்பு போல்,
எங்கள் வறுமையிலிருந்து நீங்கிப் பிறர்க்கு நாங்கள் வழங்கும் வாய்ப்பு உள்ளவர்களாகுமாறு,
எங்களுக்கு நீ பரிசில் கொடுத்து அனுப்புவாயாக, விரைந்து செல்லும் குதிரைகளையுடைய அரசே!
உன்னுடையது, அனைவரும் அறிய, கடல் சூழ்ந்த இந்தப் பரந்த உலகம்;
என்னுடையது, நெட்டியின் காம்பு போல் சுமையில்லாத, தெளிந்த கண்ணையுடைய பெரிய கிணைப்பறை;
அந்தப் பறையின் கண்ணில் கட்டப்பட்ட நுண்ணிய அரித்தலோசையை எழுப்பும் சிறிய கோல்
அடிக்குந்தோறும் பறையின் கண் நடுங்குவது போல் உன் பகைவர்
கேட்குந்தோறும் நடுங்குமாறு புகழ்ந்து பாடுவேன் -
உன்னால் வெல்லப்பட்ட தேர்களைப் பற்றி - பிற வேந்தர்களின் அவைகளில் 

# 383 மாறோக்கத்து நப்பசலையார்

ஒளி பொருந்திய புள்ளிகளை உடைய சேவல் கூவி எழுப்ப, படுக்கையிலிருந்து எழுந்து,
குளிர்ந்த பனி பெய்யும் புலராத விடியற்காலத்தே,
நுண்ணிய கோலால் சிறிய கிணைப்பறையை ஒலியுடன் அறைந்து,
பெரிய வாயிலில் நின்று, பல எருதுகளைப் பலவாக வாழ்த்தி,
அவற்றையுடையவனான அவினன் புகழ்களைப் பாராட்டிப் பாடினேனாக, என்னிடம் தங்கியிருந்த
வறுமைத் துயர் விரைவில் நீங்குமாறு, உடல் மெலிந்து,
அரிய காவலுடைய பெரிய மாளிகைக்குள் நான் செல்வதை விரும்பி,
குவிந்திருந்து விரிந்த மெல்லிய அரும்பு மலர்ந்த ஆம்பல் மலர் போன்ற,
குழியுள்ள குவளையில் தேன் ஒழுக மணக்கும் கள்ளின் தெளிவைப் பெய்து உண்ணச் செய்து
பாம்பின் தோல் போன்ற வடிவினையுடையதும், மூங்கிற்
கோலின் உட்புறற்த்தே உள்ள தோல் போன்ற நெய்யப்பட்ட இழைகளை அறிய இயலாத
ஒளிபொருந்திய பூப்போன்றதுமான உடையை உடுக்கச் செய்து, நுண்ணிய அணிகலன்களை அணிந்து,
மின்னல் போல் மின்னி வளைந்த இடையையும், அழகாகக் குழிந்த கொப்பூழையுமுடைய
கற்புடைய மனைவி தன் முதுவைத் தழுவிக் கிடக்க,
மெல்லிய அணைமேல் அவன் படுத்திருந்தான் ...........................
என்னைவிட்டு நீங்கிய .............. பார்த்து ..................
.................... அதுமுதல்,
நான் புதுப்பிறவி எடுத்ததைப் போல், அவ்விடத்தில்
பிறருடைய பாடுதற்குரிய புகழைப் பாடிச் செல்வதை அறியாதவன் ஆனேன்;
தாயின் சிறிய முலைக்காகச் சுற்றிவரும் பாலுண்ணும் வெள்ளாட்டுக்குட்டி,
வெளுத்த முகத்தையுடைய குரங்குக் குட்டியுடன் தாவும் மூங்கில் நிறைந்த
...................... குன்றுகள் பல பொருந்திய
காடுகளுடைய நாட்டுக்குரியவனாகிய, விரைந்து செல்லும் தேர்களையுடைய அவியன் என்னும்
ஒருவனை நான் எனக்குத் தலைவனாக உடையேன்; 
அவன் என்னை ஆதரிப்பதை நிறுத்தமாட்டான், வெள்ளியின் நிலையைக் குறித்து யார் கவலைப்படுவார்கள்?

# 384 புறத்திணை நன்னாகனார்

மென்புலமாகிய மருதநிலத்து வயல்களில் கூட்டத்துடன் சேர்ந்து மேய்ந்து,
வஞ்சி மரத்தின் கிளையில் உறங்கும் நாரை,
முற்றிய கரும்பின் பூக்களைத் தின்னும்;
வன்புலமாகிய முல்லை நிலத்தில் விளையும் கரிய தாளினையுடைய வரகின்
அரிகாலில் உள்ள எலியைப் பிடிப்பதற்கு முயலும் குறும்பூழ்ப் பறைவைகளின் ஆரவாரத்தால்
அங்கே வாழும் சிறுமுயல் அஞ்சி ஓட, அருகே,
கரிய கிளைகளையுடைய இருப்பை மரத்திலிருந்து பூக்கள் உதிரும்;
விழா ஒன்றும் நிகழாவிட்டாலும், உழவர்கள் உண்ணும் பாத்திரங்களில்
பெரிய கெளிற்று மீன் கலந்த உணவுடன், இஞ்சி முதலிய பூக்கள் கலந்த கள்ளும் இருக்கும்;
நாங்கள் இத்தகைய கரும்பனூர்க் கிழானின் கிணைவர்கள். பெருமானே!
நெல் என்ன? பொன் என்ன?
உடலில் சூடு உண்டாகுமாறு உண்ணும் கள் என்ன?
என் இல்லத்தில் இல்லாத அவை பலவற்றையும்
நான் குறைவுபடவும், அவன் குறைவில்லாதவனாய்,
ஊன் கலந்த கொழுமையான சோற்றில்,
உலகில் உள்ளவர்கள் நாணுமாறு புகழுக்குரிய செயல்களைச் செய்து,
நீரே வெட்கப்படும்படியாக அதிகமாக நெய்யை விட்டு,
எம்மை ஆதரிக்கும் எங்கள் தலைவன் இருக்க, எதற்கு நாங்கள் வருந்தப்போகிறோம்?
அத்தகையவனைத் தலைவனாகக் கொண்டிருக்கிறோமாதலால், இனிமேல் வறட்சியைக் கொண்டுவர
வெள்ளி எங்கே வேண்டுமானலும் நிற்கட்டும்! சிறப்பான
உண்டு முடித்த நல்ல கலன்களில் எஞ்சியதை இட்டு மடக்கித் தூக்கி எறியவும்,
நல்ல மிகுதியான ஊனைத் தின்றதனால் பற்களின் இடுக்குகளில் சிக்கிக் கொண்டவற்றைத் தோண்டி எடுக்கவும்
இவ்வாறு கழிந்த நாட்களே அன்றி
வேறு வகையில் கழிந்த நாட்களை நான் அறியேன்.

