எ - முதல் சொற்கள் எ 2 எஃகு 2 எங்ஙனம் 1 எச்சத்தால் 1 எச்சத்திற்கு 1 எச்சம் 7 எஞ்சல் 1 எஞ்சாது 1 எஞ்சாமை 2 எஞ்ஞான்றும் 18 எடுக்கும் 1 எடுத்து 1 எடுப்பதூஉம் 1 எண் 6 எண்_குணத்தான் 1 எண்ணப்பட 1 எண்ணப்படுவது 1 எண்ணம் 1 எண்ணாத 1 எண்ணாது 1 எண்ணி 9 எண்ணிக்கொண்டு 1 எண்ணிய 3 எண்ணியாங்கு 1 எண்ணியார் 2 எண்ணின் 1 எண்ணும் 1 எண்ணும்-கொல்லோ 1 எண்ணுவம் 1 எண்பதத்தால் 1 எத்தன்மைத்தாயினும் 1 எதிர் 4 எதிரதா 1 எந்நலத்து 1 எந்நன்றி 1 எப்பால் 1 எப்பொருள் 2 எப்பொருளும் 1 எம் 7 எம்மிடை 1 எம்மை 3 எமக்கு 4 எய்த 2 எய்தல் 5 எய்தலான் 1 எய்தலின் 1 எய்தற்கு 1 எய்தா 1 எய்தாமை 1 எய்தார் 2 எய்தி 5 எய்திய 1 எய்தியக்-கண்ணும் 3 எய்தின்றே 1 எய்துப 1 எய்தும் 6 எய்துவர் 2 எய்யாமை 1 எயிறு 1 எரி 3 எரியான் 1 எரு 2 எருவும் 1 எல்லம் 1 எல்லா 8 எல்லாம் 54 எல்லார்க்கும் 2 எல்லாரும் 5 எல்லாஅம் 1 எல்லைக்-கண் 1 எலி 1 எவ்வது 1 எவ்வநோய் 2 எவ்வம் 1 எவன் 14 எவன்-கொல் 2 எவன்-கொலோ 2 எவனோ 2 எழ 1 எழில் 1 எழிலி 1 எழு 4 எழுத்து 2 எழுதல் 1 எழுதுங்கால் 1 எழுதேம் 1 எழுபது 1 எழுமை 1 எழுமையும் 4 எழுவாரை 1 எழுவாள் 1 எள் 1 எள்ளப்படும் 1 எள்ளற்க 1 எள்ளாத 1 எள்ளாது 1 எள்ளாமை 2 எள்ளின் 1 எள்ளும் 1 எள்ளுவர் 1 எள்ளுவாரை 1 எளிதாம் 1 எளிது 3 எளிது-மன் 1 எளிய 1 எளியர் 1 எளியன் 2 எற்றா 1 எற்றிற்கு 1 எற்று 3 எற்றுள்ளும் 1 எற்றுஎற்று 1 எறிக 1 எறிதற்கு 1 எறிந்தும் 1 எறிய 1 என் 66 என்-கண் 1 என்-கொல் 2 என்-கொலோ 1 என்க 1 என்ப 28 என்பதனை 1 என்பது 16 என்பதோ 1 என்பர் 3 என்பவர் 1 என்பவன் 1 என்பார் 6 என்பார்க்கு 2 என்பான் 8 என்பு 2 என்பும் 1 என்பேன்-மன் 1 என்போடு 1 என்போர் 1 என்றது 1 என்றல் 1 என்றவர் 1 என்றவற்றுள்ளும் 1 என்றார் 1 என்று 49 என்றும் 6 என்றே 1 என்றேன் 1 என்றேனா 2 என்ன 4 என்னாது 2 என்னாம் 1 என்னினும் 1 என்னும் 63 என்னுமவர் 1 என்னை 4 என்னை-கொல் 1 என 23 எனக்கு 1 எனது 1 எனப்பட்டதே 1 எனப்படுதல் 1 எனப்படும் 1 எனப்படுவது 5 எனப்படுவர் 1 எனப்படுவார் 1 எனல் 6 எனின் 26 எனினும் 12 எனும் 2 எனை 5 எனைத்தானும் 2 எனைத்துணையராயினும் 1 எனைத்தும் 2 எனைத்தொன்று 1 எனைத்தொன்றும் 5

இடப்பக்கமுள்ள ஏதேனும் ஒரு சொல்லின் மேல் சொடுக்கவும் முழு அதிகாரத்தையும் காண, தொடரடைவு அடியில் அடிக்கோடிடப்பட்டுள்ள எண்ணைச் சொடுக்கவும். எ (2) அந்தணர் என்போர் அறவோர் மற்று எ உயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகலான் - குறள் 3:10 தொடங்கற்க எ வினையும் எள்ளற்க முற்றும் இடம் கண்ட பின் அல்லது - குறள் 50:1 TOP எஃகு (2) செய்க பொருளை செறுநர் செருக்கு அறுக்கும் எஃகு அதனின் கூரியது இல் - குறள் 76:9 பேராண்மை என்ப தறுகண் ஒன்று உற்றக்கால் ஊராண்மை மற்று அதன் எஃகு - குறள் 78:3 TOP எங்ஙனம் (1) தன் ஊன் பெருக்கற்கு தான் பிறிது ஊன் உண்பான் எங்ஙனம் ஆளும் அருள் - குறள் 26:1 TOP எச்சத்தால் (1) தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும் - குறள் 12:4 TOP எச்சத்திற்கு (1) செப்பம் உடையவன் ஆக்கம் சிதைவு இன்றி எச்சத்திற்கு ஏமாப்பு உடைத்து - குறள் 12:2 TOP எச்சம் (7) வசை என்ப வையத்தார்க்கு எல்லாம் இசை என்னும் எச்சம் பெறாஅவிடின் - குறள் 24:8 மனம் தூயார்க்கு எச்சம் நன்று ஆகும் இனம் தூயார்க்கு இல்லை நன்று ஆகா வினை - குறள் 46:6 வினை பகை என்று இரண்டின் எச்சம் நினையுங்கால் தீ எச்சம் போல தெறும் - குறள் 68:4 எச்சம் என்று என் எண்ணும்-கொல்லோ ஒருவரால் நச்சப்படாஅதவன் - குறள் 101:4 ஊண் உடை எச்சம் உயிர்க்கு எல்லாம் வேறு அல்ல நாணுடைமை மாந்தர் சிறப்பு - குறள் 102:2 அச்சமே கீழ்களது ஆசாரம் எச்சம் அவா உண்டேல் உண்டாம் சிறிது - குறள் 108:5 TOP எஞ்சல் (1) பழி அஞ்சி பாத்தூண் உடைத்து ஆயின் வாழ்க்கை வழி எஞ்சல் எஞ்ஞான்றும் இல் - குறள் 5:4 TOP எஞ்சாது (1) இறுதி பயப்பினும் எஞ்சாது இறைவற்கு உறுதி பயப்பது ஆம் தூது - குறள் 69:10 TOP எஞ்சாமை (2) அஞ்சாமை ஈகை அறிவு ஊக்கம் இ நான்கும் எஞ்சாமை வேந்தற்கு இயல்பு - குறள் 39:2 அஞ்சாமை அல்லால் துணை வேண்டா எஞ்சாமை எண்ணி இடத்தால் செயின் - குறள் 50:7 TOP எஞ்ஞான்றும் (18) பழி அஞ்சி பாத்தூண் உடைத்து ஆயின் வாழ்க்கை வழி எஞ்சல் எஞ்ஞான்றும் இல் - குறள் 5:4 எளிது என இல் இறப்பான் எய்தும் எஞ்ஞான்றும் விளியாது நிற்கும் பழி - குறள் 15:5 எனைத்தானும் எஞ்ஞான்றும் யார்க்கும் மனத்தான் ஆம் மாணா செய்யாமை தலை - குறள் 32:7 அவா என்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும் தவாஅ பிறப்பு ஈனும் வித்து - குறள் 37:1 வியவற்க எஞ்ஞான்றும் தன்னை நயவற்க நன்றி பயவா வினை - குறள் 44:9 எல்லார்க்கும் எல்லாம் நிகழ்பவை எஞ்ஞான்றும் வல்லறிதல் வேந்தன் தொழில் - குறள் 59:2 அறன் அறிந்து ஆன்று அமைந்த சொல்லான் எஞ்ஞான்றும் திறன் அறிந்தான் தேர்ச்சி துணை - குறள் 64:5 வேட்பன சொல்லி வினை இல எஞ்ஞான்றும் கேட்பினும் சொல்லா விடல் - குறள் 70:7 கூறாமை நோக்கி குறிப்பறிவான் எஞ்ஞான்றும் மாறா நீர் வையக்கு அணி - குறள் 71:1 நீங்கான் வெகுளி நிறையிலன் எஞ்ஞான்றும் யாங்கணும் யார்க்கும் எளிது - குறள் 87:4 கல்லான் வெகுளும் சிறுபொருள் எஞ்ஞான்றும் ஒல்லானை ஒல்லாது ஒளி - குறள் 87:10 ஒன்றாமை ஒன்றியார்-கண் படின் எஞ்ஞான்றும் பொன்றாமை ஒன்றல் அரிது - குறள் 89:6 இல்லாள்-கண் தாழ்ந்த இயல்பின்மை எஞ்ஞான்றும் நல்லாருள் நாணு தரும் - குறள் 91:3 இல்லாளை அஞ்சுவான் அஞ்சும் மற்று எஞ்ஞான்றும் நல்லார்க்கு நல்ல செயல் - குறள் 91:5 எண் சேர்ந்த நெஞ்சத்து இடன் உடையார்க்கு எஞ்ஞான்றும் பெண் சேர்ந்து ஆம் பேதைமை இல் - குறள் 91:10 உட்கப்படாஅர் ஒளி இழப்பர் எஞ்ஞான்றும் கள் காதல் கொண்டு ஒழுகுவார் - குறள் 93:1 துஞ்சினார் செத்தாரின் வேறு அல்லர் எஞ்ஞான்றும் நஞ்சு உண்பார் கள் உண்பவர் - குறள் 93:6 உள் ஒற்றி உள்ளூர் நகப்படுவர் எஞ்ஞான்றும் கள் ஒற்றி கண் சாய்பவர் - குறள் 93:7 TOP எடுக்கும் (1) தாம் வேண்டின் நல்குவர் காதலர் யாம் வேண்டும் கௌவை எடுக்கும் இ ஊர் - குறள் 115:10 TOP எடுத்து (1) விழுப்புண் படாத நாள் எல்லாம் வழுக்கினுள் வைக்கும் தன் நாளை எடுத்து - குறள் 78:6 TOP எடுப்பதூஉம் (1) கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்கு சார்வாய் மற்று ஆங்கே எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை - குறள் 2:5 TOP எண் (6) கோள்_இல் பொறியின் குணம் இலவே எண்_குணத்தான் தாளை வணங்கா தலை - குறள் 1:9 எண் என்ப ஏனை எழுத்து என்ப இ இரண்டும் கண் என்ப வாழும் உயிர்க்கு - குறள் 40:2 எண் பொருள ஆக செல சொல்லி தான் பிறர்-வாய் நுண் பொருள் காண்பது அறிவு - குறள் 43:4 எண் பதத்தான் ஓரா முறைசெய்யா மன்னவன் தண் பதத்தான் தானே கெடும் - குறள் 55:8 ஒண் பொருள் காழ்ப்ப இயற்றியார்க்கு எண் பொருள் ஏனை இரண்டும் ஒருங்கு - குறள் 76:10 எண் சேர்ந்த நெஞ்சத்து இடன் உடையார்க்கு எஞ்ஞான்றும் பெண் சேர்ந்து ஆம் பேதைமை இல் - குறள் 91:10 TOP எண்_குணத்தான் (1) கோள்_இல் பொறியின் குணம் இலவே எண்_குணத்தான் தாளை வணங்கா தலை - குறள் 1:9 TOP எண்ணப்பட (1) உண்ணற்க கள்ளை உணில் உண்க சான்றோரான் எண்ணப்பட வேண்டாதார் - குறள் 93:2 TOP எண்ணப்படுவது (1) பற்று உள்ளம் என்னும் இவறன்மை எற்றுள்ளும் எண்ணப்படுவது ஒன்று அன்று - குறள் 44:8 TOP எண்ணம் (1) எண்ணியார் எண்ணம் இழப்பர் இடன் அறிந்து துன்னியார் துன்னி செயின் - குறள் 50:4 TOP எண்ணாத (1) இனத்து ஆற்றி எண்ணாத வேந்தன் சினத்து ஆற்றி சீறின் சிறுகும் திரு - குறள் 57:8 TOP எண்ணாது (1) இறல் ஈனும் எண்ணாது வெஃகின் விறல் ஈனும் வேண்டாமை என்னும் செருக்கு - குறள் 18:10 TOP எண்ணி (9) தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்து எண்ணி செய்வார்க்கு அரும் பொருள் யாதொன்றும் இல் - குறள் 47:2 எண்ணி துணிக கருமம் துணிந்த பின் எண்ணுவம் என்பது இழுக்கு - குறள் 47:7 எள்ளாத எண்ணி செயல் வேண்டும் தம்மொடு கொள்ளாத கொள்ளாது உலகு - குறள் 47:10 அஞ்சாமை அல்லால் துணை வேண்டா எஞ்சாமை எண்ணி இடத்தால் செயின் - குறள் 50:7 உழை பிரிந்து காரணத்தின் வந்தானை வேந்தன் இழைத்து இருந்து எண்ணி கொளல் - குறள் 53:10 பொருள் கருவி காலம் வினை இடனொடு ஐந்தும் இருள் தீர எண்ணி செயல் - குறள் 68:5 கடன் அறிந்து காலம் கருதி இடன் அறிந்து எண்ணி உரைப்பான் தலை - குறள் 69:7 கொளப்பட்டேம் என்று எண்ணி கொள்ளாத செய்யார் துளக்கு அற்ற காட்சியவர் - குறள் 70:9 எள்ளின் இளிவாம் என்று எண்ணி அவர் திறம் உள்ளும் உயிர் காதல் நெஞ்சு - குறள் 130:8 TOP எண்ணிக்கொண்டு (1) துறந்தார் பெருமை துணை கூறின் வையத்து இறந்தாரை எண்ணிக்கொண்டு அற்று - குறள் 3:2 TOP எண்ணிய (3) எண்ணிய எண்ணியாங்கு எய்துப எண்ணியார் திண்ணியராக பெறின் - குறள் 67:6 பொருள் என்னும் பொய்யா விளக்கம் இருள் அறுக்கும் எண்ணிய தேயத்து சென்று - குறள் 76:3 மிகினும் குறையினும் நோய் செய்யும் நூலோர் வளி முதலா எண்ணிய மூன்று - குறள் 95:1 TOP எண்ணியாங்கு (1) எண்ணிய எண்ணியாங்கு எய்துப எண்ணியார் திண்ணியராக பெறின் - குறள் 67:6 TOP எண்ணியார் (2) எண்ணியார் எண்ணம் இழப்பர் இடன் அறிந்து துன்னியார் துன்னி செயின் - குறள் 50:4 எண்ணிய எண்ணியாங்கு எய்துப எண்ணியார் திண்ணியராக பெறின் - குறள் 67:6 TOP எண்ணின் (1) ஒன்னார் தெறலும் உவந்தாரை ஆக்கலும் எண்ணின் தவத்தான் வரும் - குறள் 27:4 TOP எண்ணும் (1) பழுது எண்ணும் மந்திரியின் பக்கத்துள் தெவ் ஓர் எழுபது கோடி உறும் - குறள் 64:9 TOP எண்ணும்-கொல்லோ (1) எச்சம் என்று என் எண்ணும்-கொல்லோ ஒருவரால் நச்சப்படாஅதவன் - குறள் 101:4 TOP எண்ணுவம் (1) எண்ணி துணிக கருமம் துணிந்த பின் எண்ணுவம் என்பது இழுக்கு - குறள் 47:7 TOP எண்பதத்தால் (1) எண்பதத்தால் எய்தல் எளிது என்ப யார்-மாட்டும் பண்புடைமை என்னும் வழக்கு - குறள் 100:1 TOP எத்தன்மைத்தாயினும் (1) எப்பொருள் எத்தன்மைத்தாயினும் அ பொருள் மெய் பொருள் காண்பது அறிவு - குறள் 36:5 TOP எதிர் (4) கூற்று உடன்று மேல்வரினும் கூடி எதிர் நிற்கும் ஆற்றலதுவே படை - குறள் 77:5 இகல் எதிர் சாய்ந்து ஒழுக வல்லாரை யாரே மிகல் ஊக்கும் தன்மையவர் - குறள் 86:5 இகலிற்கு எதிர் சாய்தல் ஆக்கம் அதனை மிகல் ஊக்கின் ஊக்குமாம் கேடு - குறள் 86:8 நோக்கினாள் நோக்கு எதிர் நோக்குதல் தாக்கு_அணங்கு தானை கொண்ட அன்னது உடைத்து - குறள் 109:2 TOP எதிரதா (1) எதிரதா காக்கும் அறிவினார்க்கு இல்லை அதிர வருவதோர் நோய் - குறள் 43:9 TOP எந்நலத்து (1) குண நலம் சான்றோர் நலனே பிற நலம் எந்நலத்து உள்ளதூஉம் அன்று - குறள் 99:2 TOP எந்நன்றி (1) எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வு உண்டாம் உய்வு இல்லை செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு - குறள் 11:10 TOP எப்பால் (1) பொச்சாப்பார்க்கு இல்லை புகழ்மை அது உலகத்து எப்பால் நூலோர்க்கும் துணிவு - குறள் 54:3 TOP எப்பொருள் (2) எப்பொருள் எத்தன்மைத்தாயினும் அ பொருள் மெய் பொருள் காண்பது அறிவு - குறள் 36:5 எப்பொருள் யார் யார் வாய் கேட்பினும் அ பொருள் மெய் பொருள் காண்பது அறிவு - குறள் 43:3 TOP எப்பொருளும் (1) எப்பொருளும் ஓரார் தொடரார் மற்று அ பொருளை விட்டக்கால் கேட்க மறை - குறள் 70:5 TOP எம் (7) கண்ணுள்ளின் போகார் இமைப்பின் பருவரார் நுண்ணியர் எம் காதலவர் - குறள் 113:6 மறை பெறல் ஊரார்க்கு அரிது அன்றால் எம் போல் அறை பறை கண்ணார் அகத்து - குறள் 118:10 உவக்காண் எம் காதலர் செல்வார் இவக்காண் என் மேனி பசப்பு ஊர்வது - குறள் 119:5 யாமும் உளேம்-கொல் அவர் நெஞ்சத்து எம் நெஞ்சத்து ஓஒ உளரே அவர் - குறள் 121:4 தம் நெஞ்சத்து எம்மை கடிகொண்டார் நாணார்-கொல் எம் நெஞ்சத்து ஓவா வரல் - குறள் 121:5 புன்கண்ணை வாழி மருள் மாலை எம் கேள் போல் வன்கண்ணதோ நின் துணை - குறள் 123:2 நெருநற்று சென்றார் எம் காதலர் யாமும் எழு நாளேம் மேனி பசந்து - குறள் 128:8 TOP எம்மிடை (1) உடம்பொடு உயிரிடை என்ன மற்று அன்ன மடந்தையொடு எம்மிடை நட்பு - குறள் 113:2 TOP எம்மை (3) தம் நெஞ்சத்து எம்மை கடிகொண்டார் நாணார்-கொல் எம் நெஞ்சத்து ஓவா வரல் - குறள் 121:5 நனவினான் நல்கா கொடியார் கனவினான் என் எம்மை பீழிப்பது - குறள் 122:7 தும்மு செறுப்ப அழுதாள் நுமர் உள்ளல் எம்மை மறைத்திரோ என்று - குறள் 132:8 TOP எமக்கு (4) இனையர் இவர் எமக்கு இன்னம் யாம் என்று புனையினும் புல்லென்னும் நட்பு - குறள் 79:10 மலர் அன்ன கண்ணாள் அருமை அறியாது அலர் எமக்கு ஈந்தது இ ஊர் - குறள் 115:2 ஓஒ இனிதே எமக்கு இ நோய் செய்த கண் தாஅம் இதற்பட்டது - குறள் 118:6 அவர் நெஞ்சு அவர்க்கு ஆதல் கண்டும் எவன் நெஞ்சே நீ எமக்கு ஆகாதது - குறள் 130:1 TOP எய்த (2) செய்வானை நாடி வினை நாடி காலத்தோடு எய்த உணர்ந்து செயல் - குறள் 52:6 கான முயல் எய்த அம்பினில் யானை பிழைத்த வேல் ஏந்தல் இனிது - குறள் 78:2 TOP எய்தல் (5) உள்ளியது எய்தல் எளிது-மன் மற்றும் தான் உள்ளியது உள்ளப் பெறின் - குறள் 54:10 படி உடையார் பற்று அமைந்தக்-கண்ணும் மடி உடையார் மாண் பயன் எய்தல் அரிது - குறள் 61:6 சூழ்ச்சி முடிவு துணிவு எய்தல் அ துணிவு தாழ்ச்சியுள் தங்குதல் தீது - குறள் 68:1 மனையாளை அஞ்சும் மறுமையிலாளன் வினை ஆண்மை வீறு எய்தல் இன்று - குறள் 91:4 எண்பதத்தால் எய்தல் எளிது என்ப யார்-மாட்டும் பண்புடைமை என்னும் வழக்கு - குறள் 100:1 TOP எய்தலான் (1) வேண்டிய வேண்டியாங்கு எய்தலான் செய் தவம் ஈண்டு முயலப்படும் - குறள் 27:5 TOP எய்தலின் (1) செய்து ஏமம் சாரா சிறியவர் புன் கேண்மை எய்தலின் எய்தாமை நன்று - குறள் 82:5 TOP எய்தற்கு (1) எய்தற்கு அரியது இயைந்தக்கால் அ நிலையே செய்தற்கு அரிய செயல் - குறள் 49:9 TOP எய்தா (1) ஒழுக்கத்தின் எய்துவர் மேன்மை இழுக்கத்தின் எய்துவர் எய்தா பழி - குறள் 14:7 TOP எய்தாமை (1) செய்து ஏமம் சாரா சிறியவர் புன் கேண்மை எய்தலின் எய்தாமை நன்று - குறள் 82:5 TOP எய்தார் (2) உள்ளம் இலாதவர் எய்தார் உலகத்து வள்ளியம் என்னும் செருக்கு - குறள் 60:8 மனை விழைவார் மாண் பயன் எய்தார் வினை விழைவார் வேண்டா பொருளும் அது - குறள் 91:1 TOP எய்தி (5) வீறு எய்தி மாண்டார் வினை திட்பம் வேந்தன்-கண் ஊறு எய்தி உள்ளப்படும் - குறள் 67:5 முனை முகத்து மாற்றலர் சாய வினை முகத்து வீறு எய்தி மாண்டது அரண் - குறள் 75:9 ஒன்று எய்தி நூறு இழக்கும் சூதர்க்கும் உண்டாம்-கொல் நன்று எய்தி வாழ்வதோர் ஆறு - குறள் 94:2 TOP எய்திய (1) பழி மலைந்து எய்திய ஆக்கத்தின் சான்றோர் கழி நல்குரவே தலை - குறள் 66:7 TOP எய்தியக்-கண்ணும் (3) ஐ உணர்வு எய்தியக்-கண்ணும் பயம் இன்றே மெய் உணர்வு இல்லாதவர்க்கு - குறள் 36:4 எனை திட்பம் எய்தியக்-கண்ணும் வினை திட்பம் வேண்டாரை வேண்டாது உலகு - குறள் 67:10 ஆங்கு அமைவு எய்தியக்-கண்ணும் பயம் இன்றே வேந்து அமைவு இல்லாத நாடு - குறள் 74:10 TOP எய்தின்றே (1) கண்ணின் பசப்போ பருவரல் எய்தின்றே ஒள் நுதல் செய்தது கண்டு - குறள் 124:10 TOP எய்துப (1) எண்ணிய எண்ணியாங்கு எய்துப எண்ணியார் திண்ணியராக பெறின் - குறள் 67:6 TOP எய்தும் (6) அன்புற்று அமர்ந்த வழக்கு என்ப வையகத்து இன்புற்றார் எய்தும் சிறப்பு - குறள் 8:5 எளிது என இல் இறப்பான் எய்தும் எஞ்ஞான்றும் விளியாது நிற்கும் பழி - குறள் 15:5 உள்ளிய எல்லாம் உடன் எய்தும் உள்ளத்தால் உள்ளான் வெகுளி எனின் - குறள் 31:9 மடி இலா மன்னவன் எய்தும் அடி அளந்தான் தாஅயது எல்லாம் ஒருங்கு - குறள் 61:10 முடிவும் இடையூறும் முற்றியாங்கு எய்தும் படுபயனும் பார்த்து செயல் - குறள் 68:6 சூழாமல் தானே முடிவு எய்தும் தம் குடியை தாழாது உஞற்றுபவர்க்கு - குறள் 103:4 TOP எய்துவர் (2) ஒழுக்கத்தின் எய்துவர் மேன்மை இழுக்கத்தின் எய்துவர் எய்தா பழி - குறள் 14:7 TOP எய்யாமை (1) பொய்யாமை அன்ன புகழ் இல்லை எய்யாமை எல்லா அறமும் தரும் - குறள் 30:6 TOP எயிறு (1) பாலொடு தேன் கலந்து அற்றே பணி_மொழி வால் எயிறு ஊறிய நீர் - குறள் 113:1 TOP எரி (3) இணர் எரி தோய்வு அன்ன இன்னா செயினும் புணரின் வெகுளாமை நன்று - குறள் 31:8 வரும் முன்னர் காவாதான் வாழ்க்கை எரி முன்னர் வைத்தூறு போல கெடும் - குறள் 44:5 நெய்யால் எரி நுதுப்பேம் என்று அற்றால் கௌவையான் காமம் நுதுப்பேம் எனல் - குறள் 115:8 TOP எரியான் (1) எரியான் சுடப்படினும் உய்வு உண்டாம் உய்யார் பெரியார் பிழைத்து ஒழுகுவார் - குறள் 90:6 TOP எரு (2) ஏரினும் நன்றால் எரு இடுதல் இட்ட பின் நீரினும் நன்று அதன் காப்பு - குறள் 104:8 ஊரவர் கௌவை எரு ஆக அன்னை சொல் நீர் ஆக நீளும் இ நோய் - குறள் 115:7 TOP எருவும் (1) தொடி புழுதி கஃசா உணக்கின் பிடித்து எருவும் வேண்டாது சால படும் - குறள் 104:7 TOP எல்லம் (1) இகலான் ஆம் இன்னாத எல்லம் நகலான் ஆம் நன்னயம் என்னும் செருக்கு - குறள் 86:10 TOP எல்லா (8) கொல்லான் புலாலை மறுத்தானை கைகூப்பி எல்லா உயிரும் தொழும் - குறள் 