# 385 கல்லாடனார்

வானத்தில் வெள்ளி முளைக்க, பறவைகளின் குரல் இசையாய் ஒலிக்க,
இரவுப்பொழுது புலரும் விடியற்காலத்தில், பலவாகிய எருதுகளைப் பலவாறு வாழ்த்தி,
அவன் மனை முற்றத்தில் நான் தோன்றவும் இல்லை, பிறர் மனையின் முற்றத்தில் நின்று கொட்டிய
அகன்ற கண்ணையுடைய தடாரிப் பறையின் ஒலியைக் கேட்டு அருள்கூர்ந்து
நான் வறுமையிலிருந்து விடுபட விரும்பி, என் இடையில் இருந்த
மண் தின்னும்படி பழைதாய்க் கிழிந்திருந்த கந்தைத் துணியை அகற்றி,
வெண்ணிற ஆடையை உடுப்பித்து, என் பசியைப் போக்கினான்;
காவிரி ஆறு பாயும் தாழ்ந்த நிலத்தில் உள்ள தோட்டங்களையும்,
நெல்விளையும் வயல்களையுமுடைய அம்பர் என்னும் ஊர்க்கு உரியவன்
நல்ல அருவந்தை என்பவன் வாழ்க! புல்லி என்பவனுடைய
வலிய வேங்கட மலையில் மேல் விழுந்த
உயர்ந்த வானத்து மழைத்துளிகளைவிடப் பல ஆண்டுகள் - (வாழ்க).

# 386 கோவூர் கிழார்

மிக்க நீர் நிறைந்த குளத்தில்
விழுகின்ற மழைத்துளி எழுப்பும் ஒலியைப் போல்
நெய்யில் வறுக்கப்பட்ட பொழுது ஒலி உண்டாக்கிய வறுவலை அள்ளி உண்ணவும்,
சூட்டுக்கோலால் குத்திச் சூடுபடுத்தப்பட்ட இறைச்சியைத் தின்னவும்,
ஊன் வைத்திருந்த வெண்ணிறமான பாத்திரம்
பசும்பாலால் நிரம்பி வழியவும்,
இவ்வாறு உண்பவற்றைச் சுடச்சுட உண்பதால் உண்டாகும் வியர்த்தலை அல்லாமல்
வேறு தொழில் செய்வதால் வியர்வை உண்டாகாத வகையில்
கொடுத்தான் எங்களுக்குத் தந்தை போன்றவன் - புகழெல்லாம் தனக்கே உரித்தாக;
நெல் வயல்கள், நெல்லுக்கு வேலியாக நீண்டு வளர்ந்து நின்ற கரும்புகள் உள்ள
பாத்தியில், பலவகையான பூக்கள் பூத்து நிரம்பினதாயிருக்கும்;
முல்லைக்காடு, புல் மேயும் ஆனிரைகள் நிறைந்து,
வில்லேந்திய வீரர்கள் காவலிருந்த கடுமையான அரணுடையதாயிருக்கும்;
கடல், காற்றால் கொண்டுவரப்பட்ட கப்பல்களை எண்ணுவோர் தங்கியிருக்கும்
சோலையில் உள்ள புன்னை மரங்களின் கிளைகளை அலைப்பதாயிருக்கும்;
கடல் சார்ந்த கழி, சிறிய வெண்ணிறமான உப்பின் விலையைச் சொல்லி
பெரிய மலைகள் உள்ள நல்ல நாடுகளுக்குச் சென்று விற்கும் உமணர்களின் குடி நிறைந்ததாயிருக்கும்;
நாங்கள் அத்தகைய நல்ல நாட்டுப் பொருநர் ஆவோம்; நாங்கள்
போரிடாத பொருநர் ஆவோம்;
கிழக்கே இருந்து மேற்கின் அடிவாரத்திற்குச் சென்றாலும்,
மேற்கே இருந்து கிழகின் அடிவாரத்திற்குச் சென்றாலும்,
வடக்கே இருந்து தெற்குப்பக்கம் சென்றாலும்,
தெற்கேயே நின்று வேறு பக்கம் செல்லாமல் நெடுநாள் இருந்தாலும் 
எங்கேயும் நின்றுகொள்ளட்டும் வெள்ளி, நாங்கள்
வேண்டியதைக் குறிப்பால் உணர்ந்துகொள்பவனின் திருவடிகள் வாழ்க.

# 387 குண்டுகட் பாலியாதனார்


கூர்மையான நகங்களையுடைய, வயல் ஆமையின்
வெண்ணிறமான வயிற்றைக் கண்டாற் போன்ற 
பெரிதாய் இறுக்கிக் கட்டப்பட்ட புதிய தோல் போர்த்த
தெளிவான கண்ணையுடைய பெரிய தடாரிப் பறையை அறைந்து, ‘எப்பொழுதும்
பகைகொண்டவரின் மதிலை இடித்தலால்,
புழுதிபடிந்த மணம் மிக்க கன்னங்களையுடைய,
பூவேலைப்பாடுடைய பட்டமணிந்த, பெரிய கழுத்தையுடையனவாய்,
வேறுவேறாகப் பரவிச் சென்று
பகைவேந்தர்களின் காவற்காட்டிற்குப் புறம்பாக உலவும்,
உயர்ந்த கொம்புகளையும் பெரிய சொரசொரப்பான பெரிய துதிக்கையும்,
நல்ல தொழில் செய்யும் பல யானைகளையுடைய
பகைநாட்டு வேந்தர் பணிந்துவந்து, உனக்குத் தரவேண்டிய திறையைத் தந்து, உனக்கு
இன்பம் அளிக்கும் அறிவிற் சிறந்த இரவலர், நண்பர் முதலியோரது வறுமையைப் போக்கி,
உன்னுடைய திருவடிகள் மிகவும் பொலிந்து விளங்குக' என்று
நான் அவனைப் புகழ்ந்து பாடினால் அது மிகவும் நல்லது என்று
மற்ற பல இயல்புகளைச் சொல்லி வாழ்த்த இருந்தவர்க்குத் தலைவன்.
அவனது நெருங்குதற்கு இனிய பெரிய அரண்மனையின் அகன்ற முற்றத்தில்
தன்னுடைய நல்ல கழலணிந்த திருவடிகளை வந்தடையுமாறு
போர்க்களத்தில் பகைவரை வென்று முழக்கும் வலிய முரசுடையவன்.
அவன் என் சிறுமையைக் கண்டு இகழ்ந்து நோக்காமல்,
தன் பெருமையின் தகுதியையும் நோக்கி,
மலை போன்ற களிறுகள் என்ன,
பிடரிமயிர் கொய்யப்பட்டு, தலையாட்டம் அணிந்த குதிரைகள் என்ன,
மன்றம் நிறைந்த ஆநிரைகள் என்ன,
மனைப்பணியாளரும் களப்பணியாளரும் என்ன,
அவற்றைக் கனவென்று மயங்குமாறு நனவில்
அளித்த அன்பு நிறைந்த தலைவன்;
பல ஊழிகள் வாழ்வானாக, பூழி நாட்டார்க்குத் தலைவன்.
சொரசொரப்பான கொம்புடைய யானைகள் செய்யும் போரில் மேம்பட்ட வலிய முயற்சியையுடைய
செல்வக் கடுங்கோ வாழியாதன் என்று அவன் பெயரைக்கூறிய அளவில்,
மனம் பொருந்தாத பகைவர் தம்முடைய உயர்ந்த குடையைத் தாழ்த்தி வணங்கி இங்கே
வரவிடுவர், காலம் தாழ்த்தாமல், செய்ய வேண்டிய சிறப்புக்களைச் செய்து,
ஆதலால், இலையே இல்லாத வஞ்சி என்னும் மாநகரத்தின் மதிற்புறத்தை அலைக்கும்
ஆரவாரம் மிக்க பொருநையாற்று மணலினும், அதைச் சுற்றியுள்ள
பல வயல்கள் அனைத்திலும்
விளையும் நெல்லையும்விட மிகுதியாகுக - (பல ஊழிகள் வாழ்வானாக)

# 388 மதுரை அளக்கர் ஞாழார் மகனார் மள்ளனார்

வெள்ளியாகிய கோள் தெற்கே நிலைகொண்டிருக்க, விளைவயல்களும்
நீர்நிலைகளும் வாடிய பயனற்ற காலத்தில்
பெரிய பறையாகிய தடாரிப் பறையை இசைக்கும் பொருநன் ஒருவன் சென்று, பெரும்புகழுடைய
சிறுகுடிக்கு உரியவனாகிய பண்ணனை அடைந்து
தன் வறுமையை அறிவித்தானாக, அப்பொழுதே, அப்பொருநனின்
வறுமைத் துன்பம் நீங்குமாறு, தன்னிடம் இருந்த பொருள்களைக்
கொடுத்தான் எங்கள் தந்தை கொடையால் மேம்பட்ட தலைவன்;
நுண்ணிய நூல்களைப் பெரிய துதிக்கையாகவும், நாவைக் கொம்பாகவும் 
வெல்லும் பாடல்களைக் களிறாகவும் இயற்றும் புலவர்களுக்கு, நெல் விளையும் நிலங்களைத்
தருகின்ற பண்ணனைப் பற்றி நான் கூறக் கேட்பீராக; அவனுடைய .............
உழவுத் தொழிலுக்குரிய எருதுகளையும், ஏற்றத்தையும், மேழியையும் கிணைப்பறையை அறைந்து
நாள்தோறும் நான் பாடேனாயின், நீங்காத
ஆராய்ச்சி மணி கட்டிய முற்றத்தையுடைய பாண்டியர் வழித்தோன்றலான
வாரால் கட்டப்பட்ட முரசு முழங்கும் பெருமை பொருந்திய சிறந்த படையையுடைய
தலைமை பொருந்திய யானையால் சிறந்த
என் பெரிய சுற்றத்தாரைப் பாதுகாக்கும் அருட்செயலை செய்யாது ஒழிவானாக.

# 389 கள்ளில் ஆத்திரையனார்

நீருடைய நுங்கு காய்ந்து கல்லைப் போலக் கடினமானாலும்,
காட்டு வேம்பின் காய் பழுக்காமல் சுருங்கி உலர்ந்து போனாலும்,
நீர்நிலைகள் வற்றிச் சேறு காய்ந்த கோடைக்காலமானாலும்
வழக்கமான பாதையில் செல்ல இயலாத வெள்ளி தெற்கே செல்லும் வறுமைக் காலமானாலும்,
'எம்மையும் உன் நினைவில் கொள்வாயாக, இளைய பொருநனே'
என்று கூறிப் பெரும்புகழ் வாய்ந்த நெடுந்தகை எனக்குப் பெருமளவில் பொருள்களை அளித்தான். ,
நான் இன்று சென்று காணும் இடத்தில் அவன் இல்லை;
சென்றால் காண முடியாதவனும் அல்லன்.
சிறிய தலையையுடைய பெண்யானைகள் வருந்த, அவற்றின் கன்றுகளை கொண்டுவந்து
குன்றுகளுடைய நல்ல ஊரின் மன்றத்தில் கட்டிவைக்கும்
கற்களினூடே பாயும் அருவிகளையுடைய வேங்கட மலைக்கு உரியவனான
மனம் போன போக்கில் போகாத நல்லேர் முதியனே!
உன் முன்னோனாகிய ஆதனுங்கனைப் போல், நீயும்
பசியால் வாடும் என் சுற்றத்தாருடைய துன்பம் நீங்கச்
சிறப்பமைந்த நல்ல அணிகலன்களை வழங்குவாயாக! பெருமானே!
மெல்லிதாய் அகன்ற அல்குலையுடைய உன் மகளிர்
உன் பெரிய மனையின் முற்றத்தில் என்றும் நெய்தற்பறையைக் (இரங்கல் ஒலியைக்) கேளாதிருப்பார்களாக. 