26:10 பொய்யாமை அன்ன புகழ் இல்லை எய்யாமை எல்லா அறமும் தரும் - குறள் 30:6 எல்லா விளக்கும் விளக்கு அல்ல சான்றோர்க்கு பொய்யா விளக்கே விளக்கு - குறள் 30:9 அவா என்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும் தவாஅ பிறப்பு ஈனும் வித்து - குறள் 37:1 மன நலம் மன் உயிர்க்கு ஆக்கம் இன நலம் எல்லா புகழும் தரும் - குறள் 46:7 எல்லா பொருளும் உடைத்தாய் இடத்து உதவும் நல் ஆள் உடையது அரண் - குறள் 75:6 இகல் என்ப எல்லா உயிர்க்கும் பகல் என்னும் பண்பு இன்மை பாரிக்கும் நோய் - குறள் 86:1 பிறப்பு ஒக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்பு ஒவ்வா செய் தொழில் வேற்றுமையான் - குறள் 98:2 TOP எல்லாம் (54) அகர முதல எழுத்து எல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு - குறள் 1:1 கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்கு சார்வாய் மற்று ஆங்கே எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை - குறள் 2:5 ஒல்லும் வகையான் அறவினை ஓவாதே செல்லும் வாய் எல்லாம் செயல் - குறள் 4:3 அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்று எல்லாம் புறத்த புகழும் இல - குறள் 4:9 இயல்பினான் இல்வாழ்க்கை வாழ்பவன் என்பான் முயல்வாருள் எல்லாம் தலை - குறள் 5:7 தம்மின் தம் மக்கள் அறிவுடைமை மா நிலத்து மன் உயிர்க்கு எல்லாம் இனிது - குறள் 7:8 அன்பு இலார் எல்லாம் தமக்கு உரியர் அன்பு உடையார் என்பும் உரியர் பிறற்கு - குறள் 8:2 புறத்து உறுப்பு எல்லாம் எவன் செய்யும் யாக்கை அகத்து உறுப்பு அன்பு இலவர்க்கு - குறள் 8:9 இருந்து ஓம்பி இல் வாழ்வது எல்லாம் விருந்தோம்பி வேளாண்மை செய்தல்-பொருட்டு - குறள் 9:1 அறன் கடை நின்றாருள் எல்லாம் பிறன் கடை நின்றாரின் பேதையார் இல் - குறள் 15:2 அறிவினுள் எல்லாம் தலை என்ப தீய செறுவார்க்கும் செய்யா விடல் - குறள் 21:3 தாள் ஆற்றி தந்த பொருள் எல்லாம் தக்கார்க்கு வேளாண்மை செய்தல்-பொருட்டு - குறள் 22:2 வறியார்க்கு ஒன்று ஈவதே ஈகை மற்று எல்லாம் குறியெதிர்ப்பை நீரது உடைத்து - குறள் 23:1 உரைப்பார் உரைப்பவை எல்லாம் இரப்பார்க்கு ஒன்று ஈவார் மேல் நிற்கும் புகழ் - குறள் 24:2 வசை என்ப வையத்தார்க்கு எல்லாம் இசை என்னும் எச்சம் பெறாஅவிடின் - குறள் 24:8 தன் உயிர் தான் அற பெற்றானை ஏனைய மன் உயிர் எல்லாம் தொழும் - குறள் 27:8 உள்ளத்தால் பொய்யாது ஒழுகின் உலகத்தார் உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன் - குறள் 30:4 உள்ளிய எல்லாம் உடன் எய்தும் உள்ளத்தால் உள்ளான் வெகுளி எனின் - குறள் 31:9 நோய் எல்லாம் நோய் செய்தார் மேலவாம் நோய் செய்யார் நோய் இன்மை வேண்டுபவர் - குறள் 32:10 அறவினை யாது எனின் கொல்லாமை கோறல் பிற வினை எல்லாம் தரும் - குறள் 33:1 பகுத்து உண்டு பல் உயிர் ஓம்புதல் நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை - குறள் 33:2 நிலை அஞ்சி நீத்தாருள் எல்லாம் கொலை அஞ்சி கொல்லாமை சூழ்வான் தலை - குறள் 33:5 அடல் வேண்டும் ஐந்தன் புலத்தை விடல் வேண்டும் வேண்டிய எல்லாம் ஒருங்கு - குறள் 35:3 செல்வத்துள் செல்வம் செவி செல்வம் அ செல்வம் செல்வத்துள் எல்லாம் தலை - குறள் 42:1 அறிவுடையார் எல்லாம் உடையார் அறிவிலார் என் உடையரேனும் இலர் - குறள் 43:10 அரியவற்றுள் எல்லாம் அரிதே பெரியாரை பேணி தமரா கொளல் - குறள் 45:3 தம்மின் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல் வன்மையுள் எல்லாம் தலை - குறள் 45:4 காதன்மை கந்தா அறிவு அறியார் தேறுதல் பேதைமை எல்லாம் தரும் - குறள் 51:7 வான் நோக்கி வாழும் உலகு எல்லாம் மன்னவன் கோல் நோக்கி வாழும் குடி - குறள் 55:2 இறை காக்கும் வையகம் எல்லாம் அவனை முறை காக்கும் முட்டா செயின் - குறள் 55:7 எல்லார்க்கும் எல்லாம் நிகழ்பவை எஞ்ஞான்றும் வல்லறிதல் வேந்தன் தொழில் - குறள் 59:2 உள்ளுவது எல்லாம் உயர்வு உள்ளல் மற்று அது தள்ளினும் தள்ளாமை நீர்த்து - குறள் 60:6 மடி இலா மன்னவன் எய்தும் அடி அளந்தான் தாஅயது எல்லாம் ஒருங்கு - குறள் 61:10 மடுத்த வாய் எல்லாம் பகடு அன்னான் உற்ற இடுக்கண் இடர்ப்பாடு உடைத்து - குறள் 63:4 துணை நலம் ஆக்கம் தரூஉம் வினை நலம் வேண்டிய எல்லாம் தரும் - குறள் 66:1 அழ கொண்ட எல்லாம் அழ போம் இழப்பினும் பின் பயக்கும் நற்பாலவை - குறள் 66:9 வினை திட்பம் என்பது ஒருவன் மன திட்பம் மற்றைய எல்லாம் பிற - குறள் 67:1 ஒல்லும் வாய் எல்லாம் வினை நன்றே ஒல்லாக்கால் செல்லும் வாய் நோக்கி செயல் - குறள் 68:3 உறுப்பு அமைந்து ஊறு அஞ்சா வெல் படை வேந்தன் வெறுக்கையுள் எல்லாம் தலை - குறள் 77:1 விழுப்புண் படாத நாள் எல்லாம் வழுக்கினுள் வைக்கும் தன் நாளை எடுத்து - குறள் 78:6 பேதைமையுள் எல்லாம் பேதைமை காதன்மை கை அல்லதன்-கண் செயல் - குறள் 84:2 ஆற்றுவார் ஆற்றல் இகழாமை போற்றுவார் போற்றலுள் எல்லாம் தலை - குறள் 90:1 கடன் என்ப நல்லவை எல்லாம் கடன் அறிந்து சான்றாண்மை மேற்கொள்பவற்கு - குறள் 99:1 பொருளான் ஆம் எல்லாம் என்று ஈயாது இவறும் மருளான் ஆம் மாணா பிறப்பு - குறள் 101:2 ஊண் உடை எச்சம் உயிர்க்கு எல்லாம் வேறு அல்ல நாணுடைமை மாந்தர் சிறப்பு - குறள் 102:2 ஊனை குறித்த உயிர் எல்லாம் நாண் என்னும் நன்மை குறித்தது சால்பு - குறள் 102:3 உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணி அஃது ஆற்றாது எழுவாரை எல்லாம் பொறுத்து - குறள் 104:2 உழுது உண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார் மற்று எல்லாம் தொழுது உண்டு பின் செல்பவர் - குறள் 104:3 கரப்பு இடும்பை இல்லாரை காணின் நிரப்பு இடும்பை எல்லாம் ஒருங்கு கெடும் - குறள் 106:6 இடம் எல்லாம் கொள்ளாத்தகைத்தே இடம் இல்லா காலும் இரவு ஒல்லா சால்பு - குறள் 107:4 இரப்பன் இரப்பாரை எல்லாம் இரப்பின் கரப்பார் இரவன்-மின் என்று - குறள் 107:7 மன் உயிர் எல்லாம் துயிற்றி அளித்து இரா என் அல்லது இல்லை துணை - குறள் 117:8 காலை அரும்பி பகல் எல்லாம் போது ஆகி மாலை மலரும் இ நோய் - குறள் 123:7 வருக-மன் கொண்கன் ஒரு நாள் பருகுவன் பைதல் நோய் எல்லாம் கெட - குறள் 127:6 TOP எல்லார்க்கும் (2) எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும் செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து - குறள் 13:5 எல்லார்க்கும் எல்லாம் நிகழ்பவை எஞ்ஞான்றும் வல்லறிதல் வேந்தன் தொழில் - குறள் 59:2 TOP எல்லாரும் (5) பல்லார் முனிய பயனில சொல்லுவான் எல்லாரும் எள்ளப்படும் - குறள் 20:1 இல்லாரை எல்லாரும் எள்ளுவர் செல்வரை எல்லாரும் செய்வர் சிறப்பு - குறள் 76:2 அறிகிலார் எல்லாரும் என்றே என் காமம் மறுகில் மறுகும் மருண்டு - குறள் 114:9 பெண்ணியலார் எல்லாரும் கண்ணின் பொது உண்பர் நண்ணேன் பரத்த நின் மார்பு - குறள் 132:1 TOP எல்லாஅம் (1) நல்லவை எல்லாஅம் தீய ஆம் தீயவும் நல்ல ஆம் செல்வம் செயற்கு - குறள் 38:5 TOP எல்லைக்-கண் (1) எல்லைக்-கண் நின்றார் துறவார் தொலைவிடத்தும் தொல்லைக்-கண் நின்றார் தொடர்பு - குறள் 81:6 TOP எலி (1) ஒலித்தக்கால் என் ஆம் உவரி எலி பகை நாகம் உயிர்ப்ப கெடும் - குறள் 77:3 TOP எவ்வது (1) எவ்வது உறைவது உலகம் உலகத்தொடு அவ்வது உறைவது அறிவு - குறள் 43:6 TOP எவ்வநோய் (2) இகல் என்னும் எவ்வநோய் நீக்கின் தவல் இல்லா தா இல் விளக்கம் தரும் - குறள் 86:3 நினைத்து ஒன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்தொன்றும் எவ்வநோய் தீர்க்கும் மருந்து - குறள் 125:1 TOP எவ்வம் (1) இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல் குலனுடையான்-கண்ணே உள - குறள் 23:3 TOP எவன் (14) அறத்து ஆற்றின் இல்வாழ்க்கை ஆற்றின் புறத்து ஆற்றில் போஒய் பெறுவது எவன் - குறள் 5:6 சிறை காக்கும் காப்பு எவன் செய்யும் மகளிர் நிறை காக்கும் காப்பே தலை - குறள் 6:7 புறத்து உறுப்பு எல்லாம் எவன் செய்யும் யாக்கை அகத்து உறுப்பு அன்பு இலவர்க்கு - குறள் 8:9 புகழ் பட வாழாதார் தம் நோவார் தம்மை இகழ்வாரை நோவது எவன் - குறள் 24:7 வான் உயர் தோற்றம் எவன் செய்யும் தன் நெஞ்சம் தான் அறி குற்றப்படின் - குறள் 28:2 நன்று ஆம்கால் நல்லவா காண்பவர் அன்று ஆம்கால் அல்லற்படுவது எவன் - குறள் 38:9 உள போல் முகத்து எவன் செய்யும் அளவினால் கண்ணோட்டம் இல்லாத கண் - குறள் 58:4 பழகிய நட்பு எவன் செய்யும் கெழுதகைமை செய்தாங்கு அமையாக்கடை - குறள் 81:3 துப்பின் எவன் ஆவர்-மன்-கொல் துயர் வரவு நட்பினுள் ஆற்றுபவர் - குறள் 