# 390 ஔவையார்

அறம்புரியும் நெஞ்சத்தினையுடைய இடையர்களும், பெருகுகின்ற
வீரம் மிகுந்த நெஞ்சத்தினையுடைய சிறுகுடியினரும் கூடி எடுக்கும்,
அரும்பு மலர்ந்த செருந்தி முதலிய மரங்கள் செறிந்த பெரிய காட்டில் மலரும் பூக்களின் மணம் கமழும்
விழாக்களினால் அழகுறும் அகன்ற மன்றத்தைப் போன்ற அரண்மனை முற்றத்தில்
அன்புடையவர்கள் மட்டுமே அணுகக் கூடியதாகவும், பகைவர்களால்
கனவில்கூட நெருங்க முடியாத அளவுக்குக் காவலுடைய அகன்ற நகரில் புகுந்து
மலைகளின் கூட்டம் போன்ற மாடங்களில் எதிரொலி உண்டாகுமாறு, என்
அரித்த ஓசையைக் கொண்ட தடாரிப் பறை கிழியும்படி அறைந்து,
நான் பல நாட்கள் பாடுதல் இல்லாமல்.
சென்ற முதல் நாள் இரவுப் பொழுதிலேயே,
நான் வந்ததைக் கண்டு, அரண்மனையின் நெடியவாயிலில் நின்ற
புல்லிய தலையையுடைய பொருநன் இரங்கத்தக்கவன் என்று எண்ணி
நான் அவனை அணுகுவதைப் பார்த்து, என் இடுப்பில்
பழமையான நீர்ப்பாசி போல் அழுக்குப் படிந்திருந்த கந்தைத் துணியை அகற்றி,
அழகிய மலர் போன்ற புத்தாடையைக் கொடுத்து அணியச் செய்து,
மகிழ்ச்சி அளிக்கும் பண்பினையுடைய கள்ளையும், அதுமட்டுமல்லாமல், 
அமிழ்து போன்ற சுவையுடைய ஊன்துவையல் கலந்த சோறும்
வெள்ளியாலாகிய வெண்ணிறக் கலத்தில் கொடுத்து உண்ணச் செய்ததோடு, 
ஊரின் முன்னிடமாகிய மன்றத்தில் தங்கியிருந்த தளர்ந்த நடையினையுடைய
பெரிய சுற்றத்தார், என்னைப் பிரிந்ததால் அடைந்த தனிமைத் துயரத்தை நீக்க,
தேனால் உள்ளிடம் நனைந்த வேங்கைப் பூவைக் கண்டாற் போன்ற
எருதுகளைக் கொண்டு விளைவித்த, நிறமுடைய செந்நெல்லைப் போரோடு அளித்து,
கொள்ளத்தக்க இதனைக் கொள்க என்றான். நீர் உண்ணும் துறையில்
மலையில் பூத்த மலர்களை கொண்டுவந்து சேர்க்கும் நீர்வளம் பொருந்திய நாட்டுக்கு உரியவன்
அவனைக் கண்டால், தன் மனைக்கு அழைத்துச் சென்று, அவனுடைய திருவடிகளை வாழ்த்தி
.................... ..................
‘எங்கள் பசித்துயரை அறிந்து அதைப் போக்குதற்காக மழைகூடப் பெய்யவில்லை' என்பவர்கள்
பெருமித மிக்க யானைகளையுடைய தலைவனை
அறியாதவரும், அறிந்தும் அவனைக் காணாதவரும் ஆவர்.

# 391 கல்லாடனார்

குளிர்ந்த மழைத்துளிகளை மிகப் பெய்து மேகங்கள் முழங்கும்
மலை போல வானளாவிய குவியலாய்
உச்சியுண்டாக உயர்ந்ததாகக் குவித்த நெல்லாகிய, மகிழ்ச்சி மிக
எருதுகளின் உழைப்பால் உண்டாகிய பெரிய வளத்தை வாழ்த்திப் பெற்றதை
திருத்தம் இல்லாத ஊன்கறியைச் சிறுசிறு துண்டுகளாகப் பரக்குமாறு துண்டித்து
கள் உண்போர் உண்டு மிகவும் இன்புறும்
வேங்கட நாடாகிய வடநாடு வறுமையுற்றததினால்
இங்கே வந்து தங்கின என் பெரிய சுற்றத்தார், 
இந்நாட்டை விட்டு நீங்குவதைக் கைவிடும் இயல்புடைய பழங்குடிகள் நிறைந்த
அகன்ற இடத்தையுடைய மூதூரில் .............. கேட்டலால்
'இவன் முன்பே இங்கு வந்தவன்; பொருளில்லாதவன். மேலும்
இரங்கத்தக்கவன், எனவே பரிசில் கொடுக்கத்தக்க பொருநன் இவன்' என்று
உன் உள்ளத்தை அறிந்தவர்கள் என் நிலைமையினை நன்குணர்ந்து எனக்கு அறிவிக்க,
நான் உன்னைக் காண வந்தேன், பெருமானே! சிறப்பு மிக
கரிய நீர் மிகுந்த பெரிய கழியில் நுழைமீன்களைத் தேடி உண்ணும்
செறிந்த சிறகுகளையுடைய அழகிய புதா என்னும் பறவைகள் தங்கும்
அடர்ந்த புன்னைமரங்களையுடைய செழுமையான உன் பெரிய அரண்மனையில்,
உன்மீது காதல் கொண்ட, உன்னால் விரும்பப்பட்ட, உன் மனைவியுடன்
நீ இனிதான உறக்கத்தைப் பெறுவாயாக; நெல்வளம் பெருகுமாறு
தகுந்த காலத்தில் மழை பொழிந்து
உன் நாட்டில் வேலிக்கு ஆயிரம் கலம் நெல் விளைவதாக. 

# 392 ஔவையார்


முழுமதி போன்ற வெண்கொற்றக் குடையையுடைய அதியர் வேந்தனாகிய,
வளைந்த அணிகலன் அணிந்த எழினியின் அரண்மனையின் முற்றத்தில் நின்று, நான்
ஒளி மழுங்கிய நிலவில் பனிபொழியும் விடியற்காலை நேரத்தில் 
போர் யானையின் காலடித்தடம் போன்ற என் கையிலுள்ள
ஒருகண் தடாரிப் பறையை அடிக்க, திறை கொடுக்காத
அஞ்சத்தக்கப் பகைவேந்தரின் அரிய மதில்களை அழித்துத்
தசையும் குருதியும் தோய்ந்ததால் ஈரமடைந்த,
துன்பந்தரும் தெய்வங்கள் உறையும் பெரிய போர்க்களமெல்லாம்,
வெளுத்த வாயுள்ள கழுதையை ஏரில் பூட்டி உழுது,
வெண்ணிற வரகும், கொள்ளும் விதைத்து,
இடைவிடாமல் போராகிய உழவைச் செய்யும் வேந்தே, நீ நீடு வாழ்க' என்று வாழ்த்தி
அங்கே சென்று நான் நின்றேனாக, அப்பொழுதே
ஊரில் உள்ளவர்கள் நீருண்ணும் கிணற்றில் படர்ந்துள்ள பெரிய இலைகளையுடைய பாசியின்
வேர்களைப் போல் கிழிந்திருந்த என் உடையைக் களைந்து, நீண்ட கரையையுடைய
நுண்ணிய நூலாலான உடையை உடுப்பித்து, உண்பாயாக என்று சொல்லி
தேள் கொட்டினால் நெறியேறுவதைப் போல நாள்பட்டு நன்கு புளித்த கள்ளை
வானத்தில் மின்னும் கோள்போல் ஒளிறும் பொற்கலங்களில் ஊற்றி
உண்ணும் முறைப்படி அளித்தது மட்டுமல்லாமல், கொள்வார் கொள்ளும் முறைப்படி
என்னை விருந்தினனாக இருத்தி உண்பித்தான்; கடலுக்கு அப்பால் உள்ள நாட்டில் இருந்து
பெறுவதற்கரிய அமிழ்தம் போன்ற
கரும்பை இந்நாட்டிற்குக் கொண்டுவந்தவனுடைய பெரிய வழித்தோன்றல். 