117:5 தெரிந்து உணரா நோக்கிய உண்கண் பரிந்து உணரா பைதல் உழப்பது எவன் - குறள் 118:2 நாம் காதல் கொண்டார் நமக்கு எவன் செய்பவோ தாம் காதல் கொள்ளாக்கடை - குறள் 120:5 மறப்பின் எவன் ஆவன்-மன்-கொல் மறப்பு அறியேன் உள்ளினும் உள்ளம் சுடும் - குறள் 121:7 அவர் நெஞ்சு அவர்க்கு ஆதல் கண்டும் எவன் நெஞ்சே நீ எமக்கு ஆகாதது - குறள் 130:1 நோதல் எவன் மற்று நொந்தார் என்று அஃது அறியும் காதலர் இல்லா வழி - குறள் 131:8 TOP எவன்-கொல் (2) மற்றும் தொடர்ப்பாடு எவன்-கொல் பிறப்பு அறுக்கல் உற்றார்க்கு உடம்பும் மிகை - குறள் 35:5 காலைக்கு செய்த நன்று என்-கொல் எவன்-கொல் யான் மாலைக்கு செய்த பகை - குறள் 123:5 TOP எவன்-கொலோ (2) இன் சொல் இனிது ஈன்றல் காண்பான் எவன்-கொலோ வன் சொல் வழங்குவது - குறள் 10:9 கண் தாம் கலுழ்வது எவன்-கொலோ தண்டா நோய் தாம் காட்ட யாம் கண்டது - குறள் 118:1 TOP எவனோ (2) சிறப்பு ஈனும் செல்வமும் ஈனும் அறத்தின் ஊஉங்கு ஆக்கம் எவனோ உயிர்க்கு - குறள் 4:1 பிணை ஏர் மட நோக்கும் நாணும் உடையாட்கு அணி எவனோ ஏதில தந்து - குறள் 109:9 TOP எழ (1) அலர் எழ ஆர் உயிர் நிற்கும் அதனை பலர் அறியார் பாக்கியத்தால் - குறள் 115:1 TOP எழில் (1) நுண் மாண் நுழை புலம் இல்லான் எழில் நலம் மண் மாண் புனை பாவை அற்று - குறள் 41:7 TOP எழிலி (1) நெடும் கடலும் தன் நீர்மை குன்றும் தடிந்து எழிலி தான் நல்காது ஆகிவிடின் - குறள் 2:7 TOP எழு (4) எழு பிறப்பும் தீயவை தீண்டா பழி பிறங்கா பண்பு உடை மக்கள் பெறின் - குறள் 7:2 எழுமை எழு பிறப்பும் உள்ளுவர் தம்-கண் விழுமம் துடைத்தவர் நட்பு - குறள் 11:7 ஒரு நாள் எழு நாள் போல் செல்லும் சேண் சென்றார் வரு நாள் வைத்து ஏங்குபவர்க்கு - குறள் 127:9 நெருநற்று சென்றார் எம் காதலர் யாமும் எழு நாளேம் மேனி பசந்து - குறள் 128:8 TOP எழுத்து (2) அகர முதல எழுத்து எல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு - குறள் 1:1 எண் என்ப ஏனை எழுத்து என்ப இ இரண்டும் கண் என்ப வாழும் உயிர்க்கு - குறள் 40:2 TOP எழுதல் (1) வகை அற சூழாது எழுதல் பகைவரை பாத்தி படுப்பது ஓர் ஆறு - குறள் 47:5 TOP எழுதுங்கால் (1) எழுதுங்கால் கோல் காணா கண்ணே போல் கொண்கன் பழி காணேன் கண்ட இடத்து - குறள் 129:5 TOP எழுதேம் (1) கண்ணுள்ளார் காதலவராக கண்ணும் எழுதேம் கரப்பாக்கு அறிந்து - குறள் 113:7 TOP எழுபது (1) பழுது எண்ணும் மந்திரியின் பக்கத்துள் தெவ் ஓர் எழுபது கோடி உறும் - குறள் 64:9 TOP எழுமை (1) எழுமை எழு பிறப்பும் உள்ளுவர் தம்-கண் விழுமம் துடைத்தவர் நட்பு - குறள் 11:7 TOP எழுமையும் (4) ஒருமையுள் ஆமை போல் ஐந்து அடக்கல் ஆற்றின் எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து - குறள் 13:6 ஒருமைக்-கண் தாம் கற்ற கல்வி ஒருவற்கு எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து - குறள் 40:8 புகழ்ந்தவை போற்றி செயல் வேண்டும் செய்யாது இகழ்ந்தார்க்கு எழுமையும் இல் - குறள் 54:8 ஒருமை செயல் ஆற்றும் பேதை எழுமையும் தான் புக்கு அழுந்தும் அளறு - குறள் 84:5 TOP எழுவாரை (1) உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணி அஃது ஆற்றாது எழுவாரை எல்லாம் பொறுத்து - குறள் 104:2 TOP எழுவாள் (1) தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநன் தொழுது எழுவாள் பெய் என பெய்யும் மழை - குறள் 6:5 TOP எள் (1) எள் பகவு அன்ன சிறுமைத்தேயாயினும் உட்பகை உள்ளது ஆம் கேடு - குறள் 89:9 TOP எள்ளப்படும் (1) பல்லார் முனிய பயனில சொல்லுவான் எல்லாரும் எள்ளப்படும் - குறள் 20:1 TOP எள்ளற்க (1) தொடங்கற்க எ வினையும் எள்ளற்க முற்றும் இடம் கண்ட பின் அல்லது - குறள் 50:1 TOP எள்ளாத (1) எள்ளாத எண்ணி செயல் வேண்டும் தம்மொடு கொள்ளாத கொள்ளாது உலகு - குறள் 47:10 TOP எள்ளாது (1) இகழ்ந்து எள்ளாது ஈவாரை காணின் மகிழ்ந்து உள்ளம் உள்ளுள் உவப்பது உடைத்து - குறள் 106:7 TOP எள்ளாமை (2) எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான் எனைத்தொன்றும் கள்ளாமை காக்க தன் நெஞ்சு - குறள் 29:1 உருவு கண்டு எள்ளாமை வேண்டும் உருள் பெரும் தேர்க்கு அச்சாணி அன்னார் உடைத்து - குறள் 67:7 TOP எள்ளின் (1) எள்ளின் இளிவாம் என்று எண்ணி அவர் திறம் உள்ளும் உயிர் காதல் நெஞ்சு - குறள் 130:8 TOP எள்ளும் (1) இடி புரிந்து எள்ளும் சொல் கேட்பர் மடி புரிந்து மாண்ட உஞற்று இலவர் - குறள் 61:7 TOP எள்ளுவர் (1) இல்லாரை எல்லாரும் எள்ளுவர் செல்வரை எல்லாரும் செய்வர் சிறப்பு - குறள் 76:2 TOP எள்ளுவாரை (1) மிக செய்து தம் எள்ளுவாரை நக செய்து நட்பினுள் சா புல்லற்பாற்று - குறள் 83:9 TOP எளிதாம் (1) கொளற்கு அரிதாய் கொண்ட கூழ்த்து ஆகி அகத்தார் நிலைக்கு எளிதாம் நீரது அரண் - குறள் 75:5 TOP எளிது (3) எளிது என இல் இறப்பான் எய்தும் எஞ்ஞான்றும் விளியாது நிற்கும் பழி - குறள் 15:5 நீங்கான் வெகுளி நிறையிலன் எஞ்ஞான்றும் யாங்கணும் யார்க்கும் எளிது - குறள் 87:4 எண்பதத்தால் எய்தல் எளிது என்ப யார்-மாட்டும் பண்புடைமை என்னும் வழக்கு - குறள் 100:1 TOP எளிது-மன் (1) உள்ளியது எய்தல் எளிது-மன் மற்றும் தான் உள்ளியது உள்ளப் பெறின் - குறள் 54:10 TOP எளிய (1) சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரிய ஆம் சொல்லிய வண்ணம் செயல் - குறள் 67:4 TOP எளியர் (1) பகையகத்து சாவார் எளியர் அரியர் அவையகத்து அஞ்சாதவர் - குறள் 73:3 TOP எளியன் (2) காட்சிக்கு எளியன் கடும் சொல்லன் அல்லனேல் மீக்கூறும் மன்னன் நிலம் - குறள் 39:6 அஞ்சும் அறியான் அமைவிலன் ஈகலான் தஞ்சம் எளியன் பகைக்கு - குறள் 87:3 TOP எற்றா (1) கடை கொட்க செய் தக்கது ஆண்மை இடை கொட்கின் எற்றா விழுமம் தரும் - குறள் 67:3 TOP எற்றிற்கு (1) எற்றிற்கு உரியர் கயவர் ஒன்று உற்றக்கால் விற்றற்கு உரியர் விரைந்து - குறள் 108:10 TOP எற்று (3) துளியின்மை ஞாலத்திற்கு எற்று அற்றே வேந்தன் அளியின்மை வாழும் உயிர்க்கு - குறள் 56:7 எற்று என்று இரங்குவ செய்யற்க செய்வானேல் மற்று அன்ன செய்யாமை நன்று - குறள் 66:5 செற்றவர் பின் சேறல் வேண்டி அளித்து அரோ எற்று என்னை உற்ற துயர் - குறள் 126:6 TOP எற்றுள்ளும் (1) பற்று உள்ளம் என்னும் இவறன்மை எற்றுள்ளும் எண்ணப்படுவது ஒன்று அன்று - குறள் 44:8 TOP எற்றுஎற்று (1) பற்றற்றேம் என்பார் படிற்று ஒழுக்கம் எற்றுஎற்று என்று ஏதம் பலவும் தரும் - குறள் 28:5 TOP எறிக (1) கடிது ஓச்சி மெல்ல எறிக நெடிது ஆக்கம் நீங்காமை வேண்டுபவர் - குறள் 57:2 TOP எறிதற்கு (1) சீரிடம் காணின் எறிதற்கு பட்டடை நேரா நிரந்தவர் நட்பு - குறள் 83:1 TOP எறிந்தும் (1) முற்றியும் முற்றாது எறிந்தும் அறைப்படுத்தும் பற்றற்கு அரியது அரண் - குறள் 75:7 TOP எறிய (1) விழித்த கண் வேல் கொண்டு எறிய அழித்து இமைப்பின் ஓட்டு அன்றோ வன்கணவர்க்கு - குறள் 78:5 TOP என் (66) இல்லது என் இல்லவள் மாண்பு ஆனால் உள்ளது என் இல்லவள் மாணாக்கடை - குறள் 6:3 மகன் தந்தைக்கு ஆற்றும் உதவி இவன் தந்தை என் நோற்றான்-கொல் எனும் சொல் - குறள் 7:10 அஃகி அகன்ற அறிவு என் ஆம் யார்-மாட்டும் வெஃகி வெறிய செயின் - குறள் 18:5 கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரி-மாட்டு என் ஆற்றும்-கொல்லோ உலகு - குறள் 22:1 செல்லிடத்து காப்பான் சினம் காப்பான் அல்லிடத்து காக்கின் என் காவாக்கால் என் - குறள் 31:1 யாதானும் நாடு ஆமால் ஊர் ஆமால் என் ஒருவன் சாம் துணையும் கல்லாதவாறு - குறள் 40:7 செவியின் சுவை உணரா வாய் உணர்வின் மாக்கள் அவியினும் வாழினும் என் - குறள் 42:10 அறிவுடையார் எல்லாம் உடையார் அறிவிலார் என் உடையரேனும் இலர் - குறள் 43:10 தன் குற்றம் நீக்கி பிறர் குற்றம் காண்கிற்பின் என் குற்றம் ஆகும் இறைக்கு - குறள் 44:6 பண் என் ஆம் பாடற்கு இயைபு இன்றேல் கண் என் ஆம் கண்ணோட்டம் இல்லாத கண் - குறள் 58:3 துறந்தார் படிவத்தர் ஆகி இறந்து ஆராய்ந்து என் செயினும் சோர்வு இலது ஒற்று - குறள் 59:6 வாளொடு என் வன்கண்ணர் அல்லார்க்கு நூலொடு என் நுண் அவை அஞ்சுபவர்க்கு - குறள் 73:6 ஒலித்தக்கால் என் ஆம் உவரி எலி பகை நாகம் உயிர்ப்ப கெடும் - குறள் 77:3 என் ஐ முன் நில்லன்-மின் தெவ்விர் பலர் என் ஐ முன் நின்று கல் நின்றவர் - குறள் 78:1 உறின் நட்டு அறின் ஒரூஉம் ஒப்பிலார் கேண்மை பெறினும் இழப்பினும் என் - குறள் 82:2 அன்பிலன் ஆன்ற துணையிலன் தான் துவ்வான் என் பரியும் ஏதிலான் துப்பு - குறள் 