# 393 நல்லிறையனார்

வீட்டில் தொடக்கம் முதலே பழகி அறியாத துன்பமான வாழ்க்கையில்,
என்னுடைய இளைய நெடிய மனைவியோடும் என் அறிவுக் கூர்மையும் கெட்டுவிட்டதால்
குடிகள் தோறும் முறையே சென்று பாடி, ஈவோரில்லாதலால் மிகவும் வருந்தி,
சோறாக்கும் விருப்பத்தை மறந்த எம்முடைய பானையை நிமிர்த்தி மீண்டும் சமைக்கச் செய்யும்
ஈதற்கடனை அறிந்த வள்ளன்மை உடையவர்கள் பிற நாடுகளில் இல்லாததால்,
வள்ளன்மையோடு எம்மை ஆதரிப்பவர் யார் என்று
நினைத்த நெஞ்சத்துடனே வருந்துவதற்கேதுவான ஆசை துணையாக
உலகத்து வளமெல்லாம் ஓரிடத்து இருந்தாற்போல,
மலர்மாலை அணிந்த தலைவனாகிய உன்னுடைய நல்ல புகழை நினைத்து,
உண்ணுவதால் கை ஈரமாவதை மறந்த என் மிகப் பெரிய சுற்றத்தின்
மிகுந்த வறுமைத் துன்பம் நீங்குமாறு, கொழுத்த ஊனைத் துண்டாக்க
கோடையில் பருத்தியிலிருந்து பஞ்சை எடுத்து வீடு நிறைய வைத்த
மூட்டை மூட்டையான பண்டம் செறிவாக நிறைந்தது போல்
வெண்ணிறமான, கொழுமை நிறைந்த ஊனைக் கொடுத்து, ஈனுதற்குரிய நாள் வந்தவுடன்
முட்டை ஈன்ற பாம்பின் பிளந்த நாவைப் போல் இருந்த என்னுடைய
பழைய, கிழிந்த உடையை முற்றிலும் நீக்கி,
அரும்பு விரிந்து மலர்ந்த புதிய பகன்றை மலரைப் போல்,
அகன்ற மடிப்புகளையுடைய உடையை உடுத்தச் செய்து, செல்வமும்
குறையாத அளவுக்குக் கொடுப்பாயாக, பெருமானே! மாசற்ற
முழுமதி போன்ற தடாரிப் பறையை ஒலிக்குமாறு அறைந்து,
ஆடும் பெண் ஆடிய பிறகு தளர்ந்து ஒடுங்குவது போல் எல்லாப் பொருளும் வாடி வதங்கும்
கோடைக் காலத்திலும் கோடிப்பொருளைக் கொடுத்துக்
காவிரி காப்பாற்றி ஆதரிக்கும் நல்ல நாட்டுக்கு அரசே!
'குறி தவறாத வாளையுடைய கிள்ளிவளவன் வாழ்க என்று
உன்னுடைய பெருமைக்குரிய வலிய திருவடிகளைப் பலமுறை பாடுவோம்.'

# 394 கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரை குமரனார்

விற்பயிற்சியால் உயர்ந்து அகன்று சந்தனம் பூசப்பட்ட மார்பினையுடைய,
தழைத்த கதிர்களுடன் கூடிய வயல்களையுடைய வெண்குடை என்னும் ஊருக்கு உரியவன்.
வலிமை பொருந்திய பெரிய கைகளையும், குறிதவறாத வாளையும் உடைய குட்டுவன்,
வள்ளன்மையுடையவன் என்பதை உலகம் புகழ்ந்தாலும்,
உயர்ந்த மொழியறிவும் புலமையும் உடைய புலவர்களே! அவனை நினைத்தலை விட்டுவிடுங்கள்.
நான் இருளும் நிலவும் அகன்று பகற்பொழுது வருவதற்காக வந்த விடியற் காலைப் பொழுதில்
என்னுடைய ஒருகண் தடாரிப் பறையை ஒலிக்குமாறு அறைந்து,
ஒலிமுழக்கம் செய்யும் முரசையும் நன்கு செய்யப்பட்ட தேரையுமுடைய அவன் தந்தையின் புகழை
வஞ்சித்துறைப் பாடலாகப் பாடினேனாக,
உள்ளத்தில் மிகுந்த மகிழ்ச்சியோடு, நான் அவனைவிட்டுப் பிரியாமல் இருக்கவேண்டும் என்று விரும்பி,
பகைவரைக் கொன்ற பின்பும் சினம் தணியாத, புலால் நாறும் கொம்பினையுடைய
கொடும் சினத்தையுடைய யானை ஒன்றை எனக்கு அளித்தான்; நான் அந்த யானையைக் கண்டு அஞ்சி,
அதைத் திருப்பி அவனிடம் அனுப்பிவிட்டேனாக, அவன்தான் அது
என் தகுதிக்குச் சிறிது என நான் உணர்வதாக எண்ணி வெட்கப்பட்டு, மேலும் ஒரு
பெரிய யானையைப் பரிசாக அளித்தான்; அதனால்
என் மிகப் பெரிய சுற்றம் வறுமையால் பெருந்துன்பம் அடைந்தாலும்
கிட்டுதற்கு அரிய பரிசிலை நல்குவான் என்று கருதி
குன்றுகள் பொருந்திய நாட்டுக்கு நான் இனி எப்போதும் செல்ல மாட்டேன்.

# 395 மதுரை நக்கீரர்

மென்புலமாகிய மருத நிலத்து வயல் உழவர்கள்
வன்புலமாகிய முல்லை நிலத்தில் தம் எருதுகளை மேயவிட்டு
சிறிய முயலின் குழைந்த சூட்டிறைச்சியுடன்
நெடிய வாளை மீனைக்கொண்டு செய்த பலவகையான அவியலைப்
பழஞ்சோற்றுடன் சேர்த்து உண்டு
புதர்களிலே மலர்ந்த செம்முல்லைப் பூவைத் தலையில் சூடிக்கொண்டு
அரித்தெழும் ஓசையுடைய தடாரிப் பறையை அடித்துக் கதிர்களை தின்னவந்த பறவைகளை ஓட்டி,
நெற்சோற்றிலிருந்து வடிக்கப்பட்ட கள்ளை அருந்துவர்;
வீட்டுக் கோழிகள் பசுமையான குரலில் கூவி அழைக்க,
காட்டுக்கோழியின் கவர்த்த குரலுடன்
நீர்க்கோழிகளும் தங்கள் குரலை எழுப்புக் கூப்பிடும்;
மூங்கில் போன்ற தோளையும்
மயில் போன்ற மெல்லிய சாயலையுமுடைய மகளிர்
வயல்களிலுள்ள கிளிகளை ஓட்டுவதால்,
அகன்ற சேறுள்ள இடத்தில் இருக்கும் பறவைகள் அங்கிருந்து பறந்து செல்லும்;
அங்கே, பல நல்ல விளைநிலங்கள் சூழ்ந்திருக்கும்.
தலைமையமைந்த செல்வச் சிறப்பும்,
சிறிய கண்களையுடைய யானைகளும், பெறுதற்கரிய தித்தன் என்பவனின்
கெடாத நல்ல புகழுமுடைய உறையூருக்குக் கிழக்கே,
பெரிய கையையுடைய வேண்மான் என்பவனுக்குரிய, அரிய காவல் பொருந்திய பிடவூரிலுள்ள,
அறச்செயல்களால் புகழ்பெற்ற சாத்தனின் கிணைப்பொருநர் நாங்கள் பெருமானே!
முந்திய நாள் நண்பகலில் காட்டு வழிகளில் நடந்து வருந்தி,
ஞாயிற்றின் கதிர்கள் மறைந்த இருள் சூழ்ந்த மாலைப் பொழுதில்
அவன் முற்றத்தில் நின்று நான் வந்ததை அறிவிப்பதற்காக
இனிய குரலுடன் ..... அரித்த ஓசையையுடைய தடாரிப் பறையுடன்
அங்கு நின்ற என்னைக் கண்டு,
சிறிதும் காலம் தாழ்த்தாமல், அதிகமாக எதுவும் பேசாமல்,
அரிய அணிகலன்களை வருவித்துக் கொடுத்தான், மிகவும் விரும்பி
மெல்லிய சிலசொற்களைச் சொன்னதுமன்றி, தன் மனையிலுள்ள
பொன்போன்ற அவன் மனைவிக்கு என்னை அறிமுகப்படுத்தி, ‘இவனை
என்னைப் போல் பேணுக.' என்றான். அதனால்,
அவனை மறவேன்; அவனைத் தவிர வேறு யாரையும் நினையேன்;
இப்பெரிய உலகம் மழையின்றி மிகுந்த வெப்பத்தால் வாடினாலும்,
வானத்தில் எரிமீன்கள் மிகுதியாகத் தோன்றினாலும்,
குளமீன் என்னும் விண்மீனோடு தாள்மீன் என்னும் விண்மீனும் புகைந்து தோன்றினாலும்,
பெரிய வயல்களில் விளைந்த நெல்லின், கொக்கின் நகம் போன்ற சோற்றையும்,
வளமான பொரிக்கறியையும், சூட்டிறைச்சியையும் நிரம்ப உண்டு,
விளைச்சல் வெள்ளம் என்ற மிகப் பெரிய அளவாக விளையக் கொள்க என்று
உள்ளது இது என்றும் இல்லாதது இது என்றும் பாராமல்
கொடுத்தலிலே அமைந்துள்ளது அவனுடைய தாளாண்மை; அது வாழ்க.

# 396 மாங்குடி கிழார்

நீரில் கீழே மீன்கள் உலாவித் திரியும்;
நீரின் மேல் மகளிரின் கண்போன்ற பூக்கள் மலர்ந்திருக்கும்;
கழிகளால் சூழப்பட்ட விளை வயல்களில்
அரித்த ஓசையையுடைய பறையை முழக்கி, கதிர் கவர வரும் பறவைகள் ஓட்டப்படும்;
நீர் பெருகி வருதலால் குவிந்த மணலை அள்ளித்தூவும் காற்றால்
மெல்லிய இறகுகளையுடைய புள்ளினங்கள் அங்கிருந்து அகன்று செல்லும்;
மலர்களிடத்திலிருந்து பெற்ற கள் நிறைந்த மனைகளையுடைய கோசர் என்பவர்கள்
இனிய கள்ளின் தெளிவை உண்டு மகிழ்ந்து களிப்பேறி
இனிய குரவை ஆடும் இடத்தில் பாடல்கள் பாடுவர்;
ஊக்கம் இல்லாதவர்க்கு ஊக்கம் அளிப்பவன்;
உறவினர் இல்லாதார்க்கு உற்ற உறவினன் ஆவன்;
அவன் பிறபடையோடு கலந்த, வெல்லும் வேற்படையையுடைய வேளிர் தலைவன்;
நீர்வளம் மிகுந்த வாட்டாறு என்னும் ஊரின் தலைவனாகிய எழினியாதன்;
நாங்கள் அவனுடைய பொருநர் ஆவோம்;
அவன் எமக்கு அளித்த கொழுத்த துண்டமாகிய சூட்டிறைச்சியைச் சொல்லவா!
வளமான மலரினின்று இறக்கிய மதுவைச் சொல்லவா!
குறுமுயலின் கொழுப்புச் சேர்ந்த
மணம் கமழும் நெய்ச் சோற்றைச் சொல்லவா!
திறந்து மூட மறந்த நெற் கூட்டின் அடிப்பகுதியிலிருந்து
நாங்கள் முகந்துகொண்ட உணவுப் பொருள்களைச் சொல்லவா!
அவை போன்றவை பலபலவாம் ---------------
வறுமையுற்று வருந்திய -----------
என்னுடைய பெரிய சுற்றத்தார் உண்டதுபோக உணவு எஞ்சுமாறு,
அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கும் வகையில் உணவுப் பொருள்களை அளித்தான் எம் தலைவன்;
எம்மைப் போன்றவர் அவனிடம் பெற்ற செல்வத்துக்கு எல்லையே இல்லை;
மேகங்கள் தவழும் வானில் விண்மீன்களின் இடையே
விரிந்த கதிர்களைக் கொண்ட வெண் திங்களைப் போல்
சிறப்புடன் நிலவுவதாக அவனுடைய கெடாத நல்ல புகழ்;
நாள்தோறும் நாங்களும் எம்மைப் போன்றவர்களும் வாழ்த்திப் பாராட்டுமாறு
களிற்று நிரைகளையும் நல்ல அணிகலன்களையும் வழங்கி
புகழுண்டாக மேம்படுக, புலவர் பாடும் புகழுடைய அவன் பெருஞ்செல்வம்.

# 397 - எருக்காட்டூர்த் தாயங் கண்ணனார்.
** பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்ள்ளி
கோளும் பெரிய வானத்தில் எழுந்தது; பறவைகளும்
மரங்களின் உயர்ந்த கிளைகளில் இருந்த தங்கள் கூடுகளிலிருந்து குரல் எழுப்பி ஒலித்தன;
நீர்நிலைகளில் குவிந்திருந்த தாமரை மொட்டுகள் கண் விழிப்பது போல் மலர்ந்தன; மெல்லமெல்ல
திங்களின் ஒளி குறையத் தொடங்கியது; ஒலித்தலுக்குத் தயாராகி,
முழங்குகின்ற ஓசையையுடைய முரசுகளுடன், வலம்புரிச் சங்குகள் ஒலிக்க,
இரவுப் பொழுதை விரட்டியடித்த காலைப் பொழுது தோன்றும் நேரத்தில்,
எஞ்சி இருந்த குறைவான இருளைப் போக்கும் காவலுள்ள பாசறையில் எழும்
விடியற்கால ஒலிகளைக் கேட்பாயாக; பலவகையான பூங்கொத்துக்களால்
தொடுக்கப்பட்ட மாலையை அணிந்த மார்பையுடையவனே, துயிலெழுவாயாக என்று
தெளிந்த கண்ணையுடைய பெரிய தடாரிப் பறையை ஒலிக்குமாறு அறைந்து
அரண்மனையின் நெடிய முற்றத்தில் நின்றேன்; நான் வந்ததை விரும்பி,
'என்னை நினைத்து வந்த பரிசிலன் இவன்' என்று கூறி,
நெய்யில் பொரித்ததும் தாளிப்பும் உடையதுமான பெரிய சூட்டிறைச்சித் துண்டுகளையும்,
மணி பதித்த பாத்திரத்தில் மணம் கமழும் கள்ளின் தெளிவையும் அளித்தான்;
பாம்பின் தோல் போன்ற மென்மையானதும் சிறந்த பூ வேலைப்பாடு அமைந்ததுமான உடையுடன்
மழை போன்ற ஈகைத்திறத்தால் வாரி வழங்கி,
வேனில் போன்ற என் வறுமைத் துன்பம் நீங்குமாறு,
அரிய அணிகலன்களை அளித்தான்; எப்போதும்
வயல்களில் பூத்த சிவந்த இதழ்களைக் கொண்ட தாமரை மலரானது,
அறுவகைத் தொழில்களைச் செய்யும் அந்தணர்கள் அறத்தை விரும்பி வளர்க்கும்
தீப்போல விளங்கும் நாட்டையுடைவனும், குறிதவறாத வாட்படையோடு சென்று
வெற்றி பெற்ற தீவுகளிலிருந்து பெற்ற பொன்னாலான அணிகலன்களை உடையவனுமாகிய வளவன்,
மோதும் அலைகளையுடைய பெரிய கடல் வறட்சியுறும் முடிவுக் காலமே வந்தாலும்,
வெப்பத்தைத் தரும் கதிரவன் கிழக்குத் திசை மாறித் தெற்கே தோன்றினாலும்,
'என்ன செய்வது?' என்று நாங்கள் அஞ்ச மாட்டோம்; வெற்றி தரும் வேலைக் கையில் ஏந்தி,
அரிய போர் செய்யும் ஆற்றல் உடையவனின்
நன்கு செய்யப்பட்ட கழல்களை அணிந்த வலிமைமிக்க அடிகளின் குளிர்ந்த நிழலில் இருப்பதால்,

# 398 திருத்தாமனார்

திங்களின் நிலவொளி மறைய, வெள்ளியாகிய கோள் எழுந்து விளங்க,
சிறப்பாகக் கட்டப்பட்டு மாண்புற்ற இல்லத்தில் ------------
புள்ளிகளையுடைய சேவற் கோழி பொழுது விடிந்ததை அறிந்து கூவ,
நீர்நிலைகளில் இருந்த பூக்களின் மொட்டுகள் மலர, பாணர்கள்
தம்முடைய கைதேர்ந்த சிறிய யாழை இசைக்கும் முறை அறிந்து இசைக்க,
இரவுப் பொழுதை விரட்டியடித்த இன்பமான விடியற்காலையில்,
பரிசிலர்கள் நீங்காது இருக்கும் மிகுந்த மணமுள்ள பந்தலில்
அவர்களின் தகுதி அறிந்து பரிசளிக்கும், எப்பொழுதும் வாய்மையே பேசுபவன் வஞ்சன்;
அவனை மகிழ்விக்கும் பாணர் முதலியோர் அவனை அணுகமுடியுமே தவிர, பகைவர்களுக்கு
புலியினம் உறங்கும் கற்குகை போன்ற
நெருங்கமுடியாத பெரும்புகழ் பெற்ற அவனுடைய மூதூருக்குச் சென்று,
முழுமதி போன்ற வடிவும், அரித்தெழும் ஓசையையுமுடைய என் தடாரிப் பறையை
என்னுடைய வேண்டல் மொழிகளை, நீண்ட வார்கள் அரித்த குரல் எடுத்துக்கூற இசைத்து,
‘உன்னை நினைத்து வருவோரின் கலங்கள் நிரம்புமாறு பரிசுப் பொருள்களை வழங்குபவனே!
எம்மிடம் நீங்காத அன்புற்ற நிலைமையுடையவன் ஆகுக' என்று என் வருகையை அறிவிக்க,
என் வருகையை அறிந்து,
நான் கூறிய சிறுசொற்களைக் கேட்டுப் பெரிதும் மகிழ்ந்து,
அன்போடு மலர்ந்த முகம் உடையவனாய், என் இடுப்பில் இருந்த
அழுக்குப் படிந்த கிழிந்த கந்தைத் துணியை நீக்கி, தன் இடுப்பில் உடுத்தியிருந்த
புகையை விரித்தாற் போன்ற சிறந்த உடையை எனக்கு உடுப்பித்து
நெருப்பில் காய்ந்தது போல் ஒன்றும் இல்லையாகிய என்னுடைய உண்கலத்தில்,
உண்பவர்கள் தமது நிழலைக் காணுமாறு தெளிந்த கள்ளின் தெளிவை நிரம்ப வார்த்து
நான் உண்ணுவதற்கு அருளினான், அது மட்டுமல்லாமல், தான் உண்ணும்
கலத்தில் இருந்த மான் இறைச்சித் துண்டுகளை வறுத்துப் பொரித்த கறியையும்,
கொக்கின் நகம் போன்ற சோற்றையும் என் சுற்றத்தார் வயிறார உண்ண
மலை போன்ற தன் மார்பில் அணிந்திருந்த, உலகம் எல்லாம் மதிக்கத்தக்க,
பல மணிகள் கோத்து ஒளியுடன் விளங்கும் பாம்பு போல் வளைந்த மாலையையும்,
மிகவும் உயர்ந்தவனாகிய அவன் மேனியிற் கிடந்த பூ வேலைப்பாடுகள் அமைந்த மெல்லிய உடைகளையும்,
தன் புகழ் எங்கும் பரவுமாறு, எமக்கு அளித்தான்.  
பறைபோல் முழங்கும் அருவிகளையுடைய பாயல் என்னும் மலைக்கு உரியவன்.