87:2 வகை மாண்ட வாழ்க்கையும் வான் பொருளும் என் ஆம் தகை மாண்ட தக்கார் செறின் - குறள் 90:7 ஈன்றாள் முகத்தேயும் இன்னாதால் என் மற்று சான்றோர் முகத்து களி - குறள் 93:3 புகழ் இன்றால் புத்தேள் நாட்டு உய்யாதால் என் மற்று இகழ்வார் பின் சென்று நிலை - குறள் 97:6 எச்சம் என்று என் எண்ணும்-கொல்லோ ஒருவரால் நச்சப்படாஅதவன் - குறள் 101:4 ஈவார்-கண் என் உண்டாம் தோற்றம் இரந்து கோள் மேவார் இலாஅக்கடை - குறள் 106:9 அணங்கு-கொல் ஆய் மயில்-கொல்லோ கனம் குழை மாதர்-கொல் மாலும் என் நெஞ்சு - குறள் 109:1 ஒள் நுதற்கு ஓஒ உடைந்ததே ஞாட்பினுள் நண்ணாரும் உட்கும் என் பீடு - குறள் 109:8 மடலூர்தல் யாமத்தும் உள்ளுவேன்-மன்ற படல் ஒல்லா பேதைக்கு என் கண் - குறள் 114:6 அறிகிலார் எல்லாரும் என்றே என் காமம் மறுகில் மறுகும் மருண்டு - குறள் 114:9 காமமும் நாணும் உயிர் காவா தூங்கும் என் நோனா உடம்பின் அகத்து - குறள் 117:3 மன் உயிர் எல்லாம் துயிற்றி அளித்து இரா என் அல்லது இல்லை துணை - குறள் 117:8 உள்ளம் போன்று உள்வழி செல்கிற்பின் வெள்ள நீர் நீந்தல-மன்னோ என் கண் - குறள் 117:10 படல் ஆற்றா பைதல் உழக்கும் கடல் ஆற்றா காம நோய் செய்த என் கண் - குறள் 118:5 நயந்தவர்க்கு நல்காமை நேர்ந்தேன் பசந்த என் பண்பு யார்க்கு உரைக்க பிற - குறள் 119:1 அவர் தந்தார் என்னும் தகையால் இவர்தந்து என் மேனி மேல் ஊரும் பசப்பு - குறள் 119:2 உவக்காண் எம் காதலர் செல்வார் இவக்காண் என் மேனி பசப்பு ஊர்வது - குறள் 119:5 பசக்க-மன் பட்டாங்கு என் மேனி நயப்பித்தார் நன் நிலையர் ஆவர் எனின் - குறள் 119:9 மற்று யான் என் உளேன் மன்னோ அவரொடு யான் உற்ற நாள் உள்ள உளேன் - குறள் 121:6 விளியும் என் இன் உயிர் வேறு அல்லேம் என்பார் அளி இன்மை ஆற்ற நினைந்து - குறள் 121:9 நனவினான் நல்காதவரை கனவினான் காண்டலின் உண்டு என் உயிர் - குறள் 122:3 நனவினான் நல்கா கொடியார் கனவினான் என் எம்மை பீழிப்பது - குறள் 122:7 பொருள் மாலையாளரை உள்ளி மருள் மாலை மாயும் என் மாயா உயிர் - குறள் 123:10 பாடு பெறுதியோ நெஞ்சே கொடியார்க்கு என் வாடூ தோள் பூசல் உரைத்து - குறள் 124:7 காதலவர் இலர் ஆக நீ நோவது பேதைமை வாழி என் நெஞ்சு - குறள் 125:2 இருந்து உள்ளி என் பரிதல் நெஞ்சே பரிந்து உள்ளல் பைதல் நோய் செய்தார்-கண் இல் - குறள் 125:3 கலந்து உணர்த்தும் காதலர் கண்டால் புலந்து உணராய் பொய் காய்வு காய்தி என் நெஞ்சு - குறள் 125:6 பரிந்து அவர் நல்கார் என்று ஏங்கி பிரிந்தவர் பின் செல்வாய் பேதை என் நெஞ்சு - குறள் 125:8 உள்ளத்தார் காதலவர் ஆக உள்ளி நீ யாருழை சேறி என் நெஞ்சு - குறள் 125:9 காமம் என ஒன்றோ கண் இன்று என் நெஞ்சத்தை யாமத்தும் ஆளும் தொழில் - குறள் 126:2 நிறை உடையேன் என்பேன்-மன் யானோ என் காமம் மறை இறந்து மன்றுபடும் - குறள் 126:4 இலங்கு_இழாய் இன்று மறப்பின் என் தோள் மேல் கலம் கழியும் காரிகை நீத்து - குறள் 127:2 கூடிய காமம் பிரிந்தார் வரவு உள்ளி கோடு கொடு ஏறும் என் நெஞ்சு - குறள் 127:4 காண்க-மன் கொண்கனை கண்ணார கண்ட பின் நீங்கும் என் மென் தோள் பசப்பு - குறள் 127:5 பெறின் என் ஆம் பெற்றக்கால் என் ஆம் உறின் என் ஆம் உள்ளம் உடைந்து உக்கக்கால் - குறள் 127:10 ஊடல்-கண் சென்றேன்-மன் தோழி அது மறந்து கூடல்-கண் சென்றது என் நெஞ்சு - குறள் 129:4 உய்த்தல் அறிந்து புனல் பாய்பவரே போல் பொய்த்தல் அறிந்து என் புலந்து - குறள் 129:7 உறாஅதவர் கண்ட கண்ணும் அவரை செறாஅர் என சேறி என் நெஞ்சு - குறள் 130:2 பெறாஅமை அஞ்சும் பெறின் பிரிவு அஞ்சும் அறாஅ இடும்பைத்து என் நெஞ்சு - குறள் 130:5 தனியே இருந்து நினைத்தக்கால் என்னை தினிய இருந்தது என் நெஞ்சு - குறள் 130:6 நாணும் மறந்தேன் அவர் மறக்கல்லா என் மாணா மட நெஞ்சின் பட்டு - குறள் 130:7 ஊடல் உணங்க விடுவாரோடு என் நெஞ்சம் கூடுவேம் என்பது அவா - குறள் 131:10 உள்ளினேன் என்றேன் மற்று என் மறந்தீர் என்று என்னை புல்லாள் புலத்தக்கனள் - குறள் 132:6 புல்லி விடாஅ புலவியுள் தோன்றும் என் உள்ளம் உடைக்கும் படை - குறள் 133:4 TOP என்-கண் (1) பெயல் ஆற்றா நீர் உலந்த உண்கண் உயல் ஆற்றா உய்வு_இல் நோய் என்-கண் நிறுத்து - குறள் 118:4 TOP என்-கொல் (2) கற்றதனால் ஆய பயன் என்-கொல் வால்_அறிவன் நல் தாள் தொழாஅர் எனின் - குறள் 1:2 காலைக்கு செய்த நன்று என்-கொல் எவன்-கொல் யான் மாலைக்கு செய்த பகை - குறள் 123:5 TOP என்-கொலோ (1) தன் உயிர்க்கு இன்னாமை தான் அறிவான் என்-கொலோ மன் உயிர்க்கு இன்னா செயல் - குறள் 32:8 TOP என்க (1) ஒற்றும் உரை சான்ற நூலும் இவை இரண்டும் தெற்று என்க மன்னவன் கண் - குறள் 59:1 TOP என்ப (28) மங்கலம் என்ப மனை மாட்சி மற்று அதன் நன் கலம் நன் மக்கள் பேறு - குறள் 6:10 தம் பொருள் என்ப தம் மக்கள் அவர் பொருள் தம்தம் வினையான் வரும் - குறள் 7:3 குழல் இனிது யாழ் இனிது என்ப தம் மக்கள் மழலை சொல் கேளாதவர் - குறள் 7:6 அன்போடு இயைந்த வழக்கு என்ப ஆர் உயிர்க்கு என்போடு இயைந்த தொடர்பு - குறள் 8:3 அன்புற்று அமர்ந்த வழக்கு என்ப வையகத்து இன்புற்றார் எய்தும் சிறப்பு - குறள் 8:5 அறத்திற்கே அன்பு சார்பு என்ப அறியார் மறத்திற்கும் அஃதே துணை - குறள் 8:6 அறிவினுள் எல்லாம் தலை என்ப தீய செறுவார்க்கும் செய்யா விடல் - குறள் 21:3 வசை என்ப வையத்தார்க்கு எல்லாம் இசை என்னும் எச்சம் பெறாஅவிடின் - குறள் 24:8 மன் உயிர் ஓம்பி அருள் ஆள்வார்க்கு இல் என்ப தன் உயிர் அஞ்சும் வினை - குறள் 25:4 உயிர் உடம்பின் நீக்கியார் என்ப செயிர் உடம்பின் செல்லா தீ வாழ்க்கையவர் - குறள் 33:10 அவா என்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும் தவாஅ பிறப்பு ஈனும் வித்து - குறள் 37:1 எண் என்ப ஏனை எழுத்து என்ப இ இரண்டும் கண் என்ப வாழும் உயிர்க்கு - குறள் 40:2 அரு வினை என்ப உளவோ கருவியான் காலம் அறிந்து செயின் - குறள் 49:3 மடி உளான் மா முகடி என்ப மடி இலான் தாள் உளான் தாமரையினாள் - குறள் 62:7 கல்லாதவரின் கடை என்ப கற்றறிந்தும் நல்லார் அவை அஞ்சுவார் - குறள் 73:9 கேடு அறியா கெட்ட இடத்தும் வளம் குன்றா நாடு என்ப நாட்டின் தலை - குறள் 74:6 பிணியின்மை செல்வம் விளைவு இன்பம் ஏமம் அணி என்ப நாட்டிற்கு இ ஐந்து - குறள் 74:8 நாடு என்ப நாடா வளத்தன நாடு அல்ல நாட வளம் தரும் நாடு - குறள் 74:9 பேராண்மை என்ப தறுகண் ஒன்று உற்றக்கால் ஊராண்மை மற்று அதன் எஃகு - குறள் 78:3 இகல் என்ப எல்லா உயிர்க்கும் பகல் என்னும் பண்பு இன்மை பாரிக்கும் நோய் - குறள் 86:1 ஆயும் அறிவினர் அல்லார்க்கு அணங்கு என்ப மாயமகளிர் முயக்கு - குறள் 92:8 நகை ஈகை இன்சொல் இகழாமை நான்கும் வகை என்ப வாய்மை குடிக்கு - குறள் 96:3 கடன் என்ப நல்லவை எல்லாம் கடன் அறிந்து சான்றாண்மை மேற்கொள்பவற்கு - குறள் 99:1 எண்பதத்தால் எய்தல் எளிது என்ப யார்-மாட்டும் பண்புடைமை என்னும் வழக்கு - குறள் 100:1 நனவினான் நம் நீத்தார் என்ப கனவினான் காணார்-கொல் இ ஊரவர் - குறள் 122:10 பெண்ணினான் பெண்மை உடைத்து என்ப கண்ணினான் காமநோய் சொல்லி இரவு - குறள் 128:10 TOP என்பதனை (1) பண்டு அறியேன் கூற்று என்பதனை இனி அறிந்தேன் பெண் தகையான் பேர் அமர் கட்டு - குறள் 109:3 TOP என்பது (16) இனைத்துணைத்து என்பது ஒன்று இல்லை விருந்தின் துணைத்துணை வேள்வி பயன் - குறள் 9:7 தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும் - குறள் 12:4 கெடுவல் யான் என்பது அறிக தன் நெஞ்சம் நடுவு ஒரீஇ அல்ல செயின் - குறள் 12:6 அழுக்காறு உடையார்க்கு அது சாலும் ஒன்னார் வழுக்கியும் கேடு என்பது - குறள் 17:5 நயனிலன் என்பது சொல்லும் பயனில பாரித்து உரைக்கும் உரை - குறள் 20:3 அரும் கேடன் என்பது அறிக மருங்கு ஓடி தீவினை செய்யான் எனின் - குறள் 21:10 தூஉய்மை என்பது அவா இன்மை மற்று அது வாஅய்மை வேண்ட வரும் - குறள் 37:4 எண்ணி துணிக கருமம் துணிந்த பின் எண்ணுவம் என்பது இழுக்கு - குறள் 47:7 வினை திட்பம் என்பது ஒருவன் மன திட்பம் மற்றைய எல்லாம் பிற - குறள் 67:1 ஊதியம் என்பது ஒருவற்கு பேதையார் கேண்மை ஒரீஇ விடல் - குறள் 80:7 பேதைமை என்பது ஒன்று யாது எனின் ஏதம் கொண்டு ஊதியம் போகவிடல் - குறள் 84:1 உலகத்தார் உண்டு என்பது இல் என்பான் வையத்து அலகையா வைக்கப்படும் - குறள் 85:10 களித்து அறியேன் என்பது கைவிடுக நெஞ்சத்து ஒளித்ததூஉம் ஆங்கே மிகும் - குறள் 93:8 நல்லாண்மை என்பது ஒருவற்கு தான் பிறந்த இல்லாண்மை ஆக்கி கொளல் - குறள் 103:6 பசந்தாள் இவள் என்பது அல்லால் இவளை துறந்தார் அவர் என்பார் இல் - குறள் 119:8 ஊடல் உணங்க விடுவாரோடு என் நெஞ்சம் கூடுவேம் என்பது அவா - குறள் 131:10 TOP என்பதோ (1) கெட்டார்க்கு நட்டார் இல் என்பதோ நெஞ்சே நீ பெட்டாங்கு அவர் பின் செலல் - குறள் 130:3 TOP என்பர் (3) பரிந்து ஓம்பி பற்று அற்றேம் என்பர் விருந்தோம்பி வேள்வி தலைப்படாதார் - குறள் 9:8 பொருள் நீங்கி பொச்சாந்தார் என்பர் அருள் நீங்கி அல்லவை செய்து ஒழுகுவார் - குறள் 25:6 ஊறு ஒரால் உற்ற பின் ஒல்காமை இ இரண்டின் ஆறு என்பர் ஆய்ந்தவர் கோள் - குறள் 67:2 TOP என்பவர் (1) கண் உடையர் என்பவர் கற்றோர் முகத்து இரண்டு புண் உடையர் கல்லாதவர் - குறள் 40:3 TOP என்பவன் (1) இகலின் மிக இனிது என்பவன் வாழ்க்கை தவலும் கெடலும் நணித்து - குறள் 86:6 TOP என்பார் (6) பற்றற்றேம் என்பார் படிற்று ஒழுக்கம் எற்றுஎற்று என்று ஏதம் பலவும் தரும் - குறள் 28:5 அற்றவர் என்பார் அவா அற்றார் மற்றையார் அற்றாக அற்றது இலர் - குறள் 37:5 நுண்ணியம் என்பார் அளக்கும் கோல் காணுங்கால் கண் அல்லது இல்லை பிற - குறள் 71:10 சலம் பற்றி சால்பு இல செய்யார் மாசற்ற குலம் பற்றி வாழ்தும் என்பார் - குறள் 96:6 பசந்தாள் இவள் என்பது அல்லால் இவளை துறந்தார் அவர் என்பார் இல் - குறள் 119:8 விளியும் என் இன் உயிர் வேறு அல்லேம் என்பார் அளி இன்மை ஆற்ற நினைந்து - குறள் 121:9 TOP என்பார்க்கு (2) உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவதூஉம் விட்டேம் என்பார்க்கு நிலை - குறள் 104:6 ஊடி இருந்தேமா தும்மினார் யாம் தம்மை நீடு வாழ்க என்பார்க்கு அறிந்து - குறள் 132:2 TOP என்பான் (8) இல்வாழ்வான் என்பான் இயல்பு உடைய மூவர்க்கும் நல்லாற்றின் நின்ற துணை - குறள் 5:1 துறந்தார்க்கும் துவ்வாதவர்க்கும் இறந்தார்க்கும் இல்வாழ்வான் என்பான் துணை - குறள் 5:2 இயல்பினான் இல்வாழ்க்கை வாழ்பவன் என்பான் முயல்வாருள் எல்லாம் தலை - குறள் 5:7 அறன் இயலான் இல்வாழ்வான் என்பான் பிறன் இயலாள் பெண்மை நயவாதவன் - குறள் 15:7 அறன் ஆக்கம் வேண்டாதான் என்பான் பிறன் ஆக்கம் பேணாது அழுக்கறுப்பான் - குறள் 17:3 எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான் எனைத்தொன்றும் கள்ளாமை காக்க தன் நெஞ்சு - குறள் 29:1 இன்பம் விழையான் இடும்பை இயல்பு என்பான் துன்பமுறுதல் இலன் - குறள் 63:8 உலகத்தார் உண்டு என்பது இல் என்பான் வையத்து அலகையா வைக்கப்படும் - குறள் 85:10 TOP என்பு (2) என்பு இலதனை வெயில் போல காயுமே அன்பு இலதனை அறம் - குறள் 8:7 அன்பின் வழியது உயிர்நிலை அஃது இலார்க்கு என்பு தோல் போர்த்த உடம்பு - குறள் 8:10 TOP என்பும் (1) அன்பு இலார் எல்லாம் தமக்கு உரியர் அன்பு உடையார் என்பும் உரியர் பிறற்கு - குறள் 8:2 TOP என்பேன்-மன் (1) நிறை உடையேன் என்பேன்-மன் யானோ என் காமம் மறை இறந்து மன்றுபடும் - குறள் 126:4 TOP என்போடு (1) அன்போடு இயைந்த வழக்கு என்ப ஆர் உயிர்க்கு என்போடு இயைந்த தொடர்பு - குறள் 8:3 TOP என்போர் (1) அந்தணர் என்போர் அறவோர் மற்று எ உயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகலான் - குறள் 3:10 TOP என்றது (1) வேலொடு நின்றான் இடு என்றது போலும் கோலொடு நின்றான் இரவு - குறள் 56:2 TOP என்றல் (1) அறம் கூறான் அல்ல செயினும் ஒருவன் புறங்கூறான் என்றல் இனிது - குறள் 19:1 TOP என்றவர் (1) அளித்து அஞ்சல் என்றவர் நீப்பின் தெளித்த சொல் தேறியாக்கு உண்டோ தவறு - குறள் 116:4 TOP என்றவற்றுள்ளும் (1) நன்று என்றவற்றுள்ளும் நன்றே முதுவருள் முந்து கிளவா செறிவு - குறள் 72:5 TOP என்றார் (1) அலர் நாண ஒல்வதோ அஞ்சல் ஓம்பு என்றார் பலர் நாண நீத்த கடை - குறள் 115:9 TOP என்று (49) வான் நின்று உலகம் வழங்கி வருதலான் தான் அமிழ்தம் என்று உணர்தல்பாற்று - குறள் 2:1 சுவை ஒளி ஊறு ஓசை நாற்றம் என்று ஐந்தின் வகை தெரிவான்-கட்டே உலகு - குறள் 3:7 தென்புலத்தார் தெய்வம் விருந்து ஒக்கல் தான் என்று ஆங்கு ஐம்புலத்து ஆறு ஓம்பல் தலை - குறள் 5:3 இலம் என்று வெஃகுதல் செய்யார் புலம் வென்ற புன்மை_இல் காட்சியவர் - குறள் 18:4 இலன் என்று தீயவை செய்யற்க செய்யின் இலன் ஆகும் மற்றும் பெயர்த்து - குறள் 21:5 பற்றற்றேம் என்பார் படிற்று ஒழுக்கம் எற்றுஎற்று என்று ஏதம் பலவும் தரும் - குறள் 28:5 சினத்தை பொருள் என்று கொண்டவன் கேடு நிலத்து அறைந்தான் கை பிழையாது அற்று - குறள் 31:7 நில்லாதவற்றை நிலையின என்று உணரும் புல்லறிவாண்மை கடை - குறள் 34:1 பொருள் அல்லவற்றை பொருள் என்று உணரும் மருளான் ஆம் மாணா பிறப்பு - குறள் 36:1 முறை செய்து காப்பாற்றும் மன்னவன் மக்கட்கு இறை என்று வைக்கப்படும் - குறள் 39:8 அறிந்து ஆற்றி செய்கிற்பாற்கு அல்லால் வினை தான் சிறந்தான் என்று ஏவல்பாற்று அன்று - குறள் 52:5 இதனை இதனால் இவன் முடிக்கும் என்று ஆய்ந்து அதனை அவன்-கண் விடல் - குறள் 52:7 அரிய என்று ஆகாத இல்லை பொச்சாவா கருவியான் போற்றி செயின் - குறள் 54:7 இறை கடியன் என்று உரைக்கும் இன்னா சொல் வேந்தன் உறை கடுகி ஒல்லை கெடும் - குறள் 57:4 கண்ணிற்கு அணிகலம் கண்ணோட்டம் அஃது இன்றேல் புண் என்று உணரப்படும் - குறள் 58:5 வினை செய்வார் தம் சுற்றம் வேண்டாதார் என்று ஆங்கு அனைவரையும் ஆராய்வது ஒற்று - குறள் 59:4 ஆக்கம் இழந்தேம் என்று அல்லாவார் ஊக்கம் ஒருவந்தம் கைத்து உடையார் - குறள் 60:3 அருமை உடைத்து என்று அசாவாமை வேண்டும் பெருமை முயற்சி தரும் - குறள் 62:1 அற்றேம் என்று அல்லற்படுபவோ பெற்றேம் என்று ஓம்புதல் தேற்றாதவர் - குறள் 63:6 இலக்கம் உடம்பு இடும்பைக்கு என்று கலக்கத்தை கையாறா கொள்ளாதாம் மேல் - குறள் 63:7 எற்று என்று இரங்குவ செய்யற்க செய்வானேல் மற்று அன்ன செய்யாமை நன்று - குறள் 66:5 வினை பகை என்று இரண்டின் எச்சம் நினையுங்கால் தீ எச்சம் போல தெறும் - குறள் 68:4 இளையர் இன முறையர் என்று இகழார் நின்ற ஒளியொடு ஒழுகப்படும் - குறள் 70:8 கொளப்பட்டேம் என்று எண்ணி கொள்ளாத செய்யார் துளக்கு அற்ற காட்சியவர் - குறள் 70:9 உயர்வு அகலம் திண்மை அருமை இ நான்கின் அமைவு அரண் என்று உரைக்கும் நூல் - குறள் 75:3 இனையர் இவர் எமக்கு இன்னம் யாம் என்று புனையினும் புல்லென்னும் நட்பு - குறள் 79:10 பேதைமை ஒன்றோ பெரும் கிழமை என்று உணர்க நோதக்க நட்டார் செயின் - குறள் 81:5 உடை செல்வம் ஊண் ஒளி கல்வி என்று ஐந்தும் அடையாவாம் ஆயம் கொளின் - குறள் 94:9 உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்து உழைச்செல்வான் என்று அ பால் நால் கூற்றே மருந்து - குறள் 95:10 பொருளான் ஆம் எல்லாம் என்று ஈயாது இவறும் மருளான் ஆம் மாணா பிறப்பு - குறள் 101:2 எச்சம் என்று என் எண்ணும்-கொல்லோ ஒருவரால் நச்சப்படாஅதவன் - குறள் 101:4 இலம் என்று அசைஇ இருப்பாரை காணின் நிலம் என்னும் நல்லாள் நகும் - குறள் 104:10 ஆவிற்கு நீர் என்று இரப்பினும் நாவிற்கு இரவின் இளிவந்தது இல் - குறள் 107:6 இரப்பன் இரப்பாரை எல்லாம் இரப்பின் கரப்பார் இரவன்-மின் என்று - குறள் 107:7 மலர் காணின் மையாத்தி நெஞ்சே இவள் கண் பலர் காணும் பூ ஒக்கும் என்று - குறள் 112:2 காணின் குவளை கவிழ்ந்து நிலன் நோகும் மாண்_இழை கண் ஒவ்வேம் என்று - குறள் 112:4 நெய்யால் எரி நுதுப்பேம் என்று அற்றால் கௌவையான் காமம் நுதுப்பேம் எனல் - குறள் 115:8 பரிந்து அவர் நல்கார் என்று ஏங்கி பிரிந்தவர் பின் செல்வாய் பேதை என் நெஞ்சு - குறள் 125:8 எள்ளின் இளிவாம் என்று எண்ணி அவர் திறம் உள்ளும் உயிர் காதல் நெஞ்சு - குறள் 130:8 ஊடலின் உண்டு ஆங்கு ஓர் இன்பம் புணர்வது நீடுவது அன்று-கொல் என்று - குறள் 131:7 நோதல் எவன் மற்று நொந்தார் என்று அஃது அறியும் காதலர் இல்லா வழி - குறள் 131:8 கோட்டு பூ சூடினும் காயும் ஒருத்தியை காட்டிய சூட்டினீர் என்று - குறள் 132:3 யாரினும் காதலம் என்றேனா ஊடினாள் யாரினும் யாரினும் என்று - குறள் 132:4 உள்ளினேன் என்றேன் மற்று என் மறந்தீர் என்று என்னை புல்லாள் புலத்தக்கனள் - குறள் 132:6 வழுத்தினாள் தும்மினேன் ஆக அழித்து அழுதாள் யார் உள்ளி தும்மினீர் என்று - குறள் 132:7 தும்மு செறுப்ப அழுதாள் நுமர் உள்ளல் எம்மை மறைத்திரோ என்று - குறள் 132:8 தன்னை உணர்த்தியும் காயும் பிறர்க்கும் நீர் இ நீரர் ஆகுதிர் என்று - குறள் 132:9 நினைத்திருந்து நோக்கினும் காயும் அனைத்தும் நீர் யார் உள்ளி நோக்கினீர் என்று - குறள் 132:10 TOP என்றும் (6) நன்றிக்கு வித்து ஆகும் நல் ஒழுக்கம் தீ ஒழுக்கம் என்றும் இடும்பை தரும் - குறள் 14:8 பொறுத்தல் இறப்பினை என்றும் அதனை மறத்தல் அதனினும் நன்று - குறள் 16:2 இழுக்காமை யார்-மாட்டும் என்றும் வழுக்காமை வாயின் அஃது ஒப்பது இல் - குறள் 54:6 என்றும் ஒருவுதல் வேண்டும் புகழொடு நன்றி பயவா வினை - குறள் 66:2 பணியுமாம் என்றும் பெருமை சிறுமை அணியுமாம் தன்னை வியந்து - குறள் 98:8 உவந்து உறைவர் உள்ளத்துள் என்றும் இகந்து உறைவர் ஏதிலர் என்னும் இ ஊர் - குறள் 113:10 TOP என்றே (1) அறிகிலார் எல்லாரும் என்றே என் காமம் மறுகில் மறுகும் மருண்டு - குறள் 114:9 TOP என்றேன் (1) உள்ளினேன் என்றேன் மற்று என் மறந்தீர் என்று என்னை புல்லாள் புலத்தக்கனள் - குறள் 132:6 TOP என்றேனா (2) யாரினும் காதலம் என்றேனா ஊடினாள் யாரினும் யாரினும் என்று - குறள் 132:4 இம்மை பிறப்பில் பிரியலம் என்றேனா கண் நிறை நீர் கொண்டனள் - குறள் 132:5 TOP என்ன (4) குறிப்பின் குறிப்பு உணரா ஆயின் உறுப்பினுள் என்ன பயத்தவோ கண் - குறள் 71:5 இன்னா செய்தார்க்கும் இனியவே செய்யாக்கால் என்ன பயத்ததோ சால்பு - குறள் 99:7 கண்ணொடு கண் இணை நோக்கு ஒக்கின் வாய் சொற்கள் என்ன பயனும் இல - குறள் 110:10 உடம்பொடு உயிரிடை என்ன மற்று அன்ன மடந்தையொடு எம்மிடை நட்பு - குறள் 113:2 TOP என்னாது (2) அன்று அறிவாம் என்னாது அறம் செய்க மற்று அது பொன்றுங்கால் பொன்றா துணை - குறள் 4:6 நிறை அரியர்-மன் அளியர் என்னாது காமம் மறை இறந்து மன்று படும் - குறள் 114:8 TOP என்னாம் (1) எனைத்துணையராயினும் என்னாம் தினைத்துணையும் தேரான் பிறன் இல் புகல் - குறள் 15:4 TOP என்னினும் (1) கண்ணின் துனித்தே கலங்கினாள் புல்லுதல் என்னினும் தான் விதுப்புற்று - குறள் 129:10 TOP என்னும் (63) ஏரின் உழாஅர் உழவர் புயல் என்னும் வாரி வளம் குன்றியக்கால் - குறள் 2:4 உரன் என்னும் தோட்டியான் ஓர் ஐந்தும் காப்பான் வான் என்னும் வைப்பிற்கு ஓர் வித்து - குறள் 3:4 குணம் என்னும் குன்று ஏறி நின்றார் வெகுளி கணமேயும் காத்தல் அரிது - குறள் 3:9 அன்பு ஈனும் ஆர்வமுடைமை அது ஈனும் நண்பு என்னும் நாடா சிறப்பு - குறள் 8:4 இறல் ஈனும் எண்ணாது வெஃகின் விறல் ஈனும் வேண்டாமை என்னும் செருக்கு - குறள் 18:10 தீவினையார் அஞ்சார் விழுமியார் அஞ்சுவர் தீவினை என்னும் செருக்கு - குறள் 21:1 இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல் குலனுடையான்-கண்ணே உள - குறள் 23:3 பாத்தூண் மரீஇயவனை பசி என்னும் தீ பிணி தீண்டல் அரிது - குறள் 23:7 வசை என்ப வையத்தார்க்கு எல்லாம் இசை என்னும் எச்சம் பெறாஅவிடின் - குறள் 24:8 களவு என்னும் கார் அறிவாண்மை அளவு என்னும் ஆற்றல் புரிந்தார்-கண் இல் - குறள் 29:7 சினம் என்னும் சேர்ந்தாரை கொல்லி இனம் என்னும் ஏம புணையை சுடும் - குறள் 31:6 நெருநல் உளன் ஒருவன் இன்று இல்லை என்னும் பெருமை உடைத்து இ உலகு - குறள் 34:6 யான் எனது என்னும் செருக்கு அறுப்பான் வானோர்க்கு உயர்ந்த உலகம் புகும் - குறள் 35:6 பிறப்பு என்னும் பேதைமை நீங்க சிறப்பு என்னும் செம்பொருள் காண்பது அறிவு - குறள் 36:8 இன்பம் இடையறாது ஈண்டும் அவா என்னும் துன்பத்துள் துன்பம் கெடின் - குறள் 37:9 உளர் என்னும் மாத்திரையர் அல்லால் பயவா களர் அனையர் கல்லாதவர் - குறள் 41:6 பற்று உள்ளம் என்னும் இவறன்மை எற்றுள்ளும் எண்ணப்படுவது ஒன்று அன்று - குறள் 44:8 தெளிவு இலதனை தொடங்கார் இளிவு என்னும் ஏதப்பாடு அஞ்சுபவர் - குறள் 47:4 கண்ணோட்டம் என்னும் கழி பெரும் காரிகை உண்மையான் உண்டு இ உலகு - குறள் 58:1 உள்ளம் இலாதவர் எய்தார் உலகத்து வள்ளியம் என்னும் செருக்கு - குறள் 60:8 குடி என்னும் குன்றா விளக்கம் மடி என்னும் மாசு ஊர மாய்ந்து கெடும் - குறள் 61:1 தாளாண்மை என்னும் தகைமைக்-கண் தங்கிற்றே வேளாண்மை என்னும் செருக்கு - குறள் 62:3 நாநலம் என்னும் நலனுடைமை அ நலம் யா நலத்து உள்ளதூஉம் அன்று - குறள் 65:1 பொருள் என்னும் பொய்யா விளக்கம் இருள் அறுக்கும் எண்ணிய தேயத்து சென்று - குறள் 76:3 அருள் என்னும் அன்பு ஈன் குழவி பொருள் என்னும் செல்வ செவிலியால் உண்டு - குறள் 76:7 வெண்மை எனப்படுவது யாது எனின் ஒண்மை உடையம் யாம் என்னும் செருக்கு - குறள் 85:4 இகல் என்ப எல்லா உயிர்க்கும் பகல் என்னும் பண்பு இன்மை பாரிக்கும் நோய் - குறள் 86:1 இகல் என்னும் எவ்வநோய் நீக்கின் தவல் இல்லா தா இல் விளக்கம் தரும் - குறள் 86:3 இன்பத்துள் இன்பம் பயக்கும் இகல் என்னும் துன்பத்துள் துன்பம் கெடின் - குறள் 86:4 இகலான் ஆம் இன்னாத எல்லம் நகலான் ஆம் நன்னயம் என்னும் செருக்கு - குறள் 86:10 பகை என்னும் பண்பிலதனை ஒருவன் நகையேயும் வேண்டற்பாற்று அன்று - குறள் 88:1 நாண் என்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும் கள் என்னும் பேணா பெரும் குற்றத்தார்க்கு - குறள் 93:4 அகடு ஆரார் அல்லல் உழப்பர் சூது என்னும் முகடியான் மூடப்பட்டார் - குறள் 94:6 சிறியார் உணர்ச்சியுள் இல்லை பெரியாரை பேணி கொள்வேம் என்னும் நோக்கு - குறள் 98:6 இன்மை ஒருவற்கு இளிவு அன்று சால்பு என்னும் திண்மை உண்டாக பெறின் - குறள் 99:8 எண்பதத்தால் எய்தல் எளிது என்ப யார்-மாட்டும் பண்புடைமை என்னும் வழக்கு - குறள் 100:1 அன்புடைமை ஆன்ற குடி பிறத்தல் இ இரண்டும் பண்புடைமை என்னும் வழக்கு - குறள் 100:2 ஊனை குறித்த உயிர் எல்லாம் நாண் என்னும் நன்மை குறித்தது சால்பு - குறள் 102:3 பிறர் பழியும் தம் பழியும் நாணுவார் நாணுக்கு உறை_பதி என்னும் வழக்கு - குறள் 102:5 கருமம் செய ஒருவன் கைதூவேன் என்னும் பெருமையின் பீடு உடையது இல் - குறள் 103:1 குடி செய்வல் என்னும் ஒருவற்கு தெய்வம் மடி தற்று தான் முந்துறும் - குறள் 103:3 இலம் என்று அசைஇ இருப்பாரை காணின் நிலம் என்னும் நல்லாள் நகும் - குறள் 104:10 தொல் வரவும் தோலும் கெடுக்கும் தொகையாக நல்குரவு என்னும் நசை - குறள் 105:3 நல்குரவு என்னும் இடும்பையுள் பல்கு உரை துன்பங்கள் சென்று படும் - குறள் 105:5 இன்மை இடும்பை இரந்து தீர்வாம் என்னும் வன்மையின் வன்பாட்டது இல் - குறள் 107:3 இரவு என்னும் ஏமாப்பு_இல் தோணி கரவு என்னும் பார் தாக்க பக்கு விடும் - குறள் 107:8 நீங்கின் தெறூஉம் குறுகுங்கால் தண் என்னும் தீ யாண்டு பெற்றாள் இவள் - குறள் 111:4 இமைப்பின் கரப்பாக்கு அறிவல் அனைத்திற்கே ஏதிலர் என்னும் இ ஊர் - குறள் 113:9 உவந்து உறைவர் உள்ளத்துள் என்றும் இகந்து உறைவர் ஏதிலர் என்னும் இ ஊர் - குறள் 113:10 காம கடும் புனல் உய்க்குமே நாணொடு நல்லாண்மை என்னும் புணை - குறள் 114:4 பிரிவு உரைக்கும் வன்கண்ணர் ஆயின் அரிது அவர் நல்குவர் என்னும் நசை - குறள் 116:6 அவர் தந்தார் என்னும் தகையால் இவர்தந்து என் மேனி மேல் ஊரும் பசப்பு - குறள் 119:2 வீழுநர் வீழப்படுவர்க்கு அமையுமே வாழுநம் என்னும் செருக்கு - குறள் 120:3 காம கணிச்சி உடைக்கும் நிறை என்னும் நாணு தாழ் வீழ்த்த கதவு - குறள் 126:1 TOP என்னுமவர் (1) ஓஒதல் வேண்டும் ஒளி மாழ்கும் செய் வினை ஆஅதும் என்னுமவர் - குறள் 66:3 TOP என்னை (4) கண்ணும் கொள சேறி நெஞ்சே இவை என்னை தின்னும் அவர் காணலுற்று - குறள் 125:4 செற்றவர் பின் சேறல் வேண்டி அளித்து அரோ எற்று என்னை உற்ற துயர் - குறள் 126:6 தனியே இருந்து நினைத்தக்கால் என்னை தினிய இருந்தது என் நெஞ்சு - குறள் 130:6 உள்ளினேன் என்றேன் மற்று என் மறந்தீர் என்று என்னை புல்லாள் புலத்தக்கனள் - குறள் 132:6 TOP என்னை-கொல் (1) துன்னியார் குற்றமும் தூற்றும் மரபினார் என்னை-கொல் ஏதிலார்-மாட்டு - குறள் 19:8 TOP என (23) அறத்து ஆறு இது என வேண்டா சிவிகை பொறுத்தானொடு ஊர்ந்தானிடை - குறள் 4:7 தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநன் தொழுது எழுவாள் பெய் என பெய்யும் மழை - குறள் 6:5 ஈன்ற பொழுதின் பெரிது உவக்கும் தன் மகனை சான்றோன் என கேட்ட தாய் - குறள் 7:9 தகுதி என ஒன்றும் நன்றே பகுதியான் பாற்பட்டு ஒழுக பெறின் - குறள் 12:1 எளிது என இல் இறப்பான் எய்தும் எஞ்ஞான்றும் விளியாது நிற்கும் பழி - குறள் 15:5 பகை பாவம் அச்சம் பழி என நான்கும் இகவா ஆம் இல் இறப்பான்-கண் - குறள் 15:6 அழுக்காறு என ஒரு பாவி திரு செற்று தீ உழி உய்த்துவிடும் - குறள் 17:8 இன்னா என தான் உணர்ந்தவை துன்னாமை வேண்டும் பிறன்-கண் செயல் - குறள் 32:6 நாள் என ஒன்று போல் காட்டி உயிர் ஈரும் வாள் அது உணர்வார் பெறின் - குறள் 34:4 இன்னாமை இன்பம் என கொளின் ஆகும் தன் ஒன்னார் விழையும் சிறப்பு - குறள் 