# 399 ஐயூர் முடவனார்

சமைக்கும் பெண் அளக்காமல் அள்ளிக்கொண்டு வந்த வெண்ணெல்லைச்
சிறந்த பூணுடன் கூடிய பருத்த உலக்கையால் குத்தி எடுக்கப்பட்ட அரிசியை,
புளித்த நீருள்ள அடுப்பில் ஏற்றாத உலையில் பெய்து, மிகுந்த நிழல் தரும்
உயர்ந்த கிளைகளையுடைய மாமரத்தின் இனிய பழங்களைப் பிசைந்து செய்த மணமுள்ள புளியும்,
பெரிய கரிய வரால் இறைச்சியும், கொம்புகளையுடைய சுறாமீனின் கொழுத்த துண்டுகளும்,
வயலில் விளைந்த வள்ளைக் கீரையும், சிறிய கொடியில் முளைத்த பாகற் காயும்,
பாதிரியின் முதிர்ந்த அரும்பின் இதழ் விரித்தாற் போன்ற
தோலை நீக்கிக் கலக்க வேண்டிய பொருள்களைக் கலந்து
மூடிவைத்து அவித்து முழுதும் வெந்த சோறும்,
வைக்கோலில் உழைக்கும் உழவர்கள், தாம் உண்ட கள்ளால் களிப்படைந்து மயங்கிச் சோர்ந்திருப்பின்,
பழஞ்சோற்றை உண்ணும் முழங்கும் நீரையுடைய தோட்டங்களையும் உடைய
காவிரி பாயும் நாட்டுக்கு உரியவனாகிய, அழியாத நல்ல புகழையுடைய
கிள்ளிவளவனை நினைத்து அவனை நோக்கிச் செல்கின்றேன்.
உதவியை நாடி, நான் பிறரை நோக்கிச் செல்ல மாட்டேன்; பிறர் முகத்தையும் பார்க்க மாட்டேன்.
நெடிய மூங்கிற் கழியாலான தூண்டிலால் பிடித்த மீனை விற்றுக்
கிணைமகள் சமைத்த நீர்த்தாய்ப் பரந்த புளிங்கூழை
காலம் தவறி உண்ணும் உணவையுடையேன், மனம் சோர்ந்து
ஒருபக்கம் இருந்தேன், என் நல்ல காலம் இருந்தவாறுதான் என்னே!, இப்போது
அறவோர்களில் சிறந்த அறவோனும், வீரர்களில் சிறந்த வீரனும்,
படைத்தலைவர்களில் சிறந்த படைத்தலைவனும், பெருமைக்குரிய முன்னோர்களின் வழித்தோன்றலுமாகிய
'உன் புகழால் உன் மேல் அன்புகொண்டான்; ஆகவே, நீ விரும்பும் செல்வத்தைப் பெறலாம்' என்று பலரும் கூற.
மேலே செய்யவேண்டியவற்றை நினைத்துச் சென்று, வலிய கிணைக்கோலைக் கழுவி,
வார்கள் கட்டுக் குலைந்திருந்த என் தெளிந்த கண்ணையுடைய பெரிய கிணைப்பறையை
இறுகக்கட்டி, புதிய வலிய போர்வையைப் போர்த்தி,
அளவில்லாத மாலை போன்ற நெடிய வார்களை ஒலித்து இயக்கி,
உணவு பெறுவது தாமதமாகிவிடும் என்று கடவுளை வேண்டியும் கிணையை இயக்காமல்
'வலிய தேராகிய வண்டி சேற்றில் சிக்கிக் கொண்டால், தளராமல் இழுத்துச் செல்லும் வலிய கழுத்தையுடைய
காளை ஒன்றுதான் நான் விரும்பி வந்தது.' என்று
ஒன்று நான் விரும்பிக் கேட்டு முடிப்பதற்கு முன்பே, அப்பொழுதே
கொடுப்பதற்கு முன்வந்து எனக்குக் கொடுப்பவனாய்,, வானில்
விண்மீன்கள் பூத்துக்கிடப்பதைப் போல் அழகிய நிறமுள்ள பல ஆனிரைகளை,
ஊர்ந்து செல்வதற்கேற்ற காளைகளுடன் கொடுத்தான்; தாளத்துடன்
'தடார்' என்று இறங்கும் அருவிகளையுடைய,
வானளாவ உயர்ந்த உச்சியையுடைய தோன்றிமலைக்குத் தலைவன்.

# 400 கோவூர் கிழார்

உயர்ந்த ஆகாயத்தில் இருக்கும், முழுமதி
பதினைந்து நாட்கள் முறையே முதிர,
அதனைக் கடலின் நடுவே கண்டாற் போன்ற எனது
இசைக்கருவியாகிய தடாரிப்பறையை அறைந்து, முறையாக அவனுடைய புகழைப் பாடி,
வாயிலில் தோன்றிய இரவின் கடைப் பகுதியாகிய விடியற்காலையில்
உலகத்து மக்களெல்லாம் உறங்கிக் கொண்டிருக்க அவன் மட்டும்  உறங்காமல்
உலகைக் காக்கும் உயர்ந்த கொள்கை உடையவனாய்,
என் தெளிவான தடாரிப்பறையின் இசையைக் கேட்டான், என் தலைவன்;
அதைக் கேட்டதனால், என் மீதுள்ள அன்பு குறையாமல்,
பழையதாகிப்போன கந்தைத் துணியை இடுப்பிலிருந்து நீக்கி,
மிகப்பெரிய சிறப்புடைய நல்ல ஒளி மிகுந்த அணிகலன்களை
------------- ---------
புத்தாடை தந்து அணிப்பித்து, பொலிவுடன் இருக்கும் என் இடுப்பை நோக்கி
நாரால் வடிகட்டப்பட்ட கள்ளை உண்டு நாள்தோறும் மகிழ்ச்சி மிகுந்ததால்
நாட்கள் கழிந்ததையே நான் அறியாதவனாய் அவன் ஊரில் இருந்தேன்;
தன் பகைவரை அழிப்பது மட்டுமல்லாமல் அவனை அடைந்தோரின்
பசிப்பகையையும் அழிக்கவும் வல்லவன்.
வீரர்கள் மிகுந்த தன் ----------- 
கேள்வி அறிவிற் சிறந்த மறையோர்கள் நிறைந்த வேள்விச் சாலையில் தூண்களையும்
கரிய கழி வழியாக வந்திறங்கும் கடலிற் செல்லும் ஓடங்களை,
தெளிந்த நீர் பரந்த கடலுக்குச் செல்லும் வழியாகிய ஆற்றைச் செம்மைசெய்து செலுத்தி
நீர்த்துறைகள் தோறும் பிடித்துக் கட்டும் நல்ல ஊர்களையும்,
தங்கு வாழ்தற்குரிய இனிய புது வருவாயையும் உடைய நாட்டுக்கு உரியவன்.
*