63:10 பழையம் என கருதி பண்பு அல்ல செய்யும் கெழு தகைமை கேடு தரும் - குறள் 70:10 மறம் மானம் மாண்ட வழி செலவு தேற்றம் என நான்கே ஏமம் படைக்கு - குறள் 77:6 மருந்து என வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது அற்றது போற்றி உணின் - குறள் 95:2 ஆள்வினையும் ஆன்ற அறிவும் என இரண்டின் நீள் வினையான் நீளும் குடி - குறள் 103:2 இன்மை என ஒரு பாவி மறுமையும் இம்மையும் இன்றி வரும் - குறள் 105:2 பசப்பு என பேர் பெறுதல் நன்றே நயப்பித்தார் நல்காமை தூற்றார் எனின் - குறள் 119:10 நனவு என ஒன்று இல்லையாயின் கனவினான் காதலர் நீங்கலர்-மன் - குறள் 122:6 தொடியொடு தோள் நெகிழ நோவல் அவரை கொடியர் என கூறல் நொந்து - குறள் 124:6 செற்றார் என கைவிடல் உண்டோ நெஞ்சே யாம் உற்றால் உறாஅதவர் - குறள் 125:5 காமம் என ஒன்றோ கண் இன்று என் நெஞ்சத்தை யாமத்தும் ஆளும் தொழில் - குறள் 126:2 நாண் என ஒன்றோ அறியலம் காமத்தான் பேணியார் பெட்ப செயின் - குறள் 126:7 புலப்பல் என சென்றேன் புல்லினேன் நெஞ்சம் கலத்தலுறுவது கண்டு - குறள் 126:9 உறாஅதவர் கண்ட கண்ணும் அவரை செறாஅர் என சேறி என் நெஞ்சு - குறள் 130:2 TOP எனக்கு (1) செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை மற்று நின் வல் வரவு வாழ்வார்க்கு உரை - குறள் 116:1 TOP எனது (1) யான் எனது என்னும் செருக்கு அறுப்பான் வானோர்க்கு உயர்ந்த உலகம் புகும் - குறள் 35:6 TOP எனப்பட்டதே (1) அறன் எனப்பட்டதே இல்வாழ்க்கை அஃதும் பிறன் பழிப்பது இல் ஆயின் நன்று - குறள் 5:9 TOP எனப்படுதல் (1) ஒட்டார் பின் சென்று ஒருவன் வாழ்தலின் அ நிலையே கெட்டான் எனப்படுதல் நன்று - குறள் 97:7 TOP எனப்படும் (1) மனத்தான் ஆம் மாந்தர்க்கு உணர்ச்சி இனத்தான் ஆம் இன்னான் எனப்படும் சொல் - குறள் 46:3 TOP எனப்படுவது (5) வாய்மை எனப்படுவது யாது எனின் யாதொன்றும் தீமை இலாத சொலல் - குறள் 30:1 நல்லாறு எனப்படுவது யாது எனின் யாதொன்றும் கொல்லாமை சூழும் நெறி - குறள் 33:4 உடையர் எனப்படுவது ஊக்கம் அஃது இலார் உடையது உடையரோ மற்று - குறள் 60:1 பழமை எனப்படுவது யாது எனின் யாதும் கிழமையை கீழ்ந்திடா நட்பு - குறள் 81:1 வெண்மை எனப்படுவது யாது எனின் ஒண்மை உடையம் யாம் என்னும் செருக்கு - குறள் 85:4 TOP எனப்படுவர் (1) கற்றாருள் கற்றார் எனப்படுவர் கற்றார் முன் கற்ற செல சொல்லுவார் - குறள் 73:2 TOP எனப்படுவார் (1) ஊழி பெயரினும் தாம் பெயரார் சான்றாண்மைக்கு ஆழி எனப்படுவார் - குறள் 99:9 TOP எனல் (6) பயன்_இல் சொல் பாராட்டுவானை மகன் எனல் மக்கள் பதடி எனல் - குறள் 20:6 உள்ளத்தால் உள்ளலும் தீதே பிறன் பொருளை கள்ளத்தால் கள்வேம் எனல் - குறள் 29:2 ஒளி ஒருவற்கு உள்ள வெறுக்கை இளி ஒருவற்கு அஃது இறந்து வாழ்தும் எனல் - குறள் 98:1 நெய்யால் எரி நுதுப்பேம் என்று அற்றால் கௌவையான் காமம் நுதுப்பேம் எனல் - குறள் 115:8 நிணம் தீயில் இட்டு அன்ன நெஞ்சினார்க்கு உண்டோ புணர்ந்து ஊடி நிற்பேம் எனல் - குறள் 126:10 TOP எனின் (26) கற்றதனால் ஆய பயன் என்-கொல் வால்_அறிவன் நல் தாள் தொழாஅர் எனின் - குறள் 1:2 தானம் தவம் இரண்டும் தங்கா வியன் உலகம் வானம் வழங்காது எனின் - குறள் 2:9 நீர் இன்று அமையாது உலகு எனின் யார் யார்க்கும் வான் இன்று அமையாது ஒழுக்கு - குறள் 2:10 நலக்கு உரியார் யார் எனின் நாம நீர் வைப்பில் பிறற்கு உரியாள் தோள் தோயாதவர் - குறள் 15:9 அஃகாமை செல்வத்திற்கு யாது எனின் வெஃகாமை வேண்டும் பிறன் கைப்பொருள் - குறள் 18:8 அரும் கேடன் என்பது அறிக மருங்கு ஓடி தீவினை செய்யான் எனின் - குறள் 21:10 ஒப்புரவினால் வரும் கேடு எனின் அஃது ஒருவன் விற்று கோள் தக்கது உடைத்து - குறள் 22:10 அருள் அல்லது யாது எனின் கொல்லாமை கோறல் பொருள் அல்லது அ ஊன் தினல் - குறள் 26:4 தினல்-பொருட்டால் கொல்லாது உலகு எனின் யாரும் விலை-பொருட்டால் ஊன் தருவார் இல் - குறள் 26:6 வாய்மை எனப்படுவது யாது எனின் யாதொன்றும் தீமை இலாத சொலல் - குறள் 30:1 பொய்ம்மையும் வாய்மை இடத்த புரை தீர்ந்த நன்மை பயக்கும் எனின் - குறள் 30:2 உள்ளிய எல்லாம் உடன் எய்தும் உள்ளத்தால் உள்ளான் வெகுளி எனின் - குறள் 31:9 அறவினை யாது எனின் கொல்லாமை கோறல் பிற வினை எல்லாம் தரும் - குறள் 33:1 நல்லாறு எனப்படுவது யாது எனின் யாதொன்றும் கொல்லாமை சூழும் நெறி - குறள் 33:4 துறப்பார்-மன் துப்புரவு இல்லார் உறற்பால ஊட்டா கழியும் எனின் - குறள் 38:8 வேல் அன்று வென்றி தருவது மன்னவன் கோல் அதூஉம் கோடாது எனின் - குறள் 55:6 ஆ பயன் குன்றும் அறு_தொழிலோர் நூல் மறப்பர் காவலன் காவான் எனின் - குறள் 56:10 நட்பிற்கு வீற்றிருக்கை யாது எனின் கொட்பு இன்றி ஒல்லும் வாய் ஊன்றும் நிலை - குறள் 79:9 பழமை எனப்படுவது யாது எனின் யாதும் கிழமையை கீழ்ந்திடா நட்பு - குறள் 81:1 பேதைமை என்பது ஒன்று யாது எனின் ஏதம் கொண்டு ஊதியம் போகவிடல் - குறள் 84:1 வெண்மை எனப்படுவது யாது எனின் ஒண்மை உடையம் யாம் என்னும் செருக்கு - குறள் 85:4 சால்பிற்கு கட்டளை யாது எனின் தோல்வி துலையல்லார்-கண்ணும் கொளல் - குறள் 99:6 இன்மையின் இன்னாதது யாது எனின் இன்மையின் இன்மையே இன்னாதது - குறள் 105:1 பசக்க-மன் பட்டாங்கு என் மேனி நயப்பித்தார் நன் நிலையர் ஆவர் எனின் - குறள் 119:9 பசப்பு என பேர் பெறுதல் நன்றே நயப்பித்தார் நல்காமை தூற்றார் எனின் - குறள் 119:10 வீழப்படுவார் கெழீஇயிலர் தாம் வீழ்வார் வீழப்படாஅர் எனின் - குறள் 120:4 TOP எனினும் (12) விருந்து புறத்ததா தான் உண்டல் சாவா மருந்து எனினும் வேண்டற்பாற்று அன்று - குறள் 9:2 காலத்தினால் செய்த நன்றி சிறிது எனினும் ஞாலத்தின் மாண பெரிது - குறள் 11:2 நல்லாறு எனினும் கொளல் தீது மேல் உலகம் இல் எனினும் ஈதலே நன்று - குறள் 23:2 நன்று ஆகும் ஆக்கம் பெரிது எனினும் சான்றோர்க்கு கொன்று ஆகும் ஆக்கம் கடை - குறள் 33:8 சிறை நலனும் சீரும் இலர் எனினும் மாந்தர் உறை நிலத்தோடு ஒட்டல் அரிது - குறள் 50:9 தெய்வத்தான் ஆகாது எனினும் முயற்சி தன் மெய் வருத்த கூலி தரும் - குறள் 62:9 அறி கொன்று அறியான் எனினும் உறுதி உழை இருந்தான் கூறல் கடன் - குறள் 64:8 உளர் எனினும் இல்லாரொடு ஒப்பர் களன் அஞ்சி கற்ற செல சொல்லாதார் - குறள் 73:10 அடல் தகையும் ஆற்றலும் இல் எனினும் தானை படை தகையான் பாடு பெறும் - குறள் 77:8 நிலை மக்கள் சால உடைத்து எனினும் தானை தலைமக்கள் இல்வழி இல் - குறள் 77:10 நசைஇயார் நல்கார் எனினும் அவர்-மாட்டு இசையும் இனிய செவிக்கு - குறள் 120:9 TOP எனும் (2) பெண்ணின் பெரும் தக்க யா உள கற்பு எனும் திண்மை உண்டாக பெறின் - குறள் 6:4 மகன் தந்தைக்கு ஆற்றும் உதவி இவன் தந்தை என் நோற்றான்-கொல் எனும் சொல் - குறள் 7:10 TOP எனை (5) மனை மாட்சி இல்லாள்-கண் இல் ஆயின் வாழ்க்கை எனை மாட்சித்தாயினும் இல் - குறள் 6:2 எனை பகை உற்றாரும் உய்வர் வினை பகை வீயாது பின் சென்று அடும் - குறள் 21:7 எனை வகையான் தேறிய-கண்ணும் வினை வகையான் வேறு ஆகும் மாந்தர் பலர் - குறள் 52:4 எனை திட்பம் எய்தியக்-கண்ணும் வினை திட்பம் வேண்டாரை வேண்டாது உலகு - குறள் 67:10 எனை மாட்சித்து ஆகியக்-கண்ணும் வினை மாட்சி இல்லார்-கண் இல்லது அரண் - குறள் 75:10 TOP எனைத்தானும் (2) எனைத்தானும் எஞ்ஞான்றும் யார்க்கும் மனத்தான் ஆம் மாணா செய்யாமை தலை - குறள் 32:7 எனைத்தானும் நல்லவை கேட்க அனைத்தானும் ஆன்ற பெருமை தரும் - குறள் 42:6 TOP எனைத்துணையராயினும் (1) எனைத்துணையராயினும் என்னாம் தினைத்துணையும் தேரான் பிறன் இல் புகல் - குறள் 15:4 TOP எனைத்தும் (2) எனைத்தும் குறுகுதல் ஓம்பல் மனை கெழீஇ மன்றில் பழிப்பார் தொடர்பு - குறள் 82:10 எனைத்தும் நினைப்பினும் காயார் அனைத்து அன்றோ காதலர் செய்யும் சிறப்பு - குறள் 121:8 TOP எனைத்தொன்று (1) எனைத்தொன்று இனிதே காண் காமம் தாம் வீழ்வார் நினைப்ப வருவது ஒன்று இல் - குறள் 121:2 TOP எனைத்தொன்றும் (5) தன்னை தான் காதலன் ஆயின் எனைத்தொன்றும் துன்னற்க தீவினை பால் - குறள் 21:9 எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான் எனைத்தொன்றும் கள்ளாமை காக்க தன் நெஞ்சு - குறள் 29:1 யாம் மெய்யா கண்டவற்றுள் இல்லை எனைத்தொன்றும் வாய்மையின் நல்ல பிற - குறள் 30:10 மனத்தின் அமையாதவரை எனைத்தொன்றும் சொல்லினான் தேறற்பாற்று அன்று - குறள் 83:5 நினைத்து ஒன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்தொன்றும் எவ்வநோய் தீர்க்கும் மருந்து - குறள் 125:1 TOP